Kościół św. Urbana
Zdjęcie nr 1: Orientowany kościół św. Urbana w Brzeszczach został wzniesiony w układzie czteroprzęsłowej nawy z prostokątnie zamkniętym prezbiterium, na przedłużeniu którego wzniesiono mniejszą, dwupiętrową zakrystię na rzucie prostokąta. Od północy i od południa do nawy dobudowano po jednej kaplicy, łącząc kaplicę południową z dawną zakrystią. Od zachodu do do nawy dostawiono masyw wieżowy z nieznacznie wysuniętą do przodu czworoboczną wieżę, flankowaną po bokach dwoma aneksami tej samej wysokości, co nawa. Kościół oraz dobudowane kaplice i zakrystia zostały przykryte miedzianymi dachami siodłowymi. Przy końcu nawy od wschodu na dachu nadwieszono wieżyczkę na sygnaturkę w formie latarni zwieńczonej baniastym hełmem. Podobną, bardziej przysadzistą wieżyczkę umieszczono na dachu kaplicy północnej. Elewacje zewnętrzne przeprute półokrągłymi oknami artykułowano za pomocą pilastrów o prostych głowicach wspartych na wysoki cokołach połączonych ze sobą gzymsem, podtrzymujących fazowane belkowanie przechodzące w profilowany gzyms koronujący. Elewacje wieży podzielona na dwie strefy rozdzielone belkowaniem wyłamanym w partii masywu wieżowego. Górna część wieży uzyskała ścięte naroża. W dolnej strefie w przyziemiu urządzono kruchtę, do której wejście na osi flankowane jest masywnym portalem utworzonym z dwóch czworobocznych podpór wspierających trójkątny przyczółek, ponad którym przepruto półokrągłe okno. Ponad gzymsem, w górnej strefie, zastosowano podział ramowy, ujmujący okulus, który pełni partię cokołową wspierającą flankujące górną część wieży pary pilastrów na każdej z czterech elewacji. Pilastry ustawione na postumentach o gładkich trzonach i kompozytowych głowicach wspierają fazowane belkowanie przechodzące w gzyms koronujący. Pomiędzy pilastrami przepruto półokrągłe okna z umieszczonymi nad nimi odcinkami belkowania. Ponad nimi zamontowano tarcze zegarowe. Wieżę zwieńczono baniastym hełmem z sześcioboczną latarnią nakrytą ostrosłupowym zwieńczeniem z krzyżem. Nawa główna otwiera się do kaplic bocznych za pomocą arkady. Wnętrze nakryto sklepieniem żaglastym. Całe wnętrze obiega marmurowa okładzina w formie boazerii. Chór muzyczny z prospektem organowym zajmuje całą szerokość nawy, wspierając się na dwóch filarach połączonych arkadą. Prosta balustrada chóru nad arkadą jest nieznacznie wypukła. W prezbiterium ustawiono ołtarz główny, a w kaplicach ołtarze boczne. Na ścianie północnej nawy przy prezbiterium zawieszono ambonę.
Zdjęcie nr 2: Orientowany kościół św. Urbana w Brzeszczach został wzniesiony w układzie czteroprzęsłowej nawy z prostokątnie zamkniętym prezbiterium, na przedłużeniu którego wzniesiono mniejszą, dwupiętrową zakrystię na rzucie prostokąta. Od północy i od południa do nawy dobudowano po jednej kaplicy, łącząc kaplicę południową z dawną zakrystią. Od zachodu do do nawy dostawiono masyw wieżowy z nieznacznie wysuniętą do przodu czworoboczną wieżę, flankowaną po bokach dwoma aneksami tej samej wysokości, co nawa. Kościół oraz dobudowane kaplice i zakrystia zostały przykryte miedzianymi dachami siodłowymi. Przy końcu nawy od wschodu na dachu nadwieszono wieżyczkę na sygnaturkę w formie latarni zwieńczonej baniastym hełmem. Podobną, bardziej przysadzistą wieżyczkę umieszczono na dachu kaplicy północnej. Elewacje zewnętrzne przeprute półokrągłymi oknami artykułowano za pomocą pilastrów o prostych głowicach wspartych na wysoki cokołach połączonych ze sobą gzymsem, podtrzymujących fazowane belkowanie przechodzące w profilowany gzyms koronujący. Elewacje wieży podzielona na dwie strefy rozdzielone belkowaniem wyłamanym w partii masywu wieżowego. Górna część wieży uzyskała ścięte naroża. W dolnej strefie w przyziemiu urządzono kruchtę, do której wejście na osi flankowane jest masywnym portalem utworzonym z dwóch czworobocznych podpór wspierających trójkątny przyczółek, ponad którym przepruto półokrągłe okno. Ponad gzymsem, w górnej strefie, zastosowano podział ramowy, ujmujący okulus, który pełni partię cokołową wspierającą flankujące górną część wieży pary pilastrów na każdej z czterech elewacji. Pilastry ustawione na postumentach o gładkich trzonach i kompozytowych głowicach wspierają fazowane belkowanie przechodzące w gzyms koronujący. Pomiędzy pilastrami przepruto półokrągłe okna z umieszczonymi nad nimi odcinkami belkowania. Ponad nimi zamontowano tarcze zegarowe. Wieżę zwieńczono baniastym hełmem z sześcioboczną latarnią nakrytą ostrosłupowym zwieńczeniem z krzyżem. Nawa główna otwiera się do kaplic bocznych za pomocą arkady. Wnętrze nakryto sklepieniem żaglastym. Całe wnętrze obiega marmurowa okładzina w formie boazerii. Chór muzyczny z prospektem organowym zajmuje całą szerokość nawy, wspierając się na dwóch filarach połączonych arkadą. Prosta balustrada chóru nad arkadą jest nieznacznie wypukła. W prezbiterium ustawiono ołtarz główny, a w kaplicach ołtarze boczne. Na ścianie północnej nawy przy prezbiterium zawieszono ambonę.
Zdjęcie nr 3: Orientowany kościół św. Urbana w Brzeszczach został wzniesiony w układzie czteroprzęsłowej nawy z prostokątnie zamkniętym prezbiterium, na przedłużeniu którego wzniesiono mniejszą, dwupiętrową zakrystię na rzucie prostokąta. Od północy i od południa do nawy dobudowano po jednej kaplicy, łącząc kaplicę południową z dawną zakrystią. Od zachodu do do nawy dostawiono masyw wieżowy z nieznacznie wysuniętą do przodu czworoboczną wieżę, flankowaną po bokach dwoma aneksami tej samej wysokości, co nawa. Kościół oraz dobudowane kaplice i zakrystia zostały przykryte miedzianymi dachami siodłowymi. Przy końcu nawy od wschodu na dachu nadwieszono wieżyczkę na sygnaturkę w formie latarni zwieńczonej baniastym hełmem. Podobną, bardziej przysadzistą wieżyczkę umieszczono na dachu kaplicy północnej. Elewacje zewnętrzne przeprute półokrągłymi oknami artykułowano za pomocą pilastrów o prostych głowicach wspartych na wysoki cokołach połączonych ze sobą gzymsem, podtrzymujących fazowane belkowanie przechodzące w profilowany gzyms koronujący. Elewacje wieży podzielona na dwie strefy rozdzielone belkowaniem wyłamanym w partii masywu wieżowego. Górna część wieży uzyskała ścięte naroża. W dolnej strefie w przyziemiu urządzono kruchtę, do której wejście na osi flankowane jest masywnym portalem utworzonym z dwóch czworobocznych podpór wspierających trójkątny przyczółek, ponad którym przepruto półokrągłe okno. Ponad gzymsem, w górnej strefie, zastosowano podział ramowy, ujmujący okulus, który pełni partię cokołową wspierającą flankujące górną część wieży pary pilastrów na każdej z czterech elewacji. Pilastry ustawione na postumentach o gładkich trzonach i kompozytowych głowicach wspierają fazowane belkowanie przechodzące w gzyms koronujący. Pomiędzy pilastrami przepruto półokrągłe okna z umieszczonymi nad nimi odcinkami belkowania. Ponad nimi zamontowano tarcze zegarowe. Wieżę zwieńczono baniastym hełmem z sześcioboczną latarnią nakrytą ostrosłupowym zwieńczeniem z krzyżem. Nawa główna otwiera się do kaplic bocznych za pomocą arkady. Wnętrze nakryto sklepieniem żaglastym. Całe wnętrze obiega marmurowa okładzina w formie boazerii. Chór muzyczny z prospektem organowym zajmuje całą szerokość nawy, wspierając się na dwóch filarach połączonych arkadą. Prosta balustrada chóru nad arkadą jest nieznacznie wypukła. W prezbiterium ustawiono ołtarz główny, a w kaplicach ołtarze boczne. Na ścianie północnej nawy przy prezbiterium zawieszono ambonę.
Zdjęcie nr 4: Orientowany kościół św. Urbana w Brzeszczach został wzniesiony w układzie czteroprzęsłowej nawy z prostokątnie zamkniętym prezbiterium, na przedłużeniu którego wzniesiono mniejszą, dwupiętrową zakrystię na rzucie prostokąta. Od północy i od południa do nawy dobudowano po jednej kaplicy, łącząc kaplicę południową z dawną zakrystią. Od zachodu do do nawy dostawiono masyw wieżowy z nieznacznie wysuniętą do przodu czworoboczną wieżę, flankowaną po bokach dwoma aneksami tej samej wysokości, co nawa. Kościół oraz dobudowane kaplice i zakrystia zostały przykryte miedzianymi dachami siodłowymi. Przy końcu nawy od wschodu na dachu nadwieszono wieżyczkę na sygnaturkę w formie latarni zwieńczonej baniastym hełmem. Podobną, bardziej przysadzistą wieżyczkę umieszczono na dachu kaplicy północnej. Elewacje zewnętrzne przeprute półokrągłymi oknami artykułowano za pomocą pilastrów o prostych głowicach wspartych na wysoki cokołach połączonych ze sobą gzymsem, podtrzymujących fazowane belkowanie przechodzące w profilowany gzyms koronujący. Elewacje wieży podzielona na dwie strefy rozdzielone belkowaniem wyłamanym w partii masywu wieżowego. Górna część wieży uzyskała ścięte naroża. W dolnej strefie w przyziemiu urządzono kruchtę, do której wejście na osi flankowane jest masywnym portalem utworzonym z dwóch czworobocznych podpór wspierających trójkątny przyczółek, ponad którym przepruto półokrągłe okno. Ponad gzymsem, w górnej strefie, zastosowano podział ramowy, ujmujący okulus, który pełni partię cokołową wspierającą flankujące górną część wieży pary pilastrów na każdej z czterech elewacji. Pilastry ustawione na postumentach o gładkich trzonach i kompozytowych głowicach wspierają fazowane belkowanie przechodzące w gzyms koronujący. Pomiędzy pilastrami przepruto półokrągłe okna z umieszczonymi nad nimi odcinkami belkowania. Ponad nimi zamontowano tarcze zegarowe. Wieżę zwieńczono baniastym hełmem z sześcioboczną latarnią nakrytą ostrosłupowym zwieńczeniem z krzyżem. Nawa główna otwiera się do kaplic bocznych za pomocą arkady. Wnętrze nakryto sklepieniem żaglastym. Całe wnętrze obiega marmurowa okładzina w formie boazerii. Chór muzyczny z prospektem organowym zajmuje całą szerokość nawy, wspierając się na dwóch filarach połączonych arkadą. Prosta balustrada chóru nad arkadą jest nieznacznie wypukła. W prezbiterium ustawiono ołtarz główny, a w kaplicach ołtarze boczne. Na ścianie północnej nawy przy prezbiterium zawieszono ambonę.
Zdjęcie nr 5: Orientowany kościół św. Urbana w Brzeszczach został wzniesiony w układzie czteroprzęsłowej nawy z prostokątnie zamkniętym prezbiterium, na przedłużeniu którego wzniesiono mniejszą, dwupiętrową zakrystię na rzucie prostokąta. Od północy i od południa do nawy dobudowano po jednej kaplicy, łącząc kaplicę południową z dawną zakrystią. Od zachodu do do nawy dostawiono masyw wieżowy z nieznacznie wysuniętą do przodu czworoboczną wieżę, flankowaną po bokach dwoma aneksami tej samej wysokości, co nawa. Kościół oraz dobudowane kaplice i zakrystia zostały przykryte miedzianymi dachami siodłowymi. Przy końcu nawy od wschodu na dachu nadwieszono wieżyczkę na sygnaturkę w formie latarni zwieńczonej baniastym hełmem. Podobną, bardziej przysadzistą wieżyczkę umieszczono na dachu kaplicy północnej. Elewacje zewnętrzne przeprute półokrągłymi oknami artykułowano za pomocą pilastrów o prostych głowicach wspartych na wysoki cokołach połączonych ze sobą gzymsem, podtrzymujących fazowane belkowanie przechodzące w profilowany gzyms koronujący. Elewacje wieży podzielona na dwie strefy rozdzielone belkowaniem wyłamanym w partii masywu wieżowego. Górna część wieży uzyskała ścięte naroża. W dolnej strefie w przyziemiu urządzono kruchtę, do której wejście na osi flankowane jest masywnym portalem utworzonym z dwóch czworobocznych podpór wspierających trójkątny przyczółek, ponad którym przepruto półokrągłe okno. Ponad gzymsem, w górnej strefie, zastosowano podział ramowy, ujmujący okulus, który pełni partię cokołową wspierającą flankujące górną część wieży pary pilastrów na każdej z czterech elewacji. Pilastry ustawione na postumentach o gładkich trzonach i kompozytowych głowicach wspierają fazowane belkowanie przechodzące w gzyms koronujący. Pomiędzy pilastrami przepruto półokrągłe okna z umieszczonymi nad nimi odcinkami belkowania. Ponad nimi zamontowano tarcze zegarowe. Wieżę zwieńczono baniastym hełmem z sześcioboczną latarnią nakrytą ostrosłupowym zwieńczeniem z krzyżem. Nawa główna otwiera się do kaplic bocznych za pomocą arkady. Wnętrze nakryto sklepieniem żaglastym. Całe wnętrze obiega marmurowa okładzina w formie boazerii. Chór muzyczny z prospektem organowym zajmuje całą szerokość nawy, wspierając się na dwóch filarach połączonych arkadą. Prosta balustrada chóru nad arkadą jest nieznacznie wypukła. W prezbiterium ustawiono ołtarz główny, a w kaplicach ołtarze boczne. Na ścianie północnej nawy przy prezbiterium zawieszono ambonę.
Zdjęcie nr 6: Orientowany kościół św. Urbana w Brzeszczach został wzniesiony w układzie czteroprzęsłowej nawy z prostokątnie zamkniętym prezbiterium, na przedłużeniu którego wzniesiono mniejszą, dwupiętrową zakrystię na rzucie prostokąta. Od północy i od południa do nawy dobudowano po jednej kaplicy, łącząc kaplicę południową z dawną zakrystią. Od zachodu do do nawy dostawiono masyw wieżowy z nieznacznie wysuniętą do przodu czworoboczną wieżę, flankowaną po bokach dwoma aneksami tej samej wysokości, co nawa. Kościół oraz dobudowane kaplice i zakrystia zostały przykryte miedzianymi dachami siodłowymi. Przy końcu nawy od wschodu na dachu nadwieszono wieżyczkę na sygnaturkę w formie latarni zwieńczonej baniastym hełmem. Podobną, bardziej przysadzistą wieżyczkę umieszczono na dachu kaplicy północnej. Elewacje zewnętrzne przeprute półokrągłymi oknami artykułowano za pomocą pilastrów o prostych głowicach wspartych na wysoki cokołach połączonych ze sobą gzymsem, podtrzymujących fazowane belkowanie przechodzące w profilowany gzyms koronujący. Elewacje wieży podzielona na dwie strefy rozdzielone belkowaniem wyłamanym w partii masywu wieżowego. Górna część wieży uzyskała ścięte naroża. W dolnej strefie w przyziemiu urządzono kruchtę, do której wejście na osi flankowane jest masywnym portalem utworzonym z dwóch czworobocznych podpór wspierających trójkątny przyczółek, ponad którym przepruto półokrągłe okno. Ponad gzymsem, w górnej strefie, zastosowano podział ramowy, ujmujący okulus, który pełni partię cokołową wspierającą flankujące górną część wieży pary pilastrów na każdej z czterech elewacji. Pilastry ustawione na postumentach o gładkich trzonach i kompozytowych głowicach wspierają fazowane belkowanie przechodzące w gzyms koronujący. Pomiędzy pilastrami przepruto półokrągłe okna z umieszczonymi nad nimi odcinkami belkowania. Ponad nimi zamontowano tarcze zegarowe. Wieżę zwieńczono baniastym hełmem z sześcioboczną latarnią nakrytą ostrosłupowym zwieńczeniem z krzyżem. Nawa główna otwiera się do kaplic bocznych za pomocą arkady. Wnętrze nakryto sklepieniem żaglastym. Całe wnętrze obiega marmurowa okładzina w formie boazerii. Chór muzyczny z prospektem organowym zajmuje całą szerokość nawy, wspierając się na dwóch filarach połączonych arkadą. Prosta balustrada chóru nad arkadą jest nieznacznie wypukła. W prezbiterium ustawiono ołtarz główny, a w kaplicach ołtarze boczne. Na ścianie północnej nawy przy prezbiterium zawieszono ambonę.
Zdjęcie nr 7: Orientowany kościół św. Urbana w Brzeszczach został wzniesiony w układzie czteroprzęsłowej nawy z prostokątnie zamkniętym prezbiterium, na przedłużeniu którego wzniesiono mniejszą, dwupiętrową zakrystię na rzucie prostokąta. Od północy i od południa do nawy dobudowano po jednej kaplicy, łącząc kaplicę południową z dawną zakrystią. Od zachodu do do nawy dostawiono masyw wieżowy z nieznacznie wysuniętą do przodu czworoboczną wieżę, flankowaną po bokach dwoma aneksami tej samej wysokości, co nawa. Kościół oraz dobudowane kaplice i zakrystia zostały przykryte miedzianymi dachami siodłowymi. Przy końcu nawy od wschodu na dachu nadwieszono wieżyczkę na sygnaturkę w formie latarni zwieńczonej baniastym hełmem. Podobną, bardziej przysadzistą wieżyczkę umieszczono na dachu kaplicy północnej. Elewacje zewnętrzne przeprute półokrągłymi oknami artykułowano za pomocą pilastrów o prostych głowicach wspartych na wysoki cokołach połączonych ze sobą gzymsem, podtrzymujących fazowane belkowanie przechodzące w profilowany gzyms koronujący. Elewacje wieży podzielona na dwie strefy rozdzielone belkowaniem wyłamanym w partii masywu wieżowego. Górna część wieży uzyskała ścięte naroża. W dolnej strefie w przyziemiu urządzono kruchtę, do której wejście na osi flankowane jest masywnym portalem utworzonym z dwóch czworobocznych podpór wspierających trójkątny przyczółek, ponad którym przepruto półokrągłe okno. Ponad gzymsem, w górnej strefie, zastosowano podział ramowy, ujmujący okulus, który pełni partię cokołową wspierającą flankujące górną część wieży pary pilastrów na każdej z czterech elewacji. Pilastry ustawione na postumentach o gładkich trzonach i kompozytowych głowicach wspierają fazowane belkowanie przechodzące w gzyms koronujący. Pomiędzy pilastrami przepruto półokrągłe okna z umieszczonymi nad nimi odcinkami belkowania. Ponad nimi zamontowano tarcze zegarowe. Wieżę zwieńczono baniastym hełmem z sześcioboczną latarnią nakrytą ostrosłupowym zwieńczeniem z krzyżem. Nawa główna otwiera się do kaplic bocznych za pomocą arkady. Wnętrze nakryto sklepieniem żaglastym. Całe wnętrze obiega marmurowa okładzina w formie boazerii. Chór muzyczny z prospektem organowym zajmuje całą szerokość nawy, wspierając się na dwóch filarach połączonych arkadą. Prosta balustrada chóru nad arkadą jest nieznacznie wypukła. W prezbiterium ustawiono ołtarz główny, a w kaplicach ołtarze boczne. Na ścianie północnej nawy przy prezbiterium zawieszono ambonę.
Zdjęcie nr 8: Orientowany kościół św. Urbana w Brzeszczach został wzniesiony w układzie czteroprzęsłowej nawy z prostokątnie zamkniętym prezbiterium, na przedłużeniu którego wzniesiono mniejszą, dwupiętrową zakrystię na rzucie prostokąta. Od północy i od południa do nawy dobudowano po jednej kaplicy, łącząc kaplicę południową z dawną zakrystią. Od zachodu do do nawy dostawiono masyw wieżowy z nieznacznie wysuniętą do przodu czworoboczną wieżę, flankowaną po bokach dwoma aneksami tej samej wysokości, co nawa. Kościół oraz dobudowane kaplice i zakrystia zostały przykryte miedzianymi dachami siodłowymi. Przy końcu nawy od wschodu na dachu nadwieszono wieżyczkę na sygnaturkę w formie latarni zwieńczonej baniastym hełmem. Podobną, bardziej przysadzistą wieżyczkę umieszczono na dachu kaplicy północnej. Elewacje zewnętrzne przeprute półokrągłymi oknami artykułowano za pomocą pilastrów o prostych głowicach wspartych na wysoki cokołach połączonych ze sobą gzymsem, podtrzymujących fazowane belkowanie przechodzące w profilowany gzyms koronujący. Elewacje wieży podzielona na dwie strefy rozdzielone belkowaniem wyłamanym w partii masywu wieżowego. Górna część wieży uzyskała ścięte naroża. W dolnej strefie w przyziemiu urządzono kruchtę, do której wejście na osi flankowane jest masywnym portalem utworzonym z dwóch czworobocznych podpór wspierających trójkątny przyczółek, ponad którym przepruto półokrągłe okno. Ponad gzymsem, w górnej strefie, zastosowano podział ramowy, ujmujący okulus, który pełni partię cokołową wspierającą flankujące górną część wieży pary pilastrów na każdej z czterech elewacji. Pilastry ustawione na postumentach o gładkich trzonach i kompozytowych głowicach wspierają fazowane belkowanie przechodzące w gzyms koronujący. Pomiędzy pilastrami przepruto półokrągłe okna z umieszczonymi nad nimi odcinkami belkowania. Ponad nimi zamontowano tarcze zegarowe. Wieżę zwieńczono baniastym hełmem z sześcioboczną latarnią nakrytą ostrosłupowym zwieńczeniem z krzyżem. Nawa główna otwiera się do kaplic bocznych za pomocą arkady. Wnętrze nakryto sklepieniem żaglastym. Całe wnętrze obiega marmurowa okładzina w formie boazerii. Chór muzyczny z prospektem organowym zajmuje całą szerokość nawy, wspierając się na dwóch filarach połączonych arkadą. Prosta balustrada chóru nad arkadą jest nieznacznie wypukła. W prezbiterium ustawiono ołtarz główny, a w kaplicach ołtarze boczne. Na ścianie północnej nawy przy prezbiterium zawieszono ambonę.
Zdjęcie nr 9: Orientowany kościół św. Urbana w Brzeszczach został wzniesiony w układzie czteroprzęsłowej nawy z prostokątnie zamkniętym prezbiterium, na przedłużeniu którego wzniesiono mniejszą, dwupiętrową zakrystię na rzucie prostokąta. Od północy i od południa do nawy dobudowano po jednej kaplicy, łącząc kaplicę południową z dawną zakrystią. Od zachodu do do nawy dostawiono masyw wieżowy z nieznacznie wysuniętą do przodu czworoboczną wieżę, flankowaną po bokach dwoma aneksami tej samej wysokości, co nawa. Kościół oraz dobudowane kaplice i zakrystia zostały przykryte miedzianymi dachami siodłowymi. Przy końcu nawy od wschodu na dachu nadwieszono wieżyczkę na sygnaturkę w formie latarni zwieńczonej baniastym hełmem. Podobną, bardziej przysadzistą wieżyczkę umieszczono na dachu kaplicy północnej. Elewacje zewnętrzne przeprute półokrągłymi oknami artykułowano za pomocą pilastrów o prostych głowicach wspartych na wysoki cokołach połączonych ze sobą gzymsem, podtrzymujących fazowane belkowanie przechodzące w profilowany gzyms koronujący. Elewacje wieży podzielona na dwie strefy rozdzielone belkowaniem wyłamanym w partii masywu wieżowego. Górna część wieży uzyskała ścięte naroża. W dolnej strefie w przyziemiu urządzono kruchtę, do której wejście na osi flankowane jest masywnym portalem utworzonym z dwóch czworobocznych podpór wspierających trójkątny przyczółek, ponad którym przepruto półokrągłe okno. Ponad gzymsem, w górnej strefie, zastosowano podział ramowy, ujmujący okulus, który pełni partię cokołową wspierającą flankujące górną część wieży pary pilastrów na każdej z czterech elewacji. Pilastry ustawione na postumentach o gładkich trzonach i kompozytowych głowicach wspierają fazowane belkowanie przechodzące w gzyms koronujący. Pomiędzy pilastrami przepruto półokrągłe okna z umieszczonymi nad nimi odcinkami belkowania. Ponad nimi zamontowano tarcze zegarowe. Wieżę zwieńczono baniastym hełmem z sześcioboczną latarnią nakrytą ostrosłupowym zwieńczeniem z krzyżem. Nawa główna otwiera się do kaplic bocznych za pomocą arkady. Wnętrze nakryto sklepieniem żaglastym. Całe wnętrze obiega marmurowa okładzina w formie boazerii. Chór muzyczny z prospektem organowym zajmuje całą szerokość nawy, wspierając się na dwóch filarach połączonych arkadą. Prosta balustrada chóru nad arkadą jest nieznacznie wypukła. W prezbiterium ustawiono ołtarz główny, a w kaplicach ołtarze boczne. Na ścianie północnej nawy przy prezbiterium zawieszono ambonę.
Zdjęcie nr 10: Orientowany kościół św. Urbana w Brzeszczach został wzniesiony w układzie czteroprzęsłowej nawy z prostokątnie zamkniętym prezbiterium, na przedłużeniu którego wzniesiono mniejszą, dwupiętrową zakrystię na rzucie prostokąta. Od północy i od południa do nawy dobudowano po jednej kaplicy, łącząc kaplicę południową z dawną zakrystią. Od zachodu do do nawy dostawiono masyw wieżowy z nieznacznie wysuniętą do przodu czworoboczną wieżę, flankowaną po bokach dwoma aneksami tej samej wysokości, co nawa. Kościół oraz dobudowane kaplice i zakrystia zostały przykryte miedzianymi dachami siodłowymi. Przy końcu nawy od wschodu na dachu nadwieszono wieżyczkę na sygnaturkę w formie latarni zwieńczonej baniastym hełmem. Podobną, bardziej przysadzistą wieżyczkę umieszczono na dachu kaplicy północnej. Elewacje zewnętrzne przeprute półokrągłymi oknami artykułowano za pomocą pilastrów o prostych głowicach wspartych na wysoki cokołach połączonych ze sobą gzymsem, podtrzymujących fazowane belkowanie przechodzące w profilowany gzyms koronujący. Elewacje wieży podzielona na dwie strefy rozdzielone belkowaniem wyłamanym w partii masywu wieżowego. Górna część wieży uzyskała ścięte naroża. W dolnej strefie w przyziemiu urządzono kruchtę, do której wejście na osi flankowane jest masywnym portalem utworzonym z dwóch czworobocznych podpór wspierających trójkątny przyczółek, ponad którym przepruto półokrągłe okno. Ponad gzymsem, w górnej strefie, zastosowano podział ramowy, ujmujący okulus, który pełni partię cokołową wspierającą flankujące górną część wieży pary pilastrów na każdej z czterech elewacji. Pilastry ustawione na postumentach o gładkich trzonach i kompozytowych głowicach wspierają fazowane belkowanie przechodzące w gzyms koronujący. Pomiędzy pilastrami przepruto półokrągłe okna z umieszczonymi nad nimi odcinkami belkowania. Ponad nimi zamontowano tarcze zegarowe. Wieżę zwieńczono baniastym hełmem z sześcioboczną latarnią nakrytą ostrosłupowym zwieńczeniem z krzyżem. Nawa główna otwiera się do kaplic bocznych za pomocą arkady. Wnętrze nakryto sklepieniem żaglastym. Całe wnętrze obiega marmurowa okładzina w formie boazerii. Chór muzyczny z prospektem organowym zajmuje całą szerokość nawy, wspierając się na dwóch filarach połączonych arkadą. Prosta balustrada chóru nad arkadą jest nieznacznie wypukła. W prezbiterium ustawiono ołtarz główny, a w kaplicach ołtarze boczne. Na ścianie północnej nawy przy prezbiterium zawieszono ambonę.
Zdjęcie nr 11: Orientowany kościół św. Urbana w Brzeszczach został wzniesiony w układzie czteroprzęsłowej nawy z prostokątnie zamkniętym prezbiterium, na przedłużeniu którego wzniesiono mniejszą, dwupiętrową zakrystię na rzucie prostokąta. Od północy i od południa do nawy dobudowano po jednej kaplicy, łącząc kaplicę południową z dawną zakrystią. Od zachodu do do nawy dostawiono masyw wieżowy z nieznacznie wysuniętą do przodu czworoboczną wieżę, flankowaną po bokach dwoma aneksami tej samej wysokości, co nawa. Kościół oraz dobudowane kaplice i zakrystia zostały przykryte miedzianymi dachami siodłowymi. Przy końcu nawy od wschodu na dachu nadwieszono wieżyczkę na sygnaturkę w formie latarni zwieńczonej baniastym hełmem. Podobną, bardziej przysadzistą wieżyczkę umieszczono na dachu kaplicy północnej. Elewacje zewnętrzne przeprute półokrągłymi oknami artykułowano za pomocą pilastrów o prostych głowicach wspartych na wysoki cokołach połączonych ze sobą gzymsem, podtrzymujących fazowane belkowanie przechodzące w profilowany gzyms koronujący. Elewacje wieży podzielona na dwie strefy rozdzielone belkowaniem wyłamanym w partii masywu wieżowego. Górna część wieży uzyskała ścięte naroża. W dolnej strefie w przyziemiu urządzono kruchtę, do której wejście na osi flankowane jest masywnym portalem utworzonym z dwóch czworobocznych podpór wspierających trójkątny przyczółek, ponad którym przepruto półokrągłe okno. Ponad gzymsem, w górnej strefie, zastosowano podział ramowy, ujmujący okulus, który pełni partię cokołową wspierającą flankujące górną część wieży pary pilastrów na każdej z czterech elewacji. Pilastry ustawione na postumentach o gładkich trzonach i kompozytowych głowicach wspierają fazowane belkowanie przechodzące w gzyms koronujący. Pomiędzy pilastrami przepruto półokrągłe okna z umieszczonymi nad nimi odcinkami belkowania. Ponad nimi zamontowano tarcze zegarowe. Wieżę zwieńczono baniastym hełmem z sześcioboczną latarnią nakrytą ostrosłupowym zwieńczeniem z krzyżem. Nawa główna otwiera się do kaplic bocznych za pomocą arkady. Wnętrze nakryto sklepieniem żaglastym. Całe wnętrze obiega marmurowa okładzina w formie boazerii. Chór muzyczny z prospektem organowym zajmuje całą szerokość nawy, wspierając się na dwóch filarach połączonych arkadą. Prosta balustrada chóru nad arkadą jest nieznacznie wypukła. W prezbiterium ustawiono ołtarz główny, a w kaplicach ołtarze boczne. Na ścianie północnej nawy przy prezbiterium zawieszono ambonę.
Zdjęcie nr 12: Orientowany kościół św. Urbana w Brzeszczach został wzniesiony w układzie czteroprzęsłowej nawy z prostokątnie zamkniętym prezbiterium, na przedłużeniu którego wzniesiono mniejszą, dwupiętrową zakrystię na rzucie prostokąta. Od północy i od południa do nawy dobudowano po jednej kaplicy, łącząc kaplicę południową z dawną zakrystią. Od zachodu do do nawy dostawiono masyw wieżowy z nieznacznie wysuniętą do przodu czworoboczną wieżę, flankowaną po bokach dwoma aneksami tej samej wysokości, co nawa. Kościół oraz dobudowane kaplice i zakrystia zostały przykryte miedzianymi dachami siodłowymi. Przy końcu nawy od wschodu na dachu nadwieszono wieżyczkę na sygnaturkę w formie latarni zwieńczonej baniastym hełmem. Podobną, bardziej przysadzistą wieżyczkę umieszczono na dachu kaplicy północnej. Elewacje zewnętrzne przeprute półokrągłymi oknami artykułowano za pomocą pilastrów o prostych głowicach wspartych na wysoki cokołach połączonych ze sobą gzymsem, podtrzymujących fazowane belkowanie przechodzące w profilowany gzyms koronujący. Elewacje wieży podzielona na dwie strefy rozdzielone belkowaniem wyłamanym w partii masywu wieżowego. Górna część wieży uzyskała ścięte naroża. W dolnej strefie w przyziemiu urządzono kruchtę, do której wejście na osi flankowane jest masywnym portalem utworzonym z dwóch czworobocznych podpór wspierających trójkątny przyczółek, ponad którym przepruto półokrągłe okno. Ponad gzymsem, w górnej strefie, zastosowano podział ramowy, ujmujący okulus, który pełni partię cokołową wspierającą flankujące górną część wieży pary pilastrów na każdej z czterech elewacji. Pilastry ustawione na postumentach o gładkich trzonach i kompozytowych głowicach wspierają fazowane belkowanie przechodzące w gzyms koronujący. Pomiędzy pilastrami przepruto półokrągłe okna z umieszczonymi nad nimi odcinkami belkowania. Ponad nimi zamontowano tarcze zegarowe. Wieżę zwieńczono baniastym hełmem z sześcioboczną latarnią nakrytą ostrosłupowym zwieńczeniem z krzyżem. Nawa główna otwiera się do kaplic bocznych za pomocą arkady. Wnętrze nakryto sklepieniem żaglastym. Całe wnętrze obiega marmurowa okładzina w formie boazerii. Chór muzyczny z prospektem organowym zajmuje całą szerokość nawy, wspierając się na dwóch filarach połączonych arkadą. Prosta balustrada chóru nad arkadą jest nieznacznie wypukła. W prezbiterium ustawiono ołtarz główny, a w kaplicach ołtarze boczne. Na ścianie północnej nawy przy prezbiterium zawieszono ambonę.
Zdjęcie nr 13: Orientowany kościół św. Urbana w Brzeszczach został wzniesiony w układzie czteroprzęsłowej nawy z prostokątnie zamkniętym prezbiterium, na przedłużeniu którego wzniesiono mniejszą, dwupiętrową zakrystię na rzucie prostokąta. Od północy i od południa do nawy dobudowano po jednej kaplicy, łącząc kaplicę południową z dawną zakrystią. Od zachodu do do nawy dostawiono masyw wieżowy z nieznacznie wysuniętą do przodu czworoboczną wieżę, flankowaną po bokach dwoma aneksami tej samej wysokości, co nawa. Kościół oraz dobudowane kaplice i zakrystia zostały przykryte miedzianymi dachami siodłowymi. Przy końcu nawy od wschodu na dachu nadwieszono wieżyczkę na sygnaturkę w formie latarni zwieńczonej baniastym hełmem. Podobną, bardziej przysadzistą wieżyczkę umieszczono na dachu kaplicy północnej. Elewacje zewnętrzne przeprute półokrągłymi oknami artykułowano za pomocą pilastrów o prostych głowicach wspartych na wysoki cokołach połączonych ze sobą gzymsem, podtrzymujących fazowane belkowanie przechodzące w profilowany gzyms koronujący. Elewacje wieży podzielona na dwie strefy rozdzielone belkowaniem wyłamanym w partii masywu wieżowego. Górna część wieży uzyskała ścięte naroża. W dolnej strefie w przyziemiu urządzono kruchtę, do której wejście na osi flankowane jest masywnym portalem utworzonym z dwóch czworobocznych podpór wspierających trójkątny przyczółek, ponad którym przepruto półokrągłe okno. Ponad gzymsem, w górnej strefie, zastosowano podział ramowy, ujmujący okulus, który pełni partię cokołową wspierającą flankujące górną część wieży pary pilastrów na każdej z czterech elewacji. Pilastry ustawione na postumentach o gładkich trzonach i kompozytowych głowicach wspierają fazowane belkowanie przechodzące w gzyms koronujący. Pomiędzy pilastrami przepruto półokrągłe okna z umieszczonymi nad nimi odcinkami belkowania. Ponad nimi zamontowano tarcze zegarowe. Wieżę zwieńczono baniastym hełmem z sześcioboczną latarnią nakrytą ostrosłupowym zwieńczeniem z krzyżem. Nawa główna otwiera się do kaplic bocznych za pomocą arkady. Wnętrze nakryto sklepieniem żaglastym. Całe wnętrze obiega marmurowa okładzina w formie boazerii. Chór muzyczny z prospektem organowym zajmuje całą szerokość nawy, wspierając się na dwóch filarach połączonych arkadą. Prosta balustrada chóru nad arkadą jest nieznacznie wypukła. W prezbiterium ustawiono ołtarz główny, a w kaplicach ołtarze boczne. Na ścianie północnej nawy przy prezbiterium zawieszono ambonę.
Zdjęcie nr 14: Orientowany kościół św. Urbana w Brzeszczach został wzniesiony w układzie czteroprzęsłowej nawy z prostokątnie zamkniętym prezbiterium, na przedłużeniu którego wzniesiono mniejszą, dwupiętrową zakrystię na rzucie prostokąta. Od północy i od południa do nawy dobudowano po jednej kaplicy, łącząc kaplicę południową z dawną zakrystią. Od zachodu do do nawy dostawiono masyw wieżowy z nieznacznie wysuniętą do przodu czworoboczną wieżę, flankowaną po bokach dwoma aneksami tej samej wysokości, co nawa. Kościół oraz dobudowane kaplice i zakrystia zostały przykryte miedzianymi dachami siodłowymi. Przy końcu nawy od wschodu na dachu nadwieszono wieżyczkę na sygnaturkę w formie latarni zwieńczonej baniastym hełmem. Podobną, bardziej przysadzistą wieżyczkę umieszczono na dachu kaplicy północnej. Elewacje zewnętrzne przeprute półokrągłymi oknami artykułowano za pomocą pilastrów o prostych głowicach wspartych na wysoki cokołach połączonych ze sobą gzymsem, podtrzymujących fazowane belkowanie przechodzące w profilowany gzyms koronujący. Elewacje wieży podzielona na dwie strefy rozdzielone belkowaniem wyłamanym w partii masywu wieżowego. Górna część wieży uzyskała ścięte naroża. W dolnej strefie w przyziemiu urządzono kruchtę, do której wejście na osi flankowane jest masywnym portalem utworzonym z dwóch czworobocznych podpór wspierających trójkątny przyczółek, ponad którym przepruto półokrągłe okno. Ponad gzymsem, w górnej strefie, zastosowano podział ramowy, ujmujący okulus, który pełni partię cokołową wspierającą flankujące górną część wieży pary pilastrów na każdej z czterech elewacji. Pilastry ustawione na postumentach o gładkich trzonach i kompozytowych głowicach wspierają fazowane belkowanie przechodzące w gzyms koronujący. Pomiędzy pilastrami przepruto półokrągłe okna z umieszczonymi nad nimi odcinkami belkowania. Ponad nimi zamontowano tarcze zegarowe. Wieżę zwieńczono baniastym hełmem z sześcioboczną latarnią nakrytą ostrosłupowym zwieńczeniem z krzyżem. Nawa główna otwiera się do kaplic bocznych za pomocą arkady. Wnętrze nakryto sklepieniem żaglastym. Całe wnętrze obiega marmurowa okładzina w formie boazerii. Chór muzyczny z prospektem organowym zajmuje całą szerokość nawy, wspierając się na dwóch filarach połączonych arkadą. Prosta balustrada chóru nad arkadą jest nieznacznie wypukła. W prezbiterium ustawiono ołtarz główny, a w kaplicach ołtarze boczne. Na ścianie północnej nawy przy prezbiterium zawieszono ambonę.
Zdjęcie nr 15: Orientowany kościół św. Urbana w Brzeszczach został wzniesiony w układzie czteroprzęsłowej nawy z prostokątnie zamkniętym prezbiterium, na przedłużeniu którego wzniesiono mniejszą, dwupiętrową zakrystię na rzucie prostokąta. Od północy i od południa do nawy dobudowano po jednej kaplicy, łącząc kaplicę południową z dawną zakrystią. Od zachodu do do nawy dostawiono masyw wieżowy z nieznacznie wysuniętą do przodu czworoboczną wieżę, flankowaną po bokach dwoma aneksami tej samej wysokości, co nawa. Kościół oraz dobudowane kaplice i zakrystia zostały przykryte miedzianymi dachami siodłowymi. Przy końcu nawy od wschodu na dachu nadwieszono wieżyczkę na sygnaturkę w formie latarni zwieńczonej baniastym hełmem. Podobną, bardziej przysadzistą wieżyczkę umieszczono na dachu kaplicy północnej. Elewacje zewnętrzne przeprute półokrągłymi oknami artykułowano za pomocą pilastrów o prostych głowicach wspartych na wysoki cokołach połączonych ze sobą gzymsem, podtrzymujących fazowane belkowanie przechodzące w profilowany gzyms koronujący. Elewacje wieży podzielona na dwie strefy rozdzielone belkowaniem wyłamanym w partii masywu wieżowego. Górna część wieży uzyskała ścięte naroża. W dolnej strefie w przyziemiu urządzono kruchtę, do której wejście na osi flankowane jest masywnym portalem utworzonym z dwóch czworobocznych podpór wspierających trójkątny przyczółek, ponad którym przepruto półokrągłe okno. Ponad gzymsem, w górnej strefie, zastosowano podział ramowy, ujmujący okulus, który pełni partię cokołową wspierającą flankujące górną część wieży pary pilastrów na każdej z czterech elewacji. Pilastry ustawione na postumentach o gładkich trzonach i kompozytowych głowicach wspierają fazowane belkowanie przechodzące w gzyms koronujący. Pomiędzy pilastrami przepruto półokrągłe okna z umieszczonymi nad nimi odcinkami belkowania. Ponad nimi zamontowano tarcze zegarowe. Wieżę zwieńczono baniastym hełmem z sześcioboczną latarnią nakrytą ostrosłupowym zwieńczeniem z krzyżem. Nawa główna otwiera się do kaplic bocznych za pomocą arkady. Wnętrze nakryto sklepieniem żaglastym. Całe wnętrze obiega marmurowa okładzina w formie boazerii. Chór muzyczny z prospektem organowym zajmuje całą szerokość nawy, wspierając się na dwóch filarach połączonych arkadą. Prosta balustrada chóru nad arkadą jest nieznacznie wypukła. W prezbiterium ustawiono ołtarz główny, a w kaplicach ołtarze boczne. Na ścianie północnej nawy przy prezbiterium zawieszono ambonę.
Zdjęcie nr 16: Orientowany kościół św. Urbana w Brzeszczach został wzniesiony w układzie czteroprzęsłowej nawy z prostokątnie zamkniętym prezbiterium, na przedłużeniu którego wzniesiono mniejszą, dwupiętrową zakrystię na rzucie prostokąta. Od północy i od południa do nawy dobudowano po jednej kaplicy, łącząc kaplicę południową z dawną zakrystią. Od zachodu do do nawy dostawiono masyw wieżowy z nieznacznie wysuniętą do przodu czworoboczną wieżę, flankowaną po bokach dwoma aneksami tej samej wysokości, co nawa. Kościół oraz dobudowane kaplice i zakrystia zostały przykryte miedzianymi dachami siodłowymi. Przy końcu nawy od wschodu na dachu nadwieszono wieżyczkę na sygnaturkę w formie latarni zwieńczonej baniastym hełmem. Podobną, bardziej przysadzistą wieżyczkę umieszczono na dachu kaplicy północnej. Elewacje zewnętrzne przeprute półokrągłymi oknami artykułowano za pomocą pilastrów o prostych głowicach wspartych na wysoki cokołach połączonych ze sobą gzymsem, podtrzymujących fazowane belkowanie przechodzące w profilowany gzyms koronujący. Elewacje wieży podzielona na dwie strefy rozdzielone belkowaniem wyłamanym w partii masywu wieżowego. Górna część wieży uzyskała ścięte naroża. W dolnej strefie w przyziemiu urządzono kruchtę, do której wejście na osi flankowane jest masywnym portalem utworzonym z dwóch czworobocznych podpór wspierających trójkątny przyczółek, ponad którym przepruto półokrągłe okno. Ponad gzymsem, w górnej strefie, zastosowano podział ramowy, ujmujący okulus, który pełni partię cokołową wspierającą flankujące górną część wieży pary pilastrów na każdej z czterech elewacji. Pilastry ustawione na postumentach o gładkich trzonach i kompozytowych głowicach wspierają fazowane belkowanie przechodzące w gzyms koronujący. Pomiędzy pilastrami przepruto półokrągłe okna z umieszczonymi nad nimi odcinkami belkowania. Ponad nimi zamontowano tarcze zegarowe. Wieżę zwieńczono baniastym hełmem z sześcioboczną latarnią nakrytą ostrosłupowym zwieńczeniem z krzyżem. Nawa główna otwiera się do kaplic bocznych za pomocą arkady. Wnętrze nakryto sklepieniem żaglastym. Całe wnętrze obiega marmurowa okładzina w formie boazerii. Chór muzyczny z prospektem organowym zajmuje całą szerokość nawy, wspierając się na dwóch filarach połączonych arkadą. Prosta balustrada chóru nad arkadą jest nieznacznie wypukła. W prezbiterium ustawiono ołtarz główny, a w kaplicach ołtarze boczne. Na ścianie północnej nawy przy prezbiterium zawieszono ambonę.
Zdjęcie nr 17: Orientowany kościół św. Urbana w Brzeszczach został wzniesiony w układzie czteroprzęsłowej nawy z prostokątnie zamkniętym prezbiterium, na przedłużeniu którego wzniesiono mniejszą, dwupiętrową zakrystię na rzucie prostokąta. Od północy i od południa do nawy dobudowano po jednej kaplicy, łącząc kaplicę południową z dawną zakrystią. Od zachodu do do nawy dostawiono masyw wieżowy z nieznacznie wysuniętą do przodu czworoboczną wieżę, flankowaną po bokach dwoma aneksami tej samej wysokości, co nawa. Kościół oraz dobudowane kaplice i zakrystia zostały przykryte miedzianymi dachami siodłowymi. Przy końcu nawy od wschodu na dachu nadwieszono wieżyczkę na sygnaturkę w formie latarni zwieńczonej baniastym hełmem. Podobną, bardziej przysadzistą wieżyczkę umieszczono na dachu kaplicy północnej. Elewacje zewnętrzne przeprute półokrągłymi oknami artykułowano za pomocą pilastrów o prostych głowicach wspartych na wysoki cokołach połączonych ze sobą gzymsem, podtrzymujących fazowane belkowanie przechodzące w profilowany gzyms koronujący. Elewacje wieży podzielona na dwie strefy rozdzielone belkowaniem wyłamanym w partii masywu wieżowego. Górna część wieży uzyskała ścięte naroża. W dolnej strefie w przyziemiu urządzono kruchtę, do której wejście na osi flankowane jest masywnym portalem utworzonym z dwóch czworobocznych podpór wspierających trójkątny przyczółek, ponad którym przepruto półokrągłe okno. Ponad gzymsem, w górnej strefie, zastosowano podział ramowy, ujmujący okulus, który pełni partię cokołową wspierającą flankujące górną część wieży pary pilastrów na każdej z czterech elewacji. Pilastry ustawione na postumentach o gładkich trzonach i kompozytowych głowicach wspierają fazowane belkowanie przechodzące w gzyms koronujący. Pomiędzy pilastrami przepruto półokrągłe okna z umieszczonymi nad nimi odcinkami belkowania. Ponad nimi zamontowano tarcze zegarowe. Wieżę zwieńczono baniastym hełmem z sześcioboczną latarnią nakrytą ostrosłupowym zwieńczeniem z krzyżem. Nawa główna otwiera się do kaplic bocznych za pomocą arkady. Wnętrze nakryto sklepieniem żaglastym. Całe wnętrze obiega marmurowa okładzina w formie boazerii. Chór muzyczny z prospektem organowym zajmuje całą szerokość nawy, wspierając się na dwóch filarach połączonych arkadą. Prosta balustrada chóru nad arkadą jest nieznacznie wypukła. W prezbiterium ustawiono ołtarz główny, a w kaplicach ołtarze boczne. Na ścianie północnej nawy przy prezbiterium zawieszono ambonę.
Zdjęcie nr 18: Orientowany kościół św. Urbana w Brzeszczach został wzniesiony w układzie czteroprzęsłowej nawy z prostokątnie zamkniętym prezbiterium, na przedłużeniu którego wzniesiono mniejszą, dwupiętrową zakrystię na rzucie prostokąta. Od północy i od południa do nawy dobudowano po jednej kaplicy, łącząc kaplicę południową z dawną zakrystią. Od zachodu do do nawy dostawiono masyw wieżowy z nieznacznie wysuniętą do przodu czworoboczną wieżę, flankowaną po bokach dwoma aneksami tej samej wysokości, co nawa. Kościół oraz dobudowane kaplice i zakrystia zostały przykryte miedzianymi dachami siodłowymi. Przy końcu nawy od wschodu na dachu nadwieszono wieżyczkę na sygnaturkę w formie latarni zwieńczonej baniastym hełmem. Podobną, bardziej przysadzistą wieżyczkę umieszczono na dachu kaplicy północnej. Elewacje zewnętrzne przeprute półokrągłymi oknami artykułowano za pomocą pilastrów o prostych głowicach wspartych na wysoki cokołach połączonych ze sobą gzymsem, podtrzymujących fazowane belkowanie przechodzące w profilowany gzyms koronujący. Elewacje wieży podzielona na dwie strefy rozdzielone belkowaniem wyłamanym w partii masywu wieżowego. Górna część wieży uzyskała ścięte naroża. W dolnej strefie w przyziemiu urządzono kruchtę, do której wejście na osi flankowane jest masywnym portalem utworzonym z dwóch czworobocznych podpór wspierających trójkątny przyczółek, ponad którym przepruto półokrągłe okno. Ponad gzymsem, w górnej strefie, zastosowano podział ramowy, ujmujący okulus, który pełni partię cokołową wspierającą flankujące górną część wieży pary pilastrów na każdej z czterech elewacji. Pilastry ustawione na postumentach o gładkich trzonach i kompozytowych głowicach wspierają fazowane belkowanie przechodzące w gzyms koronujący. Pomiędzy pilastrami przepruto półokrągłe okna z umieszczonymi nad nimi odcinkami belkowania. Ponad nimi zamontowano tarcze zegarowe. Wieżę zwieńczono baniastym hełmem z sześcioboczną latarnią nakrytą ostrosłupowym zwieńczeniem z krzyżem. Nawa główna otwiera się do kaplic bocznych za pomocą arkady. Wnętrze nakryto sklepieniem żaglastym. Całe wnętrze obiega marmurowa okładzina w formie boazerii. Chór muzyczny z prospektem organowym zajmuje całą szerokość nawy, wspierając się na dwóch filarach połączonych arkadą. Prosta balustrada chóru nad arkadą jest nieznacznie wypukła. W prezbiterium ustawiono ołtarz główny, a w kaplicach ołtarze boczne. Na ścianie północnej nawy przy prezbiterium zawieszono ambonę.
Zdjęcie nr 19: Orientowany kościół św. Urbana w Brzeszczach został wzniesiony w układzie czteroprzęsłowej nawy z prostokątnie zamkniętym prezbiterium, na przedłużeniu którego wzniesiono mniejszą, dwupiętrową zakrystię na rzucie prostokąta. Od północy i od południa do nawy dobudowano po jednej kaplicy, łącząc kaplicę południową z dawną zakrystią. Od zachodu do do nawy dostawiono masyw wieżowy z nieznacznie wysuniętą do przodu czworoboczną wieżę, flankowaną po bokach dwoma aneksami tej samej wysokości, co nawa. Kościół oraz dobudowane kaplice i zakrystia zostały przykryte miedzianymi dachami siodłowymi. Przy końcu nawy od wschodu na dachu nadwieszono wieżyczkę na sygnaturkę w formie latarni zwieńczonej baniastym hełmem. Podobną, bardziej przysadzistą wieżyczkę umieszczono na dachu kaplicy północnej. Elewacje zewnętrzne przeprute półokrągłymi oknami artykułowano za pomocą pilastrów o prostych głowicach wspartych na wysoki cokołach połączonych ze sobą gzymsem, podtrzymujących fazowane belkowanie przechodzące w profilowany gzyms koronujący. Elewacje wieży podzielona na dwie strefy rozdzielone belkowaniem wyłamanym w partii masywu wieżowego. Górna część wieży uzyskała ścięte naroża. W dolnej strefie w przyziemiu urządzono kruchtę, do której wejście na osi flankowane jest masywnym portalem utworzonym z dwóch czworobocznych podpór wspierających trójkątny przyczółek, ponad którym przepruto półokrągłe okno. Ponad gzymsem, w górnej strefie, zastosowano podział ramowy, ujmujący okulus, który pełni partię cokołową wspierającą flankujące górną część wieży pary pilastrów na każdej z czterech elewacji. Pilastry ustawione na postumentach o gładkich trzonach i kompozytowych głowicach wspierają fazowane belkowanie przechodzące w gzyms koronujący. Pomiędzy pilastrami przepruto półokrągłe okna z umieszczonymi nad nimi odcinkami belkowania. Ponad nimi zamontowano tarcze zegarowe. Wieżę zwieńczono baniastym hełmem z sześcioboczną latarnią nakrytą ostrosłupowym zwieńczeniem z krzyżem. Nawa główna otwiera się do kaplic bocznych za pomocą arkady. Wnętrze nakryto sklepieniem żaglastym. Całe wnętrze obiega marmurowa okładzina w formie boazerii. Chór muzyczny z prospektem organowym zajmuje całą szerokość nawy, wspierając się na dwóch filarach połączonych arkadą. Prosta balustrada chóru nad arkadą jest nieznacznie wypukła. W prezbiterium ustawiono ołtarz główny, a w kaplicach ołtarze boczne. Na ścianie północnej nawy przy prezbiterium zawieszono ambonę.
Zdjęcie nr 20: Orientowany kościół św. Urbana w Brzeszczach został wzniesiony w układzie czteroprzęsłowej nawy z prostokątnie zamkniętym prezbiterium, na przedłużeniu którego wzniesiono mniejszą, dwupiętrową zakrystię na rzucie prostokąta. Od północy i od południa do nawy dobudowano po jednej kaplicy, łącząc kaplicę południową z dawną zakrystią. Od zachodu do do nawy dostawiono masyw wieżowy z nieznacznie wysuniętą do przodu czworoboczną wieżę, flankowaną po bokach dwoma aneksami tej samej wysokości, co nawa. Kościół oraz dobudowane kaplice i zakrystia zostały przykryte miedzianymi dachami siodłowymi. Przy końcu nawy od wschodu na dachu nadwieszono wieżyczkę na sygnaturkę w formie latarni zwieńczonej baniastym hełmem. Podobną, bardziej przysadzistą wieżyczkę umieszczono na dachu kaplicy północnej. Elewacje zewnętrzne przeprute półokrągłymi oknami artykułowano za pomocą pilastrów o prostych głowicach wspartych na wysoki cokołach połączonych ze sobą gzymsem, podtrzymujących fazowane belkowanie przechodzące w profilowany gzyms koronujący. Elewacje wieży podzielona na dwie strefy rozdzielone belkowaniem wyłamanym w partii masywu wieżowego. Górna część wieży uzyskała ścięte naroża. W dolnej strefie w przyziemiu urządzono kruchtę, do której wejście na osi flankowane jest masywnym portalem utworzonym z dwóch czworobocznych podpór wspierających trójkątny przyczółek, ponad którym przepruto półokrągłe okno. Ponad gzymsem, w górnej strefie, zastosowano podział ramowy, ujmujący okulus, który pełni partię cokołową wspierającą flankujące górną część wieży pary pilastrów na każdej z czterech elewacji. Pilastry ustawione na postumentach o gładkich trzonach i kompozytowych głowicach wspierają fazowane belkowanie przechodzące w gzyms koronujący. Pomiędzy pilastrami przepruto półokrągłe okna z umieszczonymi nad nimi odcinkami belkowania. Ponad nimi zamontowano tarcze zegarowe. Wieżę zwieńczono baniastym hełmem z sześcioboczną latarnią nakrytą ostrosłupowym zwieńczeniem z krzyżem. Nawa główna otwiera się do kaplic bocznych za pomocą arkady. Wnętrze nakryto sklepieniem żaglastym. Całe wnętrze obiega marmurowa okładzina w formie boazerii. Chór muzyczny z prospektem organowym zajmuje całą szerokość nawy, wspierając się na dwóch filarach połączonych arkadą. Prosta balustrada chóru nad arkadą jest nieznacznie wypukła. W prezbiterium ustawiono ołtarz główny, a w kaplicach ołtarze boczne. Na ścianie północnej nawy przy prezbiterium zawieszono ambonę.
Zdjęcie nr 21: Orientowany kościół św. Urbana w Brzeszczach został wzniesiony w układzie czteroprzęsłowej nawy z prostokątnie zamkniętym prezbiterium, na przedłużeniu którego wzniesiono mniejszą, dwupiętrową zakrystię na rzucie prostokąta. Od północy i od południa do nawy dobudowano po jednej kaplicy, łącząc kaplicę południową z dawną zakrystią. Od zachodu do do nawy dostawiono masyw wieżowy z nieznacznie wysuniętą do przodu czworoboczną wieżę, flankowaną po bokach dwoma aneksami tej samej wysokości, co nawa. Kościół oraz dobudowane kaplice i zakrystia zostały przykryte miedzianymi dachami siodłowymi. Przy końcu nawy od wschodu na dachu nadwieszono wieżyczkę na sygnaturkę w formie latarni zwieńczonej baniastym hełmem. Podobną, bardziej przysadzistą wieżyczkę umieszczono na dachu kaplicy północnej. Elewacje zewnętrzne przeprute półokrągłymi oknami artykułowano za pomocą pilastrów o prostych głowicach wspartych na wysoki cokołach połączonych ze sobą gzymsem, podtrzymujących fazowane belkowanie przechodzące w profilowany gzyms koronujący. Elewacje wieży podzielona na dwie strefy rozdzielone belkowaniem wyłamanym w partii masywu wieżowego. Górna część wieży uzyskała ścięte naroża. W dolnej strefie w przyziemiu urządzono kruchtę, do której wejście na osi flankowane jest masywnym portalem utworzonym z dwóch czworobocznych podpór wspierających trójkątny przyczółek, ponad którym przepruto półokrągłe okno. Ponad gzymsem, w górnej strefie, zastosowano podział ramowy, ujmujący okulus, który pełni partię cokołową wspierającą flankujące górną część wieży pary pilastrów na każdej z czterech elewacji. Pilastry ustawione na postumentach o gładkich trzonach i kompozytowych głowicach wspierają fazowane belkowanie przechodzące w gzyms koronujący. Pomiędzy pilastrami przepruto półokrągłe okna z umieszczonymi nad nimi odcinkami belkowania. Ponad nimi zamontowano tarcze zegarowe. Wieżę zwieńczono baniastym hełmem z sześcioboczną latarnią nakrytą ostrosłupowym zwieńczeniem z krzyżem. Nawa główna otwiera się do kaplic bocznych za pomocą arkady. Wnętrze nakryto sklepieniem żaglastym. Całe wnętrze obiega marmurowa okładzina w formie boazerii. Chór muzyczny z prospektem organowym zajmuje całą szerokość nawy, wspierając się na dwóch filarach połączonych arkadą. Prosta balustrada chóru nad arkadą jest nieznacznie wypukła. W prezbiterium ustawiono ołtarz główny, a w kaplicach ołtarze boczne. Na ścianie północnej nawy przy prezbiterium zawieszono ambonę.
Zdjęcie nr 22: Orientowany kościół św. Urbana w Brzeszczach został wzniesiony w układzie czteroprzęsłowej nawy z prostokątnie zamkniętym prezbiterium, na przedłużeniu którego wzniesiono mniejszą, dwupiętrową zakrystię na rzucie prostokąta. Od północy i od południa do nawy dobudowano po jednej kaplicy, łącząc kaplicę południową z dawną zakrystią. Od zachodu do do nawy dostawiono masyw wieżowy z nieznacznie wysuniętą do przodu czworoboczną wieżę, flankowaną po bokach dwoma aneksami tej samej wysokości, co nawa. Kościół oraz dobudowane kaplice i zakrystia zostały przykryte miedzianymi dachami siodłowymi. Przy końcu nawy od wschodu na dachu nadwieszono wieżyczkę na sygnaturkę w formie latarni zwieńczonej baniastym hełmem. Podobną, bardziej przysadzistą wieżyczkę umieszczono na dachu kaplicy północnej. Elewacje zewnętrzne przeprute półokrągłymi oknami artykułowano za pomocą pilastrów o prostych głowicach wspartych na wysoki cokołach połączonych ze sobą gzymsem, podtrzymujących fazowane belkowanie przechodzące w profilowany gzyms koronujący. Elewacje wieży podzielona na dwie strefy rozdzielone belkowaniem wyłamanym w partii masywu wieżowego. Górna część wieży uzyskała ścięte naroża. W dolnej strefie w przyziemiu urządzono kruchtę, do której wejście na osi flankowane jest masywnym portalem utworzonym z dwóch czworobocznych podpór wspierających trójkątny przyczółek, ponad którym przepruto półokrągłe okno. Ponad gzymsem, w górnej strefie, zastosowano podział ramowy, ujmujący okulus, który pełni partię cokołową wspierającą flankujące górną część wieży pary pilastrów na każdej z czterech elewacji. Pilastry ustawione na postumentach o gładkich trzonach i kompozytowych głowicach wspierają fazowane belkowanie przechodzące w gzyms koronujący. Pomiędzy pilastrami przepruto półokrągłe okna z umieszczonymi nad nimi odcinkami belkowania. Ponad nimi zamontowano tarcze zegarowe. Wieżę zwieńczono baniastym hełmem z sześcioboczną latarnią nakrytą ostrosłupowym zwieńczeniem z krzyżem. Nawa główna otwiera się do kaplic bocznych za pomocą arkady. Wnętrze nakryto sklepieniem żaglastym. Całe wnętrze obiega marmurowa okładzina w formie boazerii. Chór muzyczny z prospektem organowym zajmuje całą szerokość nawy, wspierając się na dwóch filarach połączonych arkadą. Prosta balustrada chóru nad arkadą jest nieznacznie wypukła. W prezbiterium ustawiono ołtarz główny, a w kaplicach ołtarze boczne. Na ścianie północnej nawy przy prezbiterium zawieszono ambonę.

Kościół św. Urbana

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
oświęcimski
Gmina
Brzeszcze
Miejscowość
Brzeszcze
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Bielsko-Żywiecka
Parafia
Św. Urbana
Identyfikator
DZIELO/24335
Kategoria
kościół
Dookreślenie zabytku
kościół
Ilość
1
Czas powstania
lata 1874-1876
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Brzseszcze
Technika i materiał
kamień, cegła, zaprawa, techniki murarskie i ciesielskie
Autor noty katalogowej
ks. Szymon Tracz
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Kościół św. Urbana wzniesiono w stylu neobarokowym w latach 1874-1876. Uroczyście poświęcono go 29 sierpnia 1876 roku, natomiast 3 września 1908 roku świątynie konsekrował biskup Anatol Nowak. W latach 1934-1935 została dobudowana do nawy kaplica Pana Jezusa Ukrzyżowanego, natomiast w latach 1952-1953 nowa zakrystia razem z umieszczoną nad nią salą katechetyczną (dawna zakrystia została przebudowana na kaplicę). W prezbiterium znajduje się ołtarz główny wykonany w latach 1891-1892 przez krakowskiego rzeźbiarza Kazimierza Chodzińskiego. Dzięki staraniom brzeszczanina ks. Józefa Bielenina 1892 roku do kościoła trafiły dwa barokowe ołtarze z kościoła Mariackiego w Krakowie. W 1970 roku w prezbiterium ustawiono nowy ołtarz posoborowy, który zastąpiono w 1992 roku. W latach 1950-1951 sklepienie świątyni ozdobiono freskami pędzla artysty malarza Mariana Konarskiego z Krzeszowic.

Opis

Orientowany kościół św. Urbana w Brzeszczach został wzniesiony w układzie czteroprzęsłowej nawy z prostokątnie zamkniętym prezbiterium, na przedłużeniu którego wzniesiono mniejszą, dwupiętrową zakrystię na rzucie prostokąta. Od północy i od południa do nawy dobudowano po jednej kaplicy, łącząc kaplicę południową z dawną zakrystią. Od zachodu do do nawy dostawiono masyw wieżowy z nieznacznie wysuniętą do przodu czworoboczną wieżę, flankowaną po bokach dwoma aneksami tej samej wysokości, co nawa. Kościół oraz dobudowane kaplice i zakrystia zostały przykryte miedzianymi dachami siodłowymi. Przy końcu nawy od wschodu na dachu nadwieszono wieżyczkę na sygnaturkę w formie latarni zwieńczonej baniastym hełmem. Podobną, bardziej przysadzistą wieżyczkę umieszczono na dachu kaplicy północnej. Elewacje zewnętrzne przeprute półokrągłymi oknami artykułowano za pomocą pilastrów o prostych głowicach wspartych na wysoki cokołach połączonych ze sobą gzymsem, podtrzymujących fazowane belkowanie przechodzące w profilowany gzyms koronujący. Elewacje wieży podzielona na dwie strefy rozdzielone belkowaniem wyłamanym w partii masywu wieżowego. Górna część wieży uzyskała ścięte naroża. W dolnej strefie w przyziemiu urządzono kruchtę, do której wejście na osi flankowane jest masywnym portalem utworzonym z dwóch czworobocznych podpór wspierających trójkątny przyczółek, ponad którym przepruto półokrągłe okno. Ponad gzymsem, w górnej strefie, zastosowano podział ramowy, ujmujący okulus, który pełni partię cokołową wspierającą flankujące górną część wieży pary pilastrów na każdej z czterech elewacji. Pilastry ustawione na postumentach o gładkich trzonach i kompozytowych głowicach wspierają fazowane belkowanie przechodzące w gzyms koronujący. Pomiędzy pilastrami przepruto półokrągłe okna z umieszczonymi nad nimi odcinkami belkowania. Ponad nimi zamontowano tarcze zegarowe. Wieżę zwieńczono baniastym hełmem z sześcioboczną latarnią nakrytą ostrosłupowym zwieńczeniem z krzyżem. Nawa główna otwiera się do kaplic bocznych za pomocą arkady. Wnętrze nakryto sklepieniem żaglastym. Całe wnętrze obiega marmurowa okładzina w formie boazerii. Chór muzyczny z prospektem organowym zajmuje całą szerokość nawy, wspierając się na dwóch filarach połączonych arkadą. Prosta balustrada chóru nad arkadą jest nieznacznie wypukła. W prezbiterium ustawiono ołtarz główny, a w kaplicach ołtarze boczne. Na ścianie północnej nawy przy prezbiterium zawieszono ambonę.

Zarys problematyki artystycznej

Kościół w Brzeszczach wpisuje się w rozwiązanie przestrzenne powstałe na bazie kościoła w typie Musternkirchen w wariancie dla 1000 osób, popularnego w monarchii austriackiej, a później austro-węgierskiej w XIX wieku. Podział elewacji zewnętrznych, a zwłaszcza wieży na myśl przywodzi realizację Emanuela Rosta w Wieprzu koło Andrychowa z lat 1880-1890. Rost znany był z rozwiązań realizowanych w duchu historycyzmu (np. kościół Wniebowzięcia NMP w Dziedziczch z 1890 roku, ratusz w Białej z 1897 roku, kościół św. Jana Chrzciciela w Komorowicach wg projektu z 1907 roku), stąd też nadawał projektowanym przez siebie kościołom estetykę wyraźnie czerpiącą z późnobarokowych form (dekoracja i hełm wieży), wzbogaconych o wzorce neoklasycystyczne (podziały elewacji zewnętrznych oraz wewnętrznych uzyskane za pomocą wprowadzonych pilastrów i płycin oraz trójkątnych przyczółków), co można zauważyć w Brzeszczach.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry. Gruntowną konserwację kościoła wraz z wyposażeniem przeprowadzono w latach 2014-2017.

Literatura

Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1, Województwo krakowskie, red. J. Szablowski, Warszawa 1953, s. 506;
Pałacyk Rosta. Intrygujące piękno detali, red. A. Bojanowicz-Pollakowa, Bielsko-Biała 2012, s. 10–11;
S. Klajman, Pod opieką Wszystkich Świętych, Wieprz 2018, s. 59-79.

Streszczenie

Kościół św. Urbana wzniesiono w stylu neobarokowym w latach 1874-1876. Uroczyście poświęcono go 29 sierpnia 1876 roku, natomiast 3 września 1908 roku świątynie konsekrował biskup Anatol Nowak. W latach 1934-1935 została dobudowana do nawy kaplica Pana Jezusa Ukrzyżowanego, natomiast w latach 1952-1953 nowa zakrystia razem z umieszczoną nad nią salą katechetyczną. Być może kościół projektował bielski architekt Emanuel Rost, który w takiej samej prawie formie wzniósł w latach 1880-1890 kościół w Wieprzu koło Andrychowa.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Przyścienna, wisząca ambona składa się z kosza i prowadzących do niego jednobiegowych schodów z balustradą, zaplecka oraz baldachimu. Wieloboczny kosz ustawiono na profilowanym, łamanym cokole. Poniżej widoczne jest podwieszenie utworzone ze zmniejszających się profilów układających się w spłaszczony stożek. Boki kosza artykułowano za pomocą diagonalnie ustawionych filarków na cokolikach podtrzymujących imposty z profilowanym i łamanym belkowaniem. Trzony filarków ozdobiono prostokątnymi płycinami z rozetą w środku. Płaszczyzny pomiędzy filarkami udekorowano prostokątnymi płycinami obwiedzionymi obramieniami z wolich oczu z geometryzowanym, płaskorzeźbionym ornamentem roślinno-kwiatowym w polu. Płyciny pomiędzy impostami przy górnych krawędziach ozdobiono ornamentem kostkowym. Zaplecek ambony ujęto dwoma pilastrami o płaskich głowicach zdobionych motywem stylizowanych liści. Trzony pilastrów przedzielono na środku medalionem z rozetą i dwiema palmetami. Pomiędzy pilastrami umieszczono pole obrazowe w kształcie wydłużonego prostokąta o ściętych narożach w części górnej. W polu znajduje się obraz z całopostaciowym przedstawieniem Chrystusa jako Dobrego Pasterza. Ponad zapleckiem zawieszono wieloboczny baldachim utworzony z łamanego, profilowanego belkowania i podwieszonego lambrekinu, zwieńczony wielobocznymi spływami, na szczycie których umieszczono na poduszce zamkniętą księgę, a za nią na obłokach w otoczeniu promieni dwie tablice Dekalogu. Strukturę architektoniczną ambony polichromowano w kolorze opalizującej zieleni, profile, ornamenty wyzłocona, a tablice Dekalogu i obłoki posrebrzono.
ambona
ambona
Zdjęcie nr 1: Feretron tworzy dwustronne pole obrazowe w kształcie stojącego prostokąta, zamknięte w ramę dekorowaną motywem palmetowym, ujęte z trzech stron ornamentalnym, płaskorzeźbionym obramieniem utworzonym ze stylizowanej wici roślinnej. Obramieni na górnej ramie flankuje owalny medalion z monogramem maryjnym na awersie i chrystogramem "IHS" na rewersie. Całość przymocowana jest do prostopadłościennego, wydłużonego i profilowanego postumentu przeprutego po bokach otworami na drążki do noszenia. Pomiędzy nimi umiejscowiono niewielki ornament roślinny. W centrum kompozycji, w obrazie z Matką Boską Pocieszenia, ukazano siedzącą frontalnie na brązowo-białych obłokach Madonnę z Dzieciątkiem. Maryja ma lekko pochyloną głowę w lewo, ujętą w trzech czwartych. Lewą ręką podtrzymuje siedzącego na jej kolanach małego Jezusa, w prawej, uniesionej i zgiętej w łokciu trzyma brązowy pasek. Madonna ma owalną twarz okoloną brązowymi włosami, wysokie czoło, wydatny, prosty nos i usta. Jej spojrzenie skierowane jest przed siebie. Ma odsłoniętą głowę z długimi, brązowymi włosami spływającymi na ramiona. Na głowie ma złotą, zamknietą koronę z krzyżykiem. Ubrana jest w suknię i płaszcz narzucony na ramiona i częściowo okrywający połą jej kolana. Głowę Marii otaczają złote promienie. Siedzące na jej kolanach Dzieciątko zostało ukazane frontalnie. Jezus w opuszczonej, lewej ręce trzyma pasek, natomiast wyciągniętą prawą błogosławi. Ma owalną twarz z wysokim czołem, rumiane policzki, wydatny nos i usta. Jego spojrzenie skierowane jest w stronę widza. Na głowie ma krótkie, jasnobrązowe włosy odsłaniające lewe ucho. Ubrany jest w luźną tunikę, spod której widać bosą stopę. Po bokach Matki Boskiej na jasnoochrowo-brązowym tle ukazano w rzędach po pięć uskrzydlonych główek anielskich. Poniżej Madonny z lewej strony obrazu klęczy św. Augustyn, a z prawej św. Monika. Oboje zostali ujęci w trzech czwartych. Augustyn w zakonnej kukuli z pastorałem w prawej ręce trzyma otrzymanym od Marii pasek w wyciągniętej lewej. Jest to starszy mężczyzna o twarzy z jasną karnacją, wydatnym nosie i ustach otoczoną krótkimi włosami z wyciętą tonsurą i podobnym zarostem. Z jego lewej strony przy kolanach leży mitra biskupia i zamknięta księga. Z kolei św. Monika ujęta została klęcząc w profilu w lewo. Ma pociągłą twarz o jasnej karnacji, z drobnym nosem i ustami. Jej głowę okrywa chusta spływająca na obfitą suknię. Na obrazie partie szat wszystkich przedstawionych osób oraz skrzydła anielskich główek i atrybuty św. Augustyna okrywają złocone i srebrzone sukienki wotywne, odsłaniające tylko partie twarzy i dłoni. Także wokół Madonny umieszczono ostro zakończone i profilowane złocone promienie. Na rewersie w polu obrazowym feretronu ukazano Matkę Boską Różańcową w otoczeniu tajemnic różańcowych. W centrum kompozycji na jasnym tle przedstawiono stojącą Madonnę z Dzieciątkiem, która depcze węża. Ujęta frontalnie w kontrapoście Maria obiema rękami podtrzymuje na prawym ramieniu Dzieciątko. Ma owalną twarz o jasnej karnacji, prostym nosie i wąskich ustach, o spojrzeniu skierowanym na widza. Ubrana jest w maforion odsłaniający spodnią suknię. Matka Boska stoi na półksiężycu depcząc węża trzymającego w paszczy jabłko. Trzymane przez nią Dzieciątko ujęto w trzech czwartych w prawo. Prawą ręką zdaje się błogosławić lewą wyciąga w stronę twarzy matki. Jezus ma pucułowatą twarz o jasnej karnacji i rumianych policzkach z drobnym nosem i ustami. Jego głowę otaczają krótkie, brązowe włosy odsłaniające lewe ucho. Mały Jezus ubrany jest w tunikę przepasaną w pasie. Szaty Marii i Dzieciątka przykrywa wotywna, złocona sukienka powtarzająca zapewne układ malowanych draperii. Ponad głową Madonny dwóch aniołów unosi zamkniętą koronę, trzymając w dłoniach lilie. Także ich szaty oraz korona pokryte są złoconymi sukienkami wotywnymi. Wokół Matki Boskiej rozmieszczono owalne medaliony malowane w piętnaście tajemnic Różańca świętego z podpisami każdego przedstawienia. Ich narracja rozpoczyna się nad głową Madonny. Każda ze scen oparta jest o kilkuosobową kompozycję. Idąc w lewo namalowano: Zwiastowanie Marii, Nawiedzenie św. Elżbiety, Boże Narodzenie, Ofiarowanie w świątyni, Znalezienie w świątyni, Modlitwa w Ogrójcu, Biczowanie, Cierniem ukoronowanie, Niesienie krzyża, Ukrzyżowanie, Zmartwychwstanie, Wniebowstąpienie, Zesłanie Ducha Świętego, Wniebowzięcie Marii, Ukoronowanie Marii w niebie. Pomiędzy medalionami namalowano czerwone róże, a wszystkie medaliony obramienia ciemny różaniec, zakończony krzyżykiem widocznym na osi kompozycji.
feretron
feretron z obrazami Matki Boskiej Pocieszenia i Matki Boskiej Różańcowej
Zdjęcie nr 1: Feretron tworzy dwustronne pole obrazowe w kształcie stojącego prostokąta, zamknięte w ramę dekorowaną motywem palmetowym, ujęte z trzech stron fazowanymi listwami. Górną listwę udekorowano ażurowym, złoconym ornamentem utworzonym ze stylizowanej wici roślinnej flankującej owalny medalion z chrystogramem "IHS" na awersie i monogramem maryjnym na rewersie, zwieńczonym krzyżem. Całość przymocowana jest do prostopadłościennego, wydłużonego i profilowanego postumentu przeprutego po bokach otworami na drążki do noszenia. Dolną krawędź postumentu dekoruje płaskorzeźbiony ornament z motywem liścia palmetowego. Na awersie umieszczono obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem Najświętszego Serca Pana Jezusa. Zbawiciel został ukazany frontalnie w dwóch trzecich postaci. Jezus by móc ukazać swoje Boskie Serce rozsuwa na piersi obiema przebitymi rękami tunikę. Płonące serce ściśnięte korona cierniową otaczają złociste promienie. Z rany oraz u góry serca widać wydobywające się płomienie. Twarz Chrystusa o jasnej karnacji i rumianych policzkach jest pociągła. Otaczają je długie brązowe włosy spływające puklami na ramiona oraz brązowa, krótka broda. Charakteryzuje się ona wysokim czołem, długim, wąskim nosem i wydatnymi ustami. Chrystus szeroko otwartymi niebieskimi oczami wpatruje się w widza. Jego głowę otaczają złociste promienie. Ubrany jest w luźną, tunikę przewiązaną w pasie szarfą i narzucony na ramiona płaszcz, którego prawa poła przerzucona jest przez prawe przedramię. Zbawiciel został ukazany na jasnobrązowym tle. Partie szat przykrywa drewniana, złocona sukienka zdobiona w wypukłe kwiatuszki. Podobnie i namalowane promienie przykryto złoconymi, profilowanymi promieniami ostro zakończonymi w jaskółczy ogon. Na rewersie pola obrazowego feretronu umieszczono wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej. Madonna została ukazana frontalnie w półpostaci. Prawą ręką wskazuje na trzymane na lewym ramieniu Dzieciątko Jezus. Jej podłużną twarz o ciemnej karnacji charakteryzuje wydatny, prosty nos, migdałowe oczy, mięsiste usta oraz dwa równoległe cięcia widoczne na prawym policzku. Na głowie ma maforion lamowany taśmą z klejnotami, odsłaniający fragment sukni na piersi oraz prawy jej rękaw. Maria ma na głowie wysoką koronę o obłych sterczynach dekorowaną imitacją pereł oraz kamieni szlachetnych. Dzieciątko zostało ujęte w trzech czwartych z głową zwróconą w lewą stronę. Prawą rękę wznosi w geście błogosławieństwa, w lewej natomiast trzyma gruby kodeks Ewangelii. Mały Jezus ma owalną twarz o ciemnej karnacji. Widoczny jest wydatny nos i usta oraz szeroko otwarte oczy. Ma na sobie tunikę lamowaną taśmą z klejnotami. Głowę Chrystusa wieńczy wysoka korona, kształtem i dekoracją zbliżona do korony Madonny. Głowy postaci otaczają zębate nimby wpisane w okręgi, poszerzone o czerwonożółty otok ze złotymi promieniami widocznymi na jasnoniebieskim tle obrazu. Obie postacie przykrywają złocone sukienki wotywne odsłaniające jedynie partie twarzy, dłoni i stóp oraz korony i nimby z ostro zakończonymi promieniami.
feretron
feretron z obrazami Najświętsze Serce Jezusa i Matka Boska Częstochowska
Zdjęcie nr 1: Feretron tworzy dwustronne pole obrazowe w kształcie stojącego prostokąta, zamknięte w profilowaną ramę, ujęte z trzech stron ornamentalnym, płaskorzeźbionym obramieniem utowrzonym z winnej latorośli. Obramieni na górnej ramie flankuje owalny medalion z monogramem maryjnym na awersie i chrystogramem "IHS" na rewersie. Całość przymocowana jest do prostopadłościennego, wydłużonego i profilowanego postumentu przeprutego po bokach otworami na drążki do noszenia. Pomiędzy nimi umiejscowiono niewielki ornament roślinny. Na awersie umieszczono obraz w kształcie stojącego prostokąta z wyobrażeniem Marii jako Królowej Nieba. W centrum kompozycji przedstawiono frontalnie stojącą na brązowobiałych obłokach Matkę Boską z rozłożonymi rękami. Madonna w prawej ręce trzyma berło, a w lewej wielokwietną gałązkę. Matka Boża lekko pochylając głowę w lewo ma owalną twarz o rumianych policzkach, wydatny nos i pełne usta. Jej głowę otaczają długie, ciemne włosy spływające na ramiona. Na głowie ortoczonej fantazyjnym nimbem ma złotą, zamkniętą koronę. Ubrana jest w długą suknię przewiązaną w talii oraz równomiernie opadający na jej ramiona spięty pod szyją płaszcz. Elementy stroju Marii przykrywa srebrzona i złocona sukieka wotywna. Po obu jej stronach ukazano jedną nad drugą rodzielone postzacią Madonny trzy pary muzykujących aniołków. Górna para w zielonych tunikach gra na flecie i trąbce. Środkowa w czerwono-różowych szatach gra na skrzypcach i kontrabasie, a ostania w niebiesakich tunikach na trąbkach. Dolną cześć kompozycji flankują kanelowane pilastry z korynckimi kapitelami. Na ich tle na postumentach z prawej strony przedstawiono w całej postaci stojacego św. Piotra w niebieskiej tunice i ochrowym płaszczu z kluczami w ręce, a z lewej św. Pawła Apostoła w zielonej tunice i czerwonym płaszczu z mieczem w lewej ręce. Na postumentach widnieją podpisy: "Ś[więty] Piotr" i "Ś[więty] Paweł". Na głowicach pilastrów z prawej strony wyobrażono w różowej tunice św. Michała Archanioła z wagą w rece, a z prawej Archanioła Gabriela w czerwono-niebiskich szatach z krzyżem i lilią w dłoniach. Ponad Marią przedatwiono na jasnoochrowym tle Trójcę Świętą siedzącą na obłokach. Z prawej strony ukazano frontalnie ujętego Boga Ojca wyobrażonego jako siwobrodego starca o bujnych siwych włosach. W prawej ręce trzyma złote berło, lewą zaś wyciąga przed siebie. Bóg Ojciec lewą nogę ugiętą w kolanie wspiera o obłoki. Jego twarz charakteryzuje jasna karnacja, szeroko otwarte oczy, wydatny nos i usta. Wokół głowy widać trójkąt. Ubrany jest w bladoniebieską tunikę i zielony płaszcz lamowany perełkami. Naprzeciw Boga Ojca z lewej strony siedzi Chrystus, który ma nieznacznie skrzyżowane nogi. Zbawiciel trzymający oburącz na wysokości ramienia drewniany krzyż, został przedstawiony w trzech czwartych w prawo. Jest to dojrzały mężczyzna o pociągłej twarzy okolonej brązowymi, długimi włosami spływającymi na ramiona oraz brodą. Ma jasną karnację, prosty nos i wydatne usta. Nagi tors okrywa czerwony płaszcz odsłaniający stopy. Na dłoniach i stopach widoczne są rany po gwoździach. Głowę Jezusa okala fantazyjny nimb. Powyżej obu postaci unosi się widziana z profilu gołębica Ducha Świętego w promienistym otoku. Na rewersie umieszczono czworoboczny obraz w kształcie stojacego prostokąta z przedsatwieniem Marii jako Królowej Aniołów. W centrum kompozycji na tle obłoków w otoczeniu aniołów ukazano stojącą frontalnie Marię trzymającą obiema rękami na lewym przedramieniu Małego Jezusa. Maria ma lekko pochyloną głowę w prawo z owalną twarzą, jasną karnacją oraz drobnym nosem i ustami. Ubrana jest w maforion i suknię, które w całości pokrywa srebrzona sukienka wotywna. Dzieciątko ma rozłożone obie rączki. Ma owalną twarz o jasnej karnacji drobny nos i usta. Ubrane jest w tunikę przykrytą srebrzoną sukienka wotywną odsłaniającą częściowo skrzyżowane nogi. Wokół Madonny ukazano siedem igrajacych na tle obłoków aniołów w róznokolorowych tunikach trzymający girlandę z różnokolorowych róż.
feretron
feretron z obrazami Matki Boskiej Królowej Nieba i Matki Boskiej Królowej Aniołów
Zdjęcie nr 1: Feretron tworzy dwustronne pole obrazowe w kształcie stojącego prostokąta, zamknięte w ramę dekorowaną motywem palmetowym, ujęte z trzech stron ornamentalnym, płaskorzeźbionym obramieniem utowrzonym z kwiatów i liści. Obramieni na górnej ramie flankuje owalny medalion monogramem maryjnym na awersie i chrystogramem "IHS" na rewersie. Całość przymocowana jest do prostopadłościennego, wydłużonego i profilowanego postumentu przeprutego po bokach otworami na drążki do noszenia. Dolną krawędź postumentu dekoruje płaskorzeźbiony ornament z motywem liścia palmetowego. Na awersie feretronu usytuowano wizerunek Matki Boskiej Śnieżnej. Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. W centrum kompozycji przedstawiono frontalnie w półpostaci Matkę Boską z Dzieciątkiem na lewym ramieniu. Maria podtrzymuje małego Jezusa obiema, skrzyżowanymi rękami, trzymając równocześnie w prawej dłoni chustę. Jej głowa została ujęta nieznacznie w trzech czwartych w prawo. Madonna ma pociągłą twarz o jasnej karnacji i mocnych rysach, z wydatnym nosem i pełnych ustach. Ubrana jest w niebieski maforion lamowany złotą taśmą i podbity grynszpanową zielenią. Spod maforionu widać różową suknię. Trzymane przez Madonnę Dzieciątko jest zwrócone w jej stronę w trzech czwartych. Mały Jezus lewą ręka podtrzymuje przy boku księgę Ewangelii. Natomiast nieznacznie usztywnioną i wyciągniętą przed siebie prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa. Jezus ma okrągłą twarz o jasnej karnacji, pełnych ustach i rumianych policzkach, okoloną jasnobrązowymi, włosami sięgającymi ramion. Ubrany jest w różowobiałą tunikę lamowaną złocistą taśmą pod szyją i przy rękawach. Spod tuniki widać jego bose stopy. Maria i Jezus na głowie mają złote korony ze sterczynami utworzonymi ze stylizowanych lilii heraldycznych. Głowy obu postaci otaczają świetliste nimby oraz dwanaście gwiazdek. Całość wyobrażono na posrebrzonym tle. Na rewersie umieszczono scenę koronacji Marii na złotym tle. Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. W centrum kompozycji ukazano klęczącą na obłokach Madonnę pomiędzy widocznym z lewej strony Chrystusem, a Bogiem Ojcem z prawej. Matka Boska została ujęta w trzech czwartych w prawo. Ma lekko pochyloną głowę oraz modlitewnie złożone na piersi ręce. Marię przedstawiono jako młodą dziewczynę z odkrytą głową otoczoną brązowymi, długimu włosami spływającymi na plecy. Jej twarz o jasnej karnacji, okrągłych, rumianych policzkach charkateryzuje prosty nos i wąskie usta. Ubrana jest w różową suknię z dużym dekoltem obszytym złotą taśmą oraz w niebieski płaszcz zsunięty na oba przedramienia. Z prawej strony wyobrażono siędzącego na brązowobiałych obłokach Boga Ojca. Jest to sędziwy starzec ujęty w trzech czwartych w prawo. Prawą ręką podtrzymuję koronę nad głową Marii, a w lewej opartej o widoczny we fragmencie niebieski glob trzyma złote berło. Ma pociągłą twarz z wysokim czołem i jasną karnacją okoloną siwymi włosami i długą brodą. Ubrany jest w grynszapnową tunikę przewiązaną w pasie i przerzucony przez ramiona ochrowy płaszcz podbity jasnym fioletem. Jego głowę ukazno na tle żółtego trójkąta. Z lewej strony Madonny przedstawiono siedzącego na obłokach Chrystusa ujętego w trzech czwartych w prawo z głową widoczną w profilu. Zbawiciel lewą ręką podtrzymuje nad głową Marii złotą koronę, a w prawej drewniany krzyż oparty o ramię. Ma pociągłą twarz o jasnej karnacji, migdałowych oczach, wydatnym nosie i ustach, otoczoną krótką, brązową brodą i włosami spływającymi na plecy. Jego nagi tors z zaznaczoną raną prawego boku okrywa czerwona tkanina przerzucona przez lewe ramię i zasłaniając jego nogi. Ponad koroną trzymaną przez Boga Ojca i Chrystusa widoczna jest gołębica Ducha Świętego.
feretron
feretron z obrazami Matki Boskiej z Dzieciątiem i Koronacji Marii
Zdjęcie nr 1: Podstawa na rzucie ośmioboku, z profilowanym uskokiem. Trzon czterostrefowy, uskokowy, z dolną strefą czworoboczną, przechodzącą w sześciobok. Górna część trzonu z romboidalnymi, fazowanymi wgłębieniami. Czara z polami o fazowanych krawędziach i podwójnych ostrołukach wypełnionych motywami liści. Pokrywa mosiężna, półkulista, dołem i górą obwiedziona ażurową koroną, zwieńczona cylindrycznym postumentem, z ażurowym pasem i figurą stojącego Jana Chrzciciela z laską pasterską i barankiem.
chrzcielnica
Chrzcielnica

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

ks. Szymon Tracz, "Kościół św. Urbana", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/kosciol-sw-urbana

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności