Św. Józef
Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, jednoosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, z drewnianą mensą i kamiennym portatylem, ujęty po bokach parą pilastrów, z antepedium dekorowanym płyciną z płaskorzeźbionym krzyżem równoramiennym z motywami lilii między ramionami, wpisanym w okrąg. Pierwsza kondygnacja nastawy w formie jednoprzelotowego łuku triumfalnego, którego półkolista arkada wsparta jest na parze kolumn o kanelowanych trzonach. Całość ujmują dwie pary spiętrzonych pilastrów oraz para spływów wolutowych, a wieńczy wydatny gzyms. Druga kondygnacja ujęta po bokach parą i kolumn wspierających wyłamujące się ponad nimi, przerwane w partii architrawu i fryzu belkowanie. Dodatkowo ta część retabulum jest flankowana parą spływów wolutowych. Zwieńczenie w formie trójkątnego przyczółka. Pola pilastrów zdobione motywem stylizowanej wici roślinnej, w kapitelach kolumn uskrzydlone główki anielskie. Podłucze arkady pierwszej kondygnacji ujęte koronkowym fryzem arkadkowym. W polu zwieńczenia płaskorzeźbiona gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii. Po bokach para płomienistych wazonów, w szczycie krzyż. W polu pierwszej kondygnacji obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkoliście, z wizerunkiem św. Józefa. W polu drugiej kondygnacji zamknięty półkoliście obraz św. Kazimierza. Struktura marmoryzowana w odcieniach brązu i niebieskości, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 2: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, jednoosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, z drewnianą mensą i kamiennym portatylem, ujęty po bokach parą pilastrów, z antepedium dekorowanym płyciną z płaskorzeźbionym krzyżem równoramiennym z motywami lilii między ramionami, wpisanym w okrąg. Pierwsza kondygnacja nastawy w formie jednoprzelotowego łuku triumfalnego, którego półkolista arkada wsparta jest na parze kolumn o kanelowanych trzonach. Całość ujmują dwie pary spiętrzonych pilastrów oraz para spływów wolutowych, a wieńczy wydatny gzyms. Druga kondygnacja ujęta po bokach parą i kolumn wspierających wyłamujące się ponad nimi, przerwane w partii architrawu i fryzu belkowanie. Dodatkowo ta część retabulum jest flankowana parą spływów wolutowych. Zwieńczenie w formie trójkątnego przyczółka. Pola pilastrów zdobione motywem stylizowanej wici roślinnej, w kapitelach kolumn uskrzydlone główki anielskie. Podłucze arkady pierwszej kondygnacji ujęte koronkowym fryzem arkadkowym. W polu zwieńczenia płaskorzeźbiona gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii. Po bokach para płomienistych wazonów, w szczycie krzyż. W polu pierwszej kondygnacji obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkoliście, z wizerunkiem św. Józefa. W polu drugiej kondygnacji zamknięty półkoliście obraz św. Kazimierza. Struktura marmoryzowana w odcieniach brązu i niebieskości, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 3: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, jednoosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, z drewnianą mensą i kamiennym portatylem, ujęty po bokach parą pilastrów, z antepedium dekorowanym płyciną z płaskorzeźbionym krzyżem równoramiennym z motywami lilii między ramionami, wpisanym w okrąg. Pierwsza kondygnacja nastawy w formie jednoprzelotowego łuku triumfalnego, którego półkolista arkada wsparta jest na parze kolumn o kanelowanych trzonach. Całość ujmują dwie pary spiętrzonych pilastrów oraz para spływów wolutowych, a wieńczy wydatny gzyms. Druga kondygnacja ujęta po bokach parą i kolumn wspierających wyłamujące się ponad nimi, przerwane w partii architrawu i fryzu belkowanie. Dodatkowo ta część retabulum jest flankowana parą spływów wolutowych. Zwieńczenie w formie trójkątnego przyczółka. Pola pilastrów zdobione motywem stylizowanej wici roślinnej, w kapitelach kolumn uskrzydlone główki anielskie. Podłucze arkady pierwszej kondygnacji ujęte koronkowym fryzem arkadkowym. W polu zwieńczenia płaskorzeźbiona gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii. Po bokach para płomienistych wazonów, w szczycie krzyż. W polu pierwszej kondygnacji obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkoliście, z wizerunkiem św. Józefa. W polu drugiej kondygnacji zamknięty półkoliście obraz św. Kazimierza. Struktura marmoryzowana w odcieniach brązu i niebieskości, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 4: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, jednoosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, z drewnianą mensą i kamiennym portatylem, ujęty po bokach parą pilastrów, z antepedium dekorowanym płyciną z płaskorzeźbionym krzyżem równoramiennym z motywami lilii między ramionami, wpisanym w okrąg. Pierwsza kondygnacja nastawy w formie jednoprzelotowego łuku triumfalnego, którego półkolista arkada wsparta jest na parze kolumn o kanelowanych trzonach. Całość ujmują dwie pary spiętrzonych pilastrów oraz para spływów wolutowych, a wieńczy wydatny gzyms. Druga kondygnacja ujęta po bokach parą i kolumn wspierających wyłamujące się ponad nimi, przerwane w partii architrawu i fryzu belkowanie. Dodatkowo ta część retabulum jest flankowana parą spływów wolutowych. Zwieńczenie w formie trójkątnego przyczółka. Pola pilastrów zdobione motywem stylizowanej wici roślinnej, w kapitelach kolumn uskrzydlone główki anielskie. Podłucze arkady pierwszej kondygnacji ujęte koronkowym fryzem arkadkowym. W polu zwieńczenia płaskorzeźbiona gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii. Po bokach para płomienistych wazonów, w szczycie krzyż. W polu pierwszej kondygnacji obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkoliście, z wizerunkiem św. Józefa. W polu drugiej kondygnacji zamknięty półkoliście obraz św. Kazimierza. Struktura marmoryzowana w odcieniach brązu i niebieskości, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 5: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, jednoosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, z drewnianą mensą i kamiennym portatylem, ujęty po bokach parą pilastrów, z antepedium dekorowanym płyciną z płaskorzeźbionym krzyżem równoramiennym z motywami lilii między ramionami, wpisanym w okrąg. Pierwsza kondygnacja nastawy w formie jednoprzelotowego łuku triumfalnego, którego półkolista arkada wsparta jest na parze kolumn o kanelowanych trzonach. Całość ujmują dwie pary spiętrzonych pilastrów oraz para spływów wolutowych, a wieńczy wydatny gzyms. Druga kondygnacja ujęta po bokach parą i kolumn wspierających wyłamujące się ponad nimi, przerwane w partii architrawu i fryzu belkowanie. Dodatkowo ta część retabulum jest flankowana parą spływów wolutowych. Zwieńczenie w formie trójkątnego przyczółka. Pola pilastrów zdobione motywem stylizowanej wici roślinnej, w kapitelach kolumn uskrzydlone główki anielskie. Podłucze arkady pierwszej kondygnacji ujęte koronkowym fryzem arkadkowym. W polu zwieńczenia płaskorzeźbiona gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii. Po bokach para płomienistych wazonów, w szczycie krzyż. W polu pierwszej kondygnacji obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkoliście, z wizerunkiem św. Józefa. W polu drugiej kondygnacji zamknięty półkoliście obraz św. Kazimierza. Struktura marmoryzowana w odcieniach brązu i niebieskości, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.

Św. Józef

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
nowotarski
Gmina
Nowy Targ
Miejscowość
Klikuszowa
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Nowy Targ
Parafia
Św. Marcina
Miejsce przechowywania
nawa główna, północna strona łuku przytęczowego
Identyfikator
DZIELO/10561
Kategoria
ołtarz
Dookreślenie zabytku
Ołtarz boczny
Ilość
1
Czas powstania
druga połowa XIX wieku
Technika i materiał
drewno; cięcie, rzeźbienie, marmoryzacja, złocenie, srebrzenie
Autor noty katalogowej
Paulina Chełmecka
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Opis

Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, jednoosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, z drewnianą mensą i kamiennym portatylem, ujęty po bokach parą pilastrów, z antepedium dekorowanym płyciną z płaskorzeźbionym krzyżem równoramiennym z motywami lilii między ramionami, wpisanym w okrąg. Pierwsza kondygnacja nastawy w formie jednoprzelotowego łuku triumfalnego, którego półkolista arkada wsparta jest na parze kolumn o kanelowanych trzonach. Całość ujmują dwie pary spiętrzonych pilastrów oraz para spływów wolutowych, a wieńczy wydatny gzyms. Druga kondygnacja ujęta po bokach parą i kolumn wspierających wyłamujące się ponad nimi, przerwane w partii architrawu i fryzu belkowanie. Dodatkowo ta część retabulum jest flankowana parą spływów wolutowych. Zwieńczenie w formie trójkątnego przyczółka. Pola pilastrów zdobione motywem stylizowanej wici roślinnej, w kapitelach kolumn uskrzydlone główki anielskie. Podłucze arkady pierwszej kondygnacji ujęte koronkowym fryzem arkadkowym. W polu zwieńczenia płaskorzeźbiona gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii. Po bokach para płomienistych wazonów, w szczycie krzyż.
W polu pierwszej kondygnacji obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkoliście, z wizerunkiem św. Józefa. W polu drugiej kondygnacji zamknięty półkoliście obraz św. Kazimierza. Struktura marmoryzowana w odcieniach brązu i niebieskości, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.

Zarys problematyki artystycznej

Wykonana pod koniec XIX lub na początku XX wieku struktura ołtarza prezentuje styl neobarokowy, nawiązujący do epoki zarówno architektoniczną formą nastawy, z typowymi dla niej układami detali architektonicznych, jak również ornamentyką w formie stylizowanych wici roślinnych oraz sposobem wykończenia powierzchni za pomocą chętnie stosowanej w XVIII wieku marmoryzacji.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Wykonana pod koniec XIX lub na początku XX wieku struktura ołtarza prezentuje styl neobarokowy, nawiązujacy do epoki zarówno architektoniczną formą nastawy, jak i sposobem jej wykończenia.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna, z wejściem prowadzącym od zakrystii. Kosz na planie sześcioboku z podwieszeniem w postaci sześciobocznego stożka zakończonego szyszką. Ścianki kosza flankowane pilastrami podtrzymującymi niepełne belkowanie, zamknięte gzymsem wyłamanym na osi podpór tworzące parapet ambony. Ścianki podstawy dekorowane fantazyjną wicią roślinną złożoną ze stylizowanych liści akantu i kampanul. Ścianki kosza ozdobione prostokątnymi płycinami w złoconych, profilowanych ramach; w polu dekorowane stylizowaną, pionową wicią utworzoną z kampanul wyrastających z muszli. Pilastry ustawione na niskich cokolikach zdobionych rozetami, z trzonami z szerokim pasem utworzonym z liści o ostrych zakończeniach. W zaplecku, w prostokątnej ramie współczesny obraz Jezusa Dobrego Pasterza, namalowany przez Zbigniewa Juszczaka. Baldachim na planie sześcioboku od dołu zdobiony lambrekinem, zamknięty od góry profilowanym gzymsem, w zwieńczeniu z bogato dekorowanym krzyżem łacińskim stojącym na ostrosłupie. U spodu baldachimu gołębica Ducha Świętego na tle promieni ułożonych w wiązki o nierównej długości. Struktura polichromowana na kolor ciemnobrązowy, ornamentyka i profilowania złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica na podstawie na planie pięciu boków z ośmioboku. Stopa ośmioboczna zakończona takimże talerzykiem. Trzon ośmioboczny, dekorowany ostrołukowymi blendami z prostym maswerkiem. Czara ośmioboczna, spłaszczona, jej ścianki dekorowane płycinami z półkolistymi łukami i maswerkiem. Pokrywa ośmioboczna zwężająca się ku górze na kształt cokołu zwieńczonego krzyżem; ścianki dekorowane blendami. Chrzcielnica w kolorze naturalnego drewna; profile i ornamentyka złocone.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny z antepedium artykułowanym trzema płycinami. Dwie skrajne, węższe zawierają dekorację złożoną z korony i nasadzonego na nią krzyża pomiędzy liśćmi wawrzynu ustawionymi w słup, środkowa, szersza z motywem krzyża równoramiennego o trójlistnych zakończeniach ramion, ujętego maswerkiem. Predella wklęśle zwężająca się, po bokach artykułowana pięcioma płycinami ze stylizowanymi wiciami roślinnymi. Tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki, flankowane od frontu parą kolumienek wtopionych w naroża, zamknięte nadwieszonym łukiem półkolistym. Prostokątne, półkoliście zamknięte drzwiczki zdobione płaskorzeźbionym motywem kielicha eucharystycznego. Część środkowa nastawy w formie trójprzelotowego łuku triumfalnego. Każda z ujmujących płytkie wnęki półkolistych arkad wsparta na parze kolumn. Podłucza ujęte dekoracyjnym ornamentem arkadkowym, który w części środkowej przybiera kształt trójliścia. Kolumny wspierają zamykające osie wimpergi. Zwieńczenie części środkowej retabulum osadzone na zdwojonym cokole, ma formę wspartej na parze kolumienek półkolistej arkady, której podłucze wypełnia motyw trójliścia, zamkniętej wimpergą. Całość ujmuje para przypór o zakończeniach ujętych kolumienkami wspierającymi sterczyny. Boczne osie zwieńczone motywem oktogonalnych latarni przekrytych kopułkami. Pola predelli zdobią motywy wici akantowych, boki ujmuje para ażurowych uszaków. W polach wimperg oraz w dolnej partii wnęki części środkowej stylizowana ornamentyka roślinna, w górnej części monogram maryjny. Krawędzie zwieńczenia zdobi motyw wici roślinnej, czołganki oraz sterczyny zwieńczone kwiatonami. We wnęce części środkowej ujęty rzeźbioną, złoconą ramą obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. We wnęce po prawej stronie retabulum figura św. Stanisława Kostki, po lewej św. Alojzego Gonzagi. W zwieńczeniu figura anioła. Polichromia ołtarza utrzymana w kolorach beżu i różu, detale i ornamenty złocone. Kolumny środkowej osi zielone, marmoryzowane, gzymsy w przyczółkach w kolorach niebieskim i czerwonym.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Kościół orientowany, jest budowlą murowaną z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Korpus nawowy jest jednonawowy i czteroprzęsłowy. Do dwuprzęsłowego, zamkniętego trójbocznie prezbiterium od północy przylega zakrystia. Na osi kościoła, w przedłużeniu północnego przęsła jest czworoboczna, wysunięta przed lico fasady wieża. Od południa do drugiego przęsła korpusu przylega kruchta. Nawa przekryta jest sklepieniem kolebkowym z lunetami wspartymi na pilastrach, w prezbiterium sklepienie krzyżowo-żebrowe z gurtą wspartą na pilastrach. Przestrzeń prezbiterium od korpusu nawowego oddziela półkolista arkada łuku tęczowego i drewniana balustrada. Artykulację ścian na zewnątrz kościoła stanowi zespół dwuuskokowych przypór, w narożach wieży są czterouskokowe, osadzonych na niewysokim cokole. Do wnętrza prowadzą 3 otwory drzwiowe. Dwuskrzydłowe drzwi w fasadzie ujęte są kamiennym obramieniem zamkniętym łukiem koszowym z kluczem pośrodku, wspartym na gzymsie oraz 2 w północnej ścianie kaplicy bocznej. 2 prostokątne prowadzą przez kruchtę i zakrystię. Ściany korpusu nawowego i prezbiterium przeprute są prostokątnymi oknami zamkniętymi łukiem odcinkowym. Okno na zakończeniu prezbiterium jest formie półkoliście zamkniętej niszy z figurą Matki Boskiej. Kształt okien korpusu i prezbiterium został powtórzony w przyległości prezbiterium. Powyżej wejścia na osi wieży małe okienko zamknięte łukiem koszowym, wyżej nisza zamknięta ostrołukowo. W górnej partii wieży znajdują się cztery, duże, zamknięte półkoliście otwory okienne ujęte prostymi obramieniami. Szczyt wierzy obiega gzyms wieńczący z półkolistym łukiem na osi każdej ze ścian. Dach w formie hełmu z latarnią. Dach prezbiterium i korpusu dwuspadowy, kryty blachą, nad pierwszym przęsłem wieżyczka na sygnaturkę. Kruchta z dachem dwuspadowym, przyległość pulpitowym. Tynki w kolorze beżowym i białym.
kościół
Kościół św. Marcina
Zdjęcie nr 1: Całopostaciowa, pełnoplastyczna, ustawiona na niewysokiej, prostopadłościennej podstawie figura Najświętszego Serca Jezusa. Jezus, stojąc w kontrapoście, zwrócony jest na wprost. Lekko przechyloną w lewo głowę charakteryzuje pociągła twarz o delikatnych rysach i krótkim zaroście. Długie, falowane włosy wspierają się na ramionach. Jezus ubrany jest w białą suknię przewiązaną żółtym paskiem i przewieszony przez lewe ramię, osłaniający biodra i nogi czerwony płaszcz o złoconym galonie i niebieskiej podszewce. Prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, lewą wskazuje na gorejące na piersiach serce. Na dłoniach widoczne są ślady ran.
rzeźba
Najświętsze Serce Jezusa
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, ujęty rzeźbioną ramą z motywem wici akantowej, przedstawia Madonnę z Dzieciątkiem. Ukazana w półpostaci Maria zwrócona jest na wprost. W trzech czwartych skierowaną w lewo głowę charakteryzuje owalna twarz o wyrazistych rysach z ciemnymi łukami brwi, dużymi, migdałowatymi oczami o wyraźnych, dolnych powiekach, długim, prostym nosie, kształtnymi ustami w subtelnym uśmiechu i wyraźną linią podbródka. Partie szat pokryte są metalowymi osłonami. Maria ma na sobie srebrną, przewiązaną w pasie suknię zdobioną motywem tulipanów, pod szyją krótkie korale. Głowę, ramiona i ręce osłania srebrny, spięty pod szyją owalną broszą płaszcz obszyty złoconymi galonami, zdobiony motywem ukwieconej wici roślinnej. Matka Boska prawą, uniesioną na wysokości piersi ręką o wyprostowanej dłoni i złączonych trzech palcach wskazuje na trzymane na lewej ręce Dzieciątko. Zwrócony w trzech czwartych w prawo Jezus ukazany jest w pozycji siedzącej. Zaokrągloną twarz charakteryzują pełne, wyraziste rysy o dużych oczach z wydanie podkreślonymi liniami powiek, długim nosie, kształtnych ustach w delikatnym uśmiechu, zaróżowionych policzkach oraz wyraźniej linii podbródka. Jezus ma na sobie długą, srebrną, przewiązaną w pasie, zdobioną ukwieconą wicią roślinną suknię o złoconym obszyciu dekoltu i dekoracyjnych galonach przy mankietach dolnej krawędzi. Lewą ręką podtrzymuje małą, zamkniętą, złoconą księgę, prawą unosi w geście błogosławieństwa. Zwieńczone zamkniętymi, kameryzowanymi koronami głowy okalają – promienisty nimb Jezusa, wieniec z 12 gwiazd Marii. Tło niebieskie, z drobnym deseniem.
obraz
Matka Boska z Dzieciątkiem

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum siedząca postać Marii zwrócona trzy czwarte w lewo, delikatnie pochylona z rękami złożonymi w geście modlitwy. Przed nią siedzące na skale Dzieciątko, zwrócone trzy czwarte w prawo, delikatnie pochylone, opierające ciężar ciała na prawej ręce. Maria o delikatnych rysach: owalnej twarzy, małym nosie i drobnych ustach. Na głowie ma biały welon przykrywający jej włosy. Ubrana jest w bladoróżową suknię oraz silnie udrapowany ciemnogranatowy płaszcz, spod którego widoczna jest bosa stopa. Dzieciątko o jasnej, różowawej karnacji. Twarz pełna o małym nosie i głęboko osadzonych oczach. Głowę okalają krótkie, złote włosy. Wokół głów Marii i Dzieciątka złote, świetliste nimby. W tle pejzaż z widocznymi fragmentami drzew w brunatnej i ciemnozielonej tonacji. Rama złocona, fakturowana, w narożach i pośrodku boków zdobiona stylizowaną wicią roślinną.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej Karmiącej. W centrum kompozycji została ukazana Maria w półpostaci z głową przechyloną na lewe ramię. W lewej dłoni trzyma Dzieciątko Jezus, a prawą przytrzymuje pierś, którą go karmi. Ubrana jest w zielone szaty: suknię oraz płaszcz zdobione jasnoczerwonymi i kolistymi różami, niebieskimi tulipanami oraz zielonymi listkami. Szaty obwiedzione są czarnym konturem, w środku malowane płaską plamą barwną, bez cieniowania. Twarz Marii pełna o jasnej karnacji z zaróżowionymi policzkami z długim nosem i małymi ustami. Włosy długie, ciemnobrązowe, schowane pod welonem. Dzieciątko ponad naturalnych rozmiarów z odkrytymi ramionami i kolanami. Tło po lewej stronie obrazu ciemnoniebieskie, a po prawej zielone z żółtym nimbem wokół głowy Dzieciątka oraz żółtym fragmentem w prawym, górnym narożu. Wokół głów postaci rozmieszczonych jest jednaście, dużych i złotych gwiazd. Rama prosta, drewniana i bejcowana.
obraz

Matka Boska Karmiąca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, zamknięty łukiem nadwieszonym z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Maria ukazana w półpostaci, frontalnie, z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku. Dzieciątko widoczne z prawego profilu, z głową odwróconą do tyłu, oburącz ujmuje dłoń Marii. Owalne twarze postaci charakteryzują linearnie opracowane rysy, z długimi, wąskimi nosami oraz drobnymi ustami. Oczy Marii mają migdałowy kształt, jej wzrok skierowany jest na wprost. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię z długimi rękawami ze złotymi obszyciami oraz ciemnoniebieski płaszcz nałożony na głowę. Dzieciątko ubrane jest w zieloną sukienkę i czerwony płaszcz, z jego lewej stopy zsuwa się sandał. Jezus spogląda w kierunku niewielkiej sylwetki jednego z dwóch archaniołów znajdującego się po prawej stronie – archanioła Gabriela. Po drugiej stronie jest archanioł Michał, obaj trzymają w dłoniach narzędzia Męki Pańskiej: Michał (włócznię i gąbkę z octem), Gabriel (krzyż). Na głowach Marii i Dzieciątka znajdują się otwarte korony ze szlachetnymi kamieniami, a wokół nimby: Matki Boskiej dekorowany bogatą wicią floralną, u Dzieciątka nimb krzyżowy. Wszystkie postacie są podpisane inicjałami: nad głową Marii, po lewej stronie obrazu widnieją litery „MP”, a po prawej „ΘΥ”; następnie po lewej stronie obrazu, nad głową archanioła Michała znajdują się litery „ΟΡМ”, a nad głową archanioła Gabriela „OΡГ” i dalej, po prawej stronie obrazu, obok Dzieciątka Jezus litery „IC-XC”. Tło jest złocone. Obraz ujęty jest prostokątną, profilowaną ramą zdobioną od zewnątrz ażurową wicią roślinną. W górnej części kompozycji napis „MATKO BOSKA NIEUSTAJĄCEJ POMOCY / MÓDL SIĘ ZA NAMI”. Rama drewniana, profilowana, złocona, ozdobiona rzędem stylizowanych liści akantu.
obraz

Matka Boska Nieustastającej Pomocy

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta w rozbudowanej, profilowanej ramie dekorowanej nakładanymi motywami geometrycznymi oraz kwiatowymi, zwieńczonej na osi monogramem maryjnym. W centrum kompozycji, nieco z lewej strony obrazu przedstawienie Marii trzymającej na kolanach martwe ciało Chrystusa. Twarz Marii szeroka, z delikatnie otwartymi ustami, szerokim nosem i wzrokiem skierowanym ku niebu. Matka Boska jest ubrana w czerwoną suknię, ciemnobłękitny płaszcz nałożony na głowę oraz biały welon. Chrystus ukazany w pozycji półleżącej na białym płótnie, z lewą ręką podtrzymywaną przez Marię, prawą opadłą bezwładnie w dół. Twarz szczupła, oczy zamknięte, okolona krótką brodą i długimi, ciemnobrązowymi włosami, spływającymi na ramiona i plecy. Odziany jest w białe perizonium na biodrach, delikatnie drapowane. Wokół głów są zaznaczone nimby. W lewym, dolnym rogu przedstawienia titulus oraz misa, w prawym widoczny fragment krzyża. W tle otwiera się rozległy pejzaż z widokiem na Jerozolimę. Kolorystyka ciemna, ciepła z dominacją brązów.
obraz

Pieta

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Jak cytować?

Paulina Chełmecka, "Św. Józef ", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-jozef-20

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności