Epitafium Stanisława Słupskiego
Zdjęcie nr 1: Płyta w formie stojącego prostokąta. W górnej części ryta tarcza z herbem Lis zwieńczona koroną i klejnotem w postaci lisa, całość zwieńczona kapeluszem z dwoma sznurami po bokach tarczy z sześcioma chwostami w trzech rzędach każdy. W narożach tablicy cztery złocone rozety. W polu złocona inskrypcja „D(eo) O(ptimo) M(aximo) / X(iądz) Stanisław ze Słupia / Słupski / Proboszcz niepołomicki Kan(onik) hon(orowy) Prze/myśki Tarnowski oraz Radzca tegoż / Konsystorza wysłużony Dziekan / Dekanatu Wielickiego były, spowiednik / przez lat 25 P.P(anien) Benedykntynek w Sta/niątkach - ur(odzony) W r(oku) 1772. po 55ciu latach / zawodu Kapłańskiego w d(niu) 20 Sierpnia / 1855 r(oku) życie swe pobożnie i cnotliwie / zakończył. / Wdzięczni Parafianie / wzorowemu przykładnemu Pasterzowi / Dobroczyńcy swemu / pomnik ten położyli. / Duszę Jego polecające pobożnym / westchnieniom.”

Epitafium Stanisława Słupskiego

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wielicki
Gmina
Niepołomice
Miejscowość
Niepołomice
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Niepołomice
Parafia
Najświętszej Panny Marii i Dziesięciu Tysięcy Męczenników
Tagi
epitafium herb Lis
Miejsce przechowywania
ściana północna nawy
Identyfikator
DZIELO/04751
Kategoria
płyta nagrobna
Ilość
1
Czas powstania
około 1855 roku
Technika i materiał
wapień dębnicki, techniki kamieniarskie, złocenie
Wymiary podstawowe
szerokość – 60 cm
wysokość – 93 cm
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

Epitafium księdza Stanisława Słupskiego zostało wystawione przez parafian niepołomickich około 1855 roku.

Opis

Płyta w formie stojącego prostokąta. W górnej części ryta tarcza z herbem Lis zwieńczona koroną i klejnotem w postaci lisa, całość zwieńczona kapeluszem z dwoma sznurami po bokach tarczy z sześcioma chwostami w trzech rzędach każdy. W narożach tablicy cztery złocone rozety. W polu złocona inskrypcja „D(eo) O(ptimo) M(aximo) / X(iądz) Stanisław ze Słupia / Słupski / Proboszcz niepołomicki Kan(onik) hon(orowy) Prze/myśki Tarnowski oraz Radzca tegoż / Konsystorza wysłużony Dziekan / Dekanatu Wielickiego były, spowiednik / przez lat 25 P.P(anien) Benedykntynek w Sta/niątkach - ur(odzony) W r(oku) 1772. po 55ciu latach / zawodu Kapłańskiego w d(niu) 20 Sierpnia / 1855 r(oku) życie swe pobożnie i cnotliwie / zakończył. / Wdzięczni Parafianie / wzorowemu przykładnemu Pasterzowi / Dobroczyńcy swemu / pomnik ten położyli. / Duszę Jego polecające pobożnym / westchnieniom.”


Zarys problematyki artystycznej

Stanisław ze Słupia Słupski herbu Lis (1772-1855) miał godność kanonika honorowego przemyskiego i tarnowskiego, pełnił funkcje radcy konsystorza, dziekana dekanatu wielickiego, proboszcza parafii niepołomickiej w latach 1817-1851 oraz spowiednika w klasztorze Mniszek Benedyktynek w pobliskich Staniątkach. W 2007 roku w kuli wieńczącej dzwonnicę kościoła odnaleziono list napisany przez ks. Słupskiego, ówczesnego proboszcza oraz burmistrza Niepołomic – Stanisława Kracika.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Uszkodzenia mechaniczne wzdłuż krawędzi i na powierzchni płyty; przetarcia złoceń inskrypcji.

Streszczenie

Epitafium księdza Stanisława Słupskiego zostało wystawione przez parafian niepołomickich około 1855 roku.

Bibliografia

Róg Rafał, "Kościół w Niepołomicach pod wezwaniem Dziesięciu Tysięcy Męczenników – Królewska Fundacja Pokutna", Kraków-Niepołomice 1998

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Pełnoplastyczna rzeźba przedstawia Chrystusa Zmartwychwstałego, stojącego w lekkim kontrapoście, z ciężarem ciała wspartym na lewej nodze, która depcze węża trzymającego w paszczy jabłko. Zbawiciel prawą nogę lekko ugina w kolanie opierając ją na ludzkiej czaszce. Chrystus w lewej ręce trzyma złotą laskę krzyżową z podwieszoną chorągwią, prawą zaś unosi w geście błogosławieństwa. Ma owalną twarz z prostym nosem, z uniesionymi ku górze brązowymi oczami i jasnoróżowymi ustami. Jego głowę okalają długie, brązowe włosy opadające na ramiona w lekkich lokach oraz krótka, brązowa broda. Zmartwychwstały ubrany jest w złocony płaszcz ze srebrną podszewką, odsłaniający prawe ramię, przerzucony z przodu przez lewą rękę i opadający miękkimi fałdami zakrywając prawy bok postaci. Karnacja ciała jest bladoróżowa. Na dłoniach, boku oraz stopach widoczne są czerwone rany po gwoździach i lancy.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały
Zdjęcie nr 1: Dzwonnica murowana z cegły, tynkowana. Zbudowana na rzucie kwadratu, na cokole, trójkondygnacyjna, zwieńczona blaszanym hełmem z ażurową wieżyczką i iglicą. Od wschodu wejście, zamknięte łukiem półkolistym, w kamiennym, profilowanym obramieniu. Nad nim kamienna tarcza z herbem Lis. W najwyższej kondygnacji duże ostrołukowe otwory dzwonne, wyżej, pod okapem małe owalne.
dzwonnica
Dzwonnica
Zdjęcie nr 1: Płyta w formie stojącego prostokąta. W górnej części ryty monogram IHS z krzyżem. W polu inskrypcja „Adamo Kołaczkowski / Bonorum Cameralium Ann(o) 9 Praefecto / Die 24. Decembris 1824 A(nn)o vitae 54 / non tam aetate quam maerore / propter culpas aliorum consumpto / addicti amici posuere. / Quisquis es superior disce / quam durum piaesse aliis / Defuncto autem aeternam / precare requiem.” U dołu płyty ryta czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami.
płyta nagrobna
Epitafium Adama Kołaczkowskiego
Zdjęcie nr 1: Kamienna chrzcielnica osadzona na wysokim cokole na planie kwadratu, z profilowanym, wielostopniowym trzonem, dekorowanym puklowaniem, liśćmi akantu i uskrzydlonymi główkami anielskimi. Czara puklowana, ozdobiona kartuszem z godłem herbowym Jastrzębiec od frontu oraz kartuszem z godłem herbowym Gryf po przeciwnej stronie, po bokach dwa bukraniony. Chrzcielnica polichromowana w kolorze czerwonym ze złoconymi detalami. Drewniana pokrywa w formie podstawy dekorowanej perełkowaniem i żłobkami, zwieńczona klasycystycznym wazonem zdobionym girlandami, zakończonym kwiatem. Chrzcielnica umieszczona w niszy drewnianej oprawy filara arkady tęczowej. Nadbudowa jest architektoniczna, dwukondygnacyjna ze zwieńczeniem. Pierwsza kondygnacja z niszą ujętą dwustrefowym cokołem, zakończonym profilowanym gzymsem dekorowanym żłobkami, zakończonym kartuszem, flankowana kwiatowymi zwisami. Druga kondygnacja z płyciną ujętą pilastrami ozdobionymi kwiatowymi zwisami, zakończonymi gzymsem przechodzącym w woluty, na których znajdują się uskrzydlone główki anielskie. W niszy na rzeźbionym fragmencie skały, flankowanym dwoma drzewami, grupa rzeźbiarska Chrztu Chrystusa. Nad nią na łuku gołębica Ducha Świętego w glorii promienistej. Zwieńczenie w kształcie zbliżonym do kwadratu, ujętego spływami wolutowymi dekorowanymi akantem, zakończone gzymsem i baldachimem. W polu, na obłoku rzeźbiona półpostać Boga Ojca z nimbem trójkątnym i promienistym wokół głowy. Baldachim na planie półkola, w formie niepełnego belkowania, na nim cztery kabłąki podtrzymujące cokół, na którym znajduje się klasycystyczny wazon. Oprawa polichromowana w kolorze seledynowym, ze złoconymi profilami i ornamentyką.
chrzcielnica
Chrzcielnica w architektonicznej obudowie
Zdjęcie nr 1: Pełnoplastyczna figura Chrystusa Ukrzyżowanego umieszczona jest na belce tęczowej. Chrystus został ukazany na krzyżu w dużym zwisie na wyprężonych ramionach, tworzących kształt litery „V”. Jego korpus jest wydłużony i esowato wygięty z silnym zaznaczeniem modelunku anatomicznego. Nogi zostały lekko zgięte w kolanach i nieznacznie odchylone w bok, zaś stopy skrzyżowane i przybite jednym gwoździem do krzyża. Wyeksponowano muskulaturę kończyn, żebra i ranę w boku. Głowa Zbawiciela opada na prawe ramię. Jego twarz jest podłużna, z długim, prostym nosem, o zamkniętych oczach i otwartych ustach w grymasie bólu. Otacza ją gęsta, kręcona broda oraz długie, ciemne włosy opadające lokami na oba ramiona. Na głowie widoczna jest cierniowa korona o długich kolcach. Biodra Zbawiciela zostały przepasane długim perizonium sięgającym kolan. Jest ono na środku drapowane za pomocą misowych fałd układających się poprzecznie, zaś po bokach zostało wywinięte za pomocą dwóch festonów opadających kaskadowo wzdłuż ud. Ponad głową Chrystusa umieszczony jest złocony titulus o kształtach barokowych w formie kartusza z napisem „INRI”.Rzeźba jest polichromowana, a perizonium srebrzone z zastosowaniem laserunków.
rzeźba
Chrystus na krzyżu
Zdjęcie nr 1: Płaskorzeźbione przedstawienie Chrystusa Zmartwychwstałego ukazanego w całej postaci, w trzech czwartych w prawo, w wykroku, z prawą nogą zgiętą w kolanie. W prawej, uniesionej ręce trzyma chorągiew z białym krzyżem na czerwonym tle, lewa uniesiona do góry w geście błogosławieństwa. Twarz owalna, pociągła, z migdałowatymi oczami i prostym nosem, okolona falowaną brodą i włosami sięgającymi ramion. Chrystus przez biodra ma przewiązane krótkie, obficie fałdowane perizonium, z rozwianym na lewym boku fragmentem. Pod szyją ma zapięty płaszcz rozwiany z tyłu postaci. Ciało krępe, muskularne, z podkreślonymi mięśniami klatki piersiowej. Postać umieszczona na profilowanym postumencie z tablicą z inskrypcją „EGO SVM RESVR/RECTIO ET VITA / IOAN(NES) CAP(UT) XI”.
płaskorzeźba
Chrystus Zmartwychwstały

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna ustawiona na trójstopniowym cokole przedstawiająca Jana Kantego. Święty stoi frontalnie, w kontrapoście, głowę przechyla na lewe ramię, patrzy przed siebie, w lewej, opuszczonej ręce trzyma zamkniętą księgę, prawą składa na głowie stojącego obok jego prawej nogi dziecka. Ma pociągłą twarz, małe, ciemne oczy, prosty nos i wąskie usta, na czubku głowy szeroka łysina, po bokach falowane włosy zakrywające uszy. Jest ubrany w czarny habit przewiązany szerokim pasem i obszerny, czarny płaszcz; pod szyją widoczny biały kołnierzyk. Na nogach ma ciemnobrązowe buty. Dziecko sięga bioder Jana Kantego, stoi wyprostowane, głowę zwraca w lewo, ręce przyciska do ciała, prawą przytrzymuje czapkę (?). Ma pociągłą twarz, jasne oczy, wąskie brwi i nos praz pełne usta. Blond włosy formują loki wokół twarzy. Dziecko jest ubrane w różową sukienkę z bordowym kołnierzykiem i szare rajtuzy, na nogach ma brązowe buty. Postacie zostały ustawione na szarym, profilowanym, prostopadłościennym cokole, który stoi na kolejnym, dwustopniowym, marmoryzowanym i ze złoconymi krawędziami. Z przodu, na stopniu tabliczka z napisem „ŚW. JANIE KANTY / PROFESORZE / MÓDL SIĘ ZA NAMI”.
rzeźba
Jan Kanty
Zdjęcie nr 1: Epitafium przyścienne, architektoniczne, jednokondygnacyjne z uszami w formie spływów wolutowych. Podstawa w kształcie leżącego prostokąta z wyciętymi dwoma profilowanymi arkadami, w których umieszczono muszle palmetowe, podtrzymanymi przez spływy wolutowe. Powyżej wnęka w kształcie arkady flankowana kolumienkami z korynckimi kapitelami, podtrzymującymi przełamane belkowanie. Wewnątrz wnęki popiersie zmarłego. Zmarły ujęty do ramion, zwrócony na wprost, z szeroko otwartymi oczami, krótkim, szerokim nosem oraz szerokimi ustami o kącikach skierowanych w dół. Włosy krótkie, z przedziałkiem, zaczesane na boki. Poniżej na tablicy inskrypcja „FELIXOWI BOCZKOWSKIEMU / Doktorowi medycyny Fizykowi salinarnemu / urodzonemu 30 Maja 1804 roku zmarłemu 23 / Lipca 1855 mężowi szlachetnemu przy/jacielowi biednych świadkowie cnót jego / pomnik ten położyli”. Tablica ujęta obramieniem z motywem rollwerku, zwieńczona kartuszem z godłem herbu Gozdawa. Zwieńczenie epitafium w formie trójkątnego przyczółka z motywem wolich oczu i ząbkowaniem wewnątrz; na szczycie i w narożach zdobione akroterionami.
płyta nagrobna
Epitafium Feliksa Boczkowskiego
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie stojącego prostokąta. W polu kuta, złocona inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Tu spoczywa ś(więtej) p(amięci) / Ignacy Stanko / Obywatel / na dniu 18. Września 1855. r(oku) w wie/ku 90 tym życia swego zmarły. / Prosi przechodnia o westchnienie / za sobą do Boga. / Pamiątkę tę wdzięczny Syn / położył. / A(leksander) S(tanko)”.
płyta nagrobna
Epitafium Ignacego Stanko
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem półkolistym. W centrum kompozycji św. Józef ukazany w całej postaci, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z pochyloną głową, na lewym przedramieniu podtrzymuje Dzieciątko, prawą rękę kładzie na jego kolanach. Twarz ma kwadratową, o wysokim czole, okrągłych oczach skierowanych w dół, dużym nosie i pełnych ustach, okoloną siwą brodą oraz jasnymi, krótkimi włosami. Ubrany jest w jasnofioletową tunikę i żółty płaszcz przerzucony przez lewe ramię i zawiązany wokół postaci. Dzieciątko ukazane w pozycji siedzącej, zwrócone trzy czwarte w prawo, w lewej rączce trzyma jabłko królewskie, a prawą błogosławi. Twarz ma kwadratową, o dużych, okrągłych oczach, małym nosie i pełnych ustach, okoloną krótkimi, jasnymi włosami. Dzieciątko w partii bioder przewiązane białą pieluszką. Postacie ukazane we wnętrzu warsztatu, z widocznym w tle stołem oraz narzędziami stolarskimi. Po prawej stronie kompozycji gałązka lilii. Tło szaro-niebieskie, rozjaśnione w górnej części obrazu, wokół głów postaci. Po prawej stronie obrazu sygnatura: „Wojciech Eljasz 1855”. Rama drewniana, profilowana, złocona, po bokach zdobiona rzeźbionym ornamentem kwiatowym, w zwieńczeniu muszlą palmetową.
obraz
Św. Józef
Zdjęcie nr 1: Całopostaciowe przedstawienie świętego Klemensa na cokole. Święty patrzy przed siebie, ma głowę przechyloną lekko na prawą stronę, prawą rękę unosi na wysokość dekoltu, w lewej, osłoniętej płaszczem trzyma zwój. Ma owalną twarz o łagodnym wyrazie, ciemne oczy, szeroki nos i niewielkie, czerwone usta, na policzkach delikatny rumieniec. Jest ubrany w albę z pasem koronki u dołu i obszerną, czerwoną kapę dekorowaną złotymi liśćmi; na głowie ma tiarę, a na nogach buty ze złotymi gwiazdami.
rzeźba
Św. Klemens

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Epitafium architektoniczne, w formie aediculi, na cokole z wyciętym u dołu łukiem odcinkowym, ujęte parą kolumn o kapitelach korynckich, dźwigających niepełne belkowanie zakończone wyłamanym szerokim gzymsem. W partii zwieńczenia widnieje płaskorzeźbiona, ujęta liściastymi labrami tarcza z godłem herbu Prus I. Niegdyś epitafium wieńczył zapewne krzyż (obecnie zniszczony). Pośrodku profilowana płycina z inskrypcją „PAMIĘCI / Adama / WIŚNIEWSKIEGO / Dziedzica wsi Przebieczany / zm(arłego) d(nia) 6 Grudnia 1857 / w 64 roku życia. / Pozostała wdowa z dziećmi / poświęca”. W prawej dolnej części epitafium sygnatura „E(dward) Stehlik”.
płyta nagrobna

Epitafium Adama Wiśniewskiego

Zdjęcie nr 1: Płyta w kształcie leżącego prostokąta, w profilowanej opasce tynkowej dekorowanej kimationem. Inskrypcja majuskułowa w języku polskim i zapisem daty po łacinie: TU LEŻY SIMON CHALUBKA / Z MAŁŻANKA HELENA Y SIN/EM MIKOLAIEM W GROBIE TYM / ODPOCZYWAIA POZOSTALY SIN / STANISLAW RODZICOM Y BRATV / TE PAMIATKE WISTAWIŁ MIEISCE / MAŁE MALEMU WZROSTOWI / SOBIE ZABISAWSZY ROKV / 1634. DIE 2I. NOVEMB(RIS).
płyta nagrobna

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Płyta w formie stojącego prostokąta. W górnej części ryty monogram IHS z krzyżem. W polu inskrypcja „Adamo Kołaczkowski / Bonorum Cameralium Ann(o) 9 Praefecto / Die 24. Decembris 1824 A(nn)o vitae 54 / non tam aetate quam maerore / propter culpas aliorum consumpto / addicti amici posuere. / Quisquis es superior disce / quam durum piaesse aliis / Defuncto autem aeternam / precare requiem.” U dołu płyty ryta czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami.
płyta nagrobna

Epitafium Adama Kołaczkowskiego

Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęta profilowaną ramą. W górnej partii, w polu łuku znajduje się wpisane w owal, polichromowane godło herbu Szembek, poniżej tekst „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Ad perpetuam rei memoriam / A(nn)o ab Incarnatione D[omi]ni 1781. / Die octava Julii. / Celsissimus Ill(ust)ri(ssi)mus R(enovere)nd(issi)mus D(omi)nus. / Christophorus Comes / SZEMBEK / Epp(iscop)us Uranopolitan(ensis) Coadjutor Ploc(ensis) / Dux Sielun(ensis) etc. Eccl(esi)am hanc Divo Jo/anni CANTIO dicatam solenni ritu Conse/cravit Anniversarium quo ad Officium et / Missam obeundum D(omini)ca prima p(os)t Festum Visita(ti)o / B(EATE) V(IRGINIS) MARIAE statuit et determinavit / Cura R(everendi) Stanislai Petulski huius Eccl(esiasti)cae / Actualis Praebendarii”.
tablica pamiątkowa

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty prostą, drewnianą ramą dekorowaną polichromią imitująca marmur. Scena udzielenia komunii św. Stanisławowi Kostce umieszczona została na tle pejzażu z widocznymi na dalszym planie zabudowaniami kościoła Opieki Matki Boskiej w Kamieniu. Na pierwszym planie ukazano z prawego profilu klęczącego św. Stanisława Kostkę, który został przedstawiony jako młody, jasnowłosy mężczyzna o chłopięcych rysach twarzy ubrany w czarne, jezuickie szaty. Głowa świętego otoczona jest świetlistym nimbem i uniesiona ku górze, usta lekko otwarte. Ręce złożone są w geście modlitwy. U stóp świętego, pośród trawy spoczywa kostur pielgrzymi. Świętemu komunii udziela ubrany w jasnozieloną szatę anioł ukazujący się pośród obłoków z prawej strony obrazu. Postać w lewym ręku trzyma złoty kielich z hostią, prawą ręką podaje jedną z hostii św. Stanisławowi. Anioł został przedstawiony jako młoda postać o delikatnych rysach twarzy i długich, lekko falowanych, jasnych włosach. Na drugim planie, za świętym, znajduje się dziewięciu klęczących ministrantów ubranych w stroje krakowskie. Kolorystyka obrazu jest jasna i utrzymana w pastelowych barwach.
obraz

Cudowna komunia św. Stanisława Kostki

Zdjęcie nr 1: Epitafium z fantazyjnie wyciętą płyciną o bokach w kształcie półkolistych, nadwieszonych łuków na wklęsłych uskokach, ujętą uproszczonymi wolutami z chrząstkami. Pod dolną krawędzią kartusz z tarczą z godłami herbów Ostoja i Rola. W górnej części epitafium okrągły medalion ujęty taśmami zakończonymi ślimacznicami z krzyżem. W jego polu uproszona trupia czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami. W polu Inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / PERIL(LVST)RI ET R(EVERENDI)S(I)MO DOMINO ADAMO / PAVLO A TARNOW TARNOWSKI PRAEPO/SITO SEVERIENSI FRATRI SVO GERMA/NO DESIDERATISSIMO AN(NO) 1712 / ATQVE / IOSEPHO, ET STANISLAO FILIIS AC MA/RIANNAE ET SALOMEAE TVM GEMINIBVS / ANNAE ALTER AEVE SALOMEAE NEC NON CHRI/STINAE FILIABVS, CHARISSIMAE SOBOLI SVAE PVBESCENTE AETATE ANNV(M) 1725 /DEFVNCTIS / SIBIQVE / ILLVSTRES ET MAGNIFICI MICHAEL STANISLAVS AB EADEM TARNOW TARNOWSKI EX / VENATORE LANCICIEN[sic] CAPITANEO SEVERIEN(IS) PRIMO BIECEN(SI] NVNC SIRADIENSIS CASTELLANVS / ET ROSA DE RILSKO SCIBOROWNA CONIVGES AD HIC VIATORES TAMEN MORITVRI, PRO / MORE CHRISTIANO AMORE HOC POSVERVNT MONVMENTVM AN(NO) D(OMINI) 1729 / QVORVM / VIRVTES ET QVALITATES MERITA VERITATI / VERITAS REFERAT POSERITATI / ETTI LECTOR PIE ETIAM MORTALIS / ANIMABVS FIDELIVM DEFVNCTORVM / PACEM PRECANDO DIC / REQVIESCANT IN PACE /AMEN".
płyta nagrobna

Epitafium Adama Pawła Tarnowskiego i jego dzieci Józefa, Stanisława, Marianny, Salomei, Ewy i Salomei

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Epitafium Stanisława Słupskiego", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-stanislawa-slupskiego

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności