Ukrzyżowanie
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, marmoryzowaną ramą, od wewnątrz złoconą. Pośrodku przedstawiony jest Chrystus na krzyżu, ukazany do wysokości powyżej kolan. Chrystus zwrócony jest lekko w lewą stronę, głowę ma delikatnie uniesioną, ramiona wzniesione wysoko, dłonie przybite do belki krzyża. Sylwetka ciała smukła z delikatnie zarysowanym układem mięśniowym i kostnym. Twarz Chrystusa owalna, okolona ciemnobrązowymi włosami i krótką brodą. Oczy szeroko otwarte, brwi ściągnięte, nos lekko zakrzywiony, usta rozchylone; na głowie korona cierniowa. Wokół bioder ma białe perizonium zawiązane po prawej stronie, silnie drapowane. Kolorystyka obrazu zawężona, karnacja ciała jasna podkreślona silnym światłocieniem na tle ciemnego nieba. Krzyż szeroki z titulusem w kształcie prostokątnej kartki z napisem w języku hebrajskim.

Ukrzyżowanie

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
nowotarski
Gmina
Nowy Targ
Miejscowość
Nowy Targ
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Nowy Targ
Parafia
Św. Katarzyny Aleksandryjskiej
Tagi
malarstwo XVIII wieku Ukrzyżowanie
Miejsce przechowywania
północne ramię transeptu, ściana wschodnia
Identyfikator
DZIELO/22407
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
XVIII wiek
Technika i materiał
olej na płótnie
Wymiary podstawowe
szerokość – 70 cm
wysokość – 180 cm
Autor noty katalogowej
Maria Działo
Uznanie autorstwa 4.0

Opis

Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, marmoryzowaną ramą, od wewnątrz złoconą. Pośrodku przedstawiony jest Chrystus na krzyżu, ukazany do wysokości powyżej kolan. Chrystus zwrócony jest lekko w lewą stronę, głowę ma delikatnie uniesioną, ramiona wzniesione wysoko, dłonie przybite do belki krzyża. Sylwetka ciała smukła z delikatnie zarysowanym układem mięśniowym i kostnym. Twarz Chrystusa owalna, okolona ciemnobrązowymi włosami i krótką brodą. Oczy szeroko otwarte, brwi ściągnięte, nos lekko zakrzywiony, usta rozchylone; na głowie korona cierniowa. Wokół bioder ma białe perizonium zawiązane po prawej stronie, silnie drapowane. Kolorystyka obrazu zawężona, karnacja ciała jasna podkreślona silnym światłocieniem na tle ciemnego nieba. Krzyż szeroki z titulusem w kształcie prostokątnej kartki z napisem w języku hebrajskim.

Zarys problematyki artystycznej

Obraz został namalowany w XVIII wieku w warsztacie nieznanego artysty. Przedstawia ukrzyżowanie, kulminacyjny moment męki Chrystusa, który został najdokładniej opisany w Ewangelii św. Jana (J, 17-29). Autor przedstawił samotnego Chrystusa, wydobytego bladością ciała na niemal jednolitym, choć niespokojnym, ciemnym tle odpowiadającym relacjom ewangelistów, którzy podali, że podczas konania Zbawiciela zapanowała na ziemi ciemność. Postać umierającego stanowi silną dominantę oraz centralny punkt kompozycji. Ciało Chrystusa jest idealizowanie, nie nosi śladów męki, wręcz jaśnieje na krzyżu. Ten sposób ukazywania postaci Zbawiciela pojawiał się dość często na północ od Alp, co widać na obrazujących moment ukrzyżowania grafikach Albrechta Dürera, Martina Schongauera czy płótnach Petera Paula Rubensa. Chrystus został ukazany jako „Christus Triumphans”, nie zwisa bezwładnie – martwy, lecz trwa w boskim uniesieniu. Osamotniony kieruje wzrok w stronę nieba, ku Ojcu. Krzyż, do którego został przybity Zbawiciel ulokowano delikatnie skośnie do płaszczyzny obrazu, przez co artysta dodał pozornie statycznej scenie elementów dynamiki.

Streszczenie

Obraz został namalowany w XVIII wieku w warsztacie nieznanego artysty. Przedstawia ukrzyżowanie, kulminacyjny moment męki Chrystusa, który został najdokładniej opisany w Ewangelii św. Jana (J, 17-29). Postać umierającego stanowi silną dominantę oraz centralny punkt kompozycji. Chrystus został ukazany jako „Christus triumphans”, nie zwisa bezwładnie – martwy, lecz trwa w boskim uniesieniu.

Bibliografia

Dziubecki Tomasz , "Ikonografia Męki Chrystusa w nowożytnym malarstwie kościelnym w Polsce", Warszawa 1996

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Dobry Łotr zawieszony na krzyżu na wyciągniętych ramionach, przywiązanych podwójnym sznurem z przedramionami opuszczonymi w dół, stopy przebite dwoma gwoździami, kolana ugięte, głowa przechylona na lewe ramię. Klatka piersiowa szeroka o wyraźnie podkreślonej linii żeber i mostka z głęboko zaznaczonym wcięciem w talii. Twarz podłużna z długim nosem i migdałowymi oczami, okolonymi regularnymi łukami brwiowymi, usta rozchylone z opuszczonymi kącikami, widoczny delikatny zarost. Włosy długie, ciemnobrązowe, opadające na ramiona i plecy. Święty ma zawiązaną wokół bioder białą przepaskę, ciasno zawiązaną. Z ran na stopach spływają strużki krwi. Krzyż gładki, drewniany. Polichromia rzeźby naturalistyczna.
rzeźba
Dobry Łotr (św. Dyzma)
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z jednobiegowymi schodami dostępnymi od prawej strony. Kosz na planie kwadratu o ściętych narożach i wklęsło-wypukłym profilu. U spodu ośmioboczne podwieszenie zwężające się ku dołowi, ujęte parą spływów wolutowych utworzonych z liści akantu, u dołu zakończone szyszką. Cokół kosza zdobiony puklowaniem, dekorowany trzema kartuszami utworzonymi z karbowanej wstęgi, zwieńczonymi płaskimi, symetrycznymi palmetami, z główkami aniołków skierowanymi na wprost i umieszczonymi u dołu. Naroża kosza ozdobione spływami wolutowymi o karbowanych trzonach, ozdobionych kampanulami, podtrzymującymi belkowanie, stanowiące parapet z silnie wysuniętym gzymsem. Na fryzie parapetu uskrzydlone główki anielskie. Ściany dekorowane są płycinami w formie stojących prostokątów, naprzemiennie wybrzuszonych lub wklęsłych z przedstawieniami czterech ewangelistów, ujętymi w złocone ramy. Od lewej: św. Mateusz, św. Marek, św. Łukasz i św. Jan. Święty Mateusz siedzi zwrócony trzy czwarte w lewo i pisze piórem w księdze. Obok stoi uskrzydlony człowiek, który obejmuje go za szyję, ubrany w niebieską suknię odsłaniającą klatkę piersiową i złoty płaszcz z końcem rozwianym ku górze. Święty ma rysy twarzy starszego człowieka z długą i siwą brodą oraz siwymi włosami. Ubrany jest w obszerny czerwony płaszcz i sandały. Scena ukazana jest we wnętrzu architektonicznym. Święty Marek również został ukazany w swojej pracowni. Siedzi, zwrócony trzy czwarte w lewo przy stoliku i pisząc w księdze, odwraca się w prawo, gdzie spoczywa lew – jego atrybut. Ma siwą brodę. Ubrany jest w niebieską suknię, zapinaną z przodu na guziki oraz czerwony płaszcz przewieszony przez prawe ramię. Stolik zasłany jest jasnozielonym obrusem, na którym leży otwarta księga i czerwony kałamarz. Na ścianie, ponad stolikiem wisi półka z książkami. Po lewej stronie obrazu widać otwartą przestrzeń z widokiem na góry, w pozostałej brązowe ściany pokoju, w którym znajduje się święty. Na kolejnym obrazie św. Łukasz siedzi zwrócony trzy czwarte w prawo, przy stoliku z pulpitem i o wolutowych nóżkach. W prawej dłoni trzyma pióro, którym pisze na karcie papieru. Ubrany jest z jasnobrązową suknię, niebieski płaszcz owijający nogi i niebieskie sandały; na głowie ma założoną czapkę. Po prawej stronie obrazu stoi jego atrybut – wół. Całość ukazana jest we wnętrzu architektonicznym z półkolistą arkadą po prawej stronie. Święty Jan został ukazany na tle krajobrazu, zwrócony jest trzy czwarte w prawo, pisze na karcie papieru. Ubrany jest w jasnozieloną suknię i czerwony płaszcz. Ma długie włosy, spływające na plecy, został ukazany bez zarostu. Po prawej stronie wysokie drzewo, w oddali pejzaż górski. Wszyscy ewangeliści mają okrągłe nimby z wpisaną w polu gwiazdą. Zaplecek w formie stojącego prostopadłościanu z niepełnym belkowaniem, wspartym na podwieszonych impostach, podtrzymującym odwrócony, przerywany przyczółek. Na ściance frontowej płycina w kształcie stojącego prostokąta o wklęsłych górnych narożach z obrazem Dobrego Pasterza w polu. Po bokach flankowana dwiema wąskimi płycinami, zdobionymi zwisem z kampanul. Na ściankach bocznych analogiczne płyciny z kampanulami. Chrystus ukazany frontalnie z barankiem na barkach, którego przytrzymuje rękami za nóżki. Zbawiciel ma owalną twarz z krótkim zarostem i jasnobrązowymi włosami, spływającymi na lewe ramię. Ubrany jest w biało-niebieską suknię oraz czerwony płaszcz. W oddali pejzaż z miastem po lewej, u góry szaro-złote niebo. Po lewej u dołu sygnatura „A D L”. Całość zwieńczona promienistą glorią z gołębicą Ducha Świętego w otoku utworzonym z chmur i główek anielskich. Struktura marmoryzowana w kolorze niebieskim, a płyciny w kolorze jasnoróżowym; ornamentyka, gloria i profile złocone i srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba ścięta z tyłu, drążona. Figura ustawiona na kłębiącym się obłoku, zwrócona frontalnie, prawa noga uniesiona i oparta na obłoku, obie ręce wzniesione: prawa na piersi, lewa wysunięta w bok; głowa silnie przechylona na prawy bark. Twarz pociągła o wystającym podbródku, okolona rozwianymi, silnie skręconymi w pojedyncze pukle włosami. Anioł ubrany jest w szatę przerzuconą diagonalnie przez tors, odsłaniającą lewe ramię i rozchyloną w dolnej partii odkrywającą prawą nogę. Tkanina ściśle przylegająca, miejscami owinięta wokół ciała, silnie drapowana w falujące fałdy, w partii torsu z wywiniętym brzegiem, u dołu silnie rozwianym i zawijającym się fragmentarycznie. Skrzydła niewielkie, złożone. Polichromia naturalistyczna, szata w kolorze szarym ze złoconą podszewką, skrzydła złocone.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Rzeźba ścięta z tyłu, drążona. Figura anioła ustawiona na kłębiącym się obłoku, frontalnie, w lekkim kontrapoście, obie ręce uniesione ku górze, zwrócone w lewo, głowa lekko przechylona w prawo. Twarz pociągła, okolona ekspresyjnie rozwianymi włosami układającymi się w pojedyncze pukle. Anioł ubrany jest w sięgającą do ziemi szatę przewiązaną ukośnie przez lewe ramię, odsłaniającą fragment torsu oraz prawą nogę. Tkanina przylegająca do ciała jest silnie drapowana w liczne, drobne falujące fałdy, u spodu z wywiniętymi rozwianymi brzegami. Skrzydła niewielkie, złożone i złocone. Polichromia naturalistyczna, szata jasnobrązowa o złoconej podszewce, skrzydła złocone.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Parapet chóru muzycznego o brzegu linii wypukłej pośrodku, jednokondygnacyjny, siedmioosiowy z dwiema ściankami bocznymi na zakończeniu. Poszczególne osie wydzielone są kolumienkami wspartymi na bazach i niskich cokołach, od dołu ujętymi złoconymi szyszkami, zwieńczone fantazyjnymi kapitelami. Podpory podtrzymują imposty zdobione rozetami oraz niepełne belkowanie w postaci profilowanego gzymsu, wyłamanego na ich osi. W poszczególnych kwaterach umieszczonych jest siedem płycin w kształcie leżących prostokątów, naprzemiennie o bokach ściętych i o bokach wypukłych z uskokami; a na ściankach bocznych dwie płyciny w kształcie stojących prostokątów; w polu znajdują się malowane na desce obrazy. Pod obrazami malowane jasnoszare wstęgi z napisami. Wszystkie osie boczne ujęte są od dołu fantazyjnie wykrojonymi kartuszami, polichromowanymi na niebiesko i ozdobionymi malowaną dekoracją akantową. Struktura jest marmoryzowana w kolorze niebieskim, kolumienki marmoryzowane na kolor różowo-czerwony, profilowania czerwone i bordowe, ornamenty złocone. Pierwszy obraz od lewej przedstawia sumarycznie oddany krajobraz z roślinnością na pierwszym planie oraz wysokimi, brązowymi drzewami po prawej stronie. W górnej części kompozycji widnieje jasnoniebieskie niebo. Drugi obraz ukazuje siedzącą na ziemi Duszę pod postacią człowieka z rękami rozchylającymi suknię na piersi, od której ulatują ku górze strzały. Dusza ma owalną twarz, duże oczy, długi nos oraz duże, delikatnie rozchylone usta. Głowę okalają bujne, średniej długości, rude włosy. Ubrana jest w długą i białą suknię, podkreśloną wyraźnie czarnymi konturami na brzegu i w miejscach draperii szaty. Na jej kolanach leży łuk, a z tyłu kołczan ze strzałami. W górnej części kompozycji w otoku z chmur widnieje przedstawienie Boga pod postacią oka i pary uszu, w których stronę kierują się strzały opisane na białych banderolach westchnieniami: „Ah!”, „vtinam!”, „Heu!”. Całość ukazana jest na tle oddalonego lasu z kaplicą po prawej stronie. Pod obrazem wstęga z napisem: „Panie przed Tobą wszelkie prágnienie moie, ÿ / wzdÿchanie moie nie iest taÿne Tobie. W Psal(mus) 37.” Trzeci obraz przedstawia chorą Duszę, spoczywającą na łożu, przy której czuwa siedzący na stołku Amor Boży, nakładający na nią dłonie. Dusza ubrana jest w jasną koszulę i ma głowę zawiązaną białą chustą. Anioł zwrócony jest trzy czwarte w lewo, ze skrzydłami u pleców i ze skrzyżowanymi nogami. Ubrany jest w jasnoróżową tunikę. Twarz owalna z wydatnymi ustami i dużymi oczami oraz pulchnymi policzkami, okolona krótkimi włosami i kolistym nimbem. Łoże z baldachimem ustawione jest na wysokim cokole, z zawieszoną zieloną kotarą upiętą na bokach, u spodu baldachimu wisi złocony lambrekin. Kompozycja zaaranżowana jest we wnętrzu architektonicznym z półkolistą arkadą po prawej stronie i wiszącym po lewej obrazkiem na ścianie. Pod płyciną wstęga z napisem: „Zmiłuÿ się nademną Panie, albowiem chorÿ iestem uzdow mię / Panie bo zchorzałÿ kośći moie. W Psal(mus) 6.” Czwarta scena ukazuje Duszę zaprzągniętą w kierat. Dusza z opaską na oczach idzie z wniesionymi rękami, ustawiona tyłem w kierunku widza. Tym razem uobecniona jest pod postacią kobiety z długimi włosami, upiętymi w kok z tyłu głowy. Ubrana jest w długą, szarą suknię z podwiniętymi rękawami. Po lewej stronie obrazu Amor przytrzymuje na postronku Duszę, a w lewej ręce wnosi bicz. Fizjonomia i ubiór anioła jest analogiczny jak we wcześniejszych obrazach. Pośrodku kompozycji znajduje się kierat. Scena przedstawiona jest we wnętrzu architektonicznym z półkolistą arkadą po prawej stronie i prostokątnym oknem po lewej. Otwory ukazują krajobraz z błękitnym niebem. Pod spodem widnieje napis: „Weÿrziÿ na pokorę moię, ÿ ná pracą moię, á odpuść / mi wszÿstkie wÿstępki moie. W Psal(mus) 24.” Środkowa partia balustrady wyobraża tzw. krucyfiks mistyczny. Do drzewa przybity jest Amor Boży – Chrystus, a na ziemi siedzi Dusza – Oblubienica. Chrystus przybity jest do drzewa trzema gwoździami. Na głowie ma założoną koronę cierniową. Dusza siedzi na ziemi, widoczna jest z lewego profilu, ma wyprostowane nogi i splecione dłonie, złożone na kolanach, głowę kieruje w stronę Chrystusa. Fizjonomia i ubiór postaci są analogiczne, jak we wcześniejszych scenach. Całość ukazana jest na tle drzew, w oddali widoczne są skały; niebo jest różowo-niebieskie. Pod obrazem napis: „Pod ćieniem tego, którego pragnęłam uśiádłám / Cant(icum canticorum) 2.” Kolejny obraz ilustruje Duszę uwięzioną w klatce, do której schwytała ją Śmierć. Dusza leży na ziemi z prawą ręką wzniesioną ku górze, lewą trzyma na sakiewce z pieniędzmi. Fizjonomia i ubiór duszy są analogiczne jak na poprzednich obrazach. W klatce znajdują się również: lutnia, dzban i kielich. Po lewej stronie obrazu siedzi Śmierć pod postacią kościotrupa, która za pomocą sznurów przyciąga do siebie klatkę z Duszą. Na drugim planie harcują nieczyste moce o monstrualnych posturach, a w oddali widać wysokie płomienie. Pośrodku kompozycji znajduje się wysokie drzewo. Pod obrazem jest malowany napis: „Męki Piekielne otoczÿłÿ mię zewsząd, / uprzedźiłÿ mię śidła śmierći. W Psal(mus) 17.” Siódmy obraz przedstawia Amora Bożego zasłaniającego oczy Duszy i odciągającego ją od damy stojącej obok. Po lewej stronie kompozycji Dusza kieruje się w lewą stronę z wyciągniętymi przed siebie rękami. Amor zasłania jej od tyłu oczy, a głowę ma skierowaną w stronę damy. Postacie te mają fizjonomię i ubiór analogiczne jak na poprzednich obrazach. Kobieta ustawiona jest po prawej stronie dzieła. Twarz ma okrągłą z dużymi oczami, czerwonymi ustami i silnie zarumienionymi policzkami. Włosy są upięte do tyłu w bujną fryzurę, spiętą czerwonymi wstążkami. Ubrana jest w jasnoczerwoną suknię z gorsetem i angażantami, na stopach ma czarne buty. W prawej dłoni trzyma kubeczek do gry, od którego odskakują piłeczki (lub według Elsa Stronksa bańki mydlane), a w lewej ma zwinięty wachlarz. Po lewej stronie obrazu widnieje wysoka skała i drzewo, po prawej roślinny krajobraz. Dzieło opisane jest słowami: „Odwroć oczÿ moie, ábÿ niewidźiałÿ márnośći. / W Psal(mus) 118.” Ósma scena obrazuje Sąd Ostateczny. Skulona Dusza z opaską na oczach prowadzona jest przez alegorię sprawiedliwości przed oblicze Amora Bożego. Alegoria ukazana jest jako kobieta z wagą w lewej dłoni i mieczem w prawej, końcem skierowanym ku górze, opartym o jej prawe ramię. Ubrana jest w różową suknię, niebieski płaszcz oraz hełm z różowym piórem, a oczy ma zawiązane opaską. Alegoria sprawiedliwości wraz z Duszą stają przed Amorem Bożym, zasiadającym za wysoką ławą po prawej stronie obrazu. Amor zapisuje w księdze uczynki Duszy, lewą dłoń unosi i wskazuje palec w geście roztropności. Fizjonomia i ubiór postaci są analogiczne, jak na poprzednich obrazach. Ława zasłana jest zielonym obrusem z żółtymi frędzlami. Nad głową Amora, wmurowane są w ścianę tablice Dekalogu. Całość ukazana jest we wnętrzu architektonicznym. Pod spodem napis: „Nie wchodź wsąd zsługą twoim, albowiem nie kazdÿ / będzie usprawiedliwionÿ przed obliczem twoim W P(salmus) 11”. Ostatni obraz, podobnie jak pierwszy na ściance bocznej, przedstawia krajobraz ze skałami i drzewami.
chór muzyczny
Balustrada chóru muzycznego
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem Ecce Homo. Chrystus ukazany w półpostaci, zwrócony w trzech czwartych w prawo, z głową skierowaną w lewo, z rękami skrzyżowanymi na wysokości pasa, w lewej dłoni trzyma gałązkę trzciny. Twarz podłużna o wyrazistych, pociągłych rysach, długim nosie, z krótkim i brązowym zarostem oraz delikatnie otwartymi ustami. Włosy długie, falowane, opadające na plecy. Na głowie cierniowa korona. Na czole, szyi, ramionach i klatce piersiowej drobne krople krwi. Chrystus ubrany jest w ciemnoczerwony płaszcz związany na klatce piersiowej i przewieszony przez prawą rękę, odsłaniający nagi tors. Skrzyżowane ręce związane sznurem w nadgarstkach. Tło czarne, wokół głowy Chrystusa duży kolisty, brązowy nimb. Kolorystyka ciemna. Rama drewniana, profilowana, złocona, zdobiona pasami astragalu i stylizowaną wicią roślinną.
obraz
Ecce Homo

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

SDM_COVER_PHOTO
feretron

Feretron z Matką Boską i Ukrzyżowaniem

Zdjęcie nr 1: Belka profilowana, o formie pełnego belkowania, wygięta faliście, pośrodku wyłamana łukiem półkolistym nadwieszonym. Od frontu fryz dekorowany akantem i rozetami; od strony prezbiterium data: 1770; od spodu dekorowana rozetami. Na belce Grupa Ukrzyżowania. Rzeźby pełnoplastyczne, polichromowane. Pośrodku krzyż z figurą martwego Chrystusa. Ciało w lekkim zwisie, o szeroko rozłożonych ramionach. Kolana delikatnie ugięte, stopy przebite jednym gwoździem, założone prawa na lewą. Ciało wychudzone, smukłe, o podkreślonej muskulaturze, z zaznaczonymi śladami męki. Twarz pociągła, szczupła, oczy zamknięte; okolona zarostem. Włosy długie, opadające na ramiona. Na głowie korona cierniowa. Perizonium krótkie, ściśle opinające biodra, delikatnie drapowanie, ze zwisem tkaniny przy prawym boku. Na górnej belce krzyża titulus w formie kartusza z literami: INRI. U dołu krzyża klęcząca św. Maria Magdalena zwróconej en trois quarts w lewo, z głową skierowaną ku górze. Lewą ręką przytrzymuje stopę Chrystusa, prawa wyciągnięta przed siebie. Włosy upięte z tyłu głowy. Ubrana w bogatą suknię z gorsetem i dekoracyjnych rękawach oraz płaszcz zarzucony na ramiona. Po prawej stronie krzyża Matki Boska, ukazana frontalnie, z delikatnie pochylona głową i dłońmi złożonymi w geście modlitwy. Twarz pociągła, z uwypuklonym podbródkiem. Maria ubrana w suknię oraz płaszcz przewiązany na lewym ramieniu. Na głowie welon. Po lewej stronie krzyża św. Jan Ewangelista, ukazany en face, z głową skierowaną ku górze i dłońmi skrzyżowanymi na piersi. Twarz pociągła o młodzieńczych rysach, włosy długie, kręcone. Ubrany w długa tunikę przewiązaną w talii oraz płaszcz przewiązany na lewym ramieniu. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty złocone z laserunkiem.
rzeźba

Belka tęczowa z grupą Ukrzyżowanie

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, przedstawia ukrzyżowanego Chrystusa oraz Matkę Boską i św. Jana stojących pod krzyżem na tle widoku Jerozolimy. W centrum kompozycji ukazany Chrystus przybity do krzyża trzema gwoździami. Ramiona postaci szeroko rozpostarte, ciało zwrócone w trzech czwartych w prawo, w kierunku stojącej pod krzyżem Matki Boskiej, kolana ugięte. Głowa Jezusa pochylona do dołu, oczy zamknięte. Twarz szczupła z wydatnym podbródkiem, nos długi, prosty, usta małe. Ciemne włosy opadające na ramiona, wokół głowy świetlisty nimb. Ciało ukrzyżowanego z widocznie zaznaczoną muskulaturą, karnacja blada. Biodra Chrystusa przepasane niebieskim perizonium udrapowanym na lewym boku postaci. Nad głową Chrystusa titulus z inskrypcją I.N.R.I. Ponad prawym ramieniem poprzecznej belki krzyża namalowane słońce, ponad lewym sierp księżyca. U podnóża krzyża, po lewej stronie czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami. Z lewej strony krzyża przedstawiona Matka Boska w trzech czwartych zwrócona w prawo w kierunku krzyża. Twarz postaci okrągła, nos długi, wydatny, usta małe. Wzrok skierowany na Chrystusa. Ręce złożone w geście modlitwy. Matka Boska ubrana jest w długą, czerwoną suknię, okryta jest obszernym, granatowym płaszczem z białym podbiciem. Spod sukni widoczne czubki białych pantofli. Głowa Marii nakryta brązowym welonem, powyżej nimb w formie złotego okręgu. Przedstawiony z prawej strony krzyża św. Jan Ewangelista w trzech czwartych zwrócony jest w lewo. Został ukazany jako młody mężczyzna w ciemnozielonej, długiej sukni oraz czerwonym płaszczu. Twarz świętego owalna, oczy osadzone blisko siebie, nos wydatny, usta małe. Długie, ciemne włosy opadają na plecy. Ponad głową świętego nimb w formie złotego okręgu. W tle przedstawiony rozległy pejzaż z widokiem Jerozolimy. W górnej części kompozycji ponad ukrzyżowanym Chrystusem napis „OMNES QVI TRANSITIS PER VIAM ATTENDITE ET VIDE/TE SI EST DO[LO]R SICUT DOLOR MEVS QV[ONI]AM VINDENIAVIT ME / [DOMINVS IN DIE IRE FURORIS SUI]". W dolnej części kompozycji pod krzyżem ukazana w mniejszej skali klęcząca podstać adoranta ubranego w białą komżę, czaszka oraz napis „O CRUX AVE SPES VNICA TITULUS TR/IVMPHAMS DE(FE)NDAT NOS AB OMN/IBVS MALIS”. Obraz ujęty jest drewnianą, profilowaną ramą.
obraz

Ukrzyżowanie

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. Niemal całe pole zajmuje prosty krzyż, do którego przybita jest trzema gwoździami postać żywego Chrystusa. Ciało w lekkim zwisie, o szeroko rozłożonych ramionach układających się w delikatny łuk, uniesiona głowa skierowana w prawo. Twarz okrągła, z oczami skierowanymi w górę, o małym nosie i ustach, okolona krótką brodą i jasnobrązowymi włosami opadającymi na lewe ramię. Na głowie korona cierniowa. Biodra przepasane białym, krótkim, przylegającym do ciała perizonium, ze zwisem tkaniny na prawym boku. Ciało szczupłe, o lekko zarysowanej muskulaturze. U podstawy krzyża czaszka. W tle górzysty pejzaż z przedstawieniem kilku grup żołnierzy w zbrojach rzymskich ze sztandarami i krzyżami. U dołu pionowej belki krzyża napis „Poświęcony ten Obraz / R(oku) 1797 dnia 3. / Czerwca”.
obraz

Ukrzyżowanie

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, kompozycja zamknięta łukiem półkolistym z przedstawieniem sceny Ukrzyżowania Chrystusa. W centrum Chrystus przybity do krzyża. Twarz szczupła, okolona krótką brodą, z delikatnie otwartymi ustami i oczami wzniesionymi ku górze. Włosy długie, falowane, opadają na plecy i prawe ramię. Na głowie ma założoną koronę cierniową, a wokół niej złoty i kolisty nimb. Perizonium białe, ciasno oplatające biodra z dwoma długimi końcami rozwianymi ekspresyjnie po bokach. Z dłoni i stóp przybitych do krzyża spływają strużki krwi. Nad głową Chrystusa wisi titulus w formie poziomej tabliczki z napisem: „IESVS / NAZARENVS / REX IVDAEORVM”. Po lewej stronie obrazu stoją: Matka Boska w czerwonej sukni, niebieskim płaszczu i białym welonie na głowie ze złożonymi dłońmi. Obok, po prawej stoi zwrócony ku niej św. Jan Ewangelista w zielonej sukni i czerwonym płaszczu. Z tyłu Maria, żona Kleofasa, ocierająca łzy chustą. Po prawej stronie obrazu, przy krzyżu klęczy św. Maria Magdalena ze splecionymi dłońmi, uniesionymi wysoko ku górze, ukazana z lewego profilu. Ubrana jest w różową suknię i żółty płaszcz. Ma bujne i złote włosy, opadające na plecy. Z tyłu po prawej stoi żołnierz w zbroi legionisty rzymskiego, a obok dwaj starcy z siwymi brodami, ubrani w płaszcze założone na głowę: jeden w kolorze zielonym, a drugi jasnobrązowym. Nad głowami świętych znajdują się delikatnie zarysowane złote i okrągłe nimby. W tle pejzaż górski i widok na Jerozolimę. U dołu obrazu, pośrodku leży czaszka i piszczel. U góry pochmurne niebo. Rama obrazu drewniana, wąska, malowana na brązowo.
obraz

Ukrzyżowanie

Zdjęcie nr 1: Obraz wielkoformatowy w kształcie leżącego prostokąta. Wielopostaciowa kompozycja przedstawia moment przed ukrzyżowaniem Chrystusa na Golgocie. W centrum obrazu grupa stojących postaci: Chrystus, św. Jan Ewangelista i Matka Boska oraz klęcząca Maria Magdalena. Na lewo żołnierze oraz starszyzna żydowska, wszyscy skierowani w stronę Jezusa. W prawej części kompozycji dwa krzyże z wiszącymi łotrami, nieco dalej, w tle tłum postaci. U dołu dwójka mężczyzn przygotowujących krzyż dla Chrystusa. Zbawiciel ukazany w postawie stojącej, zwrócony trzy czwarte w lewo, z rozłożonymi szeroko na boki rękami, z głową wzniesioną do góry. Twarz podłużna, okolona brodą i długimi, bujnymi włosami, wokół głowy promienisty, biały nimb. Chrystus ubrany w długą, białą suknię z długimi rękawami. Tło pejzażowe z widokiem Jerozolimy utrzymane w chłodnej tonacji barw. W prawym dolnym rogu sygnatura „mal(ował) Wład[ysław] Front”. Rama złocona i profilowana.
obraz

Ukrzyżowanie

Jak cytować?

Maria Działo, "Ukrzyżowanie", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/ukrzyzowanie-7

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności