Płyta epitafijna powstała w czwartej ćwierci XVII wieku (po 1679), zapewne w jednym z dębnickich warsztatów kamieniarskich.
Tablica w kształcie stojącego prostokąta ujęta w profilowane obramienie i obwiedziona cienką bordiurą. W narożach cztery tarcze zwieńczone koronami i ujęte od dołu wiązkami larów mieszczące godła herbów: Junosza, Ślepowron, Doliwa i Sas. Pośrodku inskrypcja „D[EO] O[PTIMO] M[AXIMO] / PiISQ(UE)MANIBVS / MAGNE(FICI) AC G(E)N(ER)OSI OLIM STANISLAI SAMVELIS / IN KALINOW KALINO(WS)KI VENATORIS PALL(A)T(INAT)VS / PODLA(C)HIAE MAGNANIMVS LEGIONEM DVCTOR / INFRACTVS DENISTERANNISIN HOSTES / GLORIOSIS MARTEM CICATRICIBUS SPIRANS / BELLATOR /
TRIBVNALICVS ET CONFEDERATI PAL(LA)T(INAT)VS CRACO/VIENSIS IVDEX ET PRAESES / METROPOLITANAE COMMENTATOR ARCIS / MVNIFICVS CVVLTVS DIVINI FVNDATOR / REGVMAE ET MAGNATVM DELICIAE / EGENORUM PATER / EHEVFATO PROFFRATUS / IN RECTE FACTISAE ET PROLE SUPERSTITE / MAGNUM IMITATURA PARENTEM / AETERNUM DEO ET PATRIAE VICTURUS / CHRISTIANO MORTALISSI MORTALIA COGITAS / IMMORTALEM MOTRUO APPRECARE VITAM / OPTIME MERITVS HEROS VI ANNORUM / E(T) MORTALITATIS STATIONE DECESSIT / DIE XII MENSIS APRILIS AN[N]O 1679”.
Stanisław Samuel Kalinowski był łowczym podlaskim i pułkownikiem królewskim. W latach 1660-1664 pozostawał na służbie u marszałka wielkiego i hetmana polnego koronnego Jerzego Lubomirskiego. Zmarł w 1679 roku i został pochowany w kaplicy bocznej kościoła w Łazanach. Wówczas (lub nieco później) powstała omawiana płyta epitafijna ozdobiona herbami Junosza, Doliwa, Ślepowron i Lis. Treść inskrypcji wskazuje, że pomiędzy rokiem 1660 a 1679 Kalinowski wszedł w posiadanie Łazan. Jerzy Sebastian Lubomirski sprzedał Kalinowskiemu miejscowość wraz z prawem patronatu nad świątynią. W swoim testamencie Stanisław Samuel Kalinowski zapisał świątyni w Łazanach czynsz w wysokości 240 florenów rocznie. Przypisuje mu się także fundację ołtarza noszącego wezwanie św. Stanisława w kaplicy bocznej kościoła w Łazanach, w której został pochowany. Ołtarz ten został usunięty ze świątyni w 1870 roku ze względu na zły stan zachowania.
Dobry, pęknięcie w w górnej części oraz prawym, dolnym rogu płyty.
Płyta epitafijna Stanisława Samuela Kalinowskiego powstała w czwartej ćwierci XVII wieku (po 1679), zapewne w jednym z dębnickich warsztatów kamieniarskich. Stanisław Samuel Kalinowski był łowczym podlaskim i pułkownikiem królewskim. Pomiędzy rokiem 1660 a 1679 kupił od Jerzego Sebastiana Lubomirskiego Łazany wraz z prawem patronatu nad tutejszą świątynią. Zmarł w 1679 roku i został pochowany w kaplicy bocznej kościoła w Łazanach, któremu w testamencie zapisał czynsz w wysokości 240 florenów rocznie i dla którego ufundował ołtarz św. Stanisława (obecnie nieistniejący).
Justyna Kuska, "Epitafium Stanisława Samuela Kalinowskiego", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2023, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-stanislawa-samuela-kalinowskiego