Inwentarz z 1786 roku opisuje w tym miejscu ołtarz z obrazem św. Katarzyny w pierwszej kondygnacji i przedstawieniem św. Wawrzyńca w zwieńczeniu. W 1837 roku w kolejnym inwentarzu została wspomniana nastawa z obrazem św. Katarzyny i św. Kunegundy w zwieńczeniu. Ołtarz oczyszczono i odnowiono w 1950 roku, wtedy również umieszczono w nim nowe litery. Przez pewien czas był pomalowany na kolor brązowy, oryginalną polichromię przywróciła konserwacja w latach 1999-2000.
Ołtarz architektoniczny, jednoosiowy, dwukondygnacyjny, na cokole. Mensa prostopadłościenna, z antepedium dekorowanym płycinami. Pierwsza kondygnacja ujęta parą pilastrów ustawionych za parą wysuniętych przed lico kolumn o pokrytych ornamentem trzonach i kapitelach kompozytowych, dźwigających pełne belkowanie wyłamane w partii podpór. Pole środkowe w formie stojącego prostokąta z obrazem św. Katarzyny wymiennie ze św. Franciszkiem. Druga kondygnacja w formie stojącego prostokąta, ujęta parą kolumn i fragmentami rollwerku przysłoniętego postaciami modlących się aniołów w połowie herm. Kolumny podtrzymują fragmenty przerwanego przyczółka ujmującego szczyt o wklęsło-wypukłym profilu, zwieńczony krzyżem. Kondygnację wypełnia płótno przedstawiające św. Kingę. Nastawa pokryta bogatą dekoracją ornamentalną. W partii cokołów ornament roślinny, na wolutach główki anielskie, z palmetami i akantem. W centrum owalna płycina ujęta rollwerkiem. Wokół obrazu pierwszej kondygnacji główki anielskie, dalej astragal, a na trzonach kolumn wić z rozwiniętymi kwiatami i kiśćmi winogron. Powyżej pola obrazowego symetrycznie rozchodząca się wić. Na fryzie główki anielskie, a ponad nimi kostkowanie. W drugiej kondygnacji owalną ramę obrazu ujmuje okucie z przeplecioną wstęgą i wieniec laurowy, trzony kolumn analogiczne jak w niższej kondygnacji. W zwieńczeniu ujęta taśmami litera „K”. Nastawa polichromowana na kolor czerwony ze złoconymi i srebrzonymi kolumnami, detalami architektonicznymi i ornamentyką.
W pierwszej połowie XVII wieku wykształcił się nowy, manierystyczny typ ołtarza, który prócz zastosowania ornamentyki północnej, charakteryzował się formą przybierającą kształt aediculi tj. kapliczki lub niszy ujętej parą kolumn flankujących przedstawienie tytułowe oraz podtrzymujących rozbudowane zwieńczenie mieszczące obraz ujęty figurami świętych lub jak tutaj aniołów. Całość struktury bywała niekiedy zwieńczona rzeźbioną figurą ustawioną na szczycie ołtarza, lecz w Radziszowie znajduje się w tym miejscu krzyż.
Ołtarz oczyszczono i odnowiono w 1950 roku, a oryginalną polichromię przywróciła konserwacja w latach 1999-2000.
Ołtarz boczny prawy kościoła w Radziszowie powstał około połowy XVII wieku. Przybrał kształt aediculi tj. kapliczki lub niszy ujętej parą kolumn flankujących przedstawienie tytułowe oraz podtrzymujących rozbudowane zwieńczenie.
Agata Felczyńska, "Ołtarz boczny prawy św. Katarzyny", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/oltarz-boczny-prawy-sw-katarzyny