Epitafium księdza Bronisława Niklewicza
Zdjęcie nr 1: Płyta kamienna w formie kwadratu, ujęta drewnianą, profilowaną ramą, pomalowaną na czarno. W polu złocona inskrypcja: „Ś(więtej) P(amięci) / Ks(iądz) KANONIK BRONISŁAW NIKLEWICZ / DZIEKAN MAKOWSKI / NIEODŻAŁOWANY PROBOSZCZ w ZAWOI / UR(ODZONY) 1848 R(OKU) w ŻYWCU, ZM(ARŁ) w 38 R(OKU) KAPŁAŃSTWA 7/8 1911. / PERŁA KAPŁANÓW I CHLUBA RODZINY, / PO ZNOJACH PRZESZEDŁ DO WIECZNEJ KRAINY. / RODZINA ZMARŁEGO KŁADZIE TEN KAMIEŃ, POLECAJĄC DUSZĘ JEGO MODŁOM.” Nad inskrypcją krzyż łaciński.

Epitafium księdza Bronisława Niklewicza

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
suski
Gmina
Zawoja
Miejscowość
Zawoja
Miejsce przechowywania
północna ściana prezbiterium
Identyfikator
DZIELO/09822
Kategoria
płyta nagrobna
Ilość
1
Czas powstania
około 1911 roku
Technika i materiał
granit, techniki kamieniarskie; drewno, techniki stolarskie, polichromowanie
Wymiary podstawowe
szerokość – 106 cm
wysokość – 106 cm
Wymiary szczegółowe
Wysokość bez ramy – 83 cm
Szerokość bez ramy – 83 cm
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

Epitafium poświęcone księdzu Bronisławowi Niklewiczowi zostało wystawione około 1911 roku przez jego rodzinę.

Opis

Płyta kamienna w formie kwadratu, ujęta drewnianą, profilowaną ramą, pomalowaną na czarno. W polu złocona inskrypcja: „Ś(więtej) P(amięci) / Ks(iądz) KANONIK BRONISŁAW NIKLEWICZ / DZIEKAN MAKOWSKI / NIEODŻAŁOWANY PROBOSZCZ w ZAWOI / UR(ODZONY) 1848 R(OKU) w ŻYWCU, ZM(ARŁ) w 38 R(OKU) KAPŁAŃSTWA 7/8 1911. / PERŁA KAPŁANÓW I CHLUBA RODZINY, / PO ZNOJACH PRZESZEDŁ DO WIECZNEJ KRAINY. / RODZINA ZMARŁEGO KŁADZIE TEN KAMIEŃ, POLECAJĄC DUSZĘ JEGO MODŁOM.” Nad inskrypcją krzyż łaciński.

Zarys problematyki artystycznej

Ksiądz Bronisław Niklewicz był proboszczem w Zawoi w latach 1897-1911. Wprowadził w parafii nabożeństwo Drogi krzyżowej. Zakupił do kościoła cztery konfesjonały oraz przekształcił kaplicę znajdującą się w murze otaczającym świątynię.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Ubytki mechaniczne i przetarcia drewnianej ramy.

Streszczenie

Epitafium poświęcone księdzu Bronisławowi Niklewiczowi zostało wystawione około 1911 roku przez jego rodzinę. Był on proboszczem w Zawoi w latach 1897-1911.

Bibliografia

Siwek Andrzej, "Kościół pod wezwaniem św. Klemensa w Zawoi", Kraków-Zawoja 2002

ŹRÓDŁA ARCHIWALNE

Archiwum Parafialne w Zawoi, Spis XX. Proboszczów i XX. Wikarych, bs.

Osoby związane z dziełem

SDM_COVER_PHOTO
Bronisław Niklewicz

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem w postaci dobudowanych do kosza jednobiegowych schodów z podestem i pełną balustradą, po prawej stronie. Kosz na planie kwadratu o ściętych narożach, na cokole w formie spłaszczonego wałka, z podwieszeniem w postaci ostrosłupa o wklęsłych bokach dekorowanych liśćmi, w narożach ujętego taśmami, zakończonego szyszką. Kosz z pilastrami w narożach, których trzony przechodzą w spływy wolutowe, w partii cokołu przyjmując kształt cęgi, dekorowane są kampanulami i zwisami roślinnymi. Pilastry podtrzymują belkowanie, którego gzyms tworzy parapet kosza. Ścianki zdobione płycinami o kształcie zbliżonym do kwadratu o wklęsłych narożach, zwieńczonymi muszlami z kampanulami. Zaplecek wąski, wydłużony, flankowany lizenami zakończonymi konsolami, dekorowanymi akantem z podwieszonymi pąkami i tkaniną. W polu płycina o kształcie stojącego prostokąta o wklęsłych narożach. Baldachim na planie kwadratu o ściętych narożach, z dołączonymi w ich miejsce impostami z podwieszonymi chwostami. Na frontowej ściance zakończonej dwoma wolutowymi fragmentami gzymsu kartusz z malowanym wizerunkiem niezidentyfikowanego herbu (w czerwonym polu srebrny orzeł z gwiazdą nad głową). Na krawędzi kartusza sygle „K” i „PI”. Kartusz ujęty zwisami kwiatowymi. Na baldachimie cztery kabłąki podtrzymujące wazon, dekorowane kampanulami i ornamentem roślinnym. Na podniebieniu gołębica Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana w kolorze białym, profile i ornamentyka złocone, detal srebrzony.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Stopa na planie koła, spłaszczona, na cokole. Trzon w formie dwulalkowej tralki, z pierścieniem w kształcie skręconego sznura pośrodku. Czara półkolista, gładka, u jej podstawy pierścień w kształcie skręconego sznura. Pokrywa drewniana, na planie koła, w formie cokołu z czterema wolutami dekorowanymi rocaille'em, tworzącymi podstawę dla figurki Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej. Maria ukazana frontalnie, w kontrapoście, stoi na globie, posadowionym na obłokach z uskrzydlonymi główkami anielskimi. Lewą ręką podtrzymuje Dzieciątko, prawą wyciąga w przód, prawą stopą depcze węża. Twarz ma okrągłą, o schematycznie zaznaczonych rysach. Ubrana jest w suknię przylegającą do ciała, przepasaną w talii oraz płaszcz zawiązany na prawym ramieniu, na głowie ma welon. Pokrywa polichromowana w kolorze białym, ornamentyka i strój Marii złocony, detal srebrzony, elementy anatomiczne malowane naturalistycznie.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Figura pełnoplastyczna. Anioł ukazany frontalnie, z ugiętą prawą nogą. Obie ręce ma wyciągnięte w bok, w prawej trzyma włócznię z gąbką, w lewej drabinę. Twarz ma owalną, o pełnych policzkach, dużych oczach, zadartym nosie i rozchylonych ustach; okoloną falowanymi włosami opadającymi na ramiona. Ubrany jest w srebrzoną suknię spodnią, sięgającą ziemi, odsłaniającą prawą nogę oraz krótszą szatę wierzchnią, złoconą, o szerokich rękawach, przepasaną w talii. Skrzydła ma srebrzone, rozłożone na boki. Polichromia ciała naturalistyczna, włosy brązowe.
rzeźba
Anioł z arma Christi
Zdjęcie nr 1: Na podstawie na planie prostokąta, dekorowanej przy brzegach wicią roślinną umieszczona figura na wpółleżącego Chrystusa, opartego na kolanach i łokciach. Twarz ma szczupłą, o schematycznie zaznaczonych rysach, dużych oczach i nosie, szerokich ustach. Twarz okolona krótką brodą i włosami opadającymi na kark. Na głowie ma koronę cierniową. Ubrany jest w niebieską tunikę, przylegającą do ciała i przepasaną w talii sznurem. Polichromia ciała bladożółta, włosy brązowe.
rzeźba
Chrystus upadający pod krzyżem
Zdjęcie nr 1: Płyta kamienna w formie kwadratu, ujęta drewnianą, profilowaną ramą. W polu złocona inskrypcja „KSIĄDZ FRANCISZEK KSAWERY / WÜRFEL / IIgi Proboszcz w Zawoi, / urodzony w Choliborzu w Czechach. / Pracował w tutejszej Parafii nietylko dla upięk/szenia Świątyni Pańskiej, ale i dla poświęcenia / i zbawienia dusz ludzkich Sobie powierzonych, / niezmordowaną gorliwością od 12 sierpn(ia) 1856 / do 10 października 1860 roku. / Zakończył życie w 49 roku wieku Swego, / a w 22 roku kapłaństwa. / Cześć Jego pamięci! Pokój Jego duszy! / W dowód miłości! / wdzięczni pa/rafianie wsi Zawoi i Skawicy.” Nad inskrypcją ryty krzyż łaciński.
płyta nagrobna
Epitafium księdza Franciszka Ksawerego Würfela
Zdjęcie nr 1: Figura pełnoplastyczna. Anioł ukazany frontalnie, z ugiętą lewą nogą. Obie ręce ma rozłożone na boki, w prawej trzyma włócznię. Twarz ma owalną, o pełnych policzkach, dużych oczach, zadartym nosie i rozchylonych ustach; okoloną falowanymi włosami opadającymi na ramiona. Ubrany jest w srebrzoną suknię spodnią, sięgającą ziemi, odsłaniającą lewą nogę oraz krótszą szatę wierzchnią, złoconą, o szerokich rękawach, przepasaną w talii. Skrzydła ma srebrzone, rozłożone na boki. Polichromia ciała naturalistyczna, włosy brązowe.
rzeźba
Anioł z arma Christi

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Po obu stronach nawy kościoła są dwa rzędy ławek osadzonych na drewnianych podłogach, po pięć w każdym. Zarówno fronty, zaplecki, jak i policzki są bogato rzeźbione w motywy rozet i lilii zakopiańskich. Boki każdej z ławek wieńczą niewielkie sterczyny w formie tulipanów.
ławka
Ławki
Zdjęcie nr 1: Kościół św. Jana Chrzciciela w Zembrzycach jest usytuowany na zachód od głównej drogi prowadzącej z Makowa Podhalańskiego do Wadowic i położony w centrum wsi, na placu otoczonym żeliwnym płotem na kamiennej podmurówce. Wejście na plac przykościelny prowadzi przez bramę od zachodu i wąską bramkę od północy. Kościół jest budowlą orientowaną, założoną na planie prostokąta, trójnawową, pseudohalową z prezbiterium zamkniętym trójbocznie, przy którym od północy znajduje się kaplica, a od południa piętrowa zakrystia z przedsionkiem i emporą otwartą na prezbiterium. Do nawy od strony północnej przylega wąska kruchta, nakryta dwuspadowym daszkiem. Od zachodu świątyni jest czworoboczna, masywna wieża, w górnej jednej trzeciej wysokości ośmioboczna, nakryta hełmem baniastym z latarnią. W fasadzie wysoka, półkolista wnęka z portalem i oknem termalnym. Przy wieży od północny składzik, a od południa kaplica. Ściany prezbiterium, nawy oraz elewacje aneksów w narożnikach artykułowane są szkarpami. Elewacje boczne zwieńczone ceglanym, zygzakowatym fryzem z krzyżykami. Szczyty na zakończeniach korpusu ozdobione kamiennymi szyszkami. W nawie okna trójdzielne z kamiennymi przezroczami, zamknięte łukami półkolistymi; w prezbiterium prostokątne zamknięte półkoliście. Świątynia nakryta jest dachem dwuspadowym. Na zakończeniu nawy znajduje się wieżyczka na sygnaturkę z baniastym hełmem. Wewnątrz nawy oddzielone są kolumnami z ośmiobocznymi głowicami, które wspierają sklepienia kolebkowe z lunetami. Empory i kaplice otwarte są arkadami półkolistymi. Prezbiterium podniesione jest o poziom dwóch stopni.
kościół
Kościół Narodzenia św. Jana Chrzciciela
Zdjęcie nr 1: Kościół jest położony w centrum wsi, na południe od głównej drogi, na placu otoczonym płotem na kamiennej podmurówce. Wejście na plac kościelny prowadzi przez główną bramę od zachodu oraz drugą od północnego-wschodu. Kościół jest budowlą założoną na planie krzyża łacińskiego, murowaną, orientowaną z delikatnym odchyleniem ku południowi, jednonawową z transeptem, z prezbiterium zamkniętym trójbocznie, przy którym od północy jest zakrystia z emporą, a od południa kaplica. Wnętrze nawy głównej artykułowe jest dwiema płytkimi wnękami, zakończonymi półkoliście, w których w górnej części umieszczone są trójdzielne okna z maswerkami i witrażami. W prezbiterium i kaplicy sklepienie krzyżowo-żebrowe, w nawie gwieździste bez żeber. Nawę od prezbiterium oraz ramion transeptu oddzielają półkoliście zamknięte arkady. Na ścianie arkady tęczowej napis: „CHWAŁA CI TRÓJCO ŚWIĘTA”. W ramionach transeptu pojedyncze okna prostokątne, zamknięte półkoliście. Kolejne dwa okna, lecz węższe znajdują się w prezbiterium. Fasada dwukondygnacyjna z dostawioną wieżą na planie kwadratu. W dolnej kondygnacji fasada artykułowana parą pilastrów w narożach, podtrzymujących profilowany gzyms. Pośrodku główne wejście do kościoła zaakcentowane schodami i monumentalnym portalem z wimpergą i masywnymi kamiennymi węgarami. W górnej kondygnacji fasady uwidoczniona sylwetka wieży z każdej strony flankowana w narożach parą lizen podtrzymujących niepełne belkowanie i trójkątne przyczółki. Od frontu, po bokach wieży spływy wolutowe, w polu półkoliście zamknięte okno, a nad nim okrągłe. Na ścianach bocznych wieży analogiczne oculusy. Na szczycie wieży wysoka iglica. Pozostałe ściany kościoła artykułowe pilastrami, podtrzymującymi niepełne belkowanie zamknięte gzymsem podokapowym. Dach dwuspadowy, nakryty dachówką.
kościół
Kościół Przenajświętszej Trójcy
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Maria ukazana jest w półpostaci, frontalnie, z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku. Ubrana jest w czerwoną suknię z długimi rękawami ze złotymi obszyciami oraz zielony płaszcz nałożony na głowę. Dzieciątko Jezus zwrócone jest w prawą stronę z głową odchyloną w lewo. Owalne twarze postaci charakteryzują linearnie opracowane rysy, z długimi, wąskimi nosami oraz drobnymi ustami. Oczy Marii mają migdałowy kształt, wzrok skierowany jest na wprost. Dzieciątko ujmuje oburącz dłoń Marii. Z jego widocznej spod długiej sukienki stopy zsuwa się sandał. Jezus spogląda w kierunku niewielkiej sylwetki jednego z dwóch aniołów znajdujących się po bokach głowy Marii. Anioł po lewej stronie obrazu, ubrany w czerwoną suknię i zielony płaszcz, trzyma włócznię, trzcinę z gąbką i naczynie z octem, po prawej, ma na sobie czerwoną szatę, a w dłoniach krzyż i gwoździe. Na głowach Marii i Dzieciątka znajdują się blaszane, ażurowe korony wysadzane kamieniami w różnych kolorach, wokół głów natomiast ryte w blasze nimby: Matki Boskiej dekorowany bogatą wicią floralną, u Dzieciątka nimb krzyżowy. Obraz ujęty jest prostokątną ramą zdobioną płaskorzeźbioną wicią roślinną, zwieńczoną ażurowym ornamentem floralnym z wici roślinnej oraz szyszką pinii. Na odwrocie znajduje się atest z pieczęciami z 1911 roku z Rzymu.
obraz
Matka Boska Nieustającej Pomocy
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym nadwieszonym z przedstawieniem Najświętszej Mari Panny Niepokalanie Poczętej unoszącej się pośród obłoków. Maria ukazana w całej postaci, frontalnie, z uniesioną głową skierowaną w lewo, z rękami skrzyżowanymi na piersi, stoi w kontrapoście, na sierpie księżyca. Twarz ma owalną, o dużych, migdałowatych oczach skierowanych w górę, uniesionych brwiach, wąskim nosie i pełnych ustach. Włosy ma jasnobrązowe, falowane, opadające wzdłuż ramion. Ubrana jest w obszerną, białą tunikę oraz jasnoniebieski płaszcz zarzucony na lewy bok postaci z rozwianymi w prawo fragmentami tkaniny z przodu i z tyłu postaci. Wokół jej głowy nimb promienisty oraz wieniec z dwunastu gwiazd. Maria unosi się na obłoku, ukazana jest na tle nieba wypełnionego szaro-różowo-błękitnymi obłokami, rozjaśnionymi wokół jej głowy. Postać Marii w dolnej partii obrazu flankują postacie puttów i uskrzydlonych główek anielskich skrytych wśród obłoków. W prawym dolnym rogu obrazu sygnatura „Leonard Wintorowski / pinx(it) 1911 Lwów”. Na odwrocie obrazu napis „ofiara / Jadwigi z Kempnerów / Żelechowskiej / Łętownia / 9. IX. 1911”.
obraz
Najświętsza Maryja Panna Niepokalanie Poczęta
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z postacią ujętego do kolan, zwróconego w lewo, siedzącego kardynała Jana Puzyny na nieokreślonym tle. Duchowny spogląda na widza, ręce splata i opiera na udach. Ma owalną twarz o wyrazistych rysach, ściągnięte brwi, małe oczy, szeroki nos i wąskie usta. Jest ubrany w czerwoną sutannę, rokietę i mucet, na którym zwieszono krzyż pektoralny. Siedzi na obitym ciemnoczerwonym materiałem krześle z widocznymi drewnianymi fragmentami podłokietników.
obraz
Portret kardynała Jana Puzyny

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Epitafium architektoniczne, w formie aediculi, na cokole z wyciętym u dołu łukiem odcinkowym, ujęte parą kolumn o kapitelach korynckich, dźwigających niepełne belkowanie zakończone wyłamanym szerokim gzymsem. W partii zwieńczenia widnieje płaskorzeźbiona, ujęta liściastymi labrami tarcza z godłem herbu Prus I. Niegdyś epitafium wieńczył zapewne krzyż (obecnie zniszczony). Pośrodku profilowana płycina z inskrypcją „PAMIĘCI / Adama / WIŚNIEWSKIEGO / Dziedzica wsi Przebieczany / zm(arłego) d(nia) 6 Grudnia 1857 / w 64 roku życia. / Pozostała wdowa z dziećmi / poświęca”. W prawej dolnej części epitafium sygnatura „E(dward) Stehlik”.
płyta nagrobna

Epitafium Adama Wiśniewskiego

Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna kamienna w kształcie prostokąta o ściętych dolnych narożach. Na niej wykuta inskrypcja „ADRIANVS SKASSEWSKI DECAN(US) / CRVSVICIEN(SIS) CANONIC(US) VLAD/ISLAVIEN(SIS) R(EVERENDISSI)MI I(N) CHR(IST)O P(AT)RIS D[OMINI] / D(OMI)NI ANDREAE ZEBRIDOWSKI DE / VIANCZBORG DEI GRA(TIA) EPISCO/PI CRAC(OVIENSIS) DVCISQ(UE) SEVERIEN(SIS) THE/SAVRARI(US) VIR PIVS ET CATHOLI/CVS AN(N)O D(OMI)NI MDLV DIE 27 / MENSIS OCTOBR(IS) VITA FVNCT(US) / IN HOC TVMVLO REQESCIT / CVI(US) A(N)I(M)AE SIT DE(US) P(PRO)PICIVS”
płyta nagrobna

Epitafium Adriana Skassewskiego

Zdjęcie nr 1: Płyta w kształcie leżącego prostokąta, w profilowanej opasce tynkowej dekorowanej kimationem. Inskrypcja majuskułowa w języku polskim i zapisem daty po łacinie: TU LEŻY SIMON CHALUBKA / Z MAŁŻANKA HELENA Y SIN/EM MIKOLAIEM W GROBIE TYM / ODPOCZYWAIA POZOSTALY SIN / STANISLAW RODZICOM Y BRATV / TE PAMIATKE WISTAWIŁ MIEISCE / MAŁE MALEMU WZROSTOWI / SOBIE ZABISAWSZY ROKV / 1634. DIE 2I. NOVEMB(RIS).
płyta nagrobna

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Płyta w formie stojącego prostokąta. W górnej części ryty monogram IHS z krzyżem. W polu inskrypcja „Adamo Kołaczkowski / Bonorum Cameralium Ann(o) 9 Praefecto / Die 24. Decembris 1824 A(nn)o vitae 54 / non tam aetate quam maerore / propter culpas aliorum consumpto / addicti amici posuere. / Quisquis es superior disce / quam durum piaesse aliis / Defuncto autem aeternam / precare requiem.” U dołu płyty ryta czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami.
płyta nagrobna

Epitafium Adama Kołaczkowskiego

Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęta profilowaną ramą. W górnej partii, w polu łuku znajduje się wpisane w owal, polichromowane godło herbu Szembek, poniżej tekst „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Ad perpetuam rei memoriam / A(nn)o ab Incarnatione D[omi]ni 1781. / Die octava Julii. / Celsissimus Ill(ust)ri(ssi)mus R(enovere)nd(issi)mus D(omi)nus. / Christophorus Comes / SZEMBEK / Epp(iscop)us Uranopolitan(ensis) Coadjutor Ploc(ensis) / Dux Sielun(ensis) etc. Eccl(esi)am hanc Divo Jo/anni CANTIO dicatam solenni ritu Conse/cravit Anniversarium quo ad Officium et / Missam obeundum D(omini)ca prima p(os)t Festum Visita(ti)o / B(EATE) V(IRGINIS) MARIAE statuit et determinavit / Cura R(everendi) Stanislai Petulski huius Eccl(esiasti)cae / Actualis Praebendarii”.
tablica pamiątkowa

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Epitafium z fantazyjnie wyciętą płyciną o bokach w kształcie półkolistych, nadwieszonych łuków na wklęsłych uskokach, ujętą uproszczonymi wolutami z chrząstkami. Pod dolną krawędzią kartusz z tarczą z godłami herbów Ostoja i Rola. W górnej części epitafium okrągły medalion ujęty taśmami zakończonymi ślimacznicami z krzyżem. W jego polu uproszona trupia czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami. W polu Inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / PERIL(LVST)RI ET R(EVERENDI)S(I)MO DOMINO ADAMO / PAVLO A TARNOW TARNOWSKI PRAEPO/SITO SEVERIENSI FRATRI SVO GERMA/NO DESIDERATISSIMO AN(NO) 1712 / ATQVE / IOSEPHO, ET STANISLAO FILIIS AC MA/RIANNAE ET SALOMEAE TVM GEMINIBVS / ANNAE ALTER AEVE SALOMEAE NEC NON CHRI/STINAE FILIABVS, CHARISSIMAE SOBOLI SVAE PVBESCENTE AETATE ANNV(M) 1725 /DEFVNCTIS / SIBIQVE / ILLVSTRES ET MAGNIFICI MICHAEL STANISLAVS AB EADEM TARNOW TARNOWSKI EX / VENATORE LANCICIEN[sic] CAPITANEO SEVERIEN(IS) PRIMO BIECEN(SI] NVNC SIRADIENSIS CASTELLANVS / ET ROSA DE RILSKO SCIBOROWNA CONIVGES AD HIC VIATORES TAMEN MORITVRI, PRO / MORE CHRISTIANO AMORE HOC POSVERVNT MONVMENTVM AN(NO) D(OMINI) 1729 / QVORVM / VIRVTES ET QVALITATES MERITA VERITATI / VERITAS REFERAT POSERITATI / ETTI LECTOR PIE ETIAM MORTALIS / ANIMABVS FIDELIVM DEFVNCTORVM / PACEM PRECANDO DIC / REQVIESCANT IN PACE /AMEN".
płyta nagrobna

Epitafium Adama Pawła Tarnowskiego i jego dzieci Józefa, Stanisława, Marianny, Salomei, Ewy i Salomei

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Epitafium księdza Bronisława Niklewicza", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-ksiedza-bronislawa-niklewicza

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności