Pierwotnie umieszczona w posadzce w prezbiterium; obecnie osadzona w ścianie północnej prezbiterium
Tablica w kształcie stojącego prostokąta. Scena środkowa wydzielona bordiurą, którą tworzy inskrypcja minuskułowa. W polu środkowym przedstawienie w profilu zwróconego w prawo klęczącego rycerza w zbroi płytowej i mieczem przy boku, z rękami złożonymi w geście modlitwy. Tarcza w skłonie heraldycznym z herbem Gryf u kolan rycerza, w prawym dolnym narożu. Inskrypcja z datą śmierci rycerza łacińska, minuskułą gotycką:
+an[no domi]ni Mo / cccco xxvo . sabb(at)o . in die s(an)c(t)i vit[i] / obiit [……….. / ……….] virzbantha heres in / branice dapifer c(ra)co/viens(is) orate p(ro)eo .
Wierzbięta z Branic herbu Gryf, 1402 stolnik krakowski, 1412-1418 starosta sanocki, fundator kościoła w Ruszczy i Grabiu oraz obrazu epitafijnego, zmarł 15 czerwca 1425 roku. Pierwotnie w pobliżu tablicy nagrobnej zawieszone było malowane na desce epitafium Wierzbięty (obecnie w Muzeum Narodowym w Krakowie). Jest świadectwem ambicji rodowych Wierzbięty z Branic, którego wizerunek, jako rycerza Chrystusa w zbroi i w pozycji klęczącej, jest odwróconym powtórzeniem malowanego epitafium.
Wiele ubytków kamienia. Inskrypcja uszkodzona.
Kamienna tablica nagrobna zmarłego 15 czerwca 1425 roku Wierzbięty z Branic herbu Gryf , z przedstawieniem zmarłego pośrodku i łacińską, minuskułową inskrypcją na obrzeżu.
Andrzej Włodarek, "Tablica nagrobna Wierzbięty z Branic", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/tablica-nagrobna-wierzbiety-z-branic