Najświętszego Serca Pana Jezusa
Zdjęcie nr 1: Przyścienny ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa uzyskał formę architektonicznej nastawy jednokondygnacyjnej, jednoosiowej ze zwieńczeniem. Drewniana mensa z portatylem flankowana przez dwustrefowy wklęsło-wypukły cokół retabulum pierwotnie wspierała się na ażurowym, konsolowym stipesie ołtarzowym, dekorowanym ornamentami rocalliowymi. Kondygnacja wsparta na dwustrefowym cokole została ujęta dwiema parami pilastrów zwróconych delikatnie do wewnątrz oraz silnie wysuniętą do przodu parą kolumn o kapitelach kompozytowych. Podpory dźwigają belkowanie o wklęsło-wypukłej linii. Nad polem środkowym belkowanie jest przerwane, a na osiach podpór wyłamane. Na przedłużeniu kolumn na belkowaniu usytuowano wolutowe przyczółki dekorowane rocalliem, stanowiących postumenty do skradzionych figur aniołów. W polu środkowym umieszczono obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa, ujęty profilowaną, złoconą ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. Poniżej obrazu pomiędzy dwiema rocalliowymi konsolami widnieje zdjęcie obrazu św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Zwieńczenie uzyskało formę leżącego prostokąta o wklęsłych, wolutowych bokach przechodzących u góry we wklęsło-wypukłe belkowanie, przyjmujące nad polem formę łuku falistego. W polu zwieńczenia znalazło się zdjęcie obrazu ze św. Sebastianem ujęte we wklęsło-wypukłą, profilowaną i złoconą ramę. Na szczycie w rocalliowym kartuszu wyobrażono złocony chrystogram "IHS" w srebrnym polu. Pilastry kondygnacji ozdobiono kapitelami z rocaille, a ich trzony udekorowano złoconymi zwisami utworzonymi z rocaille, rozet i liści. Całość struktury polichromowano na biało, a ornamenty i profile zostały wyzłocone.
Zdjęcie nr 2: Przyścienny ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa uzyskał formę architektonicznej nastawy jednokondygnacyjnej, jednoosiowej ze zwieńczeniem. Drewniana mensa z portatylem flankowana przez dwustrefowy wklęsło-wypukły cokół retabulum pierwotnie wspierała się na ażurowym, konsolowym stipesie ołtarzowym, dekorowanym ornamentami rocalliowymi. Kondygnacja wsparta na dwustrefowym cokole została ujęta dwiema parami pilastrów zwróconych delikatnie do wewnątrz oraz silnie wysuniętą do przodu parą kolumn o kapitelach kompozytowych. Podpory dźwigają belkowanie o wklęsło-wypukłej linii. Nad polem środkowym belkowanie jest przerwane, a na osiach podpór wyłamane. Na przedłużeniu kolumn na belkowaniu usytuowano wolutowe przyczółki dekorowane rocalliem, stanowiących postumenty do skradzionych figur aniołów. W polu środkowym umieszczono obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa, ujęty profilowaną, złoconą ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. Poniżej obrazu pomiędzy dwiema rocalliowymi konsolami widnieje zdjęcie obrazu św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Zwieńczenie uzyskało formę leżącego prostokąta o wklęsłych, wolutowych bokach przechodzących u góry we wklęsło-wypukłe belkowanie, przyjmujące nad polem formę łuku falistego. W polu zwieńczenia znalazło się zdjęcie obrazu ze św. Sebastianem ujęte we wklęsło-wypukłą, profilowaną i złoconą ramę. Na szczycie w rocalliowym kartuszu wyobrażono złocony chrystogram "IHS" w srebrnym polu. Pilastry kondygnacji ozdobiono kapitelami z rocaille, a ich trzony udekorowano złoconymi zwisami utworzonymi z rocaille, rozet i liści. Całość struktury polichromowano na biało, a ornamenty i profile zostały wyzłocone.
Zdjęcie nr 3: Przyścienny ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa uzyskał formę architektonicznej nastawy jednokondygnacyjnej, jednoosiowej ze zwieńczeniem. Drewniana mensa z portatylem flankowana przez dwustrefowy wklęsło-wypukły cokół retabulum pierwotnie wspierała się na ażurowym, konsolowym stipesie ołtarzowym, dekorowanym ornamentami rocalliowymi. Kondygnacja wsparta na dwustrefowym cokole została ujęta dwiema parami pilastrów zwróconych delikatnie do wewnątrz oraz silnie wysuniętą do przodu parą kolumn o kapitelach kompozytowych. Podpory dźwigają belkowanie o wklęsło-wypukłej linii. Nad polem środkowym belkowanie jest przerwane, a na osiach podpór wyłamane. Na przedłużeniu kolumn na belkowaniu usytuowano wolutowe przyczółki dekorowane rocalliem, stanowiących postumenty do skradzionych figur aniołów. W polu środkowym umieszczono obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa, ujęty profilowaną, złoconą ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. Poniżej obrazu pomiędzy dwiema rocalliowymi konsolami widnieje zdjęcie obrazu św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Zwieńczenie uzyskało formę leżącego prostokąta o wklęsłych, wolutowych bokach przechodzących u góry we wklęsło-wypukłe belkowanie, przyjmujące nad polem formę łuku falistego. W polu zwieńczenia znalazło się zdjęcie obrazu ze św. Sebastianem ujęte we wklęsło-wypukłą, profilowaną i złoconą ramę. Na szczycie w rocalliowym kartuszu wyobrażono złocony chrystogram "IHS" w srebrnym polu. Pilastry kondygnacji ozdobiono kapitelami z rocaille, a ich trzony udekorowano złoconymi zwisami utworzonymi z rocaille, rozet i liści. Całość struktury polichromowano na biało, a ornamenty i profile zostały wyzłocone.
Zdjęcie nr 4: Przyścienny ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa uzyskał formę architektonicznej nastawy jednokondygnacyjnej, jednoosiowej ze zwieńczeniem. Drewniana mensa z portatylem flankowana przez dwustrefowy wklęsło-wypukły cokół retabulum pierwotnie wspierała się na ażurowym, konsolowym stipesie ołtarzowym, dekorowanym ornamentami rocalliowymi. Kondygnacja wsparta na dwustrefowym cokole została ujęta dwiema parami pilastrów zwróconych delikatnie do wewnątrz oraz silnie wysuniętą do przodu parą kolumn o kapitelach kompozytowych. Podpory dźwigają belkowanie o wklęsło-wypukłej linii. Nad polem środkowym belkowanie jest przerwane, a na osiach podpór wyłamane. Na przedłużeniu kolumn na belkowaniu usytuowano wolutowe przyczółki dekorowane rocalliem, stanowiących postumenty do skradzionych figur aniołów. W polu środkowym umieszczono obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa, ujęty profilowaną, złoconą ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. Poniżej obrazu pomiędzy dwiema rocalliowymi konsolami widnieje zdjęcie obrazu św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Zwieńczenie uzyskało formę leżącego prostokąta o wklęsłych, wolutowych bokach przechodzących u góry we wklęsło-wypukłe belkowanie, przyjmujące nad polem formę łuku falistego. W polu zwieńczenia znalazło się zdjęcie obrazu ze św. Sebastianem ujęte we wklęsło-wypukłą, profilowaną i złoconą ramę. Na szczycie w rocalliowym kartuszu wyobrażono złocony chrystogram "IHS" w srebrnym polu. Pilastry kondygnacji ozdobiono kapitelami z rocaille, a ich trzony udekorowano złoconymi zwisami utworzonymi z rocaille, rozet i liści. Całość struktury polichromowano na biało, a ornamenty i profile zostały wyzłocone.
Zdjęcie nr 5: Przyścienny ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa uzyskał formę architektonicznej nastawy jednokondygnacyjnej, jednoosiowej ze zwieńczeniem. Drewniana mensa z portatylem flankowana przez dwustrefowy wklęsło-wypukły cokół retabulum pierwotnie wspierała się na ażurowym, konsolowym stipesie ołtarzowym, dekorowanym ornamentami rocalliowymi. Kondygnacja wsparta na dwustrefowym cokole została ujęta dwiema parami pilastrów zwróconych delikatnie do wewnątrz oraz silnie wysuniętą do przodu parą kolumn o kapitelach kompozytowych. Podpory dźwigają belkowanie o wklęsło-wypukłej linii. Nad polem środkowym belkowanie jest przerwane, a na osiach podpór wyłamane. Na przedłużeniu kolumn na belkowaniu usytuowano wolutowe przyczółki dekorowane rocalliem, stanowiących postumenty do skradzionych figur aniołów. W polu środkowym umieszczono obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa, ujęty profilowaną, złoconą ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. Poniżej obrazu pomiędzy dwiema rocalliowymi konsolami widnieje zdjęcie obrazu św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Zwieńczenie uzyskało formę leżącego prostokąta o wklęsłych, wolutowych bokach przechodzących u góry we wklęsło-wypukłe belkowanie, przyjmujące nad polem formę łuku falistego. W polu zwieńczenia znalazło się zdjęcie obrazu ze św. Sebastianem ujęte we wklęsło-wypukłą, profilowaną i złoconą ramę. Na szczycie w rocalliowym kartuszu wyobrażono złocony chrystogram "IHS" w srebrnym polu. Pilastry kondygnacji ozdobiono kapitelami z rocaille, a ich trzony udekorowano złoconymi zwisami utworzonymi z rocaille, rozet i liści. Całość struktury polichromowano na biało, a ornamenty i profile zostały wyzłocone.
Zdjęcie nr 6: Przyścienny ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa uzyskał formę architektonicznej nastawy jednokondygnacyjnej, jednoosiowej ze zwieńczeniem. Drewniana mensa z portatylem flankowana przez dwustrefowy wklęsło-wypukły cokół retabulum pierwotnie wspierała się na ażurowym, konsolowym stipesie ołtarzowym, dekorowanym ornamentami rocalliowymi. Kondygnacja wsparta na dwustrefowym cokole została ujęta dwiema parami pilastrów zwróconych delikatnie do wewnątrz oraz silnie wysuniętą do przodu parą kolumn o kapitelach kompozytowych. Podpory dźwigają belkowanie o wklęsło-wypukłej linii. Nad polem środkowym belkowanie jest przerwane, a na osiach podpór wyłamane. Na przedłużeniu kolumn na belkowaniu usytuowano wolutowe przyczółki dekorowane rocalliem, stanowiących postumenty do skradzionych figur aniołów. W polu środkowym umieszczono obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa, ujęty profilowaną, złoconą ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. Poniżej obrazu pomiędzy dwiema rocalliowymi konsolami widnieje zdjęcie obrazu św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Zwieńczenie uzyskało formę leżącego prostokąta o wklęsłych, wolutowych bokach przechodzących u góry we wklęsło-wypukłe belkowanie, przyjmujące nad polem formę łuku falistego. W polu zwieńczenia znalazło się zdjęcie obrazu ze św. Sebastianem ujęte we wklęsło-wypukłą, profilowaną i złoconą ramę. Na szczycie w rocalliowym kartuszu wyobrażono złocony chrystogram "IHS" w srebrnym polu. Pilastry kondygnacji ozdobiono kapitelami z rocaille, a ich trzony udekorowano złoconymi zwisami utworzonymi z rocaille, rozet i liści. Całość struktury polichromowano na biało, a ornamenty i profile zostały wyzłocone.
Zdjęcie nr 7: Przyścienny ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa uzyskał formę architektonicznej nastawy jednokondygnacyjnej, jednoosiowej ze zwieńczeniem. Drewniana mensa z portatylem flankowana przez dwustrefowy wklęsło-wypukły cokół retabulum pierwotnie wspierała się na ażurowym, konsolowym stipesie ołtarzowym, dekorowanym ornamentami rocalliowymi. Kondygnacja wsparta na dwustrefowym cokole została ujęta dwiema parami pilastrów zwróconych delikatnie do wewnątrz oraz silnie wysuniętą do przodu parą kolumn o kapitelach kompozytowych. Podpory dźwigają belkowanie o wklęsło-wypukłej linii. Nad polem środkowym belkowanie jest przerwane, a na osiach podpór wyłamane. Na przedłużeniu kolumn na belkowaniu usytuowano wolutowe przyczółki dekorowane rocalliem, stanowiących postumenty do skradzionych figur aniołów. W polu środkowym umieszczono obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa, ujęty profilowaną, złoconą ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. Poniżej obrazu pomiędzy dwiema rocalliowymi konsolami widnieje zdjęcie obrazu św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Zwieńczenie uzyskało formę leżącego prostokąta o wklęsłych, wolutowych bokach przechodzących u góry we wklęsło-wypukłe belkowanie, przyjmujące nad polem formę łuku falistego. W polu zwieńczenia znalazło się zdjęcie obrazu ze św. Sebastianem ujęte we wklęsło-wypukłą, profilowaną i złoconą ramę. Na szczycie w rocalliowym kartuszu wyobrażono złocony chrystogram "IHS" w srebrnym polu. Pilastry kondygnacji ozdobiono kapitelami z rocaille, a ich trzony udekorowano złoconymi zwisami utworzonymi z rocaille, rozet i liści. Całość struktury polichromowano na biało, a ornamenty i profile zostały wyzłocone.
Zdjęcie nr 8: Przyścienny ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa uzyskał formę architektonicznej nastawy jednokondygnacyjnej, jednoosiowej ze zwieńczeniem. Drewniana mensa z portatylem flankowana przez dwustrefowy wklęsło-wypukły cokół retabulum pierwotnie wspierała się na ażurowym, konsolowym stipesie ołtarzowym, dekorowanym ornamentami rocalliowymi. Kondygnacja wsparta na dwustrefowym cokole została ujęta dwiema parami pilastrów zwróconych delikatnie do wewnątrz oraz silnie wysuniętą do przodu parą kolumn o kapitelach kompozytowych. Podpory dźwigają belkowanie o wklęsło-wypukłej linii. Nad polem środkowym belkowanie jest przerwane, a na osiach podpór wyłamane. Na przedłużeniu kolumn na belkowaniu usytuowano wolutowe przyczółki dekorowane rocalliem, stanowiących postumenty do skradzionych figur aniołów. W polu środkowym umieszczono obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa, ujęty profilowaną, złoconą ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. Poniżej obrazu pomiędzy dwiema rocalliowymi konsolami widnieje zdjęcie obrazu św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Zwieńczenie uzyskało formę leżącego prostokąta o wklęsłych, wolutowych bokach przechodzących u góry we wklęsło-wypukłe belkowanie, przyjmujące nad polem formę łuku falistego. W polu zwieńczenia znalazło się zdjęcie obrazu ze św. Sebastianem ujęte we wklęsło-wypukłą, profilowaną i złoconą ramę. Na szczycie w rocalliowym kartuszu wyobrażono złocony chrystogram "IHS" w srebrnym polu. Pilastry kondygnacji ozdobiono kapitelami z rocaille, a ich trzony udekorowano złoconymi zwisami utworzonymi z rocaille, rozet i liści. Całość struktury polichromowano na biało, a ornamenty i profile zostały wyzłocone.
Zdjęcie nr 9: Przyścienny ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa uzyskał formę architektonicznej nastawy jednokondygnacyjnej, jednoosiowej ze zwieńczeniem. Drewniana mensa z portatylem flankowana przez dwustrefowy wklęsło-wypukły cokół retabulum pierwotnie wspierała się na ażurowym, konsolowym stipesie ołtarzowym, dekorowanym ornamentami rocalliowymi. Kondygnacja wsparta na dwustrefowym cokole została ujęta dwiema parami pilastrów zwróconych delikatnie do wewnątrz oraz silnie wysuniętą do przodu parą kolumn o kapitelach kompozytowych. Podpory dźwigają belkowanie o wklęsło-wypukłej linii. Nad polem środkowym belkowanie jest przerwane, a na osiach podpór wyłamane. Na przedłużeniu kolumn na belkowaniu usytuowano wolutowe przyczółki dekorowane rocalliem, stanowiących postumenty do skradzionych figur aniołów. W polu środkowym umieszczono obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa, ujęty profilowaną, złoconą ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. Poniżej obrazu pomiędzy dwiema rocalliowymi konsolami widnieje zdjęcie obrazu św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Zwieńczenie uzyskało formę leżącego prostokąta o wklęsłych, wolutowych bokach przechodzących u góry we wklęsło-wypukłe belkowanie, przyjmujące nad polem formę łuku falistego. W polu zwieńczenia znalazło się zdjęcie obrazu ze św. Sebastianem ujęte we wklęsło-wypukłą, profilowaną i złoconą ramę. Na szczycie w rocalliowym kartuszu wyobrażono złocony chrystogram "IHS" w srebrnym polu. Pilastry kondygnacji ozdobiono kapitelami z rocaille, a ich trzony udekorowano złoconymi zwisami utworzonymi z rocaille, rozet i liści. Całość struktury polichromowano na biało, a ornamenty i profile zostały wyzłocone.
Zdjęcie nr 10: Przyścienny ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa uzyskał formę architektonicznej nastawy jednokondygnacyjnej, jednoosiowej ze zwieńczeniem. Drewniana mensa z portatylem flankowana przez dwustrefowy wklęsło-wypukły cokół retabulum pierwotnie wspierała się na ażurowym, konsolowym stipesie ołtarzowym, dekorowanym ornamentami rocalliowymi. Kondygnacja wsparta na dwustrefowym cokole została ujęta dwiema parami pilastrów zwróconych delikatnie do wewnątrz oraz silnie wysuniętą do przodu parą kolumn o kapitelach kompozytowych. Podpory dźwigają belkowanie o wklęsło-wypukłej linii. Nad polem środkowym belkowanie jest przerwane, a na osiach podpór wyłamane. Na przedłużeniu kolumn na belkowaniu usytuowano wolutowe przyczółki dekorowane rocalliem, stanowiących postumenty do skradzionych figur aniołów. W polu środkowym umieszczono obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa, ujęty profilowaną, złoconą ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. Poniżej obrazu pomiędzy dwiema rocalliowymi konsolami widnieje zdjęcie obrazu św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Zwieńczenie uzyskało formę leżącego prostokąta o wklęsłych, wolutowych bokach przechodzących u góry we wklęsło-wypukłe belkowanie, przyjmujące nad polem formę łuku falistego. W polu zwieńczenia znalazło się zdjęcie obrazu ze św. Sebastianem ujęte we wklęsło-wypukłą, profilowaną i złoconą ramę. Na szczycie w rocalliowym kartuszu wyobrażono złocony chrystogram "IHS" w srebrnym polu. Pilastry kondygnacji ozdobiono kapitelami z rocaille, a ich trzony udekorowano złoconymi zwisami utworzonymi z rocaille, rozet i liści. Całość struktury polichromowano na biało, a ornamenty i profile zostały wyzłocone.
Zdjęcie nr 11: Przyścienny ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa uzyskał formę architektonicznej nastawy jednokondygnacyjnej, jednoosiowej ze zwieńczeniem. Drewniana mensa z portatylem flankowana przez dwustrefowy wklęsło-wypukły cokół retabulum pierwotnie wspierała się na ażurowym, konsolowym stipesie ołtarzowym, dekorowanym ornamentami rocalliowymi. Kondygnacja wsparta na dwustrefowym cokole została ujęta dwiema parami pilastrów zwróconych delikatnie do wewnątrz oraz silnie wysuniętą do przodu parą kolumn o kapitelach kompozytowych. Podpory dźwigają belkowanie o wklęsło-wypukłej linii. Nad polem środkowym belkowanie jest przerwane, a na osiach podpór wyłamane. Na przedłużeniu kolumn na belkowaniu usytuowano wolutowe przyczółki dekorowane rocalliem, stanowiących postumenty do skradzionych figur aniołów. W polu środkowym umieszczono obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa, ujęty profilowaną, złoconą ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. Poniżej obrazu pomiędzy dwiema rocalliowymi konsolami widnieje zdjęcie obrazu św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Zwieńczenie uzyskało formę leżącego prostokąta o wklęsłych, wolutowych bokach przechodzących u góry we wklęsło-wypukłe belkowanie, przyjmujące nad polem formę łuku falistego. W polu zwieńczenia znalazło się zdjęcie obrazu ze św. Sebastianem ujęte we wklęsło-wypukłą, profilowaną i złoconą ramę. Na szczycie w rocalliowym kartuszu wyobrażono złocony chrystogram "IHS" w srebrnym polu. Pilastry kondygnacji ozdobiono kapitelami z rocaille, a ich trzony udekorowano złoconymi zwisami utworzonymi z rocaille, rozet i liści. Całość struktury polichromowano na biało, a ornamenty i profile zostały wyzłocone.
Zdjęcie nr 12: Przyścienny ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa uzyskał formę architektonicznej nastawy jednokondygnacyjnej, jednoosiowej ze zwieńczeniem. Drewniana mensa z portatylem flankowana przez dwustrefowy wklęsło-wypukły cokół retabulum pierwotnie wspierała się na ażurowym, konsolowym stipesie ołtarzowym, dekorowanym ornamentami rocalliowymi. Kondygnacja wsparta na dwustrefowym cokole została ujęta dwiema parami pilastrów zwróconych delikatnie do wewnątrz oraz silnie wysuniętą do przodu parą kolumn o kapitelach kompozytowych. Podpory dźwigają belkowanie o wklęsło-wypukłej linii. Nad polem środkowym belkowanie jest przerwane, a na osiach podpór wyłamane. Na przedłużeniu kolumn na belkowaniu usytuowano wolutowe przyczółki dekorowane rocalliem, stanowiących postumenty do skradzionych figur aniołów. W polu środkowym umieszczono obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa, ujęty profilowaną, złoconą ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. Poniżej obrazu pomiędzy dwiema rocalliowymi konsolami widnieje zdjęcie obrazu św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Zwieńczenie uzyskało formę leżącego prostokąta o wklęsłych, wolutowych bokach przechodzących u góry we wklęsło-wypukłe belkowanie, przyjmujące nad polem formę łuku falistego. W polu zwieńczenia znalazło się zdjęcie obrazu ze św. Sebastianem ujęte we wklęsło-wypukłą, profilowaną i złoconą ramę. Na szczycie w rocalliowym kartuszu wyobrażono złocony chrystogram "IHS" w srebrnym polu. Pilastry kondygnacji ozdobiono kapitelami z rocaille, a ich trzony udekorowano złoconymi zwisami utworzonymi z rocaille, rozet i liści. Całość struktury polichromowano na biało, a ornamenty i profile zostały wyzłocone.
Zdjęcie nr 13: Przyścienny ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa uzyskał formę architektonicznej nastawy jednokondygnacyjnej, jednoosiowej ze zwieńczeniem. Drewniana mensa z portatylem flankowana przez dwustrefowy wklęsło-wypukły cokół retabulum pierwotnie wspierała się na ażurowym, konsolowym stipesie ołtarzowym, dekorowanym ornamentami rocalliowymi. Kondygnacja wsparta na dwustrefowym cokole została ujęta dwiema parami pilastrów zwróconych delikatnie do wewnątrz oraz silnie wysuniętą do przodu parą kolumn o kapitelach kompozytowych. Podpory dźwigają belkowanie o wklęsło-wypukłej linii. Nad polem środkowym belkowanie jest przerwane, a na osiach podpór wyłamane. Na przedłużeniu kolumn na belkowaniu usytuowano wolutowe przyczółki dekorowane rocalliem, stanowiących postumenty do skradzionych figur aniołów. W polu środkowym umieszczono obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa, ujęty profilowaną, złoconą ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. Poniżej obrazu pomiędzy dwiema rocalliowymi konsolami widnieje zdjęcie obrazu św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Zwieńczenie uzyskało formę leżącego prostokąta o wklęsłych, wolutowych bokach przechodzących u góry we wklęsło-wypukłe belkowanie, przyjmujące nad polem formę łuku falistego. W polu zwieńczenia znalazło się zdjęcie obrazu ze św. Sebastianem ujęte we wklęsło-wypukłą, profilowaną i złoconą ramę. Na szczycie w rocalliowym kartuszu wyobrażono złocony chrystogram "IHS" w srebrnym polu. Pilastry kondygnacji ozdobiono kapitelami z rocaille, a ich trzony udekorowano złoconymi zwisami utworzonymi z rocaille, rozet i liści. Całość struktury polichromowano na biało, a ornamenty i profile zostały wyzłocone.
Zdjęcie nr 14: Przyścienny ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa uzyskał formę architektonicznej nastawy jednokondygnacyjnej, jednoosiowej ze zwieńczeniem. Drewniana mensa z portatylem flankowana przez dwustrefowy wklęsło-wypukły cokół retabulum pierwotnie wspierała się na ażurowym, konsolowym stipesie ołtarzowym, dekorowanym ornamentami rocalliowymi. Kondygnacja wsparta na dwustrefowym cokole została ujęta dwiema parami pilastrów zwróconych delikatnie do wewnątrz oraz silnie wysuniętą do przodu parą kolumn o kapitelach kompozytowych. Podpory dźwigają belkowanie o wklęsło-wypukłej linii. Nad polem środkowym belkowanie jest przerwane, a na osiach podpór wyłamane. Na przedłużeniu kolumn na belkowaniu usytuowano wolutowe przyczółki dekorowane rocalliem, stanowiących postumenty do skradzionych figur aniołów. W polu środkowym umieszczono obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa, ujęty profilowaną, złoconą ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. Poniżej obrazu pomiędzy dwiema rocalliowymi konsolami widnieje zdjęcie obrazu św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Zwieńczenie uzyskało formę leżącego prostokąta o wklęsłych, wolutowych bokach przechodzących u góry we wklęsło-wypukłe belkowanie, przyjmujące nad polem formę łuku falistego. W polu zwieńczenia znalazło się zdjęcie obrazu ze św. Sebastianem ujęte we wklęsło-wypukłą, profilowaną i złoconą ramę. Na szczycie w rocalliowym kartuszu wyobrażono złocony chrystogram "IHS" w srebrnym polu. Pilastry kondygnacji ozdobiono kapitelami z rocaille, a ich trzony udekorowano złoconymi zwisami utworzonymi z rocaille, rozet i liści. Całość struktury polichromowano na biało, a ornamenty i profile zostały wyzłocone.

Najświętszego Serca Pana Jezusa

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
oświęcimski
Gmina
Polanka Wielka
Miejscowość
Polanka Wielka
Miejsce przechowywania
północno-wschodni narożnik nawy kościoła
Identyfikator
DZIELO/25134
Kategoria
ołtarz
Dookreślenie zabytku
ołtarz boczny lewy
Ilość
1
Czas powstania
połowa XVIII wieku
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Małopolska
Technika i materiał
drewno, techniki stolarskie i snycerskie, polichromowanie, złocenie
Autor noty katalogowej
ks. Szymon Tracz
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Rokokowy ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa wraz z ołtarzem głównym oraz bocznym ołtarzem Matki Boskiej Częstochowskiej, został wykonany przez anonimowego pomocnika Johanna Georga Lehnera (ok. 1703-1776) w połowie XVIII wieku. Na przestrzeni wieków był on kilkakrotnie odnawiany. Znajdujący się w nim obraz św. Sebastiana w zwieńczeniu oraz mniejszy obrazek ze św. Katarzyną Aleksandryjską z cokołu zostały przeniesione do nowego kościoła. W latach dziewięćdziesiątych XX wieku w wyniku włamania skradziono znajdujące się w zwieńczeniu figury aniołów.

Opis

Przyścienny ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa uzyskał formę architektonicznej nastawy jednokondygnacyjnej, jednoosiowej ze zwieńczeniem. Drewniana mensa z portatylem flankowana przez dwustrefowy wklęsło-wypukły cokół retabulum pierwotnie wspierała się na ażurowym, konsolowym stipesie ołtarzowym, dekorowanym ornamentami rocalliowymi. Kondygnacja wsparta na dwustrefowym cokole została ujęta dwiema parami pilastrów zwróconych delikatnie do wewnątrz oraz silnie wysuniętą do przodu parą kolumn o kapitelach kompozytowych. Podpory dźwigają belkowanie o wklęsło-wypukłej linii. Nad polem środkowym belkowanie jest przerwane, a na osiach podpór wyłamane. Na przedłużeniu kolumn na belkowaniu usytuowano wolutowe przyczółki dekorowane rocalliem, stanowiących postumenty do skradzionych figur aniołów. W polu środkowym umieszczono obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa, ujęty profilowaną, złoconą ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. Poniżej obrazu pomiędzy dwiema rocalliowymi konsolami widnieje zdjęcie obrazu św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Zwieńczenie uzyskało formę leżącego prostokąta o wklęsłych, wolutowych bokach przechodzących u góry we wklęsło-wypukłe belkowanie, przyjmujące nad polem formę łuku falistego. W polu zwieńczenia znalazło się zdjęcie obrazu ze św. Sebastianem ujęte we wklęsło-wypukłą, profilowaną i złoconą ramę. Na szczycie w rocalliowym kartuszu wyobrażono złocony chrystogram "IHS" w srebrnym polu. Pilastry kondygnacji ozdobiono kapitelami z rocaille, a ich trzony udekorowano złoconymi zwisami utworzonymi z rocaille, rozet i liści. Całość struktury polichromowano na biało, a ornamenty i profile zostały wyzłocone.

Zarys problematyki artystycznej

Retabulum bocznego Najświętszego Serca Pana Jezusa w Polance Wielkiej można połączyć z warsztatem działającego w Krakowie i w Małopolsce Johanna Georga Lehnera (ok. 1703-1776), być może z którymś z jego uczniów, którego Anna Dettloff określiła jako "pomocnik Lehnera". Ten sam artysta około połowy XVIII wieku wykonał ołtarz główny w niedalekim drewnianym kościele św. Andrzeja w Osieku oraz ołtarz główny i prospekt organowy w kościele parafialnym św. Macieja w sąsiednich Bielanach. W wymienionych przykładach materiałem preferowanym przez artystę jest drewno, najczęściej malowane na biało ze złoconymi elementami dekoracyjnymi.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Nastawa wyraźnie jest przechylona. Widoczne są liczne ubytki mechaniczne, przetarcia złoceń i polichromii. Można dostrzec brak części ornamentów, brak rocaille’owego, ażurowego stipesu ołtarza. Całość struktury jest bardzo mocno zabrudzona.

Literatura

Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1, Województwo krakowskie, red. J. Szablowski, Warszawa 1953, s. 23;
A. Hałatek, B. Jania, Świątynie Osieka, Osiek 2008, s. 5;
A. Dettloff, Rzeźba krakowska drugiej połowy XVIII w. Twórcy, nurty i tendencje, Kraków 2013, s. 69-82, il. 106-107;
Zabytki sztuki w Polsce. Małopolska, red. S. Brzezicki, J. Wolańska, Warszawa 2016, s. 1028, 1076.

Streszczenie

Rokokowy ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa wraz z ołtarzem głównym oraz bocznym ołtarzem Matki Boskiej Częstochowskiej, został wykonany przez anonimowego pomocnika Johanna Georga Lehnera (ok. 1703-1776) w połowie XVIII wieku. Na przestrzeni wieków był on kilkakrotnie odnawiany. Znajdujący się w nim obraz św. Sebastiana w zwieńczeniu oraz mniejszy obrazek ze św. Katarzyną Aleksandryjską z cokołu zostały przeniesione do nowego kościoła. W latach dziewięćdziesiątych XX wieku w wyniku włamania skradziono znajdujące się w zwieńczeniu figury aniołów.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica osadzona na cylindrycznej, wysokiej podstawie, ze stopą na rzucie koła, z cokolikiem i płaszczem płynnie przechodzącym w okrągły trzon. Trzon przedzielony kostkowym nodusem, zwieńczony opaską. Czara od dołu zdobiona obłymi rowkami zwieńczona szerokim kołnierzem. Pokrywa trójstrefowa, dołem puklowana, w środkowej części zdobiona pasem z liści, w górnej zakończona odwróconym talerzykiem z wieńcem laurowym i od górypokrytym palmetkami. Pokrywę wieńczy kula z krzyżem.
chrzcielnica
Chrzcielnica z pokrywą
Zdjęcie nr 1: Przyścienną, wiszącą ambonę z dostępem w postaci jednobiegowych schodów z balustradą od strony prezbiterium usytuowano przy łuku tęczowym na ścianie północnej. Ambona składa się kosz na planie ściętego sześcioboku oraz zaplecka zwieńczonego gołębicą Ducha Świętego w promienistym otoku. Kosz ambony został w dolnej części zamknięty wyłamanym na jego ścięciach cokołem dekorowanym rytmicznie usytuowanymi płaskorzeźbionymi palmetami, tworząc dekoracyjny fryz, który poprowadzono również jako cokół balustrady schodów. Odpowiednikiem ukształtowania cokołu jest wieńczące kosz wyłamane belkowanie, także przechodzące na balustradę schodów, ozdobione w górnej partii mniejszymi liśćmi palmetowymi. Kosz od spodu zamknięty jest gładkimi spływami ujętymi wiszącą, liściastą szyszką. Ścięte boki kosza udekorowano spływami wolutowymi, ozdobionymi u spodu stylizowanym liściem akantu. W płycinach pomiędzy wolutami umieszczono złocone, wiszące gałązki różane. Zaplecek uzyskał kształt stojącego prostokąta flankowany dwoma pilastrami o głowicach pozbawionych dekoracji, na których wsparto przerwane belkowanie. W przerwie belkowania usytuowano złocony, promienisty otok z wyobrażeniem srebrzonej gołębicy Ducha Świętego. Trzony pilastrów zdobi wisząca gałązka liściasta, natomiast płycinę pomiędzy pilastrami motyw roślinny ułożony w formie arabeski. Strukturę pomalowano w dwóch odcieniach beżu, zaś elementy ornamentalne wyzłocono.
ambona
ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźbioną postać Ukrzyżowanego Chrystusa została umieszczona na drewnianym krzyżu, którego górne ramię wieńczy biały titulus w formie krótkiej banderoli z napisem: "I.N. / R.I". Ciało Chrystusa wisi na lekko opadniętych ramionach. Głowa Zbawiciela opada na jego prawe ramię. Chrystus ma pociągłą twarz okoloną kędzierzawą brodą oraz mocno pofalowanymi, ciemnymi włosami spływającymi na ramiona, odsłaniającymi jego lewe ucho. Na głowie ma koronę cierniową uplecioną z gęstych gałązek ciernia. Spod korony spływają na szyję i tułów strużki krwi. Anatomicznie ukształtowany tors wyraźnie ukazuje układ żeber oraz intensywna wybroczynę przebitego prawego boku. Nogi Zbawiciela, skrzyżowana jedna na drugiej, do krzyża zostały przytwierdzone jednym gwoździem, podobnie jak i obie dłonie. Biodra Jezusa okala złocone perizonium przerzucone przez sznur, z widocznym festonem przy prawym boku. Całość rzeźby pokryto naturalistyczną polichromią.
rzeźba
Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Antependium uzyskało kształt wydłużonego, leżącego prostokąta. W jego polu na tle bladoczerwonej marmoryzacji zawieszono, a na wyraźnie zaznaczonym marmoryzowanym na czerwono stopniu rozmieszczono, narzędzia męki Pańskiej (arma Christi). W centrum kompozycji w otoku utworzonym z kłosów zbóż oraz winnej latorośli wyobrażono na kamiennym ołtarzu płonącego baranka ofiarnego. Po obu stronach otoku namalowano wiszące dwie białe chusty. Na chuście z prawej przedstawiono płonące serce Pana Jezusa otoczone przebitymi dłońmi i stopami Chrystusa, a chusta z lewej to Veraicon z obliczem cierpiącego Zbawiciela w koronie cierniowej. Poniżej, idąc od lewej, na stopniu ukazano niską kolumnę do biczowania z przywiązanym do niej biczem i wiązką rózg, żelazną rękawice, koronę cierniową, trzcinę, młotek, dzbanek, gwoździe i obcęgi oraz drewniany krzyż ze skrzyżowaną gąbką na kiju i lancą wraz z leżącym na stopniu titulusem w formie banderoli z napisem „I.N.R.I." i datą 1838.
inne dzieła sztuki
Antependium
Zdjęcie nr 1: Drewniany kościół pw. św. Mikołaja w Polance jest budowlą orientowaną. Do prostokątnej nawy przylega węższe, wydłużone, trójbocznie zamknięte prezbiterium z piętrową zakrystią na osi o poligonalnym zamknięciu. Do zakrystii przylega od południa kruchta. Fragment północnej ściany prezbiterium jest murowany. Od zachodu do nawy dobudowano czworoboczną wieżę poprzedzoną przedsionkiem, który również dostawiono do nawy od południa. Prezbiterium i nawę wzniesiono na zrąb, natomiast wieżę w konstrukcji słupowej. Wieża na rzucie kwadratu posiada dwie kondygnacje. Dolna jest tej samej szerokości co nawa, górna natomiast znacznie węższa. Jej masyw podzielono smukłymi pilastrami i lizenami, zaś poniżej profilowanego gzymsu koronującego umieszczono wyrzynaną w desce koronkę. Kondygnacje oddzielono daszkiem gontowym zlewającym się po bokach z dachem kościoła. Wieżę nakryto kopulastym hełmem blaszanym, zwieńczonym blaszanym obeliskiem z krzyżem. Prezbiterium i nawę nakryto eternitowym dachem siodłowym podkreślonym profilowanym gzymsem. Nad nawą w części wschodniej zainstalowano wieżyczkę na sygnaturkę w formie wielobocznego graniastosłupa przykrytego cebulastą banią z krzyżem. Dokoła kościoła założono daszek gontowy chroniący podwaliny. Pod kościołem urządzono kryptę grzebalną. Wnętrze kościoła artykułowano za pomocą pilastrów i gzymsu. Całość nakryto stropem z fasetą. Otwór tęczowy uzyskał kształt trójlistnego, ściętego łuku, wspartego na filarkach ustawionych na profilowanej belce zawieszonej na kroksztynach. W części zachodniej nawy urządzono chór muzyczny, wsparty na dwóch kolumnach jońskich z przedpiersiem rozczłonkowanym balasami. We wnętrzu ustawiono ołtarz główny i dwa ołtarze boczne oraz ambonę, a na chórze muzycznym zainstalowano prospekt organowy.
kościół
Kościół św. Mikołaja
Zdjęcie nr 1: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta ujętego w proste, złocone i profilowane ramy oraz dekoracyjne obramienie utworzone z płaskorzeźbionego ornamentu małżowinowo-chrząstkowego przytwierdzonego do zielono-błękitnego marmurowego tła. W zwieńczeniu obramienia kartusz z napisem: AVE MARIA. W centrum kompozycji na ciemnym, jednolitym tle ukazano frontalnie Madonnę z Dzieciątkiem w typie Matki Boskiej Częstochowskiej. Maria na lewym przedramieniu trzyma Dzieciątko Jezus, na które wskazuje prawą ręką przyłożoną do piersi. Matka Boska ma pociągłą twarz o brązowej karnacji z wyraźnie zaznaczonymi drobnymi ustami o pełnych wargach, wydatnym nosie i małych, migdałowych, otwartych oczach. Na jej prawym policzku widoczne są dwie rysy. Madonna ubrana jest w ciemnoniebieski maforion podbity czerwienią i lamowany taśmą z malarskim naśladownictwem kameryzacji. Spod maforionu widoczna jest zielona, marszczona suknia obwiedziona pod szyją taśmą także z malarskim naśladownictwem kameryzacji. Siedzące Dzieciątko Jezus zostało ujęte w trzech czwartych w prawo. Prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, lewą zaś podtrzymuje na kolanach zamknięty na dwie klamry kodeks. Jezus o jasnobrązowej karnacji ma owalną twarz o spojrzeniu skierowanym na matkę, mały nos i pełne usta. Jego głowę otaczają kędzierzawe, brązowe włosy rozjaśnione przy końcówkach loków. Ubrany jest w czerwoną, marszczoną na piersi tunikę lamowaną pod szyją, u spodu i przy rękawach taśmą z malarskim naśladownictwem kameryzacji. Spod tuniki wdać na dole jego bosą stopę. Głowy obu postaci otaczają złocone nimby oraz dwanaście malowanych gwiazd, na które nałożono mniejsze, metalowe i złocone. Na głowach Marii i Jezusa nałożone są srebrne i złocone korony o floranych sterczynach zdobione kameryzacją.
obraz
Matka Boska Częstochowska

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

SDM_COVER_PHOTO
feretron

Feretron z figurą Najświętsze Serce Jezusa

SDM_COVER_PHOTO
feretron

Feretron Najświetsze Serce Jezusa

Zdjęcie nr 1: Feretron tworzy dwustronne pole obrazowe w kształcie stojącego prostokąta, zamknięte w ramę dekorowaną motywem palmetowym, ujęte z trzech stron fazowanymi listwami. Górną listwę udekorowano ażurowym, złoconym ornamentem utworzonym ze stylizowanej wici roślinnej flankującej owalny medalion z chrystogramem "IHS" na awersie i monogramem maryjnym na rewersie, zwieńczonym krzyżem. Całość przymocowana jest do prostopadłościennego, wydłużonego i profilowanego postumentu przeprutego po bokach otworami na drążki do noszenia. Dolną krawędź postumentu dekoruje płaskorzeźbiony ornament z motywem liścia palmetowego. Na awersie umieszczono obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem Najświętszego Serca Pana Jezusa. Zbawiciel został ukazany frontalnie w dwóch trzecich postaci. Jezus by móc ukazać swoje Boskie Serce rozsuwa na piersi obiema przebitymi rękami tunikę. Płonące serce ściśnięte korona cierniową otaczają złociste promienie. Z rany oraz u góry serca widać wydobywające się płomienie. Twarz Chrystusa o jasnej karnacji i rumianych policzkach jest pociągła. Otaczają je długie brązowe włosy spływające puklami na ramiona oraz brązowa, krótka broda. Charakteryzuje się ona wysokim czołem, długim, wąskim nosem i wydatnymi ustami. Chrystus szeroko otwartymi niebieskimi oczami wpatruje się w widza. Jego głowę otaczają złociste promienie. Ubrany jest w luźną, tunikę przewiązaną w pasie szarfą i narzucony na ramiona płaszcz, którego prawa poła przerzucona jest przez prawe przedramię. Zbawiciel został ukazany na jasnobrązowym tle. Partie szat przykrywa drewniana, złocona sukienka zdobiona w wypukłe kwiatuszki. Podobnie i namalowane promienie przykryto złoconymi, profilowanymi promieniami ostro zakończonymi w jaskółczy ogon. Na rewersie pola obrazowego feretronu umieszczono wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej. Madonna została ukazana frontalnie w półpostaci. Prawą ręką wskazuje na trzymane na lewym ramieniu Dzieciątko Jezus. Jej podłużną twarz o ciemnej karnacji charakteryzuje wydatny, prosty nos, migdałowe oczy, mięsiste usta oraz dwa równoległe cięcia widoczne na prawym policzku. Na głowie ma maforion lamowany taśmą z klejnotami, odsłaniający fragment sukni na piersi oraz prawy jej rękaw. Maria ma na głowie wysoką koronę o obłych sterczynach dekorowaną imitacją pereł oraz kamieni szlachetnych. Dzieciątko zostało ujęte w trzech czwartych z głową zwróconą w lewą stronę. Prawą rękę wznosi w geście błogosławieństwa, w lewej natomiast trzyma gruby kodeks Ewangelii. Mały Jezus ma owalną twarz o ciemnej karnacji. Widoczny jest wydatny nos i usta oraz szeroko otwarte oczy. Ma na sobie tunikę lamowaną taśmą z klejnotami. Głowę Chrystusa wieńczy wysoka korona, kształtem i dekoracją zbliżona do korony Madonny. Głowy postaci otaczają zębate nimby wpisane w okręgi, poszerzone o czerwonożółty otok ze złotymi promieniami widocznymi na jasnoniebieskim tle obrazu. Obie postacie przykrywają złocone sukienki wotywne odsłaniające jedynie partie twarzy, dłoni i stóp oraz korony i nimby z ostro zakończonymi promieniami.
feretron

feretron z obrazami Najświętsze Serce Jezusa i Matka Boska Częstochowska

Zdjęcie nr 1: Feretron dwustronny z obrazami Najświętszego Serca Jezusa oraz Najświętszego Serca Marii ustawiony na prostopadłościennej i profilowanej podstawie, zaopatrzonej w otwory na drążki do noszenia w procesji. Obrazy umieszczone są w prostokątnych i profilowanych obramieniach, górne naroża ścięte ukośnie z uskokiem. Obramienia u góry i u dołu ram zdobione są rzeźbionymi wolutkami ze stylizowanymi liśćmi akantu. U szczytu ażurowe zakończenie złożone z dwóch stykających się wolut. Podstawa feretronu i boki polichromowane są na kolor zielony, obramienie po stronie Najświętszego Serca Marii malowane na kolor błękitny, a na odwrociu na kolor czerwony. Obrazy umieszczone są w szerokich ramach w kształcie stojących prostokątów o górnych narożach ściętych ukośnie z uskokiem. Rama dekorowana jest liśćmi bujnego akantu i złocona. Obraz przedstawiający Najświętsze Serce Marii w kształcie stojącego prostokąta o ściętych górnych narożach. W centrum kompozycji znajduje się serce oplecione ukośnie wieńcem z róż i przebite z prawej strony na wylot mieczem, u góry zakończone płomieniami spośród których wyłania się gałązka białej lilii. Tło obrazu jest jasnobrązowe, rozświetlone wokół serca. Po drugiej stronie feretronu znajduje się obraz Najświętszego Serca Jezusa, oplecionego ukośnie koroną cierniową, z raną po lewej stronie, z której obficie sączą się strużki krwi. Serce zakończone jest płomieniami, spośród których wyłania się krzyż. Tło obrazu jest jasnobrązowe, rozświetlone wokół serca.
feretron

Feretron Najświętsze Serce Jezusa i Marii

Zdjęcie nr 1: Płaskorzeźba w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym przedstawia scenę Chrztu Jezusa w Jordanie. Na pierwszym planie, po prawej stronie kompozycji znajduje się stojąca w lekkim kontrapoście postać Jezusa zwróconego nieznacznie w lewo. Jego postawę charakteryzuje lekko pochylona głowa z krótkim zarostem, o długich, falowanych włosach oraz skrzyżowane na piersiach ręce. Nagą sylwetkę osłania jedynie w partii bioder, sięgające połowy ud białe perizonium. Jezus stoi w płynącej środkiem kompozycji rzece. Po lewej stronie, na skalistym brzegu stoi zwrócony w trzech czwartych w prawo św. Jan Chrzciciel. Lekko pochyloną głowę charakteryzuje krótki ciemnobrązowy zarost i długie, opadające na plecy włosy. Nagą sylwetkę mężczyzny osłania w partii bioder perizonium wykonane ze skóry zwierzęcej. Prawą ręką podtrzymuje długą laskę w formie krzyża z banderolą z napisem: „Ecce Agnus Dei”, lewą, wyciągniętą nad głową Jezusa wylewa z małej, płaskiej miseczki wodę. Tło przedstawienia stanowi rozległy pejzaż z wzniesieniami, z widoczną na drugim planie murowaną zabudową oraz smukłymi drzewami palmowymi w głębi. Błękitne niebo zaczerwienione jest tuż nad linią horyzontu. Płaskorzeźbę ujmuje rzeźbiona na wzór retabulum ołtarzowego architektoniczna struktura. Podstawę tworzy wysoki cokół, ujęty parą kolumienek, którego pole wypełnia płycina w kształcie stojącego prostokąta o wklęsło ściętych narożach. Na cokole osadzona jest część środkowa struktury, w formie prostokątnej arkady zamkniętej łukiem półkolistym, ujętej parą kolumienek oraz parą uszaków w postaci zamkniętych trójkątnie przypór. Struktura powyżej arkady przybiera formę frontonu budowli ze szczytem, jaki tworzy gzyms wieńczący w kształcie trójkątnego przyczółka, flankowany parą niewielkich pilastrów. Powyżej widoczna konstrukcja przypominająca pokryty dachówką dach pulpitowy. Zwieńczenie ma formę aediculi z arkadą z łukiem trójlistnym, ujętą parą kolumienek wspierających belkowanie z gzymsem w kształcie półkolistego łuku nadwieszonego. Dodatkowo po bokach aediculi znajduje się para przypór. Powyżej arkady w części środkowej przedstawiono płaskorzeźbione popiersie Boga Ojca. W arkadzie zwieńczenia jest figura anioła. Utrzymaną w odcieniach brązu strukturę zdobi złocona dekoracja ornamentalna w formie stylizowanych wici roślinnych i rozet.
płaskorzeźba

Chrzest Jezusa w Jordanie

Zdjęcie nr 1: Feretron obustronny, z przedstawieniem Najświętszego Serca Pana Jezusa malowanym na blasze i na odwrocie Matki Boskiej Nieustającej Pomocy malowanej na drewnie. Rama w kształcie pionowego prostokąta, zamkniętego łukiem w ostry grzbiet. Przy dolnej krawędzi umieszczone ażurowe zwoje ornamentu roślinnego, ujęte postumentami, w których wydrążono prostokątne otwory do wsuwania drążków. Feretron ustawiony na dwóch nóżkach. Po bokach ustawione profilem postacie na konsolach, ponad nimi znajdują się ażurowe baldachimy ze sterczynami. Rama łuku wieńczącego ozdobiona stylizowanym astwerkiem. Całość zwieńczona jest krzyżem. Na awersie obrazu przedstawienie Chrystusa w całej postaci, stojącego na globie pośród obłoków, zwróconego w trzech czwartych w prawo, z obiema rękoma uniesionymi ku górze. Jego twarz jest pociągła, o łagodnych rysach, okolona brodą i włosami opadającymi na ramiona. Ubrany jest w czerwoną tunikę, ze złotą lamówką oraz niebieski płaszcz, o żółtej podszewce. Na jego piersi znajduje się gorejące serce w glorii promienistej. Z drugiej strony feretronu przedstawienie Matki Boskiej Nieustającej Pomocy o ikonografii zgodnej ze schematem.
feretron

Feretron z obrazami Najświętszego Serca Jezusa i Matki Boskiej Nieustającej Pomocy

Jak cytować?

ks. Szymon Tracz, "Najświętszego Serca Pana Jezusa", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/najswietszego-serca-pana-jezusa-1

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności