polichromia ścienna
Zdjęcie nr 1: Polichromia pokrywa północną, południową i zachodnią ścianę nawy oraz arkadę ściany tęczowej. Od posadzki na wysokość około 1,5 m jednolity pas utrzymany w granatowej tonacji kolorystycznej, oddzielony powyżej pasem bordowo-złotego, przestylizowanego ornamentu geometrycznego. Nad nim wysoki pas jasnozielonego tła z białym, powtarzającym się ornamentem geometryczno-roślinnym, sięgającym pod zaskrzynienia. Na wysokości okien, po obu stronach cztery wydzielone pola w kształcie stojących prostokątów zakończonych ostrołukowo. Na ścianie północnej, bliżej ołtarza bocznego i ściany tęczowej scena wygnania z raju z Adamem i Ewą, Archaniołem Michałem, Bogiem Ojcem i Matką Boską Niepokalanie Poczętą. W drugim polu na tej samej ścianie, bliżej parapetu chóru muzycznego, scena stworzenia świata z Adamem i Ewą i zwierzętami przebywającymi w raju; powyżej, na obłoku zasiada Bóg Ojciec w otoczeniu aniołków. Analogiczna kompozycja układu pól znalazła się na ścianie południowej. Bliżej ołtarza bocznego scena przekazania kluczy św. Piotrowi przez Jezusa. W następnym polu znalazło się przedstawienie Sądu Ostatecznego z Bogiem Ojcem, Chrystusem, Matką Boską i św. Janem Chrzcicielem (Deesis) oraz duszami zbawionych i potępionych, o które spierają się aniołowie i diabły. Na ścianie tęczowej, po stronie północnej przy arkadzie łuku tęczowego przedstawienie króla Dawida grającego na harfie. Analogicznie, po drugiej stronie widnieje scena przekazania Dekalogu Mojżeszowi. Zaskrzynienia są wypełnione pasem powtarzającej się dekoracji geometrycznej, poprzedzielanej niewielkimi, smukłymi podziałami pionowymi imitującymi tralki, wypełnione kolorem bordowym i złotymi gwiazdkami. Tło stropu malowane jest na kolor jasnoniebieski z licznymi, symetrycznie ustawionymi gwiazdkami oraz przestylizowanymi gwiazdami w czterech narożach. Pośrodku stopu, okrągłe pole oddzielone zostało obramieniem utworzonym ze stylizowanych łez. Wewnątrz, centralne miejsce zajmuje scena koronacji Matki Boskiej przez dwóch aniołów, która trzyma za rękę małego Jezusa. Po obu stronach przedstawienia znalazły się postacie świętych związanych z historią Polski. Po lewej stronie stoją kolejno: św. Jacek, św. Florian, św. Wojciech, św. Jadwiga Śląska oraz klęczący św. Kazimierz. Po lewej stoją kolejno: bł. Kinga, bł. Bronisława, św. Stanisław, św. Jan Kanty i klęczy św. Stanisław Kostka. Poniżej sceny koronacji jest przedstawienie leżącego żołnierza w błękitnym mundurze legionowym, wspartego na kole armaty. Z prawej ręki wypada mu szabla, obok zaś leży rogatywka. W tle widać pożogę wojenną z poprzewracanymi wozami i armatami. Nad żołnierzem unosi się biały orzeł w koronie, który w szponach trzyma miecz.
Zdjęcie nr 2: Polichromia pokrywa północną, południową i zachodnią ścianę nawy oraz arkadę ściany tęczowej. Od posadzki na wysokość około 1,5 m jednolity pas utrzymany w granatowej tonacji kolorystycznej, oddzielony powyżej pasem bordowo-złotego, przestylizowanego ornamentu geometrycznego. Nad nim wysoki pas jasnozielonego tła z białym, powtarzającym się ornamentem geometryczno-roślinnym, sięgającym pod zaskrzynienia. Na wysokości okien, po obu stronach cztery wydzielone pola w kształcie stojących prostokątów zakończonych ostrołukowo. Na ścianie północnej, bliżej ołtarza bocznego i ściany tęczowej scena wygnania z raju z Adamem i Ewą, Archaniołem Michałem, Bogiem Ojcem i Matką Boską Niepokalanie Poczętą. W drugim polu na tej samej ścianie, bliżej parapetu chóru muzycznego, scena stworzenia świata z Adamem i Ewą i zwierzętami przebywającymi w raju; powyżej, na obłoku zasiada Bóg Ojciec w otoczeniu aniołków. Analogiczna kompozycja układu pól znalazła się na ścianie południowej. Bliżej ołtarza bocznego scena przekazania kluczy św. Piotrowi przez Jezusa. W następnym polu znalazło się przedstawienie Sądu Ostatecznego z Bogiem Ojcem, Chrystusem, Matką Boską i św. Janem Chrzcicielem (Deesis) oraz duszami zbawionych i potępionych, o które spierają się aniołowie i diabły. Na ścianie tęczowej, po stronie północnej przy arkadzie łuku tęczowego przedstawienie króla Dawida grającego na harfie. Analogicznie, po drugiej stronie widnieje scena przekazania Dekalogu Mojżeszowi. Zaskrzynienia są wypełnione pasem powtarzającej się dekoracji geometrycznej, poprzedzielanej niewielkimi, smukłymi podziałami pionowymi imitującymi tralki, wypełnione kolorem bordowym i złotymi gwiazdkami. Tło stropu malowane jest na kolor jasnoniebieski z licznymi, symetrycznie ustawionymi gwiazdkami oraz przestylizowanymi gwiazdami w czterech narożach. Pośrodku stopu, okrągłe pole oddzielone zostało obramieniem utworzonym ze stylizowanych łez. Wewnątrz, centralne miejsce zajmuje scena koronacji Matki Boskiej przez dwóch aniołów, która trzyma za rękę małego Jezusa. Po obu stronach przedstawienia znalazły się postacie świętych związanych z historią Polski. Po lewej stronie stoją kolejno: św. Jacek, św. Florian, św. Wojciech, św. Jadwiga Śląska oraz klęczący św. Kazimierz. Po lewej stoją kolejno: bł. Kinga, bł. Bronisława, św. Stanisław, św. Jan Kanty i klęczy św. Stanisław Kostka. Poniżej sceny koronacji jest przedstawienie leżącego żołnierza w błękitnym mundurze legionowym, wspartego na kole armaty. Z prawej ręki wypada mu szabla, obok zaś leży rogatywka. W tle widać pożogę wojenną z poprzewracanymi wozami i armatami. Nad żołnierzem unosi się biały orzeł w koronie, który w szponach trzyma miecz.
Zdjęcie nr 3: Polichromia pokrywa północną, południową i zachodnią ścianę nawy oraz arkadę ściany tęczowej. Od posadzki na wysokość około 1,5 m jednolity pas utrzymany w granatowej tonacji kolorystycznej, oddzielony powyżej pasem bordowo-złotego, przestylizowanego ornamentu geometrycznego. Nad nim wysoki pas jasnozielonego tła z białym, powtarzającym się ornamentem geometryczno-roślinnym, sięgającym pod zaskrzynienia. Na wysokości okien, po obu stronach cztery wydzielone pola w kształcie stojących prostokątów zakończonych ostrołukowo. Na ścianie północnej, bliżej ołtarza bocznego i ściany tęczowej scena wygnania z raju z Adamem i Ewą, Archaniołem Michałem, Bogiem Ojcem i Matką Boską Niepokalanie Poczętą. W drugim polu na tej samej ścianie, bliżej parapetu chóru muzycznego, scena stworzenia świata z Adamem i Ewą i zwierzętami przebywającymi w raju; powyżej, na obłoku zasiada Bóg Ojciec w otoczeniu aniołków. Analogiczna kompozycja układu pól znalazła się na ścianie południowej. Bliżej ołtarza bocznego scena przekazania kluczy św. Piotrowi przez Jezusa. W następnym polu znalazło się przedstawienie Sądu Ostatecznego z Bogiem Ojcem, Chrystusem, Matką Boską i św. Janem Chrzcicielem (Deesis) oraz duszami zbawionych i potępionych, o które spierają się aniołowie i diabły. Na ścianie tęczowej, po stronie północnej przy arkadzie łuku tęczowego przedstawienie króla Dawida grającego na harfie. Analogicznie, po drugiej stronie widnieje scena przekazania Dekalogu Mojżeszowi. Zaskrzynienia są wypełnione pasem powtarzającej się dekoracji geometrycznej, poprzedzielanej niewielkimi, smukłymi podziałami pionowymi imitującymi tralki, wypełnione kolorem bordowym i złotymi gwiazdkami. Tło stropu malowane jest na kolor jasnoniebieski z licznymi, symetrycznie ustawionymi gwiazdkami oraz przestylizowanymi gwiazdami w czterech narożach. Pośrodku stopu, okrągłe pole oddzielone zostało obramieniem utworzonym ze stylizowanych łez. Wewnątrz, centralne miejsce zajmuje scena koronacji Matki Boskiej przez dwóch aniołów, która trzyma za rękę małego Jezusa. Po obu stronach przedstawienia znalazły się postacie świętych związanych z historią Polski. Po lewej stronie stoją kolejno: św. Jacek, św. Florian, św. Wojciech, św. Jadwiga Śląska oraz klęczący św. Kazimierz. Po lewej stoją kolejno: bł. Kinga, bł. Bronisława, św. Stanisław, św. Jan Kanty i klęczy św. Stanisław Kostka. Poniżej sceny koronacji jest przedstawienie leżącego żołnierza w błękitnym mundurze legionowym, wspartego na kole armaty. Z prawej ręki wypada mu szabla, obok zaś leży rogatywka. W tle widać pożogę wojenną z poprzewracanymi wozami i armatami. Nad żołnierzem unosi się biały orzeł w koronie, który w szponach trzyma miecz.
Zdjęcie nr 4: Polichromia pokrywa północną, południową i zachodnią ścianę nawy oraz arkadę ściany tęczowej. Od posadzki na wysokość około 1,5 m jednolity pas utrzymany w granatowej tonacji kolorystycznej, oddzielony powyżej pasem bordowo-złotego, przestylizowanego ornamentu geometrycznego. Nad nim wysoki pas jasnozielonego tła z białym, powtarzającym się ornamentem geometryczno-roślinnym, sięgającym pod zaskrzynienia. Na wysokości okien, po obu stronach cztery wydzielone pola w kształcie stojących prostokątów zakończonych ostrołukowo. Na ścianie północnej, bliżej ołtarza bocznego i ściany tęczowej scena wygnania z raju z Adamem i Ewą, Archaniołem Michałem, Bogiem Ojcem i Matką Boską Niepokalanie Poczętą. W drugim polu na tej samej ścianie, bliżej parapetu chóru muzycznego, scena stworzenia świata z Adamem i Ewą i zwierzętami przebywającymi w raju; powyżej, na obłoku zasiada Bóg Ojciec w otoczeniu aniołków. Analogiczna kompozycja układu pól znalazła się na ścianie południowej. Bliżej ołtarza bocznego scena przekazania kluczy św. Piotrowi przez Jezusa. W następnym polu znalazło się przedstawienie Sądu Ostatecznego z Bogiem Ojcem, Chrystusem, Matką Boską i św. Janem Chrzcicielem (Deesis) oraz duszami zbawionych i potępionych, o które spierają się aniołowie i diabły. Na ścianie tęczowej, po stronie północnej przy arkadzie łuku tęczowego przedstawienie króla Dawida grającego na harfie. Analogicznie, po drugiej stronie widnieje scena przekazania Dekalogu Mojżeszowi. Zaskrzynienia są wypełnione pasem powtarzającej się dekoracji geometrycznej, poprzedzielanej niewielkimi, smukłymi podziałami pionowymi imitującymi tralki, wypełnione kolorem bordowym i złotymi gwiazdkami. Tło stropu malowane jest na kolor jasnoniebieski z licznymi, symetrycznie ustawionymi gwiazdkami oraz przestylizowanymi gwiazdami w czterech narożach. Pośrodku stopu, okrągłe pole oddzielone zostało obramieniem utworzonym ze stylizowanych łez. Wewnątrz, centralne miejsce zajmuje scena koronacji Matki Boskiej przez dwóch aniołów, która trzyma za rękę małego Jezusa. Po obu stronach przedstawienia znalazły się postacie świętych związanych z historią Polski. Po lewej stronie stoją kolejno: św. Jacek, św. Florian, św. Wojciech, św. Jadwiga Śląska oraz klęczący św. Kazimierz. Po lewej stoją kolejno: bł. Kinga, bł. Bronisława, św. Stanisław, św. Jan Kanty i klęczy św. Stanisław Kostka. Poniżej sceny koronacji jest przedstawienie leżącego żołnierza w błękitnym mundurze legionowym, wspartego na kole armaty. Z prawej ręki wypada mu szabla, obok zaś leży rogatywka. W tle widać pożogę wojenną z poprzewracanymi wozami i armatami. Nad żołnierzem unosi się biały orzeł w koronie, który w szponach trzyma miecz.
Zdjęcie nr 5: Polichromia pokrywa północną, południową i zachodnią ścianę nawy oraz arkadę ściany tęczowej. Od posadzki na wysokość około 1,5 m jednolity pas utrzymany w granatowej tonacji kolorystycznej, oddzielony powyżej pasem bordowo-złotego, przestylizowanego ornamentu geometrycznego. Nad nim wysoki pas jasnozielonego tła z białym, powtarzającym się ornamentem geometryczno-roślinnym, sięgającym pod zaskrzynienia. Na wysokości okien, po obu stronach cztery wydzielone pola w kształcie stojących prostokątów zakończonych ostrołukowo. Na ścianie północnej, bliżej ołtarza bocznego i ściany tęczowej scena wygnania z raju z Adamem i Ewą, Archaniołem Michałem, Bogiem Ojcem i Matką Boską Niepokalanie Poczętą. W drugim polu na tej samej ścianie, bliżej parapetu chóru muzycznego, scena stworzenia świata z Adamem i Ewą i zwierzętami przebywającymi w raju; powyżej, na obłoku zasiada Bóg Ojciec w otoczeniu aniołków. Analogiczna kompozycja układu pól znalazła się na ścianie południowej. Bliżej ołtarza bocznego scena przekazania kluczy św. Piotrowi przez Jezusa. W następnym polu znalazło się przedstawienie Sądu Ostatecznego z Bogiem Ojcem, Chrystusem, Matką Boską i św. Janem Chrzcicielem (Deesis) oraz duszami zbawionych i potępionych, o które spierają się aniołowie i diabły. Na ścianie tęczowej, po stronie północnej przy arkadzie łuku tęczowego przedstawienie króla Dawida grającego na harfie. Analogicznie, po drugiej stronie widnieje scena przekazania Dekalogu Mojżeszowi. Zaskrzynienia są wypełnione pasem powtarzającej się dekoracji geometrycznej, poprzedzielanej niewielkimi, smukłymi podziałami pionowymi imitującymi tralki, wypełnione kolorem bordowym i złotymi gwiazdkami. Tło stropu malowane jest na kolor jasnoniebieski z licznymi, symetrycznie ustawionymi gwiazdkami oraz przestylizowanymi gwiazdami w czterech narożach. Pośrodku stopu, okrągłe pole oddzielone zostało obramieniem utworzonym ze stylizowanych łez. Wewnątrz, centralne miejsce zajmuje scena koronacji Matki Boskiej przez dwóch aniołów, która trzyma za rękę małego Jezusa. Po obu stronach przedstawienia znalazły się postacie świętych związanych z historią Polski. Po lewej stronie stoją kolejno: św. Jacek, św. Florian, św. Wojciech, św. Jadwiga Śląska oraz klęczący św. Kazimierz. Po lewej stoją kolejno: bł. Kinga, bł. Bronisława, św. Stanisław, św. Jan Kanty i klęczy św. Stanisław Kostka. Poniżej sceny koronacji jest przedstawienie leżącego żołnierza w błękitnym mundurze legionowym, wspartego na kole armaty. Z prawej ręki wypada mu szabla, obok zaś leży rogatywka. W tle widać pożogę wojenną z poprzewracanymi wozami i armatami. Nad żołnierzem unosi się biały orzeł w koronie, który w szponach trzyma miecz.
Zdjęcie nr 6: Polichromia pokrywa północną, południową i zachodnią ścianę nawy oraz arkadę ściany tęczowej. Od posadzki na wysokość około 1,5 m jednolity pas utrzymany w granatowej tonacji kolorystycznej, oddzielony powyżej pasem bordowo-złotego, przestylizowanego ornamentu geometrycznego. Nad nim wysoki pas jasnozielonego tła z białym, powtarzającym się ornamentem geometryczno-roślinnym, sięgającym pod zaskrzynienia. Na wysokości okien, po obu stronach cztery wydzielone pola w kształcie stojących prostokątów zakończonych ostrołukowo. Na ścianie północnej, bliżej ołtarza bocznego i ściany tęczowej scena wygnania z raju z Adamem i Ewą, Archaniołem Michałem, Bogiem Ojcem i Matką Boską Niepokalanie Poczętą. W drugim polu na tej samej ścianie, bliżej parapetu chóru muzycznego, scena stworzenia świata z Adamem i Ewą i zwierzętami przebywającymi w raju; powyżej, na obłoku zasiada Bóg Ojciec w otoczeniu aniołków. Analogiczna kompozycja układu pól znalazła się na ścianie południowej. Bliżej ołtarza bocznego scena przekazania kluczy św. Piotrowi przez Jezusa. W następnym polu znalazło się przedstawienie Sądu Ostatecznego z Bogiem Ojcem, Chrystusem, Matką Boską i św. Janem Chrzcicielem (Deesis) oraz duszami zbawionych i potępionych, o które spierają się aniołowie i diabły. Na ścianie tęczowej, po stronie północnej przy arkadzie łuku tęczowego przedstawienie króla Dawida grającego na harfie. Analogicznie, po drugiej stronie widnieje scena przekazania Dekalogu Mojżeszowi. Zaskrzynienia są wypełnione pasem powtarzającej się dekoracji geometrycznej, poprzedzielanej niewielkimi, smukłymi podziałami pionowymi imitującymi tralki, wypełnione kolorem bordowym i złotymi gwiazdkami. Tło stropu malowane jest na kolor jasnoniebieski z licznymi, symetrycznie ustawionymi gwiazdkami oraz przestylizowanymi gwiazdami w czterech narożach. Pośrodku stopu, okrągłe pole oddzielone zostało obramieniem utworzonym ze stylizowanych łez. Wewnątrz, centralne miejsce zajmuje scena koronacji Matki Boskiej przez dwóch aniołów, która trzyma za rękę małego Jezusa. Po obu stronach przedstawienia znalazły się postacie świętych związanych z historią Polski. Po lewej stronie stoją kolejno: św. Jacek, św. Florian, św. Wojciech, św. Jadwiga Śląska oraz klęczący św. Kazimierz. Po lewej stoją kolejno: bł. Kinga, bł. Bronisława, św. Stanisław, św. Jan Kanty i klęczy św. Stanisław Kostka. Poniżej sceny koronacji jest przedstawienie leżącego żołnierza w błękitnym mundurze legionowym, wspartego na kole armaty. Z prawej ręki wypada mu szabla, obok zaś leży rogatywka. W tle widać pożogę wojenną z poprzewracanymi wozami i armatami. Nad żołnierzem unosi się biały orzeł w koronie, który w szponach trzyma miecz.
Zdjęcie nr 7: Polichromia pokrywa północną, południową i zachodnią ścianę nawy oraz arkadę ściany tęczowej. Od posadzki na wysokość około 1,5 m jednolity pas utrzymany w granatowej tonacji kolorystycznej, oddzielony powyżej pasem bordowo-złotego, przestylizowanego ornamentu geometrycznego. Nad nim wysoki pas jasnozielonego tła z białym, powtarzającym się ornamentem geometryczno-roślinnym, sięgającym pod zaskrzynienia. Na wysokości okien, po obu stronach cztery wydzielone pola w kształcie stojących prostokątów zakończonych ostrołukowo. Na ścianie północnej, bliżej ołtarza bocznego i ściany tęczowej scena wygnania z raju z Adamem i Ewą, Archaniołem Michałem, Bogiem Ojcem i Matką Boską Niepokalanie Poczętą. W drugim polu na tej samej ścianie, bliżej parapetu chóru muzycznego, scena stworzenia świata z Adamem i Ewą i zwierzętami przebywającymi w raju; powyżej, na obłoku zasiada Bóg Ojciec w otoczeniu aniołków. Analogiczna kompozycja układu pól znalazła się na ścianie południowej. Bliżej ołtarza bocznego scena przekazania kluczy św. Piotrowi przez Jezusa. W następnym polu znalazło się przedstawienie Sądu Ostatecznego z Bogiem Ojcem, Chrystusem, Matką Boską i św. Janem Chrzcicielem (Deesis) oraz duszami zbawionych i potępionych, o które spierają się aniołowie i diabły. Na ścianie tęczowej, po stronie północnej przy arkadzie łuku tęczowego przedstawienie króla Dawida grającego na harfie. Analogicznie, po drugiej stronie widnieje scena przekazania Dekalogu Mojżeszowi. Zaskrzynienia są wypełnione pasem powtarzającej się dekoracji geometrycznej, poprzedzielanej niewielkimi, smukłymi podziałami pionowymi imitującymi tralki, wypełnione kolorem bordowym i złotymi gwiazdkami. Tło stropu malowane jest na kolor jasnoniebieski z licznymi, symetrycznie ustawionymi gwiazdkami oraz przestylizowanymi gwiazdami w czterech narożach. Pośrodku stopu, okrągłe pole oddzielone zostało obramieniem utworzonym ze stylizowanych łez. Wewnątrz, centralne miejsce zajmuje scena koronacji Matki Boskiej przez dwóch aniołów, która trzyma za rękę małego Jezusa. Po obu stronach przedstawienia znalazły się postacie świętych związanych z historią Polski. Po lewej stronie stoją kolejno: św. Jacek, św. Florian, św. Wojciech, św. Jadwiga Śląska oraz klęczący św. Kazimierz. Po lewej stoją kolejno: bł. Kinga, bł. Bronisława, św. Stanisław, św. Jan Kanty i klęczy św. Stanisław Kostka. Poniżej sceny koronacji jest przedstawienie leżącego żołnierza w błękitnym mundurze legionowym, wspartego na kole armaty. Z prawej ręki wypada mu szabla, obok zaś leży rogatywka. W tle widać pożogę wojenną z poprzewracanymi wozami i armatami. Nad żołnierzem unosi się biały orzeł w koronie, który w szponach trzyma miecz.

polichromia ścienna

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
oświęcimski
Gmina
Oświęcim
Miejscowość
Poręba Wielka
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Bielsko-Żywiecka
Parafia
Św. Bartłomieja Apostoła
Kościół
Św. Bartłomieja Apostoła
Miejsce przechowywania
strop nawy
Identyfikator
DZIELO/13320
Kategoria
polichromia ścienna
Ilość
1
Czas powstania
w latach 1916 i 1917
Technika i materiał
olej na desce
Autor noty katalogowej
Paulina Chełmecka
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

W latach 1916-1917 polichromię ścian i stropów kościoła wykonał malarz Adam Giebułtowski. Koszt przeprowadzonych prac wyniósł około 6 tys. koron. W „Liber Memorabilium” jest zapis, że „największym ofiarodawcą to był Jan Foks z żoną Franciszką”.

W latach 2009-2014 przeprowadzono gruntowną renowację wnętrza kościoła, która ujawniła, iż wspomniana polichromia z początku XX w. pokrywa częściowo zachowaną XVIII-wieczną malaturę.

Opis

Polichromia pokrywa północną, południową i zachodnią ścianę nawy oraz arkadę ściany tęczowej. Od posadzki na wysokość około 1,5 m jednolity pas utrzymany w granatowej tonacji kolorystycznej, oddzielony powyżej pasem bordowo-złotego, przestylizowanego ornamentu geometrycznego. Nad nim wysoki pas jasnozielonego tła z białym, powtarzającym się ornamentem geometryczno-roślinnym, sięgającym pod zaskrzynienia. Na wysokości okien, po obu stronach cztery wydzielone pola w kształcie stojących prostokątów zakończonych ostrołukowo. Na ścianie północnej, bliżej ołtarza bocznego i ściany tęczowej scena wygnania z raju z Adamem i Ewą, Archaniołem Michałem, Bogiem Ojcem i Matką Boską Niepokalanie Poczętą. W drugim polu na tej samej ścianie, bliżej parapetu chóru muzycznego, scena stworzenia świata z Adamem i Ewą i zwierzętami przebywającymi w raju; powyżej, na obłoku zasiada Bóg Ojciec w otoczeniu aniołków. Analogiczna kompozycja układu pól znalazła się na ścianie południowej. Bliżej ołtarza bocznego scena przekazania kluczy św. Piotrowi przez Jezusa. W następnym polu znalazło się przedstawienie Sądu Ostatecznego z Bogiem Ojcem, Chrystusem, Matką Boską i św. Janem Chrzcicielem (Deesis) oraz duszami zbawionych i potępionych, o które spierają się aniołowie i diabły. Na ścianie tęczowej, po stronie północnej przy arkadzie łuku tęczowego przedstawienie króla Dawida grającego na harfie. Analogicznie, po drugiej stronie widnieje scena przekazania Dekalogu Mojżeszowi.

Zaskrzynienia są wypełnione pasem powtarzającej się dekoracji geometrycznej, poprzedzielanej niewielkimi, smukłymi podziałami pionowymi imitującymi tralki, wypełnione kolorem bordowym i złotymi gwiazdkami. Tło stropu malowane jest na kolor jasnoniebieski z licznymi, symetrycznie ustawionymi gwiazdkami oraz przestylizowanymi gwiazdami w czterech narożach. Pośrodku stopu, okrągłe pole oddzielone zostało obramieniem utworzonym ze stylizowanych łez. Wewnątrz, centralne miejsce zajmuje scena koronacji Matki Boskiej przez dwóch aniołów, która trzyma za rękę małego Jezusa. Po obu stronach przedstawienia znalazły się postacie świętych związanych z historią Polski. Po lewej stronie stoją kolejno: św. Jacek, św. Florian, św. Wojciech, św. Jadwiga Śląska oraz klęczący św. Kazimierz. Po lewej stoją kolejno: bł. Kinga, bł. Bronisława, św. Stanisław, św. Jan Kanty i klęczy św. Stanisław Kostka. Poniżej sceny koronacji jest przedstawienie leżącego żołnierza w błękitnym mundurze legionowym, wspartego na kole armaty. Z prawej ręki wypada mu szabla, obok zaś leży rogatywka. W tle widać pożogę wojenną z poprzewracanymi wozami i armatami. Nad żołnierzem unosi się biały orzeł w koronie, który w szponach trzyma miecz.

Zarys problematyki artystycznej

Jedno z głównych przedstawień wykonanej w latach 1916-1917 polichromii w kościele w Porębie Wielkiej ma wymiar religijno-patriotyczny. Dolna część kompozycji, z przedstawieniem legionisty i unoszącego się nad nim orła w koronie odnosi się do walczącej o wolność Polski. Pomyślny dla ojczyzny rezultat pierwszej wojny światowej ma się dokonać przez wstawiennictwo polskich świętych za przyczyną Matki Boskiej tytułowanej królową Polski. Fakt ten zdaje się podkreślać trzymana przez parę aniołów korona, której forma nawiązuje do korony grobowej króla Kazimierza Wielkiego.

Autorem polichromii jest pochodzący z Oświęcimia Adam Giebułtowski (zm. 1968), który najprawdopodobniej był uczniem Jana Matejki. Był on stosunkowo znanym malarzem w regionie małopolskim, ponieważ polichromie jego autorstwa zdobią także wnętrza kościołów w Rabce Zdroju (kościół św. Marii Magdaleny), Łodygowicach, Głębowicach, Bielsku Białej oraz Machowej. Malowidła te charakteryzuje stylistyka młodopolska wyrażana sposobem komponowania scen figuralnych i kształtowania postaci, intensywną, zróżnicowaną kolorystyką oraz stylizowaną ornamentyką roślinną.

W kompozycji pokrywającej strop korpusu nawowego widoczne są pewne wpływy twórczości Jana Matejki, jakby choć wspomniana korona króla Kazimierza Wielkiego, której szkice wykonał Matejko w przy okazji prac renowacyjnych grobowca króla i której jedną z dwóch kopii ofiarowano malarzowi. Innym śladem wpływu mistrza jest postać św. Kazimierza Jagiellończyka nawiązująca w pewnym stopniu do przedstawienia sylwetek dwóch giermków ukazanych tuż za Albrechtem Hohenzollernem na obrazie „Hołd pruski” z 1882 roku, w których wcielili się synowie Jana Matejki – Tadeusz i Jerzy.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Literatura

1. Franciszek Mróz, Geograficzny zasięg kultu św. Stanisława w Polsce, „Peregrinus Cracoviensis”, z. 14, 2003, s. 103-118.
2. Tajemnice kościoła, "Oświęcimska gmina", nr 5, 2009, s. 13.

Streszczenie

Charakteryzująca się młodopolską stylistyką i kolorystyką scena polichromii stropu korpusu nawowego w kościele w Porębie Wielkiej przedstawia wątek religijno-patriotyczny nawiązujący do wydarzeń I wojny światowej. Dekorację ścian świątyni wykonał w latach 1916-1917 Adam Giebułtowski.

ŹRÓDŁA ARCHIWALNE

Źródła:
1. Archiwum Parafialne, Liber Memorabilium.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna z baldachimem. Kosz czworoboczny o ściętych narożach, lekko wybrzuszony w górnej części. W polach płyciny utworzone z ornamentu rocaille oraz podwieszone festony roślinne; w narożach polichromowane i złocone uskrzydlone główki anielskie. U dołu kosza ambony cztery odwrócone woluty. Zaplecek ujęty pilastrami o gładkich trzonach z wolutami i festonami w górnej części oraz uszami utworzonymi z rocaille'ów. W zaplecku dwuskrzydłowe drzwi. Baldachim czworoboczny w formie belkowania o wklęsło-wypukłej linii z podwieszonym lambrekinem. W zwieńczeniu srebrzona gołębica Ducha Świętego na tle obłoków oraz glorii promienistej. Struktura malowana w odcieniach bieli i różu; ornamenty złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica w typie kielichowym osadzona na czworobocznej, profilowanej, zwężającej się ku górze stopie. Niewysoki trzon jest w formie kanelurowanego trzonu czworobocznego filara. Powyżej wąski, puklowany nodus, nad nim jest wklęska ujęta od góry pierścieniem z motywem astragalu. W górnej partii przybiera formę rozszerzającej się, profilowanej i zrobionej motywem rozetek profitki o wywiniętej na zewnątrz krawędzi zdobionej motywem lancetowatych liści. Misa chrzcielnicy przybiera formę owalnej wazy o lekko spłaszczonym brzuścu ujętym parą wolutowych imadeł. U ujętego wałkiem wylewu podwieszony w dwóch miejscach rodzaj festonu z liści laurowych. Pokrywa zwieńczona kompozycją liści i pary wolut wspierających kulę z krzyżem. Struktura chrzcielnicy marmoryzowana w odcieniach szarości, ornamentyka złocona i srebrzona.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Malowidło w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem nadwieszonym, obwiedzione niebiesko-czerwono-złotą bordiurą ze stylizowanych motywów roślinnych, przedstawia scenę Bożego Narodzenia. W środku kompozycji została ukazana Święta Rodzina. Klęczącą po lewej stronie Marię przedstawiono z profilu. Matka Boska ma pociągłą twarz o jasnej karnacji i półdługie ciemne włosy nakryte białą chustą. Odziana jest w jasną szatę spodnią i długi niebieski płaszcz. W dłoniach trzyma Dzieciątko Jezus, przedstawione frontalnie w białej pieluszce na biodrach, z jasnymi kręconymi włosami i uniesionymi w górę rękami, nad głową promienie świetlistej glorii. Po prawej stronie kompozycji klęczy Józef, ukazany z profilu, o szczupłej twarzy okolonej zarostem, długim, prostym nosie, długich siwych włosach. Odziany w szarą tunikę i zielony płaszcz spięty pod szyją. Józef rozkłada ręce w geście adoracji. Po lewej stronie za Matką Boską znajduje się dwóch klęczących pasterzy oraz jeden stojący z dzieckiem na rękach. Pasterze mają długie włosy, odzienia skórzane oraz tuniki, a przez ramię przewieszone bukłaki i sakwy. U stóp pasterza na pierwszym planie znajduje się owca, laska pasterska oraz kapelusz. Pomiędzy Józefem a Marią żłóbek z sianem i białą chustą, a przed żłóbkiem owca. Po prawej stronie za Józefem przedstawiono wołu i osła zwróconych w stronę Dzieciątka. Nad Świętą Rodziną znajdują się dwie uskrzydlone główki anielskie, a pomiędzy nimi gwiazda, której światło tworzy glorię otaczającą Marię, Józefa i Jezusa. W tle ściana z prześwitem okiennym, fragment drewnianego stropu oraz nocny pejzaż po prawej stronie.
polichromia ścienna
Boże Narodzenie
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna, ustawiona na podstawie na planie nieregularnego koła przedstawia całopostaciowy wizerunek Chrystusa Zmartwychwstałego stojącego frontalnie, w kontrapoście, w lewej ręce trzymającego chorągiew paschalną, z prawą uniesioną w geście błogosławieństwa. Twarz jest szczupła, pociągła, o wysokim czole, delikatnie rzeźbionych rysach i wystających kościach policzkowych, niewielkich oczach zwróconych ku górze, prostym nosie i rozchylonych ustach, okolona krótką brodą skręconą w dwa pukle oraz falowanymi włosami opadającymi na ramiona. Jezus ubrany jest w czerwony płaszcz ze złotą lamówką, odsłaniający tors, zapięty na piersi, opadający na ramiona i plecy, zarzucony z przodu na lewe przedramię, przesłaniając partie nóg. Ciało jest szczupłe, o delikatnym modelunku z zaznaczonymi śladami męki. Polichromia naturalistyczna.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały
Zdjęcie nr 1: Obrazy cyklu stacji drogi krzyżowej mają kształt stojących prostokątów. Charakteryzują je wielopostaciowe, zdynamizowane, wielofiguralne kompozycje najczęściej osadzone na tle pejzażu lub architektury. Malowidła cechuje stosunkowo plastyczny modelunek postaci – fizjonomii, muskulatury, draperii. Proporcje sylwetek oraz ich upozowanie są poprawnie uchwycone. Kolorystyka obrazów jest żywa, nasycona, o stosunkowo szerokiej gamie barw. Obrazy ujmują drewniane, profilowane, polichromowane ramy w odcieniu ciemnej czerwieni z dodatkiem złoceń, ze zwieńczeniem o linii wklęsło-wypukłej, mieszczącym łaciński, majuskułowy numer stacji pod złoconym krzyżem. W dolnej części białe pole o kształcie prostokąta mieszczące nazwy poszczególnych stacji.
obraz
Droga krzyżowa
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, ujętego profilowaną, złoconą ramą. W centrum półpostać Chrystusa zwróconego frontalnie z głową przechyloną na prawe ramię oraz dłońmi skrzyżowanymi i związanymi w nadgarstkach. Twarz pociągła, szczupła, o wyraźnych rysach wydobytych modelunkiem, okolona krótkim zarostem oraz długimi włosami opadającymi na ramiona, odsłaniającymi lewe ucho. Na głowie płaskorzeźbiona, złocona korona cierniowa. Tors odkryty, o silnym modelunku światłocieniowym wydobywającym linię żeber i piersi. Na ciele zaznaczone ślady męki broczące krwią. Na ramiona narzucony płaskorzeźbiony, złocony płaszcz podtrzymywany z przodu. W lewej dłoni Jezus trzyma płaskorzeźbioną, złoconą trzcinę. Postać ujęta jest płaskorzeźbioną, złoconą glorią promienistą na jednolitym, jasnoniebieskim tle.
obraz
Ecce Homo

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie leżącego prostokąta, ujęte grubą ramą, dekorowaną po wewnętrznej stronie maswerkiem. W polu inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / FRANCISZKOWI ŁUBIEŃSKIEMU / DOKTOROWI FILOZOFII, DZIEDZICOWI STRYSZOWA I DĄBRÓWKI / NAJLEPSZEMU I NAJCZULSZEMU MĘŻOWI, OJCU i DZIADKOWI / NAJZACNIEJSZEMU OBYWATELOWI / GORĄCEMU KATOLIKOWI i PATRYOCIE / DOBRODZIEJOWI TEGO KOŚCIOŁA i LUDZKOŚCI / UR(ODZONEMU) 2 PAŹDZIER(NIKA) 1859 ZM(ARŁEMU) 10 PAŹDZIER(NIKA) 1915. / WDZIĘCZNA ŻONA Z DZIEĆMI / PROSI O GORĄCĄ MODLITWĘ ZA JEGO DUSZĘ.”
płyta nagrobna
Epitafium Franciszka Łubieńskiego
Zdjęcie nr 1: Rzeźba ustawiona na niskim, prostopadłościennym cokole o ściętych narożach, pomalowanym na kolor zielony. Święty Józef został ukazany w całej postaci, w postawie stojącej, w delikatnym kontrapoście, z lewą nogą ugiętą w kolanie, z prawą ręką złożoną na piersi, z gałązką białej lilii w lewej dłoni widocznej na wysokości biodra. Święty Józef ubrany jest w niebieską, długą suknię z czerwoną podszewką, z długimi rękawami oraz w brązowy płaszcz z różową podszewką. Szaty na brzegach złocone. Twarz szeroka, z długim i wąskim nosem, wzrokiem skierowanym w dół, okolona kędzierzawą, krótką brodą oraz średniej długości, ciemnymi włosami. Na dłoniach zaznaczone żyłkowanie. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna.
rzeźba
Św. Józef

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Polichromia pokrywa strop i ściany prezbiterium, strop, zaskrzynienia i ściany nawy oraz belkę tęczową, ambonę, ławkę kolatorską i parapet chóru muzycznego. W dekoracji zastosowano 77 motywów zarówno figuralnych, jak i heraldycznych, roślinnych, zwierzęcych, sakralnych, architektonicznych, tekstylnych, geometrycznych. Motywy tworzą oddzielne pasy dekoracyjne , dając wrażenie wzorzystych tkanin lub fryzów. Koloryt: jasna i ciemna czerwień, zielenie, błękity, brązy oraz żółcienie na białym lub czarnym podkładzie, czasem bezpośrednio na drewnie.
polichromia ścienna

Polichromia

Zdjęcie nr 1: Polichromia ścian i stropów prezbiterium i nawy podkreślająca podziały architektoniczne. W prezbiterium i nawie fryzy podstropowe. W połowie wysokości okien prezbiterium i nawy poziomy fryz, ponad którym całopostaciowe przedstawienia świętych, na północnej ścianie nawy Ostatnia Wieczerza oraz dekoracja heraldyczna. Stropy z malowane na kolor ciemnoniebieski z rozrzuconymi symetrycznie złotymi i srebrnymi rozetkami, z bogatą malowaną fasetą wokół, pośrodku z dużymi owalnymi medalionami z figuralnymi przedstawieniami scen z życia św. Jana Chrzciciela. Podłucze arkady tęczowej z dekoracją z motywów roślinnych i geometrycznych. Wnęki okienne ujęte obramieniami ze zgeometryzowanych motywów roślinnych.
polichromia ścienna

Polichromia ścian i stropów

Zdjęcie nr 1: Prezbiterium. Strop pokryty dekoracją malarską imitującą kasetony wypełnione rozetami oraz umieszczonymi pomiędzy nimi krzyżami wypełnionymi liśćmi na ramionach i rozetami na skrzyżowaniu. Na ścianach bocznych prezbiterium, w arkadach podtrzymywanych przez kolumny popiersia apostołów oraz popiersia mężczyzn w strojach szlacheckich ukazane na tle zielonych obić (genealogia Chrystusa). Pod nimi fryz z łacińskimi napisami od dołu zdobiony girlandami z uskrzydlonymi główkami anielskimi oraz puklowanymi wazami. Na ścianach również herby: m.in. Łabędź, Jastrzębiec. Nawa główna. Strop pokryty dekoracją malarską imitującą kasetony z rozetami. Na ścianach bocznych nawy głównej: na ścianie północnej cykl pasyjny w kwadratowych obramieniach z przedstawieniami: Modlitwa w Ogrojcu, Biczowanie Chrystusa, Chrystus Umęczony, Ecce Homo, Upadek pod krzyżem oraz słabo czytelny cykl maryjny z przedstawieniami: Zwiastowanie, Boże Narodzenie, Hołd Trzech Króli oraz Ucieczka do Egiptu i Rzeź niewiniątek, Jezus nauczający w świątyni. Na ścianie południowej nawy w arkadach umieszczono przedstawienia św. Wojciecha z wiosłem i św. Stanisława z Piotrowinem. Na balustradzie chóru muzycznego zachowały się częściowo trzy sceny ilustrujące przypowieść o bogaczu i Łazarzu oraz data: 1562. Kolorystyka pastelowa z przewagą zieleni, beżu i czerwieni z mocno zaznaczonymi konturami.
polichromia ścienna

Polichromia ścian i stropów

Zdjęcie nr 1: Sklepienie: żebra ozdobione na przemian pasami w kolorach czerwonym i niebieskim. Na gładkich zwornikach malowane tarcze herbowe od wschodu: Gryf i Łabędź. Wysklepki malowane wzdłuż żeber ornamentem geometrycznym złożonym z półkoli, zakończonych liliami heraldycznymi. Ze zworników rozchodzi się wić roślinna. Ściana północna: przęsło wschodnie - trzy sceny podzielone na dwie strefy, zamknięte arkadami wspartymi na tralkach. W dolnej: klęczący św. Grzegorz, pod arkadą, na tle tkaniny; w kolejnej postać klęczącej kobiety przed sceną zstąpienia Chrystusa do piekieł (?). W górnej strefie św. Grzegorz klęczący przed trzema mężczyznami zgrupowanymi wokół stołu, którzy pokazują świętemu tkaninę. Przęsło zachodnie: scena podzielone na dwie strefy. W dolnej scena wielofiguralna, przedstawiająca ucztę ze św. Grzegorzem z gołębicą na ramieniu, siedzącym po środku stołu, oraz z pochylającym się ku niemu aniołem. Zamykają ją trzy arkady. W górnej scena eucharystyczna ze św. Grzegorzem i diakonem, klęczącymi przed ołtarzem, na którym stoi Chrystus na tle niszy. Całość zamknięta arkadą. Łuk arkady prowadzącej do kruchty podkreślony bordiurą z ornamentem plecionkowym, ujęty kandelabrami dźwigającymi gzyms. W przyłuczach dwie uskrzydlone główki anielskie. Ściana południowa: W obu przęsłach analogicznie do okien malowane iluzjonistyczne nisze konchowe z postaciami świętych na postumentach w górnej strefie ściany. W podłuczach arkad girlandy, podtrzymywane przez uskrzydlone główki anielskie. Nisze i okna obwiedzione bordiurą z ornamentem geometrycznym, podtrzymane wspólnym parapetem z podwieszoną girlandą kwiatową. Pod wspornikiem malowana kolumna utworzona z dwóch tralek. W prześle wschodnim: postać św. Wojciecha, z malowaną na postumencie inskrypcją: ŚW. WOJCIECH / PIERWSZY MĘCZNNIK POLSKI. W przęśle zachodnim: postać św. Stanisława biskupa z półpostacią Piotrowina z prawej strony. Na postumencie malowana inskrypcja: W 700-LECIE KANONIZACJI / ŚW. STANISŁAWA BP-A KRAKOWSKIEGO / 1253 – 1953. W dolnej strefie ściany epitafia ujmuje dekoracja. Epitafium Jacka Konstantyna Chościaka Popiela: stylizowane dekoracja roślinna z falującymi wstęgami; tablica pamiątkowa podtrzymywana przez putta. Łuk tęczowy od strony prezbiterium obwiedziony analogicznym do sklepienia geometrycznym ornamentem. Kolorystyka pastelowa, z silnymi akcentami błękitu, czerwieni i żółcieni.
polichromia ścienna

Polichromia ścian i sklepienia

Zdjęcie nr 1: Polichromia pokrywa praktycznie całe wnętrze kościoła wraz z przedsionkiem. Przy wejściu, na stropie pod wieżą znajduje się polichromia patronowa. Jest wielobrawna, z motywami architektonicznymi, geometrycznymi, roślinno-kwiatowymi i figuralnymi – jeleniami, parami gołąbków, orłami, smokami. Wśród nich postać jeźdźca z kopią i grupa ludzi udających się na polowanie, poniżej których napis „Odbudowę kościoła, urządzenie wnętrza i rekonstrukcję dokonano staraniem Ks(iędza) Andrzeja Braszki / w czasie od lipca 1932 do grudnia r(oku) (19)39. / Pracę rozpoczął Władysław Cichoń + Skończył Adam Stalony-Dobrzański z Eugeniuszem Pisarkiem”. W polichromii przedsionka przeważają kolory biały, czerwony, zielony, niebieski, żółty i czarny. Ponad wejściem do nawy napis „ZACZNIJCIE / WARGI NASZE / CHWALIĆ PANNĘ / ŚWIĘTĄ / ZACZNIJCIE OPOWIADAĆ / CZEŚĆ JEJ NIEPOJĘTĄ” i po drugieh stronie „PRZYBĄDŹ NAM. MIŁOŚCIWA PANI / KU POMOCY / A WYBAW NAS / Z RĄK POTĘŻNYCH / NIEPRZYJACIÓŁ MOCY”. Poniżej „CHWAŁA OJCU I SYNOWI JEGO PRZEDWIECZNEMU”. W prezbiterium na ścianie i na suficie imitacja kasetonów z rozetami z przewagą koloru zielonego uzupełnionego czerwonym na ścianie i czarnym oraz bladożółtym na stropie. W centrum sufitu postać Matki Boskiej z Dzieciątkiem na lewym ramieniu, za którymi dwaj aniołowie skłaniający głowy. Maria ma poważną twarz o delikatnych rysach, ciemne oczy i wąski nos, na głowie otwartą koronę, wokół niej nimb. Jest ubrana w jasną sukienkę i intensywnie niebieski płaszcz. Dzieciątko prawą ręką błogosławi, lewą trzyma rękę Marii. Ma owalną, delikatną twarz, a na sobie jasną tunikę i zamkniętą koronę. W nawie, pośród takich samych kasetonów jak w prezbiterium, na sklepieniu wyobrażenie św. Michała Archanioła zabijającego szatana. Ponad nim postać anioła splatającego dłonie pod brodą. Archanioł spogląda pod stopy, w prawej ręce trzyma skierowany ostrzem w stronę potwora miecz, lewą ma opuszczoną do boku. Ma na sobie zieloną tunikę przewiązaną szerokim, góralskim pasem i czerwony płaszcz. Jasne postrzępione plamy ponad jego plecami sugerują skrzydła. Anioł powyżej jest ubrany w czerwoną sukienkę, nad nim płynnie uchodzą w górę ulistnione linie. Na ścianach nawy, pod linią stropu, rząd klęczących aniołów między kwitnącymi kwiatami. Każdy jest ubrany w zielonożółtą sukienkę i sandały, ma włosy do ramion i złoty nimb. Skrzydła z różnie ułożonych piór są wielobarwne. Anioły klęczą na linii ornamentu, ściana poniżej jest jasnoniebieska, z napisem powyżej opisanych przedstawień. Na skośnych fragmentach stropu imitacja drobniejszych kasetonów o falistym zarysie, wypełnionych krzyżami równoramiennymi. Wszystkie ciemnożółte, większość na czarnym tle, niektóre na tle zielonym tworzą kształt rombów. Na krawędzi motywy geometryczne, które mogą sugerować płonące serca. Na parapecie chóru fragmenty dawnej polichromii o motywach liściasto-wiciowych z rozwiniętymi kwiatami i motywem żołędzia. Między nimi ludzka głowa. Malowidło utrzymane w dominującym kolorze brązu, z elementami zielonymi i czerwonymi.
polichromia ścienna

Polichromia

Zdjęcie nr 1: Polichromia umieszczona na półeliptycznej kopule nad kruchtą północną. Przedstawienie ujęte dekoracyjną ramą o fantazyjnym wykroju zdobioną klasycystycznymi wazonami, kartuszami i rogami obfitości. W dolnej części na jasnoczerwonej chmurze ukazane przedstawienie Zaśnięcia Najświętszej Marii Panny. Matka Boska wyobrażona w pozycji leżącej na prześcieradle unoszonym przez grupę aniołów. Maria leży z głową z lewej strony kompozycji z rękami złożonymi na piersi i z ugiętymi w kolanach nogami. Jest ubrana w jasnoróżową suknię, biały welon na głowie oraz niebieski płaszcz ułożony na jej nogach. Aniołowie są ubrani w różnokolorowe tuniki i płaszcze, mają też różne kolory skrzydeł. Przedstawienie okalają uskrzydlone główki aniołków oraz trójka półnagich putt sypiących kwiatki. W górnej części polichromii znajduje się odwrócony pejzaż z przedstawieniem kościoła w Brodach. W centrum jasnobłękitne niebo, a dookoła zielony pejzaż z drzewami.
polichromia ścienna

Polichromia kruchty

Jak cytować?

Paulina Chełmecka, "polichromia ścienna", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/polichromia-scienna-20

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności