Św. Marcin
Zdjęcie nr 1: Rzeźba drążona z tyłu stoi na prostokątnej podstawie ustawionej na profilowanej, zwężającej się ku dołowi konsoli przyściennej. Postać biskupa jest ujęta frontalni w nieznacznym kontrapoście z głową lekko skierowaną w prawo. Prawą rękę Marcin ma uniesioną przed siebie na wysokość piersi w lewej zaś trzyma laskę krzyżową. Święty ma pociągłą, wychudzoną twarz o szeroko otwartych oczach, mięsistym nosie i pełnych ustach. Głowę okala broda i lekko kręcone sięgające ramion włosy. Marcin na głowie ma szkarłatną mitrę zdobiną złotą ornamentyką. Ubrany jest w sutannę, białą komże dekorowaną u spodu szeroką koronką, stułę oraz szkarłatną kapę pokrytą złocistym ornamentem i lamowaną złotą tasiemką. Na postumencie widoczny jest podpis: "Ś[WIĘTY] MARCIN".
Zdjęcie nr 2: Rzeźba drążona z tyłu stoi na prostokątnej podstawie ustawionej na profilowanej, zwężającej się ku dołowi konsoli przyściennej. Postać biskupa jest ujęta frontalni w nieznacznym kontrapoście z głową lekko skierowaną w prawo. Prawą rękę Marcin ma uniesioną przed siebie na wysokość piersi w lewej zaś trzyma laskę krzyżową. Święty ma pociągłą, wychudzoną twarz o szeroko otwartych oczach, mięsistym nosie i pełnych ustach. Głowę okala broda i lekko kręcone sięgające ramion włosy. Marcin na głowie ma szkarłatną mitrę zdobiną złotą ornamentyką. Ubrany jest w sutannę, białą komże dekorowaną u spodu szeroką koronką, stułę oraz szkarłatną kapę pokrytą złocistym ornamentem i lamowaną złotą tasiemką. Na postumencie widoczny jest podpis: "Ś[WIĘTY] MARCIN".
Zdjęcie nr 3: Rzeźba drążona z tyłu stoi na prostokątnej podstawie ustawionej na profilowanej, zwężającej się ku dołowi konsoli przyściennej. Postać biskupa jest ujęta frontalni w nieznacznym kontrapoście z głową lekko skierowaną w prawo. Prawą rękę Marcin ma uniesioną przed siebie na wysokość piersi w lewej zaś trzyma laskę krzyżową. Święty ma pociągłą, wychudzoną twarz o szeroko otwartych oczach, mięsistym nosie i pełnych ustach. Głowę okala broda i lekko kręcone sięgające ramion włosy. Marcin na głowie ma szkarłatną mitrę zdobiną złotą ornamentyką. Ubrany jest w sutannę, białą komże dekorowaną u spodu szeroką koronką, stułę oraz szkarłatną kapę pokrytą złocistym ornamentem i lamowaną złotą tasiemką. Na postumencie widoczny jest podpis: "Ś[WIĘTY] MARCIN".

Św. Marcin

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wadowicki
Gmina
Andrychów
Miejscowość
Andrychów
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Bielsko-Żywiecka
Parafia
Św. Macieja Apostoła
Miejsce przechowywania
lewa strona prezbiterium
Identyfikator
DZIELO/24233
Kategoria
rzeźba
Dookreślenie zabytku
rzeźba św. Marcina
Czas powstania
początek XIX wieku
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Małopolska
Technika i materiał
drewno, techniki snycerskie, polichromowanie, złocenie, srebrzenie
Wymiary podstawowe
wysokość – około 183 cm
Wymiary szczegółowe
Wysokość figury – 177 cm
Wymiar podstawy – szerokość: 39 cm, długość: 27 cm, wysokość: 6 cm
Autor noty katalogowej
ks. Szymon Tracz
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Figura św. Marcina z początku XIX wieku zapewne pochodzi z któregoś obecnie niezachowanego ołtarza bocznego. Jej pendant stanowi figura św. Augustyna.

Opis

Rzeźba drążona z tyłu stoi na prostokątnej podstawie ustawionej na profilowanej, zwężającej się ku dołowi konsoli przyściennej. Postać biskupa jest ujęta frontalni w nieznacznym kontrapoście z głową lekko skierowaną w prawo. Prawą rękę Marcin ma uniesioną przed siebie na wysokość piersi w lewej zaś trzyma laskę krzyżową. Święty ma pociągłą, wychudzoną twarz o szeroko otwartych oczach, mięsistym nosie i pełnych ustach. Głowę okala broda i lekko kręcone sięgające ramion włosy. Marcin na głowie ma szkarłatną mitrę zdobiną złotą ornamentyką. Ubrany jest w sutannę, białą komże dekorowaną u spodu szeroką koronką, stułę oraz szkarłatną kapę pokrytą złocistym ornamentem i lamowaną złotą tasiemką. Na postumencie widoczny jest podpis: "Ś[WIĘTY] MARCIN".

Zarys problematyki artystycznej

Andrychowska rzeźba św. Marcina, stanowiąca pendant do figury Augustyna, raczej zdaje się być przedstawieniem innego świętego, a w bliżej nieokreślonym czasie została przemianowana na św. Marcina. Być może był to św. Stanisław, któremu do ręki przełożono laskę krzyżową od św. Wojciecha, gdyż św. Marcina nie przedstawiano z laską krzyżową. Obie zatem rzeźby pierwotnie mogły przedstawiać głównych patronów Polski. Sam zaś rzeźba jeszcze mocno wyrasta ze wcześniejszej stylistyki późnobarokowej, o czym świadczy sam układ postaci.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry. Ostatnią konserwację przeprowadzono w pierwszym dziesięcioleciu XXI wieku.

Literatura

S. Kimpel, Martin von Tours, Lexikon der christlichen Ikonographie, Bd. 7, Ikonographie der Helligen. Innozenz bis Melchisedech, Hrgs. E. Kirschbaum, Rom-Freiburg-Basel-Vien 1994,kol. 572-579.

Streszczenie

Figura św. Marcina z początku XIX wieku zapewne pochodzi z któregoś obecnie niezachowanego ołtarza bocznego. Jej pendant stanowi figura św. Augustyna.

Osoby związane z dziełem

Zdjęcie nr 1 dla osoby: Marcin św.
Marcin św.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Kosz ambony wykonano na rzucie ośmioboku, wspartego na ośmiobocznym cokole. Bok kosza artykułują pilastry o kompozytowych głowicach i dekorowanych arabeską trzonach, wspartych na postumentach ozdobionych ornamentem geometrycznym. Pilastry podtrzymują profilowane belkowanie wyłamane na ich osi. Pomiędzy pilastrami umieszczono półokrągłe nisze zaopatrzone u spodu w półokrągłe konsole. W niszach ustawiono całopostaciowe, rzeźbione przedstawienia czterech Ewangelistów. Pod amboną podwieszono wolutowe spływy łączące cokół kolejnego pilastru ze znajdującą się na spodzie podwieszenia dekoracyjną szyszką. Na belkowaniu na osi usytuowano pulpit w formie rozwiniętego zwoju pisarskiego wspartego na powiększonym kapitelu kompozytowym, wzorowanym na kapitelu z pilastrów bocznych. Strukturę architektoniczną kosza polichromowanego w kolorze ciemnej kości słoniowej, wnętrze wnęk na niebiesko, a tło trzonów kapiteli i ich głowic na czerwono. Rzeźby czterech Ewangelistów uzyskały polichromię naturalistyczną.
ambona
ambona
Zdjęcie nr 1: Czworoboczne pole obrazowe w kształcie stojącego prostokąta, ujęte w dekoracyjną ramę ze zwieńczeniem oraz ażurową wicią akantowo-kwiatową po bokach, ustawiono na postumencie w kształcie leżącego prostopadłościanu dekorowanego profilami o wklęsłych bokach z wywiniętym ornamentem roślinnym. Całość przytwierdzonym do prostopadłościennego cokołu, profilowanego i fazowanego, przeprutego po bokach otworami na drążki do noszenia, wspartego na czterech rzeźbionych lwich łapach. Zwieńczenie uzyskało kształt półkolistego pola z krzyżem równoramiennym w otoku w środku, ujętego dekoracyjną ramą otoczoną na zewnątrz ażurowym ornamentem, zakończonego na szczycie krzyżem. Na awersie w polu obrazowym umieszczono obraz z adoracja św. Franciszka z Asyżu. Święty został ukazany frontalnie stojąc w centrum kompozycji na stopniu przed ołtarzem. Obie rozłożone ręce z widocznymi stygmatami ma uniesione w górze. Prawą zdaje się błogosławić klęczącą przed nim parę. Franciszek ma pociągłą twarz o jasnej karnacji z półprzymkniętymi oczami o spojrzeniu skierowanym na klęczących z wydatnym nosem i ustami. Jego głowę otaczają krótkie włosy z wyciętą tonsurą oraz brązową broda. Ubrany jest w brązowy habit franciszkańskie przewiązany w pasie sznurem. Przed nim z prawej strony kompozycji klęczy kobieta z mężczyzną ujęci od tyłu w trzech czwartych w prawo. Oboje mają modlitewnie złożone dłonie. Mężczyzna ma ciemne włosy i zarost, ubrany jest w surdut. Kobieta ma krótko upięte włosy oraz czarną suknię z białym kołnierzykiem. Z lewej strony kompozycji stoi brodaty franciszkanin z tonsurą ujęty w profilu w prawo. W lewej ręce trzyma złożony habit, a w prawej sznur. Za Franciszkiem znajduje się prostopadłościenny ołtarz nakryty białym obrusem z ustawionym