Obraz „Przemienienie Pańskie” został wykonany w XIX wieku. Odnowiono go w 1936 roku.
Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym z uskokami, ukazujący scenę Przemienienia Pańskiego na górze Tabor. U góry, pośrodku kompozycji pośród obłoków ukazany jest Chrystus z szeroko rozłożonymi rękami, głową przechyloną w prawą stronę i lewą nogą ugiętą w kolanie. Twarz podłużna z długim nosem, małymi ustami i dużymi oczami ze wzrokiem skierowanym do góry. Wokół głowy bujne i długie włosy. Chrystus ubrany jest w białą suknię oraz biały płaszcz. Po prawej stronie Zbawiciela stoi prorok Eliasz, a po lewej Mojżesz, obaj zwróceni w stronę Chrystusa. Eliasz ubrany jest w jasnoróżowe szaty (suknię i płaszcz), natomiast Mojżesz w brązową suknię i jasnoniebieski płaszcz. Obaj mają twarze o rysach starszych mężczyzn z siwymi włosami oraz długimi, siwymi brodami. Mojżesz ma na głowie dwa złote rogi, a w dłoniach trzyma tablice dekalogu z cyframi rzymskimi. W dolnej strefie kompozycji na tle wzniesienia ukazani są w poruszonych pozach św. Jan Ewangelista, św. Piotr oraz św. Jakub. Święty Piotr, przedstawiony po lewej stronie ubrany jest w błękitną suknię i brązowy płaszcz. Po prawej stronie siedzi św. Jan Ewangelista z długimi włosami, ubrany w zieloną suknię oraz czerwony płaszcz. Natomiast pośrodku znajduje się św. Jakub w jasnofioletowym płaszczu. Wszyscy o fizjonomiach dla nich charakterystycznych w ikonografii chrześcijańskiej: św. Jan – o fizjonomii młodzieńca z długimi włosami, a św. Piotr – z krótkimi i siwymi włosami oraz krótką brodą. W oddali widać górski krajobraz. Rama drewniana, profilowana i pozłacana.
Obraz przedstawia Przemienienie Pańskie, wydarzenie z życia Chrystusa na górze Tabor, które odbyło się w obecności apostołów: św. Piotra, św. Jakuba Starszego i św. Jana Ewangelisty, podczas którego ukazali się Mojżesz i Eliasz. Jest ilustracją fragmentu Ewangelii św. Mateusza: „Po sześciu dniach Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i brata jego Jana i zaprowadził ich na górę wysoką, osobno. Tam przemienił się wobec nich: twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło. A oto im się ukazali Mojżesz i Eliasz, którzy rozmawiali z Nim. Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: «Panie, dobrze że tu jesteśmy; jeśli chcesz postawię tu trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». Gdy on jeszcze mówił, oto obłok świetlany osłonił ich, a z obłoku odezwał się głos: «To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie!» Uczniowie, słysząc to upadli na twarz i bardzo się zlękli. A Jezus zbliżył się do nich, dotknął ich i rzekł: «Wstańcie, nie lękajcie się!» Gdy podnieśli oczy, nikogo nie widzieli, tylko samego Jezusa” (Mt 17,1-8). Dzieło zostałe przedstawione w tradycyjnym schemacie kompozycyjnym, w którym występują kolejno od dołu: apostołowie, powyżej Chrystus na tle obłoków, ubrany w białą szatę, a po jego bokach Mojżesz i Eliasz. Obraz z Radoczy jest naśladownictwem kompozycji „Przemienienie Pańskie” Rafaela z lat 1516-1520. Niestety nie jest znany autor obrazu.
Obraz „Przemienienie Pańskie” został wykonany w XIX wieku przez nieznanego artystę. Dzieło jest naśladownictwem kompozycji „Przemienienie Pańskie” Rafaela z lat 1516-1520.
Maria Działo, "Przemienienie Pańskie", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/przemienienie-panskie-5