Rzeźba Matki Boskiej wydrążona, umiejscowiona na niewielkim, prostopadłościennym cokole. Ukazana w pozycji stojącej w znacznym kontrapoście, z prawą nogą ugiętą w kolanie, ze splecionymi dłońmi uniesionymi na wysokości piersi z prawej strony. Głowa skierowana ku górze, zwrócona w trzech czwartych w lewo. Twarz pełna o jasnoróżowej karnacji z zarumienionymi policzkami, oczy zwrócone ku górze. Maria ubrana jest w długą, złoconą suknię oraz złocony płaszcz, okrywający głowę, plecy i prawe ramię, podwinięty pod lewą ręką. Na stopach ma brązowe, szpiczaste buciki. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty złocone.
Niestety źródła archiwalne nie ujawniły autora dzieła. Rzeźba przedstawia Matkę Boską Bolesną, która stoi pod krzyżem zgodnie ze słowami Ewangelii św. Jana. W omawianym dziele ból Marii został wyrażony poprzez charakterystyczny układ dłoni zwany „affectus doloris”. Franz Lang (1654-1727), bawarski jezuita, autor wielu prac, w których opisał jakie możliwości daje gra aktora w procesie edukacji religijnej, gest ten omówił w następujący sposób: „Cierpimy i smucimy się, splatając dłonie na kształt grzebienia i unosząc je do serca albo opuszczając do pasa”. Podobnie jak aktor na scenie ma wzbudzać u widza poruszenie, tak i dzieło (obraz lub rzeźba) miały wywołać to samo uczucie u modlących się wiernych.
Figura Matki Boskiej Bolesnej została wykonana w XVIII wieku w nieznanym warsztacie rzeźbiarskim. Rzeźba należy do tzw. grupy Ukrzyżowania ze św. Janem Ewangelistą i św. Marią Magdaleną, która ilustruje scenę opisaną w Ewangelii św. Jana.
Maria Działo, "Matka Boska Bolesna", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/matka-boska-bolesna-4