Ołtarz główny Matki Boskiej Śnieżnej
Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, przyścienny, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem i bramkami, ustawiony na dwóch stopniach. Na mensie tabernakulum i znajdujący się nad nim tron wystawienia na rzucie kwadratu o ściętych ćwierćkoliście narożach. Całość ujęta usadowionymi na wysokich cokołach kolumienkami dźwigającymi odcinki belkowania ze wspólnym gzymsem będące jednocześnie podstawami dla figur klęczących i stojących aniołów. W wieńczeniu półsferyczna kopuła dekorowana girlandami kwiatowymi zwieńczona księgą z siedmioma pieczęciami, na której leży baranek. Nastawa ołtarzowa architektoniczna, przyścienna, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, jednoosiowa z bramkami, na dwustrefowym cokole. Ujęta dwiema parami kolumn o kanelowanych na wysokości dwóch trzecich trzonach i kapitelach kompozytowych, rozdzielonych półfilarami z gablotami wypełnionymi wotami, podtrzymującymi wyłamane na ich osi belkowanie. W polu środkowym nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym mieszcząca obraz Matki Boskiej Śnieżnej. Zwieńczenie w formie trzymanego przez dwa anioły baldachimu z podwieszonym płaszczem królewskim z podbiciem gronostajowym i złotą lamówką, z gzymsem z podwieszonymi lambrekinami. Na płaszczu umieszczono monogram Marii. Na skraju belkowania para klęczących na podstawie aniołów. Bramki w formie arkad z kluczem, zwieńczone dwoma spływami wolutowymi stanowiącymi podstawę dla cokołów na figury św. Piotra i św. Pawła. Na cokołach kolumn wieńce laurowe, w partii fryzu rozety i przeplatająca się wić roślinna, w pachach rozety z wicią roślinną. Struktura polichromowana w kolorze seledynowym; kolumny, profile i ornamentyka złocone i srebrzone, anioły polichromowane naturalistycznie.
Zdjęcie nr 2: Ołtarz architektoniczny, przyścienny, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem i bramkami, ustawiony na dwóch stopniach. Na mensie tabernakulum i znajdujący się nad nim tron wystawienia na rzucie kwadratu o ściętych ćwierćkoliście narożach. Całość ujęta usadowionymi na wysokich cokołach kolumienkami dźwigającymi odcinki belkowania ze wspólnym gzymsem będące jednocześnie podstawami dla figur klęczących i stojących aniołów. W wieńczeniu półsferyczna kopuła dekorowana girlandami kwiatowymi zwieńczona księgą z siedmioma pieczęciami, na której leży baranek. Nastawa ołtarzowa architektoniczna, przyścienna, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, jednoosiowa z bramkami, na dwustrefowym cokole. Ujęta dwiema parami kolumn o kanelowanych na wysokości dwóch trzecich trzonach i kapitelach kompozytowych, rozdzielonych półfilarami z gablotami wypełnionymi wotami, podtrzymującymi wyłamane na ich osi belkowanie. W polu środkowym nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym mieszcząca obraz Matki Boskiej Śnieżnej. Zwieńczenie w formie trzymanego przez dwa anioły baldachimu z podwieszonym płaszczem królewskim z podbiciem gronostajowym i złotą lamówką, z gzymsem z podwieszonymi lambrekinami. Na płaszczu umieszczono monogram Marii. Na skraju belkowania para klęczących na podstawie aniołów. Bramki w formie arkad z kluczem, zwieńczone dwoma spływami wolutowymi stanowiącymi podstawę dla cokołów na figury św. Piotra i św. Pawła. Na cokołach kolumn wieńce laurowe, w partii fryzu rozety i przeplatająca się wić roślinna, w pachach rozety z wicią roślinną. Struktura polichromowana w kolorze seledynowym; kolumny, profile i ornamentyka złocone i srebrzone, anioły polichromowane naturalistycznie.
Zdjęcie nr 3: Ołtarz architektoniczny, przyścienny, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem i bramkami, ustawiony na dwóch stopniach. Na mensie tabernakulum i znajdujący się nad nim tron wystawienia na rzucie kwadratu o ściętych ćwierćkoliście narożach. Całość ujęta usadowionymi na wysokich cokołach kolumienkami dźwigającymi odcinki belkowania ze wspólnym gzymsem będące jednocześnie podstawami dla figur klęczących i stojących aniołów. W wieńczeniu półsferyczna kopuła dekorowana girlandami kwiatowymi zwieńczona księgą z siedmioma pieczęciami, na której leży baranek. Nastawa ołtarzowa architektoniczna, przyścienna, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, jednoosiowa z bramkami, na dwustrefowym cokole. Ujęta dwiema parami kolumn o kanelowanych na wysokości dwóch trzecich trzonach i kapitelach kompozytowych, rozdzielonych półfilarami z gablotami wypełnionymi wotami, podtrzymującymi wyłamane na ich osi belkowanie. W polu środkowym nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym mieszcząca obraz Matki Boskiej Śnieżnej. Zwieńczenie w formie trzymanego przez dwa anioły baldachimu z podwieszonym płaszczem królewskim z podbiciem gronostajowym i złotą lamówką, z gzymsem z podwieszonymi lambrekinami. Na płaszczu umieszczono monogram Marii. Na skraju belkowania para klęczących na podstawie aniołów. Bramki w formie arkad z kluczem, zwieńczone dwoma spływami wolutowymi stanowiącymi podstawę dla cokołów na figury św. Piotra i św. Pawła. Na cokołach kolumn wieńce laurowe, w partii fryzu rozety i przeplatająca się wić roślinna, w pachach rozety z wicią roślinną. Struktura polichromowana w kolorze seledynowym; kolumny, profile i ornamentyka złocone i srebrzone, anioły polichromowane naturalistycznie.
Zdjęcie nr 4: Ołtarz architektoniczny, przyścienny, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem i bramkami, ustawiony na dwóch stopniach. Na mensie tabernakulum i znajdujący się nad nim tron wystawienia na rzucie kwadratu o ściętych ćwierćkoliście narożach. Całość ujęta usadowionymi na wysokich cokołach kolumienkami dźwigającymi odcinki belkowania ze wspólnym gzymsem będące jednocześnie podstawami dla figur klęczących i stojących aniołów. W wieńczeniu półsferyczna kopuła dekorowana girlandami kwiatowymi zwieńczona księgą z siedmioma pieczęciami, na której leży baranek. Nastawa ołtarzowa architektoniczna, przyścienna, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, jednoosiowa z bramkami, na dwustrefowym cokole. Ujęta dwiema parami kolumn o kanelowanych na wysokości dwóch trzecich trzonach i kapitelach kompozytowych, rozdzielonych półfilarami z gablotami wypełnionymi wotami, podtrzymującymi wyłamane na ich osi belkowanie. W polu środkowym nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym mieszcząca obraz Matki Boskiej Śnieżnej. Zwieńczenie w formie trzymanego przez dwa anioły baldachimu z podwieszonym płaszczem królewskim z podbiciem gronostajowym i złotą lamówką, z gzymsem z podwieszonymi lambrekinami. Na płaszczu umieszczono monogram Marii. Na skraju belkowania para klęczących na podstawie aniołów. Bramki w formie arkad z kluczem, zwieńczone dwoma spływami wolutowymi stanowiącymi podstawę dla cokołów na figury św. Piotra i św. Pawła. Na cokołach kolumn wieńce laurowe, w partii fryzu rozety i przeplatająca się wić roślinna, w pachach rozety z wicią roślinną. Struktura polichromowana w kolorze seledynowym; kolumny, profile i ornamentyka złocone i srebrzone, anioły polichromowane naturalistycznie.
Zdjęcie nr 5: Ołtarz architektoniczny, przyścienny, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem i bramkami, ustawiony na dwóch stopniach. Na mensie tabernakulum i znajdujący się nad nim tron wystawienia na rzucie kwadratu o ściętych ćwierćkoliście narożach. Całość ujęta usadowionymi na wysokich cokołach kolumienkami dźwigającymi odcinki belkowania ze wspólnym gzymsem będące jednocześnie podstawami dla figur klęczących i stojących aniołów. W wieńczeniu półsferyczna kopuła dekorowana girlandami kwiatowymi zwieńczona księgą z siedmioma pieczęciami, na której leży baranek. Nastawa ołtarzowa architektoniczna, przyścienna, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, jednoosiowa z bramkami, na dwustrefowym cokole. Ujęta dwiema parami kolumn o kanelowanych na wysokości dwóch trzecich trzonach i kapitelach kompozytowych, rozdzielonych półfilarami z gablotami wypełnionymi wotami, podtrzymującymi wyłamane na ich osi belkowanie. W polu środkowym nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym mieszcząca obraz Matki Boskiej Śnieżnej. Zwieńczenie w formie trzymanego przez dwa anioły baldachimu z podwieszonym płaszczem królewskim z podbiciem gronostajowym i złotą lamówką, z gzymsem z podwieszonymi lambrekinami. Na płaszczu umieszczono monogram Marii. Na skraju belkowania para klęczących na podstawie aniołów. Bramki w formie arkad z kluczem, zwieńczone dwoma spływami wolutowymi stanowiącymi podstawę dla cokołów na figury św. Piotra i św. Pawła. Na cokołach kolumn wieńce laurowe, w partii fryzu rozety i przeplatająca się wić roślinna, w pachach rozety z wicią roślinną. Struktura polichromowana w kolorze seledynowym; kolumny, profile i ornamentyka złocone i srebrzone, anioły polichromowane naturalistycznie.
Zdjęcie nr 6: Ołtarz architektoniczny, przyścienny, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem i bramkami, ustawiony na dwóch stopniach. Na mensie tabernakulum i znajdujący się nad nim tron wystawienia na rzucie kwadratu o ściętych ćwierćkoliście narożach. Całość ujęta usadowionymi na wysokich cokołach kolumienkami dźwigającymi odcinki belkowania ze wspólnym gzymsem będące jednocześnie podstawami dla figur klęczących i stojących aniołów. W wieńczeniu półsferyczna kopuła dekorowana girlandami kwiatowymi zwieńczona księgą z siedmioma pieczęciami, na której leży baranek. Nastawa ołtarzowa architektoniczna, przyścienna, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, jednoosiowa z bramkami, na dwustrefowym cokole. Ujęta dwiema parami kolumn o kanelowanych na wysokości dwóch trzecich trzonach i kapitelach kompozytowych, rozdzielonych półfilarami z gablotami wypełnionymi wotami, podtrzymującymi wyłamane na ich osi belkowanie. W polu środkowym nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym mieszcząca obraz Matki Boskiej Śnieżnej. Zwieńczenie w formie trzymanego przez dwa anioły baldachimu z podwieszonym płaszczem królewskim z podbiciem gronostajowym i złotą lamówką, z gzymsem z podwieszonymi lambrekinami. Na płaszczu umieszczono monogram Marii. Na skraju belkowania para klęczących na podstawie aniołów. Bramki w formie arkad z kluczem, zwieńczone dwoma spływami wolutowymi stanowiącymi podstawę dla cokołów na figury św. Piotra i św. Pawła. Na cokołach kolumn wieńce laurowe, w partii fryzu rozety i przeplatająca się wić roślinna, w pachach rozety z wicią roślinną. Struktura polichromowana w kolorze seledynowym; kolumny, profile i ornamentyka złocone i srebrzone, anioły polichromowane naturalistycznie.
Zdjęcie nr 7: Ołtarz architektoniczny, przyścienny, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem i bramkami, ustawiony na dwóch stopniach. Na mensie tabernakulum i znajdujący się nad nim tron wystawienia na rzucie kwadratu o ściętych ćwierćkoliście narożach. Całość ujęta usadowionymi na wysokich cokołach kolumienkami dźwigającymi odcinki belkowania ze wspólnym gzymsem będące jednocześnie podstawami dla figur klęczących i stojących aniołów. W wieńczeniu półsferyczna kopuła dekorowana girlandami kwiatowymi zwieńczona księgą z siedmioma pieczęciami, na której leży baranek. Nastawa ołtarzowa architektoniczna, przyścienna, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, jednoosiowa z bramkami, na dwustrefowym cokole. Ujęta dwiema parami kolumn o kanelowanych na wysokości dwóch trzecich trzonach i kapitelach kompozytowych, rozdzielonych półfilarami z gablotami wypełnionymi wotami, podtrzymującymi wyłamane na ich osi belkowanie. W polu środkowym nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym mieszcząca obraz Matki Boskiej Śnieżnej. Zwieńczenie w formie trzymanego przez dwa anioły baldachimu z podwieszonym płaszczem królewskim z podbiciem gronostajowym i złotą lamówką, z gzymsem z podwieszonymi lambrekinami. Na płaszczu umieszczono monogram Marii. Na skraju belkowania para klęczących na podstawie aniołów. Bramki w formie arkad z kluczem, zwieńczone dwoma spływami wolutowymi stanowiącymi podstawę dla cokołów na figury św. Piotra i św. Pawła. Na cokołach kolumn wieńce laurowe, w partii fryzu rozety i przeplatająca się wić roślinna, w pachach rozety z wicią roślinną. Struktura polichromowana w kolorze seledynowym; kolumny, profile i ornamentyka złocone i srebrzone, anioły polichromowane naturalistycznie.
Zdjęcie nr 8: Ołtarz architektoniczny, przyścienny, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem i bramkami, ustawiony na dwóch stopniach. Na mensie tabernakulum i znajdujący się nad nim tron wystawienia na rzucie kwadratu o ściętych ćwierćkoliście narożach. Całość ujęta usadowionymi na wysokich cokołach kolumienkami dźwigającymi odcinki belkowania ze wspólnym gzymsem będące jednocześnie podstawami dla figur klęczących i stojących aniołów. W wieńczeniu półsferyczna kopuła dekorowana girlandami kwiatowymi zwieńczona księgą z siedmioma pieczęciami, na której leży baranek. Nastawa ołtarzowa architektoniczna, przyścienna, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, jednoosiowa z bramkami, na dwustrefowym cokole. Ujęta dwiema parami kolumn o kanelowanych na wysokości dwóch trzecich trzonach i kapitelach kompozytowych, rozdzielonych półfilarami z gablotami wypełnionymi wotami, podtrzymującymi wyłamane na ich osi belkowanie. W polu środkowym nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym mieszcząca obraz Matki Boskiej Śnieżnej. Zwieńczenie w formie trzymanego przez dwa anioły baldachimu z podwieszonym płaszczem królewskim z podbiciem gronostajowym i złotą lamówką, z gzymsem z podwieszonymi lambrekinami. Na płaszczu umieszczono monogram Marii. Na skraju belkowania para klęczących na podstawie aniołów. Bramki w formie arkad z kluczem, zwieńczone dwoma spływami wolutowymi stanowiącymi podstawę dla cokołów na figury św. Piotra i św. Pawła. Na cokołach kolumn wieńce laurowe, w partii fryzu rozety i przeplatająca się wić roślinna, w pachach rozety z wicią roślinną. Struktura polichromowana w kolorze seledynowym; kolumny, profile i ornamentyka złocone i srebrzone, anioły polichromowane naturalistycznie.
Zdjęcie nr 9: Ołtarz architektoniczny, przyścienny, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem i bramkami, ustawiony na dwóch stopniach. Na mensie tabernakulum i znajdujący się nad nim tron wystawienia na rzucie kwadratu o ściętych ćwierćkoliście narożach. Całość ujęta usadowionymi na wysokich cokołach kolumienkami dźwigającymi odcinki belkowania ze wspólnym gzymsem będące jednocześnie podstawami dla figur klęczących i stojących aniołów. W wieńczeniu półsferyczna kopuła dekorowana girlandami kwiatowymi zwieńczona księgą z siedmioma pieczęciami, na której leży baranek. Nastawa ołtarzowa architektoniczna, przyścienna, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, jednoosiowa z bramkami, na dwustrefowym cokole. Ujęta dwiema parami kolumn o kanelowanych na wysokości dwóch trzecich trzonach i kapitelach kompozytowych, rozdzielonych półfilarami z gablotami wypełnionymi wotami, podtrzymującymi wyłamane na ich osi belkowanie. W polu środkowym nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym mieszcząca obraz Matki Boskiej Śnieżnej. Zwieńczenie w formie trzymanego przez dwa anioły baldachimu z podwieszonym płaszczem królewskim z podbiciem gronostajowym i złotą lamówką, z gzymsem z podwieszonymi lambrekinami. Na płaszczu umieszczono monogram Marii. Na skraju belkowania para klęczących na podstawie aniołów. Bramki w formie arkad z kluczem, zwieńczone dwoma spływami wolutowymi stanowiącymi podstawę dla cokołów na figury św. Piotra i św. Pawła. Na cokołach kolumn wieńce laurowe, w partii fryzu rozety i przeplatająca się wić roślinna, w pachach rozety z wicią roślinną. Struktura polichromowana w kolorze seledynowym; kolumny, profile i ornamentyka złocone i srebrzone, anioły polichromowane naturalistycznie.
Zdjęcie nr 10: Ołtarz architektoniczny, przyścienny, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem i bramkami, ustawiony na dwóch stopniach. Na mensie tabernakulum i znajdujący się nad nim tron wystawienia na rzucie kwadratu o ściętych ćwierćkoliście narożach. Całość ujęta usadowionymi na wysokich cokołach kolumienkami dźwigającymi odcinki belkowania ze wspólnym gzymsem będące jednocześnie podstawami dla figur klęczących i stojących aniołów. W wieńczeniu półsferyczna kopuła dekorowana girlandami kwiatowymi zwieńczona księgą z siedmioma pieczęciami, na której leży baranek. Nastawa ołtarzowa architektoniczna, przyścienna, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, jednoosiowa z bramkami, na dwustrefowym cokole. Ujęta dwiema parami kolumn o kanelowanych na wysokości dwóch trzecich trzonach i kapitelach kompozytowych, rozdzielonych półfilarami z gablotami wypełnionymi wotami, podtrzymującymi wyłamane na ich osi belkowanie. W polu środkowym nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym mieszcząca obraz Matki Boskiej Śnieżnej. Zwieńczenie w formie trzymanego przez dwa anioły baldachimu z podwieszonym płaszczem królewskim z podbiciem gronostajowym i złotą lamówką, z gzymsem z podwieszonymi lambrekinami. Na płaszczu umieszczono monogram Marii. Na skraju belkowania para klęczących na podstawie aniołów. Bramki w formie arkad z kluczem, zwieńczone dwoma spływami wolutowymi stanowiącymi podstawę dla cokołów na figury św. Piotra i św. Pawła. Na cokołach kolumn wieńce laurowe, w partii fryzu rozety i przeplatająca się wić roślinna, w pachach rozety z wicią roślinną. Struktura polichromowana w kolorze seledynowym; kolumny, profile i ornamentyka złocone i srebrzone, anioły polichromowane naturalistycznie.
Zdjęcie nr 11: Ołtarz architektoniczny, przyścienny, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem i bramkami, ustawiony na dwóch stopniach. Na mensie tabernakulum i znajdujący się nad nim tron wystawienia na rzucie kwadratu o ściętych ćwierćkoliście narożach. Całość ujęta usadowionymi na wysokich cokołach kolumienkami dźwigającymi odcinki belkowania ze wspólnym gzymsem będące jednocześnie podstawami dla figur klęczących i stojących aniołów. W wieńczeniu półsferyczna kopuła dekorowana girlandami kwiatowymi zwieńczona księgą z siedmioma pieczęciami, na której leży baranek. Nastawa ołtarzowa architektoniczna, przyścienna, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, jednoosiowa z bramkami, na dwustrefowym cokole. Ujęta dwiema parami kolumn o kanelowanych na wysokości dwóch trzecich trzonach i kapitelach kompozytowych, rozdzielonych półfilarami z gablotami wypełnionymi wotami, podtrzymującymi wyłamane na ich osi belkowanie. W polu środkowym nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym mieszcząca obraz Matki Boskiej Śnieżnej. Zwieńczenie w formie trzymanego przez dwa anioły baldachimu z podwieszonym płaszczem królewskim z podbiciem gronostajowym i złotą lamówką, z gzymsem z podwieszonymi lambrekinami. Na płaszczu umieszczono monogram Marii. Na skraju belkowania para klęczących na podstawie aniołów. Bramki w formie arkad z kluczem, zwieńczone dwoma spływami wolutowymi stanowiącymi podstawę dla cokołów na figury św. Piotra i św. Pawła. Na cokołach kolumn wieńce laurowe, w partii fryzu rozety i przeplatająca się wić roślinna, w pachach rozety z wicią roślinną. Struktura polichromowana w kolorze seledynowym; kolumny, profile i ornamentyka złocone i srebrzone, anioły polichromowane naturalistycznie.
Zdjęcie nr 12: Ołtarz architektoniczny, przyścienny, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem i bramkami, ustawiony na dwóch stopniach. Na mensie tabernakulum i znajdujący się nad nim tron wystawienia na rzucie kwadratu o ściętych ćwierćkoliście narożach. Całość ujęta usadowionymi na wysokich cokołach kolumienkami dźwigającymi odcinki belkowania ze wspólnym gzymsem będące jednocześnie podstawami dla figur klęczących i stojących aniołów. W wieńczeniu półsferyczna kopuła dekorowana girlandami kwiatowymi zwieńczona księgą z siedmioma pieczęciami, na której leży baranek. Nastawa ołtarzowa architektoniczna, przyścienna, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, jednoosiowa z bramkami, na dwustrefowym cokole. Ujęta dwiema parami kolumn o kanelowanych na wysokości dwóch trzecich trzonach i kapitelach kompozytowych, rozdzielonych półfilarami z gablotami wypełnionymi wotami, podtrzymującymi wyłamane na ich osi belkowanie. W polu środkowym nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym mieszcząca obraz Matki Boskiej Śnieżnej. Zwieńczenie w formie trzymanego przez dwa anioły baldachimu z podwieszonym płaszczem królewskim z podbiciem gronostajowym i złotą lamówką, z gzymsem z podwieszonymi lambrekinami. Na płaszczu umieszczono monogram Marii. Na skraju belkowania para klęczących na podstawie aniołów. Bramki w formie arkad z kluczem, zwieńczone dwoma spływami wolutowymi stanowiącymi podstawę dla cokołów na figury św. Piotra i św. Pawła. Na cokołach kolumn wieńce laurowe, w partii fryzu rozety i przeplatająca się wić roślinna, w pachach rozety z wicią roślinną. Struktura polichromowana w kolorze seledynowym; kolumny, profile i ornamentyka złocone i srebrzone, anioły polichromowane naturalistycznie.
Zdjęcie nr 13: Ołtarz architektoniczny, przyścienny, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem i bramkami, ustawiony na dwóch stopniach. Na mensie tabernakulum i znajdujący się nad nim tron wystawienia na rzucie kwadratu o ściętych ćwierćkoliście narożach. Całość ujęta usadowionymi na wysokich cokołach kolumienkami dźwigającymi odcinki belkowania ze wspólnym gzymsem będące jednocześnie podstawami dla figur klęczących i stojących aniołów. W wieńczeniu półsferyczna kopuła dekorowana girlandami kwiatowymi zwieńczona księgą z siedmioma pieczęciami, na której leży baranek. Nastawa ołtarzowa architektoniczna, przyścienna, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, jednoosiowa z bramkami, na dwustrefowym cokole. Ujęta dwiema parami kolumn o kanelowanych na wysokości dwóch trzecich trzonach i kapitelach kompozytowych, rozdzielonych półfilarami z gablotami wypełnionymi wotami, podtrzymującymi wyłamane na ich osi belkowanie. W polu środkowym nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym mieszcząca obraz Matki Boskiej Śnieżnej. Zwieńczenie w formie trzymanego przez dwa anioły baldachimu z podwieszonym płaszczem królewskim z podbiciem gronostajowym i złotą lamówką, z gzymsem z podwieszonymi lambrekinami. Na płaszczu umieszczono monogram Marii. Na skraju belkowania para klęczących na podstawie aniołów. Bramki w formie arkad z kluczem, zwieńczone dwoma spływami wolutowymi stanowiącymi podstawę dla cokołów na figury św. Piotra i św. Pawła. Na cokołach kolumn wieńce laurowe, w partii fryzu rozety i przeplatająca się wić roślinna, w pachach rozety z wicią roślinną. Struktura polichromowana w kolorze seledynowym; kolumny, profile i ornamentyka złocone i srebrzone, anioły polichromowane naturalistycznie.
Zdjęcie nr 14: Ołtarz architektoniczny, przyścienny, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem i bramkami, ustawiony na dwóch stopniach. Na mensie tabernakulum i znajdujący się nad nim tron wystawienia na rzucie kwadratu o ściętych ćwierćkoliście narożach. Całość ujęta usadowionymi na wysokich cokołach kolumienkami dźwigającymi odcinki belkowania ze wspólnym gzymsem będące jednocześnie podstawami dla figur klęczących i stojących aniołów. W wieńczeniu półsferyczna kopuła dekorowana girlandami kwiatowymi zwieńczona księgą z siedmioma pieczęciami, na której leży baranek. Nastawa ołtarzowa architektoniczna, przyścienna, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, jednoosiowa z bramkami, na dwustrefowym cokole. Ujęta dwiema parami kolumn o kanelowanych na wysokości dwóch trzecich trzonach i kapitelach kompozytowych, rozdzielonych półfilarami z gablotami wypełnionymi wotami, podtrzymującymi wyłamane na ich osi belkowanie. W polu środkowym nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym mieszcząca obraz Matki Boskiej Śnieżnej. Zwieńczenie w formie trzymanego przez dwa anioły baldachimu z podwieszonym płaszczem królewskim z podbiciem gronostajowym i złotą lamówką, z gzymsem z podwieszonymi lambrekinami. Na płaszczu umieszczono monogram Marii. Na skraju belkowania para klęczących na podstawie aniołów. Bramki w formie arkad z kluczem, zwieńczone dwoma spływami wolutowymi stanowiącymi podstawę dla cokołów na figury św. Piotra i św. Pawła. Na cokołach kolumn wieńce laurowe, w partii fryzu rozety i przeplatająca się wić roślinna, w pachach rozety z wicią roślinną. Struktura polichromowana w kolorze seledynowym; kolumny, profile i ornamentyka złocone i srebrzone, anioły polichromowane naturalistycznie.

Ołtarz główny Matki Boskiej Śnieżnej

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
myślenicki
Gmina
Sułkowice
Miejscowość
Harbutowice
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Sułkowice
Parafia
Parafia Najświętszego Imienia Marii
Miejsce przechowywania
prezbiterium
Identyfikator
DZIELO/13629
Kategoria
ołtarz
Ilość
1
Czas powstania
1828; tabernakulum 1962
Technika i materiał
kamień; drewno, techniki stolarskie, snycerskie i rzeźbiarskie, polichromia, złocenie, srebrzenie
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Dzieje zabytku

Ołtarz został wystawiony w czasie budowy kościoła w 1828, konsekrowany w 1834 roku przez biskupa tarnowskiego Franciszka de Paulo Pisztka (1786-1846). Kościół wzniesiono pod wezwaniem św. Michała Archanioła. Od 1881 funkcjonuje pod wezwaniem Imienia Najświętszej Maryi Panny. Z tego powodu w głównym polu ołtarza umieszczono wizerunek Matki Boskiej.
Ołtarz został dwukrotnie odmalowany przez Józefa Stopę, malarza z makowa w czerwcu i lipcu 1901 i 1912 roku (wówczas też został odzłocony). Kolejne odmalowanie miało miejsce w 1948 roku. W 1985 roku ołtarz został odnowiony przez Stanisława Mielęckiego z Sułkowic i pana Nawałkę z Krakowa. W 2001 roku córka malarza Stanisława Kudłacza -
Katarzyna pozłociła go szlagmetalem darowanym przez księdza Franciszka Bobeła.
W 1962 roku zakupiono nowe, pancerne tabernakulum.

Opis

Ołtarz architektoniczny, przyścienny, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem i bramkami, ustawiony na dwóch stopniach.
Na mensie tabernakulum i znajdujący się nad nim tron wystawienia na rzucie kwadratu o ściętych ćwierćkoliście narożach. Całość ujęta usadowionymi na wysokich cokołach kolumienkami dźwigającymi odcinki belkowania ze wspólnym gzymsem będące jednocześnie podstawami dla figur klęczących i stojących aniołów. W wieńczeniu półsferyczna kopuła dekorowana girlandami kwiatowymi zwieńczona księgą z siedmioma pieczęciami, na której leży baranek.
Nastawa ołtarzowa architektoniczna, przyścienna, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, jednoosiowa z bramkami, na dwustrefowym cokole. Ujęta dwiema parami kolumn o kanelowanych na wysokości dwóch trzecich trzonach i kapitelach kompozytowych, rozdzielonych półfilarami z gablotami wypełnionymi wotami, podtrzymującymi wyłamane na ich osi belkowanie. W polu środkowym nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym mieszcząca obraz Matki Boskiej Śnieżnej. Zwieńczenie w formie trzymanego przez dwa anioły baldachimu z podwieszonym płaszczem królewskim z podbiciem gronostajowym i złotą lamówką, z gzymsem z podwieszonymi lambrekinami. Na płaszczu umieszczono monogram Marii. Na skraju belkowania para klęczących na podstawie aniołów. Bramki w formie arkad z kluczem, zwieńczone dwoma spływami wolutowymi stanowiącymi podstawę dla cokołów na figury św. Piotra i św. Pawła. Na cokołach kolumn wieńce laurowe, w partii fryzu rozety i przeplatająca się wić roślinna, w pachach rozety z wicią roślinną. Struktura polichromowana w kolorze seledynowym; kolumny, profile i ornamentyka złocone i srebrzone, anioły polichromowane naturalistycznie.

Zarys problematyki artystycznej

W religii chrześcijańskiej ołtarz jest miejscem modlitwy i ofiary mszy. Patrząc z perspektywy dziejów sztuki sztuki, ołtarze przybierały z biegiem czasu różne formy – od prostego stołu, po rozbudowane, ozdobne konstrukcje architektoniczne wypełnione treścią i symboliką, z przedstawieniami osób i wydarzeń ważnych z punku widzenia duszpasterskiego.
Ołtarz z przedstawieniem Matki Boskiej Śnieżnej stanowi, wraz z dwoma ołtarzami bocznymi, amboną oraz chórem, spójny element wyposażenia, które zostało wykonane do nowo wybudowanego kościoła w 1828 roku. Wszystkie są dziełem jednego warsztatu, który posługiwał się formami historyzującymi. Ołtarz główny wykorzystuje elementy typowe dla sztuki późnego baroku, np. uskokowe ustawienie partii zewnętrznych lub kształt zwieńczenia.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry. Ołtarz został dwukrotnie odmalowany przez Józefa Stopę, malarza z makowa w czerwcu i lipcu 1901 i 1912 roku (wówczas też został odzłocony). Kolejne odmalowanie miało miejsce w 1948 roku. W 1985 roku ołtarz został odnowiony przez Stanisława Mielęckiego z Sułkowic i pana Nawałkę z Krakowa. W 2001 roku córka malarza Stanisława Kudłacza -
Katarzyna pozłociła go szlagmetalem darowanym przez księdza Franciszka Bobeła.

Literatura

Bobeł Franciszek, Kościół w Harbutowicach pod wezwaniem Najświętszego Imienia Maryi, Kraków 2003, s. 30.
Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. I, Województwo krakowskie, red. Szablowski Jerzy, Warszawa 1953, s. 465.

Streszczenie

Ołtarz był wystawiony w czasie budowy kościoła w 1828 i konsekrowany w 1834 roku przez biskupa tarnowskiego Franciszka de Paulo Pisztka. Wraz z dwoma ołtarzami bocznymi, amboną oraz chórem stanowi spójny element wyposażenia, które jest dziełem warsztatu posługującego się formami historyzującymi.

Bibliografia

"Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1: Województwo krakowskie", Warszawa 1953
Bobeł Franciszek, "Kościół w Harbutowicach pod wezwaniem Najświętszego Imienia Maryi", Kraków 2003

ŹRÓDŁA ARCHIWALNE

Liber Memorabilium Ecclesiae Harbutowice, s. 11, 23, 66, 127.
Archiwum Kurii Metropolitalnej w Krakowie, APA 64, s. 197.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Para koron (większa – Marii, mniejsza – Dzieciątka), nałożonych na obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Obie korony zakomponowane i ozdobione analogicznie: u dołu wygięte lekko ku górze otoki, uformowane z szerokiej taśmy, dekorowanej kaboszonami, rautami i nałożonymi osobno kamieniami w oprawach (pojedynczo i na koronie Matki Boskiej parami). Z otoków wyrastają po dwie pary większych i mniejszych kabłąków, mocno wygiętych, tworzących ażurowe układy wzbogacone na osi każdej korony krótkim, rozszerzającym się ku dołowi kabłąkiem. U podstawy każdego kabłąku pęki mięsistych liści, powierzchnia kabłąków ozdobiona jak otok (kamienie występują tylko pojedynczo), ze szrafowaniem w tle. Obie korony wieńczą kule z krzyżami równoramiennymi na szczycie. Kamienie zdobiące korony są półprzezroczyste, w kolorach niebieskim i czerwonym.
korona
Korony
Zdjęcie nr 1: Kościół murowany, składa się z nawy i zwróconego na południe prezbiterium, do którego przylega zakrystia, nad którą znajduje się skarbiec; od północy wieża. Prezbiterium jest węższe od nawy, o zaokrąglonych narożach, oddzielone od prostokątnej nawy łukiem tęczowym. Ściany kościoła gładkie, przeprute półkolistymi oknami – dwoma w prezbiterium, sześcioma w nawie. Od zachodu chór wsparty na dwóch kolumnach, z balustradą wyłamaną na środku, dekorowaną u spodu lambrekinem. Ściany kościoła gładkie, w dolnej partii osłonięte drewnianą boazerią, z wnęką na chrzcielnicę po lewej i drugą na drzwi z prawej strony. Wnętrze przekrywają stropy – zwierciadlany w prezbiterium i płaski z fasetami w nawie. Na nich oraz w górnej partii ścian polichromia. Nad prezbiterium wizerunek zmartwychwstałego Chrystusa, nad nawą zakomponowana w kole scena adoracji Najświętszej Marii Panny przez apostołów, poniżej, na ścianach medaliony z postaciami ważnych osobistości, świętych i aniołów. Główne drzwi od północy, boczne od zachodu. Kościół posadowiony na cokole. Elewacja frontowa ze zdwojonym ryzalitem, którego środek odpowiada szerokości wieży; podziały poziome przeprowadzone przy pomocy gzymsów. Na osi wejście i okno, oba w boniowanym obramieniu. Okno ujmuje polichromowana scena Zwiastowania. Ryzalit wieńczy trójkątny fronton. Cofnięty ryzalit w dolnej partii boniowany, wyżej gładki, zwieńczony ćwierćkolistymi fragmentami przerwanego przyczółka. Boki elewacji frontowej gładkie, zwieńczone frontonem przerwanym na masyw czworobocznej wieży przeprutej z każdej strony oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem pełnym. Elewacje boczne gładkie, przeprute półkolistymi oknami. Od wschodu poniżej okien szare płyciny, od południa, w kapliczkowej oprawie grupa Ukrzyżowania. Dach nad nawą dwuspadowy, nad prezbiterium trójspadowy, dach wieńczy baniasty hełm z latarnią zakończony krzyżem, na kalenicy barokowa wieżyczka na sygnaturkę.
kościół
Kościół Imienia Najświętszej Marii Panny i Michała Archanioła w Harbutowicach
Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony w postaci jednobiegowych schodów z balustradą. Kosz na planie koła otoczony kolumnami korynckimi posadowionymi na cokołach i podtrzymującymi belkowanie wyłamane na ich linii. Podwieszenie w formie stożka zakończonego dużą szyszką, dekorowanego plakietami skomponowanymi z elementów floralnych oraz podwieszonymi szyszkami. Ścianki dekorowane malowanymi przedstawieniami czterech ewangelistów. Baldachim powtarza pomniejszony plan kosza; dekorowany szyszkami, w podniebieniu lampa w kształcie szyszki. W jego zwieńczeniu umieszczono figurą Chrystusa Zbawiciela Świata (Salvator Mundi) na dwustopniowym cokole. Chrystus stoi w kontrapoście, z prawą nogą ugiętą w kolanie i wspartą na kamieniu. Lewą ręką podtrzymuje kulę ziemską zwieńczoną krzyżem, prawą unosi do góry, czyniąc gest błogosławieństwa. Spogląda do góry, ma ciemną brodę i falowane włosy spływające na ramiona i plecy. Z trzech stron głowy odchodzą wiązki promieni. Chrystus ubrany jest w długą, złotą suknię oraz tego samego koloru płaszcz owinięty wokół prawego biodra i przerzucony przez lewą rękę.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Ustawiona na niewysokim cokole pełnoplastyczna figura anioła przytrzymującego baldachim w zwieńczeniu ołtarza głównego. Anioł spogląda w dół, stoi w lekkim kontrapoście z lewą nogą wysuniętą do przodu; lewą ręką przytrzymuje materiał baldachimu, prawą fragment swojego płaszcza. Ma owalną, pełną twarz, małe oczy, zadarty nos oraz niewielkie usta. Długie, jasnobrązowe, kręcone włosy spływają mu na plecy. Ubrany jest w długą, złotą suknię przewiązaną w pasie i spływającą w dół wąskimi fałdami; rękawy podciągnięte; na nogach sandały sięgające do połowy łydki. Skrzydła rozłożone, w górnych partiach złocone.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Fragment pełnoplastycznej rzeźby Jezusa Ukrzyżowanego. Zachował się tors wraz z głową pochyloną na prawy bark. Twarz pociągła z wąskim, prostym nosem, zamkniętymi oczami, wąskimi, lekko rozchylonymi ustami, okolona zarostem i długimi, zwiniętymi w pukle włosami opadającymi na prawe ramię i plecy; na głowie korona cierniowa.
krucyfiks
Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Owalny obraz z przedstawieniem Chrystusa w typie Ecce Homo. Jezus ukazany w półfigurze, zwrócony w trzech czwartych w lewo. Prawą ręką przytrzymuje trzcinę, lewą ma schowaną pod płaszczem. Wznosi wzrok ku górze, ma owalną, okoloną zarostem twarz, ciemne oczy, wąski nos oraz rozchylone usta. Długie, jasnobrązowe włosy spływają mu na plecy i lewe ramię. Na głowie korona cierniowa, wokół której rozświetlony na czerwono nimb. Purpurowy, przerzucony przez lewe ramię płaszcz spływa gęstymi fałdami w dół. Tło ciemnozielone.
obraz
Ecce Homo

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Kamienna tablica epitafijna w kształcie zbliżonym do kwadratu z inskrypcją „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Stanisław Loskow/ski Lat 11. mający / umarł dnia 24 go / Listopada 1828 R(oku) / prosi o westchnie[nie]”.
płyta nagrobna
Epitafium Stanisława Loskowskiego
Zdjęcie nr 1: Kościół murowany, składa się z nawy i zwróconego na południe prezbiterium, do którego przylega zakrystia, nad którą znajduje się skarbiec; od północy wieża. Prezbiterium jest węższe od nawy, o zaokrąglonych narożach, oddzielone od prostokątnej nawy łukiem tęczowym. Ściany kościoła gładkie, przeprute półkolistymi oknami – dwoma w prezbiterium, sześcioma w nawie. Od zachodu chór wsparty na dwóch kolumnach, z balustradą wyłamaną na środku, dekorowaną u spodu lambrekinem. Ściany kościoła gładkie, w dolnej partii osłonięte drewnianą boazerią, z wnęką na chrzcielnicę po lewej i drugą na drzwi z prawej strony. Wnętrze przekrywają stropy – zwierciadlany w prezbiterium i płaski z fasetami w nawie. Na nich oraz w górnej partii ścian polichromia. Nad prezbiterium wizerunek zmartwychwstałego Chrystusa, nad nawą zakomponowana w kole scena adoracji Najświętszej Marii Panny przez apostołów, poniżej, na ścianach medaliony z postaciami ważnych osobistości, świętych i aniołów. Główne drzwi od północy, boczne od zachodu. Kościół posadowiony na cokole. Elewacja frontowa ze zdwojonym ryzalitem, którego środek odpowiada szerokości wieży; podziały poziome przeprowadzone przy pomocy gzymsów. Na osi wejście i okno, oba w boniowanym obramieniu. Okno ujmuje polichromowana scena Zwiastowania. Ryzalit wieńczy trójkątny fronton. Cofnięty ryzalit w dolnej partii boniowany, wyżej gładki, zwieńczony ćwierćkolistymi fragmentami przerwanego przyczółka. Boki elewacji frontowej gładkie, zwieńczone frontonem przerwanym na masyw czworobocznej wieży przeprutej z każdej strony oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem pełnym. Elewacje boczne gładkie, przeprute półkolistymi oknami. Od wschodu poniżej okien szare płyciny, od południa, w kapliczkowej oprawie grupa Ukrzyżowania. Dach nad nawą dwuspadowy, nad prezbiterium trójspadowy, dach wieńczy baniasty hełm z latarnią zakończony krzyżem, na kalenicy barokowa wieżyczka na sygnaturkę.
kościół
Kościół Imienia Najświętszej Marii Panny i Michała Archanioła w Harbutowicach
Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony w postaci jednobiegowych schodów z balustradą. Kosz na planie koła otoczony kolumnami korynckimi posadowionymi na cokołach i podtrzymującymi belkowanie wyłamane na ich linii. Podwieszenie w formie stożka zakończonego dużą szyszką, dekorowanego plakietami skomponowanymi z elementów floralnych oraz podwieszonymi szyszkami. Ścianki dekorowane malowanymi przedstawieniami czterech ewangelistów. Baldachim powtarza pomniejszony plan kosza; dekorowany szyszkami, w podniebieniu lampa w kształcie szyszki. W jego zwieńczeniu umieszczono figurą Chrystusa Zbawiciela Świata (Salvator Mundi) na dwustopniowym cokole. Chrystus stoi w kontrapoście, z prawą nogą ugiętą w kolanie i wspartą na kamieniu. Lewą ręką podtrzymuje kulę ziemską zwieńczoną krzyżem, prawą unosi do góry, czyniąc gest błogosławieństwa. Spogląda do góry, ma ciemną brodę i falowane włosy spływające na ramiona i plecy. Z trzech stron głowy odchodzą wiązki promieni. Chrystus ubrany jest w długą, złotą suknię oraz tego samego koloru płaszcz owinięty wokół prawego biodra i przerzucony przez lewą rękę.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Ustawiona na niewysokim cokole pełnoplastyczna figura anioła przytrzymującego baldachim w zwieńczeniu ołtarza głównego. Anioł spogląda w dół, stoi w lekkim kontrapoście z lewą nogą wysuniętą do przodu; lewą ręką przytrzymuje materiał baldachimu, prawą fragment swojego płaszcza. Ma owalną, pełną twarz, małe oczy, zadarty nos oraz niewielkie usta. Długie, jasnobrązowe, kręcone włosy spływają mu na plecy. Ubrany jest w długą, złotą suknię przewiązaną w pasie i spływającą w dół wąskimi fałdami; rękawy podciągnięte; na nogach sandały sięgające do połowy łydki. Skrzydła rozłożone, w górnych partiach złocone.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Epitafium marmurowe w formie kwadratu z rytowanymi rozetami w czterech narożach. W polu inskrypcja „D(eo) O(ptimo) M(aximo) / Jacentemu Bylicy, / Nieodżałowaney straty Mężowi, / który przeżywszy lat 54. / dnia 5. Grudnia 1828 Roku, / rozstał się z tym Swiatem. / Żona i Syn, / w dowód nigdy niewygasłego / Żalu i przywiązania, / Pomnik ten, z prośbą o westchnienie, położyli.”
płyta nagrobna
Epitafium Jacentego Bylicy
Zdjęcie nr 1: Prostokątna tablica z czarnego wapienia w otoku z rytych i złoconych liści dębu. W jej polu napis wykonany kursywą „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Pod tą swiętych przeznaczeń smiertelną odzieżą / Maciey, wraz z Tadeuszem, Kwapiszewscy! leżą / Dla których tkliwa Matka, przywiązana Żona, / Smutny ten napis kładzie, żalem ucisniona / Grób Ich pokrywszy łzami, pomnik zbudowała, / Żeby, tak drogiey straty pamięć, wiecznie trwała. / Przechodniu! gdy Cię czułość wstrzyma nad tym głazem, / Uczciy, obecne zwłoki, pobożnym wyrazem, / I westchniy, za te duszę: by Pan! Nieba Ziemi, / Złączył je wsród Swej Chwały z Aniołami swemi. / Roku 1828.”
płyta nagrobna
Epitafium Macieja i Tadeusza Kwapiszewskich

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Rzeźba Chrystusa Ukrzyżowanego między polichromowanymi na ścianie kościoła postaciami św. Jana Ewangelisty z lewej i Marii z prawej strony. Chrystus ukazany w lekkim zwisie, z wyprężonym ciałem, przybity do krzyża trzema gwoździami. Głowa opada mu na prawe ramię, oczy ma zamknięte, nos wąski, usta niewielki. Włosy opadają mu na plecy, ma krótkie wąsy i brodę. Jest przepasany złotym perizonium. Nad głową ma titulus z napisem „INRI” pod stopami z napisem „Pamiątka ze starego kościoła”. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna. Po lewej stronie krzyża młodzieńcze przedstawienie Jana Ewangelisty w żółtej tunice i błękitnym płaszczu. Jest zwrócony w trzech czwartych w lewo, głowę kieruje w stronę Chrystusa, ręce ma złożone do modlitwy. Ma owalną twarz, ciemne oczy, wąski nos i mięsiste usta, ciemnoblond włosy opadają my na kark. Matka Boska stoi po prawej stronie, zwrócona w stronę krzyża, ze spuszczoną głową; załamuje ręce. Ma smutną w wyrazie twarz, zamknięte oczy, duży nos i szerokie usta. Jest ubrana w różową suknię i błękitny płaszcz, na głowę ma zarzuconą białą chustę. Wokół głów postaci jasne nimby, ich ciała otoczone kreskowaniem, pod stopami zaznaczona linia ziemi.
rzeźba

Chrystus Ukrzyżowany i polichromie Matki Boskiej i św. Jana Ewangelisty

Zdjęcie nr 1: Na wolutowo-wywiniętych przyczółkach zwieńczenia usadzona jest para aniołów. Anioł po lewej stronie ukazany jest w pozycji siedzącej, zwrócony trzy czwarte w lewo z lewą nogą podwiniętą, a prawą opuszczoną w dół; lewą rękę składa na piersi, a prawą wyciąga do przodu; głowę ma uniesioną do góry. Twarz szeroka z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, szerokim na końcu nosem i dużym oczami. Włosy krótkie i kędzierzawe, ciemnobrązowe z loczkiem zawiniętym nad czołem. Anioł ubrany jest z złoconą tunikę ze srebrzoną podszewką, odsłaniającą nagi tors i prawą nogę powyżej uda. U ramion ma duże, złocone i rozpięte na boki skrzydła. Po prawej stronie ołtarza znajduje się drugi anioł o antytetycznym układzie sylwetki z rękami ugiętymi w łokciach i rozłożonymi na boki oraz głową skierowaną delikatnie w lewo. Szaty, skrzydła i twarz analogiczne, jak u pierwszego anioła. Wyżej, na wolutowym zakończeniu boków zwieńczenia usadzona jest para małych aniołków z niewielkimi skrzydłami, opasanymi w biodrach złotą przepaską. Aniołki ukazane są w ruchu o esowato wygiętej sylwetce, z jedną nogą uniesioną do góry i rękami odwiedzionymi na jeden bok. Twarze szerokie z pulchnymi policzkami, nosami o szerokich końcach i dużymi oczami, włosy krótkie i kędzierzawe. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty i skrzydła złocone.
rzeźba

Cztery anioły w zwieńczeniu ołtarza bocznego

Zdjęcie nr 1: Na wolutowo-wywiniętych przyczółkach zwieńczenia usadzona jest para aniołów. Anioł po lewej stronie ukazany jest w pozycji siedzącej, zwrócony trzy czwarte w lewo z lewą nogą podwiniętą, a prawą opuszczoną w dół; na piersi składa skrzyżowane ręce, głowę ma skierowaną w lewo. Twarz szeroka z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, szerokim na końcu nosem i dużym oczami. Włosy długie i kręcone, ciemnobrązowe. Anioł ubrany jest z złoconą tunikę ze srebrzoną podszewką odsłaniającą nagi tors i prawą nogę poniżej uda. U ramion ma duże, złocone i rozpięte na boki skrzydła. Po prawej stronie ołtarza znajduje się drugi anioł o antytetycznym układzie sylwetki z rękami ugiętymi w łokciach i skierowanymi w prawo. Szaty, skrzydła i twarz są analogiczne, jak u opisanego poprzednio anioła. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty i skrzydła złocone oraz srebrzone.
rzeźba

Dwa anioły w zwieńczeniu ołtarza

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie owalu malowany na płótnie naklejonym na deskę. W centrum Matka Boska z Dzieciątkiem na kolanach. Maria w pozycji siedzącej, ukazana całopostaciowo, lewą ręką ugiętą w łokciu podtrzymuje Dzieciątko w okolicy klatki piersiowej. Głowa pochylona nieco w lewą stronę. Twarz o rysach młodej kobiety, oczy brązowe, nos długi, usta wąskie. Karnacja jasna, z rumieńcami na policzkach; włosy jasne, przykryte maforionem. Maria jest ubrana w suknię z długimi rękawami w kolorze jasnoróżowym, na którą zarzucony jest obfity, błękitny płaszcz okrywający ramiona. Spod szat widoczna lewa, bosa stopa. Nad głową malowany nimb, powyżej powtórzony w trybowanej blasze; złocony. Dzieciątko jest nagie, leży na kolanach Matki z głową pochyloną lekko do przodu. Ręce ma ugięte, rozchylone w geście błogosławieństwa. Włosy ma krótkie, gęste, jasnobrązowe, twarz okrągłą z krótkim nosem, wąskimi ustami i półprzymkniętymi powiekami. Z prawej strony, w dole kompozycji, na pierwszym planie, ukazana klęcząca kobieta. W obu wyciągniętych przed siebie rękach trzyma tacę, na której leżą jasnoróżowe róże. Na głowie ma dekoracyjnie upięty kok, w który wpleciony jest pas materiału. Ubrana jest w ciemnoczerwoną suknię z krótkimi rękawami i szerokim dekoltem. Tło kompozycji jednolite, ciemne. Na górną część obrazu nałożony okład ze srebrnej blachy repusowanej w motywy wici roślinno-kwiatowej. Wewnętrzna krawędź okładu obwiedziona pozłoconym pasem blachy, z repusowanym ornamentem roślinnym. Na krawędzi punca kontrybucyjna „CE”.
obraz

Adoracja Matki Boskiej

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Zdjęcie nr 1: Obraz o kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem ostrym. Pośrodku, wśród obłoków przedstawienie Matki Boskiej z Dzieciątkiem na lewym ramieniu, w półpostaci, zwrócona lekko w lewo, z dłońmi skrzyżowanymi w okolicach kolan Chrystusa. Po bokach adorujący dwaj aniołowie Poniżej w narożach kompozycji klęczą po stronie lewej św. Jerzy, po prawej św. Wojciech. Ponad Marią Oko Opatrzności. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię ze złotą lamówką, na która narzucony ma błękitny płaszcz z kwiatami o żółtych środkach. Głowę wieńczy dekoracyjna korona, podobnie jak Jezusa. Chrystus ukazany jest en trois quarts, w swobodnej pozycji, lewą ręką podtrzymuje księgę włożoną pod pachę, prawą unosi w geście błogosławieństwa. Ubrany jest w długą sukienkę z długimi rękawami, przewiązaną paskiem, odsłaniającą stopy. Św. Jerzy, w zbroi i czerwonym płaszczu narzuconym na ramiona, prawą rękę przyłożył do klatki piersiowej, lewą unosi w okolicy tułowia. Na głowie ma hełm z pióropuszem, spod którego widać długie, kręcone włosy opadające na kark. Przy lewym jego boku widoczna jest głowa zabitego smoka. Św. Wojciech, w stroju pontyfikalnym, z paliuszem na ramionach, prawą rękę położył na klatce piersiowej, lewą podtrzymuje połę kapy liturgicznej. Wokół głów świętych koliste nimby.
obraz

Adoracja Matki Boskiej Śnieżnej przez świętych Wojciecha i Jerzego

Jak cytować?

Agata Felczyńska, "Ołtarz główny Matki Boskiej Śnieżnej", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/oltarz-glowny-matki-boskiej-snieznej

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności