Polichromia ścienna powstała około 1845 roku. Konserwację wykonano w latach pięćdziesiątych XX wieku oraz przez firmę konserwatorską Antoniego Guzika z Krzeszowic w 2003 roku (prezbiterium), w 2006 roku (nawa główna i przedsionki)
Polichromia umieszczona na ścianach prezbiterium naśladuje architekturę. Składa się z czterech prostokątnych płaszczyzn, zamkniętych od góry półkoliście, ujętych w pasach w kolorze oliwkowozielonym i czerwonym, oddzielonych od siebie pilastrami. Trzony pilastrów dekorowane są ornamentem ze stylizowanych liści i kwiatów; bazy i kapitele są z motywami zoomorficznymi i roślinnymi w kolorze szarym. W dolnych częściach płaszczyzn, przy ołtarzu namalowano kwiatony, w górnych częściach kwieciste girlandy. Na ścianie wschodniej znajduje się namalowana supraporta z częściowo zachowanym napisem „AEDIFICATUM ET DEDIC(TUM)?”. Wokół obrazu św. Erazma zawieszonego na ścianie wschodniej namalowano pseudorokokową ramę w kolorze złotym. Dołem biegnie pas lamperii w kolorze białym. Na stropie, w centralnej części kompozycji ukazana jest scena Zwiastowania, namalowana w technice olejnej na płótnie. Po lewej stronie znajduje się Matka Boska w różowej sukni i niebieskim płaszczu, a po prawej św. Archanioł Gabriel w białej sukni i ugrowym płaszczu. Nad nimi w promienistej glorii została ukazana gołębica Ducha Świętego. Scena namalowana jest w architektonicznym wnętrzu. Tło jasnoszare. Obraz ujmuje bordiura z powtarzających się elementów geometryczno-roślinnych. Analogicznie jak w prezbiterium w nawie głównej znajduje się pięć architektonicznych płaszczyzn. Polichromie umieszczone na ścianach południowej i północnej stanowią swoje lustrzane odbicie. W górnej części płaszczyzn namalowano girlandy oraz dwie tarcze herbowe w supraportach. Dodatkowo w płaszczyznach podokiennych namalowano wijącą się dywanową kompozycję ze stylizowanych liści i kwiatów. Pod chórem umieszczone są dwa zacheusze w pseudorokokowej ramie. U dołu nawę obiega pas lamperii w kolorze zielonym. Na stropie, w części centralnej znajduje się obraz przedstawiający Przemienienie Pańskie. Tło jasnoszare. Obraz ujmuje bordiura z powtarzających się elementów geometryczno-roślinnych.
Polichromia ścienna została wykonana w latach około 1845-1850 w stylu neoklasycznym z reminiscencjami rokoka, prawdopodobnie przez warsztat lokalny. Polichromię charakteryzuje iluzjonizm architektoniczny z elementami geometryczno-roślinnego zdobnictwa na ścianach. Na polichromię składają się również dwie sceny figuralne Zwiastowanie w prezbiterium i Przemienienie Pańskie w nawie głównej. Obie sceny zostały ukazane w tradycyjnych typach ikonograficznych. Zwiastowanie z Matką Boską i przychodzącym do niej Archaniołem Gabrielem oraz gołębicą Ducha Świętego w zwieńczeniu, od której pada snop światła na Matkę Boską. W scenie Przemienienia Pańskiego ukazano układ kompozycyjny wzorowany na górnej części obrazu Rafaela Santiego z lat 1516-1520 „Przemienienie Pańskie” (Pinakoteka Watykańska). Elementy ornamentalne wykonano za pomocą tzw. patronów (szablonów) w jednolitych kolorach, podkreślając je przy pomocy ciemnego konturu. Technika ta nadała pewnej sztywności formy i regularnej powtarzalności sekwencji ornamentów. Modelunek światłocieniowy zastosowano tylko w niektórych partiach dekoracyjnych, takich jak kapitele i bazy pilastrów, kwiatony oraz girlandy, przez co stworzono wrażenie przestrzenności formy.
Dobry.
Polichromia ścienna została wykonana w latach około 1845-1850 w stylu neoklasycznym z reminiscencjami rokoka, prawdopodobnie przez jakiś warsztat lokalny. Na stropie, w centrum kompozycji znajduje się scena przedstawiająca Przemienienie Pańskie, a w prezbiterium Zwiastowanie.
Maria Działo, "Polichromia ścienna", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/polichromia-scienna-7