na nim krucyfiksem i czterema płonącymi świecami w wysokich lichtarzach. Tło dla ołtarza tworzy szarobeżowa wnęka flankowana dwiema lizenami. Na rewersie wyobrażono Niepokalane Poczęcie Najświętszej Marii Panny. W centrum kompozycji znalazła się wyobrażona w całej postaci w mocnym kontrapoście Madonna stojąca na półksiężycu na obłokach. Maria obie dłonie ma skrzyżowane na piersiach. Jej głowa została ujęta w trzech czwartych w prawo. Jest to młoda dziewczyna o pociągłej twarzy, jasnej karnacji wydatnym nosie i pełnych ustach. Jej spojrzenie uniesionych oczu skierowane jest w górę. Głowę otaczają długie, brązowe włosy spływające na plecy oraz świetlista poświata z dwunastoma gwiazdkami. Niepokalana ubrana jest w białą suknię przewiązaną w talli oraz niebieski płaszcz przerzucony przez lewe ramię, którego poły opadają na obłoki. Ponad głową Marii dwa putta unoszą zamkniętą, złotą koronę. Po jej bokach na rozjaśnionym tle na obłokach wyobrażono dwie pary uskrzydlonych aniołków. Pozostałych pięć aniołków igra pośród obłoków poniżej półksiężyca, na którym wspiera się Maria.
feretron
Adoracja św. Franciszka z Asyżu, Niepokalane Poczęcie Najświętszej Marii Panny
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa uzyskała charakter przyściennego retabulum jednoosiowego, jednokondygnacyjnego ze zwieńczeniem. Drewniany stipes ołtarzowy przyjął kształt zwężającego się ku dołowi sarkofagu ustawionego na jednostopniowym podeście. Na mensie na osi ustawiono prostopadłościenne tabernakulum obite blachą w formie skrzynki. Drzwiczki do tabernakulum ozdobiono puncowanym krzyżem. Kondygnację nastawy ujmują dwa filary o trzonach zdobionych u góry wolutowymi konsolami i zawieszonymi na taśmie girlandami roślinno-kwiatowymi oraz dwie smukłe kolumny z kapitelami korynckimi, wsparte na wklęsło-wypukłym cokole przerwanym na szerokość pola obrazowego na osi. Cokół artykułują płyciny dekorowane czworobocznym ornamentem roślinnym. Na tle filarów ustawiono rzeźby św. Stanisława Kostki oraz św. Dominika. Pomiędzy filarami widoczne jest prostokątne pole obrazowe ujęte profilowaną ramą, w której umieszczono obraz Niepokalanego Poczęcia. Podpory dźwigają wklęsło-wypukłe belkowanie ustawione na wysokim architrawie dekorowanym czworobocznym ornamentem roślinnym. W osiach skrajnych na belkowaniu umieszczono dwie figury siedzących aniołów. Zwieńczenie nastawy uzyskało kształt leżącego prostokąta o wklęsłych bokach przechodzących w spływy wolutowe, podtrzymujących gzyms koronujący w formie nadwieszonego łuku odcinkowego z krzyżem pośrodku. W polu zwieńczenia umieszczono owalny obraz w profilowanej ramie z przedstawieniem św. Karola Boromeusza. Strukturę ołtarza pomalowano w tonacji jasnobeżowej. Kolumny, profile, ornamenty oraz szaty postaci zostały wyzłocone, a skrzydła aniołów wysrebrzone. Figury w partii ciała otrzymały naturalistyczną polichromię.
ołtarz
Niepokalanego Poczęcia Naświętszej Marii Panny
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica uzyskała kształt spiętrzonych jeden na drugim trzech drewnianych prostopadłościanów na rzucie foremnego sześcioboku ustawionych diagonalnie w stosunku do czwartego modułu, jakim jest sześcioboczny cokół także wykonany z drewna. Najniższy prostopadłościan od cokołu oddzielony jest profilowaną listwą, powtórzoną na jego zwieńczeniu w formie gzymsu, będącego jednocześnie cokolikiem dla trzeciego prostopadłościanu zamkniętego od góry profilowanym belkowaniem, na którym wspiera się dekoracyjna przykrywa. Boki pierwszego poziomu są gładkie, natomiast środkowego i ostatniego zostały ozdobione na krawędziach spływami wolutowymi oraz podwieszonym u góry ornamentem z motywem stylizowanych listków. Pomiędzy wolutami środkowego poziomu na bokach prostopadłościanu umieszczono uskrzydlone główki anielskie, natomiast górnego kwiat róży ujęty przez dwa listki. Przykrywę tworzy sześć ażurowo ustawionych esowato wygiętych wolut roślinnych przechodzących u góry w stylizowany kapitel kompozytowy. Na nim umieszczono sześcioboczny, profilowany niski cokolik zwieńczony sceną chrztu w Jordanie. Woluty przykrywy wokół kapitelu ozdobione zostały rzeźbionymi, uskrzydlonymi główkami aniołków. Na szczycie stoi w lekkim zgięciu Chrystus ze złożonymi przed sobą modlitewnie rękami, który przyjmuje chrzest od stojącego obok Jana Chrzciciela. Ponad nimi unosi się gołębica Ducha Świętego.
chrzcielnica
chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Po kilkukrotnych przekształceniach kościół składa się z prostokątnej, czteroprzęsłowej nawy głównej, dwóch, dwuprzęsłowych naw bocznych, przerobionych z dawnych kaplic i jednoprzęsłowego prezbiterium zamkniętego od wschodu apsydą. Na przedłużeniu apsydy otoczonej półkolistym aneksem wzniesiono czworoboczną, piętrową zakrystią. Od zachodu do nawy przylega wysunięta do przodu czworoboczna wieża o ściętych narożach z urządzoną w przyziemiu kruchtą. Wieża uzyskała trzy kondygnacje wyznaczone za pomocą profilowanych gzymsów. Środkowe piętro wieży połączono z bocznymi częściami fasady za pomocą wolut. Na dwóch pierwszych kondygnacjach ścięte naroża artykułowano za pomocą pilastrów o prostych głowicach. Pilastry drugiej kondygnacji ozdobiono krótkimi zwisami kampanul. Kondygnacja trzecia także została wzniesiona na rzucie czworoboku ale o wklęsłych narożach. Jej ściany flankują pary pilastrów o korynckich głowicach podtrzymujące imposty wspierające półkoliście wyłamane na osi belkowanie wspierające baniasty hełm z latarnią zwieńczony krzyżem z koroną. Pomiędzy impostami pod wyłamanym belkowaniem umieszczono tarcze zegarowe. Na trzeciej kondygnacji ponad belkowaniem od zachodu nadwieszono czworoboczny balkon z tralkową balustradą. Sześcioboczną sygnaturkę z latarnią zwieńczoną stożkowym hełmem z ustawioną na szczycie figurką Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej zawieszono na siodłowym dachu kościoła w części wschodniej nawy głównej. Elewacje boczne kościoła rozczłonkowano za pomocą podziałów ramowych lub lizenowych. Wnętrze świątyni nakryto sklepieniem kolebkowym wspartym na gurtach, przechodzących na przyścienne pilastry podtrzymujące odcinki przerwanego belkowania. W ostanim zachodnim przęśle urządzono chór muzyczny wsparty na dwóch filarach z wypukłym na osi parapetem, artykułowanym za pomocą pilastrów i par arkadek. W prezbiterium ustawiono ołtarz główny oraz ambonę, a w nawach ołtarze boczne.
kościół
Kościół św. Macieja Apostoła
Zdjęcie nr 1: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta ujętego w dekoracyjną ramę ozdobioną złoconym ażurowym motywem wici roślinnej na czerwonym tle. Obie postacie w całości przykrywa drewniana, złocona sukienka wotywna z koronami, odsłaniająca tylko partie twarzy i rąk oraz stopę Dzieciątka. Madonna została ukazana frontalnie w półpostaci. Prawą ręką wskazuje na trzymane na lewym ramieniu Dzieciątko Jezus. Jej podłużną twarz o ciemnej karnacji charakteryzuje wydatny, prosty nos, migdałowe oczy, mięsiste usta oraz dwa równoległe cięcia widoczne na prawym policzku. Na głowie ma maforion odsłaniający fragment sukni lamowanej pod szyją galonem. Maria ma na głowie koronę o wysokich sterczynach dekorowaną imitacją kameryzacji. Dzieciątko zostało ujęte w trzech czwartych w lewo. Prawą rękę wznosi w geście błogosławieństwa, w lewej natomiast trzyma gruby kodeks Ewangelii. Mały Jezus ma owalną twarz o ciemnej karnacji. Widoczny jest wydatny nos i usta oraz szeroko otwarte oczy. Ma na sobie tunikę lamowaną pod szyją galonem. Głowę Chrystusa wieńczy korona, kształtem i dekoracją zbliżona do korony Madonny. Korony obu postaci podtrzymuje para aniołów o jasnofioletowych skrzydłach. Wokół głowy Marii i Jezusa umieszczono dwanaście aplikowanych gwiazd na złotym, grzebykowanym tle.
obraz
Matka Boska Częstochowska

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

ks. Szymon Tracz, "Św. Marcin", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-marcin-8

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności