Obraz ufundowany przez księdza Wojciecha Purzyckiego, proboszcza w Rudawie, którego staraniem odnowiono kościół w 1614 roku. Data widniejąca na portrecie jest wtórna, być może dodana w XX wieku, na co zwrócił uwagę Marian Kornecki. Ksiądz Łobczowski, autor monografii świątyni, podał (bez wskazania źródła tej wiadomości), że obraz powstał w 1619 roku.
Obraz w kształcie stojącego prostokąta, z przedstawieniem proboszcza w Rudawie Wojciecha Purzyckiego podtrzymującego kościół, nad którym unosi się w chmurach Trójca Święta. Duchowny jest ukazany w trzech czwartych, w pozycji klęczącej, z głową lekko zwróconą w prawo. Jego twarz jest owalna z głęboko osadzonymi oczami spoglądającymi przed siebie, z zaznaczonymi kośćmi policzkowymi, wydatnym nosem, pełnymi ustami, przykrytymi od góry wąsami. Twarz okala niezbyt długa broda, włosy są krótkie, odsłaniające lewe, duże ucho. Jego lewa jest ręka złożona na piersi, prawa, nieco wysunięta podtrzymuje model kościoła w Rudawie. Fundator ubrany jest w sutannę, białą komżę z opadającymi do kolan, bardzo szeroko rozkloszowanymi rękawami, z ozdobionymi koronką mankietami, zdobiącą także dół komży oraz ciemną pelerynę z kołnierzykiem, spiętą pod szyją i rozchylającą się na boki. Kościół ukazany od strony południowo-zachodniej, o dwuprzęsłowej nawie, z węższym i niższym jednoprzęsłowym prezbiterium, z kwadratową kruchtą od południa i wieżą-dzwonnicą od zachodu, z dwuspadowymi dachami ujętymi sterczynowymi szczytami i wieżyczką na sygnaturkę. Nad kościołem przedstawiona Trójca Święta otoczona promienistą glorią. Od ust fundatora wijący się ku górze i na lewo napis: „DILEXI DECOREM DOMUS DEI NEPERDAS CUM IMPUS DEUS ANIMAM MEAM” (Umiłowałem piękno domu Bożego, nie gub z bezbożnymi duszy mojej Panie). W lewym dolnym narożniku obrazu tarcza z godłem herbu Pomian i syglami w polu „A[albertus] P[urzycki] / P[arochus] R[udaviensis]”. Pod tarczą data „1624”. Tło jednolite, ciemne, zdecydowanie jaśniejsze wokół postaci fundatora i modelu kościoła. Rama obrazu profilowana, złocona, nowsza.
Portret ukazuje zasłużonego proboszcza parafii w Rudawie Wojciecha Purzyckiego. Należy do nielicznych tego rodzaju dzieł z pierwszej połowy XVII wieku, w których ukazano proboszcza z modelem remontowanego przezeń kościoła, choć portrety samych proboszczów zachowały się w kilku małopolskich świątyniach (Zalas, Polanka Wielka, Rychwałd). Ujęcie z modelem kościoła dotychczas było zarezerwowane dla najznamienitszych fundatorów, nierzadko świętych. Wobec bardzo słabo rozpoznanego w dotychczasowych badaniach krakowskiego środowiska artystycznego trudno pokusić się o atrybucję dzieła.
Obraz częściowo przemalowany, deska pęknięta, spękania i liczne ubytki warstwy malarskiej, powierzchnia obrazu jest zabrudzona i wymaga odczyszczenia oraz uzupełnienia warstwy malarskiej.
Rudnica Ewa, Inwentarz kościoła parafialnego p.w. Wszystkich Świętych w Rudawie, praca licencjacka napisana w Instytucie Historii Sztuki i Kultury Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie pod kierunkiem dr. Józefa Skrabskiego, Kraków 2011.
Portret księdza Wojciecha Purzyckiego, proboszcza w Rudawie, z około 1624 roku. Jest to cenny zabytek malarstwa polskiego ze względu na precyzyjną datę powstania i widok kościoła, niezwykle ważny przekaz ikonograficzny zabytkowej świątyni.
Józef Skrabski, Ewa Rudnicka, "Portret księdza Wojciecha Purzyckiego", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/portret-ksiedza-wojciecha-purzyckiego