Św. Klemens
Zdjęcie nr 1: Całopostaciowe przedstawienie świętego Klemensa na cokole. Święty patrzy przed siebie, ma głowę przechyloną lekko na prawą stronę, prawą rękę unosi na wysokość dekoltu, w lewej, osłoniętej płaszczem trzyma zwój. Ma owalną twarz o łagodnym wyrazie, ciemne oczy, szeroki nos i niewielkie, czerwone usta, na policzkach delikatny rumieniec. Jest ubrany w albę z pasem koronki u dołu i obszerną, czerwoną kapę dekorowaną złotymi liśćmi; na głowie ma tiarę, a na nogach buty ze złotymi gwiazdami.
Zdjęcie nr 2: Całopostaciowe przedstawienie świętego Klemensa na cokole. Święty patrzy przed siebie, ma głowę przechyloną lekko na prawą stronę, prawą rękę unosi na wysokość dekoltu, w lewej, osłoniętej płaszczem trzyma zwój. Ma owalną twarz o łagodnym wyrazie, ciemne oczy, szeroki nos i niewielkie, czerwone usta, na policzkach delikatny rumieniec. Jest ubrany w albę z pasem koronki u dołu i obszerną, czerwoną kapę dekorowaną złotymi liśćmi; na głowie ma tiarę, a na nogach buty ze złotymi gwiazdami.

Św. Klemens

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wielicki
Gmina
Wieliczka
Miejscowość
Wieliczka
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Wieliczka
Parafia
Św. Klemensa
Miejsce przechowywania
kościół
Identyfikator
DZIELO/14758
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
1855-1860
Wymiary podstawowe
wysokość – około 200 cm
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Opis

Całopostaciowe przedstawienie świętego Klemensa na cokole. Święty patrzy przed siebie, ma głowę przechyloną lekko na prawą stronę, prawą rękę unosi na wysokość dekoltu, w lewej, osłoniętej płaszczem trzyma zwój. Ma owalną twarz o łagodnym wyrazie, ciemne oczy, szeroki nos i niewielkie, czerwone usta, na policzkach delikatny rumieniec. Jest ubrany w albę z pasem koronki u dołu i obszerną, czerwoną kapę dekorowaną złotymi liśćmi; na głowie ma tiarę, a na nogach buty ze złotymi gwiazdami.

Streszczenie

Znajdująca się w lewej nawie bocznej kościoła św. Klemensa figura św. Klemensa została wykonana najpewniej w latach 1855-1860. Do 1881 roku znajdowała się w ołtarzu głównym, następnie została przeniesiona na chór.

Osoby związane z dziełem

Zdjęcie nr 1 dla osoby: Klemens św.
Klemens św.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego owalu. W centrum kompozycji Dzieciątko Jezus stojące na monogramie IHS, które lewą ręką przytrzymuje krzyż, a prawą, uniesioną do góry błogosławi. Ma okrągłą twarz i krótkie, jasne włosy, skośnie przez pierś i między nogami biegnie biało-czerwona szarfa, która rozwiewa się za jego plecami. Poniżej monogramu serce Jezusa otoczone koroną cierniową, z płomieniami. Przedstawienie adorowane przez dwa, symetrycznie klęczące anioły z kadzielnicami w rękach. Anioł z prawej strony spogląda w dół, anioł z lewej unosi wzrok w kierunku serca. Oba ubrane są w białe suknie z dużym dekoltem, o szerokich rękawach spiętych złotymi klamrami na wysokości łokci oraz ramion. Każdy ma narzucony niebieski płaszcz i rozpostarte, tonące w mroku skrzydła. Tło wypełniają skłębione chmury w złotobrunatnym odcieniu, które rozjaśniają się za postacią Dzieciątka.
obraz
Adoracja Imienia Jezus
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem od wschodu w postaci jednobiegowych schodów z balustradą. Kosz na planie kwadratu o ściętych narożach, na podstawie w formie wałka, z podwieszeniem o wklęsłych bokach, zakończonym gzymsem. Zachodnia i południowa ścianka kosza ujęte pilastrami, parapet w formie profilowanego gzymsu. Ścianka frontowa ambony dekorowana płyciną w kształcie stojącego prostokąta o wciętych górnych narożach z rozetą w polu, zachodnia zaś liściem palmy. Balustrada schodów dekorowana dwoma płycinami z liśćmi palmowymi, poręcz w formie profilowanego gzymsu. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta ujętego spływami wolutowymi. W profilowanej płycinie o fantazyjnym wykroju malowane przedstawienie Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Baldachim na planie kwadratu o ściętych narożach, zwieńczony wielobocznym postumentem, o wklęsłych ściankach, na którym znajduje się krzyż z czworoliściem w środku. Na skrzyżowaniu ramion krzyża wiązki promieni. Na podniebiu baldachimu, w ośmiobocznej płycinie gołębica Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura ambony polichromowana w kolorze białym, z czerwonymi cokołami, obramieniami i profilami, pola płycin niebieskie. Pilastry kosza, pas balustrady, zaplecek i podniebie baldachimu dekorowane pozłoconym ornamentem geometrycznym.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony w postaci jednobiegowych schodów przylegających do filara, z balustradą. Kosz na planie ośmioboku, z parapetem, od dołu zamknięty uskokowym, zwężającym się w dół profilowaniem z podwieszonym kwiatonem. Ściany kosza i balustrady schodów podzielone na segmenty smukłymi pilastrami hermowymi zdobionymi cekinami, z wolutami. W każdym polu płycina w kształcie pionowego prostokąta, wypełniona ażurowym ornamentem roślinnym z cekinem, zamknięta od góry łukiem półkolistym wypełnionym muszlą. Wokół płycin dodatkowe profilowane obramienia powtarzające ich kształt. Płyciny na balustradzie mają dolną krawędź ustawioną pod skosem tak, by dopasować się do krzywizny wznoszenia (podobnie jest w przypadku innych elementów dekorujących powierzchnię balustrady). Pilastry dzielące balustradę na pola wspierają się na cokole i dźwigają belkowanie, którego fryz wypełniają prostokątne rauty, a gzyms zdobi ząbkowanie. Zaplecek w kształcie pionowego prostokąta dekorowanego dwiema ustawionymi obok siebie płycinami w kształcie wydłużonych prostokątów zamkniętych łukami półkolistymi wypełnionymi muszlami. Wzdłuż bocznych krawędzi zaplecka rodzaj pilastrów wspierających belkowanie dekorowane ząbkowaniem. Po bokach zaplecka dodatkowo uszaki utworzone z ornamentu akantowego i pąków kwiatów. W zwieńczeniu kartusz z monogramem „IHS”w okrągłym polu, z krzyżem zatkniętym na szczycie, flankowany fragmentami przerwanego przyczółka. Struktura malowana na kolor niebieski; profile, ornamenty i detale złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Ambona zawieszona na południowej ścianie pomiędzy ołtarzem św. Franciszka z Asyżu, a ołtarzem św. Kingi, dostępna schodami z grubości muru. Kosz na planie ośmioboku, z wypukłą dolną częścią podstawy zdobionej owalnymi, pustymi medalionami ujętymi uproszczonym puklowaniem. Ścianki kosza zdobione prostokątnymi płycinami, flankowanymi pilastrami o trzonach wypełnionych rzędem kampanul. Parapet kosza w formie prostego, profilowanego gzymsu. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, dwudzielny, w każdej części dekorowany prostokątną płyciną, ujęty po bokach spływami wolutowymi. Baldachim na planie ośmioboku, z trzech stron z trójkątnymi przyczółkami, zaś belkowanie zdobione wicią liści akantu. W podniebiu baldachimu, w ośmiobocznej płycinie umieszczona gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii. Zwieńczenie w kształcie sześciu wolut spiętych w kabłąk, przechodzących w prostopadłościenny szczyt z krzyżem łacińskim zatkniętym na obłokach. Każda z wolut zdobiona małym wazonikiem z listkami akantu. Struktura polichromowana na kolor ciemnozielony, detale i ornamentyka złocone i srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba przedstawiająca anioła w pozycji siedzącej, z głową odchyloną nieco do tyłu, z rozłożonymi rękami i ugiętymi nogami. Anioł ma prostokątną twarz o wąskich brwiach, szeroko otwartych, jasnobrązowych oczach, prostym nosie i zamkniętych ustach. Brązowe, zwinięte w pukle włosy zakrywają uszy i opadają na kark. Jest osłonięty w partii bioder, do kolan, złotą tkaniną rzeźbioną w płytkie, drobne fałdy; jej górna część jest wywinięta na zewnątrz. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Płaskorzeźba przedstawiająca Matkę Boską z Dzieciątkiem w bogatym obramieniu w formie aediculi. Maria została przedstawiona całopostaciowo, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z lewą nogą wysuniętą do przodu. Ma młodą twarz, którą okalają długie, opadające na plecy włosy. Jest ubrana w długą suknię i płaszcz, który tworzy obszerny zawój wokół jej prawego biodra. Lewą ręką podtrzymuje Dzieciątko, do którego wyciąga prawą rękę. Dzieciątko jest nagie, patrzy na Marię, wyciąga dłoń do jej ręki. Postacie stoją na obłokach, w których unoszą się główki anielskie. Intymne wyobrażenie jest ujęte bordiurą ze scenami z życia Marii. Płaskorzeźba ma kształt stojącego prostokąta zamkniętego od góry łukiem półkolistym. Ujmują ją pilastry o dekorowanych trzonach oparte na szerokim cokole z płyciną z napisem „ŚWIĘTA BOŻA RODZICIELKO / MÓDL SIĘ ZA NAMI”. Na dole cokołu podwieszenie z kartuszem z inskrypcją „DZIEŁO DŁUTA / TEOFILA LENARTOWICZA / DAR HRABIANKI / HELENY MAŁACHOWSKIEJ”. Od góry kompozycję zamyka trójkątny, przerwany przyczółek z kartuszem herbowym. Obramienie polichromowane na kolor czarny, profile, ornamenty i detale złocone.
płaskorzeźba
Ave Maria

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna ustawiona na trójstopniowym cokole przedstawiająca Jana Kantego. Święty stoi frontalnie, w kontrapoście, głowę przechyla na lewe ramię, patrzy przed siebie, w lewej, opuszczonej ręce trzyma zamkniętą księgę, prawą składa na głowie stojącego obok jego prawej nogi dziecka. Ma pociągłą twarz, małe, ciemne oczy, prosty nos i wąskie usta, na czubku głowy szeroka łysina, po bokach falowane włosy zakrywające uszy. Jest ubrany w czarny habit przewiązany szerokim pasem i obszerny, czarny płaszcz; pod szyją widoczny biały kołnierzyk. Na nogach ma ciemnobrązowe buty. Dziecko sięga bioder Jana Kantego, stoi wyprostowane, głowę zwraca w lewo, ręce przyciska do ciała, prawą przytrzymuje czapkę (?). Ma pociągłą twarz, jasne oczy, wąskie brwi i nos praz pełne usta. Blond włosy formują loki wokół twarzy. Dziecko jest ubrane w różową sukienkę z bordowym kołnierzykiem i szare rajtuzy, na nogach ma brązowe buty. Postacie zostały ustawione na szarym, profilowanym, prostopadłościennym cokole, który stoi na kolejnym, dwustopniowym, marmoryzowanym i ze złoconymi krawędziami. Z przodu, na stopniu tabliczka z napisem „ŚW. JANIE KANTY / PROFESORZE / MÓDL SIĘ ZA NAMI”.
rzeźba
Jan Kanty
Zdjęcie nr 1: Płyta w formie stojącego prostokąta. W górnej części ryta tarcza z herbem Lis zwieńczona koroną i klejnotem w postaci lisa, całość zwieńczona kapeluszem z dwoma sznurami po bokach tarczy z sześcioma chwostami w trzech rzędach każdy. W narożach tablicy cztery złocone rozety. W polu złocona inskrypcja „D(eo) O(ptimo) M(aximo) / X(iądz) Stanisław ze Słupia / Słupski / Proboszcz niepołomicki Kan(onik) hon(orowy) Prze/myśki Tarnowski oraz Radzca tegoż / Konsystorza wysłużony Dziekan / Dekanatu Wielickiego były, spowiednik / przez lat 25 P.P(anien) Benedykntynek w Sta/niątkach - ur(odzony) W r(oku) 1772. po 55ciu latach / zawodu Kapłańskiego w d(niu) 20 Sierpnia / 1855 r(oku) życie swe pobożnie i cnotliwie / zakończył. / Wdzięczni Parafianie / wzorowemu przykładnemu Pasterzowi / Dobroczyńcy swemu / pomnik ten położyli. / Duszę Jego polecające pobożnym / westchnieniom.”
płyta nagrobna
Epitafium Stanisława Słupskiego
Zdjęcie nr 1: Epitafium przyścienne, architektoniczne, jednokondygnacyjne z uszami w formie spływów wolutowych. Podstawa w kształcie leżącego prostokąta z wyciętymi dwoma profilowanymi arkadami, w których umieszczono muszle palmetowe, podtrzymanymi przez spływy wolutowe. Powyżej wnęka w kształcie arkady flankowana kolumienkami z korynckimi kapitelami, podtrzymującymi przełamane belkowanie. Wewnątrz wnęki popiersie zmarłego. Zmarły ujęty do ramion, zwrócony na wprost, z szeroko otwartymi oczami, krótkim, szerokim nosem oraz szerokimi ustami o kącikach skierowanych w dół. Włosy krótkie, z przedziałkiem, zaczesane na boki. Poniżej na tablicy inskrypcja „FELIXOWI BOCZKOWSKIEMU / Doktorowi medycyny Fizykowi salinarnemu / urodzonemu 30 Maja 1804 roku zmarłemu 23 / Lipca 1855 mężowi szlachetnemu przy/jacielowi biednych świadkowie cnót jego / pomnik ten położyli”. Tablica ujęta obramieniem z motywem rollwerku, zwieńczona kartuszem z godłem herbu Gozdawa. Zwieńczenie epitafium w formie trójkątnego przyczółka z motywem wolich oczu i ząbkowaniem wewnątrz; na szczycie i w narożach zdobione akroterionami.
płyta nagrobna
Epitafium Feliksa Boczkowskiego
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie stojącego prostokąta. W polu kuta, złocona inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Tu spoczywa ś(więtej) p(amięci) / Ignacy Stanko / Obywatel / na dniu 18. Września 1855. r(oku) w wie/ku 90 tym życia swego zmarły. / Prosi przechodnia o westchnienie / za sobą do Boga. / Pamiątkę tę wdzięczny Syn / położył. / A(leksander) S(tanko)”.
płyta nagrobna
Epitafium Ignacego Stanko
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem półkolistym. W centrum kompozycji św. Józef ukazany w całej postaci, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z pochyloną głową, na lewym przedramieniu podtrzymuje Dzieciątko, prawą rękę kładzie na jego kolanach. Twarz ma kwadratową, o wysokim czole, okrągłych oczach skierowanych w dół, dużym nosie i pełnych ustach, okoloną siwą brodą oraz jasnymi, krótkimi włosami. Ubrany jest w jasnofioletową tunikę i żółty płaszcz przerzucony przez lewe ramię i zawiązany wokół postaci. Dzieciątko ukazane w pozycji siedzącej, zwrócone trzy czwarte w prawo, w lewej rączce trzyma jabłko królewskie, a prawą błogosławi. Twarz ma kwadratową, o dużych, okrągłych oczach, małym nosie i pełnych ustach, okoloną krótkimi, jasnymi włosami. Dzieciątko w partii bioder przewiązane białą pieluszką. Postacie ukazane we wnętrzu warsztatu, z widocznym w tle stołem oraz narzędziami stolarskimi. Po prawej stronie kompozycji gałązka lilii. Tło szaro-niebieskie, rozjaśnione w górnej części obrazu, wokół głów postaci. Po prawej stronie obrazu sygnatura: „Wojciech Eljasz 1855”. Rama drewniana, profilowana, złocona, po bokach zdobiona rzeźbionym ornamentem kwiatowym, w zwieńczeniu muszlą palmetową.
obraz
Św. Józef

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Agata Felczyńska , "Św. Klemens", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-klemens-1

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności