Obraz został namalowany do kościoła w Bieńkówce około ostatniej dekady XIX wieku.
Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem Świętej Rodziny. Po prawej stronie siedzi Maria przytrzymując rękami stojące na jej prawym kolanie Dzieciątko Jezus, które lewą dłonią przytrzymuje się jej ramienia, a prawą unosi w geście błogosławieństwa. Maria ma drobną twarz, ukazaną z lewego profilu, prosty i długi nos, duże oczy i delikatnie zaznaczone usta. Brązowe i zwinięte w pukle włosy opadają na jej lewe ramię i plecy. Maria ubrana jest w czerwoną suknię z dekoltem w kształcie litery „V”, ozdobionym złotą bordiurą oraz obszerny niebieski płaszcz z białą podszewką, który opada na kamienny podest ostro załamanymi fałdami. Dzieciątko ubrane jest w białą szatę, luźno zarzuconą na lewe ramię, którą z prawej strony podtrzymuje Maria. Po lewej stronie obrazu stoi św. Józef, zwrócony trzy czwarte w lewo z gałązką białej lilii w prawej dłoni i lewą ręką złożoną na piersi. Twarz podłużna z długim nosem, dużymi oczami, okolona bujną brodą oraz gęstymi, ciemnymi włosami, opadającymi do ramion. Święty ubrany jest w fioletową suknię oraz brązowy płaszcz z jasnobrązową podszewką. Święta Rodzina ukazana została na kamiennym, profilowanym postumencie. Wokół głów postaci zostały umieszczone dekoracyjne koliste nimby, u Dzieciątka Jezus z motywem krzyża, u Marii zdobiony puklowaniem, a wszystkie obficie dekorowane małymi kreseczkami i białymi kropkami. Z tyłu na szarym tle wisi pas złotej tkaniny z motywem małych krzyżyków zamkniętych w podwójnych czwórliściach.
Rozkwit kultu Świętej Rodziny miał miejsce w okresie od XI do XVI wieku. Początkowo postacie nazywane były „Trójcą Ziemską” – terminem, który wprowadził św. Bernardyn ze Sieny (XIV/XV wiek). Dzięki serii grafik, a później drukom ulotnym i dewocyjnym wizerunki Świętej Rodziny zyskały na znacznej popularności. Przedstawiały rodzinę podczas wykonywania codziennych obowiązków lub wydarzeń opisanych w ewangeliach. Przykład sceny, w której Maria i Józef trzymają na kolanach Dzieciątko, ukazany na obrazie w w Bieńkówce, należy do najczęściej przedstawianych.
Obraz o identycznym układzie kompozycyjnym z charakterystycznym złotym pasem w tle, zakupiono również do kościoła św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Cięcinie około 1899 roku. Być może oba dzieła wykonał ten sam artysta (choć obraz w Cięcinie jest namalowany z mniejszym oddaniem szczegółów - zapewne dlatego, że przeznaczony był do zwieńczenia ołtarza). Kolejnym przykładem wykorzystania tego samego wzoru graficznego, jednakże już innego autora, jest obraz z kościoła Stygmatów św. Franciszka z Asyżu w Alwernii z XIX wieku.
Obraz „Święta Rodzina” do kościoła w Bieńkówce został namalowany około ostatniej dekady XIX wieku. Ukazuje popularny w tym czasie układ kompozycyjny przedstawienia.
Maria Działo, "Święta Rodzina", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/swieta-rodzina-9