Dzieje zabytku nie są znane.
Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Maria ukazana w półpostaci, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z Dzieciątkiem na lewym ręku. Jezus zwrócony profilem w prawo, z głową zwróconą w lewą stronę, oburącz ujmuje wyciągniętą dłoń Marii. Owalne twarze postaci charakteryzują linearnie opracowane rysy, długie, wąskie nosy oraz drobne usta. Oczy Marii mają migdałowy kształt, jej wzrok skierowany jest na wprost. Jest ubrana w czerwoną suknię z długimi rękawami ze złotymi lamówkami oraz granatowy maforion zarzucony na głowę. Dzieciątko ma na sobie zieloną suknię i czerwony płaszcz, który zakrywa mu nogi, na stopach ma sandały, w tym jeden zsuwający się. Głowy obu postaci otaczają nimby. Po bokach głowy Marii ukazane nadlatujące niewielkie sylwetki Archaniołów Michała i Gabriela, trzymających w dłoniach narzędzia męki Pańskiej: włócznię i gąbkę oraz krzyż prawosławny. Postacie opatrzone napisami: „MP” i „ΘΥ”, „ΟΡМ”, „OΡГ” oraz „IC-XC”. Tło jednolite, złocone. Obraz ujęty jest prostokątną, złoconą, profilowaną ramą.
Obraz przedstawia Matkę Boską Nieustającej Pomocy, patronkę smutnych i potrzebujących. Jest kopią wizerunku, który według legendy namalował prawosławny malarz z okresu wczesnego średniowiecza – S. Lazzaro w XI lub XII wieku. Oryginał przedstawienia znajduje się w kościele redemptorystów pw. św. Alfonsa w Rzymie (nieopodal bazyliki Santa Maria Maggiore). Pierwsze kopie wizerunku powstawały w pracowni szwajcarskiego artysty Jakoba Wügera (1829-1892), późniejsze sporządzano na deskach lub drukowano. W Archiwum Generalnym redemptorystów zachował się dokument mówiący o „pierwszych czterystu wiernych kopiach ikony w jej oryginalnych rozmiarach, przeznaczonych do kultu publicznego”, opatrzonych „certyfikatem” wiarygodności, z dokładną datacją, numerem seryjnym oraz podpisem i pieczęcią generała redemptorystów. Z rejestru kopii wynika, że apogeum ich tworzenia przypadło na pierwsze dwie dekady XX wieku.
Ikona wzorowana jest na typie ikonograficznym określanym mianem Hodegetrii (grec. Przewodniczka, Wskazująca Drogę), ze względu na wyprostowaną dłoń Marii, skierowaną w stronę Jezusa. Wszystkie postacie na ikonie podpisane są inicjałami: Matka Boska – „MP-ΘΥ”, archanioł Michał – „ΟΡМ”, archanioł Gabriel – „OΡГ”, a Dzieciątko Jezus – „IC-XC”.
Dobry.
Obraz Matki Boskiej Nieustającej Pomocy kościoła św. Anny w Krzyszkowicach powstał XX wieku. Jest kopią ikony przechowywanej w kościele redemptorystów św. Alfonsa w Rzymie.
Agata Felczyńska, "Matka Boska Nieustastającej Pomocy", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/matka-boska-nieustastajacej-pomocy-1