Św. Wojciech

Dzieje zabytku

Przynajmniej do 2008 roku święty był ustawiony po drugiej stronie ołtarza odwrotnie trzymając atrybuty. Rzeźba została poddana renowacji po 2008 roku.

Opis

Rzeźba drążona, na cokole. Święty zwrócony frontalnie, w kontrapoście, o esowato wygiętej sylwetce. Obie ręce wyciąga przed siebie, w lewej trzyma włócznię, w prawej pastorał. Twarz ma pociągłą, o łagodnych rysach i z długą brodą, oczy głęboko osadzone, wydatny nos; włosy falowane, półdługie. Jest ubrany w złoconą albę, srebrzoną komżę z koronką przy brzegu, złoty mucet z guzikami oraz srebrzoną kapę zapiętą na piersi, ze złotą lamówką i podbiciem. Na głowie ma złoconą infułę. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty i atrybuty złocone i srebrzone.

Zarys problematyki artystycznej

Święty Wojciech żył w latach 956-997. Był biskupem Pragi od 983 roku, dlatego w lewej ręce trzyma pastorał i ubrany jest w strój odpowiadający tej godności. W 997 roku wyruszył do Polski, a następnie do Prus nawracać pogan, gdzie zginął męczeńską śmiercią prawdopodobnie przeszyty włóczniami – został ukazany z jedną z nich. Ciało świętego wykupił i pochował w Gnieźnie książę Bolesław Chrobry. Święty Wojciech bywał kilkukrotnie na Węgrzech, do których należały niegdyś tereny Zamagurza. Po drugiej stronie ołtarza znajduje się rzeźba św. Stanisława, który zwykle występuje w parze w dekoracji ołtarzy ze św. Wojciechem.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Rzeźba została poddana renowacji po 2008 roku.

Streszczenie

Rzeźba przedstawiająca św. Wojciecha została wykonana w drugiej połowie XVIII wieku i jest przykładem sztuki późnobarokowej. Przynajmniej do 2008 roku święty był ustawiony po drugiej stronie ołtarza, odwrotnie trzymając atrybuty.

Bibliografia