Rzeźba wzmiankowana razem z ołtarzem w inwentarzu z 1876 roku.
Rzeźba ścięta z tyłu, drążona, ustawiona na cokole w formie kostki. Figura ustawiona w kontrapoście, zwrócona frontalnie, o esowato wygiętej sylwetce. W lewej, odsuniętej od boku ręce trzyma miecz, zwrócony ostrzem w dół, prawą podtrzymuje na udzie zamkniętą księgę. Twarz ma pociągłą, szczupłą, oczy w głębokich oczodołach z silnie zaznaczonymi i podniesionymi łukami brwiowymi, nos mały, usta pełne. Jego twarz jest okolona długą brodą opadającą lokami na pierś z rozdwojonymi końcówkami. Włosy kręcone, głęboko rzeźbione, sięgające szyi. Święty jest ubrany w tunikę o wąskich, drapowanych rękawach, ściśle przylegającą do ciała, przepasaną w talii szarfą oraz obficie drapowany i łamany płaszcz przewiązany przez lewe ramię i opadający na prawą nogę. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty złocone, atrybuty złocone i srebrzone.
Dzieło anonimowego snycerza prawdopodobnie współpracującego z architektem Francesco Placidim, hipotetycznym autorem projektu. Na podstawie analogii stylistycznych temu samemu artyście można przypisać figury w ołtarzach w Łętowni i w kościele Norbertanów w Hebdowie. Cechą charakterystyczną tych figur jest sposób modelowania sylwetek w lekkim kontrapoście, układania szat przylegających ściśle do klatki piersiowej a swobodnie modelowanych w dolnej partii ciała, a szczególnie modelunek twarzy. Rzeźbiarz ten w podobny sposób kształtuje oczy, osadzone w głębokich oczodołach, z mocno wydatnymi i uniesionymi wysoko brwiami, także kształt szpiczastych ust jest zbliżony w przywołanych dziełach.
Dobry.
Rzeźba św. Pawła powstała w drugiej połowie XVIII wieku. Jej twórcą, dotąd anonimowym, był autor odpowiedzialny za ołtarze w Łętowni i Rudawie. Mógł nim być snycerz współpracujący z architektem Francesco Placidim.
Józef Skrabski, "Św. Paweł", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-pawel-25