Epitafium księdza Franciszka Ksawerego Würfela
Zdjęcie nr 1: Płyta kamienna w formie kwadratu, ujęta drewnianą, profilowaną ramą. W polu złocona inskrypcja „KSIĄDZ FRANCISZEK KSAWERY / WÜRFEL / IIgi Proboszcz w Zawoi, / urodzony w Choliborzu w Czechach. / Pracował w tutejszej Parafii nietylko dla upięk/szenia Świątyni Pańskiej, ale i dla poświęcenia / i zbawienia dusz ludzkich Sobie powierzonych, / niezmordowaną gorliwością od 12 sierpn(ia) 1856 / do 10 października 1860 roku. / Zakończył życie w 49 roku wieku Swego, / a w 22 roku kapłaństwa. / Cześć Jego pamięci! Pokój Jego duszy! / W dowód miłości! / wdzięczni pa/rafianie wsi Zawoi i Skawicy.” Nad inskrypcją ryty krzyż łaciński.

Epitafium księdza Franciszka Ksawerego Würfela

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
suski
Gmina
Zawoja
Miejscowość
Zawoja
Miejsce przechowywania
południowa ściana prezbiterium
Identyfikator
DZIELO/09821
Kategoria
płyta nagrobna
Ilość
1
Czas powstania
około 1860 roku
Technika i materiał
granit, techniki kamieniarskie, złocenie; drewno, techniki stolarskie, polichromowanie
Wymiary podstawowe
szerokość – 109 cm
wysokość – 109 cm
Wymiary szczegółowe
Wysokość bez ramy – 84 cm
Szerokość bez ramy – 84 cm
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

Epitafium poświęcone pamięci księdza Franciszka Ksawerego Würfela zostało wystawione przez parafian zawojskich zapewne około 1860 roku.

Opis

Płyta kamienna w formie kwadratu, ujęta drewnianą, profilowaną ramą. W polu złocona inskrypcja „KSIĄDZ FRANCISZEK KSAWERY / WÜRFEL / IIgi Proboszcz w Zawoi, / urodzony w Choliborzu w Czechach. / Pracował w tutejszej Parafii nietylko dla upięk/szenia Świątyni Pańskiej, ale i dla poświęcenia / i zbawienia dusz ludzkich Sobie powierzonych, / niezmordowaną gorliwością od 12 sierpn(ia) 1856 / do 10 października 1860 roku. / Zakończył życie w 49 roku wieku Swego, / a w 22 roku kapłaństwa. / Cześć Jego pamięci! Pokój Jego duszy! / W dowód miłości! / wdzięczni pa/rafianie wsi Zawoi i Skawicy.” Nad inskrypcją ryty krzyż łaciński.

Zarys problematyki artystycznej

Ksiądz Franciszek Ksawery Würfel był drugim z kolei proboszczem parafii w Zawoi, urzędował w latach 1856-1860. Urodził się w 1811 roku w Chocieborzu (Chotěboř) w Czechach, a zmarł w 1860 w Zawoi. Dzięki jego staraniom odnowiono ołtarze w kościele parafialnym.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Ubytki mechaniczne i przetarcia drewnianej ramy, przetarcia złoceń inskrypcji.

Streszczenie

Epitafium poświęcone pamięci księdza Franciszka Ksawerego Würfela zostało wystawione przez parafian zawojskich zapewne około 1860 roku. Był on drugim z kolei proboszczem parafii w Zawoi, urzędował w latach 1856-1860.

Bibliografia

Siwek Andrzej, "Kościół pod wezwaniem św. Klemensa w Zawoi", Kraków-Zawoja 2002

ŹRÓDŁA ARCHIWALNE

Archiwum Parafialne w Zawoi, Spis XX. Proboszczów i XX. Wikarych, bs.

Osoby związane z dziełem

SDM_COVER_PHOTO
Franciszek Ksawery Würfel

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem w postaci dobudowanych do kosza jednobiegowych schodów z podestem i pełną balustradą, po prawej stronie. Kosz na planie kwadratu o ściętych narożach, na cokole w formie spłaszczonego wałka, z podwieszeniem w postaci ostrosłupa o wklęsłych bokach dekorowanych liśćmi, w narożach ujętego taśmami, zakończonego szyszką. Kosz z pilastrami w narożach, których trzony przechodzą w spływy wolutowe, w partii cokołu przyjmując kształt cęgi, dekorowane są kampanulami i zwisami roślinnymi. Pilastry podtrzymują belkowanie, którego gzyms tworzy parapet kosza. Ścianki zdobione płycinami o kształcie zbliżonym do kwadratu o wklęsłych narożach, zwieńczonymi muszlami z kampanulami. Zaplecek wąski, wydłużony, flankowany lizenami zakończonymi konsolami, dekorowanymi akantem z podwieszonymi pąkami i tkaniną. W polu płycina o kształcie stojącego prostokąta o wklęsłych narożach. Baldachim na planie kwadratu o ściętych narożach, z dołączonymi w ich miejsce impostami z podwieszonymi chwostami. Na frontowej ściance zakończonej dwoma wolutowymi fragmentami gzymsu kartusz z malowanym wizerunkiem niezidentyfikowanego herbu (w czerwonym polu srebrny orzeł z gwiazdą nad głową). Na krawędzi kartusza sygle „K” i „PI”. Kartusz ujęty zwisami kwiatowymi. Na baldachimie cztery kabłąki podtrzymujące wazon, dekorowane kampanulami i ornamentem roślinnym. Na podniebieniu gołębica Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana w kolorze białym, profile i ornamentyka złocone, detal srebrzony.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Stopa na planie koła, spłaszczona, na cokole. Trzon w formie dwulalkowej tralki, z pierścieniem w kształcie skręconego sznura pośrodku. Czara półkolista, gładka, u jej podstawy pierścień w kształcie skręconego sznura. Pokrywa drewniana, na planie koła, w formie cokołu z czterema wolutami dekorowanymi rocaille'em, tworzącymi podstawę dla figurki Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej. Maria ukazana frontalnie, w kontrapoście, stoi na globie, posadowionym na obłokach z uskrzydlonymi główkami anielskimi. Lewą ręką podtrzymuje Dzieciątko, prawą wyciąga w przód, prawą stopą depcze węża. Twarz ma okrągłą, o schematycznie zaznaczonych rysach. Ubrana jest w suknię przylegającą do ciała, przepasaną w talii oraz płaszcz zawiązany na prawym ramieniu, na głowie ma welon. Pokrywa polichromowana w kolorze białym, ornamentyka i strój Marii złocony, detal srebrzony, elementy anatomiczne malowane naturalistycznie.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Figura pełnoplastyczna. Anioł ukazany frontalnie, z ugiętą prawą nogą. Obie ręce ma wyciągnięte w bok, w prawej trzyma włócznię z gąbką, w lewej drabinę. Twarz ma owalną, o pełnych policzkach, dużych oczach, zadartym nosie i rozchylonych ustach; okoloną falowanymi włosami opadającymi na ramiona. Ubrany jest w srebrzoną suknię spodnią, sięgającą ziemi, odsłaniającą prawą nogę oraz krótszą szatę wierzchnią, złoconą, o szerokich rękawach, przepasaną w talii. Skrzydła ma srebrzone, rozłożone na boki. Polichromia ciała naturalistyczna, włosy brązowe.
rzeźba
Anioł z arma Christi
Zdjęcie nr 1: Na podstawie na planie prostokąta, dekorowanej przy brzegach wicią roślinną umieszczona figura na wpółleżącego Chrystusa, opartego na kolanach i łokciach. Twarz ma szczupłą, o schematycznie zaznaczonych rysach, dużych oczach i nosie, szerokich ustach. Twarz okolona krótką brodą i włosami opadającymi na kark. Na głowie ma koronę cierniową. Ubrany jest w niebieską tunikę, przylegającą do ciała i przepasaną w talii sznurem. Polichromia ciała bladożółta, włosy brązowe.
rzeźba
Chrystus upadający pod krzyżem
Zdjęcie nr 1: Płyta kamienna w formie kwadratu, ujęta drewnianą, profilowaną ramą, pomalowaną na czarno. W polu złocona inskrypcja: „Ś(więtej) P(amięci) / Ks(iądz) KANONIK BRONISŁAW NIKLEWICZ / DZIEKAN MAKOWSKI / NIEODŻAŁOWANY PROBOSZCZ w ZAWOI / UR(ODZONY) 1848 R(OKU) w ŻYWCU, ZM(ARŁ) w 38 R(OKU) KAPŁAŃSTWA 7/8 1911. / PERŁA KAPŁANÓW I CHLUBA RODZINY, / PO ZNOJACH PRZESZEDŁ DO WIECZNEJ KRAINY. / RODZINA ZMARŁEGO KŁADZIE TEN KAMIEŃ, POLECAJĄC DUSZĘ JEGO MODŁOM.” Nad inskrypcją krzyż łaciński.
płyta nagrobna
Epitafium księdza Bronisława Niklewicza
Zdjęcie nr 1: Figura pełnoplastyczna. Anioł ukazany frontalnie, z ugiętą lewą nogą. Obie ręce ma rozłożone na boki, w prawej trzyma włócznię. Twarz ma owalną, o pełnych policzkach, dużych oczach, zadartym nosie i rozchylonych ustach; okoloną falowanymi włosami opadającymi na ramiona. Ubrany jest w srebrzoną suknię spodnią, sięgającą ziemi, odsłaniającą lewą nogę oraz krótszą szatę wierzchnią, złoconą, o szerokich rękawach, przepasaną w talii. Skrzydła ma srebrzone, rozłożone na boki. Polichromia ciała naturalistyczna, włosy brązowe.
rzeźba
Anioł z arma Christi

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony w postaci jednobiegowych schodów przylegających do filara, z balustradą. Kosz na planie ośmioboku, z parapetem, od dołu zamknięty uskokowym, zwężającym się w dół profilowaniem z podwieszonym kwiatonem. Ściany kosza i balustrady schodów podzielone na segmenty smukłymi pilastrami hermowymi zdobionymi cekinami, z wolutami. W każdym polu płycina w kształcie pionowego prostokąta, wypełniona ażurowym ornamentem roślinnym z cekinem, zamknięta od góry łukiem półkolistym wypełnionym muszlą. Wokół płycin dodatkowe profilowane obramienia powtarzające ich kształt. Płyciny na balustradzie mają dolną krawędź ustawioną pod skosem tak, by dopasować się do krzywizny wznoszenia (podobnie jest w przypadku innych elementów dekorujących powierzchnię balustrady). Pilastry dzielące balustradę na pola wspierają się na cokole i dźwigają belkowanie, którego fryz wypełniają prostokątne rauty, a gzyms zdobi ząbkowanie. Zaplecek w kształcie pionowego prostokąta dekorowanego dwiema ustawionymi obok siebie płycinami w kształcie wydłużonych prostokątów zamkniętych łukami półkolistymi wypełnionymi muszlami. Wzdłuż bocznych krawędzi zaplecka rodzaj pilastrów wspierających belkowanie dekorowane ząbkowaniem. Po bokach zaplecka dodatkowo uszaki utworzone z ornamentu akantowego i pąków kwiatów. W zwieńczeniu kartusz z monogramem „IHS”w okrągłym polu, z krzyżem zatkniętym na szczycie, flankowany fragmentami przerwanego przyczółka. Struktura malowana na kolor niebieski; profile, ornamenty i detale złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem w ośli grzbiet z krzyżem, wsparte na konsoli wpisanej w formę trójkąta zwróconego ku dołowi, o bokach profilowanych, lekko wklęsłych, z tarczą herbową. W część środkową wpisany maswerk powielający formę zwieńczenia, w polu inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Wawrzyniec Domański / Med(ycyny) i Chir(urgii) Doktor, Profesor / Uniwersytetu Jagiellońskiego / w 54. r(oku) życia swego zmarł d(nia) 3. / Grudnia 1860. roku. _ W żalu / pogrążona żona dobremu mężowi / i ojcu wraz z dwoma synami / Stanisławem i Janem / Kantym tę pamiątkę położyła / polecając duszę jego pobożnym / westch = nieniom.”
płyta nagrobna
Epitafium Wawrzyńca Domańskiego
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej z La Salette. Kompozycja wieloplanowa, wielopostaciowa. Centrum obrazu zajmuje całopostaciowe przedstawienie Matki Boskiej ukazanej frontalnie ze skrzyżowanymi na piersi rękami, stojącej na kamiennym, szerokim postumencie. Maria ubrana jest w białą suknię spodnią z długimi rękawami; długą, jasnoróżową suknię wierzchnią; złoty fartuszek zdobiony motywem rybiej łuski; białą chustę na piersiach; welon ozdobiony wzorem roślinnym i białe trzewiki. Na głowie ma założoną koronę w typie zamkniętym, a na szyi krucyfiks zawieszony na błękitnej wstążce oraz sznur sięgających do pasa korali; wokół głowy ma złoty i kolisty nimb z promieniami w kształcie ząbków. Draperia sukni sztywna, fałdy proste i pionowe. Twarz owalna, długi i wąski nos, duże oczy i małe usta. W głębi, po lewej stronie obrazu znajduje się scena objawienia Matki Boskiej dwójce pastuszków. Matka Boska ukazana w owalnej, żółto-czerwonej glorii umieszczonej na szarym obłoku, poniżej dwójka klęczących pastuszków ze złożonymi w geście modlitwy rękami i z głowami skierowanymi w stronę Matki Boskiej. Przed nimi ukazano pasące się bydło. Po prawej stronie obrazu scena zaśnięcia pastuszków i siedząca na kamiennym postumencie Matka Boska z głową podpartą rękami. W górnej partii obrazu, po prawej stronie trzy uskrzydlone główki aniołków w obłokach. W tle widoczna miejscowość La Salette, pojedyncze drzewa i góry oraz błękitne niebo. U dołu obrazu napis na błękitnym tle: „CUDOWNE OBJAWIENIE N. PANNY MARYI PRZY WSI SALECIE WE FRANCJI R:P: 1846.” Rama drewniana, profilowana w kolorze złotym, na obrzeżach z dwoma wąskimi pasami ornamentu roślinnego.
obraz
Matka Boska Saletyńska
Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacjowy ze zwieńczeniem. Retabulum ustawione na wysokim cokole, przed którym stoi mensa w typie sarkofagowym. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościanu, którego ściana frontowa jest flankowana parą dostawionych skośnie kolumn, a tylna wolutami. Tabernakulum na cokole, na ścianie frontowej drzwi w kształcie prostokąta zamkniętego od góry łukiem nadwieszonym, z przedstawieniem wypukłorzeźbionej, silnie plastycznej sceny chrztu Chrystusa. Z prawej strony św. Jan Chrzciciel, który prawym kolanem klęczy na głazie, prawą ręką polewa wodą głowę stojącego po lewej stronie Chrystusa. Za nimi dwie postaci, powyżej gołębica Ducha Świętego. W górnych narożnikach ściany frontowej tabernakulum dwa, symetrycznie ułożone ornamenty rocaille. Główne pole właściwego retabulum flankują kolumny korynckie o trzonach dekorowanych wicią, ustawione na tle zwielokrotnionych pilastrów; podpory posadowione na ukośnie ustawionych, rozsuniętych postumentach dekorowanych kwadratowymi płycinami, dźwigają belkowanie przełamane na ich osiach, z odcinkami także ustawionymi skośnie. W prostokątnym polu głównym nastawy ołtarzowej obraz z przedstawieniem Matki Boskiej Bolesnej poniżej monogramu maryjnego uwitego ze wstęgi, w prostokątnej ramie zamkniętej od góry łukiem nadwieszonym. Górne naroża pola wypełniają płomieniste motywy rocaille przechodzące w dół w fantazyjną wić roślinną. Na fryzie belkowania umieszczono ornament roślinny z muszlami, a dolna część gzymsu ma formę pasa ażurowej dekoracji z motywów rocaille na czerwonym tle. Na środku tej dekoracji niewielki kartusz z napisem. Na rozsuniętych odcinkach belkowania, na osi kolumn, umieszczone fragmenty pękniętego półkolistego przyczółka; na nich siedzą anioły. Zwieńczenie umieszczone pomiędzy tymi odcinkami w formie ścianki o ogólnym zarysie trapezu o wklęsłych bokach. Wypełnia ją obraz z przedstawieniem św. Antoniego we wklęsło-wypukłej ramie powtarzającej zarys zwieńczenia, które od góry zamknięte jest dwoma wolutami. W miejscu ich styku, na osi, rzeźbione przedstawienie tronującego Boga Ojca pośród chmur, powyżej główek anielskich i na tle glorii promienistej. Bóg prawą rękę wznosi do góry, lewą trzyma na jabłku królewskim i przytrzymuje berło, u stóp gołębica Ducha Świętego. Struktura ołtarza malowana na kolor brązowy; profile, detale, ornamenty i kolumny złocone, postacie w partiach karnacji polichromowane naturalistycznie.
ołtarz
Ołtarz boczny p.w. Matki Boskiej Bolesnej lub Michała Archanioła
Zdjęcie nr 1: Sukienka na obraz Matki Boskiej umieszczona w przeszklonej gablocie w kształcie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem półkolistym. Suknia Matki Boskiej z długimi rękawami ułożonymi na piersi w geście modlitwy, u szyi dekorowana ozdobną bordiurą. Płaszcz założony na głowę, ciasno oplatający sylwetkę zdobiony na brzegu złoconą bordiurą. Suknia i płaszcz dekorowane 12 złoconymi gwiazdkami oraz dwoma równoramiennymi krzyżykami na ramionach Matki Boskiej. U dołu półksiężyc i obłoki, a na głowie zamknięta korona, wysadzana różnokolorowymi kamieniami. Bordiury, gwiazdki, krzyżyki i korona złocone, pozostałe elementy srebrzone. Rama drewniana, profilowana i malowana w kolorze brązu. Tło ciemnoniebieskie.
sukienka na obraz
Sukienka na obraz
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie zbliżonym do trapezu o krawędziach bocznych lekko wklęsłych, a dolnej i górnej wklęsło-wypukłej. Obraz przedstawia wizję św. Antoniego. Święty usytuowany nieco na lewo od osi kompozycji, zwrócony w trzech czwartych w lewo, klęczy na ziemi, ręce założone ma przed sobą na wysokości klatki piersiowej i patrzy na ukazujące mu się Dzieciątko. Antoni ma małą głowę z dużymi oczami, nosem i cofniętym podbródkiem. Krótkie, brązowe włosy przysłaniają ucho, na brodzie krótki zarost. Ubrany w brązowy, obszerny habit z kapturem, łamiący się w grube fałdy. Przed nim, po prawej stronie obrazu u góry Dzieciątko. Chrystus unosi się ponad otwartą księgą i złożonym na niej kwiatem lilii. Prawą nogę wyciąga do przodu, lewą, zgiętą w kolanie ma cofniętą, prawą rękę wyciąga w stronę św. Antoniego w geście błogosławieństwa, lewą podtrzymuje białą tkaninę, która przechodzi przez obie ręce, zasłania przód ciała i regularnymi fałdami opada wzdłuż lewej nogi. Tło wypełniają jasnożółte obłoki na tle ciemniejszego nieba, u góry dwie główki anielskie. Obraz w złoconej, profilowanej ramie.
obraz
Św. Antoni Padewski

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Płyta w kształcie leżącego prostokąta, w profilowanej opasce tynkowej dekorowanej kimationem. Inskrypcja majuskułowa w języku polskim i zapisem daty po łacinie: TU LEŻY SIMON CHALUBKA / Z MAŁŻANKA HELENA Y SIN/EM MIKOLAIEM W GROBIE TYM / ODPOCZYWAIA POZOSTALY SIN / STANISLAW RODZICOM Y BRATV / TE PAMIATKE WISTAWIŁ MIEISCE / MAŁE MALEMU WZROSTOWI / SOBIE ZABISAWSZY ROKV / 1634. DIE 2I. NOVEMB(RIS).
płyta nagrobna

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Czworoboczne pole obrazowe w kształcie stojącego prostokąta, ujęte w dekoracyjną ramę ze zwieńczeniem oraz ażurową wicią akantowo-kwiatową po bokach, ustawiono na postumencie w kształcie leżącego prostopadłościanu dekorowanego profilami o wklęsłych bokach z wywiniętym ornamentem roślinnym. Całość przytwierdzonym do prostopadłościennego cokołu, profilowanego i fazowanego, przeprutego po bokach otworami na drążki do noszenia, wspartego na czterech rzeźbionych lwich łapach. Zwieńczenie uzyskało kształt półkolistego pola z krzyżem równoramiennym w otoku w środku, ujętego dekoracyjną ramą otoczoną na zewnątrz ażurowym ornamentem, zakończonego na szczycie krzyżem. Na awersie w polu obrazowym umieszczono obraz z adoracja św. Franciszka z Asyżu. Święty został ukazany frontalnie stojąc w centrum kompozycji na stopniu przed ołtarzem. Obie rozłożone ręce z widocznymi stygmatami ma uniesione w górze. Prawą zdaje się błogosławić klęczącą przed nim parę. Franciszek ma pociągłą twarz o jasnej karnacji z półprzymkniętymi oczami o spojrzeniu skierowanym na klęczących z wydatnym nosem i ustami. Jego głowę otaczają krótkie włosy z wyciętą tonsurą oraz brązową broda. Ubrany jest w brązowy habit franciszkańskie przewiązany w pasie sznurem. Przed nim z prawej strony kompozycji klęczy kobieta z mężczyzną ujęci od tyłu w trzech czwartych w prawo. Oboje mają modlitewnie złożone dłonie. Mężczyzna ma ciemne włosy i zarost, ubrany jest w surdut. Kobieta ma krótko upięte włosy oraz czarną suknię z białym kołnierzykiem. Z lewej strony kompozycji stoi brodaty franciszkanin z tonsurą ujęty w profilu w prawo. W lewej ręce trzyma złożony habit, a w prawej sznur. Za Franciszkiem znajduje się prostopadłościenny ołtarz nakryty białym obrusem z ustawionym na nim krucyfiksem i czterema płonącymi świecami w wysokich lichtarzach. Tło dla ołtarza tworzy szarobeżowa wnęka flankowana dwiema lizenami. Na rewersie wyobrażono Niepokalane Poczęcie Najświętszej Marii Panny. W centrum kompozycji znalazła się wyobrażona w całej postaci w mocnym kontrapoście Madonna stojąca na półksiężycu na obłokach. Maria obie dłonie ma skrzyżowane na piersiach. Jej głowa została ujęta w trzech czwartych w prawo. Jest to młoda dziewczyna o pociągłej twarzy, jasnej karnacji wydatnym nosie i pełnych ustach. Jej spojrzenie uniesionych oczu skierowane jest w górę. Głowę otaczają długie, brązowe włosy spływające na plecy oraz świetlista poświata z dwunastoma gwiazdkami. Niepokalana ubrana jest w białą suknię przewiązaną w talli oraz niebieski płaszcz przerzucony przez lewe ramię, którego poły opadają na obłoki. Ponad głową Marii dwa putta unoszą zamkniętą, złotą koronę. Po jej bokach na rozjaśnionym tle na obłokach wyobrażono dwie pary uskrzydlonych aniołków. Pozostałych pięć aniołków igra pośród obłoków poniżej półksiężyca, na którym wspiera się Maria.
feretron

Adoracja św. Franciszka z Asyżu, Niepokalane Poczęcie Najświętszej Marii Panny

Zdjęcie nr 1: Płyta w formie stojącego prostokąta. W górnej części ryty monogram IHS z krzyżem. W polu inskrypcja „Adamo Kołaczkowski / Bonorum Cameralium Ann(o) 9 Praefecto / Die 24. Decembris 1824 A(nn)o vitae 54 / non tam aetate quam maerore / propter culpas aliorum consumpto / addicti amici posuere. / Quisquis es superior disce / quam durum piaesse aliis / Defuncto autem aeternam / precare requiem.” U dołu płyty ryta czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami.
płyta nagrobna

Epitafium Adama Kołaczkowskiego

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęta profilowaną ramą. W górnej partii, w polu łuku znajduje się wpisane w owal, polichromowane godło herbu Szembek, poniżej tekst „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Ad perpetuam rei memoriam / A(nn)o ab Incarnatione D[omi]ni 1781. / Die octava Julii. / Celsissimus Ill(ust)ri(ssi)mus R(enovere)nd(issi)mus D(omi)nus. / Christophorus Comes / SZEMBEK / Epp(iscop)us Uranopolitan(ensis) Coadjutor Ploc(ensis) / Dux Sielun(ensis) etc. Eccl(esi)am hanc Divo Jo/anni CANTIO dicatam solenni ritu Conse/cravit Anniversarium quo ad Officium et / Missam obeundum D(omini)ca prima p(os)t Festum Visita(ti)o / B(EATE) V(IRGINIS) MARIAE statuit et determinavit / Cura R(everendi) Stanislai Petulski huius Eccl(esiasti)cae / Actualis Praebendarii”.
tablica pamiątkowa

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Epitafium z fantazyjnie wyciętą płyciną o bokach w kształcie półkolistych, nadwieszonych łuków na wklęsłych uskokach, ujętą uproszczonymi wolutami z chrząstkami. Pod dolną krawędzią kartusz z tarczą z godłami herbów Ostoja i Rola. W górnej części epitafium okrągły medalion ujęty taśmami zakończonymi ślimacznicami z krzyżem. W jego polu uproszona trupia czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami. W polu Inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / PERIL(LVST)RI ET R(EVERENDI)S(I)MO DOMINO ADAMO / PAVLO A TARNOW TARNOWSKI PRAEPO/SITO SEVERIENSI FRATRI SVO GERMA/NO DESIDERATISSIMO AN(NO) 1712 / ATQVE / IOSEPHO, ET STANISLAO FILIIS AC MA/RIANNAE ET SALOMEAE TVM GEMINIBVS / ANNAE ALTER AEVE SALOMEAE NEC NON CHRI/STINAE FILIABVS, CHARISSIMAE SOBOLI SVAE PVBESCENTE AETATE ANNV(M) 1725 /DEFVNCTIS / SIBIQVE / ILLVSTRES ET MAGNIFICI MICHAEL STANISLAVS AB EADEM TARNOW TARNOWSKI EX / VENATORE LANCICIEN[sic] CAPITANEO SEVERIEN(IS) PRIMO BIECEN(SI] NVNC SIRADIENSIS CASTELLANVS / ET ROSA DE RILSKO SCIBOROWNA CONIVGES AD HIC VIATORES TAMEN MORITVRI, PRO / MORE CHRISTIANO AMORE HOC POSVERVNT MONVMENTVM AN(NO) D(OMINI) 1729 / QVORVM / VIRVTES ET QVALITATES MERITA VERITATI / VERITAS REFERAT POSERITATI / ETTI LECTOR PIE ETIAM MORTALIS / ANIMABVS FIDELIVM DEFVNCTORVM / PACEM PRECANDO DIC / REQVIESCANT IN PACE /AMEN".
płyta nagrobna

Epitafium Adama Pawła Tarnowskiego i jego dzieci Józefa, Stanisława, Marianny, Salomei, Ewy i Salomei

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Epitafium księdza Franciszka Ksawerego Würfela", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-ksiedza-franciszka-ksawerego-wurfela

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności