W 1894 roku zapisano w księdze wydatków na budowę kościoła kwotę wydaną na „podróż do Kent (Kęt) po szkło i rzeźby”. Ołtarz boczny, w którym znajduje się rzeźba, był konserwowany między 1980 a 2000 rokiem.
Rzeźba pełna na cokole przedstawiająca stojącą frontalnie św. Agnieszkę ukazaną w lekkim kontrapoście. Głowa delikatnie uniesiona, oczy skierowane w górę, nos prosty, usta wąskie. Brązowe, falowane włosy spływają na ramiona i plecy. Na głowie ma złotą koronę otwartą. Lewa ręka lekko zgięta i wysunięta do przodu w delikatnym geście, prawa przyciska do piersi baranka spoczywającego na przedramieniu. Święta Agnieszka jest ubrana w spodnią, białą suknię lamowaną pod szyją złotem oraz wierzchnią czerwoną ze złotymi motywami kwiatowymi i niebieskim podbiciem, przepasaną i podciągniętą z lewej strony. Spod szat wystają noski brązowych butów. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.
Święta Agnieszka była Rzymianką, która na początku IV wieku poniosła śmierć męczeńską w wieku 12 lat. Trzymany przez nią na rękach baranek nawiązuje do etymologii imienia (agnus – baranek) oraz jest symbolem czystości. Jest również odwołaniem do opowieści, według której św. Agnieszka miała w ósmym dniu po śmierci pokazać się swoim rodzicom, trzymając baranka. W legendach o świętej przekazano również inną wersję genezy jej atrybutu. Agnieszka miała ofiarować papieżowi wełnę, z której został utkany paliusz. Widoczna na jej głowie korona może być symbolem dziewictwa oraz męczeństwa.
Figura jest przykładem idealizującej rzeźby XIX wieku. Ma poprawnie odwzorowane proporcje oraz fałdy szat, cechuje ją dobra jakość artystyczna.
Ołtarz boczny, w którym znajduje się rzeźba, był konserwowany między 1980 a 2000 rokiem.
Figura św. Agnieszki powstała pod koniec XIX wieku wraz z ołtarzem wykonanym przez Stanisława Jarząbka z Kęt. Jest przykładem idealizującej rzeźby XIX wieku i cechuje ją dobra jakość artystyczna.
Agata Felczyńska, "Św. Agnieszka", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-agnieszka-1