Najświętszego Serca Pana Jezusa
Zdjęcie nr 1: Przyścienny, wczesnoklasycystyczny ołtarz uzyskał formę architektonicznej, jednokondygnacyjnej nastawy ze zwieńczeniem. Sarkofagowy stipes ołtarzowy podtrzymuje drewnianą mensy, na której ustawiono prostopadłościenne tabernakulum w formie skrzynki. Złocone drzwiczki ozdobiono płaskorzeźbionym przedstawieniem kielicha ustawionego na obłokach z hostią otoczoną promieniami. Tabernakulum flankują dwie wypukło wklęsłe płyciny zawierające obraz ze scena pokłonu Trzech Króli oraz Zmartwychwstanie Chrystusa. Powyżej wzniesiono retabulum artykułowane po bokach kanelowanymi pilastrami z kompozytowymi głowicami, podtrzymującymi wyłamane po zewnętrznych belkowanie, dodatkowo wsparte na ustawionych w narożach konsolach. Konsole ozdobiono ornament z motywem stylizowanej muszli. Na belkowaniu wsparto przerwany przyczółek, na bokach którego siedzą dwa uskrzydlone anioły. Zwieńczenie utworzono z lezącego prostokąta o wklęsłych bokach zwieńczonego profilowanym gzymsem ujętym w nadwieszony łuk odcinkowy. Na jego szczycie po bokach ustawiono dwa stojące uskrzydlone anioły. W polu zwieńczenia znalazł się płaskorzeźbiony chrystogram "IHS" w promienistej glorii. Powyżej umieszczono parę uskrzydlonych główek anielskich. Z kolei w polu kondygnacji między pilastrami usytuowano półokrągłą niszę z figurą Najświętszego Serca Pana Jezusa. Na tle pilastrów dostawione zostały posągi św. Barbary i św. Marii Magdaleny. Struktura została pomalowana w kolorze jasnego seledynu, ornamenty i profile wyzłocono, a rzeźby otrzymały naturalistyczną polichromię.
Zdjęcie nr 2: Przyścienny, wczesnoklasycystyczny ołtarz uzyskał formę architektonicznej, jednokondygnacyjnej nastawy ze zwieńczeniem. Sarkofagowy stipes ołtarzowy podtrzymuje drewnianą mensy, na której ustawiono prostopadłościenne tabernakulum w formie skrzynki. Złocone drzwiczki ozdobiono płaskorzeźbionym przedstawieniem kielicha ustawionego na obłokach z hostią otoczoną promieniami. Tabernakulum flankują dwie wypukło wklęsłe płyciny zawierające obraz ze scena pokłonu Trzech Króli oraz Zmartwychwstanie Chrystusa. Powyżej wzniesiono retabulum artykułowane po bokach kanelowanymi pilastrami z kompozytowymi głowicami, podtrzymującymi wyłamane po zewnętrznych belkowanie, dodatkowo wsparte na ustawionych w narożach konsolach. Konsole ozdobiono ornament z motywem stylizowanej muszli. Na belkowaniu wsparto przerwany przyczółek, na bokach którego siedzą dwa uskrzydlone anioły. Zwieńczenie utworzono z lezącego prostokąta o wklęsłych bokach zwieńczonego profilowanym gzymsem ujętym w nadwieszony łuk odcinkowy. Na jego szczycie po bokach ustawiono dwa stojące uskrzydlone anioły. W polu zwieńczenia znalazł się płaskorzeźbiony chrystogram "IHS" w promienistej glorii. Powyżej umieszczono parę uskrzydlonych główek anielskich. Z kolei w polu kondygnacji między pilastrami usytuowano półokrągłą niszę z figurą Najświętszego Serca Pana Jezusa. Na tle pilastrów dostawione zostały posągi św. Barbary i św. Marii Magdaleny. Struktura została pomalowana w kolorze jasnego seledynu, ornamenty i profile wyzłocono, a rzeźby otrzymały naturalistyczną polichromię.
Zdjęcie nr 3: Przyścienny, wczesnoklasycystyczny ołtarz uzyskał formę architektonicznej, jednokondygnacyjnej nastawy ze zwieńczeniem. Sarkofagowy stipes ołtarzowy podtrzymuje drewnianą mensy, na której ustawiono prostopadłościenne tabernakulum w formie skrzynki. Złocone drzwiczki ozdobiono płaskorzeźbionym przedstawieniem kielicha ustawionego na obłokach z hostią otoczoną promieniami. Tabernakulum flankują dwie wypukło wklęsłe płyciny zawierające obraz ze scena pokłonu Trzech Króli oraz Zmartwychwstanie Chrystusa. Powyżej wzniesiono retabulum artykułowane po bokach kanelowanymi pilastrami z kompozytowymi głowicami, podtrzymującymi wyłamane po zewnętrznych belkowanie, dodatkowo wsparte na ustawionych w narożach konsolach. Konsole ozdobiono ornament z motywem stylizowanej muszli. Na belkowaniu wsparto przerwany przyczółek, na bokach którego siedzą dwa uskrzydlone anioły. Zwieńczenie utworzono z lezącego prostokąta o wklęsłych bokach zwieńczonego profilowanym gzymsem ujętym w nadwieszony łuk odcinkowy. Na jego szczycie po bokach ustawiono dwa stojące uskrzydlone anioły. W polu zwieńczenia znalazł się płaskorzeźbiony chrystogram "IHS" w promienistej glorii. Powyżej umieszczono parę uskrzydlonych główek anielskich. Z kolei w polu kondygnacji między pilastrami usytuowano półokrągłą niszę z figurą Najświętszego Serca Pana Jezusa. Na tle pilastrów dostawione zostały posągi św. Barbary i św. Marii Magdaleny. Struktura została pomalowana w kolorze jasnego seledynu, ornamenty i profile wyzłocono, a rzeźby otrzymały naturalistyczną polichromię.
