Ołtarz boczny Św. Antoniego
Zdjęcie nr 1: Ołtarz, architektoniczny, przyścienny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa drewniana w postaci stołu wspartego na czterech nogach naśladujących w formie filary z impostowymi kapitelami. Retabulum posadowione na wysokim, dwudzielnym, rozczłonkowanym architektonicznie cokole, dekorowanym prostokątnymi płycinami o złoconych brzegach. Przednie ramiona cokołu ustawione ukośnie w stosunku do osi ołtarza. Na nich kolumny o kompozytowych kapitelach, wysunięte przed pilastry z pseudokorynckimi kapitelami i kanelurowanymi trzonami. Ujęte dołem parą wolut podpory dźwigają wyłamane ponad nimi, pełne belkowanie, przerwane na osi ołtarza. Na nim odcinki przyczółka w postaci wolut. Na architraw belkowania, ponad kapitelami kolumn nałożone pojedyncze liście akantu. Pomiędzy partiami przerwanego belkowania banderola rozpięta w formie półkolistego łuku, z napisem „ŚW(IĘTY) ANTONI MÓDL SIĘ ZA NAMI!". Pola odcinków przyczółka dekorowane złoconymi rocaille'ami. W polu ołtarza prostokątna nisza zamknięta łukiem koszowym z wydatnym kluczem w zwieńczeniu, ujęta złoconą, profilowaną ramą dekorowaną perełkowaniem. W niej pełnoplastyczna figura św. Antoniego Padewskiego. Wysokie, dużych rozmiarów trapezoidalne, ujęte po bokach motywem taśm zwieńczenie zamknięte fragmentem gzymsu w kształcie łuku odcinkowego, na osi którego kartusz wolutowy z motywem gorejącego serca pośrodku. Boki zwieńczenia w górnej partii ujęte parą wolut. Szczyt w formie krzyża na cokole z pary wolutek. W polu owalny obraz w złoconej, profilowanej ramie przedstawiający niezidentyfikowaną świętą. Wizerunek ujmują festony. Po bokach nastawy para figur św. Piotra i św. Pawła na wysuniętych partiach cokołu nastawy. Ołtarz w kolorze białym. Złocenia w partiach ornamentu oraz detalu architektonicznego.
Zdjęcie nr 2: Ołtarz, architektoniczny, przyścienny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa drewniana w postaci stołu wspartego na czterech nogach naśladujących w formie filary z impostowymi kapitelami. Retabulum posadowione na wysokim, dwudzielnym, rozczłonkowanym architektonicznie cokole, dekorowanym prostokątnymi płycinami o złoconych brzegach. Przednie ramiona cokołu ustawione ukośnie w stosunku do osi ołtarza. Na nich kolumny o kompozytowych kapitelach, wysunięte przed pilastry z pseudokorynckimi kapitelami i kanelurowanymi trzonami. Ujęte dołem parą wolut podpory dźwigają wyłamane ponad nimi, pełne belkowanie, przerwane na osi ołtarza. Na nim odcinki przyczółka w postaci wolut. Na architraw belkowania, ponad kapitelami kolumn nałożone pojedyncze liście akantu. Pomiędzy partiami przerwanego belkowania banderola rozpięta w formie półkolistego łuku, z napisem „ŚW(IĘTY) ANTONI MÓDL SIĘ ZA NAMI!". Pola odcinków przyczółka dekorowane złoconymi rocaille'ami. W polu ołtarza prostokątna nisza zamknięta łukiem koszowym z wydatnym kluczem w zwieńczeniu, ujęta złoconą, profilowaną ramą dekorowaną perełkowaniem. W niej pełnoplastyczna figura św. Antoniego Padewskiego. Wysokie, dużych rozmiarów trapezoidalne, ujęte po bokach motywem taśm zwieńczenie zamknięte fragmentem gzymsu w kształcie łuku odcinkowego, na osi którego kartusz wolutowy z motywem gorejącego serca pośrodku. Boki zwieńczenia w górnej partii ujęte parą wolut. Szczyt w formie krzyża na cokole z pary wolutek. W polu owalny obraz w złoconej, profilowanej ramie przedstawiający niezidentyfikowaną świętą. Wizerunek ujmują festony. Po bokach nastawy para figur św. Piotra i św. Pawła na wysuniętych partiach cokołu nastawy. Ołtarz w kolorze białym. Złocenia w partiach ornamentu oraz detalu architektonicznego.
Zdjęcie nr 3: Ołtarz, architektoniczny, przyścienny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa drewniana w postaci stołu wspartego na czterech nogach naśladujących w formie filary z impostowymi kapitelami. Retabulum posadowione na wysokim, dwudzielnym, rozczłonkowanym architektonicznie cokole, dekorowanym prostokątnymi płycinami o złoconych brzegach. Przednie ramiona cokołu ustawione ukośnie w stosunku do osi ołtarza. Na nich kolumny o kompozytowych kapitelach, wysunięte przed pilastry z pseudokorynckimi kapitelami i kanelurowanymi trzonami. Ujęte dołem parą wolut podpory dźwigają wyłamane ponad nimi, pełne belkowanie, przerwane na osi ołtarza. Na nim odcinki przyczółka w postaci wolut. Na architraw belkowania, ponad kapitelami kolumn nałożone pojedyncze liście akantu. Pomiędzy partiami przerwanego belkowania banderola rozpięta w formie półkolistego łuku, z napisem „ŚW(IĘTY) ANTONI MÓDL SIĘ ZA NAMI!". Pola odcinków przyczółka dekorowane złoconymi rocaille'ami. W polu ołtarza prostokątna nisza zamknięta łukiem koszowym z wydatnym kluczem w zwieńczeniu, ujęta złoconą, profilowaną ramą dekorowaną perełkowaniem. W niej pełnoplastyczna figura św. Antoniego Padewskiego. Wysokie, dużych rozmiarów trapezoidalne, ujęte po bokach motywem taśm zwieńczenie zamknięte fragmentem gzymsu w kształcie łuku odcinkowego, na osi którego kartusz wolutowy z motywem gorejącego serca pośrodku. Boki zwieńczenia w górnej partii ujęte parą wolut. Szczyt w formie krzyża na cokole z pary wolutek. W polu owalny obraz w złoconej, profilowanej ramie przedstawiający niezidentyfikowaną świętą. Wizerunek ujmują festony. Po bokach nastawy para figur św. Piotra i św. Pawła na wysuniętych partiach cokołu nastawy. Ołtarz w kolorze białym. Złocenia w partiach ornamentu oraz detalu architektonicznego.
Zdjęcie nr 4: Ołtarz, architektoniczny, przyścienny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa drewniana w postaci stołu wspartego na czterech nogach naśladujących w formie filary z impostowymi kapitelami. Retabulum posadowione na wysokim, dwudzielnym, rozczłonkowanym architektonicznie cokole, dekorowanym prostokątnymi płycinami o złoconych brzegach. Przednie ramiona cokołu ustawione ukośnie w stosunku do osi ołtarza. Na nich kolumny o kompozytowych kapitelach, wysunięte przed pilastry z pseudokorynckimi kapitelami i kanelurowanymi trzonami. Ujęte dołem parą wolut podpory dźwigają wyłamane ponad nimi, pełne belkowanie, przerwane na osi ołtarza. Na nim odcinki przyczółka w postaci wolut. Na architraw belkowania, ponad kapitelami kolumn nałożone pojedyncze liście akantu. Pomiędzy partiami przerwanego belkowania banderola rozpięta w formie półkolistego łuku, z napisem „ŚW(IĘTY) ANTONI MÓDL SIĘ ZA NAMI!". Pola odcinków przyczółka dekorowane złoconymi rocaille'ami. W polu ołtarza prostokątna nisza zamknięta łukiem koszowym z wydatnym kluczem w zwieńczeniu, ujęta złoconą, profilowaną ramą dekorowaną perełkowaniem. W niej pełnoplastyczna figura św. Antoniego Padewskiego. Wysokie, dużych rozmiarów trapezoidalne, ujęte po bokach motywem taśm zwieńczenie zamknięte fragmentem gzymsu w kształcie łuku odcinkowego, na osi którego kartusz wolutowy z motywem gorejącego serca pośrodku. Boki zwieńczenia w górnej partii ujęte parą wolut. Szczyt w formie krzyża na cokole z pary wolutek. W polu owalny obraz w złoconej, profilowanej ramie przedstawiający niezidentyfikowaną świętą. Wizerunek ujmują festony. Po bokach nastawy para figur św. Piotra i św. Pawła na wysuniętych partiach cokołu nastawy. Ołtarz w kolorze białym. Złocenia w partiach ornamentu oraz detalu architektonicznego.
Zdjęcie nr 5: Ołtarz, architektoniczny, przyścienny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa drewniana w postaci stołu wspartego na czterech nogach naśladujących w formie filary z impostowymi kapitelami. Retabulum posadowione na wysokim, dwudzielnym, rozczłonkowanym architektonicznie cokole, dekorowanym prostokątnymi płycinami o złoconych brzegach. Przednie ramiona cokołu ustawione ukośnie w stosunku do osi ołtarza. Na nich kolumny o kompozytowych kapitelach, wysunięte przed pilastry z pseudokorynckimi kapitelami i kanelurowanymi trzonami. Ujęte dołem parą wolut podpory dźwigają wyłamane ponad nimi, pełne belkowanie, przerwane na osi ołtarza. Na nim odcinki przyczółka w postaci wolut. Na architraw belkowania, ponad kapitelami kolumn nałożone pojedyncze liście akantu. Pomiędzy partiami przerwanego belkowania banderola rozpięta w formie półkolistego łuku, z napisem „ŚW(IĘTY) ANTONI MÓDL SIĘ ZA NAMI!". Pola odcinków przyczółka dekorowane złoconymi rocaille'ami. W polu ołtarza prostokątna nisza zamknięta łukiem koszowym z wydatnym kluczem w zwieńczeniu, ujęta złoconą, profilowaną ramą dekorowaną perełkowaniem. W niej pełnoplastyczna figura św. Antoniego Padewskiego. Wysokie, dużych rozmiarów trapezoidalne, ujęte po bokach motywem taśm zwieńczenie zamknięte fragmentem gzymsu w kształcie łuku odcinkowego, na osi którego kartusz wolutowy z motywem gorejącego serca pośrodku. Boki zwieńczenia w górnej partii ujęte parą wolut. Szczyt w formie krzyża na cokole z pary wolutek. W polu owalny obraz w złoconej, profilowanej ramie przedstawiający niezidentyfikowaną świętą. Wizerunek ujmują festony. Po bokach nastawy para figur św. Piotra i św. Pawła na wysuniętych partiach cokołu nastawy. Ołtarz w kolorze białym. Złocenia w partiach ornamentu oraz detalu architektonicznego.
Zdjęcie nr 6: Ołtarz, architektoniczny, przyścienny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa drewniana w postaci stołu wspartego na czterech nogach naśladujących w formie filary z impostowymi kapitelami. Retabulum posadowione na wysokim, dwudzielnym, rozczłonkowanym architektonicznie cokole, dekorowanym prostokątnymi płycinami o złoconych brzegach. Przednie ramiona cokołu ustawione ukośnie w stosunku do osi ołtarza. Na nich kolumny o kompozytowych kapitelach, wysunięte przed pilastry z pseudokorynckimi kapitelami i kanelurowanymi trzonami. Ujęte dołem parą wolut podpory dźwigają wyłamane ponad nimi, pełne belkowanie, przerwane na osi ołtarza. Na nim odcinki przyczółka w postaci wolut. Na architraw belkowania, ponad kapitelami kolumn nałożone pojedyncze liście akantu. Pomiędzy partiami przerwanego belkowania banderola rozpięta w formie półkolistego łuku, z napisem „ŚW(IĘTY) ANTONI MÓDL SIĘ ZA NAMI!". Pola odcinków przyczółka dekorowane złoconymi rocaille'ami. W polu ołtarza prostokątna nisza zamknięta łukiem koszowym z wydatnym kluczem w zwieńczeniu, ujęta złoconą, profilowaną ramą dekorowaną perełkowaniem. W niej pełnoplastyczna figura św. Antoniego Padewskiego. Wysokie, dużych rozmiarów trapezoidalne, ujęte po bokach motywem taśm zwieńczenie zamknięte fragmentem gzymsu w kształcie łuku odcinkowego, na osi którego kartusz wolutowy z motywem gorejącego serca pośrodku. Boki zwieńczenia w górnej partii ujęte parą wolut. Szczyt w formie krzyża na cokole z pary wolutek. W polu owalny obraz w złoconej, profilowanej ramie przedstawiający niezidentyfikowaną świętą. Wizerunek ujmują festony. Po bokach nastawy para figur św. Piotra i św. Pawła na wysuniętych partiach cokołu nastawy. Ołtarz w kolorze białym. Złocenia w partiach ornamentu oraz detalu architektonicznego.
Zdjęcie nr 7: Ołtarz, architektoniczny, przyścienny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa drewniana w postaci stołu wspartego na czterech nogach naśladujących w formie filary z impostowymi kapitelami. Retabulum posadowione na wysokim, dwudzielnym, rozczłonkowanym architektonicznie cokole, dekorowanym prostokątnymi płycinami o złoconych brzegach. Przednie ramiona cokołu ustawione ukośnie w stosunku do osi ołtarza. Na nich kolumny o kompozytowych kapitelach, wysunięte przed pilastry z pseudokorynckimi kapitelami i kanelurowanymi trzonami. Ujęte dołem parą wolut podpory dźwigają wyłamane ponad nimi, pełne belkowanie, przerwane na osi ołtarza. Na nim odcinki przyczółka w postaci wolut. Na architraw belkowania, ponad kapitelami kolumn nałożone pojedyncze liście akantu. Pomiędzy partiami przerwanego belkowania banderola rozpięta w formie półkolistego łuku, z napisem „ŚW(IĘTY) ANTONI MÓDL SIĘ ZA NAMI!". Pola odcinków przyczółka dekorowane złoconymi rocaille'ami. W polu ołtarza prostokątna nisza zamknięta łukiem koszowym z wydatnym kluczem w zwieńczeniu, ujęta złoconą, profilowaną ramą dekorowaną perełkowaniem. W niej pełnoplastyczna figura św. Antoniego Padewskiego. Wysokie, dużych rozmiarów trapezoidalne, ujęte po bokach motywem taśm zwieńczenie zamknięte fragmentem gzymsu w kształcie łuku odcinkowego, na osi którego kartusz wolutowy z motywem gorejącego serca pośrodku. Boki zwieńczenia w górnej partii ujęte parą wolut. Szczyt w formie krzyża na cokole z pary wolutek. W polu owalny obraz w złoconej, profilowanej ramie przedstawiający niezidentyfikowaną świętą. Wizerunek ujmują festony. Po bokach nastawy para figur św. Piotra i św. Pawła na wysuniętych partiach cokołu nastawy. Ołtarz w kolorze białym. Złocenia w partiach ornamentu oraz detalu architektonicznego.
Zdjęcie nr 8: Ołtarz, architektoniczny, przyścienny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa drewniana w postaci stołu wspartego na czterech nogach naśladujących w formie filary z impostowymi kapitelami. Retabulum posadowione na wysokim, dwudzielnym, rozczłonkowanym architektonicznie cokole, dekorowanym prostokątnymi płycinami o złoconych brzegach. Przednie ramiona cokołu ustawione ukośnie w stosunku do osi ołtarza. Na nich kolumny o kompozytowych kapitelach, wysunięte przed pilastry z pseudokorynckimi kapitelami i kanelurowanymi trzonami. Ujęte dołem parą wolut podpory dźwigają wyłamane ponad nimi, pełne belkowanie, przerwane na osi ołtarza. Na nim odcinki przyczółka w postaci wolut. Na architraw belkowania, ponad kapitelami kolumn nałożone pojedyncze liście akantu. Pomiędzy partiami przerwanego belkowania banderola rozpięta w formie półkolistego łuku, z napisem „ŚW(IĘTY) ANTONI MÓDL SIĘ ZA NAMI!". Pola odcinków przyczółka dekorowane złoconymi rocaille'ami. W polu ołtarza prostokątna nisza zamknięta łukiem koszowym z wydatnym kluczem w zwieńczeniu, ujęta złoconą, profilowaną ramą dekorowaną perełkowaniem. W niej pełnoplastyczna figura św. Antoniego Padewskiego. Wysokie, dużych rozmiarów trapezoidalne, ujęte po bokach motywem taśm zwieńczenie zamknięte fragmentem gzymsu w kształcie łuku odcinkowego, na osi którego kartusz wolutowy z motywem gorejącego serca pośrodku. Boki zwieńczenia w górnej partii ujęte parą wolut. Szczyt w formie krzyża na cokole z pary wolutek. W polu owalny obraz w złoconej, profilowanej ramie przedstawiający niezidentyfikowaną świętą. Wizerunek ujmują festony. Po bokach nastawy para figur św. Piotra i św. Pawła na wysuniętych partiach cokołu nastawy. Ołtarz w kolorze białym. Złocenia w partiach ornamentu oraz detalu architektonicznego.

Ołtarz boczny Św. Antoniego

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
chrzanowski
Gmina
Babice
Miejscowość
Babice
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Babice
Parafia
Wszystkich Świętych
Miejsce przechowywania
lewe ramię transeptu
Identyfikator
DZIELO/00429
Kategoria
ołtarz
Ilość
1
Czas powstania
XIX wiek (?)
Technika i materiał
drewno cięte, rzeźbione, polichromowane, złocone
Autor noty katalogowej
Paulina Chełmecka
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Przemalowany razem z resztą ołtarzy w 1966 roku. Rzeźby św. Piotra i św. Pawła zostały prawdopodobnie przeniesione z nisz dzwonnicy przykościelnej.

Opis

Ołtarz, architektoniczny, przyścienny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa drewniana w postaci stołu wspartego na czterech nogach naśladujących w formie filary z impostowymi kapitelami. Retabulum posadowione na wysokim, dwudzielnym, rozczłonkowanym architektonicznie cokole, dekorowanym prostokątnymi płycinami o złoconych brzegach. Przednie ramiona cokołu ustawione ukośnie w stosunku do osi ołtarza. Na nich kolumny o kompozytowych kapitelach, wysunięte przed pilastry z pseudokorynckimi kapitelami i kanelurowanymi trzonami. Ujęte dołem parą wolut podpory dźwigają wyłamane ponad nimi, pełne belkowanie, przerwane na osi ołtarza. Na nim odcinki przyczółka w postaci wolut. Na architraw belkowania, ponad kapitelami kolumn nałożone pojedyncze liście akantu. Pomiędzy partiami przerwanego belkowania banderola rozpięta w formie półkolistego łuku, z napisem „ŚW(IĘTY) ANTONI MÓDL SIĘ ZA NAMI!". Pola odcinków przyczółka dekorowane złoconymi rocaille'ami. W polu ołtarza prostokątna nisza zamknięta łukiem koszowym z wydatnym kluczem w zwieńczeniu, ujęta złoconą, profilowaną ramą dekorowaną perełkowaniem. W niej pełnoplastyczna figura św. Antoniego Padewskiego. Wysokie, dużych rozmiarów trapezoidalne, ujęte po bokach motywem taśm zwieńczenie zamknięte fragmentem gzymsu w kształcie łuku odcinkowego, na osi którego kartusz wolutowy z motywem gorejącego serca pośrodku. Boki zwieńczenia w górnej partii ujęte parą wolut. Szczyt w formie krzyża na cokole z pary wolutek. W polu owalny obraz w złoconej, profilowanej ramie przedstawiający niezidentyfikowaną świętą. Wizerunek ujmują festony. Po bokach nastawy para figur św. Piotra i św. Pawła na wysuniętych partiach cokołu nastawy. Ołtarz w kolorze białym. Złocenia w partiach ornamentu oraz detalu architektonicznego.

Zarys problematyki artystycznej

Stosunkowo prosta w swej kompozycji struktura ołtarza bocznego poświęconego św. Antoniemu Padewskiemu nawiązuje do retabulum Najświętszego Serca Jezusa. Ołtarze wykazują cechy dziewiętnastowiecznego neobaroku z elementami neoklasycyzmu. Wskazują na to zarówno typowe dla pierwszego detale architektoniczne, jak wydatne, usytuowane ukośnie cokoły kolumn oraz przerwany przyczółek. Neoklasycystyczną wydaje się być forma prostego zwieńczenia zdobiona ornamentyką festonów. Dziewiętnastowieczne dopełnienie stanowi figura świętego, której cechy stylowe wskazują na pochodzenie z warsztatów tyrolskich.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Literatura

Inwentarz kościoła parafialnego w Babicach, 1982 (autor powołuje się na wcześniejsze źródła).
Kronika parafii babickiej (wpisy od końca XIX w. do 1966 r.), przechowywana na probostwie.
Katalog zabytków sztuki w Polsce, t.1, z. 4: Powiat chrzanowski, Warszawa 1952, s.4.
Natanek P., Informator Architektury krakowskiej 2000. Parafie i Kościoły, Kraków 2000.

Streszczenie

Łączące w sobie elementy stylistyki neobaroku i neoklasycyzmu retabulum św. Antoniego Padewskiego stanowi przykład dziewiętnastowiecznej struktury ołtarzowej.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Dzwonnica parawanowa, murowana z cegły i tynkowana, trójosiowa, dwukondygnacyjna ze zwieńczeniem. Usytuowana na niewielkim wzniesieniu, w południowej części muru otaczającego kościół. Od południowego wschodu prowadzą do niej schody, otoczone murem. Dolna kondygnacja na wysokim cokole, jednoprzelotowa z usytuowanym na osi, zamkniętym półkoliście otworem przejściowym, umieszczonym w prostokątnej płycinie. Na jego osi w fasadzie południowej, muszla palmetowa. Osie skrajne z analogicznymi płycinami, w których umieszczono zamknięte półkoliście, głębokie nisze o profilowanych krawędziach. W elewacji od strony kościoła skrajne osie z prostokątnymi płycinami, po prawej, usytuowana niewielka przybudówka kryta dachem pulpitowym, z okratowanym otworem okiennym w przyziemiu. Wąskie elewacje boczne artykułowane prostokątnymi płycinami. Kondygnacja zamknięta bogato profilowanym, wydatnym gzymsem przełamującym się na bocznych krawędziach budynku. Kondygnacja druga trójprzelotowa z umieszczonymi w osiach, zamkniętymi półkoliście otworami, w miejscu których zamontowane dzwony. Elewacje południowa i północna artykułowane za pomocą pilastrów o kapitelach impostowych, łączących się z gzymsem koronującym. Zwieńczenie w kształcie łuku kotarowego o ściętym wierzchołku, z umieszczonym w jego centrum otworem o formie czwórliścia. Całość zwieńczona metalowym krzyżem. Gzymsy oddzielające kondygnacje oraz zwieńczenie kryte blachą. Tynk szary, zróżnicowany kolorystycznie bielą użytą w celu podkreślenia detalu architektonicznego.
dzwonnica
Dzwonnica
Zdjęcie nr 1: Ambona umieszczona na północnej ścianie, drugiego od prezbiterium przęsła nawy, przy lewym ramieniu transeptu. Ambona formie pięciobocznego kosza ze stożkowatą podstawą, zapleckiem i baldachimem zwieńczonym pełnoplastyczną rzeźbą archanioła dmącego w trąbę. Dostępna od wschodu – prowadzą do niej wysokie, trójdzielne schody z drewnianą balustradą. Dodatkowe drzwi znajdują się w ścianie północnej nawy, na prawo i nieco poniżej zaplecka. Stożkowata podstawa z polami dekorowanymi płaskorzeźbionymi, złoconymi rombami oddzielona od kosza za pomocą bogato profilowanego gzymsu. Kosz artykułowany za pomocą złoconych kolumienek na wolutowych postumentach, dźwigających odcinki niepełnego belkowania. W polach prostokątne płyciny o podciętych schodkowo podstawach zwieńczone łukiem nadwieszonym. W nich płaskorzeźbione przedstawienia od lewej: św. Jana z orłem piszącego piórem w księdze, stojącego na tle Golgoty, poniżej prostokątna tablica o ściętych narożach z napisem „Św(ięty) JAN”; św. Łukasza z piórem, kałamarzem i zamkniętą księgą w rękach, u jego stóp uskrzydlona głowa wołu, poniżej tablica z napisem „Św. ŁUKASZ”; Chrystusa siewcy ukazanego na tle pejzażu, poniżej tablica z monogramem „IHS”; św. Marka z księgą i piórem, uskrzydlony lew u jego stóp, poniżej tablica z napisem: „Św. MAREK”; św. Mateusza z piórem i księgą w ręku i klęczącym aniołem u jego stóp, poniżej tablica z napisem „Św(ięty) MATEUSZ”. Powyżej, w partiach fryzu analogiczne tablice z napisem „KTO JEST / Z BOGA / SŁÓW / BOŻYCH / SŁUCHA”. Kosz zwieńczony profilowanym gzymsem. Zaplecek ujęty pilastrami o kanelurowanych trzonach, w jego polu płycina w kształcie stojącego prostokąta o ściętych łukowato, wklęsłych narożach. W jej centrum płaskorzeźbione skrzyżowane tablice Dziesięciu Przykazań na srebrzonych obłokach, otoczone złoconymi promieniami. Baldachim czworoboczny zamknięty profilowanym gzymsem, pod którym podwieszona kotara z lambrekinem. Podniebie malowane na błękitny kolor z nałożoną w centrum, płaskorzeźbioną gołębicą Ducha Świętego w glorii. W zwieńczeniu ustawiona na wolutowym, rozczłonkowanym postumencie figura archanioła z trąbą. Rzeźba pełnoplastyczna, złocona, polichromowana. Postać wygięta łukowato, w prawej ręce wzniesionej ku górze trzyma długą trąbę. Lewej ręki brak. Anioł ubrany w długie, rozwiane, miękko układające się szaty przepasane sznurem. Twarz podłużna z wydatnymi policzkami, małym wystającym podbródkiem i dużymi, niebieskimi oczyma. Włosy sięgające ramion, kręcone, koloru brązowego. Schody drewniane, trójdzielne z drewnianą balustradą zdobioną płycinami, w których nałożone, złocone aplikacje z silnie przestylizowanego akantu. Poręcz złocona zakończona niewielką wolutą. Ambona malowana na kremowo, ze złoceniami w partiach ornamentów, załomach elementów architektonicznych oraz na szatach postaci.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta. Scena figuralna, dymaniczna. Prawą część obrazu zajmuje postać zwróconego niemal profilem w prawo Anioła Stróża w wydatnym wykroku i o pochylonej sylwetce. Prawą ręką przygarnia do siebie dziecko, lewą, wzniesioną, ciska piorunem. Przedstawiony, jako młody, atletycznie zbudowany młodzieniec, z twarzą ukazaną z profilu, włosy krótkie, mocny kark. Ubrany w niebieską, przepasaną sznurem, szatę z krótkimi rękawami oraz obfity jasno-różowy, bogato sfałdowany płaszcz, na stopach ma sandały wiązane rzemieniami. Z tyłu biało-szare skrzydła. Stojące na skraju przepaści, wtulone w anioła dziecko wyciąga ku niemu obie ręce. Okrągłą twarz charakteryzują dziecięce rysy oraz wzniesione ku niebu oczy. Ubrane jest w białe spodnie i tunikę sięgającą kolan przewiązaną w pasie sznurem, stopy bose. W lewym, dolnym rogu kompozycji, w przepaści wypełnionej ogniem ukazany w półpostaci diabeł. Głowę z rogami odwraca od anioła i osłania się rękami. Oczy duże, wyłupiaste, wystające zęby, duży, zakrzywiony nos; dłonie zaopatrzone w pazury. Ziemia, na której stoją postaci ciemno-brązowa, tło stanowią szaro-błękitno-żółte obłoki. Nad postacią anioła tablice Mojżeszowe. Kolorystyka obrazu jasna, pastelowa, stonowana. Modelunek bardzo miękki. Pod lewą stopą anioła trudna do odczytania sygnatura „Wojciech Eliasz 1854". Z tyłu napis „Malowane za staraniem / x(ędza) Wojciecha Praszkiewicza / Proboszcza w Babicach 1854 r[oku]”.
obraz
Anioł Stróż
Zdjęcie nr 1: Rozbudowane epitafium utworzone z tablicy inskrypcyjnej i posadowionego na niej sarkofagu z owalnym portretem zmarłej. Tablica osadzona na dwóch wolutowych, profilowanych konsolach i umieszczonych między nimi płaskich wolutach połączonych muszlą, z inskrypcją: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / ANTONINA Z SZYBALSKICH ŁĄCKA / WŁAŚCICIELKA LIPOWCA / zacna obywatelka wzorowa żona, najczulsza matka opiekunka ubogich, wylana dla przyjaciół / zmarła dnia 10/6 1888 w 90 roku życia. / Prosi o westchnienie do Boga." Sarkofag oparty na dwóch lwich łapach i postumencie pośrodku, wybrzuszony, ujęty liśćmi akantu, zwieńczony spłaszczoną trójkątną pokrywą z liściastymi akroterionami na bokach i trójkątnym cokolikiem z dwiema wolutkami z palmetką, zwieńczoną krzyżem. Na sarkofagu owalny medalion otoczony kartuszem z liści z portretem zmarłej. Kobieta przedstawiona jest frontalnie, w popiersiu. Ubrana w ciemno-zieloną pelerynę oraz biały czepiec zawiązywany zieloną kokardą. Tło jednolicie złocone.
płyta nagrobna
Epitafium Antoniny Łąckiej
Zdjęcie nr 1: Rozbudowane epitafium utworzone z wysokiego cokołu z inskrypcją i wspartego na nim sarkofagu nakrytego tkaniną z portretem. Sarkofag stoi na trzech niewielkich nóżkach, zdobionych podwójnymi ustawionymi przeciwstawnie wolutami. Ma kształt równoramiennego trapezu, z dekorowaną perełkowaniem płyciną pośrodku i osadzonym w jej centrum, malowanym na owalnej, złoconej blasze portretem zmarłego. Zwieńczenie w kształcie łuku wklęsło-wypukłego, dekorowane złoconymi wolutami zakończonymi liśćmi akantu liściastymi wolutami w funkcji akroterionów oraz narzuconą nań, udrapowaną, białą tkaniną. Pośrodku owalny obraz w złoconej ramie naśladującej węża pożerającego własny ogon. Zmarły przedstawiony w popiersiu, z ciałem w trzech czwartych zwróconym w lewo. Ubrany w ciemny strój z wysokim kołnierzem. Tło jednolicie złocone. Na cokole, wspartym na dwóch piramidalnych konsolach ryta i złocona inskrypcja "FRANCISZKOWI ŁĄCKIEMU / KTÓRY DO ZASŁUG, I CNÓT OBYWATELSKICH, / ŁĄCZYŁ DOBROCZYNNOŚĆ. / A TEY BŁOGI WPŁYW DOSIĘGNĄŁ WIELU. / W WIEKU LAT 54 D(NIA) 15 WRZEŚNIA 1844. R(OKU) ZMARŁEMU."
płyta nagrobna
Epitafium Franciszka Łąckiego
Zdjęcie nr 1: Przyścienne, architektoniczne, kamienne epitafium przy południowej, zewnętrznej ścianie kościoła, na lewo od kruchty. Osadzone jest na wysokim, prostopadłościennym cokole z nieobrobionego ciosu wapiennego. Na nim, mniejszy, dwudzielny marmurowy cokół artykułowany parą ostrosłupowych impostów wspierających gzyms, na którym osadzona para pilastrów z wyłamującym się ponad nimi gzymsem wieńczącym. Część środkowa, zwierająca tablice epitafijną, ujęta jest parą pilastrów o kapitelach toskańskich wspierających wysoki fryz i gzyms w formie nadwieszonego łuku półkolistego. Uskokowe zwieńczenie w kształcie leżącego prostokąta ujmuje para spływów wolutowych i nakrywa niski, trójkątny przyczółek. Pole cokołu epitafium zdobi okrągła rozeta. Płycina z tablicą epitafijną ma kształt stojącego prostokąta o wciętych schodkowo do wewnątrz narożach. W polu znajduje się inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / JÓZEFA SANOCKA / NAJCZULSZA I NAJPRZYWIĄZAŃ/SZA CÓRKA WZOROWA ŻONA. OPIE/KUNKA SIEROT I UBOGICH PEŁNA / NAJSZLACHETNIEJSZYCH PRZY/MIOTÓW DUSZY I SERCA, GORĄCO / KRAJ MIŁUJĄCA OBYWATELKA. / ZMARŁA W LIPOWCU 12GO MARCA / 1882 R(OKU) W WIEKU LAT 65, OSIERO/CIWSZY NIEUTULONYM W ŻALU / MATKĘ I MĘŻA / PROSI O WESTCHNIENIE / DO BOGA”. W środku fryzu znajduje się okrągły medalion z płaskorzeźbionym popiersiem zmarłej zwróconej w trzech czwartych w lewo. Zaokrągloną twarz zmarłej charakteryzują łagodne, pełne rysy starszej kobiety. Spod osłaniającego głowę czepca opadają na policzek dwa loki.
płyta nagrobna
Epitafium Józefy Sanockiej

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Paulina Chełmecka, "Ołtarz boczny Św. Antoniego", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/oltarz-boczny-sw-antoniego

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności