Ołtarz św. Franciszka z Asyżu powstał w drugiej połowie XIX wieku.
Ołtarz architektoniczny, przyścienny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy ze zwieńczeniem. Mensa w typie sarkofagowym, na wysokim cokole, gładka, górna partia cokołu oddzielona profilowanymi listwami. Na mensie ustawiono tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki, ze ścianką frontową ujętą kanelowanymi pilastrami jońskimi wspierającymi gzyms, pośrodku przyczółek utworzony z dwóch stykających się wolut, wypełniony muszlą. Drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta zamknięte łukiem półkolistym nadwieszonym z przedstawieniem kielicha z hostią.
Nastawa ustawiona na wysokim cokole ujęta parami pilastrów, z których wewnętrzne ustawione ukośnie oraz stojącymi na ich tle kolumnami, podtrzymującymi odcinki belkowania oraz fragmenty naczółków. Pole środkowe z wnęką w kształcie stojącego prostokąta o ściętych górnych narożach, ujęte ozdobną ramą wypełnioną ażurowym ornamentem akantowym. W niej obraz z przedstawienie św. Franciszka obejmującego ukrzyżowanego Chrystusa. Pola cokołów i pilastrów są wypełnione stylizowaną wicią akantu, boki ołtarza flankowane ażurową wicią akantową z rozetą. Zwieńczenie ujęte spływami wolutowymi, zakończone gzymsem w kształcie łuku półkolistego nadwieszonego. W zwieńczeniu płaskorzeźbione przedstawienie św. Antoniego Padewskiego w prostokątnej ramie o ściętych ćwierćkoliście dolnych narożach i zakończonej łukiem nadwieszonym z uskokiem. Całość struktury ołtarza polichromowana w kremowym odcieniu, wnętrza płycin szare, detal architektoniczny i ornamenty pozłacane.
Z akt wizytacyjnych wynika, że w początku XVIII wieku, w drewnianym kościele w Ślemieniu znajdował się ołtarz z przedstawieniem św. Franciszka, zatem ołtarz wykonany do nowego kościoła mógł nawiązywać do tej tradycji. W polu głównym umieszczono wizerunek św. Franciszka obejmującego ukrzyżowanego Jezusa, wzorowany na obrazie barokowego malarza hiszpańskiego Bartholoméa Estebana Murilla. Złączono go w ołtarzu z przestawieniem św. Antoniego Padewskiego – jednego z najwybitniejszych świętych franciszkańskich.
Ołtarz powstał w drugiej połowie XIX wieku, jednak jego forma nawiązuje ściśle do sztuki baroku. Wykorzystano strukturę wykształconą w epoce nowożytnej, konstruując nastawę jednokondygnacyjną, z obrazem w polu środkowym pierwszej kondygnacji i mniejszym w zwieńczeniu; ołtarz flankują kolumny. Można go zatem określić wciąż jako neobarokowy. Strukturę wypełniono licznymi ornamentami. Ze sztuki baroku zaczerpnięto uskrzydlone główki anielskie oraz wici roślinne. Niektóre z nich, np. rozwinięte kwiaty tworzące wraz z ażurowo ujętymi liśćmi uszaki oraz ujmujące pole zwieńczenia, pojawiają się na szerszą skalę dopiero w wieku XIX. Tabernakulum czerpie obficiej ze sztuki klasycyzmu, co objawia się użyciem kanelowanych pilastrów oraz muszli wypełniającej niszę utworzoną ze złączonych wolut.
Dobry.
Ołtarz z wizerunkiem św. Franciszka obejmującego ukrzyżowanego Jezusa wzorowany na przedstawieniu stworzonym przez hiszpańskiego malarza barokowego Bartholoméa Estebana Murilla powstał po połowie XIX wieku do nowo wybudowanego kościoła w Ślemieniu. Jego struktura, od strony formalnej, mieści się w nurcie neobaroku.
Agata Felczyńska, "Ołtarz w kaplicy bocznej św. Franciszka", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/oltarz-w-kaplicy-bocznej-sw-franciszka