Zdjęcie nr 4: Przyścienny, wczesnoklasycystyczny ołtarz uzyskał formę architektonicznej, jednokondygnacyjnej nastawy ze zwieńczeniem. Sarkofagowy stipes ołtarzowy podtrzymuje drewnianą mensy, na której ustawiono prostopadłościenne tabernakulum w formie skrzynki. Złocone drzwiczki ozdobiono płaskorzeźbionym przedstawieniem kielicha ustawionego na obłokach z hostią otoczoną promieniami. Tabernakulum flankują dwie wypukło wklęsłe płyciny zawierające obraz ze scena pokłonu Trzech Króli oraz Zmartwychwstanie Chrystusa. Powyżej wzniesiono retabulum artykułowane po bokach kanelowanymi pilastrami z kompozytowymi głowicami, podtrzymującymi wyłamane po zewnętrznych belkowanie, dodatkowo wsparte na ustawionych w narożach konsolach. Konsole ozdobiono ornament z motywem stylizowanej muszli. Na belkowaniu wsparto przerwany przyczółek, na bokach którego siedzą dwa uskrzydlone anioły. Zwieńczenie utworzono z lezącego prostokąta o wklęsłych bokach zwieńczonego profilowanym gzymsem ujętym w nadwieszony łuk odcinkowy. Na jego szczycie po bokach ustawiono dwa stojące uskrzydlone anioły. W polu zwieńczenia znalazł się płaskorzeźbiony chrystogram "IHS" w promienistej glorii. Powyżej umieszczono parę uskrzydlonych główek anielskich. Z kolei w polu kondygnacji między pilastrami usytuowano półokrągłą niszę z figurą Najświętszego Serca Pana Jezusa. Na tle pilastrów dostawione zostały posągi św. Barbary i św. Marii Magdaleny. Struktura została pomalowana w kolorze jasnego seledynu, ornamenty i profile wyzłocono, a rzeźby otrzymały naturalistyczną polichromię.
Zdjęcie nr 5: Przyścienny, wczesnoklasycystyczny ołtarz uzyskał formę architektonicznej, jednokondygnacyjnej nastawy ze zwieńczeniem. Sarkofagowy stipes ołtarzowy podtrzymuje drewnianą mensy, na której ustawiono prostopadłościenne tabernakulum w formie skrzynki. Złocone drzwiczki ozdobiono płaskorzeźbionym przedstawieniem kielicha ustawionego na obłokach z hostią otoczoną promieniami. Tabernakulum flankują dwie wypukło wklęsłe płyciny zawierające obraz ze scena pokłonu Trzech Króli oraz Zmartwychwstanie Chrystusa. Powyżej wzniesiono retabulum artykułowane po bokach kanelowanymi pilastrami z kompozytowymi głowicami, podtrzymującymi wyłamane po zewnętrznych belkowanie, dodatkowo wsparte na ustawionych w narożach konsolach. Konsole ozdobiono ornament z motywem stylizowanej muszli. Na belkowaniu wsparto przerwany przyczółek, na bokach którego siedzą dwa uskrzydlone anioły. Zwieńczenie utworzono z lezącego prostokąta o wklęsłych bokach zwieńczonego profilowanym gzymsem ujętym w nadwieszony łuk odcinkowy. Na jego szczycie po bokach ustawiono dwa stojące uskrzydlone anioły. W polu zwieńczenia znalazł się płaskorzeźbiony chrystogram "IHS" w promienistej glorii. Powyżej umieszczono parę uskrzydlonych główek anielskich. Z kolei w polu kondygnacji między pilastrami usytuowano półokrągłą niszę z figurą Najświętszego Serca Pana Jezusa. Na tle pilastrów dostawione zostały posągi św. Barbary i św. Marii Magdaleny. Struktura została pomalowana w kolorze jasnego seledynu, ornamenty i profile wyzłocono, a rzeźby otrzymały naturalistyczną polichromię.
Zdjęcie nr 6: Przyścienny, wczesnoklasycystyczny ołtarz uzyskał formę architektonicznej, jednokondygnacyjnej nastawy ze zwieńczeniem. Sarkofagowy stipes ołtarzowy podtrzymuje drewnianą mensy, na której ustawiono prostopadłościenne tabernakulum w formie skrzynki. Złocone drzwiczki ozdobiono płaskorzeźbionym przedstawieniem kielicha ustawionego na obłokach z hostią otoczoną promieniami. Tabernakulum flankują dwie wypukło wklęsłe płyciny zawierające obraz ze scena pokłonu Trzech Króli oraz Zmartwychwstanie Chrystusa. Powyżej wzniesiono retabulum artykułowane po bokach kanelowanymi pilastrami z kompozytowymi głowicami, podtrzymującymi wyłamane po zewnętrznych belkowanie, dodatkowo wsparte na ustawionych w narożach konsolach. Konsole ozdobiono ornament z motywem stylizowanej muszli. Na belkowaniu wsparto przerwany przyczółek, na bokach którego siedzą dwa uskrzydlone anioły. Zwieńczenie utworzono z lezącego prostokąta o wklęsłych bokach zwieńczonego profilowanym gzymsem ujętym w nadwieszony łuk odcinkowy. Na jego szczycie po bokach ustawiono dwa stojące uskrzydlone anioły. W polu zwieńczenia znalazł się płaskorzeźbiony chrystogram "IHS" w promienistej glorii. Powyżej umieszczono parę uskrzydlonych główek anielskich. Z kolei w polu kondygnacji między pilastrami usytuowano półokrągłą niszę z figurą Najświętszego Serca Pana Jezusa. Na tle pilastrów dostawione zostały posągi św. Barbary i św. Marii Magdaleny. Struktura została pomalowana w kolorze jasnego seledynu, ornamenty i profile wyzłocono, a rzeźby otrzymały naturalistyczną polichromię.
Zdjęcie nr 7: Przyścienny, wczesnoklasycystyczny ołtarz uzyskał formę architektonicznej, jednokondygnacyjnej nastawy ze zwieńczeniem. Sarkofagowy stipes ołtarzowy podtrzymuje drewnianą mensy, na której ustawiono prostopadłościenne tabernakulum w formie skrzynki. Złocone drzwiczki ozdobiono płaskorzeźbionym przedstawieniem kielicha ustawionego na obłokach z hostią otoczoną promieniami. Tabernakulum flankują dwie wypukło wklęsłe płyciny zawierające obraz ze scena pokłonu Trzech Króli oraz Zmartwychwstanie Chrystusa. Powyżej wzniesiono retabulum artykułowane po bokach kanelowanymi pilastrami z kompozytowymi głowicami, podtrzymującymi wyłamane po zewnętrznych belkowanie, dodatkowo wsparte na ustawionych w narożach konsolach. Konsole ozdobiono ornament z motywem stylizowanej muszli. Na belkowaniu wsparto przerwany przyczółek, na bokach którego siedzą dwa uskrzydlone anioły. Zwieńczenie utworzono z lezącego prostokąta o wklęsłych bokach zwieńczonego profilowanym gzymsem ujętym w nadwieszony łuk odcinkowy. Na jego szczycie po bokach ustawiono dwa stojące uskrzydlone anioły. W polu zwieńczenia znalazł się płaskorzeźbiony chrystogram "IHS" w promienistej glorii. Powyżej umieszczono parę uskrzydlonych główek anielskich. Z kolei w polu kondygnacji między pilastrami usytuowano półokrągłą niszę z figurą Najświętszego Serca Pana Jezusa. Na tle pilastrów dostawione zostały posągi św. Barbary i św. Marii Magdaleny. Struktura została pomalowana w kolorze jasnego seledynu, ornamenty i profile wyzłocono, a rzeźby otrzymały naturalistyczną polichromię.
Zdjęcie nr 8: Przyścienny, wczesnoklasycystyczny ołtarz uzyskał formę architektonicznej, jednokondygnacyjnej nastawy ze zwieńczeniem. Sarkofagowy stipes ołtarzowy podtrzymuje drewnianą mensy, na której ustawiono prostopadłościenne tabernakulum w formie skrzynki. Złocone drzwiczki ozdobiono płaskorzeźbionym przedstawieniem kielicha ustawionego na obłokach z hostią otoczoną promieniami. Tabernakulum flankują dwie wypukło wklęsłe płyciny zawierające obraz ze scena pokłonu Trzech Króli oraz Zmartwychwstanie Chrystusa. Powyżej wzniesiono retabulum artykułowane po bokach kanelowanymi pilastrami z kompozytowymi głowicami, podtrzymującymi wyłamane po zewnętrznych belkowanie, dodatkowo wsparte na ustawionych w narożach konsolach. Konsole ozdobiono ornament z motywem stylizowanej muszli. Na belkowaniu wsparto przerwany przyczółek, na bokach którego siedzą dwa uskrzydlone anioły. Zwieńczenie utworzono z lezącego prostokąta o wklęsłych bokach zwieńczonego profilowanym gzymsem ujętym w nadwieszony łuk odcinkowy. Na jego szczycie po bokach ustawiono dwa stojące uskrzydlone anioły. W polu zwieńczenia znalazł się płaskorzeźbiony chrystogram "IHS" w promienistej glorii. Powyżej umieszczono parę uskrzydlonych główek anielskich. Z kolei w polu kondygnacji między pilastrami usytuowano półokrągłą niszę z figurą Najświętszego Serca Pana Jezusa. Na tle pilastrów dostawione zostały posągi św. Barbary i św. Marii Magdaleny. Struktura została pomalowana w kolorze jasnego seledynu, ornamenty i profile wyzłocono, a rzeźby otrzymały naturalistyczną polichromię.
Zdjęcie nr 9: Przyścienny, wczesnoklasycystyczny ołtarz uzyskał formę architektonicznej, jednokondygnacyjnej nastawy ze zwieńczeniem. Sarkofagowy stipes ołtarzowy podtrzymuje drewnianą mensy, na której ustawiono prostopadłościenne tabernakulum w formie skrzynki. Złocone drzwiczki ozdobiono płaskorzeźbionym przedstawieniem kielicha ustawionego na obłokach z hostią otoczoną promieniami. Tabernakulum flankują dwie wypukło wklęsłe płyciny zawierające obraz ze scena pokłonu Trzech Króli oraz Zmartwychwstanie Chrystusa. Powyżej wzniesiono retabulum artykułowane po bokach kanelowanymi pilastrami z kompozytowymi głowicami, podtrzymującymi wyłamane po zewnętrznych belkowanie, dodatkowo wsparte na ustawionych w narożach konsolach. Konsole ozdobiono ornament z motywem stylizowanej muszli. Na belkowaniu wsparto przerwany przyczółek, na bokach którego siedzą dwa uskrzydlone anioły. Zwieńczenie utworzono z lezącego prostokąta o wklęsłych bokach zwieńczonego profilowanym gzymsem ujętym w nadwieszony łuk odcinkowy. Na jego szczycie po bokach ustawiono dwa stojące uskrzydlone anioły. W polu zwieńczenia znalazł się płaskorzeźbiony chrystogram "IHS" w promienistej glorii. Powyżej umieszczono parę uskrzydlonych główek anielskich. Z kolei w polu kondygnacji między pilastrami usytuowano półokrągłą niszę z figurą Najświętszego Serca Pana Jezusa. Na tle pilastrów dostawione zostały posągi św. Barbary i św. Marii Magdaleny. Struktura została pomalowana w kolorze jasnego seledynu, ornamenty i profile wyzłocono, a rzeźby otrzymały naturalistyczną polichromię.
Zdjęcie nr 10: Przyścienny, wczesnoklasycystyczny ołtarz uzyskał formę architektonicznej, jednokondygnacyjnej nastawy ze zwieńczeniem. Sarkofagowy stipes ołtarzowy podtrzymuje drewnianą mensy, na której ustawiono prostopadłościenne tabernakulum w formie skrzynki. Złocone drzwiczki ozdobiono płaskorzeźbionym przedstawieniem kielicha ustawionego na obłokach z hostią otoczoną promieniami. Tabernakulum flankują dwie wypukło wklęsłe płyciny zawierające obraz ze scena pokłonu Trzech Króli oraz Zmartwychwstanie Chrystusa. Powyżej wzniesiono retabulum artykułowane po bokach kanelowanymi pilastrami z kompozytowymi głowicami, podtrzymującymi wyłamane po zewnętrznych belkowanie, dodatkowo wsparte na ustawionych w narożach konsolach. Konsole ozdobiono ornament z motywem stylizowanej muszli. Na belkowaniu wsparto przerwany przyczółek, na bokach którego siedzą dwa uskrzydlone anioły. Zwieńczenie utworzono z lezącego prostokąta o wklęsłych bokach zwieńczonego profilowanym gzymsem ujętym w nadwieszony łuk odcinkowy. Na jego szczycie po bokach ustawiono dwa stojące uskrzydlone anioły. W polu zwieńczenia znalazł się płaskorzeźbiony chrystogram "IHS" w promienistej glorii. Powyżej umieszczono parę uskrzydlonych główek anielskich. Z kolei w polu kondygnacji między pilastrami usytuowano półokrągłą niszę z figurą Najświętszego Serca Pana Jezusa. Na tle pilastrów dostawione zostały posągi św. Barbary i św. Marii Magdaleny. Struktura została pomalowana w kolorze jasnego seledynu, ornamenty i profile wyzłocono, a rzeźby otrzymały naturalistyczną polichromię.
Zdjęcie nr 11: Przyścienny, wczesnoklasycystyczny ołtarz uzyskał formę architektonicznej, jednokondygnacyjnej nastawy ze zwieńczeniem. Sarkofagowy stipes ołtarzowy podtrzymuje drewnianą mensy, na której ustawiono prostopadłościenne tabernakulum w formie skrzynki. Złocone drzwiczki ozdobiono płaskorzeźbionym przedstawieniem kielicha ustawionego na obłokach z hostią otoczoną promieniami. Tabernakulum flankują dwie wypukło wklęsłe płyciny zawierające obraz ze scena pokłonu Trzech Króli oraz Zmartwychwstanie Chrystusa. Powyżej wzniesiono retabulum artykułowane po bokach kanelowanymi pilastrami z kompozytowymi głowicami, podtrzymującymi wyłamane po zewnętrznych belkowanie, dodatkowo wsparte na ustawionych w narożach konsolach. Konsole ozdobiono ornament z motywem stylizowanej muszli. Na belkowaniu wsparto przerwany przyczółek, na bokach którego siedzą dwa uskrzydlone anioły. Zwieńczenie utworzono z lezącego prostokąta o wklęsłych bokach zwieńczonego profilowanym gzymsem ujętym w nadwieszony łuk odcinkowy. Na jego szczycie po bokach ustawiono dwa stojące uskrzydlone anioły. W polu zwieńczenia znalazł się płaskorzeźbiony chrystogram "IHS" w promienistej glorii. Powyżej umieszczono parę uskrzydlonych główek anielskich. Z kolei w polu kondygnacji między pilastrami usytuowano półokrągłą niszę z figurą Najświętszego Serca Pana Jezusa. Na tle pilastrów dostawione zostały posągi św. Barbary i św. Marii Magdaleny. Struktura została pomalowana w kolorze jasnego seledynu, ornamenty i profile wyzłocono, a rzeźby otrzymały naturalistyczną polichromię.
Zdjęcie nr 12: Przyścienny, wczesnoklasycystyczny ołtarz uzyskał formę architektonicznej, jednokondygnacyjnej nastawy ze zwieńczeniem. Sarkofagowy stipes ołtarzowy podtrzymuje drewnianą mensy, na której ustawiono prostopadłościenne tabernakulum w formie skrzynki. Złocone drzwiczki ozdobiono płaskorzeźbionym przedstawieniem kielicha ustawionego na obłokach z hostią otoczoną promieniami. Tabernakulum flankują dwie wypukło wklęsłe płyciny zawierające obraz ze scena pokłonu Trzech Króli oraz Zmartwychwstanie Chrystusa. Powyżej wzniesiono retabulum artykułowane po bokach kanelowanymi pilastrami z kompozytowymi głowicami, podtrzymującymi wyłamane po zewnętrznych belkowanie, dodatkowo wsparte na ustawionych w narożach konsolach. Konsole ozdobiono ornament z motywem stylizowanej muszli. Na belkowaniu wsparto przerwany przyczółek, na bokach którego siedzą dwa uskrzydlone anioły. Zwieńczenie utworzono z lezącego prostokąta o wklęsłych bokach zwieńczonego profilowanym gzymsem ujętym w nadwieszony łuk odcinkowy. Na jego szczycie po bokach ustawiono dwa stojące uskrzydlone anioły. W polu zwieńczenia znalazł się płaskorzeźbiony chrystogram "IHS" w promienistej glorii. Powyżej umieszczono parę uskrzydlonych główek anielskich. Z kolei w polu kondygnacji między pilastrami usytuowano półokrągłą niszę z figurą Najświętszego Serca Pana Jezusa. Na tle pilastrów dostawione zostały posągi św. Barbary i św. Marii Magdaleny. Struktura została pomalowana w kolorze jasnego seledynu, ornamenty i profile wyzłocono, a rzeźby otrzymały naturalistyczną polichromię.
Zdjęcie nr 13: Przyścienny, wczesnoklasycystyczny ołtarz uzyskał formę architektonicznej, jednokondygnacyjnej nastawy ze zwieńczeniem. Sarkofagowy stipes ołtarzowy podtrzymuje drewnianą mensy, na której ustawiono prostopadłościenne tabernakulum w formie skrzynki. Złocone drzwiczki ozdobiono płaskorzeźbionym przedstawieniem kielicha ustawionego na obłokach z hostią otoczoną promieniami. Tabernakulum flankują dwie wypukło wklęsłe płyciny zawierające obraz ze scena pokłonu Trzech Króli oraz Zmartwychwstanie Chrystusa. Powyżej wzniesiono retabulum artykułowane po bokach kanelowanymi pilastrami z kompozytowymi głowicami, podtrzymującymi wyłamane po zewnętrznych belkowanie, dodatkowo wsparte na ustawionych w narożach konsolach. Konsole ozdobiono ornament z motywem stylizowanej muszli. Na belkowaniu wsparto przerwany przyczółek, na bokach którego siedzą dwa uskrzydlone anioły. Zwieńczenie utworzono z lezącego prostokąta o wklęsłych bokach zwieńczonego profilowanym gzymsem ujętym w nadwieszony łuk odcinkowy. Na jego szczycie po bokach ustawiono dwa stojące uskrzydlone anioły. W polu zwieńczenia znalazł się płaskorzeźbiony chrystogram "IHS" w promienistej glorii. Powyżej umieszczono parę uskrzydlonych główek anielskich. Z kolei w polu kondygnacji między pilastrami usytuowano półokrągłą niszę z figurą Najświętszego Serca Pana Jezusa. Na tle pilastrów dostawione zostały posągi św. Barbary i św. Marii Magdaleny. Struktura została pomalowana w kolorze jasnego seledynu, ornamenty i profile wyzłocono, a rzeźby otrzymały naturalistyczną polichromię.

Najświętszego Serca Pana Jezusa

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
oświęcimski
Gmina
Przeciszów
Miejscowość
Przeciszów
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Zator
Parafia
Narodzenia św. Jana Chrzciciela
Identyfikator
DZIELO/23262
Kategoria
ołtarz
Dookreślenie zabytku
ołtarz boczny prawy
Ilość
1
Czas powstania
lata 1816-1818
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Małopolska
Technika i materiał
drewno polichromowane, złocone, srebrzone, techniki stolarskie i snycerskie
Wymiary podstawowe
szerokość – 700 cm
wysokość – 800 cm
Autor noty katalogowej
ks. Szymon Tracz
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Neoklasycystyczny ołtarz boczny Najświętszego Serca Pana Jezusa, powstał tuż po wybudowaniu nowego kościół z lat 1816-1818, wzniesionego wg. projektu architekta Józefa Heintzego. Wykorzystane w nastawie rzeźby najprawdopodobniej pochodzą z wcześniejszego retabulum z drugiej połowy XVIII wieku.

Opis

Przyścienny, wczesnoklasycystyczny ołtarz uzyskał formę architektonicznej, jednokondygnacyjnej nastawy ze zwieńczeniem. Sarkofagowy stipes ołtarzowy podtrzymuje drewnianą mensy, na której ustawiono prostopadłościenne tabernakulum w formie skrzynki. Złocone drzwiczki ozdobiono płaskorzeźbionym przedstawieniem kielicha ustawionego na obłokach z hostią otoczoną promieniami. Tabernakulum flankują dwie wypukło wklęsłe płyciny zawierające obraz ze scena pokłonu Trzech Króli oraz Zmartwychwstanie Chrystusa. Powyżej wzniesiono retabulum artykułowane po bokach kanelowanymi pilastrami z kompozytowymi głowicami, podtrzymującymi wyłamane po zewnętrznych belkowanie, dodatkowo wsparte na ustawionych w narożach konsolach. Konsole ozdobiono ornament z motywem stylizowanej muszli. Na belkowaniu wsparto przerwany przyczółek, na bokach którego siedzą dwa uskrzydlone anioły. Zwieńczenie utworzono z lezącego prostokąta o wklęsłych bokach zwieńczonego profilowanym gzymsem ujętym w nadwieszony łuk odcinkowy. Na jego szczycie po bokach ustawiono dwa stojące uskrzydlone anioły. W polu zwieńczenia znalazł się płaskorzeźbiony chrystogram "IHS" w promienistej glorii. Powyżej umieszczono parę uskrzydlonych główek anielskich. Z kolei w polu kondygnacji między pilastrami usytuowano półokrągłą niszę z figurą Najświętszego Serca Pana Jezusa. Na tle pilastrów dostawione zostały posągi św. Barbary i św. Marii Magdaleny. Struktura została pomalowana w kolorze jasnego seledynu, ornamenty i profile wyzłocono, a rzeźby otrzymały naturalistyczną polichromię.

Zarys problematyki artystycznej

Wczesnoklasycystyczna nastawa ołtarza bocznego łączy w sobie rozwiązania charakterystyczne dla późnego baroku z nowymi prądami, co stanowiło cechę charakterystyczną w wyposażeniach powstałych w tzw. kościołach józefińskich. Odnosi się wrażenie, że rzeźby św. Barbary i św. Marii Magdaleny oraz figury aniołów w zwieńczeniu mogą pochodzić z wcześniejszej, jeszcze rokokowej nastawy.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Nastawa wymaga konserwacji. Drewno zostało zaatakowane przez drewnojada, widoczne są ubytki warstwy malarskiej i jej przetarcia.

Literatura

Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1, Województwo krakowskie, red. J. Szablowski, Warszawa 1953, s. 492;
T. Chrzanowski, M. Kornecki, Sztuka Ziemi Krakowskiej, Kraków 1982, s. 534-535;
Zabytki sztuki w Polsce. Małopolska, red. S. Brzezicki, J. Wolańska, Warszawa 2016, s. 1094.

Streszczenie

Neoklasycystyczny ołtarz boczny Najświętszego Serca Pana Jezusa, powstał tuż po wybudowaniu nowego kościół z lat 1816-1818, wzniesionego wg. projektu architekta Józefa Heintzego. Wykorzystane w nastawie rzeźby najprawdopodobniej pochodzą z wcześniejszego retabulum z drugiej połowy XVIII wieku.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Murowany kościół otrzymał układ jednonawowej świątyni z węższym prezbiterium zwróconym ku północy i wieżą dostawioną do nawy od południa. Prezbiterium jest jednoprzęsłowe zakończone spłaszczoną apsydą. Na jego przedłużeniu usytuowano czworoboczną zakrystię. Prostokątna nawa jest trójprzęsłowa o zaokrąglonych narożnikach. Od frontu wzniesiono czworoboczną wieżę o ściętych narożnikach, flankowaną piętrowymi lokalnościami. Wysunięto ją lekko ku przodowi, gdzie przechodzi wklęsłymi płaszczyznami w boczne części fasady. Jej górne piętro nakryte cebulastym hełmem zostało opięte po bokach wolutami, obok których ustawiono kamienne klasycystyczne wazy. Elewacje zewnętrzne artykułowano podziałami ramowymi, zamykając wysokości ścian gzymsem gurtowy. Na końcu nawy na siodłowym dachu pokrytym blachą umieszczono czworoboczną wieżyczkę na sygnaturkę zwieńczoną cebulastym hełmem z krzyżem. Podobnym dachem nakryto prezbiterium. Wnętrze kościoła zostało rozczłonkowane lizenami z wklęsłymi półlizenami po bokach, ponad którymi rozciągnięto odcinki belkowania. Całość nakryto sklepieniem żaglastym na zdwojonych gurtach. Od południa w nawie urządzono chór muzyczny wsparty na dwóch kolumnach z parapetem wklęsłowypukłym. W prezbiterium usytuowano ołtarz główny, a w nawie dwa ołtarze boczne. Tu także na ścianie zachodniej zawieszono ambonę.
kościół
kościół św. Jana Chrzciciela
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica uzyskała kształt kielicha. Czaszę w formie ściętej kuli, zaopatrzoną u spodu w profilowanie, wsparto na bogato toczonym trzonie w kształcie tralki, przechodzącym w profilowaną stopę ustawioną na wielobocznym cokoliku. Płaska nakrywa chrzcielnicy ozdobiona została połączonymi ze sobą sześcioma spływami wolutowymi, zdobionymi motywem kaboszonów, spiętymi w górze masywną, zamkniętą koroną. Całość pokrywa polichromia marmoryzowana w kolorach szaro-zielonkawych. Zwieńczenie i niektóre profile są złocone.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Rokokowa ambona przyścienna uzyskała kształt ożaglowanego okrętu. Składa się z kosza w formie beczkowej łodzi oraz zaplecka w kształcie żagla przechodzącego w baldachim. Kosz został podzielony na dwie strefy. W dolnej przedstawiono stylizowane, srebrzone fale morskie z igrającymi w nich morskimi, złoconymi stworami. Jeden z nich połyka postać Jonasza. Natomiast górną strefę udekorowano złoconymi, rokokowymi kartuszami, skrzyżowanymi dwoma wiosłami okrytymi fragmentem sieci rybackiej na brązowym tle. Z prawej strony do kosza przymocowano złoconą wolutę zdobioną motywem rocalliowym przechodzącym w srebrzony sztandar przymocowany do złotej laski krzyżowej. W zaplecek ambony w kształcie srebrzonego, rozpostartego żagla wstawiono nowy obraz w kształcie stojącego prostokąta, ukazujący błogosławiącego Chrystusa. Zbawiciel został przedstawiony frontalnie w dwóch trzecich postaci z głową i spojrzeniem skierowanym w górę. Prawą ręką błogosławi, lewą zaś przyciska do piersi. Jezus ma pociągłą twarz o wydatnym nosie i ustach, otoczoną brodą i długimi włosami spływającymi na ramiona. Ubrany jest w białą tunikę oraz w przerzucony przez ramię czerwony płaszcz. Jego głowę okala świetlisty nimb na ciemnym tle. Powyżej rozpięty jest baldachim utworzony z masztu podtrzymywanego przez liny i zwisających żagli zakończonych motywem lambrekinowym. Na baldachimie stoi postać uskrzydlonego anioła w luźnej, niebieskiej tunice. Ponad nim na złoconym maszcie umieszczone dwie korony, jedna nad drugą. Na jego szczycie znajduje się gloria z Duchem Świętym w postaci gołębicy na tle srebrzystych obłoków i złotych promieni. Od wschodu do ambony przylegają schody z pełną balustradą artykułowaną romboidalnym płycinami o złoconych krawędziach z polem wypełnionym złoconym motywem rocalliowym.
ambona
ambona
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta obramieniony ramą ołtarzową przedstawia scenę chrztu Chrystusa w Jordanie. W centrum kompozycji ukazano stojącego w Jordanie Chrystusa, który lekko pochylony obiema rękami podpiera się na ugiętej lewej nodze opartej o brzeg rzeki. Zbawiciel został ujęty w trzech czwartych w prawo. Ma pociągłą twarz o wydatnym nosie i ustach. Jego głowę okala brązowy zarost i długie włosy spływające na ramiona. Jego postać okrywa biała tkanina odsłaniając prawy bark i dolne fragmenty nóg. Z prawej strony Jezusa stoi na brzegu Jan Chrzciciel widoczny w trzech czwartych w lewo. W uniesionej nad głową Chrystusa prawej ręce trzyma muszlę, z której wylewa wodę na Zbawiciela. Natomiast w odsuniętej od tułowia lewej ręce trzyma drewnianą laskę krzyżową. Ponad Janem Chrzcicielem widać na tle jasnego nieba unoszącą się gołębicę Ducha Świętego w świetlistych promieniach. W głębi ukazano bieg rozlanej rzeki, a z prawej strony kompozycji skalisty brzeg ze wschodnia roślinnością oraz częściowo widoczną orientalną zabudowę miasta z palmą na pierwszym planie.
obraz
Chrzest Chrystusa
Zdjęcie nr 1: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. W centrum kompozycji przedstawiono Matkę Boską Różańcową w towarzystwie św. Dominika i św. Katarzyny Sieneńskiej. Siedząca na obłokach Madonna ukazana została frontalnie z głową pochyloną w lewo ujętą w trzech czwartych. Wyciągniętą prawą ręką podaje różaniec klęczącemu na ziemi św. Dominikowi, natomiast lewą przytrzymuje siedzącego na jej kolanach małego Jezusa. Maria ma pociągłą twarz o jasnej karnacji delikatny nos i usta oraz półprzymknięte oczy. Ubrana jest w szkarłatną suknię przepasaną w pasie oraz niebieski płaszcz podbity jasną ochrą, narzucony na ramiona i spięty pod szyją podłużną klamrą, którego lewa poła zakrywa jej kolana. Na głowie Maria ma jasną chustę, której rozwiane końce spływają na ramiona w całości zakrywając jej włosy. Na głowie otoczonej jasnym nimbem ma złotą koronę ze stylizowanymi floralnie sterczynami. Siedzące na kolanach matki Dzieciątko ujęte został w trzech czwartych w lewo. Jezus prawą ręką udziela błogosławieństwa Dominikowi, lewą zaś podtrzymuje na kolanach niebieski glob ze złotym krzyżykiem. Dzieciątko ma pociągłą twarz z drobnym nosem i ustami, otoczoną krótkimi jasnymi włosami odsłaniającymi fragment lewego ucha. Jego głowę okala świetlisty nimb. Klęczący z lewej strony św. Dominik został ukazany w trzech czwartych w prawo, z głową w profilu uniesioną w stronę Madonny. Obiema rękami odbiera różaniec od Marii zakończony złotym krzyżykiem. Jest to mężczyzna w średnim wieku o jasnej karnacji z siwiejącymi włosami z wyciętą tonsurą. Ma prosty nos i wydatne usta. Ubrany jest w biały habit i czarny płaszcz zakonny z kapturem. Wokół głowy widać nimb. Po drugiej stronie klęczy zwrócona w lewo św. Katarzyna ze Sieny. Prawą rękę przykłada do piersi, lewą zaś wyraźnie odsuwa od siebie w geście adoracji. Jej spojrzenie lekko uniesionej głowy jest skierowane w stronę Madonny. Katarzyna ma jasną karnację, drobny nos i usta. Święta ubrana jest w biały habit ze szkaplerzem oraz czarny welon, spod którego widać kornet i podwikę. Na głowie ma cierniową koronę. Jej głowę otacza nimb. W górnej części obrazu na tle obłoków ukazano dwóch adorujących Marię uskrzydlonych aniołów. Obaj ujęci zostali w pełnej postaci w trzech czwartych. Anioł z lewej pochyla głowę do przodu, trzymając w prawej ręce lilię, lewą zaś przykładając do piersi. Ubrany jest w długą jasną tunikę oraz bladoniebieską koszulę. Z kolei anioł z prawej unosi głowę ku górze, jednocześnie trzymając w lewej ręce złote berło. Na dole obrazu pomiędzy obu świętymi na tle łąki z widocznym w głębi górzystym krajobrazem leży otwarta księga oraz w tyle czarny pies z pochodnią w pysku, ukazany na tle globu.
obraz
Matka Boska Różańcowa
Zdjęcie nr 1: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. W centrum kompozycji przedstawiono frontalnie w półpostaci Matkę Boską z Dzieciątkiem na lewym ramieniu. Obie postacie przykrywają srebrne, złocone i trybowane w motywy kwiatowo-roślinne sukienki wotywne. Maria podtrzymuje małego Jezusa obiema, skrzyżowanymi rękami, trzymając równocześnie w prawej dłoni chustę. Jej głowa została ujęta nieznacznie w trzech czwartych w prawo. Madonna ma pociągłą twarz o jasnej karnacji i delikatnych, łagodnych rysach, z prostym nosem i pełnych ustach. Na głowie ma maforion lamowany taśmą. Maria ma na głowie złotą, zamkniętą koronę zwieńczoną globem z krzyżykiem. Korona jest dekorowaną kameryzacją. Trzymane przez Madonnę Dzieciątko jest zwrócone w jej stronę w trzech czwartych. Mały Jezus lewą ręka podtrzymuje przy boku księgę Ewangelii. Natomiast nieznacznie usztywnioną i wyciągniętą przed siebie prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa. Jezus ma okrągłą twarz o jasnej karnacji, pełnych ustach i rumianych policzkach, okoloną jasnobrązowymi, krótkimi włosami nad czołem układającymi się w loki. Ubrany jest w tunikę lamowaną taśmą pod szyją i przy rękawach. Na stopach widoczne są sandały. Na głowie ma zamknietą, kameryzowaną, złoconą i trybowaną w srebrze koronę wotywną. Głowy obu postaci otaczają świetliste nimby oraz dwanaście metalowych gwiazdek widocznych wokół głowy Matki Boskiej, a także dwóch srebrnych, trybowanych w blasze aniołów. Pod szyją Marii do sukienki przytwierdzono sznury korali oraz złote łańcuszki. u dołu bogato lamowaną złotym ornamentem roślinnym.
obraz
Matka Boska Śnieżna

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

SDM_COVER_PHOTO
feretron

Feretron z figurą Najświętsze Serce Jezusa

SDM_COVER_PHOTO
feretron

Feretron Najświetsze Serce Jezusa

Zdjęcie nr 1: Feretron tworzy dwustronne pole obrazowe w kształcie stojącego prostokąta, zamknięte w ramę dekorowaną motywem palmetowym, ujęte z trzech stron fazowanymi listwami. Górną listwę udekorowano ażurowym, złoconym ornamentem utworzonym ze stylizowanej wici roślinnej flankującej owalny medalion z chrystogramem "IHS" na awersie i monogramem maryjnym na rewersie, zwieńczonym krzyżem. Całość przymocowana jest do prostopadłościennego, wydłużonego i profilowanego postumentu przeprutego po bokach otworami na drążki do noszenia. Dolną krawędź postumentu dekoruje płaskorzeźbiony ornament z motywem liścia palmetowego. Na awersie umieszczono obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem Najświętszego Serca Pana Jezusa. Zbawiciel został ukazany frontalnie w dwóch trzecich postaci. Jezus by móc ukazać swoje Boskie Serce rozsuwa na piersi obiema przebitymi rękami tunikę. Płonące serce ściśnięte korona cierniową otaczają złociste promienie. Z rany oraz u góry serca widać wydobywające się płomienie. Twarz Chrystusa o jasnej karnacji i rumianych policzkach jest pociągła. Otaczają je długie brązowe włosy spływające puklami na ramiona oraz brązowa, krótka broda. Charakteryzuje się ona wysokim czołem, długim, wąskim nosem i wydatnymi ustami. Chrystus szeroko otwartymi niebieskimi oczami wpatruje się w widza. Jego głowę otaczają złociste promienie. Ubrany jest w luźną, tunikę przewiązaną w pasie szarfą i narzucony na ramiona płaszcz, którego prawa poła przerzucona jest przez prawe przedramię. Zbawiciel został ukazany na jasnobrązowym tle. Partie szat przykrywa drewniana, złocona sukienka zdobiona w wypukłe kwiatuszki. Podobnie i namalowane promienie przykryto złoconymi, profilowanymi promieniami ostro zakończonymi w jaskółczy ogon. Na rewersie pola obrazowego feretronu umieszczono wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej. Madonna została ukazana frontalnie w półpostaci. Prawą ręką wskazuje na trzymane na lewym ramieniu Dzieciątko Jezus. Jej podłużną twarz o ciemnej karnacji charakteryzuje wydatny, prosty nos, migdałowe oczy, mięsiste usta oraz dwa równoległe cięcia widoczne na prawym policzku. Na głowie ma maforion lamowany taśmą z klejnotami, odsłaniający fragment sukni na piersi oraz prawy jej rękaw. Maria ma na głowie wysoką koronę o obłych sterczynach dekorowaną imitacją pereł oraz kamieni szlachetnych. Dzieciątko zostało ujęte w trzech czwartych z głową zwróconą w lewą stronę. Prawą rękę wznosi w geście błogosławieństwa, w lewej natomiast trzyma gruby kodeks Ewangelii. Mały Jezus ma owalną twarz o ciemnej karnacji. Widoczny jest wydatny nos i usta oraz szeroko otwarte oczy. Ma na sobie tunikę lamowaną taśmą z klejnotami. Głowę Chrystusa wieńczy wysoka korona, kształtem i dekoracją zbliżona do korony Madonny. Głowy postaci otaczają zębate nimby wpisane w okręgi, poszerzone o czerwonożółty otok ze złotymi promieniami widocznymi na jasnoniebieskim tle obrazu. Obie postacie przykrywają złocone sukienki wotywne odsłaniające jedynie partie twarzy, dłoni i stóp oraz korony i nimby z ostro zakończonymi promieniami.
feretron

feretron z obrazami Najświętsze Serce Jezusa i Matka Boska Częstochowska

Zdjęcie nr 1: Feretron dwustronny z obrazami Najświętszego Serca Jezusa oraz Najświętszego Serca Marii ustawiony na prostopadłościennej i profilowanej podstawie, zaopatrzonej w otwory na drążki do noszenia w procesji. Obrazy umieszczone są w prostokątnych i profilowanych obramieniach, górne naroża ścięte ukośnie z uskokiem. Obramienia u góry i u dołu ram zdobione są rzeźbionymi wolutkami ze stylizowanymi liśćmi akantu. U szczytu ażurowe zakończenie złożone z dwóch stykających się wolut. Podstawa feretronu i boki polichromowane są na kolor zielony, obramienie po stronie Najświętszego Serca Marii malowane na kolor błękitny, a na odwrociu na kolor czerwony. Obrazy umieszczone są w szerokich ramach w kształcie stojących prostokątów o górnych narożach ściętych ukośnie z uskokiem. Rama dekorowana jest liśćmi bujnego akantu i złocona. Obraz przedstawiający Najświętsze Serce Marii w kształcie stojącego prostokąta o ściętych górnych narożach. W centrum kompozycji znajduje się serce oplecione ukośnie wieńcem z róż i przebite z prawej strony na wylot mieczem, u góry zakończone płomieniami spośród których wyłania się gałązka białej lilii. Tło obrazu jest jasnobrązowe, rozświetlone wokół serca. Po drugiej stronie feretronu znajduje się obraz Najświętszego Serca Jezusa, oplecionego ukośnie koroną cierniową, z raną po lewej stronie, z której obficie sączą się strużki krwi. Serce zakończone jest płomieniami, spośród których wyłania się krzyż. Tło obrazu jest jasnobrązowe, rozświetlone wokół serca.
feretron

Feretron Najświętsze Serce Jezusa i Marii

Zdjęcie nr 1: Płaskorzeźba w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym przedstawia scenę Chrztu Jezusa w Jordanie. Na pierwszym planie, po prawej stronie kompozycji znajduje się stojąca w lekkim kontrapoście postać Jezusa zwróconego nieznacznie w lewo. Jego postawę charakteryzuje lekko pochylona głowa z krótkim zarostem, o długich, falowanych włosach oraz skrzyżowane na piersiach ręce. Nagą sylwetkę osłania jedynie w partii bioder, sięgające połowy ud białe perizonium. Jezus stoi w płynącej środkiem kompozycji rzece. Po lewej stronie, na skalistym brzegu stoi zwrócony w trzech czwartych w prawo św. Jan Chrzciciel. Lekko pochyloną głowę charakteryzuje krótki ciemnobrązowy zarost i długie, opadające na plecy włosy. Nagą sylwetkę mężczyzny osłania w partii bioder perizonium wykonane ze skóry zwierzęcej. Prawą ręką podtrzymuje długą laskę w formie krzyża z banderolą z napisem: „Ecce Agnus Dei”, lewą, wyciągniętą nad głową Jezusa wylewa z małej, płaskiej miseczki wodę. Tło przedstawienia stanowi rozległy pejzaż z wzniesieniami, z widoczną na drugim planie murowaną zabudową oraz smukłymi drzewami palmowymi w głębi. Błękitne niebo zaczerwienione jest tuż nad linią horyzontu. Płaskorzeźbę ujmuje rzeźbiona na wzór retabulum ołtarzowego architektoniczna struktura. Podstawę tworzy wysoki cokół, ujęty parą kolumienek, którego pole wypełnia płycina w kształcie stojącego prostokąta o wklęsło ściętych narożach. Na cokole osadzona jest część środkowa struktury, w formie prostokątnej arkady zamkniętej łukiem półkolistym, ujętej parą kolumienek oraz parą uszaków w postaci zamkniętych trójkątnie przypór. Struktura powyżej arkady przybiera formę frontonu budowli ze szczytem, jaki tworzy gzyms wieńczący w kształcie trójkątnego przyczółka, flankowany parą niewielkich pilastrów. Powyżej widoczna konstrukcja przypominająca pokryty dachówką dach pulpitowy. Zwieńczenie ma formę aediculi z arkadą z łukiem trójlistnym, ujętą parą kolumienek wspierających belkowanie z gzymsem w kształcie półkolistego łuku nadwieszonego. Dodatkowo po bokach aediculi znajduje się para przypór. Powyżej arkady w części środkowej przedstawiono płaskorzeźbione popiersie Boga Ojca. W arkadzie zwieńczenia jest figura anioła. Utrzymaną w odcieniach brązu strukturę zdobi złocona dekoracja ornamentalna w formie stylizowanych wici roślinnych i rozet.
płaskorzeźba

Chrzest Jezusa w Jordanie

Zdjęcie nr 1: Feretron obustronny, z przedstawieniem Najświętszego Serca Pana Jezusa malowanym na blasze i na odwrocie Matki Boskiej Nieustającej Pomocy malowanej na drewnie. Rama w kształcie pionowego prostokąta, zamkniętego łukiem w ostry grzbiet. Przy dolnej krawędzi umieszczone ażurowe zwoje ornamentu roślinnego, ujęte postumentami, w których wydrążono prostokątne otwory do wsuwania drążków. Feretron ustawiony na dwóch nóżkach. Po bokach ustawione profilem postacie na konsolach, ponad nimi znajdują się ażurowe baldachimy ze sterczynami. Rama łuku wieńczącego ozdobiona stylizowanym astwerkiem. Całość zwieńczona jest krzyżem. Na awersie obrazu przedstawienie Chrystusa w całej postaci, stojącego na globie pośród obłoków, zwróconego w trzech czwartych w prawo, z obiema rękoma uniesionymi ku górze. Jego twarz jest pociągła, o łagodnych rysach, okolona brodą i włosami opadającymi na ramiona. Ubrany jest w czerwoną tunikę, ze złotą lamówką oraz niebieski płaszcz, o żółtej podszewce. Na jego piersi znajduje się gorejące serce w glorii promienistej. Z drugiej strony feretronu przedstawienie Matki Boskiej Nieustającej Pomocy o ikonografii zgodnej ze schematem.
feretron

Feretron z obrazami Najświętszego Serca Jezusa i Matki Boskiej Nieustającej Pomocy

Jak cytować?

ks. Szymon Tracz, "Najświętszego Serca Pana Jezusa", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/najswietszego-serca-pana-jezusa

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności