Kaplica została wybudowana jako jedna z siedmiu otaczających kościół ustawionych na terenie dawnego cmentarza. Jej górna, drewniana kondygnacja została dobudowana w 1818 roku i służy za dzwonnicę. Dolna pełni funkcję krypty grobowej właścicieli dóbr suskich – Branickich i Wielopolskich. Wnętrze i elewacje poddane zostały renowacji w 2007 roku.
Kaplica na planie ośmioboku, dwukondygnacyjna, z dolną kondygnacją murowaną, a górną drewnianą w konstrukcji słupowej, szalowaną deskami.
Część dolna została wybudowana z kamienia łamanego, otynkowana i mieści kaplicę nakrytą sklepieniem kopulastym z lunetami (?) oraz kryptę grobową. Ściany zewnętrzne ujęte są w narożach pilastrami toskańskimi dźwigającymi belkowanie. Od wschodu i zachodu prostokątne wejścia do kaplicy po schodach, od południowego-zachodu wejście do krypty zamknięte półkolem, po przeciwnej stronie takie samo zamurowane. Od południa ambona wsparta na dwóch jońskich kolumnach. Kaplicę oświetlają duże okna zamknięte półkolem, kryptę małe okrągłe, obecnie ślepe. Nad gzymsem koronującym okap gontowy, górna część nakryta stożkowym dachem gontowym.
W 1624 roku, na wzór Kalwarii Zebrzydowskiej, na terenie przykościelnego cmentarza w Suchej zbudowano siedem kaplic. Omawiana była z nich największa. Nosi obecnie wezwanie św. Salwatora, św. Jana Chrzciciela oraz św. Jana Ewangelisty, a początkowo była poświęcona jednej z Radości Matki Boskiej. W 1792 roku istniały jeszcze wszystkie kaplice, w 1836 już tylko cztery, a obecnie jedynie trzy znajdują się nadal wokół kościoła. W 1907 roku pochowano w niej hrabinę Annę z Hołyńskich Aleksandrową Branicką. Kaplicę nad jej grobem urządził architekt Franciszek Mączyński, pracujący wówczas przy budowie nowego kościoła, a fundował mąż – hrabia Władysław Branicki. Najważniejszym akcentem wyposażenia są marmurowy ołtarz i takaż posadzka.
Franciszek Mączyński, który studiował w Krakowie, Wiedniu i Paryżu był architektem oraz konserwatorem. Projektował prywatne domy, gmachy użyteczności publicznej oraz obiekty sakralne, wśród których na uwagę zasługują m.in. klasztor i kościół Karmelitów bosych w Krakowie (wraz z Tadeuszem Stryjeńskim), kościół Jezuitów w Krakowie czy kościół w Białce Tatrzańskiej.
Wnętrze i elewacje kaplicy zostały poddane renowacji w 2007 roku.
Budynek pełniący obecnie zarówno funkcję kaplicy grobowej, jak i dzwonnicy został, wraz z sześcioma pozostałymi, wybudowany na terenie przykościelnego cmentarza w 1624 roku z inicjatywy właściciela dóbr Piotra Komorowskiego. Jego górna, drewniana kondygnacja została dobudowano w 1818 roku, a w 1907 roku Franciszek Mączyński urządził kaplicę grobową pochowanej w niej hrabiny Anny z Hołyńskich Aleksandrowej Branickiej.
Agata Felczyńska , "Kaplica o funkcji dzwonnicy", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/kaplica-o-funkcji-dzwonnicy