Figura powstała około połowy XIX wieku z przeznaczeniem do ołtarza, w którym obecnie się znajduje.
Figura pełna na cokole przedstawiająca mężczyznę. Święty stoi frontalnie, kierując wzrok przed siebie. Ma owalną twarz, migdałowe oczy, wąski nos i małe, grube usta oraz zakrywające uszy włosy zaczesane do tyłu, z lokiem nad czołem. W prawej, uniesionej ręce trzyma liść palmy lub pióro, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Ubrany jest w srebrną tunikę przewiązaną złotym sznurem oraz złoty płaszcz, który okrywa lewą rękę i zawija się wokół prawego biodra, opadając w dół sztywnymi fałdami. Spod stroju wystają bose stopy. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.
Rzeźba stanowi przykład poprawnego, dziewiętnastowiecznego snycerstwa. Prawidłowo oddano proporcje ciała oraz ułożenie szat, twarz nosi cechy indywidualne. Niestety atrybuty, które święty trzyma w rękach – otwartą księgę oraz pióro lub liść palmowy – są tak powszechne, że nie pozwalają na jednoznaczną identyfikację postaci. Autor inspirował się rzeźbiarstwem okresu nowożytnego – płaszcz okrywający nogi świętego opada w dół, oklejając sylwetkę niczym mokra tkanina.
Dobry. W 2004 roku prace konserwatorskie przeprowadziły zakłady: Konserwacja Zabytków Sabina Szkodlarska z Zabierzowa oraz Beata Kowalczyk Konserwacja Dzień Sztuki z Krakowa.
Figura świętego została wykonana w drugiej połowie XIX wieku do ołtarza Najświętszego Serca Pana Jezusa. Święty został ukazany z bardzo popularnymi atrybutami – otwartą księgą oraz piórem lub palmą męczeńską. Autor rzeźby inspirował się sztuką doby baroku.
Agata Felczyńska, "Św. Jan (?)", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-jan