Św. Piotr
Zdjęcie nr 1: Całopostaciowa, ustawiona na konsoli w formie spływu wolutowego figura przedstawia zwróconą na wprost postać św. Piotra stojącego w lekkim kontrapoście. Owalną twarz charakteryzuje krótki, ciemnobrązowy zarost, niewielkie, szeroko otwarte oczy wzniesione brwi oraz długi, prosty nos. Włosy są krótkie, ciemnobrązowe, kręcone. Święty ubrany jest w srebrzoną suknię z długimi rękawami oraz osłaniający niemal całą sylwetkę, wydatnie fałdowany złocony płaszcz. Prawą, zgiętą w łokciu rękę wznosi do góry w geście błogosławieństwa. Lewą podtrzymuje księgę w czerwonej oprawie, w dłoni ma parę skrzyżowanych, złoconych kluczy.
Zdjęcie nr 2: Całopostaciowa, ustawiona na konsoli w formie spływu wolutowego figura przedstawia zwróconą na wprost postać św. Piotra stojącego w lekkim kontrapoście. Owalną twarz charakteryzuje krótki, ciemnobrązowy zarost, niewielkie, szeroko otwarte oczy wzniesione brwi oraz długi, prosty nos. Włosy są krótkie, ciemnobrązowe, kręcone. Święty ubrany jest w srebrzoną suknię z długimi rękawami oraz osłaniający niemal całą sylwetkę, wydatnie fałdowany złocony płaszcz. Prawą, zgiętą w łokciu rękę wznosi do góry w geście błogosławieństwa. Lewą podtrzymuje księgę w czerwonej oprawie, w dłoni ma parę skrzyżowanych, złoconych kluczy.
Zdjęcie nr 3: Całopostaciowa, ustawiona na konsoli w formie spływu wolutowego figura przedstawia zwróconą na wprost postać św. Piotra stojącego w lekkim kontrapoście. Owalną twarz charakteryzuje krótki, ciemnobrązowy zarost, niewielkie, szeroko otwarte oczy wzniesione brwi oraz długi, prosty nos. Włosy są krótkie, ciemnobrązowe, kręcone. Święty ubrany jest w srebrzoną suknię z długimi rękawami oraz osłaniający niemal całą sylwetkę, wydatnie fałdowany złocony płaszcz. Prawą, zgiętą w łokciu rękę wznosi do góry w geście błogosławieństwa. Lewą podtrzymuje księgę w czerwonej oprawie, w dłoni ma parę skrzyżowanych, złoconych kluczy.

Św. Piotr

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
myślenicki
Gmina
Myślenice
Miejscowość
Głogoczów
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Mogilany
Parafia
Św. Marii Magdaleny
Miejsce przechowywania
ściana północna nawy
Identyfikator
DZIELO/12838
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
między drugą połową XVII wieku a pierwszą połową XVIII wieku
Wymiary podstawowe
szerokość – 70 cm
wysokość – 170 cm
Inne wymiary – konsole 60 x 50 cm
Autor noty katalogowej
Paulina Chełmecka
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Wykonana w drugiej połowie XVII lub pierwszej połowie XVIII wieku rzeźba św. Piotra wraz z rzeźbą św. Pawła pochodzą z poprzedniego, drewnianego kościoła w Głogoczowie, który został rozebrany na początku XIX wieku z powodu rozpoczęcia w 1812 roku budowy obecnej świątyni.

Opis

Całopostaciowa, ustawiona na konsoli w formie spływu wolutowego figura przedstawia zwróconą na wprost postać św. Piotra stojącego w lekkim kontrapoście. Owalną twarz charakteryzuje krótki, ciemnobrązowy zarost, niewielkie, szeroko otwarte oczy wzniesione brwi oraz długi, prosty nos. Włosy są krótkie, ciemnobrązowe, kręcone. Święty ubrany jest w srebrzoną suknię z długimi rękawami oraz osłaniający niemal całą sylwetkę, wydatnie fałdowany złocony płaszcz. Prawą, zgiętą w łokciu rękę wznosi do góry w geście błogosławieństwa. Lewą podtrzymuje księgę w czerwonej oprawie, w dłoni ma parę skrzyżowanych, złoconych kluczy.

Zarys problematyki artystycznej

Pochodzący z Betsaidy położonej nad Jeziorem Genezaret rybak Szymon, syn Jony (Jana), w wieku około 31 lat stał się uczniem Jezusa, przybierając imię Piotr. Jako jeden z trzech, wybranych z pozostałych 12 apostołów, wraz ze św. Jakubem Starszym i św. Janem Ewangelistą był bezpośrednim świadkiem najważniejszych wydarzeń w ziemskim życiu Jezusa, jakimi było przemienienie na górze Tabor czy modlitwa w Ogrójcu. Reprezentacyjny wizerunek świętego charakteryzuje para atrybutów – symbolizująca jego działalność apostolską księga oraz klucze podkreślające wielkie wyróżnienie wyrażone słowami Jezusa: „I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie” (Mt 16, 19). Datowana na drugą połowę XVII lub pierwszą XVIII wieku rzeźba św. Piotra wraz z rzeźbą św. Pawła oraz kamienną chrzcielnicą stanowią wyposażenie poprzedniego, drewnianego kościoła Głogoczowie, który został rozebrany na początku XIX wieku z powodu rozpoczęcia w 1812 roku budowy obecnej świątyni.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Stan zachowania jest bardzo dobry.

Streszczenie

Rzeźba św. Piotra w kościele parafialnym w Głogoczowie powstała najprawdopodobniej w drugiej połowie XVII lub pierwszej połowie XVIII wieku. Wraz z kilkoma innymi obiektami stanowi wyposażenie dawnej, nieistniejącej świątyni, którą rozebrano na początku XIX wieku.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Antepedium w formie haftowanej tkaniny zdobionej po środku motywem zwieńczonego krzyżem monogramu maryjnego z koroną, ujętego dwunastoma gwiazdami, natomiast w dolnych narożach gałązkami z kwiatami białych lilii. Tabernakulum z tronem wystawienia w formie jednokondygnacyjnej, trójosiowej bryły architektonicznej, osadzonej na wysokim cokole. Tabernakulum wbudowane w osi środkowej cokołu, drzwiczki prostokątne, zdobione płaskorzeźbionym motywem kielicha eucharystycznego. Flankowane po skrajnych bokach parą pilastrów osie boczne całej struktury są wklęsłe i cofnięte względem osi środkowej ujętej parą kolumienek. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi belkowanie z gzymsem po środku w formie łuku koszowego. Część środkowa w formie niszy zamkniętej motywem konchy. W zwieńczeniu figurka baranka paschalnego ujętego promienistą glorią, ukazanego na owalnej podstawie osadzonej na 4 wolutowych kabłąkach. Po bokach para figur adorujących aniołów. Cokół zdobiony motywami uskrzydlonych główek anielskich, rocaille’i oraz gałązek z kiściami winnej latorośli. Pola osi bocznych wypełnia para podwieszeń w formie gałązek różanych, partie fryzu pojedyncze rozetki. Struktura tabernakulum i tronu wystawienia jest złocona i srebrzona. Retabulum osadzone na zdwojonym, zryzalitowanym uskokowo po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn – wewnętrzne ustawione na tle pary pilastrów, zewnętrzne na tle pary filarów. Podpory dźwigają wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii architrawu i fryzu. Zwieńczenie ujęte parą spływów wolutowych, zamknięte parą stykających się wolut. Po bokach przerwany, wolutowy przyczółek. W dolnych polach osi bocznych retabulum para półkoliście zamkniętych bramek, ujętych prostą arkadą. Pola osi oddzielone parami stykających się wolut zwieńczonych konchą. W górnej strefie para płytkich niszy zamkniętych półkolistymi łukami nadwieszonymi i dodatkowo ujęta prostym, trójkątnie zamkniętym obramieniem. Osie zwieńczone trzema fragmentami gzymsu oddzielonymi parami wklęsłości. Pola cokołu osi środkowej retabulum wypełnione ornamentyką roślinną. Część środkowa ujęta parą ażurowych, ornamentalnych uszaków. Po bokach pola para zwisów w postaci gałązek różanych, w górnych narożach para rozetek. Pola fryzu zdobione rozetami. Pole zwieńczenia w górnej partii dekorowane parą ulistnionych gałązek, po bokach parą kampanuli, dołem w narożach para dużych rozet, pośrodku wić roślinna. Na spływach wolutowych para płomienistych wazonów, a na przyczółku para figur aniołów. Nadłucza bramek osi bocznych zdobione ornamentem roślinnym, nisze ujęte parą stylizowanych kandelabrów, wyżej para rombów z rozetami, pośrodku gwiazda. Na gzymsach wieńczących płomieniste wazony. W polu środkowym obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Madonny z Dzieciątkiem. W zwieńczeniu obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego odcinkowym łukiem nadwieszonym z uskokami, z wizerunkiem Chrystusa Króla. Nisze osi bocznych wypełniają figury, po prawej stronie św. Barbary, po lewej nieznanej świętej. Struktura w kolorze beżowym, detal architektoniczny i ornamentyka złocone.
ołtarz
Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z wejściem od strony zaplecka. Kosz jest na planie czworoboku o parze ściętych naroży artykułowanych samodzielnymi i wysuniętymi do przodu oraz wspartymi na wolutach cokolikami z ustawionymi na nich płonącymi wazonami. Pola ścianek kosza wypełniają płyciny w formie stojących prostokątów, boczne zdobi motyw rozety, środkową monogram S(?) ujęty parą związanych gałązek laurowych. Dół kosza obiega fryz. Podwieszenie kosza, o wklęsłych powierzchniach, zakończone jest motywem złoconej szyszki. Parapet ambony jest w formie gzymsu wieńczącego. W polu zaplecka ujętym motywem podwieszonej kotary z kampanullą pośrodku znajdują się prowadzące na ambonę drzwi. Baldachim jest na rzucie czworoboku o parze ściętych naroży ujętych niewielkimi pilastrami zdobionymi rozetami. Dolną krawędź obiega motyw lambrekinu naprzemiennie z motywem guttów. Czoło baldachimu zdobi promienista gloria z trójkątem z okiem Opatrzności Bożej, natomiast podniebie motyw gołębicy Ducha Świętego na tle promienistej glorii. Zwieńczenie baldachimu ma formę kolumny o ściętym, kanelurowanym trzonie z osadzonym na nim płonącym wazonem. Struktura ambony utrzymana jest w kolorze beżu, detal architektoniczny i ornamentyka są złocone i srebrzone.
ambona
ambona
Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, z drewnianą mensą, z antepedium ujętym po bokach parą konsoli w formie wolut. Pole antepedium w postaci prostokątnej płyciny z płaskorzeźbionym motywem gorejącego serca pośrodku, ujętego promienistą glorią. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki o wypukłej, przedniej ściance ujętej dwoma parami osadzonych na niewielkich cokołach kolumienek wspierających niepełne, wyłamujące się ponad nimi belkowanie. Drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, zdobione motywem płaskorzeźbionego kielicha eucharystycznego. Struktura zdobiona motywami rozet i wici roślinnej. Retabulum osadzone na niewysokim, zryzalitowanym po bokach cokole. Część środkową nastawy ujmuje para ustawionych skośnie filarów wspierających wyłamujące się ponad nimi belkowanie. Zamknięte półkoliście zwieńczenie ujmuje para spływów wolutowych oraz flankuje przerwany, wolutowy przyczółek. Pola wolutowych konsoli zdobi para liści akantu, cokół retabulum para stylizowanych słoneczników i S-kształtnych wici. Zewnętrzne pola trzonów filarów zdobią w górnych partiach ukwiecone gałązki, wewnętrzne motyw podwieszeń skomponowanych z zamkniętej korony, krzyżujących się rogów obfitości i krzyża z kotwicą, oraz kokard, u dołu para gałązek. Boki pola środkowego z motywem wici winnego grona, u góry w narożach para ulistnionych rozet. Fryz zdobiony rozetami, pośrodku kartusz w monogramem imienia Jezus ujętym parą gałązek laurowych. Retabulum flankowane parą ażurowych uszaków rocaille’owych. W dolnej partii zwieńczenia uskrzydlona główka anielska, szczyt w formie konchy ujętej po bokach parą rocaille’i. Na przerwanym przyczółku para figur aniołków. Pole części środkowej w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęte profilowaną, złoconą ramą, w środku wizerunek Najświętszego Serca Jezusa. Po bokach, na tle filarów para figur, po lewej św. Szczepan, po prawej św. Wawrzyniec. W zwieńczeniu obraz w kształcie trapezu o wklęsłych ramionach, podstawie i dolnych narożach, zamknięty półkolistym łukiem nadwieszonym, ujęty profilowaną, złoconą ramą, z wizerunkiem św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Struktura w kolorze kremowym, detal architektoniczny i ornamentyka złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1:
kościół
Kościół św. Marii Magdaleny
Zdjęcie nr 1: Całopostaciowa, ustawiona na konsoli w formie spływu wolutowego figura przedstawia zwróconą na wprost postać św. Pawła stojącego w lekkim kontrapoście. Pociągłą twarz charakteryzuje długi, ciemnobrązowy zarost, niewielkie, szeroko otwarte oczy wzniesione brwi oraz długi, prosty nos. Włosy są krótkie, ciemnobrązowe, kręcone. Święty ubrany jest w srebrzoną suknię z długimi rękawami oraz osłaniający niemal całą sylwetkę, wydatnie fałdowany złocony płaszcz, na stopach są złocone sandały. Prawą, opuszczoną w dół ręką podtrzymuje wsparty na pole płaszcza miecz, w lewej ma księgę w czerwonej oprawie.
rzeźba
Św. Paweł
Zdjęcie nr 1:
chrzcielnica
chrzcielnica

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Paulina Chełmecka, "Św. Piotr", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-piotr-52

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności