Św. Jadwiga Śląska

Dzieje zabytku

Figura św. Jadwigi Śląskiej powstała do ołtarza głównego w drugiej ćwierci XVII wieku. Zapewne była odnawiana razem z całą nastawą w latach 1926 i 1944.

Opis

Figura ścięta z tyłu i drążona, ustawiona na niskiej podstawie. Święta ukazana frontalnie, w kontrapoście, lewą ręką podtrzymuje model świątyni, prawą kładzie na piersi. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach, małym nosie i dużych ustach. Ubrana jest w srebrzoną suknię, złocony płaszcz zarzucony na ramiona, wokół głowy ma srebrzoną podwikę i welon opadający na ramiona, na głowie złocona korona zamknięta. Polichromia ciała naturalistyczna.

Zarys problematyki artystycznej

Święta Jadwiga urodziła się w Bawarii, była córką Bertolda IV von Andechs, została żoną Henryka Brodatego, księcia śląskiego. Była fundatorką licznych kościołów i klasztorów (np. cysterek w Trzebnicy). Ostatnie 30 lat swojego życia przeżyła w czystości, a po śmierci męża przeniosła się do klasztoru trzebnickiego, gdzie zmarła w opinii świętości. W ikonografii przedstawiana jest w stroju książęcym, a jej atrybutem jest model świątyni.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Przetarcia srebrzeń, zabrudzenia.

Streszczenie

Figura św. Jadwigi Śląskiej powstała do ołtarza głównego w drugiej ćwierci XVII wieku. W ikonografii przedstawiana jest w stroju książęcym, a jej atrybutem jest model świątyni.

Bibliografia