Św. Jan Nepomucen
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta z profilowaną ramą, dekorowaną pasem palmetek i ornamentem geometrycznym. W centralnym polu pełnopostaciowa sylwetka św. Jana Nepomucena ubranego w strój kapłański (czarna sutanna, biała rokieta, futrzany mucet i czarny biret) z nieodłącznymi atrybutami: gałązką palmową w lewej dłoni, symbolizującą męczeńska śmierć i krucyfiksem w prawej. Ma oalną, delikatną twarz z ciemnymi oczami, wąskim nosem i niewielkimi ustami. Krótkie włosy sięgają karku, twarz okala ciemnobrązowa broda. Nienaturalnie wyeksponowana na pierwszy plan postać świętego stoi nad brzegiem rzeki Wełtawy, mając za sobą panoramę Pragi (most Karola, Hradczany) oraz nieco zachmurzone niebo. Kolorystyka obrazu jasna, barwy ciepłe, tonacja lekko pastelowa.

Św. Jan Nepomucen

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wadowicki
Gmina
Kalwaria Zebrzydowska
Miejscowość
Kalwaria Zebrzydowska
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Kalwaria Zebrzydowska
Parafia
Św. Józefa
Tagi
malarstwo religijne św. Jan Nepomucen
Miejsce przechowywania
prawa ściana nawy
Identyfikator
DZIELO/14395
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
XIX/XX wiek (?)
Technika i materiał
olej na płótnie
Wymiary podstawowe
szerokość – 117 cm
Wymiary szczegółowe
Wysokość bez ramy – 135 cm
Szerokość bez ramy – 105 cm
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Dzieje zabytku

Obraz przedstawiający św. Jana Nepomucena został przywieziony ze Śląska w latach pięćdziesiątych XX wieku przez księdza Czesława Pacygę.

Opis

Obraz w kształcie prostokąta z profilowaną ramą, dekorowaną pasem palmetek i ornamentem geometrycznym. W centralnym polu pełnopostaciowa sylwetka św. Jana Nepomucena ubranego w strój kapłański (czarna sutanna, biała rokieta, futrzany mucet i czarny biret) z nieodłącznymi atrybutami: gałązką palmową w lewej dłoni, symbolizującą męczeńska śmierć i krucyfiksem w prawej. Ma oalną, delikatną twarz z ciemnymi oczami, wąskim nosem i niewielkimi ustami. Krótkie włosy sięgają karku, twarz okala ciemnobrązowa broda. Nienaturalnie wyeksponowana na pierwszy plan postać świętego stoi nad brzegiem rzeki Wełtawy, mając za sobą panoramę Pragi (most Karola, Hradczany) oraz nieco zachmurzone niebo.
Kolorystyka obrazu jasna, barwy ciepłe, tonacja lekko pastelowa.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry, niewielkie spękania i zabrudzenia warstwy malarskiej.

Streszczenie

Pochodzący z przełomu XIX i XX wieku obraz przedstawiający św. Jana Nepomucena został przywieziony ze Śląska w latach pięćdziesiątych XX wieku przez księdza Czesława Pacygę. Święty Jan Nepomucen był kanonikiem kolegiaty św. Idziego w Pradze. Wmieszany w walkę arcybiskupa Pragi z królem Wacławem, nie chcąc wyjawić tajemnicy spowiedzi, zginął zrzucony z widniejącego w tle obrazu mostu Karola do Wełtawy w 1393 roku.

Bibliografia

Janicka-Krzywda Urszula , "Patron – atrybut – symbol", Poznań 1993

ŹRÓDŁA ARCHIWALNE

Księga fundacji kościółka św. Józefa w Kalwaryi Zebrzydowskiej założona w roku 1887.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Mozaika w kształcie stojącego prostokąta z umieszczonym centralnie frontalnym przedstawieniem św. Józefa trzymającego w ramionach Dzieciątko Jezus. Józef ukazany całopostaciowo, w pozycji stojącej, na prawym ramieniu podtrzymuje Dzieciątko. Twarz świętego pozbawiona jest szczegółów fizjonomicznych. Wokół jego głowy znajduje się nimb w kolorach białym, szarym, złotym oraz jasnobłękitnym. Postać ubrana jest w ciemnoszare, długie szaty. Dzieciątko ukazane jest w dużym uproszczeniu, z pominięciem szczegółów fizjonomicznych i anatomicznych. Tło przedstawienia stanowi wielobarwna kompozycja z geometrycznych fragmentów ceramiki w różnych odcieniach czerwieni, zieleni, błękitu oraz granatu.
inne dzieła sztuki
Św. Józef z Dzieciątkiem
Zdjęcie nr 1: Mozaika w kształcie stojącego prostokąta z umieszczonym centralnie frontalnym przedstawieniem Matki Boskiej w typie Niepokalanie Poczętej. Maria ukazana całopostaciowo, w pozycji stojącej z głową pochyloną nieznacznie w prawo i skierowaną do dołu. Ręce postaci ugięte w łokciach i wyciągnięte na boki. Twarz Marii pozbawiona jest szczegółów fizjonomicznych. Wokół głowy znajduje się nimb w kolorach białym, złotym, ciemnoniebieskim i zielonym. Postać ubrana jest jasnożółtą suknię z długimi rękawami przewiązaną w talii złotym pasem oraz rozwiany płaszcz utrzymany w odcieniach niebieskiego. Spod szat widoczne brązowe buty. Pod stopami postaci widoczny fragment ciemnozielonego owalu nawiązującego do globu, na którym zazwyczaj stoi Maria w przedstawieniach Niepokalanego Poczęcia. Tło jednolite utrzymane w odcieniach brązu i szarości.
inne dzieła sztuki
Matka Boska Niepokalanie Poczęta
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, ustawiona na wysokim dwustrefowym cokole, zryzalitowanym na zewnetrznych krawędziach. Ołtarz prostopadłościenny z kamienną mensą. Antepedium drewniane, dekorowane na wybrzuszeniu trzema płycinami z rytą wicią roślinną i monogramem IHS. Tabernakulum w kształcie kapliczki na cokole w formie prostopadłościanu; ścianka frontowa ujęta półfilarami dźwigającymi gzyms opasujący go z trzech stron, na froncie przyjmujący kształt łuku segmentowego, spiętego ustawionymi przeciwstawnie wolutami. Trzony półfilarów dekorowane owocowo-roślinnymi zwisami, pole środkowe skręconymi liśćmi akantu w układzie lustrzanym. Na nim nastawa w formie półokrągłej ścianki dekorowanej płyciną w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem pełnym zdobionym kielichem z unoszącą się ponad nim hostią w otoczeniu promieni. Drzwiczki ujęte skręconymi kolumnami dźwigającymi pełne belkowanie wyłamane na ich osiach i wyniesione w łuk na polem centralnym. Na środku fryzu uskrzydlona główka anielska. Na wyłamanych częściach belkowania wazony płomieniste. Nastawa ołtarzowa ujęta parą kolumn o kapitelach kompozytowych dźwigających fragmenty belkowania o silnie wysuniętym gzymsie, połączone architrawem przyjmującym nad polem środkowym kształt łuku pełnego. Pole środkowe niemal w całości wypełnia nisza ujęta ramą w formie stojącego prostokąta wyłamanego prostokątnie w partii górnego boku, wypełniona obrazem św. Rodziny wymiennie z wizerunkiem Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej. Zwieńczenie na zwężającej się łukowato podstawie w formie przyczółka przerwanego pośrodku cokołem z krzyżem. Cokół w górnej strefie dekorowany płycinami, w partii ryzalitów wypełnionymi akantem mięsistym i uskrzydloną główką anielską na froncie. Rama obrazu w polu środkowym dekorowana wstęgą i liśćmi; w prostokątnym polu nad obrazem płaskorzeźbione obłoki z rzeźbą Gołębicy Ducha Świętego w glorii; powyżej w polu łuku półpostać Boga Ojca z rozłożonymi na boki rękami. Kondygnacja ujęta uszakami utworzonymi z silnie skręcanego mięsistego akantu, zwiniętego w woluty oraz guzy. Krawędzie podstawy zwieńczenia oraz gzyms przyczółka dekorowane liśćmi akantu. Struktura polichromowana w kolorze kremowym; ornamentyka, profile i kolumny złocone i srebrzone.
ołtarz
Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta oprawiony w ciemnozłotą, profilowaną ramę. W centrum kompozycji postać Jezusa, który patrzy w dół, prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, lewą składa na piersi; na obu dłoniach widoczne ślady męki. Spod lewej dłoni wydobywają się promienie – czerwony na lewo, a biały na prawo. Jezus ma owalną twarz z wysokim czołem, niebieskie oczy, wąskie nos i usta. Jasnobrązowe włosy opadają mu na ramiona, ma krótkie wąsy i brodę; wokół głowy nimb krzyżowy. Jest ubrany w białą, długa tunikę o szerokich rękawach lamowaną pod szyją złotem. Przed nim, na pierwszym planie krzaki cierniowe, oraz biały orzeł z rozłożonymi skrzydłami i głową uniesioną w stronę Zbawiciela. Nad dolna krawędzią napis „JEZU UFAMY TOBIE”. W tle górzysty krajobraz, horyzont w połowie wysokości kompozycji, wyżej niebo – jasne dołem i ciemniejące ku górze.
obraz
Jezu ufamy Tobie
Zdjęcie nr 1: Kościół murowany, jednonawowy, z węższym prezbiterium zamkniętym trójbocznie oraz z wieżą wbudowaną w zachodnią fasadę. Do prezbiterium od północy przylega zakrystia, do nawy dwie kaplice leżące po przeciwległych stronach, zamknięte trójbocznie, od zachodu chór wsparty na dwóch filarach, z trójczęściową balustradą wychodzącą do przodu. Korpus trójprzęsłowy, przęsła oddzielone opilastrowanymi filarami podtrzymującymi arkady sklepienia. Nad kaplicami i prezbiterium fragmenty sklepienia gwiaździstego, nad nawą żaglaste. Wielobarwna polichromia ścian i sklepień wypełnia podziały wyznaczone przez elementy architektoniczne, opiera się na motywach geometrycznych, stylizowanych floralnych, zoomorficznych i postaciach aniołów i świętych . Wszystkie okna w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkoliście, w większości witraże, dwa w prezbiterium, po trzy z każdej strony nawy, po dwa w kaplicach, dwa na wysokości chóru, cztery w kondygnacji wieży; wyjątek stanowi okulus w fasadzie. Główne wejście przez fasadę, kolejne do zakrystii. Fasada dwukondygnacyjna, trójosiowa, na cokole, z wieżą. Osie wydzielone pilastrami, z których środkowa mieści drzwi o wykroju prostokąta i okulus w czworobocznej płycinie, a boczne zamknięte konchowo nisze w figurami św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Kondygnacja zamknięta zdwojonym przyczółkiem. Wewnętrzny przerwany na kartusz herbowy i okrągłą plakietę z krzyżem, zewnętrzny na kondygnację wieży. Wieża z każdej strony przepruta oknem zwieńczonym fragmentem gzymsu, na narożach ujęta pilastrami podtrzymującymi belkowanie z linią gzymsu wyoblającą się w środku i ujmującą tarczę zegara. Pozostałe elewacje na kamiennym cokole, nawa i prezbiterium z nietynkowanej cegły, kaplice i zakrystia otynkowane. Kontynuują podziały pilastrami, artykulację podkreślają okna. Dach nad nawą główną dwuspadowy, nad kaplicami i prezbiterium wieloboczne, wieża przekryta hełmem z latarnią, zwieńczona ostrosłupem z krzyżem. Najcenniejszym zabytkiem świątyni jest ołtarz główny z około 1700 roku przeniesiony tutaj z kościoła z Limanowej, interesująca jest polichromia o inspiracjach młodopolskich z elementami art decó.
kościół
Kościół św. Józefa
Zdjęcie nr 1: Tabernakulum oparte na schemacie aediculi na cokole w formie prostopadłościanu. Ścianka frontowa ujęta półfilarami dźwigającymi gzyms opasujący go z trzech stron, na froncie przyjmujący kształt łuku segmentowego, spiętego ustawionymi przeciwstawnie wolutami. Trzony półfilarów dekorowane owocowo-roślinnymi zwisami, pole środkowe skręconymi liśćmi akantu w układzie lustrzanym. Na nim nastawa w formie półokrągłej ścianki dekorowanej płyciną w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem pełnym zdobionym kielichem z unoszącą się ponad nim hostią w otoczeniu promieni. Drzwiczki ujęte skręconymi kolumnami dźwigającymi pełne belkowanie wyłamane na ich osiach i wyniesione w łuk na polem centralnym. Na środku fryzu uskrzydlona główka anielska. Na wyłamanych częściach belkowania wazony płomieniste. Na ściance bocznej tabliczka z inskrypcją „FUNDATORZY / RODZICE I DZIECI I szej KOMUNI ŚW(IĘTEJ) / ROCZNIK 2002 / WYK(ONANE) KRAKÓW / MAJ 2002 R(OKU)”.
tabernakulum
Tabernakulum

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Agata Felczyńska , "Św. Jan Nepomucen", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-jan-nepomucen-12

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności