Korony
Zdjęcie nr 1: Para koron (większa – Marii, mniejsza – Dzieciątka), nałożonych na obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Obie korony zakomponowane i ozdobione analogicznie: u dołu wygięte lekko ku górze otoki, uformowane z szerokiej taśmy, dekorowanej kaboszonami, rautami i nałożonymi osobno kamieniami w oprawach (pojedynczo i na koronie Matki Boskiej parami). Z otoków wyrastają po dwie pary większych i mniejszych kabłąków, mocno wygiętych, tworzących ażurowe układy wzbogacone na osi każdej korony krótkim, rozszerzającym się ku dołowi kabłąkiem. U podstawy każdego kabłąku pęki mięsistych liści, powierzchnia kabłąków ozdobiona jak otok (kamienie występują tylko pojedynczo), ze szrafowaniem w tle. Obie korony wieńczą kule z krzyżami równoramiennymi na szczycie. Kamienie zdobiące korony są półprzezroczyste, w kolorach niebieskim i czerwonym.

Korony

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
myślenicki
Gmina
Sułkowice
Miejscowość
Harbutowice
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Sułkowice
Parafia
Parafia Najświętszego Imienia Marii
Tagi
korona
Identyfikator
DZIELO/17149
Kategoria
korona
Ilość
2
Czas powstania
XVIII wiek (?)
Technika i materiał
srebro lub stop miedzi kute, cięte, trybowane, cyzelowane, fakturowane i złocone; kamienie jubilerskie

Opis

Para koron (większa – Marii, mniejsza – Dzieciątka), nałożonych na obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Obie korony zakomponowane i ozdobione analogicznie: u dołu wygięte lekko ku górze otoki, uformowane z szerokiej taśmy, dekorowanej kaboszonami, rautami i nałożonymi osobno kamieniami w oprawach (pojedynczo i na koronie Matki Boskiej parami). Z otoków wyrastają po dwie pary większych i mniejszych kabłąków, mocno wygiętych, tworzących ażurowe układy wzbogacone na osi każdej korony krótkim, rozszerzającym się ku dołowi kabłąkiem. U podstawy każdego kabłąku pęki mięsistych liści, powierzchnia kabłąków ozdobiona jak otok (kamienie występują tylko pojedynczo), ze szrafowaniem w tle. Obie korony wieńczą kule z krzyżami równoramiennymi na szczycie. Kamienie zdobiące korony są półprzezroczyste, w kolorach niebieskim i czerwonym.

