Św. Florian
Zdjęcie nr 1: Rzeźba drążona, ustawiona na cokole. Postać przedstawiona frontalnie, w kontrapoście. W prawej, uniesionej w górę ręce trzyma cebrzyk na wodę, w lewej chorągiew z krzyżem łacińskim. Twarz ma pociągłą, okoloną krótką brodą, o szeroko otwartych oczach i wysokim czole. Włosy ma kręcone, zaczesane do tyłu, na głowie mitrę książęcą. Święty ubrany jest w tunikę sięgającą kolan, puklerz, nagolenniki oraz spięty pod szyją płaszcz z gronostajem. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, elementy zbroi srebrzone, tkanina i atrybuty złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 2: Rzeźba drążona, ustawiona na cokole. Postać przedstawiona frontalnie, w kontrapoście. W prawej, uniesionej w górę ręce trzyma cebrzyk na wodę, w lewej chorągiew z krzyżem łacińskim. Twarz ma pociągłą, okoloną krótką brodą, o szeroko otwartych oczach i wysokim czole. Włosy ma kręcone, zaczesane do tyłu, na głowie mitrę książęcą. Święty ubrany jest w tunikę sięgającą kolan, puklerz, nagolenniki oraz spięty pod szyją płaszcz z gronostajem. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, elementy zbroi srebrzone, tkanina i atrybuty złocone i srebrzone.

Św. Florian

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
suski
Gmina
Sucha Beskidzka
Miejscowość
Sucha Beskidzka
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Sucha Beskidzka
Parafia
Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny
Miejsce przechowywania
ołtarz przytęczowy prawy
Identyfikator
DZIELO/08353
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
druga połowa XVIII weiku (1771 rok ?)
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie, polichromia, złocenie, srebrzenie
Wymiary podstawowe
wysokość – 110 cm
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Dzieje zabytku

W 1987 roku były prowadzone prace konserwatorskie, których podjęli się B. Jaskowska i Z. Jaskowski. Kolejna konserwacja nastąpiła po 2008 roku.

Opis

Rzeźba drążona, ustawiona na cokole. Postać przedstawiona frontalnie, w kontrapoście. W prawej, uniesionej w górę ręce trzyma cebrzyk na wodę, w lewej chorągiew z krzyżem łacińskim. Twarz ma pociągłą, okoloną krótką brodą, o szeroko otwartych oczach i wysokim czole. Włosy ma kręcone, zaczesane do tyłu, na głowie mitrę książęcą. Święty ubrany jest w tunikę sięgającą kolan, puklerz, nagolenniki oraz spięty pod szyją płaszcz z gronostajem. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, elementy zbroi srebrzone, tkanina i atrybuty złocone i srebrzone.

Zarys problematyki artystycznej

O św. Florianie wiadomo niewiele. Żył podobno w drugiej połowie III wieku. Był dowódcą wojsk rzymskich, lecz zginął utopiony w rzece. Dopiero w XVI wieku został uznany za patrona strażaków i pogorzelców. Został ukazany z chorągwią oraz naczyniem z wodą, która służy do gaszenia pożaru. Rzeźba jest przykładem poprawnego rzemiosła. Prawidłowo oddano proporcje ciała postaci, jednak gesty dłoni są dość schematyczne.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

W 1987 roku były prowadzone prace konserwatorskie, których podjęli się B. Jaskowska i Z. Jaskowski. Kolejna konserwacja nastąpiła po 2008 roku.

Streszczenie

Rzeźba przedstawiająca św. Floriana z umożliwiającymi jego identyfikację atrybutami została wykonana w drugiej połowie XVIII wieku (1771?). Święty w XVI wieku został uznany za patrona strażaków i pogorzelców.

Bibliografia

Harasimczyk Jerzy Henryk , "Zespół klasztorno-kościelny Sucha Beskidzka", Krosno 2002
Harasimczyk Jerzy Henryk , "Sucha Beskidzka i okolice", Sucha Beskidzka 2004
Szablowski Jerzy, "Zabytki sztuki w Polsce. Inwentarz topograficzny, t. 3: Powiat żywiecki", Warszawa 1948

Osoby związane z dziełem

Zdjęcie nr 1 dla osoby: Florian św.
Florian św.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Prostokątna płyta w kształcie leżącego prostokąta, z czarnego marmuru, opatrzona majuskułowym napisem w języku polskim (litery pozłocone): Ś. P. / D. O. M. / KS. KAN. WŁADYSŁAW SERAFIN / PROBOSZCZ PARAFII SUCHEJ BESKIDZKIEJ / OD 1953 DO 1971 R. / TROSKLIWY GOSPODARZ I DOBRODZIEJ / KOŚCIOŁA / CZEŚĆ JEGO PAMIĘCI / WDZIĘCZNI PARAFIANIE. Płyta umieszczona w ramie z piaskowca, profilowanej, prostokątnej, z uszakami w narożach.
płyta nagrobna
Epitafium księdza Władysława Serafina
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, sięgająca ziemi, dostępna od strony prezbiterium. Kosz na planie kwadratu o ściętych narożach; na cokole w formie wałka. U spodu podwieszony sześcian zwężający się ku dołowi ze ściętymi narożami dekorowanymi płaskorzeźbionymi kampanulami; ścianki zdobione wstęgą w otoczeniu liści i kwiatów. Szyszka w kształcie profilowanego cokołu. Ścianki kosza wklęsłe, zwężające się ku górze; w narożach ujęte spływami wolutowymi; dekorowane płycinami o fantazyjnym zarysie zbliżonym do leżącego prostokąta z wklęsłymi narożami, zwieńczonymi wolutami z palmetą. W polach płaskorzeźbiona dekoracja roślinna w postaci liści, palm i kwiatów. Narożne woluty dekorowane kampanulami oraz liśćmi. Kosz zamknięty parapetem w formie niepełnego belkowania, wyłamanego w narożach. Od frontu pulpit oparty na wolucie i półkuli, dekorowanej liśćmi i kwiatami. Baldachim na planie kwadratu o ściętych narożach, którego podstawę stanowi niepełne belkowanie, wyłamane w narożach. Zwieńczenie utworzone z czterech kabłąków w formie wolut dekorowanych liściastymi festonami i wazonami; podtrzymujących cokół z rzeźbionym płomieniem. U spodu baldachimu w płycinie o formie kwadratu o wklęsłych narożach rzeźbiona gołębica Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana w kolorze jasnoszarym, wałek i fryz z imitacją marmoryzacji z beżowymi żyłkami; płyciny i naroża niebieskie; ornamentyka, profilowania i kabłąki złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie leżącego prostokąta w ciemnoszarej, szerokiej, gładkiej, rozglifionej ramie. W polu, w jasnym kamieniu wykuto i zaciemniono inskrypcję „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / ANNA Z HOŁYŃSKICH / ALEKSANDROWA / BRANICKA / *1824 +1907 / RODZINA PROSI O ANIOŁ PAŃSKI / ZA SPOKÓJ JEJ DUSZY”.
płyta nagrobna
Epitafium Anny z Hołyńskich Aleksandrowej Branickiej
Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie kwadratu wykonana z czarnego marmuru ze złoconym napisem poniżej herbów Starykoń i Grzymała „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Józefa z Hrabiów Potulickich / HRABINA WIELOPOLSKA / Urodzona d(nia) 23. Marca 1787 r(oku) umarła d(nia) 16 / Marca 1848 r(oku) opatrzona s(więty)mi Sakramentami, / Mąż i Córka Jej kładąc ten pomnik w dowód / żalu oraz wdzięczności ich za ciągłe Jej po/święcenie się dla nich, i za wzór Cnót Chrześci/ańskich im zostawiony / proszą o westchnienie za Jej duszę”.
płyta nagrobna
Epitafium Józefy z Potulickich Wielopolskiej
Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna wykonana z czarnego marmuru w kształcie leżącego prostokąta, z umieszczonym poniżej niewielkiego krzyża łacińskiego złoconym napisem „+ D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / KSIĄDZ FRANCISZEK X(AWERY) CIESIELSKI / kanonik dziekan i proboszcz / w Suchy / * 1806. + 27/2 1873 r(oku)”, obwiedzionym cienką, złotą ramką.
płyta nagrobna
Epitafium księdza Franciszka Ciesielskiego
Zdjęcie nr 1: Kamienna tablica w kształcie leżącego prostokąta w szerokiej, profilowanej ramie z uszakami. Na niej, poniżej niewielkiego krzyża łacińskiego majuskułowy, złocony napis „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / KS(IĄDZ) MICHAŁ KOŁODZIEJ / DOKTÓR FILOZOFJI I PRAWA / BYŁY KANONIK KAPITUŁY KRAKOWSKIEJ / SZAMBELAN JEGO ŚWIĄTOBLIWOŚCI / DZIEKAN SUSKI I PROBOSZCZ W SUCHEJ / ZMARŁ 25 XI 1928 W 58 ROKU ŻYCIA / A 28 KAPŁAŃSTWA. / CZEŚĆ JEGO PAMIĘCI”.
płyta nagrobna
Epitafium księdza Michała Kołodzieja

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Agata Felczyńska , "Św. Florian", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2023, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-florian-5

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności