Św. Piotr

Dzieje zabytku

Figura św. Piotra powstała zapewne w drugiej połowie XVII wieku. W aktach wizytacji z 1832 roku wymieniona była w ołtarzu w kaplicy. Najpewniej na przełomie XIX i XX wieku została umieszczona na bramce ołtarza głównego. Zapewne była odnawiana razem z całą nastawą w latach 1926 i 1944.

Opis

Figura ścięta z tyłu, ustawiona na niskiej podstawie. Święty ukazany frontalnie, z głową skierowaną w lewo, w kontrapoście. W lewej, uniesionej ręce trzyma klucze, w prawej, opuszczonej przy boku księgę. Twarz ma kwadratową, o okrągłych, półprzymkniętych oczach oraz uniesionych i zmarszczonych brwiach, dużym, krótkim nosie i małych ustach, okoloną falowaną brodą oraz krótkimi kręconymi włosami, z łysiną na głowie. Ubrany jest w srebrzoną tunikę z kołnierzykiem, przepasaną w talii złoconą szarfą oraz złocony płaszcz narzucony na ramiona. Polichromia ciała naturalistyczna.

Zarys problematyki artystycznej

Figura ma charakter blokowy, niemal pozbawiona jest ekspresji, zarówno w układzie ciała, jak i drapowaniu szat. Piotr był bratem św. Andrzeja, rybakiem, przyłączył się do Chrystusa i został jego apostołem. Jezus zmienił jego imię (Szymon) na Piotr, co później wyjaśnił: „Ty jesteś Piotr (czyli Skała), i Ja na tej Skale zbuduje Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze do królestwa niebieskiego [...]” (Mt 16, 18-19), dlatego w ikonografii jednym z atrybutów świętego są właśnie klucze.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Lekkie przetarcia złoceń i srebrzeń, zabrudzenia. Odłamana część lewej dłoni (przymocowana taśmą).

Streszczenie

Figura św. Piotra powstała zapewne w drugiej połowie XVII wieku. W aktach wizytacji z 1832 roku wymieniona była w ołtarzu w kaplicy. Najpewniej na przełomie XIX i XX wieku została umieszczona na bramce ołtarza głównego. Jednym z atrybutów św. Piotra są klucze.

Bibliografia