Święty Klemens żył w I wieku, według tradycji był czwartym biskupem Rzymu (ok. 91-101). Zaliczany jest do grona ojców Kościoła i uważany za najstarszego znanego z imienia pisarza starochrześcijańskiego. Klemens zginął śmiercią męczeńską. Cesarz Trajan miał zesłać go na wygnanie do Pontu, gdzie papieża wrzucono do morza z kotwicą zawieszoną u szyi. Według innych, datowanych na IX wiek przekazów miejscem jego męczeństwa był Krym (Chersonez Taurydzki). Klemens miał tam pracować w kamieniołomie. Aby ratować swoich współwięźniów cierpiących z pragnienia, prosił Baranka Bożego o pomoc. Jego modlitwy zostały wysłuchane – ze skał kamieniołomu wytrysnęło źródło. Wspomnienie liturgiczne św. Klemensa jest obchodzone 23 listopada. Święty uważany jest za patrona m.in. kamieniarzy, marynarzy i górników. W ikonografii chrześcijańskiej przedstawiany jest jako dojrzały, brodaty mężczyzna w stroju papieskim (tiara, potrójny krzyż papieski) z atrybutami w postaci kotwicy nawiązującej do jego męczeńskiej śmierci lub skały albo baranka przywołujących inne wątki z legendy świętego.
Anna Nowak, Justyna Kuska, "Klemens św. ", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/ludzie/klemens-sw