Rzeźba sprawiona do nastawy ołtarza głównego.
Rzeźba pełnoplastyczna, z tyłu drążona. Figura całopostaciowa, zwrócona en face do widza, stojąca w silnym kontrapoście, przechylona do tyłu. Prawą rękę wyciąga w geście błogosławieństwa, lewą odchyloną w bok, przytrzymuje pastorał. Twarz szczupła o wyraźnych rysach, głęboko osadzonych oczach, dużym nosie i niewielkich ustach. Na głowie infuła. Święty ubrany w złoconą albę, srebrzoną komżę, obficie drapowane, odpowiadające skrętowi sylwetki, oraz złoconą kapę spiętą na piersi, z ekspresyjnie rozwianym końcem przy prawym boku. Na dużych dłoniach rękawiczki. Przy prawej nodze świętego Piotrowin, ukazany w półpostaci, patrzący w górę, z rękami złożonymi w geście modlitwy.
Rzeźba barokowa z pierwszej połowy XVIII wieku, wykonana przez rzeźbiarza małopolskiego, zapewne krakowskiego.
Dobry; zabrudzenia, przetarcia polichromii.
Rzeźba drewniana, pełnoplastyczna, z tyłu drążona, polichromowana i złocona; umieszczona nad prawą bramką ołtarza głównego. Całopostaciowe przedstawienie św. Stanisława Biskupa i Męczennika w stroju pontyfikalnym. U jego stóp Piotrowin ukazany w półpostaci. Dzieło rzeźbiarza małopolskiego, zapewne krakowskiego, z pierwszej połowy XVIII wieku.
Andrzej Włodarek, "Św. Stanisław", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-stanislaw-37