Portret księdza Józefa Mastelskiego
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z półpostaciowym portretem księdza Józefa Mastelskiego. Mężczyzna, ukazany na jednolitym, ciemnobrązowym tle, zwrócony jest nieznacznie w lewą stronę. Pełną, o owalnym obrysie twarz charakteryzują surowe, sumarycznie modelowane rysy dojrzałego mężczyzny o niebieskich, lekko ukośnych oczach, niewielkim nosie i wąskich ustach. Ciemne włosy zaczesane są do tyłu. Postać ubrana jest w sutannę i czarny płaszcz, wokół szyi koloratka. U dołu kompozycji fragmentarycznie widoczna jest wsunięta za połę płaszcza prawa dłoń. U góry obrazu napis „X(iądz) Józef Mastelski Kanonik i Proboszcz / Urodzony / w Krzeczowie / R(oku)1763. / Umarł / w Nakle / 1839. R(oku)”. Napis na odwrocie „Reverendus Josephus / Mastelski / Natus 1763. / Ordinatus 1786. / Expictus 1800. / Mortuus 1839. / in Naklo parochus”.
Zdjęcie nr 2: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z półpostaciowym portretem księdza Józefa Mastelskiego. Mężczyzna, ukazany na jednolitym, ciemnobrązowym tle, zwrócony jest nieznacznie w lewą stronę. Pełną, o owalnym obrysie twarz charakteryzują surowe, sumarycznie modelowane rysy dojrzałego mężczyzny o niebieskich, lekko ukośnych oczach, niewielkim nosie i wąskich ustach. Ciemne włosy zaczesane są do tyłu. Postać ubrana jest w sutannę i czarny płaszcz, wokół szyi koloratka. U dołu kompozycji fragmentarycznie widoczna jest wsunięta za połę płaszcza prawa dłoń. U góry obrazu napis „X(iądz) Józef Mastelski Kanonik i Proboszcz / Urodzony / w Krzeczowie / R(oku)1763. / Umarł / w Nakle / 1839. R(oku)”. Napis na odwrocie „Reverendus Josephus / Mastelski / Natus 1763. / Ordinatus 1786. / Expictus 1800. / Mortuus 1839. / in Naklo parochus”.

Portret księdza Józefa Mastelskiego

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
myślenicki
Gmina
Lubień
Miejscowość
Krzeczów
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Pcim
Parafia
Parafia Św. Wojciecha Biskupa i Męczennika
Miejsce przechowywania
plebania
Identyfikator
DZIELO/12330
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
1800 rok
Fundator
Bartłomiej Mastelski C.K. rotmistrz obrony Kraju z Orawy
Technika i materiał
olej na płótnie
Wymiary podstawowe
szerokość – 60,3 cm
wysokość – 76 cm
Autor noty katalogowej
Paulina Chełmecka
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Namalowany w 1800 roku portret księdza Józefa Mastelskiego wraz z drugim, ukazującym księdza Jana Mastelskiego, trafił do Krzeczowa 1 marca 1875 jako dar Bartłomieja Mastelskiego, C.K. rotmistrza obrony Kraju z Orawy.
Pierwszy proboszcz tutejszej parafii, ksiądz Adam Rąpała (w Krzeczowie w latach 1904-1933) troszczył się nie tylko o religijność parafian, dbał on także o świątynię oraz o podtrzymanie pamięci o jej dobrodziejach, dlatego też w 1905 roku zlecił miejscowemu organiście Kazimierzowi Klejdyszowi wynotowanie w kronice parafialnej następujących informacji: „Reveredus Josephus Mastelski, natus in Krzecpictus, in Anno Domini 1763, ordynatus 1786, beneficiantes 1889, expictus 1800, mortuus 1839 in Nakło parochus in Archidiecesi Genesneusi".

Opis

Obraz w kształcie stojącego prostokąta z półpostaciowym portretem księdza Józefa Mastelskiego. Mężczyzna, ukazany na jednolitym, ciemnobrązowym tle, zwrócony jest nieznacznie w lewą stronę. Pełną, o owalnym obrysie twarz charakteryzują surowe, sumarycznie modelowane rysy dojrzałego mężczyzny o niebieskich, lekko ukośnych oczach, niewielkim nosie i wąskich ustach. Ciemne włosy zaczesane są do tyłu. Postać ubrana jest w sutannę i czarny płaszcz, wokół szyi koloratka. U dołu kompozycji fragmentarycznie widoczna jest wsunięta za połę płaszcza prawa dłoń.
U góry obrazu napis „X(iądz) Józef Mastelski Kanonik i Proboszcz / Urodzony / w Krzeczowie / R(oku)1763. / Umarł / w Nakle / 1839. R(oku)”.

Napis na odwrocie „Reverendus Josephus / Mastelski / Natus 1763. / Ordinatus 1786. / Expictus 1800. / Mortuus 1839. / in Naklo parochus”.

Zarys problematyki artystycznej

Duży wpływ na rozwój miejscowości od połowy XVIII wieku wywarła rodzina Jana i Zofii Mastelów. Spośród ich siedmiorga dzieci trzech synów zostało księżmi. Na zewnątrz, na południowej ścianie świątyni krzeczowskiej znajduje się epitafium upamiętniające wspomniane małżeństwo wraz z interesującą inskrypcją
„D[EO] O[PTIMO] M[AXIMO] / + C M
Jan Zofia Mastelowie sławy godni małżonkowie, odpoczywają w tym rowie w swej ojczyźnie Krzeczowie. W tej wsi na urzędzie byli, ten sprawiedliwie pełnili. Z nich siedmiu synów wychowali, przez których są pochowani. Bogu z tych dali trzech Xsięży z których mają cnych pasterzy; Nakło, Drohilin, Wysocice, cóż za szczęśliwi rodzice. Przechodniu módl się za nimi, by mogli być ze świętymi. Oto cię wszyscy prosimy Co ich krew imię nosimy. Jan roku 1792 – 30 grudnia. Zmarli: Zofia r(oku) 1805 – 26 lutego. Jeśliś ciekawy Xsięży imienia co są przyczyną tego kamienia, Xsiądz; Wojciech, Józef, Stanisław trzeci Wywdzięczają się rodzicom dzieci”.

Wszyscy trzej duchowni cieszyli się powszechnym szacunkiem i opinią wzorowych, oddanych i pobożnych duszpasterzy, którzy wspierając materialnie swoje świątynie, nie zapominali także o kościele w rodzinnej miejscowości, wyposażając go w szereg paramentów liturgicznych, jak m.in. kielichy, ornaty czy kapy.
Portret jednego z braci, księdza Józefa Mastelskiego znajduje się na krzeczowskiej plebani. Cechy stylowe, jakie prezentuje, poprzez stosunkowo wąską gamę barw, sumaryczny modelunek i sposób przedstawienia sylwetki utrzymane są w nurcie prowincjonalnego malarstwa schyłku baroku.

Ksiądz Józef Mastelski urodził się w 1763 roku w Krzeczowie. Przez 10 lat studiował w Krakowie język łaciński i polski. W 1786 roku przyjął święcenia kapłańskie. Pracował głównie na terenie archidiecezji gnieźnieńskiej. Początkowo był wikarym w Chyrowie. Probostwo w Nakle objął w 1801 roku. Dla tamtejszej parafii zasłużył się jako dobry duszpasterz i gospodarz, który m.in. wyremontował zabudowania kościelne i parafialne, zbudował dom dla czeladzi oraz nowy spichlerz, a także wykonał ogrodzenie cmentarza, a „wszystko własnym kosztem”. Z inskrypcji na ławkach, stanowiących do dziś wyposażenie tamtejszego kościoła, wynika, że ufundował je w 1811 roku. Jego gospodarność została doceniona przez delegatów sporządzających „Inwentarz podawczy” w 1827 roku. Ksiądz Józef Mastelski zmarł jako kanonik kielecki w 1839 roku w Nakle. W tamtejszym kościele znajduje się epitafium dedykowane byłemu proboszczowi przez bratanka, księdza Jana Mastelskiego, którego wspomniany portret także jest przechowywany na krzeczowskiej plebani:
„Xiędzu Józefowi Mastelskiemu, kanonikowi honor[owemu] Kieleckiemu b[yłemu] dziekanowi Lelowskiemu, najprzód wikarjuszowi w Przyrowie, potem plebanowi w Drochlinie, na koniec przez lat 37 tu w Nakle wysłużonemu pasterzowi duchownemu, który wieku życia swego 76 kapłaństwa 53 w dniu 10 stycznia 1839 roku z żalem powszechnym życie tu ówczesne dokończył, którego ciało z wielką czcią religijną przez liczne duchowieństwo i parafian tutejszych w grobie pod kaplicą złożone, powszechnego zmartwychwstania czeka, któremu wdzięczny synowiec, proboszcz kościoła kollegiackiego św. Anny w Krakowie pomnik ten kładzie, prosząc czytelnika o pobożne wieczne odpoczywanie racz mu dać Panie, a światłość wiekuista niechaj mu świeci na wieki. Amen".

Jednym z darów księdza Józefa Mastalskiego dla świątyni w rodzinnej miejscowości był brązowy, posrebrzany krzyż z relikwiami św. Piotra Apostoła z 1817 roku z napisem: „Ks(iądz) Józef Mastelski, Dziekan Lelowski Pleban Nasielski 1817 r(oku)” oraz z dołączonym do relikwii pergaminem z potwierdzeniem autentyczności wystawionym w Rzymie 3 maja 1776 oraz w Krakowie 13 listopada 1784. Pamiątka przechowywana jest obecnie w archiwum parafialnym.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dostateczny, od lica i odwrocia obraz pokryty grubą warstwą kurzu i brudu. Widoczne odkształcenia płótna od krosien. W partii szat rozdarcie płótna. Na powierzchni odwrocia widoczne ciemne zaplamienia, odbicie negatywu twarzy postaci, wokół rozdarcia grube błony kleju.

Literatura

Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, województwo krakowskie, (red.) Szablowski Jerzy, t. 1, Warszawa 1953, s. 270.

Tomczyk Bronisław, Tomczyk Edward, Dzieje parafii Krzeczów, Kraków 2005, s.

Matysiak Dariusz, Organizacja i formy duszpasterstwa parafii Nakło koło Włoszczowy od chwili erekcji do roku 2002, praca magisterska napisana pod kierunkiem ks. dra Zdzisława Mazura na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie w 2003 roku - http://www.naklo.kielce.opoka.org.pl/historia_parafii/historia_parafii.htm [dostęp: 12.04.2018]

Streszczenie

Przechowywany na plebani w Krzeczowie portret księdza Józefa Mastelskiego jest darem rodziny wywodzącego się z miejscowości duchownego, który był dobroczyńcą krzeczowskiego kościoła. Malowidło powstało w 1800 roku.

ŹRÓDŁA ARCHIWALNE

Kronika parafialna, t. 1, s. 117, 127.


Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od strony zakrystii. Kosz jest na planie czworoboku o ściętych narożach, ścianki są o wklęsło-wypukłej powierzchni. Podwieszenie jest w formie profilowanego, zwężającego się ku dołowi gzymsu. W zaplecku ambony znajduje się prostokątny otwór wejściowy ujęty parą pilastrów o kanelowanych trzonach. Płytki baldachim, na rzucie czworoboku o ściętych narożach, nakryty jest spłaszczonym hełmem. Kosz ambony zdobią pojedyncze rozetki, krawędzie ujmują wąskie, żłobkowane listwy. Wzdłuż krawędzi baldachimu znajdują się pojedyncze rozetki oraz motyw lambrekinu. Podniebie zdobi płaskorzeźbiona gołębica Ducha Świętego ujęta srebrzonym wieńcem obłoków i kolistą, promienistą glorią. Struktura ambony jest marmoryzowana w odcieniach błękitu i szarości, ornamentyka jest złocona i srebrzona.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie tablicy w kształcie leżącego prostokąta, ujętej profilowaną, złoconą ramą. Na czarnym tle złocony napis „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / X(iądz) Wojciech Dudziński / Expozyt w Krzeczowie przeżywszy / lat 52 umarł w Krakowie / 24go stycznia 1904 r(oku) / Prosi o westchnienie do Boga."
płyta nagrobna
Epitafium księdza Wojciecha Dudzińskiego
Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem i bramkami. Ołtarz prostopadłościenny z mensą wspartą na dwóch tralkach. Antepedium ujęte parą tralek. Retabulum z uszakami flankowane parą kolumn korynckich o skręcanych trzonach, ustawionych na niskich wysuniętych cokołach. Podpory wspierają odcinki wyłamanego belkowania z architrawem wygiętym w łuk półkolisty. Powyżej belkowania ustawione odcinki wklęsłego przyczółka. Zwieńczenie prostopadłościenne z uszakami, zamknięte łukiem nadwieszanym wspieranym przez parę podwójnych pilastrów. Po bokach ołtarza bramki o wklęsło-wypukłym wykroju z otworami drzwiowymi w kształcie stojącego prostokąta z ćwierćkoliście wklęsłymi górnymi narożami. Pole środkowe retabulum w formie wnęki w kształcie prostokąta zamkniętej łukiem nadwieszanym, ujętej podwójnym obramieniem o analogicznym wykroju. We wnęce obraz z przedstawieniem Matki Boskiej z Dzieciątkiem. W antepedium obraz w kształcie leżącego prostokąta z przedstawieniem kielicha z hostią adorowanego przez św. Wojciecha i nieznanego świętego. W zwieńczeniu obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem Trójcy Świętej ujęty profilowaną ramą. Nad bramkami, ustawione na cokołach figury św. Wojciecha po prawej oraz św. Stanisława po lewej stronie. Na odcinkach przyczółka ukazane całopostaciowe figury uskrzydlonych aniołków. Uszaki ołtarza ażurowe, formowane ze skręconych liści akantu z kwiatami. Wnęka pola środkowego retabulum ujęta szeroką, ażurową ramą formowaną z liści akantu i kwiatów. Poniżej aplikowany monogram maryjny. Po bokach wnęki ornament cekinowy. Poniżej gzymsu ażurowy ornament akantowy. Trzony kolumn oplecione płaskorzeźbioną wicią winorośli. Ścianki cokołów dekorowane płycinami z rzeźbionym liściem akantu. W zwieńczeniu aplikowany rzeźbiony monogram maryjny ujęty wieńcem z koroną. Całość struktury ołtarza malowana na jasnobłękitny odcień z marmoryzacją w odcieniach szarości. Profilowania, ornamenty i detal architektoniczny pozłacane.
ołtarz
Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Kościół jest orientowany, drewniany, wzniesiony w konstrukcji zrębowej, o ścianach oszalowanych pionowo, z listwowaniem. Do korpusu nawowego, na rzucie zbliżonym do kwadratu, od wschodu przylega węższe, kwadratowe prezbiterium z dwukondygnacyjną zakrystią ze skarbcem od północy. Od zachodu do korpusu dobudowana jest wieża o konstrukcji słupowo-ramowej i pochyłych ścianach, z przedsionkiem w przyziemiu oraz z pozorną izbicą. Otoczona jest szalowanymi sobotami. Do wieży od zachodu i do korpusu od południa przylegają kruchty. Wnętrze przekryte jest stropami, w nawie z zaskrzynieniami. Korpus nawowy, prezbiterium i kruchty nakryte dachami dwuspadowymi, soboty pulpitowymi. Wszystkie dachy kryte gontem. Wieżę wieńczy baniasty hełm, kalenicę nad korpusem sygnaturka z latarnią. Ściany wnętrza zdobi figuralno-ornamentalna polichromia. Po zachodniej stronie korpusu nawowego usytuowany jest chór muzyczny wsparty na dwóch kolumnach. Plac przykościelny otoczony jest murowanym ogrodzeniem oraz wieńcem starych lip.
kościół
Kościół św. Wojciecha
Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy ze zwieńczeniem. Ołtarz jest prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Retabulum osadzone jest na niewysokim, zryzalitowanym cokole. Część środkową nastawy ujmuje para kolumn o korynckich kapitelach, ustawionych na tle zdwojonych pilastrów. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii architrawu i fryzu. Część środkowa zaaranżowana jest w formie trójbocznej niszy o wykroju zamkniętym łukiem półkolistym, ujętej prostokątną płyciną. Zamknięte trójkątnie zwieńczenie ujęte jest parą pilastrów wspierających gzyms wieńczący. Dodatkowo po bokach znajduje się para niewysokich cokolików oraz przerwany, wklęsły przyczółek. Środkowa płycina antepedium zdobiona jest polichromowanym monogramem maryjnym, ujętym wieńcem kwiatów, płyciny po bokach zdobią wazony z kwiatami. W partii fryzu retabulum oraz na kapitelach pilastrów w zwieńczeniu są motywy rozet. Szczyt zwieńczenia jest w formie ażurowego ornamentu stylizowanej wici roślinnej, po bokach para płomienistych wazonów. W niszy części środkowej retabulum jest figura św. Józefa, w zwieńczeniu obraz w kształcie stojącego prostokąta o ściętych górnych narożach z wizerunkiem św. Antoniego Padewskiego. Na cokolikach ujmujących zwieńczenie usytuowana jest para figur siedzących aniołków. Struktura ołtarza jest marmoryzowana w odcieniach kremu, beżów i zieleni, detal architektoniczny oraz ornamentyka są złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny lewy
Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy ze zwieńczeniem. Ołtarz jest prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Retabulum osadzone jest na niewysokim, zryzalitowanym cokole. Część środkową nastawy ujmuje para kolumn o korynckich kapitelach, ustawionych na tle zdwojonych pilastrów. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii architrawu i fryzu. Część środkowa zaaranżowana jest w formie trójbocznej niszy o wykroju zamkniętym łukiem półkolistym, ujętej prostokątną płyciną. Zamknięte trójkątnie zwieńczenie ujęte jest parą pilastrów wspierających gzyms wieńczący. Dodatkowo po bokach znajduje się para niewysokich cokolików oraz przerwany, wklęsły przyczółek o fantazyjnym wykroju. Środkowa płycina antepedium zdobiona jest polichromowanym monogramem chrystologicznym, płyciny po bokach różanymi krzewami. W partii fryzu retabulum oraz na cokolikach w zwieńczeniu są motywy rozet. Szczyt zwieńczenia jest w formie ażurowego ornamentu stylizowanej wici roślinnej, po bokach para płomienistych wazonów. W niszy części środkowej retabulum jest figura Najświętszego Serca Jezusa, w zwieńczeniu obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego nadwieszonym łukiem odcinkowym, ujęty profilowaną, złoconą ramą, zawiera wizerunek św. Małgorzaty. Na cokolikach ujmujących zwieńczenie usytuowana jest para figur siedzących aniołków. Struktura ołtarza jest marmoryzowana w odcieniach kremu, beżów i zieleni, detal architektoniczny oraz ornamentyka są złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny prawy

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Epitafium z czarnego marmuru w formie zbliżonej do kwadratu ze złoconą inskrypcją „ZMARŁA WIKTORYA / Z MORSZTYNOW / WIELOPOLSKA / D(NIA) 26. STYCZNIA 1800 R(OK)U / PROSI O NABOŻNE / WESTCHNIENIE”.
płyta nagrobna
Epitafium Wiktorii z Morsztynów Wielopolskiej
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie leżącego prostokąta z kutą, majuskułową inskrypcją „ZMARŁA WYKTORYA / Z MORSZTYNOW / WIELOPOLSKA / D(NIA) 26. STYCZNIA 1800 R(OKU) / PROSI O NABOŻNE / WESTCHNIENIE.„
płyta nagrobna
Epitafium Wiktorii z Morsztynów Wielopolskiej
Zdjęcie nr 1: Kościół położony w centrum wsi Pleszów, obecnie w dzielnicy Nowa-Huta, na placu wyznaczonym wysokim, wykonanym z cegły murem, w otoczeniu starodrzewia. Budynek założony na rzucie prostokąta z węższym prostokątnym prezbiterium ujętym z trzech stron piętrowymi aneksami zakrystii, skarbczyka i przedsionka. Nawa jest trójprzęsłowa, ma ścięte naroża, jest artykułowana szerokimi przyściennymi filarami, zaś jednoprzęsłowe prezbiterium ujmują w narożach kolumny. Pilastry i kolumny o jońskich kapitelach dźwigają belkowanie z fryzem z metopami opatrzonymi rozetami na przemian z tryglifami. Nawę i prezbiterium nakrywają żaglaste sklepienia na szerokich gurtach i arkadach nad ścianami bocznymi, w których umieszczono prostokątne okna zamknięte łukiem odcinkowym. Aneksy są skomunikowane z prezbiterium prostokątnymi przejściami. Do kościoła prowadzą od frontu prostokątne drzwi i wbudowana pod chórem muzycznym drewniana kruchtę. Fasada jest szersza od korpusu nawy, jednokondygnacyjna, trójosiowa, zwieńczona wysoką wieżą. Korpus fasady ujęty załamującymi się na narożach toskańskimi pilastrami, z częścią środkową wysuniętą do przodu z takimi samymi pilastrami jak na narożach. Pilastry podtrzymują opasujące korpus fasady belkowanie, którego fryz złożony jest z tryglifów i metop wypełnionych kołami; nad częścią środkową trójkątny przyczółek wypełniony okiem Opatrzności. Fasadę wieńczy wysoka attyka ujęta na narożach i w części środkowej postumentami z wazonami. Wieża opasana na narożach szerokimi lizenami podtrzymującymi belkowanie z fryzem konsolkowym jest zakończona czterospadowym, lekko wklęsłym dachem krytym blachą z kulą i krzyżem. Elewacje boczne w korpusie fasady i aneksów przy prezbiterium z dwoma rzędami prostokątnych okienek, w partii nawy i prezbiterium z oknami prostokątnymi zakończonymi łukiem odcinkowym w profilowanych obramieniach. Elewacje boczne wieńczy profilowany gzyms, ściany wysuniętych poza korpus nawy aneksów załamujące się narożach szerokie lizeny. Dach jest dwuspadowy, kryty blachą.
kościół
Kościół św. Wincentego i Narodzenia Najświętszej Marii Panny
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym nadwieszonym z przedstawieniem św. Wojciecha ukazanego w całej postaci. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w lewo, w prawej, uniesionej ręce trzyma laskę zakończoną krzyżem patriarchalnym, lewą, ugiętą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma pociągłą, szczupłą, o starczych rysach, z migdałowatymi oczami, garbatym nosem i wąskimi ustami; okoloną długą, białą brodą oraz siwymi włosami sięgającymi ramion. Ubrany jest w czarną albę, białą rokietę, lamowaną koronką oraz czerwoną kapę ze złoconą bordiurą i niebieską podszewką, zapiętą na piersi klamrą. Na piersi ma paliusz, na głowie czerwoną infułę z wizerunkiem gołębicy Ducha Świętego. Po prawej stronie świętego stoi anioł w zielonej tunice, który w lewej ręce trzyma wiosło, prawą wskazuje na nie. Po lewej stronie świętego, w rogu, klęcząca półpostać fundatora z dłońmi złożonymi w geście modlitwy. Mężczyzna nosi wąsy, włosy ma zawiązane z tyłu głowy, ubrany jest w kamizelkę oraz habit à la française. Przed nim znajduje się kartusz z napisem „Wojciech / Supergan / Fundator tego / Ołtarza / A(nno) D(omini) 1800”. Po tej samej stronie w oddali ukazany kościół św. Wojciecha z Krakowa. W górnej części obrazu wyobrażone niebo z obłokami, pośród których po prawej stronie świętego znajduje się putto trzymające liść palmy, a wokół głowy Wojciecha pięć uskrzydlonych główek anielskich.
obraz
Św. Wojciech

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Tablica uzyskała kształt leżącego prostokąta. Jej pole w całości pokrywa inskrypcja: "Tu spoczywają Zwłoki / JÓZEFA GOLAWSKYEGO / Śmierć przed wczesna wydarła go matce / Zył lat 26 / Umarł 14 Maja 1836. R[OKU]. / Czytelniku racz westchnąć za Dusze jego / Do Wspólnego Ojca".
płyta nagrobna

Epitafium Józefa Golawskyego

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Zdjęcie nr 1: Epitafium z fantazyjnie wyciętą płyciną o bokach w kształcie półkolistych, nadwieszonych łuków na wklęsłych uskokach, ujętą uproszczonymi wolutami z chrząstkami. Pod dolną krawędzią kartusz z tarczą z godłami herbów Ostoja i Rola. W górnej części epitafium okrągły medalion ujęty taśmami zakończonymi ślimacznicami z krzyżem. W jego polu uproszona trupia czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami. W polu Inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / PERIL(LVST)RI ET R(EVERENDI)S(I)MO DOMINO ADAMO / PAVLO A TARNOW TARNOWSKI PRAEPO/SITO SEVERIENSI FRATRI SVO GERMA/NO DESIDERATISSIMO AN(NO) 1712 / ATQVE / IOSEPHO, ET STANISLAO FILIIS AC MA/RIANNAE ET SALOMEAE TVM GEMINIBVS / ANNAE ALTER AEVE SALOMEAE NEC NON CHRI/STINAE FILIABVS, CHARISSIMAE SOBOLI SVAE PVBESCENTE AETATE ANNV(M) 1725 /DEFVNCTIS / SIBIQVE / ILLVSTRES ET MAGNIFICI MICHAEL STANISLAVS AB EADEM TARNOW TARNOWSKI EX / VENATORE LANCICIEN[sic] CAPITANEO SEVERIEN(IS) PRIMO BIECEN(SI] NVNC SIRADIENSIS CASTELLANVS / ET ROSA DE RILSKO SCIBOROWNA CONIVGES AD HIC VIATORES TAMEN MORITVRI, PRO / MORE CHRISTIANO AMORE HOC POSVERVNT MONVMENTVM AN(NO) D(OMINI) 1729 / QVORVM / VIRVTES ET QVALITATES MERITA VERITATI / VERITAS REFERAT POSERITATI / ETTI LECTOR PIE ETIAM MORTALIS / ANIMABVS FIDELIVM DEFVNCTORVM / PACEM PRECANDO DIC / REQVIESCANT IN PACE /AMEN".
płyta nagrobna

Epitafium Adama Pawła Tarnowskiego i jego dzieci Józefa, Stanisława, Marianny, Salomei, Ewy i Salomei

Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie stojącego prostokąta z profilowaną ramą i dwiema pseudogotyckimi arkadkami utworzonymi z maswerków. W polu inskrypcja „PAMIĘCI / JÓZEFA CZECHA / urodzonego w Krakowie r(oku) 1762. / Doktora filozofii, / Professora Matematyki wyższej / W AKADEMII KRAKOWSKIEJ, / DYREKTORA / Gimnazyum Wołyńskiego / W KRZEMIEŃCU / i tamże zmarłego dnia 6 Grudnia r(oku) 1810. / SYNOWIE / napis ten poświęcają.” W lewym dolnym narożu obramienia sygnatura „E(dward) Stehlik”.
płyta nagrobna

Epitafium Józefa Czecha

Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie stojącego prostokąta, z uszkami, fazowanymi krawędziami bocznymi, zwieńczone łukiem półkolistym, nadwieszonym. W górnej części okrągły medalion z głową zmarłego, ukazanego z profilu, zwróconego w prawo i sygnaturą „M[ichał] Korpal”. W dolnej płyta z inskrypcją „Czci i Pamięci / D(okto)ra JÓZEFA DIETLA / KAWALERA ORDERÓW FRANCISZKA JÓZEFA I ŻELAZNEJ KORONY, / KOMANDORA ORDERU GRZEGORZA VII, / PROFESORA i REKTORA UNIW(ERSYTETU) JAGIELL(OŃSKIEGO), / którego staraniem język ojczysty w wykładach przywrócony, / Dyrektora Kliniki chorób wewnętrznych, / Członka czynnego i Dyrektora Wydziału przyrodn(iczego) / Akademii Umiejętności w Krakowie, / Prezesa i Członka honorowego licznych Towarzystw lekarskich, / naukowych i humanitarnych w kraju i za granicą, / Wskrzesiciela zdrojowisk krajowych, / Autora wielu cennych dzieł lekarskich i pedagogicznych / i. t. d. i. t. d. / Posła na Sejm kraj(owy), Członka Izby Panów austr(yjackich) Rady Państwa, / pierwszego Prezydenta miasta Krakowa po objęciu samorządu, / Męża nieskazitelnego charakteru, wielkiej wiedzy i miłości / ojczyzny. / *1804. r(oku) †1878 r(oku) / WDZIĘCZNA RODZINA NAPIS TEN POŚWIĘCA.”
płyta nagrobna

Epitafium Józefa Dietla

Zdjęcie nr 1: Epitafium wsparte na dwóch kanelowanych konsolach i wysokiej profilowanej podstawie, zbudowane z toskańskich pilastrów i stojących przed nimi kolumn, dźwigających belkowanie o wyłamanym ponad nimi architrawem i fryzem oraz prostym gzymsem. Nad nim dwie stykające się woluty podtrzymują krzyż o ramionach zakończonych trójlistnie. W dolnej części tarcza o wciętych w górnej części pobocznicach z wypukłym godłem herbu Jastrzębiec. Nad tarczą korona otwarta i klejnot w postaci jastrzębia z godłem w prawym szponie. W polu środkowym inskrypcja „PAMIĘCI / JÓZEFA EMANUELA / JANKOWSKIEGO / OBOJGA PRAW / I FILOZOFII DOKTORA / PROFESORA FILOZOFII / W UNIWERSYTECIE JAGIEL(LOŃSKIM) / CZŁONKA TOWARZYSTWA / NAUKOWEGO KRAKOWSKIEGO / * W PRUSIECH W 1790. / + W KRAKOWIE 1847.”
płyta nagrobna

Epitafium Józefa Emanuela Jankowskiego

Jak cytować?

Paulina Chełmecka, "Portret księdza Józefa Mastelskiego", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/portret-ksiedza-jozefa-mastelskiego

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności