Sakralne Dziedzictwo Małopolski

Dzieje zabytku

Obraz wstawiono do zwieńczenia ołtarza bocznego św. Józefa z 1766 roku, fundacji ówczesnego proboszcza Andrzeja Dominika Lipiewicza.

Opis

Obraz w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych bokach, zamknięty od góry łukiem nadwieszonym. W centrum kompozycji św. Kryspin z Viterbo ukazany do wysokości kolan, zwrócony delikatnie w swoją prawą stroną, z różańcem w prawej dłoni oraz torbą podróżną przerzuconą przez lewe ramię do przodu i przytrzymywaną obiema rękami. Święty ma podłużną twarz, z długim i wąskim nosem, wzrokiem skierowanym w dół, okoloną długą i siwą brodą oraz krótkimi włosami z zakolami. Ubrany jest w habit franciszkański. Torba szaro-biała, tło obrazu jednolite, w odcieniach ugru i brązu.

Zarys problematyki artystycznej

Niestety w aktach wizytacji z 1783 roku, w których zapisano wiadomość o fundacji ołtarza przez ówczesnego proboszcza Andrzeja Dominika Lipiewicza nie wymieniono obrazu znajdującego się w zwieńczeniu ołtarza. Dlatego można jedynie przypuszczać, że obraz powstał wraz z całą nastawą ołtarzową około 1766 roku. Święty Kryspin urodził się w Viterbo 13 listopada 1668 w rodzinie Marzi i Ubalda Fiorettich. Na chrzcie świętym otrzymał imię Piotr. Kształcił się w szkole prowadzonej przez jezuitów, a także pracował u swojego brata Franciszka w warsztacie szewskim. 22 lipca 1693 roku wstąpił do zakonu kapucynów, przyjmując imię Kryspin. Po kilku latach wędrówki między klasztorami ostatecznie osiadł w Orvieto, gdzie spędził ponad czterdzieści lat swojego życia z krótkimi pobytami w Bassano i w Rzymie. Jego życiorys wypełniony jest licznymi aforyzmami, maksymami i sentencjami, które do dziś używane są przez kaznodziei. Brat Kryspin wzywał do pomocy ubogim, był niezwykle wymagający wobec zakonników. Jako kwestarz odwiedzał ludzi i nauczał ich prawd wiary. Wyróżniał się dużym poczuciem humoru, który często wykorzystywał w przykrych sytuacjach. Dzięki jego wstawiennictwu ludzie odzyskiwali zdrowie, a na ich zdumienie odpowiadał: „Odejdźcie! Kim się zachwycacie? Nie jest rzeczą nową, że Bóg czyni cuda”. Zmarł 19 maja 1750. Brat Kryspin został beatyfikowany 7 września 1806, a kanonizowany 20 czerwca 1982. W ikonografii, tak jak w omawianym dziele ukazywany jest w habicie franciszkańskim z torbą kwestarską na ramieniu i z różańcem w dłoni.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dostateczny, warstwa malarska spękana i ściemniała.

Literatura

http://www.vatican.va/news_services/liturgy/saints/ns_lit_doc_19820620_crispino_it.html [dostęp dn.10.10.2019]

http://www.santiebeati.it/dettaglio/54425 Randello Carmelo [dostęp dn. 10.10.2019]

Streszczenie

Niestety w aktach wizytacji z 1783 roku, w których zapisano wiadomość o fundacji ołtarza przez ówczesnego proboszcza Andrzeja Dominika Lipiewicza nie wymieniono obrazu znajdującego się w zwieńczeniu ołtarza. Dlatego można jedynie przypuszczać, że obraz powstał wraz z całą nastawą ołtarzową około 1766 roku. Święty Kryspin urodził się w Viterbo 13 listopada 1668 w rodzinie Marzi i Ubalda Fiorettich. Wstąpił do zakonu kapucynów, przyjmując imię Kryspin. Po kilku latach wędrówki między klasztorami ostatecznie osiadł w Orvieto, gdzie spędził ponad czterdzieści lat swojego życia z krótkimi pobytami w Bassano i w Rzymie. Jego życiorys wypełniony jest licznymi aforyzmami, maksymami i sentencjami, które do dziś używane są przez kaznodziei. Brat Kryspin wzywał do pomocy ubogim, był niezwykle wymagający wobec zakonników. Jako kwestarz odwiedzał ludzi i nauczał ich prawd wiary. Zmarł 19 maja 1750. Brat Kryspin został beatyfikowany 7 września 1806, a kanonizowany 20 czerwca 1982. W ikonografii, tak jak w omawianym dziele ukazywany jest w habicie franciszkańskim z torbą kwestarską na ramieniu i z różańcem w dłoni.