Zarys problematyki artystycznej


W kwestii datowania koron harbutowickiego wizerunku - bez szczegółowych badań, które utrudnia miejsce zamocowania obiektów, trudno stwierdzić, czy korony nie są późniejszym naśladownictwem wyrobów barokowych.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Kościół murowany, składa się z nawy i zwróconego na południe prezbiterium, do którego przylega zakrystia, nad którą znajduje się skarbiec; od północy wieża. Prezbiterium jest węższe od nawy, o zaokrąglonych narożach, oddzielone od prostokątnej nawy łukiem tęczowym. Ściany kościoła gładkie, przeprute półkolistymi oknami – dwoma w prezbiterium, sześcioma w nawie. Od zachodu chór wsparty na dwóch kolumnach, z balustradą wyłamaną na środku, dekorowaną u spodu lambrekinem. Ściany kościoła gładkie, w dolnej partii osłonięte drewnianą boazerią, z wnęką na chrzcielnicę po lewej i drugą na drzwi z prawej strony. Wnętrze przekrywają stropy – zwierciadlany w prezbiterium i płaski z fasetami w nawie. Na nich oraz w górnej partii ścian polichromia. Nad prezbiterium wizerunek zmartwychwstałego Chrystusa, nad nawą zakomponowana w kole scena adoracji Najświętszej Marii Panny przez apostołów, poniżej, na ścianach medaliony z postaciami ważnych osobistości, świętych i aniołów. Główne drzwi od północy, boczne od zachodu. Kościół posadowiony na cokole. Elewacja frontowa ze zdwojonym ryzalitem, którego środek odpowiada szerokości wieży; podziały poziome przeprowadzone przy pomocy gzymsów. Na osi wejście i okno, oba w boniowanym obramieniu. Okno ujmuje polichromowana scena Zwiastowania. Ryzalit wieńczy trójkątny fronton. Cofnięty ryzalit w dolnej partii boniowany, wyżej gładki, zwieńczony ćwierćkolistymi fragmentami przerwanego przyczółka. Boki elewacji frontowej gładkie, zwieńczone frontonem przerwanym na masyw czworobocznej wieży przeprutej z każdej strony oknem w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem pełnym. Elewacje boczne gładkie, przeprute półkolistymi oknami. Od wschodu poniżej okien szare płyciny, od południa, w kapliczkowej oprawie grupa Ukrzyżowania. Dach nad nawą dwuspadowy, nad prezbiterium trójspadowy, dach wieńczy baniasty hełm z latarnią zakończony krzyżem, na kalenicy barokowa wieżyczka na sygnaturkę.
kościół
Kościół Imienia Najświętszej Marii Panny i Michała Archanioła w Harbutowicach
Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony w postaci jednobiegowych schodów z balustradą. Kosz na planie koła otoczony kolumnami korynckimi posadowionymi na cokołach i podtrzymującymi belkowanie wyłamane na ich linii. Podwieszenie w formie stożka zakończonego dużą szyszką, dekorowanego plakietami skomponowanymi z elementów floralnych oraz podwieszonymi szyszkami. Ścianki dekorowane malowanymi przedstawieniami czterech ewangelistów. Baldachim powtarza pomniejszony plan kosza; dekorowany szyszkami, w podniebieniu lampa w kształcie szyszki. W jego zwieńczeniu umieszczono figurą Chrystusa Zbawiciela Świata (Salvator Mundi) na dwustopniowym cokole. Chrystus stoi w kontrapoście, z prawą nogą ugiętą w kolanie i wspartą na kamieniu. Lewą ręką podtrzymuje kulę ziemską zwieńczoną krzyżem, prawą unosi do góry, czyniąc gest błogosławieństwa. Spogląda do góry, ma ciemną brodę i falowane włosy spływające na ramiona i plecy. Z trzech stron głowy odchodzą wiązki promieni. Chrystus ubrany jest w długą, złotą suknię oraz tego samego koloru płaszcz owinięty wokół prawego biodra i przerzucony przez lewą rękę.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Ustawiona na niewysokim cokole pełnoplastyczna figura anioła przytrzymującego baldachim w zwieńczeniu ołtarza głównego. Anioł spogląda w dół, stoi w lekkim kontrapoście z lewą nogą wysuniętą do przodu; lewą ręką przytrzymuje materiał baldachimu, prawą fragment swojego płaszcza. Ma owalną, pełną twarz, małe oczy, zadarty nos oraz niewielkie usta. Długie, jasnobrązowe, kręcone włosy spływają mu na plecy. Ubrany jest w długą, złotą suknię przewiązaną w pasie i spływającą w dół wąskimi fałdami; rękawy podciągnięte; na nogach sandały sięgające do połowy łydki. Skrzydła rozłożone, w górnych partiach złocone.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Fragment pełnoplastycznej rzeźby Jezusa Ukrzyżowanego. Zachował się tors wraz z głową pochyloną na prawy bark. Twarz pociągła z wąskim, prostym nosem, zamkniętymi oczami, wąskimi, lekko rozchylonymi ustami, okolona zarostem i długimi, zwiniętymi w pukle włosami opadającymi na prawe ramię i plecy; na głowie korona cierniowa.
krucyfiks
Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Pełnoplastyczna, polichromowana figura Chrystusa przybitego trzema gwoździami do krzyża łacińskiego. Ciało zmarłego odznacza się drobiazgowym opracowaniem anatomicznym, jest wygięte w łuk tak, że lewe biodro Chrystusa wychodzi poza oś. Na pociągłej twarzy są wyraźnie zaznaczone duże, zamknięte oczy, wąski, długi nos oraz rozchylone usta. Chrystus ma krótki zarost, długie, falowane, ciemnobrązowe włosy opadające na plecy i prawe ramię; na głowie złotą koronę cierniową, spod której spływają strużki krwi. Palce dłoni zwinięte, stopy przybite jednym gwoździem, prawa na lewej; z miejsc przebić oraz z przeciętego boku spływa krew. Wokół bioder owinięte sięgające kolan złote perizonium przewiązane sznurem na prawym biodrze. W dolnej partii pionowej belki srebrzony titulus w formie zwoju, z czarnym napisem „IN/RI”.
rzeźba
Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Owalny obraz z przedstawieniem Chrystusa w typie Ecce Homo. Jezus ukazany w półfigurze, zwrócony w trzech czwartych w lewo. Prawą ręką przytrzymuje trzcinę, lewą ma schowaną pod płaszczem. Wznosi wzrok ku górze, ma owalną, okoloną zarostem twarz, ciemne oczy, wąski nos oraz rozchylone usta. Długie, jasnobrązowe włosy spływają mu na plecy i lewe ramię. Na głowie korona cierniowa, wokół której rozświetlony na czerwono nimb. Purpurowy, przerzucony przez lewe ramię płaszcz spływa gęstymi fałdami w dół. Tło ciemnozielone.
obraz
Ecce Homo

Podobne dzieła

Po tytule

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: U spodu grafiki: "Franc. Smuglewicz in: et den:" oraz "I. Ligber sculps." Podpis: "Casimirus I Regni sui Coronasa Cesare Henrico II Reposcit." Na grafikę nałożony drugi podpis: "Franciscus Smuglewicz invenit et deline Varsovia", "I. Ligber sculp." i "Kazimierz I Korony Polskie od Henryka III Cesarza odzyskuie. R. 1040."
grafika

Odzyskanie korony polskiej przez Kazimierza I

Jak cytować?

Jerzy Żmudziński, "Korony", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/korony

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności