Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Antepedium w formie haftowanej tkaniny zdobionej po środku motywem zwieńczonego krzyżem monogramu maryjnego z koroną, ujętego dwunastoma gwiazdami, natomiast w dolnych narożach gałązkami z kwiatami białych lilii. Tabernakulum z tronem wystawienia w formie jednokondygnacyjnej, trójosiowej bryły architektonicznej, osadzonej na wysokim cokole. Tabernakulum wbudowane w osi środkowej cokołu, drzwiczki prostokątne, zdobione płaskorzeźbionym motywem kielicha eucharystycznego. Flankowane po skrajnych bokach parą pilastrów osie boczne całej struktury są wklęsłe i cofnięte względem osi środkowej ujętej parą kolumienek. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi belkowanie z gzymsem po środku w formie łuku koszowego. Część środkowa w formie niszy zamkniętej motywem konchy. W zwieńczeniu figurka baranka paschalnego ujętego promienistą glorią, ukazanego na owalnej podstawie osadzonej na 4 wolutowych kabłąkach. Po bokach para figur adorujących aniołów. Cokół zdobiony motywami uskrzydlonych główek anielskich, rocaille’i oraz gałązek z kiściami winnej latorośli. Pola osi bocznych wypełnia para podwieszeń w formie gałązek różanych, partie fryzu pojedyncze rozetki. Struktura tabernakulum i tronu wystawienia jest złocona i srebrzona. Retabulum osadzone na zdwojonym, zryzalitowanym uskokowo po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn – wewnętrzne ustawione na tle pary pilastrów, zewnętrzne na tle pary filarów. Podpory dźwigają wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii architrawu i fryzu. Zwieńczenie ujęte parą spływów wolutowych, zamknięte parą stykających się wolut. Po bokach przerwany, wolutowy przyczółek. W dolnych polach osi bocznych retabulum para półkoliście zamkniętych bramek, ujętych prostą arkadą. Pola osi oddzielone parami stykających się wolut zwieńczonych konchą. W górnej strefie para płytkich niszy zamkniętych półkolistymi łukami nadwieszonymi i dodatkowo ujęta prostym, trójkątnie zamkniętym obramieniem. Osie zwieńczone trzema fragmentami gzymsu oddzielonymi parami wklęsłości. Pola cokołu osi środkowej retabulum wypełnione ornamentyką roślinną. Część środkowa ujęta parą ażurowych, ornamentalnych uszaków. Po bokach pola para zwisów w postaci gałązek różanych, w górnych narożach para rozetek. Pola fryzu zdobione rozetami. Pole zwieńczenia w górnej partii dekorowane parą ulistnionych gałązek, po bokach parą kampanuli, dołem w narożach para dużych rozet, pośrodku wić roślinna. Na spływach wolutowych para płomienistych wazonów, a na przyczółku para figur aniołów. Nadłucza bramek osi bocznych zdobione ornamentem roślinnym, nisze ujęte parą stylizowanych kandelabrów, wyżej para rombów z rozetami, pośrodku gwiazda. Na gzymsach wieńczących płomieniste wazony. W polu środkowym obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Madonny z Dzieciątkiem. W zwieńczeniu obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Chrystusa Króla. Nisze osi bocznych wypełniają figury, po prawej stronie św. Barbary, po lewej nieznanej świętej. Struktura w kolorze beżowym, detal architektoniczny i ornamentyka złocone.
Zdjęcie nr 2: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Antepedium w formie haftowanej tkaniny zdobionej po środku motywem zwieńczonego krzyżem monogramu maryjnego z koroną, ujętego dwunastoma gwiazdami, natomiast w dolnych narożach gałązkami z kwiatami białych lilii. Tabernakulum z tronem wystawienia w formie jednokondygnacyjnej, trójosiowej bryły architektonicznej, osadzonej na wysokim cokole. Tabernakulum wbudowane w osi środkowej cokołu, drzwiczki prostokątne, zdobione płaskorzeźbionym motywem kielicha eucharystycznego. Flankowane po skrajnych bokach parą pilastrów osie boczne całej struktury są wklęsłe i cofnięte względem osi środkowej ujętej parą kolumienek. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi belkowanie z gzymsem po środku w formie łuku koszowego. Część środkowa w formie niszy zamkniętej motywem konchy. W zwieńczeniu figurka baranka paschalnego ujętego promienistą glorią, ukazanego na owalnej podstawie osadzonej na 4 wolutowych kabłąkach. Po bokach para figur adorujących aniołów. Cokół zdobiony motywami uskrzydlonych główek anielskich, rocaille’i oraz gałązek z kiściami winnej latorośli. Pola osi bocznych wypełnia para podwieszeń w formie gałązek różanych, partie fryzu pojedyncze rozetki. Struktura tabernakulum i tronu wystawienia jest złocona i srebrzona. Retabulum osadzone na zdwojonym, zryzalitowanym uskokowo po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn – wewnętrzne ustawione na tle pary pilastrów, zewnętrzne na tle pary filarów. Podpory dźwigają wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii architrawu i fryzu. Zwieńczenie ujęte parą spływów wolutowych, zamknięte parą stykających się wolut. Po bokach przerwany, wolutowy przyczółek. W dolnych polach osi bocznych retabulum para półkoliście zamkniętych bramek, ujętych prostą arkadą. Pola osi oddzielone parami stykających się wolut zwieńczonych konchą. W górnej strefie para płytkich niszy zamkniętych półkolistymi łukami nadwieszonymi i dodatkowo ujęta prostym, trójkątnie zamkniętym obramieniem. Osie zwieńczone trzema fragmentami gzymsu oddzielonymi parami wklęsłości. Pola cokołu osi środkowej retabulum wypełnione ornamentyką roślinną. Część środkowa ujęta parą ażurowych, ornamentalnych uszaków. Po bokach pola para zwisów w postaci gałązek różanych, w górnych narożach para rozetek. Pola fryzu zdobione rozetami. Pole zwieńczenia w górnej partii dekorowane parą ulistnionych gałązek, po bokach parą kampanuli, dołem w narożach para dużych rozet, pośrodku wić roślinna. Na spływach wolutowych para płomienistych wazonów, a na przyczółku para figur aniołów. Nadłucza bramek osi bocznych zdobione ornamentem roślinnym, nisze ujęte parą stylizowanych kandelabrów, wyżej para rombów z rozetami, pośrodku gwiazda. Na gzymsach wieńczących płomieniste wazony. W polu środkowym obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Madonny z Dzieciątkiem. W zwieńczeniu obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Chrystusa Króla. Nisze osi bocznych wypełniają figury, po prawej stronie św. Barbary, po lewej nieznanej świętej. Struktura w kolorze beżowym, detal architektoniczny i ornamentyka złocone.
Zdjęcie nr 3: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Antepedium w formie haftowanej tkaniny zdobionej po środku motywem zwieńczonego krzyżem monogramu maryjnego z koroną, ujętego dwunastoma gwiazdami, natomiast w dolnych narożach gałązkami z kwiatami białych lilii. Tabernakulum z tronem wystawienia w formie jednokondygnacyjnej, trójosiowej bryły architektonicznej, osadzonej na wysokim cokole. Tabernakulum wbudowane w osi środkowej cokołu, drzwiczki prostokątne, zdobione płaskorzeźbionym motywem kielicha eucharystycznego. Flankowane po skrajnych bokach parą pilastrów osie boczne całej struktury są wklęsłe i cofnięte względem osi środkowej ujętej parą kolumienek. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi belkowanie z gzymsem po środku w formie łuku koszowego. Część środkowa w formie niszy zamkniętej motywem konchy. W zwieńczeniu figurka baranka paschalnego ujętego promienistą glorią, ukazanego na owalnej podstawie osadzonej na 4 wolutowych kabłąkach. Po bokach para figur adorujących aniołów. Cokół zdobiony motywami uskrzydlonych główek anielskich, rocaille’i oraz gałązek z kiściami winnej latorośli. Pola osi bocznych wypełnia para podwieszeń w formie gałązek różanych, partie fryzu pojedyncze rozetki. Struktura tabernakulum i tronu wystawienia jest złocona i srebrzona. Retabulum osadzone na zdwojonym, zryzalitowanym uskokowo po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn – wewnętrzne ustawione na tle pary pilastrów, zewnętrzne na tle pary filarów. Podpory dźwigają wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii architrawu i fryzu. Zwieńczenie ujęte parą spływów wolutowych, zamknięte parą stykających się wolut. Po bokach przerwany, wolutowy przyczółek. W dolnych polach osi bocznych retabulum para półkoliście zamkniętych bramek, ujętych prostą arkadą. Pola osi oddzielone parami stykających się wolut zwieńczonych konchą. W górnej strefie para płytkich niszy zamkniętych półkolistymi łukami nadwieszonymi i dodatkowo ujęta prostym, trójkątnie zamkniętym obramieniem. Osie zwieńczone trzema fragmentami gzymsu oddzielonymi parami wklęsłości. Pola cokołu osi środkowej retabulum wypełnione ornamentyką roślinną. Część środkowa ujęta parą ażurowych, ornamentalnych uszaków. Po bokach pola para zwisów w postaci gałązek różanych, w górnych narożach para rozetek. Pola fryzu zdobione rozetami. Pole zwieńczenia w górnej partii dekorowane parą ulistnionych gałązek, po bokach parą kampanuli, dołem w narożach para dużych rozet, pośrodku wić roślinna. Na spływach wolutowych para płomienistych wazonów, a na przyczółku para figur aniołów. Nadłucza bramek osi bocznych zdobione ornamentem roślinnym, nisze ujęte parą stylizowanych kandelabrów, wyżej para rombów z rozetami, pośrodku gwiazda. Na gzymsach wieńczących płomieniste wazony. W polu środkowym obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Madonny z Dzieciątkiem. W zwieńczeniu obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Chrystusa Króla. Nisze osi bocznych wypełniają figury, po prawej stronie św. Barbary, po lewej nieznanej świętej. Struktura w kolorze beżowym, detal architektoniczny i ornamentyka złocone.
Zdjęcie nr 4: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Antepedium w formie haftowanej tkaniny zdobionej po środku motywem zwieńczonego krzyżem monogramu maryjnego z koroną, ujętego dwunastoma gwiazdami, natomiast w dolnych narożach gałązkami z kwiatami białych lilii. Tabernakulum z tronem wystawienia w formie jednokondygnacyjnej, trójosiowej bryły architektonicznej, osadzonej na wysokim cokole. Tabernakulum wbudowane w osi środkowej cokołu, drzwiczki prostokątne, zdobione płaskorzeźbionym motywem kielicha eucharystycznego. Flankowane po skrajnych bokach parą pilastrów osie boczne całej struktury są wklęsłe i cofnięte względem osi środkowej ujętej parą kolumienek. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi belkowanie z gzymsem po środku w formie łuku koszowego. Część środkowa w formie niszy zamkniętej motywem konchy. W zwieńczeniu figurka baranka paschalnego ujętego promienistą glorią, ukazanego na owalnej podstawie osadzonej na 4 wolutowych kabłąkach. Po bokach para figur adorujących aniołów. Cokół zdobiony motywami uskrzydlonych główek anielskich, rocaille’i oraz gałązek z kiściami winnej latorośli. Pola osi bocznych wypełnia para podwieszeń w formie gałązek różanych, partie fryzu pojedyncze rozetki. Struktura tabernakulum i tronu wystawienia jest złocona i srebrzona. Retabulum osadzone na zdwojonym, zryzalitowanym uskokowo po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn – wewnętrzne ustawione na tle pary pilastrów, zewnętrzne na tle pary filarów. Podpory dźwigają wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii architrawu i fryzu. Zwieńczenie ujęte parą spływów wolutowych, zamknięte parą stykających się wolut. Po bokach przerwany, wolutowy przyczółek. W dolnych polach osi bocznych retabulum para półkoliście zamkniętych bramek, ujętych prostą arkadą. Pola osi oddzielone parami stykających się wolut zwieńczonych konchą. W górnej strefie para płytkich niszy zamkniętych półkolistymi łukami nadwieszonymi i dodatkowo ujęta prostym, trójkątnie zamkniętym obramieniem. Osie zwieńczone trzema fragmentami gzymsu oddzielonymi parami wklęsłości. Pola cokołu osi środkowej retabulum wypełnione ornamentyką roślinną. Część środkowa ujęta parą ażurowych, ornamentalnych uszaków. Po bokach pola para zwisów w postaci gałązek różanych, w górnych narożach para rozetek. Pola fryzu zdobione rozetami. Pole zwieńczenia w górnej partii dekorowane parą ulistnionych gałązek, po bokach parą kampanuli, dołem w narożach para dużych rozet, pośrodku wić roślinna. Na spływach wolutowych para płomienistych wazonów, a na przyczółku para figur aniołów. Nadłucza bramek osi bocznych zdobione ornamentem roślinnym, nisze ujęte parą stylizowanych kandelabrów, wyżej para rombów z rozetami, pośrodku gwiazda. Na gzymsach wieńczących płomieniste wazony. W polu środkowym obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Madonny z Dzieciątkiem. W zwieńczeniu obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Chrystusa Króla. Nisze osi bocznych wypełniają figury, po prawej stronie św. Barbary, po lewej nieznanej świętej. Struktura w kolorze beżowym, detal architektoniczny i ornamentyka złocone.
Zdjęcie nr 5: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Antepedium w formie haftowanej tkaniny zdobionej po środku motywem zwieńczonego krzyżem monogramu maryjnego z koroną, ujętego dwunastoma gwiazdami, natomiast w dolnych narożach gałązkami z kwiatami białych lilii. Tabernakulum z tronem wystawienia w formie jednokondygnacyjnej, trójosiowej bryły architektonicznej, osadzonej na wysokim cokole. Tabernakulum wbudowane w osi środkowej cokołu, drzwiczki prostokątne, zdobione płaskorzeźbionym motywem kielicha eucharystycznego. Flankowane po skrajnych bokach parą pilastrów osie boczne całej struktury są wklęsłe i cofnięte względem osi środkowej ujętej parą kolumienek. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi belkowanie z gzymsem po środku w formie łuku koszowego. Część środkowa w formie niszy zamkniętej motywem konchy. W zwieńczeniu figurka baranka paschalnego ujętego promienistą glorią, ukazanego na owalnej podstawie osadzonej na 4 wolutowych kabłąkach. Po bokach para figur adorujących aniołów. Cokół zdobiony motywami uskrzydlonych główek anielskich, rocaille’i oraz gałązek z kiściami winnej latorośli. Pola osi bocznych wypełnia para podwieszeń w formie gałązek różanych, partie fryzu pojedyncze rozetki. Struktura tabernakulum i tronu wystawienia jest złocona i srebrzona. Retabulum osadzone na zdwojonym, zryzalitowanym uskokowo po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn – wewnętrzne ustawione na tle pary pilastrów, zewnętrzne na tle pary filarów. Podpory dźwigają wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii architrawu i fryzu. Zwieńczenie ujęte parą spływów wolutowych, zamknięte parą stykających się wolut. Po bokach przerwany, wolutowy przyczółek. W dolnych polach osi bocznych retabulum para półkoliście zamkniętych bramek, ujętych prostą arkadą. Pola osi oddzielone parami stykających się wolut zwieńczonych konchą. W górnej strefie para płytkich niszy zamkniętych półkolistymi łukami nadwieszonymi i dodatkowo ujęta prostym, trójkątnie zamkniętym obramieniem. Osie zwieńczone trzema fragmentami gzymsu oddzielonymi parami wklęsłości. Pola cokołu osi środkowej retabulum wypełnione ornamentyką roślinną. Część środkowa ujęta parą ażurowych, ornamentalnych uszaków. Po bokach pola para zwisów w postaci gałązek różanych, w górnych narożach para rozetek. Pola fryzu zdobione rozetami. Pole zwieńczenia w górnej partii dekorowane parą ulistnionych gałązek, po bokach parą kampanuli, dołem w narożach para dużych rozet, pośrodku wić roślinna. Na spływach wolutowych para płomienistych wazonów, a na przyczółku para figur aniołów. Nadłucza bramek osi bocznych zdobione ornamentem roślinnym, nisze ujęte parą stylizowanych kandelabrów, wyżej para rombów z rozetami, pośrodku gwiazda. Na gzymsach wieńczących płomieniste wazony. W polu środkowym obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Madonny z Dzieciątkiem. W zwieńczeniu obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Chrystusa Króla. Nisze osi bocznych wypełniają figury, po prawej stronie św. Barbary, po lewej nieznanej świętej. Struktura w kolorze beżowym, detal architektoniczny i ornamentyka złocone.
Zdjęcie nr 6: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Antepedium w formie haftowanej tkaniny zdobionej po środku motywem zwieńczonego krzyżem monogramu maryjnego z koroną, ujętego dwunastoma gwiazdami, natomiast w dolnych narożach gałązkami z kwiatami białych lilii. Tabernakulum z tronem wystawienia w formie jednokondygnacyjnej, trójosiowej bryły architektonicznej, osadzonej na wysokim cokole. Tabernakulum wbudowane w osi środkowej cokołu, drzwiczki prostokątne, zdobione płaskorzeźbionym motywem kielicha eucharystycznego. Flankowane po skrajnych bokach parą pilastrów osie boczne całej struktury są wklęsłe i cofnięte względem osi środkowej ujętej parą kolumienek. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi belkowanie z gzymsem po środku w formie łuku koszowego. Część środkowa w formie niszy zamkniętej motywem konchy. W zwieńczeniu figurka baranka paschalnego ujętego promienistą glorią, ukazanego na owalnej podstawie osadzonej na 4 wolutowych kabłąkach. Po bokach para figur adorujących aniołów. Cokół zdobiony motywami uskrzydlonych główek anielskich, rocaille’i oraz gałązek z kiściami winnej latorośli. Pola osi bocznych wypełnia para podwieszeń w formie gałązek różanych, partie fryzu pojedyncze rozetki. Struktura tabernakulum i tronu wystawienia jest złocona i srebrzona. Retabulum osadzone na zdwojonym, zryzalitowanym uskokowo po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn – wewnętrzne ustawione na tle pary pilastrów, zewnętrzne na tle pary filarów. Podpory dźwigają wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii architrawu i fryzu. Zwieńczenie ujęte parą spływów wolutowych, zamknięte parą stykających się wolut. Po bokach przerwany, wolutowy przyczółek. W dolnych polach osi bocznych retabulum para półkoliście zamkniętych bramek, ujętych prostą arkadą. Pola osi oddzielone parami stykających się wolut zwieńczonych konchą. W górnej strefie para płytkich niszy zamkniętych półkolistymi łukami nadwieszonymi i dodatkowo ujęta prostym, trójkątnie zamkniętym obramieniem. Osie zwieńczone trzema fragmentami gzymsu oddzielonymi parami wklęsłości. Pola cokołu osi środkowej retabulum wypełnione ornamentyką roślinną. Część środkowa ujęta parą ażurowych, ornamentalnych uszaków. Po bokach pola para zwisów w postaci gałązek różanych, w górnych narożach para rozetek. Pola fryzu zdobione rozetami. Pole zwieńczenia w górnej partii dekorowane parą ulistnionych gałązek, po bokach parą kampanuli, dołem w narożach para dużych rozet, pośrodku wić roślinna. Na spływach wolutowych para płomienistych wazonów, a na przyczółku para figur aniołów. Nadłucza bramek osi bocznych zdobione ornamentem roślinnym, nisze ujęte parą stylizowanych kandelabrów, wyżej para rombów z rozetami, pośrodku gwiazda. Na gzymsach wieńczących płomieniste wazony. W polu środkowym obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Madonny z Dzieciątkiem. W zwieńczeniu obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Chrystusa Króla. Nisze osi bocznych wypełniają figury, po prawej stronie św. Barbary, po lewej nieznanej świętej. Struktura w kolorze beżowym, detal architektoniczny i ornamentyka złocone.
Zdjęcie nr 7: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Antepedium w formie haftowanej tkaniny zdobionej po środku motywem zwieńczonego krzyżem monogramu maryjnego z koroną, ujętego dwunastoma gwiazdami, natomiast w dolnych narożach gałązkami z kwiatami białych lilii. Tabernakulum z tronem wystawienia w formie jednokondygnacyjnej, trójosiowej bryły architektonicznej, osadzonej na wysokim cokole. Tabernakulum wbudowane w osi środkowej cokołu, drzwiczki prostokątne, zdobione płaskorzeźbionym motywem kielicha eucharystycznego. Flankowane po skrajnych bokach parą pilastrów osie boczne całej struktury są wklęsłe i cofnięte względem osi środkowej ujętej parą kolumienek. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi belkowanie z gzymsem po środku w formie łuku koszowego. Część środkowa w formie niszy zamkniętej motywem konchy. W zwieńczeniu figurka baranka paschalnego ujętego promienistą glorią, ukazanego na owalnej podstawie osadzonej na 4 wolutowych kabłąkach. Po bokach para figur adorujących aniołów. Cokół zdobiony motywami uskrzydlonych główek anielskich, rocaille’i oraz gałązek z kiściami winnej latorośli. Pola osi bocznych wypełnia para podwieszeń w formie gałązek różanych, partie fryzu pojedyncze rozetki. Struktura tabernakulum i tronu wystawienia jest złocona i srebrzona. Retabulum osadzone na zdwojonym, zryzalitowanym uskokowo po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn – wewnętrzne ustawione na tle pary pilastrów, zewnętrzne na tle pary filarów. Podpory dźwigają wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii architrawu i fryzu. Zwieńczenie ujęte parą spływów wolutowych, zamknięte parą stykających się wolut. Po bokach przerwany, wolutowy przyczółek. W dolnych polach osi bocznych retabulum para półkoliście zamkniętych bramek, ujętych prostą arkadą. Pola osi oddzielone parami stykających się wolut zwieńczonych konchą. W górnej strefie para płytkich niszy zamkniętych półkolistymi łukami nadwieszonymi i dodatkowo ujęta prostym, trójkątnie zamkniętym obramieniem. Osie zwieńczone trzema fragmentami gzymsu oddzielonymi parami wklęsłości. Pola cokołu osi środkowej retabulum wypełnione ornamentyką roślinną. Część środkowa ujęta parą ażurowych, ornamentalnych uszaków. Po bokach pola para zwisów w postaci gałązek różanych, w górnych narożach para rozetek. Pola fryzu zdobione rozetami. Pole zwieńczenia w górnej partii dekorowane parą ulistnionych gałązek, po bokach parą kampanuli, dołem w narożach para dużych rozet, pośrodku wić roślinna. Na spływach wolutowych para płomienistych wazonów, a na przyczółku para figur aniołów. Nadłucza bramek osi bocznych zdobione ornamentem roślinnym, nisze ujęte parą stylizowanych kandelabrów, wyżej para rombów z rozetami, pośrodku gwiazda. Na gzymsach wieńczących płomieniste wazony. W polu środkowym obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Madonny z Dzieciątkiem. W zwieńczeniu obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Chrystusa Króla. Nisze osi bocznych wypełniają figury, po prawej stronie św. Barbary, po lewej nieznanej świętej. Struktura w kolorze beżowym, detal architektoniczny i ornamentyka złocone.
Zdjęcie nr 8: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Antepedium w formie haftowanej tkaniny zdobionej po środku motywem zwieńczonego krzyżem monogramu maryjnego z koroną, ujętego dwunastoma gwiazdami, natomiast w dolnych narożach gałązkami z kwiatami białych lilii. Tabernakulum z tronem wystawienia w formie jednokondygnacyjnej, trójosiowej bryły architektonicznej, osadzonej na wysokim cokole. Tabernakulum wbudowane w osi środkowej cokołu, drzwiczki prostokątne, zdobione płaskorzeźbionym motywem kielicha eucharystycznego. Flankowane po skrajnych bokach parą pilastrów osie boczne całej struktury są wklęsłe i cofnięte względem osi środkowej ujętej parą kolumienek. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi belkowanie z gzymsem po środku w formie łuku koszowego. Część środkowa w formie niszy zamkniętej motywem konchy. W zwieńczeniu figurka baranka paschalnego ujętego promienistą glorią, ukazanego na owalnej podstawie osadzonej na 4 wolutowych kabłąkach. Po bokach para figur adorujących aniołów. Cokół zdobiony motywami uskrzydlonych główek anielskich, rocaille’i oraz gałązek z kiściami winnej latorośli. Pola osi bocznych wypełnia para podwieszeń w formie gałązek różanych, partie fryzu pojedyncze rozetki. Struktura tabernakulum i tronu wystawienia jest złocona i srebrzona. Retabulum osadzone na zdwojonym, zryzalitowanym uskokowo po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn – wewnętrzne ustawione na tle pary pilastrów, zewnętrzne na tle pary filarów. Podpory dźwigają wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii architrawu i fryzu. Zwieńczenie ujęte parą spływów wolutowych, zamknięte parą stykających się wolut. Po bokach przerwany, wolutowy przyczółek. W dolnych polach osi bocznych retabulum para półkoliście zamkniętych bramek, ujętych prostą arkadą. Pola osi oddzielone parami stykających się wolut zwieńczonych konchą. W górnej strefie para płytkich niszy zamkniętych półkolistymi łukami nadwieszonymi i dodatkowo ujęta prostym, trójkątnie zamkniętym obramieniem. Osie zwieńczone trzema fragmentami gzymsu oddzielonymi parami wklęsłości. Pola cokołu osi środkowej retabulum wypełnione ornamentyką roślinną. Część środkowa ujęta parą ażurowych, ornamentalnych uszaków. Po bokach pola para zwisów w postaci gałązek różanych, w górnych narożach para rozetek. Pola fryzu zdobione rozetami. Pole zwieńczenia w górnej partii dekorowane parą ulistnionych gałązek, po bokach parą kampanuli, dołem w narożach para dużych rozet, pośrodku wić roślinna. Na spływach wolutowych para płomienistych wazonów, a na przyczółku para figur aniołów. Nadłucza bramek osi bocznych zdobione ornamentem roślinnym, nisze ujęte parą stylizowanych kandelabrów, wyżej para rombów z rozetami, pośrodku gwiazda. Na gzymsach wieńczących płomieniste wazony. W polu środkowym obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Madonny z Dzieciątkiem. W zwieńczeniu obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Chrystusa Króla. Nisze osi bocznych wypełniają figury, po prawej stronie św. Barbary, po lewej nieznanej świętej. Struktura w kolorze beżowym, detal architektoniczny i ornamentyka złocone.
Zdjęcie nr 9: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Antepedium w formie haftowanej tkaniny zdobionej po środku motywem zwieńczonego krzyżem monogramu maryjnego z koroną, ujętego dwunastoma gwiazdami, natomiast w dolnych narożach gałązkami z kwiatami białych lilii. Tabernakulum z tronem wystawienia w formie jednokondygnacyjnej, trójosiowej bryły architektonicznej, osadzonej na wysokim cokole. Tabernakulum wbudowane w osi środkowej cokołu, drzwiczki prostokątne, zdobione płaskorzeźbionym motywem kielicha eucharystycznego. Flankowane po skrajnych bokach parą pilastrów osie boczne całej struktury są wklęsłe i cofnięte względem osi środkowej ujętej parą kolumienek. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi belkowanie z gzymsem po środku w formie łuku koszowego. Część środkowa w formie niszy zamkniętej motywem konchy. W zwieńczeniu figurka baranka paschalnego ujętego promienistą glorią, ukazanego na owalnej podstawie osadzonej na 4 wolutowych kabłąkach. Po bokach para figur adorujących aniołów. Cokół zdobiony motywami uskrzydlonych główek anielskich, rocaille’i oraz gałązek z kiściami winnej latorośli. Pola osi bocznych wypełnia para podwieszeń w formie gałązek różanych, partie fryzu pojedyncze rozetki. Struktura tabernakulum i tronu wystawienia jest złocona i srebrzona. Retabulum osadzone na zdwojonym, zryzalitowanym uskokowo po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn – wewnętrzne ustawione na tle pary pilastrów, zewnętrzne na tle pary filarów. Podpory dźwigają wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii architrawu i fryzu. Zwieńczenie ujęte parą spływów wolutowych, zamknięte parą stykających się wolut. Po bokach przerwany, wolutowy przyczółek. W dolnych polach osi bocznych retabulum para półkoliście zamkniętych bramek, ujętych prostą arkadą. Pola osi oddzielone parami stykających się wolut zwieńczonych konchą. W górnej strefie para płytkich niszy zamkniętych półkolistymi łukami nadwieszonymi i dodatkowo ujęta prostym, trójkątnie zamkniętym obramieniem. Osie zwieńczone trzema fragmentami gzymsu oddzielonymi parami wklęsłości. Pola cokołu osi środkowej retabulum wypełnione ornamentyką roślinną. Część środkowa ujęta parą ażurowych, ornamentalnych uszaków. Po bokach pola para zwisów w postaci gałązek różanych, w górnych narożach para rozetek. Pola fryzu zdobione rozetami. Pole zwieńczenia w górnej partii dekorowane parą ulistnionych gałązek, po bokach parą kampanuli, dołem w narożach para dużych rozet, pośrodku wić roślinna. Na spływach wolutowych para płomienistych wazonów, a na przyczółku para figur aniołów. Nadłucza bramek osi bocznych zdobione ornamentem roślinnym, nisze ujęte parą stylizowanych kandelabrów, wyżej para rombów z rozetami, pośrodku gwiazda. Na gzymsach wieńczących płomieniste wazony. W polu środkowym obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Madonny z Dzieciątkiem. W zwieńczeniu obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Chrystusa Króla. Nisze osi bocznych wypełniają figury, po prawej stronie św. Barbary, po lewej nieznanej świętej. Struktura w kolorze beżowym, detal architektoniczny i ornamentyka złocone.
Zdjęcie nr 10: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Antepedium w formie haftowanej tkaniny zdobionej po środku motywem zwieńczonego krzyżem monogramu maryjnego z koroną, ujętego dwunastoma gwiazdami, natomiast w dolnych narożach gałązkami z kwiatami białych lilii. Tabernakulum z tronem wystawienia w formie jednokondygnacyjnej, trójosiowej bryły architektonicznej, osadzonej na wysokim cokole. Tabernakulum wbudowane w osi środkowej cokołu, drzwiczki prostokątne, zdobione płaskorzeźbionym motywem kielicha eucharystycznego. Flankowane po skrajnych bokach parą pilastrów osie boczne całej struktury są wklęsłe i cofnięte względem osi środkowej ujętej parą kolumienek. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi belkowanie z gzymsem po środku w formie łuku koszowego. Część środkowa w formie niszy zamkniętej motywem konchy. W zwieńczeniu figurka baranka paschalnego ujętego promienistą glorią, ukazanego na owalnej podstawie osadzonej na 4 wolutowych kabłąkach. Po bokach para figur adorujących aniołów. Cokół zdobiony motywami uskrzydlonych główek anielskich, rocaille’i oraz gałązek z kiściami winnej latorośli. Pola osi bocznych wypełnia para podwieszeń w formie gałązek różanych, partie fryzu pojedyncze rozetki. Struktura tabernakulum i tronu wystawienia jest złocona i srebrzona. Retabulum osadzone na zdwojonym, zryzalitowanym uskokowo po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn – wewnętrzne ustawione na tle pary pilastrów, zewnętrzne na tle pary filarów. Podpory dźwigają wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii architrawu i fryzu. Zwieńczenie ujęte parą spływów wolutowych, zamknięte parą stykających się wolut. Po bokach przerwany, wolutowy przyczółek. W dolnych polach osi bocznych retabulum para półkoliście zamkniętych bramek, ujętych prostą arkadą. Pola osi oddzielone parami stykających się wolut zwieńczonych konchą. W górnej strefie para płytkich niszy zamkniętych półkolistymi łukami nadwieszonymi i dodatkowo ujęta prostym, trójkątnie zamkniętym obramieniem. Osie zwieńczone trzema fragmentami gzymsu oddzielonymi parami wklęsłości. Pola cokołu osi środkowej retabulum wypełnione ornamentyką roślinną. Część środkowa ujęta parą ażurowych, ornamentalnych uszaków. Po bokach pola para zwisów w postaci gałązek różanych, w górnych narożach para rozetek. Pola fryzu zdobione rozetami. Pole zwieńczenia w górnej partii dekorowane parą ulistnionych gałązek, po bokach parą kampanuli, dołem w narożach para dużych rozet, pośrodku wić roślinna. Na spływach wolutowych para płomienistych wazonów, a na przyczółku para figur aniołów. Nadłucza bramek osi bocznych zdobione ornamentem roślinnym, nisze ujęte parą stylizowanych kandelabrów, wyżej para rombów z rozetami, pośrodku gwiazda. Na gzymsach wieńczących płomieniste wazony. W polu środkowym obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Madonny z Dzieciątkiem. W zwieńczeniu obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Chrystusa Króla. Nisze osi bocznych wypełniają figury, po prawej stronie św. Barbary, po lewej nieznanej świętej. Struktura w kolorze beżowym, detal architektoniczny i ornamentyka złocone.
Zdjęcie nr 11: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Antepedium w formie haftowanej tkaniny zdobionej po środku motywem zwieńczonego krzyżem monogramu maryjnego z koroną, ujętego dwunastoma gwiazdami, natomiast w dolnych narożach gałązkami z kwiatami białych lilii. Tabernakulum z tronem wystawienia w formie jednokondygnacyjnej, trójosiowej bryły architektonicznej, osadzonej na wysokim cokole. Tabernakulum wbudowane w osi środkowej cokołu, drzwiczki prostokątne, zdobione płaskorzeźbionym motywem kielicha eucharystycznego. Flankowane po skrajnych bokach parą pilastrów osie boczne całej struktury są wklęsłe i cofnięte względem osi środkowej ujętej parą kolumienek. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi belkowanie z gzymsem po środku w formie łuku koszowego. Część środkowa w formie niszy zamkniętej motywem konchy. W zwieńczeniu figurka baranka paschalnego ujętego promienistą glorią, ukazanego na owalnej podstawie osadzonej na 4 wolutowych kabłąkach. Po bokach para figur adorujących aniołów. Cokół zdobiony motywami uskrzydlonych główek anielskich, rocaille’i oraz gałązek z kiściami winnej latorośli. Pola osi bocznych wypełnia para podwieszeń w formie gałązek różanych, partie fryzu pojedyncze rozetki. Struktura tabernakulum i tronu wystawienia jest złocona i srebrzona. Retabulum osadzone na zdwojonym, zryzalitowanym uskokowo po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn – wewnętrzne ustawione na tle pary pilastrów, zewnętrzne na tle pary filarów. Podpory dźwigają wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii architrawu i fryzu. Zwieńczenie ujęte parą spływów wolutowych, zamknięte parą stykających się wolut. Po bokach przerwany, wolutowy przyczółek. W dolnych polach osi bocznych retabulum para półkoliście zamkniętych bramek, ujętych prostą arkadą. Pola osi oddzielone parami stykających się wolut zwieńczonych konchą. W górnej strefie para płytkich niszy zamkniętych półkolistymi łukami nadwieszonymi i dodatkowo ujęta prostym, trójkątnie zamkniętym obramieniem. Osie zwieńczone trzema fragmentami gzymsu oddzielonymi parami wklęsłości. Pola cokołu osi środkowej retabulum wypełnione ornamentyką roślinną. Część środkowa ujęta parą ażurowych, ornamentalnych uszaków. Po bokach pola para zwisów w postaci gałązek różanych, w górnych narożach para rozetek. Pola fryzu zdobione rozetami. Pole zwieńczenia w górnej partii dekorowane parą ulistnionych gałązek, po bokach parą kampanuli, dołem w narożach para dużych rozet, pośrodku wić roślinna. Na spływach wolutowych para płomienistych wazonów, a na przyczółku para figur aniołów. Nadłucza bramek osi bocznych zdobione ornamentem roślinnym, nisze ujęte parą stylizowanych kandelabrów, wyżej para rombów z rozetami, pośrodku gwiazda. Na gzymsach wieńczących płomieniste wazony. W polu środkowym obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Madonny z Dzieciątkiem. W zwieńczeniu obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Chrystusa Króla. Nisze osi bocznych wypełniają figury, po prawej stronie św. Barbary, po lewej nieznanej świętej. Struktura w kolorze beżowym, detal architektoniczny i ornamentyka złocone.
Zdjęcie nr 12: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Antepedium w formie haftowanej tkaniny zdobionej po środku motywem zwieńczonego krzyżem monogramu maryjnego z koroną, ujętego dwunastoma gwiazdami, natomiast w dolnych narożach gałązkami z kwiatami białych lilii. Tabernakulum z tronem wystawienia w formie jednokondygnacyjnej, trójosiowej bryły architektonicznej, osadzonej na wysokim cokole. Tabernakulum wbudowane w osi środkowej cokołu, drzwiczki prostokątne, zdobione płaskorzeźbionym motywem kielicha eucharystycznego. Flankowane po skrajnych bokach parą pilastrów osie boczne całej struktury są wklęsłe i cofnięte względem osi środkowej ujętej parą kolumienek. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi belkowanie z gzymsem po środku w formie łuku koszowego. Część środkowa w formie niszy zamkniętej motywem konchy. W zwieńczeniu figurka baranka paschalnego ujętego promienistą glorią, ukazanego na owalnej podstawie osadzonej na 4 wolutowych kabłąkach. Po bokach para figur adorujących aniołów. Cokół zdobiony motywami uskrzydlonych główek anielskich, rocaille’i oraz gałązek z kiściami winnej latorośli. Pola osi bocznych wypełnia para podwieszeń w formie gałązek różanych, partie fryzu pojedyncze rozetki. Struktura tabernakulum i tronu wystawienia jest złocona i srebrzona. Retabulum osadzone na zdwojonym, zryzalitowanym uskokowo po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn – wewnętrzne ustawione na tle pary pilastrów, zewnętrzne na tle pary filarów. Podpory dźwigają wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii architrawu i fryzu. Zwieńczenie ujęte parą spływów wolutowych, zamknięte parą stykających się wolut. Po bokach przerwany, wolutowy przyczółek. W dolnych polach osi bocznych retabulum para półkoliście zamkniętych bramek, ujętych prostą arkadą. Pola osi oddzielone parami stykających się wolut zwieńczonych konchą. W górnej strefie para płytkich niszy zamkniętych półkolistymi łukami nadwieszonymi i dodatkowo ujęta prostym, trójkątnie zamkniętym obramieniem. Osie zwieńczone trzema fragmentami gzymsu oddzielonymi parami wklęsłości. Pola cokołu osi środkowej retabulum wypełnione ornamentyką roślinną. Część środkowa ujęta parą ażurowych, ornamentalnych uszaków. Po bokach pola para zwisów w postaci gałązek różanych, w górnych narożach para rozetek. Pola fryzu zdobione rozetami. Pole zwieńczenia w górnej partii dekorowane parą ulistnionych gałązek, po bokach parą kampanuli, dołem w narożach para dużych rozet, pośrodku wić roślinna. Na spływach wolutowych para płomienistych wazonów, a na przyczółku para figur aniołów. Nadłucza bramek osi bocznych zdobione ornamentem roślinnym, nisze ujęte parą stylizowanych kandelabrów, wyżej para rombów z rozetami, pośrodku gwiazda. Na gzymsach wieńczących płomieniste wazony. W polu środkowym obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Madonny z Dzieciątkiem. W zwieńczeniu obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Chrystusa Króla. Nisze osi bocznych wypełniają figury, po prawej stronie św. Barbary, po lewej nieznanej świętej. Struktura w kolorze beżowym, detal architektoniczny i ornamentyka złocone.
Zdjęcie nr 13: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Antepedium w formie haftowanej tkaniny zdobionej po środku motywem zwieńczonego krzyżem monogramu maryjnego z koroną, ujętego dwunastoma gwiazdami, natomiast w dolnych narożach gałązkami z kwiatami białych lilii. Tabernakulum z tronem wystawienia w formie jednokondygnacyjnej, trójosiowej bryły architektonicznej, osadzonej na wysokim cokole. Tabernakulum wbudowane w osi środkowej cokołu, drzwiczki prostokątne, zdobione płaskorzeźbionym motywem kielicha eucharystycznego. Flankowane po skrajnych bokach parą pilastrów osie boczne całej struktury są wklęsłe i cofnięte względem osi środkowej ujętej parą kolumienek. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi belkowanie z gzymsem po środku w formie łuku koszowego. Część środkowa w formie niszy zamkniętej motywem konchy. W zwieńczeniu figurka baranka paschalnego ujętego promienistą glorią, ukazanego na owalnej podstawie osadzonej na 4 wolutowych kabłąkach. Po bokach para figur adorujących aniołów. Cokół zdobiony motywami uskrzydlonych główek anielskich, rocaille’i oraz gałązek z kiściami winnej latorośli. Pola osi bocznych wypełnia para podwieszeń w formie gałązek różanych, partie fryzu pojedyncze rozetki. Struktura tabernakulum i tronu wystawienia jest złocona i srebrzona. Retabulum osadzone na zdwojonym, zryzalitowanym uskokowo po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn – wewnętrzne ustawione na tle pary pilastrów, zewnętrzne na tle pary filarów. Podpory dźwigają wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii architrawu i fryzu. Zwieńczenie ujęte parą spływów wolutowych, zamknięte parą stykających się wolut. Po bokach przerwany, wolutowy przyczółek. W dolnych polach osi bocznych retabulum para półkoliście zamkniętych bramek, ujętych prostą arkadą. Pola osi oddzielone parami stykających się wolut zwieńczonych konchą. W górnej strefie para płytkich niszy zamkniętych półkolistymi łukami nadwieszonymi i dodatkowo ujęta prostym, trójkątnie zamkniętym obramieniem. Osie zwieńczone trzema fragmentami gzymsu oddzielonymi parami wklęsłości. Pola cokołu osi środkowej retabulum wypełnione ornamentyką roślinną. Część środkowa ujęta parą ażurowych, ornamentalnych uszaków. Po bokach pola para zwisów w postaci gałązek różanych, w górnych narożach para rozetek. Pola fryzu zdobione rozetami. Pole zwieńczenia w górnej partii dekorowane parą ulistnionych gałązek, po bokach parą kampanuli, dołem w narożach para dużych rozet, pośrodku wić roślinna. Na spływach wolutowych para płomienistych wazonów, a na przyczółku para figur aniołów. Nadłucza bramek osi bocznych zdobione ornamentem roślinnym, nisze ujęte parą stylizowanych kandelabrów, wyżej para rombów z rozetami, pośrodku gwiazda. Na gzymsach wieńczących płomieniste wazony. W polu środkowym obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Madonny z Dzieciątkiem. W zwieńczeniu obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Chrystusa Króla. Nisze osi bocznych wypełniają figury, po prawej stronie św. Barbary, po lewej nieznanej świętej. Struktura w kolorze beżowym, detal architektoniczny i ornamentyka złocone.
Zdjęcie nr 14: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Antepedium w formie haftowanej tkaniny zdobionej po środku motywem zwieńczonego krzyżem monogramu maryjnego z koroną, ujętego dwunastoma gwiazdami, natomiast w dolnych narożach gałązkami z kwiatami białych lilii. Tabernakulum z tronem wystawienia w formie jednokondygnacyjnej, trójosiowej bryły architektonicznej, osadzonej na wysokim cokole. Tabernakulum wbudowane w osi środkowej cokołu, drzwiczki prostokątne, zdobione płaskorzeźbionym motywem kielicha eucharystycznego. Flankowane po skrajnych bokach parą pilastrów osie boczne całej struktury są wklęsłe i cofnięte względem osi środkowej ujętej parą kolumienek. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi belkowanie z gzymsem po środku w formie łuku koszowego. Część środkowa w formie niszy zamkniętej motywem konchy. W zwieńczeniu figurka baranka paschalnego ujętego promienistą glorią, ukazanego na owalnej podstawie osadzonej na 4 wolutowych kabłąkach. Po bokach para figur adorujących aniołów. Cokół zdobiony motywami uskrzydlonych główek anielskich, rocaille’i oraz gałązek z kiściami winnej latorośli. Pola osi bocznych wypełnia para podwieszeń w formie gałązek różanych, partie fryzu pojedyncze rozetki. Struktura tabernakulum i tronu wystawienia jest złocona i srebrzona. Retabulum osadzone na zdwojonym, zryzalitowanym uskokowo po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn – wewnętrzne ustawione na tle pary pilastrów, zewnętrzne na tle pary filarów. Podpory dźwigają wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii architrawu i fryzu. Zwieńczenie ujęte parą spływów wolutowych, zamknięte parą stykających się wolut. Po bokach przerwany, wolutowy przyczółek. W dolnych polach osi bocznych retabulum para półkoliście zamkniętych bramek, ujętych prostą arkadą. Pola osi oddzielone parami stykających się wolut zwieńczonych konchą. W górnej strefie para płytkich niszy zamkniętych półkolistymi łukami nadwieszonymi i dodatkowo ujęta prostym, trójkątnie zamkniętym obramieniem. Osie zwieńczone trzema fragmentami gzymsu oddzielonymi parami wklęsłości. Pola cokołu osi środkowej retabulum wypełnione ornamentyką roślinną. Część środkowa ujęta parą ażurowych, ornamentalnych uszaków. Po bokach pola para zwisów w postaci gałązek różanych, w górnych narożach para rozetek. Pola fryzu zdobione rozetami. Pole zwieńczenia w górnej partii dekorowane parą ulistnionych gałązek, po bokach parą kampanuli, dołem w narożach para dużych rozet, pośrodku wić roślinna. Na spływach wolutowych para płomienistych wazonów, a na przyczółku para figur aniołów. Nadłucza bramek osi bocznych zdobione ornamentem roślinnym, nisze ujęte parą stylizowanych kandelabrów, wyżej para rombów z rozetami, pośrodku gwiazda. Na gzymsach wieńczących płomieniste wazony. W polu środkowym obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Madonny z Dzieciątkiem. W zwieńczeniu obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Chrystusa Króla. Nisze osi bocznych wypełniają figury, po prawej stronie św. Barbary, po lewej nieznanej świętej. Struktura w kolorze beżowym, detal architektoniczny i ornamentyka złocone.
Zdjęcie nr 15: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Antepedium w formie haftowanej tkaniny zdobionej po środku motywem zwieńczonego krzyżem monogramu maryjnego z koroną, ujętego dwunastoma gwiazdami, natomiast w dolnych narożach gałązkami z kwiatami białych lilii. Tabernakulum z tronem wystawienia w formie jednokondygnacyjnej, trójosiowej bryły architektonicznej, osadzonej na wysokim cokole. Tabernakulum wbudowane w osi środkowej cokołu, drzwiczki prostokątne, zdobione płaskorzeźbionym motywem kielicha eucharystycznego. Flankowane po skrajnych bokach parą pilastrów osie boczne całej struktury są wklęsłe i cofnięte względem osi środkowej ujętej parą kolumienek. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi belkowanie z gzymsem po środku w formie łuku koszowego. Część środkowa w formie niszy zamkniętej motywem konchy. W zwieńczeniu figurka baranka paschalnego ujętego promienistą glorią, ukazanego na owalnej podstawie osadzonej na 4 wolutowych kabłąkach. Po bokach para figur adorujących aniołów. Cokół zdobiony motywami uskrzydlonych główek anielskich, rocaille’i oraz gałązek z kiściami winnej latorośli. Pola osi bocznych wypełnia para podwieszeń w formie gałązek różanych, partie fryzu pojedyncze rozetki. Struktura tabernakulum i tronu wystawienia jest złocona i srebrzona. Retabulum osadzone na zdwojonym, zryzalitowanym uskokowo po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn – wewnętrzne ustawione na tle pary pilastrów, zewnętrzne na tle pary filarów. Podpory dźwigają wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii architrawu i fryzu. Zwieńczenie ujęte parą spływów wolutowych, zamknięte parą stykających się wolut. Po bokach przerwany, wolutowy przyczółek. W dolnych polach osi bocznych retabulum para półkoliście zamkniętych bramek, ujętych prostą arkadą. Pola osi oddzielone parami stykających się wolut zwieńczonych konchą. W górnej strefie para płytkich niszy zamkniętych półkolistymi łukami nadwieszonymi i dodatkowo ujęta prostym, trójkątnie zamkniętym obramieniem. Osie zwieńczone trzema fragmentami gzymsu oddzielonymi parami wklęsłości. Pola cokołu osi środkowej retabulum wypełnione ornamentyką roślinną. Część środkowa ujęta parą ażurowych, ornamentalnych uszaków. Po bokach pola para zwisów w postaci gałązek różanych, w górnych narożach para rozetek. Pola fryzu zdobione rozetami. Pole zwieńczenia w górnej partii dekorowane parą ulistnionych gałązek, po bokach parą kampanuli, dołem w narożach para dużych rozet, pośrodku wić roślinna. Na spływach wolutowych para płomienistych wazonów, a na przyczółku para figur aniołów. Nadłucza bramek osi bocznych zdobione ornamentem roślinnym, nisze ujęte parą stylizowanych kandelabrów, wyżej para rombów z rozetami, pośrodku gwiazda. Na gzymsach wieńczących płomieniste wazony. W polu środkowym obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Madonny z Dzieciątkiem. W zwieńczeniu obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Chrystusa Króla. Nisze osi bocznych wypełniają figury, po prawej stronie św. Barbary, po lewej nieznanej świętej. Struktura w kolorze beżowym, detal architektoniczny i ornamentyka złocone.
Zdjęcie nr 16: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Antepedium w formie haftowanej tkaniny zdobionej po środku motywem zwieńczonego krzyżem monogramu maryjnego z koroną, ujętego dwunastoma gwiazdami, natomiast w dolnych narożach gałązkami z kwiatami białych lilii. Tabernakulum z tronem wystawienia w formie jednokondygnacyjnej, trójosiowej bryły architektonicznej, osadzonej na wysokim cokole. Tabernakulum wbudowane w osi środkowej cokołu, drzwiczki prostokątne, zdobione płaskorzeźbionym motywem kielicha eucharystycznego. Flankowane po skrajnych bokach parą pilastrów osie boczne całej struktury są wklęsłe i cofnięte względem osi środkowej ujętej parą kolumienek. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi belkowanie z gzymsem po środku w formie łuku koszowego. Część środkowa w formie niszy zamkniętej motywem konchy. W zwieńczeniu figurka baranka paschalnego ujętego promienistą glorią, ukazanego na owalnej podstawie osadzonej na 4 wolutowych kabłąkach. Po bokach para figur adorujących aniołów. Cokół zdobiony motywami uskrzydlonych główek anielskich, rocaille’i oraz gałązek z kiściami winnej latorośli. Pola osi bocznych wypełnia para podwieszeń w formie gałązek różanych, partie fryzu pojedyncze rozetki. Struktura tabernakulum i tronu wystawienia jest złocona i srebrzona. Retabulum osadzone na zdwojonym, zryzalitowanym uskokowo po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn – wewnętrzne ustawione na tle pary pilastrów, zewnętrzne na tle pary filarów. Podpory dźwigają wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii architrawu i fryzu. Zwieńczenie ujęte parą spływów wolutowych, zamknięte parą stykających się wolut. Po bokach przerwany, wolutowy przyczółek. W dolnych polach osi bocznych retabulum para półkoliście zamkniętych bramek, ujętych prostą arkadą. Pola osi oddzielone parami stykających się wolut zwieńczonych konchą. W górnej strefie para płytkich niszy zamkniętych półkolistymi łukami nadwieszonymi i dodatkowo ujęta prostym, trójkątnie zamkniętym obramieniem. Osie zwieńczone trzema fragmentami gzymsu oddzielonymi parami wklęsłości. Pola cokołu osi środkowej retabulum wypełnione ornamentyką roślinną. Część środkowa ujęta parą ażurowych, ornamentalnych uszaków. Po bokach pola para zwisów w postaci gałązek różanych, w górnych narożach para rozetek. Pola fryzu zdobione rozetami. Pole zwieńczenia w górnej partii dekorowane parą ulistnionych gałązek, po bokach parą kampanuli, dołem w narożach para dużych rozet, pośrodku wić roślinna. Na spływach wolutowych para płomienistych wazonów, a na przyczółku para figur aniołów. Nadłucza bramek osi bocznych zdobione ornamentem roślinnym, nisze ujęte parą stylizowanych kandelabrów, wyżej para rombów z rozetami, pośrodku gwiazda. Na gzymsach wieńczących płomieniste wazony. W polu środkowym obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Madonny z Dzieciątkiem. W zwieńczeniu obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Chrystusa Króla. Nisze osi bocznych wypełniają figury, po prawej stronie św. Barbary, po lewej nieznanej świętej. Struktura w kolorze beżowym, detal architektoniczny i ornamentyka złocone.
Zdjęcie nr 17: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Antepedium w formie haftowanej tkaniny zdobionej po środku motywem zwieńczonego krzyżem monogramu maryjnego z koroną, ujętego dwunastoma gwiazdami, natomiast w dolnych narożach gałązkami z kwiatami białych lilii. Tabernakulum z tronem wystawienia w formie jednokondygnacyjnej, trójosiowej bryły architektonicznej, osadzonej na wysokim cokole. Tabernakulum wbudowane w osi środkowej cokołu, drzwiczki prostokątne, zdobione płaskorzeźbionym motywem kielicha eucharystycznego. Flankowane po skrajnych bokach parą pilastrów osie boczne całej struktury są wklęsłe i cofnięte względem osi środkowej ujętej parą kolumienek. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi belkowanie z gzymsem po środku w formie łuku koszowego. Część środkowa w formie niszy zamkniętej motywem konchy. W zwieńczeniu figurka baranka paschalnego ujętego promienistą glorią, ukazanego na owalnej podstawie osadzonej na 4 wolutowych kabłąkach. Po bokach para figur adorujących aniołów. Cokół zdobiony motywami uskrzydlonych główek anielskich, rocaille’i oraz gałązek z kiściami winnej latorośli. Pola osi bocznych wypełnia para podwieszeń w formie gałązek różanych, partie fryzu pojedyncze rozetki. Struktura tabernakulum i tronu wystawienia jest złocona i srebrzona. Retabulum osadzone na zdwojonym, zryzalitowanym uskokowo po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn – wewnętrzne ustawione na tle pary pilastrów, zewnętrzne na tle pary filarów. Podpory dźwigają wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii architrawu i fryzu. Zwieńczenie ujęte parą spływów wolutowych, zamknięte parą stykających się wolut. Po bokach przerwany, wolutowy przyczółek. W dolnych polach osi bocznych retabulum para półkoliście zamkniętych bramek, ujętych prostą arkadą. Pola osi oddzielone parami stykających się wolut zwieńczonych konchą. W górnej strefie para płytkich niszy zamkniętych półkolistymi łukami nadwieszonymi i dodatkowo ujęta prostym, trójkątnie zamkniętym obramieniem. Osie zwieńczone trzema fragmentami gzymsu oddzielonymi parami wklęsłości. Pola cokołu osi środkowej retabulum wypełnione ornamentyką roślinną. Część środkowa ujęta parą ażurowych, ornamentalnych uszaków. Po bokach pola para zwisów w postaci gałązek różanych, w górnych narożach para rozetek. Pola fryzu zdobione rozetami. Pole zwieńczenia w górnej partii dekorowane parą ulistnionych gałązek, po bokach parą kampanuli, dołem w narożach para dużych rozet, pośrodku wić roślinna. Na spływach wolutowych para płomienistych wazonów, a na przyczółku para figur aniołów. Nadłucza bramek osi bocznych zdobione ornamentem roślinnym, nisze ujęte parą stylizowanych kandelabrów, wyżej para rombów z rozetami, pośrodku gwiazda. Na gzymsach wieńczących płomieniste wazony. W polu środkowym obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Madonny z Dzieciątkiem. W zwieńczeniu obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Chrystusa Króla. Nisze osi bocznych wypełniają figury, po prawej stronie św. Barbary, po lewej nieznanej świętej. Struktura w kolorze beżowym, detal architektoniczny i ornamentyka złocone.
Zdjęcie nr 18: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Antepedium w formie haftowanej tkaniny zdobionej po środku motywem zwieńczonego krzyżem monogramu maryjnego z koroną, ujętego dwunastoma gwiazdami, natomiast w dolnych narożach gałązkami z kwiatami białych lilii. Tabernakulum z tronem wystawienia w formie jednokondygnacyjnej, trójosiowej bryły architektonicznej, osadzonej na wysokim cokole. Tabernakulum wbudowane w osi środkowej cokołu, drzwiczki prostokątne, zdobione płaskorzeźbionym motywem kielicha eucharystycznego. Flankowane po skrajnych bokach parą pilastrów osie boczne całej struktury są wklęsłe i cofnięte względem osi środkowej ujętej parą kolumienek. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi belkowanie z gzymsem po środku w formie łuku koszowego. Część środkowa w formie niszy zamkniętej motywem konchy. W zwieńczeniu figurka baranka paschalnego ujętego promienistą glorią, ukazanego na owalnej podstawie osadzonej na 4 wolutowych kabłąkach. Po bokach para figur adorujących aniołów. Cokół zdobiony motywami uskrzydlonych główek anielskich, rocaille’i oraz gałązek z kiściami winnej latorośli. Pola osi bocznych wypełnia para podwieszeń w formie gałązek różanych, partie fryzu pojedyncze rozetki. Struktura tabernakulum i tronu wystawienia jest złocona i srebrzona. Retabulum osadzone na zdwojonym, zryzalitowanym uskokowo po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn – wewnętrzne ustawione na tle pary pilastrów, zewnętrzne na tle pary filarów. Podpory dźwigają wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii architrawu i fryzu. Zwieńczenie ujęte parą spływów wolutowych, zamknięte parą stykających się wolut. Po bokach przerwany, wolutowy przyczółek. W dolnych polach osi bocznych retabulum para półkoliście zamkniętych bramek, ujętych prostą arkadą. Pola osi oddzielone parami stykających się wolut zwieńczonych konchą. W górnej strefie para płytkich niszy zamkniętych półkolistymi łukami nadwieszonymi i dodatkowo ujęta prostym, trójkątnie zamkniętym obramieniem. Osie zwieńczone trzema fragmentami gzymsu oddzielonymi parami wklęsłości. Pola cokołu osi środkowej retabulum wypełnione ornamentyką roślinną. Część środkowa ujęta parą ażurowych, ornamentalnych uszaków. Po bokach pola para zwisów w postaci gałązek różanych, w górnych narożach para rozetek. Pola fryzu zdobione rozetami. Pole zwieńczenia w górnej partii dekorowane parą ulistnionych gałązek, po bokach parą kampanuli, dołem w narożach para dużych rozet, pośrodku wić roślinna. Na spływach wolutowych para płomienistych wazonów, a na przyczółku para figur aniołów. Nadłucza bramek osi bocznych zdobione ornamentem roślinnym, nisze ujęte parą stylizowanych kandelabrów, wyżej para rombów z rozetami, pośrodku gwiazda. Na gzymsach wieńczących płomieniste wazony. W polu środkowym obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Madonny z Dzieciątkiem. W zwieńczeniu obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Chrystusa Króla. Nisze osi bocznych wypełniają figury, po prawej stronie św. Barbary, po lewej nieznanej świętej. Struktura w kolorze beżowym, detal architektoniczny i ornamentyka złocone.
Zdjęcie nr 19: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Antepedium w formie haftowanej tkaniny zdobionej po środku motywem zwieńczonego krzyżem monogramu maryjnego z koroną, ujętego dwunastoma gwiazdami, natomiast w dolnych narożach gałązkami z kwiatami białych lilii. Tabernakulum z tronem wystawienia w formie jednokondygnacyjnej, trójosiowej bryły architektonicznej, osadzonej na wysokim cokole. Tabernakulum wbudowane w osi środkowej cokołu, drzwiczki prostokątne, zdobione płaskorzeźbionym motywem kielicha eucharystycznego. Flankowane po skrajnych bokach parą pilastrów osie boczne całej struktury są wklęsłe i cofnięte względem osi środkowej ujętej parą kolumienek. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi belkowanie z gzymsem po środku w formie łuku koszowego. Część środkowa w formie niszy zamkniętej motywem konchy. W zwieńczeniu figurka baranka paschalnego ujętego promienistą glorią, ukazanego na owalnej podstawie osadzonej na 4 wolutowych kabłąkach. Po bokach para figur adorujących aniołów. Cokół zdobiony motywami uskrzydlonych główek anielskich, rocaille’i oraz gałązek z kiściami winnej latorośli. Pola osi bocznych wypełnia para podwieszeń w formie gałązek różanych, partie fryzu pojedyncze rozetki. Struktura tabernakulum i tronu wystawienia jest złocona i srebrzona. Retabulum osadzone na zdwojonym, zryzalitowanym uskokowo po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn – wewnętrzne ustawione na tle pary pilastrów, zewnętrzne na tle pary filarów. Podpory dźwigają wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii architrawu i fryzu. Zwieńczenie ujęte parą spływów wolutowych, zamknięte parą stykających się wolut. Po bokach przerwany, wolutowy przyczółek. W dolnych polach osi bocznych retabulum para półkoliście zamkniętych bramek, ujętych prostą arkadą. Pola osi oddzielone parami stykających się wolut zwieńczonych konchą. W górnej strefie para płytkich niszy zamkniętych półkolistymi łukami nadwieszonymi i dodatkowo ujęta prostym, trójkątnie zamkniętym obramieniem. Osie zwieńczone trzema fragmentami gzymsu oddzielonymi parami wklęsłości. Pola cokołu osi środkowej retabulum wypełnione ornamentyką roślinną. Część środkowa ujęta parą ażurowych, ornamentalnych uszaków. Po bokach pola para zwisów w postaci gałązek różanych, w górnych narożach para rozetek. Pola fryzu zdobione rozetami. Pole zwieńczenia w górnej partii dekorowane parą ulistnionych gałązek, po bokach parą kampanuli, dołem w narożach para dużych rozet, pośrodku wić roślinna. Na spływach wolutowych para płomienistych wazonów, a na przyczółku para figur aniołów. Nadłucza bramek osi bocznych zdobione ornamentem roślinnym, nisze ujęte parą stylizowanych kandelabrów, wyżej para rombów z rozetami, pośrodku gwiazda. Na gzymsach wieńczących płomieniste wazony. W polu środkowym obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Madonny z Dzieciątkiem. W zwieńczeniu obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Chrystusa Króla. Nisze osi bocznych wypełniają figury, po prawej stronie św. Barbary, po lewej nieznanej świętej. Struktura w kolorze beżowym, detal architektoniczny i ornamentyka złocone.
Zdjęcie nr 20: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Antepedium w formie haftowanej tkaniny zdobionej po środku motywem zwieńczonego krzyżem monogramu maryjnego z koroną, ujętego dwunastoma gwiazdami, natomiast w dolnych narożach gałązkami z kwiatami białych lilii. Tabernakulum z tronem wystawienia w formie jednokondygnacyjnej, trójosiowej bryły architektonicznej, osadzonej na wysokim cokole. Tabernakulum wbudowane w osi środkowej cokołu, drzwiczki prostokątne, zdobione płaskorzeźbionym motywem kielicha eucharystycznego. Flankowane po skrajnych bokach parą pilastrów osie boczne całej struktury są wklęsłe i cofnięte względem osi środkowej ujętej parą kolumienek. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi belkowanie z gzymsem po środku w formie łuku koszowego. Część środkowa w formie niszy zamkniętej motywem konchy. W zwieńczeniu figurka baranka paschalnego ujętego promienistą glorią, ukazanego na owalnej podstawie osadzonej na 4 wolutowych kabłąkach. Po bokach para figur adorujących aniołów. Cokół zdobiony motywami uskrzydlonych główek anielskich, rocaille’i oraz gałązek z kiściami winnej latorośli. Pola osi bocznych wypełnia para podwieszeń w formie gałązek różanych, partie fryzu pojedyncze rozetki. Struktura tabernakulum i tronu wystawienia jest złocona i srebrzona. Retabulum osadzone na zdwojonym, zryzalitowanym uskokowo po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn – wewnętrzne ustawione na tle pary pilastrów, zewnętrzne na tle pary filarów. Podpory dźwigają wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii architrawu i fryzu. Zwieńczenie ujęte parą spływów wolutowych, zamknięte parą stykających się wolut. Po bokach przerwany, wolutowy przyczółek. W dolnych polach osi bocznych retabulum para półkoliście zamkniętych bramek, ujętych prostą arkadą. Pola osi oddzielone parami stykających się wolut zwieńczonych konchą. W górnej strefie para płytkich niszy zamkniętych półkolistymi łukami nadwieszonymi i dodatkowo ujęta prostym, trójkątnie zamkniętym obramieniem. Osie zwieńczone trzema fragmentami gzymsu oddzielonymi parami wklęsłości. Pola cokołu osi środkowej retabulum wypełnione ornamentyką roślinną. Część środkowa ujęta parą ażurowych, ornamentalnych uszaków. Po bokach pola para zwisów w postaci gałązek różanych, w górnych narożach para rozetek. Pola fryzu zdobione rozetami. Pole zwieńczenia w górnej partii dekorowane parą ulistnionych gałązek, po bokach parą kampanuli, dołem w narożach para dużych rozet, pośrodku wić roślinna. Na spływach wolutowych para płomienistych wazonów, a na przyczółku para figur aniołów. Nadłucza bramek osi bocznych zdobione ornamentem roślinnym, nisze ujęte parą stylizowanych kandelabrów, wyżej para rombów z rozetami, pośrodku gwiazda. Na gzymsach wieńczących płomieniste wazony. W polu środkowym obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Madonny z Dzieciątkiem. W zwieńczeniu obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Chrystusa Króla. Nisze osi bocznych wypełniają figury, po prawej stronie św. Barbary, po lewej nieznanej świętej. Struktura w kolorze beżowym, detal architektoniczny i ornamentyka złocone.
Zdjęcie nr 21: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Antepedium w formie haftowanej tkaniny zdobionej po środku motywem zwieńczonego krzyżem monogramu maryjnego z koroną, ujętego dwunastoma gwiazdami, natomiast w dolnych narożach gałązkami z kwiatami białych lilii. Tabernakulum z tronem wystawienia w formie jednokondygnacyjnej, trójosiowej bryły architektonicznej, osadzonej na wysokim cokole. Tabernakulum wbudowane w osi środkowej cokołu, drzwiczki prostokątne, zdobione płaskorzeźbionym motywem kielicha eucharystycznego. Flankowane po skrajnych bokach parą pilastrów osie boczne całej struktury są wklęsłe i cofnięte względem osi środkowej ujętej parą kolumienek. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi belkowanie z gzymsem po środku w formie łuku koszowego. Część środkowa w formie niszy zamkniętej motywem konchy. W zwieńczeniu figurka baranka paschalnego ujętego promienistą glorią, ukazanego na owalnej podstawie osadzonej na 4 wolutowych kabłąkach. Po bokach para figur adorujących aniołów. Cokół zdobiony motywami uskrzydlonych główek anielskich, rocaille’i oraz gałązek z kiściami winnej latorośli. Pola osi bocznych wypełnia para podwieszeń w formie gałązek różanych, partie fryzu pojedyncze rozetki. Struktura tabernakulum i tronu wystawienia jest złocona i srebrzona. Retabulum osadzone na zdwojonym, zryzalitowanym uskokowo po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn – wewnętrzne ustawione na tle pary pilastrów, zewnętrzne na tle pary filarów. Podpory dźwigają wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii architrawu i fryzu. Zwieńczenie ujęte parą spływów wolutowych, zamknięte parą stykających się wolut. Po bokach przerwany, wolutowy przyczółek. W dolnych polach osi bocznych retabulum para półkoliście zamkniętych bramek, ujętych prostą arkadą. Pola osi oddzielone parami stykających się wolut zwieńczonych konchą. W górnej strefie para płytkich niszy zamkniętych półkolistymi łukami nadwieszonymi i dodatkowo ujęta prostym, trójkątnie zamkniętym obramieniem. Osie zwieńczone trzema fragmentami gzymsu oddzielonymi parami wklęsłości. Pola cokołu osi środkowej retabulum wypełnione ornamentyką roślinną. Część środkowa ujęta parą ażurowych, ornamentalnych uszaków. Po bokach pola para zwisów w postaci gałązek różanych, w górnych narożach para rozetek. Pola fryzu zdobione rozetami. Pole zwieńczenia w górnej partii dekorowane parą ulistnionych gałązek, po bokach parą kampanuli, dołem w narożach para dużych rozet, pośrodku wić roślinna. Na spływach wolutowych para płomienistych wazonów, a na przyczółku para figur aniołów. Nadłucza bramek osi bocznych zdobione ornamentem roślinnym, nisze ujęte parą stylizowanych kandelabrów, wyżej para rombów z rozetami, pośrodku gwiazda. Na gzymsach wieńczących płomieniste wazony. W polu środkowym obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Madonny z Dzieciątkiem. W zwieńczeniu obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Chrystusa Króla. Nisze osi bocznych wypełniają figury, po prawej stronie św. Barbary, po lewej nieznanej świętej. Struktura w kolorze beżowym, detal architektoniczny i ornamentyka złocone.
Zdjęcie nr 22: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Antepedium w formie haftowanej tkaniny zdobionej po środku motywem zwieńczonego krzyżem monogramu maryjnego z koroną, ujętego dwunastoma gwiazdami, natomiast w dolnych narożach gałązkami z kwiatami białych lilii. Tabernakulum z tronem wystawienia w formie jednokondygnacyjnej, trójosiowej bryły architektonicznej, osadzonej na wysokim cokole. Tabernakulum wbudowane w osi środkowej cokołu, drzwiczki prostokątne, zdobione płaskorzeźbionym motywem kielicha eucharystycznego. Flankowane po skrajnych bokach parą pilastrów osie boczne całej struktury są wklęsłe i cofnięte względem osi środkowej ujętej parą kolumienek. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi belkowanie z gzymsem po środku w formie łuku koszowego. Część środkowa w formie niszy zamkniętej motywem konchy. W zwieńczeniu figurka baranka paschalnego ujętego promienistą glorią, ukazanego na owalnej podstawie osadzonej na 4 wolutowych kabłąkach. Po bokach para figur adorujących aniołów. Cokół zdobiony motywami uskrzydlonych główek anielskich, rocaille’i oraz gałązek z kiściami winnej latorośli. Pola osi bocznych wypełnia para podwieszeń w formie gałązek różanych, partie fryzu pojedyncze rozetki. Struktura tabernakulum i tronu wystawienia jest złocona i srebrzona. Retabulum osadzone na zdwojonym, zryzalitowanym uskokowo po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn – wewnętrzne ustawione na tle pary pilastrów, zewnętrzne na tle pary filarów. Podpory dźwigają wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii architrawu i fryzu. Zwieńczenie ujęte parą spływów wolutowych, zamknięte parą stykających się wolut. Po bokach przerwany, wolutowy przyczółek. W dolnych polach osi bocznych retabulum para półkoliście zamkniętych bramek, ujętych prostą arkadą. Pola osi oddzielone parami stykających się wolut zwieńczonych konchą. W górnej strefie para płytkich niszy zamkniętych półkolistymi łukami nadwieszonymi i dodatkowo ujęta prostym, trójkątnie zamkniętym obramieniem. Osie zwieńczone trzema fragmentami gzymsu oddzielonymi parami wklęsłości. Pola cokołu osi środkowej retabulum wypełnione ornamentyką roślinną. Część środkowa ujęta parą ażurowych, ornamentalnych uszaków. Po bokach pola para zwisów w postaci gałązek różanych, w górnych narożach para rozetek. Pola fryzu zdobione rozetami. Pole zwieńczenia w górnej partii dekorowane parą ulistnionych gałązek, po bokach parą kampanuli, dołem w narożach para dużych rozet, pośrodku wić roślinna. Na spływach wolutowych para płomienistych wazonów, a na przyczółku para figur aniołów. Nadłucza bramek osi bocznych zdobione ornamentem roślinnym, nisze ujęte parą stylizowanych kandelabrów, wyżej para rombów z rozetami, pośrodku gwiazda. Na gzymsach wieńczących płomieniste wazony. W polu środkowym obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Madonny z Dzieciątkiem. W zwieńczeniu obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Chrystusa Króla. Nisze osi bocznych wypełniają figury, po prawej stronie św. Barbary, po lewej nieznanej świętej. Struktura w kolorze beżowym, detal architektoniczny i ornamentyka złocone.
Zdjęcie nr 23: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Antepedium w formie haftowanej tkaniny zdobionej po środku motywem zwieńczonego krzyżem monogramu maryjnego z koroną, ujętego dwunastoma gwiazdami, natomiast w dolnych narożach gałązkami z kwiatami białych lilii. Tabernakulum z tronem wystawienia w formie jednokondygnacyjnej, trójosiowej bryły architektonicznej, osadzonej na wysokim cokole. Tabernakulum wbudowane w osi środkowej cokołu, drzwiczki prostokątne, zdobione płaskorzeźbionym motywem kielicha eucharystycznego. Flankowane po skrajnych bokach parą pilastrów osie boczne całej struktury są wklęsłe i cofnięte względem osi środkowej ujętej parą kolumienek. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi belkowanie z gzymsem po środku w formie łuku koszowego. Część środkowa w formie niszy zamkniętej motywem konchy. W zwieńczeniu figurka baranka paschalnego ujętego promienistą glorią, ukazanego na owalnej podstawie osadzonej na 4 wolutowych kabłąkach. Po bokach para figur adorujących aniołów. Cokół zdobiony motywami uskrzydlonych główek anielskich, rocaille’i oraz gałązek z kiściami winnej latorośli. Pola osi bocznych wypełnia para podwieszeń w formie gałązek różanych, partie fryzu pojedyncze rozetki. Struktura tabernakulum i tronu wystawienia jest złocona i srebrzona. Retabulum osadzone na zdwojonym, zryzalitowanym uskokowo po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn – wewnętrzne ustawione na tle pary pilastrów, zewnętrzne na tle pary filarów. Podpory dźwigają wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii architrawu i fryzu. Zwieńczenie ujęte parą spływów wolutowych, zamknięte parą stykających się wolut. Po bokach przerwany, wolutowy przyczółek. W dolnych polach osi bocznych retabulum para półkoliście zamkniętych bramek, ujętych prostą arkadą. Pola osi oddzielone parami stykających się wolut zwieńczonych konchą. W górnej strefie para płytkich niszy zamkniętych półkolistymi łukami nadwieszonymi i dodatkowo ujęta prostym, trójkątnie zamkniętym obramieniem. Osie zwieńczone trzema fragmentami gzymsu oddzielonymi parami wklęsłości. Pola cokołu osi środkowej retabulum wypełnione ornamentyką roślinną. Część środkowa ujęta parą ażurowych, ornamentalnych uszaków. Po bokach pola para zwisów w postaci gałązek różanych, w górnych narożach para rozetek. Pola fryzu zdobione rozetami. Pole zwieńczenia w górnej partii dekorowane parą ulistnionych gałązek, po bokach parą kampanuli, dołem w narożach para dużych rozet, pośrodku wić roślinna. Na spływach wolutowych para płomienistych wazonów, a na przyczółku para figur aniołów. Nadłucza bramek osi bocznych zdobione ornamentem roślinnym, nisze ujęte parą stylizowanych kandelabrów, wyżej para rombów z rozetami, pośrodku gwiazda. Na gzymsach wieńczących płomieniste wazony. W polu środkowym obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Madonny z Dzieciątkiem. W zwieńczeniu obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Chrystusa Króla. Nisze osi bocznych wypełniają figury, po prawej stronie św. Barbary, po lewej nieznanej świętej. Struktura w kolorze beżowym, detal architektoniczny i ornamentyka złocone.

Ołtarz główny

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
myślenicki
Gmina
Myślenice
Miejscowość
Głogoczów
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Mogilany
Parafia
Św. Marii Magdaleny
Miejsce przechowywania
prezbiterium
Identyfikator
DZIELO/01425
Kategoria
ołtarz
Czas powstania
druga ćwierć XVIII wieku
Technika i materiał
drewno; cięcie, rzeźbienie, polichromowanie, złocenie
Autor noty katalogowej
Paulina Chełmecka
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Opis

Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Antepedium w formie haftowanej tkaniny zdobionej po środku motywem zwieńczonego krzyżem monogramu maryjnego z koroną, ujętego dwunastoma gwiazdami, natomiast w dolnych narożach gałązkami z kwiatami białych lilii. Tabernakulum z tronem wystawienia w formie jednokondygnacyjnej, trójosiowej bryły architektonicznej, osadzonej na wysokim cokole. Tabernakulum wbudowane w osi środkowej cokołu, drzwiczki prostokątne, zdobione płaskorzeźbionym motywem kielicha eucharystycznego. Flankowane po skrajnych bokach parą pilastrów osie boczne całej struktury są wklęsłe i cofnięte względem osi środkowej ujętej parą kolumienek. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi belkowanie z gzymsem po środku w formie łuku koszowego. Część środkowa w formie niszy zamkniętej motywem konchy. W zwieńczeniu figurka baranka paschalnego ujętego promienistą glorią, ukazanego na owalnej podstawie osadzonej na 4 wolutowych kabłąkach. Po bokach para figur adorujących aniołów. Cokół zdobiony motywami uskrzydlonych główek anielskich, rocaille’i oraz gałązek z kiściami winnej latorośli. Pola osi bocznych wypełnia para podwieszeń w formie gałązek różanych, partie fryzu pojedyncze rozetki. Struktura tabernakulum i tronu wystawienia jest złocona i srebrzona. Retabulum osadzone na zdwojonym, zryzalitowanym uskokowo po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn – wewnętrzne ustawione na tle pary pilastrów, zewnętrzne na tle pary filarów. Podpory dźwigają wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii architrawu i fryzu. Zwieńczenie ujęte parą spływów wolutowych, zamknięte parą stykających się wolut. Po bokach przerwany, wolutowy przyczółek. W dolnych polach osi bocznych retabulum para półkoliście zamkniętych bramek, ujętych prostą arkadą. Pola osi oddzielone parami stykających się wolut zwieńczonych konchą. W górnej strefie para płytkich niszy zamkniętych półkolistymi łukami nadwieszonymi i dodatkowo ujęta prostym, trójkątnie zamkniętym obramieniem. Osie zwieńczone trzema fragmentami gzymsu oddzielonymi parami wklęsłości. Pola cokołu osi środkowej retabulum wypełnione ornamentyką roślinną. Część środkowa ujęta parą ażurowych, ornamentalnych uszaków. Po bokach pola para zwisów w postaci gałązek różanych, w górnych narożach para rozetek. Pola fryzu zdobione rozetami. Pole zwieńczenia w górnej partii dekorowane parą ulistnionych gałązek, po bokach parą kampanuli, dołem w narożach para dużych rozet, pośrodku wić roślinna. Na spływach wolutowych para płomienistych wazonów, a na przyczółku para figur aniołów. Nadłucza bramek osi bocznych zdobione ornamentem roślinnym, nisze ujęte parą stylizowanych kandelabrów, wyżej para rombów z rozetami, pośrodku gwiazda. Na gzymsach wieńczących płomieniste wazony. W polu środkowym obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Madonny z Dzieciątkiem. W zwieńczeniu obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Chrystusa Króla. Nisze osi bocznych wypełniają figury, po prawej stronie św. Barbary, po lewej nieznanej świętej. Struktura w kolorze beżowym, detal architektoniczny i ornamentyka złocone.

Zarys problematyki artystycznej

Retabulum ołtarza reprezentuje typowy przykład nastawy z okresu drugiej ćwierci XVIII wieku. Świadczą o tym motywy ornamentyki regencyjnej, jak wstęgi regencyjne czy kampanule. Struktura flankujących nastawę bramek została dodana później – w XIX wieku lub na początku XX wieku. Charakteryzuje ją wykorzystanie elementów nawiązujących do form regencyjnych. Daleko idącej rekonstrukcji została poddana także partia zwieńczenia.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Literatura

Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. I, Województwo krakowskie, red. J. Szablowski, Warszawa 1953, s. 266.

Streszczenie

Retabulum ołtarza głównego w kościele parafialnym w Głogoczowie jest strukturą złożoną, część środkowa powstała zapewne w drugiej ćwierci XVIII wieku, natomiast osie boczne dodano w XIX lub XX wieku.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z wejściem od strony zaplecka. Kosz jest na planie czworoboku o parze ściętych naroży artykułowanych samodzielnymi i wysuniętymi do przodu oraz wspartymi na wolutach cokolikami z ustawionymi na nich płonącymi wazonami. Pola ścianek kosza wypełniają płyciny w formie stojących prostokątów, boczne zdobi motyw rozety, środkową monogram S(?) ujęty parą związanych gałązek laurowych. Dół kosza obiega fryz. Podwieszenie kosza, o wklęsłych powierzchniach, zakończone jest motywem złoconej szyszki. Parapet ambony jest w formie gzymsu wieńczącego. W polu zaplecka ujętym motywem podwieszonej kotary z kampanullą pośrodku znajdują się prowadzące na ambonę drzwi. Baldachim jest na rzucie czworoboku o parze ściętych naroży ujętych niewielkimi pilastrami zdobionymi rozetami. Dolną krawędź obiega motyw lambrekinu naprzemiennie z motywem guttów. Czoło baldachimu zdobi promienista gloria z trójkątem z okiem Opatrzności Bożej, natomiast podniebie motyw gołębicy Ducha Świętego na tle promienistej glorii. Zwieńczenie baldachimu ma formę kolumny o ściętym, kanelurowanym trzonie z osadzonym na nim płonącym wazonem. Struktura ambony utrzymana jest w kolorze beżu, detal architektoniczny i ornamentyka są złocone i srebrzone.
ambona
ambona
Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, z drewnianą mensą, z antepedium ujętym po bokach parą konsoli w formie wolut. Pole antepedium w postaci prostokątnej płyciny z płaskorzeźbionym motywem gorejącego serca pośrodku, ujętego promienistą glorią. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki o wypukłej, przedniej ściance ujętej dwoma parami osadzonych na niewielkich cokołach kolumienek wspierających niepełne, wyłamujące się ponad nimi belkowanie. Drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, zdobione motywem płaskorzeźbionego kielicha eucharystycznego. Struktura zdobiona motywami rozet i wici roślinnej. Retabulum osadzone na niewysokim, zryzalitowanym po bokach cokole. Część środkową nastawy ujmuje para ustawionych skośnie filarów wspierających wyłamujące się ponad nimi belkowanie. Zamknięte półkoliście zwieńczenie ujmuje para spływów wolutowych oraz flankuje przerwany, wolutowy przyczółek. Pola wolutowych konsoli zdobi para liści akantu, cokół retabulum para stylizowanych słoneczników i S-kształtnych wici. Zewnętrzne pola trzonów filarów zdobią w górnych partiach ukwiecone gałązki, wewnętrzne motyw podwieszeń skomponowanych z zamkniętej korony, krzyżujących się rogów obfitości i krzyża z kotwicą, oraz kokard, u dołu para gałązek. Boki pola środkowego z motywem wici winnego grona, u góry w narożach para ulistnionych rozet. Fryz zdobiony rozetami, pośrodku kartusz w monogramem imienia Jezus ujętym parą gałązek laurowych. Retabulum flankowane parą ażurowych uszaków rocaille’owych. W dolnej partii zwieńczenia uskrzydlona główka anielska, szczyt w formie konchy ujętej po bokach parą rocaille’i. Na przerwanym przyczółku para figur aniołków. Pole części środkowej w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęte profilowaną, złoconą ramą, w środku wizerunek Najświętszego Serca Jezusa. Po bokach, na tle filarów para figur, po lewej św. Szczepan, po prawej św. Wawrzyniec. W zwieńczeniu obraz w kształcie trapezu o wklęsłych ramionach, podstawie i dolnych narożach, zamknięty półkolistym łukiem nadwieszonym, ujęty profilowaną, złoconą ramą, z wizerunkiem św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Struktura w kolorze kremowym, detal architektoniczny i ornamentyka złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1:
kościół
Kościół św. Marii Magdaleny
Zdjęcie nr 1: Całopostaciowa, ustawiona na konsoli w formie spływu wolutowego figura przedstawia zwróconą na wprost postać św. Pawła stojącego w lekkim kontrapoście. Pociągłą twarz charakteryzuje długi, ciemnobrązowy zarost, niewielkie, szeroko otwarte oczy wzniesione brwi oraz długi, prosty nos. Włosy są krótkie, ciemnobrązowe, kręcone. Święty ubrany jest w srebrzoną suknię z długimi rękawami oraz osłaniający niemal całą sylwetkę, wydatnie fałdowany złocony płaszcz, na stopach są złocone sandały. Prawą, opuszczoną w dół ręką podtrzymuje wsparty na pole płaszcza miecz, w lewej ma księgę w czerwonej oprawie.
rzeźba
Św. Paweł
Zdjęcie nr 1: Całopostaciowa, ustawiona na konsoli w formie spływu wolutowego figura przedstawia zwróconą na wprost postać św. Piotra stojącego w lekkim kontrapoście. Owalną twarz charakteryzuje krótki, ciemnobrązowy zarost, niewielkie, szeroko otwarte oczy wzniesione brwi oraz długi, prosty nos. Włosy są krótkie, ciemnobrązowe, kręcone. Święty ubrany jest w srebrzoną suknię z długimi rękawami oraz osłaniający niemal całą sylwetkę, wydatnie fałdowany złocony płaszcz. Prawą, zgiętą w łokciu rękę wznosi do góry w geście błogosławieństwa. Lewą podtrzymuje księgę w czerwonej oprawie, w dłoni ma parę skrzyżowanych, złoconych kluczy.
rzeźba
Św. Piotr
Zdjęcie nr 1:
chrzcielnica
chrzcielnica

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny ze zwieńczeniem, trójosiowy. Neogotycki na trapezowym postumencie. Mensa wsparta na dwóch kolumnach o schodkowych, bazach w formie ośmioramiennych gwiazd na siedmiobokach z wklęsłymi ramionami. Z każdego ramienia gwiazd strzeliście unosiła się ku kapitelowi wzdłuż trzonu służka, tworząc u dołu romboidalną, wklęsłą siatkę. Struktura ta zachowała się mniej niż w połowie na lewej kolumnie. Kapitel lewy ornamentalnie pokryty regularną siatką ze stylizowanych, suchych gałęzi, które tworzą trzy strefy pól ornamentalnych. Dolne przypominają ostre łuki, krzyżują się w nich gałęzie. Środkowe, romboidalne są puste a górne wypełniają sploty suchego akantu. Prawy kapitel posiada podobne podziały pól, różni się wypełnieniem górnej ze stref, gdzie przestrzeń całkowicie zajmują na przemian bujne winne grona oraz pochylające się kłosy zbóż. Zaplecek pod mensą, od frontu podzielono na sześć stref. Na dwóch zewnętrznych i dwóch środkowych znajdują się przedstawienia płaskorzeźbionych łuków okiennych z maswerkami. Druga płaszczyzna od lewej i prawej ozdobiona jest płaskorzeźbą roślinną. Ryzalitowana w części środkowej kondygnacja pierwsza stanowi tabernakulum na cokole. Zadaszenie spadziste pokryte różnorodnym zdobieniem, flankowane czworokątnymi filarami, na których kapitelach wspierają się ramiona ostrych łuków z wimpergami. Powyżej kapitele filarów stanowią blanki z których wyrastają ażurowe formy zbudowane z kilku esownic stylizowane na oset, zakończone profitkami. Widać wnętrze tabernakulum przez ażurowe, dwuskrzydłowe drzwiczki. Na lewych jest przestrzenna rzeźba Orła w koronie osadzona w nieznacznie uszkodzonej oprawie ze splotów gałęzi. Z prawej podobnie wykonane przedstawienie Pogoni Litewskiej. Konny rycerz ma złamany miecz. W centrum ołtarza w prostokątnej ramie znajduje się owalne pole wewnątrz otoczone ciasnym splotem guzowatych gałęzi. W środkowych punktach owalu z gałęzi wstawiono owalne płaskorzeźby z kości słoniowej ze scenami z życia Chrystusa. W samym środku niewielka rzeźba Jezusa Ukrzyżowanego. Ramę główną flankują postacie Ewangelistów po dwóch z każdej strony, jeden nad drugim, na postumentach i pod gotyckimi baldachimami, najwyższy jest okazalszy. Zwieńczenie ołtarza stanowi wysunięta balustrada zbudowana z ostrołukowych ramion ze sterczynami, centralne ramiona zbiegają się i łączą w sterczynę zakończoną krzyżem. Ołtarz flankowany strzelistymi formami z typowych dla neogotyckiej stylizacji elementami architektonicznymi, w które wkomponowano po jednej postaci świętych z każdej strony.
ołtarz

ołtarz

Zdjęcie nr 1: Nastawa przyścienna, architektoniczna, w kształcie prostokąta, jednoosiowa. W formie późnogotyckiego portalu o otworze wejściowym prostokątnym o zaokrąglonych narożach, ujętym cienkimi kolumienkami na cylindrycznych cokołach oraz laskowaniem, przechodzącymi na prostokątne nadproże z krzyżującymi się laskami. W polu środkowym obraz z przedstawieniem siedzącego na tronie świętego Józefa z Dzieciątkiem na kolanach. Obraz w obramieniu z motywem pręta owiniętego spiralną taśmą. Poniżej prostokątna płyta w takim samym obramieniu, z inskrypcją po polsku, literami stylizowanymi na gotyckie: BOGARODZICO.
ołtarz

Nastawa ołtarza Świętego Józefa

Zdjęcie nr 1: Na wolutowo-wywiniętych przyczółkach zwieńczenia usadzona jest para aniołów. Anioł po lewej stronie ukazany jest w pozycji siedzącej, zwrócony trzy czwarte w lewo z lewą nogą podwiniętą, a prawą opuszczoną w dół; lewą rękę składa na piersi, a prawą wyciąga do przodu; głowę ma uniesioną do góry. Twarz szeroka z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, szerokim na końcu nosem i dużym oczami. Włosy krótkie i kędzierzawe, ciemnobrązowe z loczkiem zawiniętym nad czołem. Anioł ubrany jest z złoconą tunikę ze srebrzoną podszewką, odsłaniającą nagi tors i prawą nogę powyżej uda. U ramion ma duże, złocone i rozpięte na boki skrzydła. Po prawej stronie ołtarza znajduje się drugi anioł o antytetycznym układzie sylwetki z rękami ugiętymi w łokciach i rozłożonymi na boki oraz głową skierowaną delikatnie w lewo. Szaty, skrzydła i twarz analogiczne, jak u pierwszego anioła. Wyżej, na wolutowym zakończeniu boków zwieńczenia usadzona jest para małych aniołków z niewielkimi skrzydłami, opasanymi w biodrach złotą przepaską. Aniołki ukazane są w ruchu o esowato wygiętej sylwetce, z jedną nogą uniesioną do góry i rękami odwiedzionymi na jeden bok. Twarze szerokie z pulchnymi policzkami, nosami o szerokich końcach i dużymi oczami, włosy krótkie i kędzierzawe. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty i skrzydła złocone.
rzeźba

Cztery anioły w zwieńczeniu ołtarza bocznego

Zdjęcie nr 1: Na wolutowo-wywiniętych przyczółkach zwieńczenia usadzona jest para aniołów. Anioł po lewej stronie ukazany jest w pozycji siedzącej, zwrócony trzy czwarte w lewo z lewą nogą podwiniętą, a prawą opuszczoną w dół; na piersi składa skrzyżowane ręce, głowę ma skierowaną w lewo. Twarz szeroka z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, szerokim na końcu nosem i dużym oczami. Włosy długie i kręcone, ciemnobrązowe. Anioł ubrany jest z złoconą tunikę ze srebrzoną podszewką odsłaniającą nagi tors i prawą nogę poniżej uda. U ramion ma duże, złocone i rozpięte na boki skrzydła. Po prawej stronie ołtarza znajduje się drugi anioł o antytetycznym układzie sylwetki z rękami ugiętymi w łokciach i skierowanymi w prawo. Szaty, skrzydła i twarz są analogiczne, jak u opisanego poprzednio anioła. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty i skrzydła złocone oraz srebrzone.
rzeźba

Dwa anioły w zwieńczeniu ołtarza

Zdjęcie nr 1: Podstawa w formie prostego prostopadłościanu na niskim cokoliku, zwieńczona gzymsem, wyżej przechodząca w zwężający się, profilowany cokół na planie prostokąta, na którym osadzony jest krucyfiks. Ramiona krzyża ujęte przy krawędzi bordową opaską, wewnątrz złocone i karbowane. Figura Chrystusa ścięta z tyłu, przybita do krzyża trzema gwoździami. Ciało w delikatnym zwisie o szeroko rozłożonych ramionach, głowa opada na prawe ramię, nogi są ugięte w kolanach, kolana przylegają do siebie, a stopy są przebite w układzie prawa na lewą. Twarz szczupła o ostrym profilu nosa, okolona krótką brodą. Włosy długie, silnie skręcone w pukle i opadające na tył głowy i prawe ramię. Ciało szczupłe o delikatnie podkreślonej muskulaturze oraz uwypuklonej formie klatki piersiowej, szczególnie linii żeber z zaznaczonymi śladami męki. Na głowie korona cierniowa. Przez biodra przewiązane jest złocone perizonium w formie krótkiej skręconej tkaniny, zawieszonej na sznurze, odsłaniającej prawe biodro, ze zwisem na prawym boku. Na zakończeniu pionowej belki titulus w formie zwoju z napisem „IN / RI”. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała Chrystusa delikatnie sina, perizonium, krzyż i detale złocone oraz srebrzone, postument polichromowany na czarno.
rzeźba

Krzyż ołtarzowy

Zdjęcie nr 1: Mensa w typie sarkofagowym ustawiona na czterech lwich łapach. Ściana frontowa jest dekorowana trzema płycinami. Zewnętrzne mają kształt leżących prostokątów z wklęsłą wewnętrzną krawędzią, a środkowa jest okrągła, wypełniona chrystogramem. Mensa w kolorze jasnoszarego kamienia, łapy białe.
ołtarz

Mensa ołtarzowa

Jak cytować?

Paulina Chełmecka, "Ołtarz główny", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/oltarz-glowny-88

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności