Obraz powstał prawdopodobnie w czwartej ćwierci XIX lub w pierwszej ćwierci XX wieku. Został wtórnie umieszczony na zasuwie ołtarza bocznego w Stryszowie.
Obraz w formie stojącego prostokąta, o trójlistnie zamkniętym polu. Przedstawia tronującą Matkę Boską z Dzieciątkiem z klęczącymi po jej bokach św. Dominikiem i św. Katarzyną Sieneńską. Maria siedzi frontalnie z głową przechyloną na lewe ramię, prawą ręka podtrzymuje siedzące na jej kolanie Dzieciątko, lewą podaje różaniec św. Katarzynie. Twarz ma pociągłą, o młodzieńczych rysach, oczach skierowanych w dół, długim nosie, pełnych ustach, okoloną długimi, falowanymi, jasnobrązowymi włosami opadającymi na ramiona. Ubrana jest w różową tunikę, przepasaną w talii oraz niebieski płaszcz z jasnozieloną podszewką zapięty pod szyją klamrą w formie oka opatrzności, opadający na ramiona i na kolana. Dzieciątko siedzi zwrócone w trzech czwartych w lewo, z głową skierowaną w prawo, lewą ręką podaje różaniec św. Dominikowi, prawą dłoń unosi w geście błogosławieństwa. Twarz ma okrągłą o delikatnych rysach, oczach skierowanych w dół, okoloną jasnymi, krótkimi, kręconymi włosami. Jezus ubrany jest w białą tunikę. Po prawej stronie Marii klęczy, ukazany z profilu św. Dominik, unosi lewą rękę po różaniec, prawą kładzie na piersi. Twarz ma pociągłą, o oczach skierowanych do góry i dużym nosie, okoloną krótkimi włosami z tonsurą. Ubrany jest w biały habit dominikański i czarny płaszcz z kapturem zapięty na piersi. Po lewej stronie Marii klęczy św. Katarzyna ukazana od tyłu, zwrócona w trzech czwartych, z głową skierowaną do góry, unosi prawą rękę, ujmując różaniec, lewą kładzie na piersi. Twarz ma pociągłą o oczach skierowanych w górę i dużym nosie. Ubrana jest w biały habit i kaptur oraz czarny welon i płaszcz, na głowie ma koronę cierniową. Tron ustawiony jest na trzech stopniach nakrytych czerwoną tkaniną z leżącymi kwiatami. Przyjmuje formę niszy ujętej dwiema kolumienkami, zamkniętej archiwoltą dekorowaną uskrzydlonymi główkami anielskimi, nisza wewnątrz złocona, koncha dekorowana gwiazdami. Tron flankowany jest różanymi krzakami. W tle błękitno-różowe niebo. Przyłucza trójlistnego zamknięcia malowane w kolorze brązowym.
Omawiany obraz odwołuje się do tradycyjnej ikonografii Matki Boskiej Różańcowej ze świętymi dominikańskimi – św. Dominikiem i św. Katarzyną Sieneńską. Formuła przedstawienia z dwustrefową, symetryczną kompozycją, gdzie zazwyczaj Matka Boska podaje jeden różaniec, a Dzieciątko drugi, wykształciła się w XVII wieku i stała się niezwykle popularna w sztuce polskiej. Omawiany obraz przedstawia wariant, w którym Matka Boska siedzi na tronie. Pojawiająca się tu postać św. Dominika jest niezwykle silnie związana z kultem różańca. Według legendy ukazała mu się Matka Boska i wręczając różaniec, zachęciła do odmawiania jego tajemnic, dlatego też ten święty uznawany jest za pierwszego propagatora modlitwy różańcowej. Natomiast przedstawienie Matki Boskiej z Dzieciątkiem ze św. Dominikiem i św. Katarzyną Sieneńską miało połączyć najważniejszych przedstawicieli męskiego i żeńskiego zakonu dominikańskiego, jak również powiązać jego założyciela i najbardziej czczoną świętą z kultem różańca, silnie propagowanym przez cały zakon.
Dobry, spękania.
Obraz powstał prawdopodobnie w czwartej ćwierci XIX lub w pierwszej ćwierci XX wieku. Został wtórnie umieszczony na zasuwie ołtarza bocznego w Stryszowie. Przedstawienie Matki Boskiej z Dzieciątkiem ze świętymi dominikańskimi – św. Dominikiem i św. Katarzyną Sieneńską miało połączyć najważniejszych przedstawicieli męskiego i żeńskiego zakonu, jak również powiązać jego założyciela i najbardziej czczoną świętą z kultem różańca.
Paulina Kluz, "Matka Boska Różańcowa", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/matka-boska-rozancowa-6