Epitafium Feliksa Boczkowskiego
Zdjęcie nr 1: Epitafium przyścienne, architektoniczne, jednokondygnacyjne z uszami w formie spływów wolutowych. Podstawa w kształcie leżącego prostokąta z wyciętymi dwoma profilowanymi arkadami, w których umieszczono muszle palmetowe, podtrzymanymi przez spływy wolutowe. Powyżej wnęka w kształcie arkady flankowana kolumienkami z korynckimi kapitelami, podtrzymującymi przełamane belkowanie. Wewnątrz wnęki popiersie zmarłego. Zmarły ujęty do ramion, zwrócony na wprost, z szeroko otwartymi oczami, krótkim, szerokim nosem oraz szerokimi ustami o kącikach skierowanych w dół. Włosy krótkie, z przedziałkiem, zaczesane na boki. Poniżej na tablicy inskrypcja „FELIXOWI BOCZKOWSKIEMU / Doktorowi medycyny Fizykowi salinarnemu / urodzonemu 30 Maja 1804 roku zmarłemu 23 / Lipca 1855 mężowi szlachetnemu przy/jacielowi biednych świadkowie cnót jego / pomnik ten położyli”. Tablica ujęta obramieniem z motywem rollwerku, zwieńczona kartuszem z godłem herbu Gozdawa. Zwieńczenie epitafium w formie trójkątnego przyczółka z motywem wolich oczu i ząbkowaniem wewnątrz; na szczycie i w narożach zdobione akroterionami.
Zdjęcie nr 2: Epitafium przyścienne, architektoniczne, jednokondygnacyjne z uszami w formie spływów wolutowych. Podstawa w kształcie leżącego prostokąta z wyciętymi dwoma profilowanymi arkadami, w których umieszczono muszle palmetowe, podtrzymanymi przez spływy wolutowe. Powyżej wnęka w kształcie arkady flankowana kolumienkami z korynckimi kapitelami, podtrzymującymi przełamane belkowanie. Wewnątrz wnęki popiersie zmarłego. Zmarły ujęty do ramion, zwrócony na wprost, z szeroko otwartymi oczami, krótkim, szerokim nosem oraz szerokimi ustami o kącikach skierowanych w dół. Włosy krótkie, z przedziałkiem, zaczesane na boki. Poniżej na tablicy inskrypcja „FELIXOWI BOCZKOWSKIEMU / Doktorowi medycyny Fizykowi salinarnemu / urodzonemu 30 Maja 1804 roku zmarłemu 23 / Lipca 1855 mężowi szlachetnemu przy/jacielowi biednych świadkowie cnót jego / pomnik ten położyli”. Tablica ujęta obramieniem z motywem rollwerku, zwieńczona kartuszem z godłem herbu Gozdawa. Zwieńczenie epitafium w formie trójkątnego przyczółka z motywem wolich oczu i ząbkowaniem wewnątrz; na szczycie i w narożach zdobione akroterionami.

Epitafium Feliksa Boczkowskiego

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wielicki
Gmina
Wieliczka
Miejscowość
Wieliczka
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Wieliczka
Parafia
Św. Klemensa
Miejsce przechowywania
kościół, ściana południowa prezbiterium
Identyfikator
DZIELO/09007
Kategoria
płyta nagrobna
Czas powstania
1855 rok
Technika i materiał
kamień, techniki kamieniarskie, techniki rzeźbiarskie
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Dzieje zabytku

Epitafium wystawiono w / lub po 1855 roku.

Opis

Epitafium przyścienne, architektoniczne, jednokondygnacyjne z uszami w formie spływów wolutowych. Podstawa w kształcie leżącego prostokąta z wyciętymi dwoma profilowanymi arkadami, w których umieszczono muszle palmetowe, podtrzymanymi przez spływy wolutowe. Powyżej wnęka w kształcie arkady flankowana kolumienkami z korynckimi kapitelami, podtrzymującymi przełamane belkowanie. Wewnątrz wnęki popiersie zmarłego. Zmarły ujęty do ramion, zwrócony na wprost, z szeroko otwartymi oczami, krótkim, szerokim nosem oraz szerokimi ustami o kącikach skierowanych w dół. Włosy krótkie, z przedziałkiem, zaczesane na boki. Poniżej na tablicy inskrypcja „FELIXOWI BOCZKOWSKIEMU / Doktorowi medycyny Fizykowi salinarnemu / urodzonemu 30 Maja 1804 roku zmarłemu 23 / Lipca 1855 mężowi szlachetnemu przy/jacielowi biednych świadkowie cnót jego / pomnik ten położyli”. Tablica ujęta obramieniem z motywem rollwerku, zwieńczona kartuszem z godłem herbu Gozdawa. Zwieńczenie epitafium w formie trójkątnego przyczółka z motywem wolich oczu i ząbkowaniem wewnątrz; na szczycie i w narożach zdobione akroterionami.

Zarys problematyki artystycznej

Feliks Boczkowski był ważną postacią w historii Wieliczki. Jako lekarz salinarny, doktor medycyny i chirurg, po latach pracy z górnikami z kopalni soli jako pierwszy zauważył dobroczynny wpływ podziemnego mikroklimatu na zdrowie, zwłaszcza na drogi oddechowe. Zaczął stosować leczenie za pomocą kąpieli w solance, w 1839 roku doprowadził do powstania w Wieliczce Zakładu Kąpieli Solankowych. W 1843 roku wydał obszerną rozprawę „O Wieliczce pod względem historii naturalnej, dziejów i kąpieli”.
Epitafium Feliksa Boczkowskiego przejawia cechy stylu neorenesansowego i klasycyzującego. Skomponowano je z aediculi utworzonej z kolumn korynckich trzymających belkowanie i klasyczny tympanon zdobiony akroterionami, podłucza arkad w dolnej partii nagrobka udekorowano muszlami. Elementy powszechnie stosowane w sztuce starożytnej i renesansowej zostały wykorzystane do utworzenia nagrobka nawiązującego stylistycznie do wspomnianych epok.
Napis na wkomponowanej w epitafium tablicy upamiętniającej zmarłego, utrzymany w stylistyce napisów XIX wieku, można wywieść z barokowych panegiryków – utworów służących pochwale osób lub wydarzeń.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

W prezbiterium umieszczono epitafium Feliksa Boczkowskiego, lekarza, który jako pierwszy zauważył dobroczynny wpływ solnego mikroklimatu na zdrowie człowieka, autora rozprawy o Wieliczce od strony historycznej i leczniczej. Epitafium utrzymano w stylistyce klasycystycznej, sposób formowania umieszczonego na tablicy napisu nawiązuje do barokowych panegiryków.

Bibliografia

Kalwajtys Elżbieta, Ochniak Klementyna, "Kościół p.w. św. Klemensa w Wieliczce (architektura i wyposażenie)" , „Studia i Materiały do Dziejów Żup Solnych w Polsce” , s. 29-116
Gawroński Wojciech , "Słownik biograficzny wieliczan", Wieliczka 2008

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego owalu. W centrum kompozycji Dzieciątko Jezus stojące na monogramie IHS, które lewą ręką przytrzymuje krzyż, a prawą, uniesioną do góry błogosławi. Ma okrągłą twarz i krótkie, jasne włosy, skośnie przez pierś i między nogami biegnie biało-czerwona szarfa, która rozwiewa się za jego plecami. Poniżej monogramu serce Jezusa otoczone koroną cierniową, z płomieniami. Przedstawienie adorowane przez dwa, symetrycznie klęczące anioły z kadzielnicami w rękach. Anioł z prawej strony spogląda w dół, anioł z lewej unosi wzrok w kierunku serca. Oba ubrane są w białe suknie z dużym dekoltem, o szerokich rękawach spiętych złotymi klamrami na wysokości łokci oraz ramion. Każdy ma narzucony niebieski płaszcz i rozpostarte, tonące w mroku skrzydła. Tło wypełniają skłębione chmury w złotobrunatnym odcieniu, które rozjaśniają się za postacią Dzieciątka.
obraz
Adoracja Imienia Jezus
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem od wschodu w postaci jednobiegowych schodów z balustradą. Kosz na planie kwadratu o ściętych narożach, na podstawie w formie wałka, z podwieszeniem o wklęsłych bokach, zakończonym gzymsem. Zachodnia i południowa ścianka kosza ujęte pilastrami, parapet w formie profilowanego gzymsu. Ścianka frontowa ambony dekorowana płyciną w kształcie stojącego prostokąta o wciętych górnych narożach z rozetą w polu, zachodnia zaś liściem palmy. Balustrada schodów dekorowana dwoma płycinami z liśćmi palmowymi, poręcz w formie profilowanego gzymsu. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta ujętego spływami wolutowymi. W profilowanej płycinie o fantazyjnym wykroju malowane przedstawienie Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Baldachim na planie kwadratu o ściętych narożach, zwieńczony wielobocznym postumentem, o wklęsłych ściankach, na którym znajduje się krzyż z czworoliściem w środku. Na skrzyżowaniu ramion krzyża wiązki promieni. Na podniebiu baldachimu, w ośmiobocznej płycinie gołębica Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura ambony polichromowana w kolorze białym, z czerwonymi cokołami, obramieniami i profilami, pola płycin niebieskie. Pilastry kosza, pas balustrady, zaplecek i podniebie baldachimu dekorowane pozłoconym ornamentem geometrycznym.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony w postaci jednobiegowych schodów przylegających do filara, z balustradą. Kosz na planie ośmioboku, z parapetem, od dołu zamknięty uskokowym, zwężającym się w dół profilowaniem z podwieszonym kwiatonem. Ściany kosza i balustrady schodów podzielone na segmenty smukłymi pilastrami hermowymi zdobionymi cekinami, z wolutami. W każdym polu płycina w kształcie pionowego prostokąta, wypełniona ażurowym ornamentem roślinnym z cekinem, zamknięta od góry łukiem półkolistym wypełnionym muszlą. Wokół płycin dodatkowe profilowane obramienia powtarzające ich kształt. Płyciny na balustradzie mają dolną krawędź ustawioną pod skosem tak, by dopasować się do krzywizny wznoszenia (podobnie jest w przypadku innych elementów dekorujących powierzchnię balustrady). Pilastry dzielące balustradę na pola wspierają się na cokole i dźwigają belkowanie, którego fryz wypełniają prostokątne rauty, a gzyms zdobi ząbkowanie. Zaplecek w kształcie pionowego prostokąta dekorowanego dwiema ustawionymi obok siebie płycinami w kształcie wydłużonych prostokątów zamkniętych łukami półkolistymi wypełnionymi muszlami. Wzdłuż bocznych krawędzi zaplecka rodzaj pilastrów wspierających belkowanie dekorowane ząbkowaniem. Po bokach zaplecka dodatkowo uszaki utworzone z ornamentu akantowego i pąków kwiatów. W zwieńczeniu kartusz z monogramem „IHS”w okrągłym polu, z krzyżem zatkniętym na szczycie, flankowany fragmentami przerwanego przyczółka. Struktura malowana na kolor niebieski; profile, ornamenty i detale złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Ambona zawieszona na południowej ścianie pomiędzy ołtarzem św. Franciszka z Asyżu, a ołtarzem św. Kingi, dostępna schodami z grubości muru. Kosz na planie ośmioboku, z wypukłą dolną częścią podstawy zdobionej owalnymi, pustymi medalionami ujętymi uproszczonym puklowaniem. Ścianki kosza zdobione prostokątnymi płycinami, flankowanymi pilastrami o trzonach wypełnionych rzędem kampanul. Parapet kosza w formie prostego, profilowanego gzymsu. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, dwudzielny, w każdej części dekorowany prostokątną płyciną, ujęty po bokach spływami wolutowymi. Baldachim na planie ośmioboku, z trzech stron z trójkątnymi przyczółkami, zaś belkowanie zdobione wicią liści akantu. W podniebiu baldachimu, w ośmiobocznej płycinie umieszczona gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii. Zwieńczenie w kształcie sześciu wolut spiętych w kabłąk, przechodzących w prostopadłościenny szczyt z krzyżem łacińskim zatkniętym na obłokach. Każda z wolut zdobiona małym wazonikiem z listkami akantu. Struktura polichromowana na kolor ciemnozielony, detale i ornamentyka złocone i srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba przedstawiająca anioła w pozycji siedzącej, z głową odchyloną nieco do tyłu, z rozłożonymi rękami i ugiętymi nogami. Anioł ma prostokątną twarz o wąskich brwiach, szeroko otwartych, jasnobrązowych oczach, prostym nosie i zamkniętych ustach. Brązowe, zwinięte w pukle włosy zakrywają uszy i opadają na kark. Jest osłonięty w partii bioder, do kolan, złotą tkaniną rzeźbioną w płytkie, drobne fałdy; jej górna część jest wywinięta na zewnątrz. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Płaskorzeźba przedstawiająca Matkę Boską z Dzieciątkiem w bogatym obramieniu w formie aediculi. Maria została przedstawiona całopostaciowo, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z lewą nogą wysuniętą do przodu. Ma młodą twarz, którą okalają długie, opadające na plecy włosy. Jest ubrana w długą suknię i płaszcz, który tworzy obszerny zawój wokół jej prawego biodra. Lewą ręką podtrzymuje Dzieciątko, do którego wyciąga prawą rękę. Dzieciątko jest nagie, patrzy na Marię, wyciąga dłoń do jej ręki. Postacie stoją na obłokach, w których unoszą się główki anielskie. Intymne wyobrażenie jest ujęte bordiurą ze scenami z życia Marii. Płaskorzeźba ma kształt stojącego prostokąta zamkniętego od góry łukiem półkolistym. Ujmują ją pilastry o dekorowanych trzonach oparte na szerokim cokole z płyciną z napisem „ŚWIĘTA BOŻA RODZICIELKO / MÓDL SIĘ ZA NAMI”. Na dole cokołu podwieszenie z kartuszem z inskrypcją „DZIEŁO DŁUTA / TEOFILA LENARTOWICZA / DAR HRABIANKI / HELENY MAŁACHOWSKIEJ”. Od góry kompozycję zamyka trójkątny, przerwany przyczółek z kartuszem herbowym. Obramienie polichromowane na kolor czarny, profile, ornamenty i detale złocone.
płaskorzeźba
Ave Maria

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna ustawiona na trójstopniowym cokole przedstawiająca Jana Kantego. Święty stoi frontalnie, w kontrapoście, głowę przechyla na lewe ramię, patrzy przed siebie, w lewej, opuszczonej ręce trzyma zamkniętą księgę, prawą składa na głowie stojącego obok jego prawej nogi dziecka. Ma pociągłą twarz, małe, ciemne oczy, prosty nos i wąskie usta, na czubku głowy szeroka łysina, po bokach falowane włosy zakrywające uszy. Jest ubrany w czarny habit przewiązany szerokim pasem i obszerny, czarny płaszcz; pod szyją widoczny biały kołnierzyk. Na nogach ma ciemnobrązowe buty. Dziecko sięga bioder Jana Kantego, stoi wyprostowane, głowę zwraca w lewo, ręce przyciska do ciała, prawą przytrzymuje czapkę (?). Ma pociągłą twarz, jasne oczy, wąskie brwi i nos praz pełne usta. Blond włosy formują loki wokół twarzy. Dziecko jest ubrane w różową sukienkę z bordowym kołnierzykiem i szare rajtuzy, na nogach ma brązowe buty. Postacie zostały ustawione na szarym, profilowanym, prostopadłościennym cokole, który stoi na kolejnym, dwustopniowym, marmoryzowanym i ze złoconymi krawędziami. Z przodu, na stopniu tabliczka z napisem „ŚW. JANIE KANTY / PROFESORZE / MÓDL SIĘ ZA NAMI”.
rzeźba
Jan Kanty
Zdjęcie nr 1: Płyta w formie stojącego prostokąta. W górnej części ryta tarcza z herbem Lis zwieńczona koroną i klejnotem w postaci lisa, całość zwieńczona kapeluszem z dwoma sznurami po bokach tarczy z sześcioma chwostami w trzech rzędach każdy. W narożach tablicy cztery złocone rozety. W polu złocona inskrypcja „D(eo) O(ptimo) M(aximo) / X(iądz) Stanisław ze Słupia / Słupski / Proboszcz niepołomicki Kan(onik) hon(orowy) Prze/myśki Tarnowski oraz Radzca tegoż / Konsystorza wysłużony Dziekan / Dekanatu Wielickiego były, spowiednik / przez lat 25 P.P(anien) Benedykntynek w Sta/niątkach - ur(odzony) W r(oku) 1772. po 55ciu latach / zawodu Kapłańskiego w d(niu) 20 Sierpnia / 1855 r(oku) życie swe pobożnie i cnotliwie / zakończył. / Wdzięczni Parafianie / wzorowemu przykładnemu Pasterzowi / Dobroczyńcy swemu / pomnik ten położyli. / Duszę Jego polecające pobożnym / westchnieniom.”
płyta nagrobna
Epitafium Stanisława Słupskiego
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie stojącego prostokąta. W polu kuta, złocona inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Tu spoczywa ś(więtej) p(amięci) / Ignacy Stanko / Obywatel / na dniu 18. Września 1855. r(oku) w wie/ku 90 tym życia swego zmarły. / Prosi przechodnia o westchnienie / za sobą do Boga. / Pamiątkę tę wdzięczny Syn / położył. / A(leksander) S(tanko)”.
płyta nagrobna
Epitafium Ignacego Stanko
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem półkolistym. W centrum kompozycji św. Józef ukazany w całej postaci, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z pochyloną głową, na lewym przedramieniu podtrzymuje Dzieciątko, prawą rękę kładzie na jego kolanach. Twarz ma kwadratową, o wysokim czole, okrągłych oczach skierowanych w dół, dużym nosie i pełnych ustach, okoloną siwą brodą oraz jasnymi, krótkimi włosami. Ubrany jest w jasnofioletową tunikę i żółty płaszcz przerzucony przez lewe ramię i zawiązany wokół postaci. Dzieciątko ukazane w pozycji siedzącej, zwrócone trzy czwarte w prawo, w lewej rączce trzyma jabłko królewskie, a prawą błogosławi. Twarz ma kwadratową, o dużych, okrągłych oczach, małym nosie i pełnych ustach, okoloną krótkimi, jasnymi włosami. Dzieciątko w partii bioder przewiązane białą pieluszką. Postacie ukazane we wnętrzu warsztatu, z widocznym w tle stołem oraz narzędziami stolarskimi. Po prawej stronie kompozycji gałązka lilii. Tło szaro-niebieskie, rozjaśnione w górnej części obrazu, wokół głów postaci. Po prawej stronie obrazu sygnatura: „Wojciech Eljasz 1855”. Rama drewniana, profilowana, złocona, po bokach zdobiona rzeźbionym ornamentem kwiatowym, w zwieńczeniu muszlą palmetową.
obraz
Św. Józef
Zdjęcie nr 1: Całopostaciowe przedstawienie świętego Klemensa na cokole. Święty patrzy przed siebie, ma głowę przechyloną lekko na prawą stronę, prawą rękę unosi na wysokość dekoltu, w lewej, osłoniętej płaszczem trzyma zwój. Ma owalną twarz o łagodnym wyrazie, ciemne oczy, szeroki nos i niewielkie, czerwone usta, na policzkach delikatny rumieniec. Jest ubrany w albę z pasem koronki u dołu i obszerną, czerwoną kapę dekorowaną złotymi liśćmi; na głowie ma tiarę, a na nogach buty ze złotymi gwiazdami.
rzeźba
Św. Klemens

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Epitafium architektoniczne, w formie aediculi, na cokole z wyciętym u dołu łukiem odcinkowym, ujęte parą kolumn o kapitelach korynckich, dźwigających niepełne belkowanie zakończone wyłamanym szerokim gzymsem. W partii zwieńczenia widnieje płaskorzeźbiona, ujęta liściastymi labrami tarcza z godłem herbu Prus I. Niegdyś epitafium wieńczył zapewne krzyż (obecnie zniszczony). Pośrodku profilowana płycina z inskrypcją „PAMIĘCI / Adama / WIŚNIEWSKIEGO / Dziedzica wsi Przebieczany / zm(arłego) d(nia) 6 Grudnia 1857 / w 64 roku życia. / Pozostała wdowa z dziećmi / poświęca”. W prawej dolnej części epitafium sygnatura „E(dward) Stehlik”.
płyta nagrobna

Epitafium Adama Wiśniewskiego

Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna kamienna w kształcie prostokąta o ściętych dolnych narożach. Na niej wykuta inskrypcja „ADRIANVS SKASSEWSKI DECAN(US) / CRVSVICIEN(SIS) CANONIC(US) VLAD/ISLAVIEN(SIS) R(EVERENDISSI)MI I(N) CHR(IST)O P(AT)RIS D[OMINI] / D(OMI)NI ANDREAE ZEBRIDOWSKI DE / VIANCZBORG DEI GRA(TIA) EPISCO/PI CRAC(OVIENSIS) DVCISQ(UE) SEVERIEN(SIS) THE/SAVRARI(US) VIR PIVS ET CATHOLI/CVS AN(N)O D(OMI)NI MDLV DIE 27 / MENSIS OCTOBR(IS) VITA FVNCT(US) / IN HOC TVMVLO REQESCIT / CVI(US) A(N)I(M)AE SIT DE(US) P(PRO)PICIVS”
płyta nagrobna

Epitafium Adriana Skassewskiego

Zdjęcie nr 1: Płyta w kształcie leżącego prostokąta, w profilowanej opasce tynkowej dekorowanej kimationem. Inskrypcja majuskułowa w języku polskim i zapisem daty po łacinie: TU LEŻY SIMON CHALUBKA / Z MAŁŻANKA HELENA Y SIN/EM MIKOLAIEM W GROBIE TYM / ODPOCZYWAIA POZOSTALY SIN / STANISLAW RODZICOM Y BRATV / TE PAMIATKE WISTAWIŁ MIEISCE / MAŁE MALEMU WZROSTOWI / SOBIE ZABISAWSZY ROKV / 1634. DIE 2I. NOVEMB(RIS).
płyta nagrobna

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie prostokąta stojącego, obramione na brzegach płaską listwą zostało podzielone na dwa pola zbliżone do kwadratu, ułożone jedno nad drugim. W górnym polu przedstawiono na tarczy otoczonej labrami z hełmem i klejnotem płaskorzeźbiony herb Kornicz. W polu dolnym umieszono łacińską inskrypcje: MAGNA D[DOMINUS] ANDREAS / CORNITIUS POREMB / SKI IN MAGNA PO / REMBA OSIEK ET GRO / DZIEC IUDEX ZATOR[IENSIS] / OSWIEC[IMIENSIS] OBIIT ANNO / DNI 1640 DIE 25 IANUA.
płyta nagrobna

epitafium

Zdjęcie nr 1: Płyta w formie stojącego prostokąta. W górnej części ryty monogram IHS z krzyżem. W polu inskrypcja „Adamo Kołaczkowski / Bonorum Cameralium Ann(o) 9 Praefecto / Die 24. Decembris 1824 A(nn)o vitae 54 / non tam aetate quam maerore / propter culpas aliorum consumpto / addicti amici posuere. / Quisquis es superior disce / quam durum piaesse aliis / Defuncto autem aeternam / precare requiem.” U dołu płyty ryta czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami.
płyta nagrobna

Epitafium Adama Kołaczkowskiego

Zdjęcie nr 1: Epitafium z fantazyjnie wyciętą płyciną o bokach w kształcie półkolistych, nadwieszonych łuków na wklęsłych uskokach, ujętą uproszczonymi wolutami z chrząstkami. Pod dolną krawędzią kartusz z tarczą z godłami herbów Ostoja i Rola. W górnej części epitafium okrągły medalion ujęty taśmami zakończonymi ślimacznicami z krzyżem. W jego polu uproszona trupia czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami. W polu Inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / PERIL(LVST)RI ET R(EVERENDI)S(I)MO DOMINO ADAMO / PAVLO A TARNOW TARNOWSKI PRAEPO/SITO SEVERIENSI FRATRI SVO GERMA/NO DESIDERATISSIMO AN(NO) 1712 / ATQVE / IOSEPHO, ET STANISLAO FILIIS AC MA/RIANNAE ET SALOMEAE TVM GEMINIBVS / ANNAE ALTER AEVE SALOMEAE NEC NON CHRI/STINAE FILIABVS, CHARISSIMAE SOBOLI SVAE PVBESCENTE AETATE ANNV(M) 1725 /DEFVNCTIS / SIBIQVE / ILLVSTRES ET MAGNIFICI MICHAEL STANISLAVS AB EADEM TARNOW TARNOWSKI EX / VENATORE LANCICIEN[sic] CAPITANEO SEVERIEN(IS) PRIMO BIECEN(SI] NVNC SIRADIENSIS CASTELLANVS / ET ROSA DE RILSKO SCIBOROWNA CONIVGES AD HIC VIATORES TAMEN MORITVRI, PRO / MORE CHRISTIANO AMORE HOC POSVERVNT MONVMENTVM AN(NO) D(OMINI) 1729 / QVORVM / VIRVTES ET QVALITATES MERITA VERITATI / VERITAS REFERAT POSERITATI / ETTI LECTOR PIE ETIAM MORTALIS / ANIMABVS FIDELIVM DEFVNCTORVM / PACEM PRECANDO DIC / REQVIESCANT IN PACE /AMEN".
płyta nagrobna

Epitafium Adama Pawła Tarnowskiego i jego dzieci Józefa, Stanisława, Marianny, Salomei, Ewy i Salomei

Jak cytować?

Agata Felczyńska, "Epitafium Feliksa Boczkowskiego", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2023, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-feliksa-boczkowskiego

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności