Św. Piotr
Zdjęcie nr 1: Rzeźba ścięta z tyłu, drążona, ustawiona na prostokątnej podstawie. Figura zwrócona frontalnie, z głową skierowaną w lewo, uniesiona do góry. Ciało ukazane w kontrapoście, przechylone w tył. Święty lewą rękę kładzie na piersi, w prawej wysuniętej do przodu trzyma skrzyżowane klucze. Jego twarz jest ascetyczna o ostrych rysach, głęboko osadzonych oczach o trójkątnych, wysoko uniesionych powiekach, nos ma niewielki, okrągły, a usta delikatnie rozchylone z widocznym podniebieniem. Twarz okolona krótką brodą, układającą się w dwa pukle. Włosy kręcone, głęboko rzeźbione, opadające na tył szyi. Święty jest ubrany w tunikę o wąskich drapowanych rękawach, ściśle przylegającą do ciała w partii torsu oraz obficie drapowaną i delikatnie łamaną w dolnej części. Płaszcz przewiązany przez biodra z rozwianym zwisem na prawym boku. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty złocone, klucze srebrzone.
Zdjęcie nr 2: Rzeźba ścięta z tyłu, drążona, ustawiona na prostokątnej podstawie. Figura zwrócona frontalnie, z głową skierowaną w lewo, uniesiona do góry. Ciało ukazane w kontrapoście, przechylone w tył. Święty lewą rękę kładzie na piersi, w prawej wysuniętej do przodu trzyma skrzyżowane klucze. Jego twarz jest ascetyczna o ostrych rysach, głęboko osadzonych oczach o trójkątnych, wysoko uniesionych powiekach, nos ma niewielki, okrągły, a usta delikatnie rozchylone z widocznym podniebieniem. Twarz okolona krótką brodą, układającą się w dwa pukle. Włosy kręcone, głęboko rzeźbione, opadające na tył szyi. Święty jest ubrany w tunikę o wąskich drapowanych rękawach, ściśle przylegającą do ciała w partii torsu oraz obficie drapowaną i delikatnie łamaną w dolnej części. Płaszcz przewiązany przez biodra z rozwianym zwisem na prawym boku. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty złocone, klucze srebrzone.
Zdjęcie nr 3: Rzeźba ścięta z tyłu, drążona, ustawiona na prostokątnej podstawie. Figura zwrócona frontalnie, z głową skierowaną w lewo, uniesiona do góry. Ciało ukazane w kontrapoście, przechylone w tył. Święty lewą rękę kładzie na piersi, w prawej wysuniętej do przodu trzyma skrzyżowane klucze. Jego twarz jest ascetyczna o ostrych rysach, głęboko osadzonych oczach o trójkątnych, wysoko uniesionych powiekach, nos ma niewielki, okrągły, a usta delikatnie rozchylone z widocznym podniebieniem. Twarz okolona krótką brodą, układającą się w dwa pukle. Włosy kręcone, głęboko rzeźbione, opadające na tył szyi. Święty jest ubrany w tunikę o wąskich drapowanych rękawach, ściśle przylegającą do ciała w partii torsu oraz obficie drapowaną i delikatnie łamaną w dolnej części. Płaszcz przewiązany przez biodra z rozwianym zwisem na prawym boku. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty złocone, klucze srebrzone.
Zdjęcie nr 4: Rzeźba ścięta z tyłu, drążona, ustawiona na prostokątnej podstawie. Figura zwrócona frontalnie, z głową skierowaną w lewo, uniesiona do góry. Ciało ukazane w kontrapoście, przechylone w tył. Święty lewą rękę kładzie na piersi, w prawej wysuniętej do przodu trzyma skrzyżowane klucze. Jego twarz jest ascetyczna o ostrych rysach, głęboko osadzonych oczach o trójkątnych, wysoko uniesionych powiekach, nos ma niewielki, okrągły, a usta delikatnie rozchylone z widocznym podniebieniem. Twarz okolona krótką brodą, układającą się w dwa pukle. Włosy kręcone, głęboko rzeźbione, opadające na tył szyi. Święty jest ubrany w tunikę o wąskich drapowanych rękawach, ściśle przylegającą do ciała w partii torsu oraz obficie drapowaną i delikatnie łamaną w dolnej części. Płaszcz przewiązany przez biodra z rozwianym zwisem na prawym boku. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty złocone, klucze srebrzone.
Zdjęcie nr 5: Rzeźba ścięta z tyłu, drążona, ustawiona na prostokątnej podstawie. Figura zwrócona frontalnie, z głową skierowaną w lewo, uniesiona do góry. Ciało ukazane w kontrapoście, przechylone w tył. Święty lewą rękę kładzie na piersi, w prawej wysuniętej do przodu trzyma skrzyżowane klucze. Jego twarz jest ascetyczna o ostrych rysach, głęboko osadzonych oczach o trójkątnych, wysoko uniesionych powiekach, nos ma niewielki, okrągły, a usta delikatnie rozchylone z widocznym podniebieniem. Twarz okolona krótką brodą, układającą się w dwa pukle. Włosy kręcone, głęboko rzeźbione, opadające na tył szyi. Święty jest ubrany w tunikę o wąskich drapowanych rękawach, ściśle przylegającą do ciała w partii torsu oraz obficie drapowaną i delikatnie łamaną w dolnej części. Płaszcz przewiązany przez biodra z rozwianym zwisem na prawym boku. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty złocone, klucze srebrzone.
Zdjęcie nr 6: Rzeźba ścięta z tyłu, drążona, ustawiona na prostokątnej podstawie. Figura zwrócona frontalnie, z głową skierowaną w lewo, uniesiona do góry. Ciało ukazane w kontrapoście, przechylone w tył. Święty lewą rękę kładzie na piersi, w prawej wysuniętej do przodu trzyma skrzyżowane klucze. Jego twarz jest ascetyczna o ostrych rysach, głęboko osadzonych oczach o trójkątnych, wysoko uniesionych powiekach, nos ma niewielki, okrągły, a usta delikatnie rozchylone z widocznym podniebieniem. Twarz okolona krótką brodą, układającą się w dwa pukle. Włosy kręcone, głęboko rzeźbione, opadające na tył szyi. Święty jest ubrany w tunikę o wąskich drapowanych rękawach, ściśle przylegającą do ciała w partii torsu oraz obficie drapowaną i delikatnie łamaną w dolnej części. Płaszcz przewiązany przez biodra z rozwianym zwisem na prawym boku. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty złocone, klucze srebrzone.

Św. Piotr

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
Kraków
Gmina
Kraków-Nowa Huta
Miejscowość
Kraków-Nowa Huta (dawniej Pleszów)
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Kraków Mogiła
Parafia
Św. Wincentego i Narodzenia Najświętszej Marii Panny
Kościół
Św. Wincentego
Miejsce przechowywania
ołtarz przytęczowy, prawy
Identyfikator
DZIELO/02909
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
druga połowa XVIII wieku
Technika i materiał
drewno rzeźbione, polichromowane, złocone
Wymiary podstawowe
wysokość – 180 cm
Autor noty katalogowej
Józef Skrabski
Uznanie autorstwa 4.0

Dzieje zabytku

Rzeźba wzmiankowana razem z ołtarzem w inwentarzu z 1876.

Opis

Rzeźba ścięta z tyłu, drążona, ustawiona na prostokątnej podstawie. Figura zwrócona frontalnie, z głową skierowaną w lewo, uniesiona do góry. Ciało ukazane w kontrapoście, przechylone w tył. Święty lewą rękę kładzie na piersi, w prawej wysuniętej do przodu trzyma skrzyżowane klucze. Jego twarz jest ascetyczna o ostrych rysach, głęboko osadzonych oczach o trójkątnych, wysoko uniesionych powiekach, nos ma niewielki, okrągły, a usta delikatnie rozchylone z widocznym podniebieniem. Twarz okolona krótką brodą, układającą się w dwa pukle. Włosy kręcone, głęboko rzeźbione, opadające na tył szyi. Święty jest ubrany w tunikę o wąskich drapowanych rękawach, ściśle przylegającą do ciała w partii torsu oraz obficie drapowaną i delikatnie łamaną w dolnej części. Płaszcz przewiązany przez biodra z rozwianym zwisem na prawym boku. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty złocone, klucze srebrzone.

Zarys problematyki artystycznej

Dzieło anonimowego snycerza prawdopodobnie współpracującego z architektem Francesco Placidim, hipotetycznym autorem projektu. Na podstawie analogii stylistycznych temu samemu artyście można przypisać figury w ołtarzach w Łętowni i w kościele Norbertanów w Hebdowie. Cechą charakterystyczną tych figur jest sposób modelowania sylwetek w lekkim kontrapoście, układania szat przylegających ściśle do klatki piersiowej a swobodnie modelowanych w dolnej partii ciała a szczególnie fizjonomie twarzy. Rzeźbiarz ten w podobny sposób kształtuje oczy, osadzone w głębokich oczodołach, z mocno wydatnymi i uniesionymi wysoko brwiami, także kształt szpiczastych ust jest zbliżony w przywołanych dziełach.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Rzeźba św. Piotra powstała w drugiej połowie XVIII wieku. Jej twórcą, dotąd anonimowym był autor odpowiedzialny za ołtarze w Łętowni i Rudawie. Mógł nim być snycerz współpracujący z architektem Francesco Placidim.

ŹRÓDŁA ARCHIWALNE

Archiwum Parafialne kościoła św. Wincentego w Krakowie-Nowej Hucie (dawnym Pleszewie), Inwentarz kościoła parafialnego w Pleszewie.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Na niskiej prostopadłościennej, ośmiobocznej, dwustopniowej podstawie, niewielka stopa z trzonem w typie gruszkowym podtrzymującym półkulistą czarę o powierzchni imitującej puklowanie z wklęską i zaoblonym brzegiem. Wewnątrz blaszana misa. Pokrywa w formie korony zamkniętej z obręczą zwieńczoną fleuronami (kwiatonami) i z czterema kabłąkami spiętymi kulą z równoramiennym krzyżem. Na na całej powierzchni imitacje kaboszonów (zaoblonych kamieni szlachetnych).
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Ambona dostępna schodami od wschodniej strony w korpusie nawowym. Kosz na rzucie sześcioboku, wydzielony profilowanym belkowaniem. Podziały pionowe pól kosza wyznaczone naprzemiennie parami pilastrów o kanelowanych trzonach i pólkolumienek z jońskimi kapitelami. Pola kosza zdobione płycinami w kształcie stojącego prostokąta o wklęsło ściętych narożach. Płyciny zdobione ornamentyką roślinną, dodatkowo w pierwszej od wschodu potłuczone tablice Dekalogu, na drugiej motyw krzyża, kotwicy i serca Jezusa, na trzeciej dwie tablice Mojżeszowe. Fryz zdobi motyw tryglifu na przemian z rozetkami. Schodki z drewnianą balustradą z motywem arkadki i ornamentyki roślinnej, w dolnej części niewielka bramka zdobiona prostą ornamentyka roślinną. Struktura polichromowana na czarno, partie detalu architektonicznego i ornamentyka złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Nagrobek utworzony z wysokiego cokołu z tablicą inskrypcyjną oraz kolumny stojącej na bazie i zwieńczonej urną zdobioną złoconym krzyżem. Na kolumnie inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO)". Na tablicy na cokole inskrypcja "Tu spoczywają zwłoki ś(więtej) p(amięci) / JANA KANTEGO KIRCHMAJERA / Sędziego Pokoju okręgu Mogilskiego. Dziedzica wsi Krzesławic / który przeżywszy lat 39, a w małżeństwie lat 7, w czasie okropnej choroby Cholera Morbus / zwanej z troskliwością Oycowską ratując swoich poddanych, niosąc im własną ręką / pomoc, z narażeniem życia, sam nakoniec dnia 23. lipca r(oku) 1831. na tęż chorobę / przeniósł się do wieczności / Pozostała żona Aniela z Dorawow KIRCHMAJEROWA, / opłakując nieodzałowaną stratę najlepszego męża, na wieczną pamiątkę miłości, / pomnik ten poświęca".
nagrobek
Nagrobek Jana Kantego Kirchmajera
Zdjęcie nr 1: Chrystus ukazany w typie christo morte, w silnym zwisie, z głową opadającą na prawe ramię, nogami delikatnie ugiętymi w kolanach i skrzyżowanymi stopami przebitymi jednym gwoździem. Twarz pociągła, szczupła o wyraźnie zaznaczonych kościach policzkowych i długim nosie, z zamkniętymi oczami. Twarz okolona krótką, falowaną brodą. Włosy falowane, długie opadające na prawie ramię. Ciało szczupłe, o wyraźnie zarysowanej muskulaturze i klatce piersiowej. Perizonium gęsto drapowane w drobne fałdki, ściśle opinające biodra, przewiązane po prawej stronie, ze zwisem tkaniny sięgającym kolan. Na górnej belce krzyża titulus w formie kartusza, z dekoracją małżowinową oraz napisem "INRI". Ciało polichromowane na brązowo, szaty złocone.
rzeźba
Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Kościół położony w centrum wsi Pleszów, obecnie w dzielnicy Nowa-Huta, na placu wyznaczonym wysokim, wykonanym z cegły murem, w otoczeniu starodrzewia. Budynek założony na rzucie prostokąta z węższym prostokątnym prezbiterium ujętym z trzech stron piętrowymi aneksami zakrystii, skarbczyka i przedsionka. Nawa jest trójprzęsłowa, ma ścięte naroża, jest artykułowana szerokimi przyściennymi filarami, zaś jednoprzęsłowe prezbiterium ujmują w narożach kolumny. Pilastry i kolumny o jońskich kapitelach dźwigają belkowanie z fryzem z metopami opatrzonymi rozetami na przemian z tryglifami. Nawę i prezbiterium nakrywają żaglaste sklepienia na szerokich gurtach i arkadach nad ścianami bocznymi, w których umieszczono prostokątne okna zamknięte łukiem odcinkowym. Aneksy są skomunikowane z prezbiterium prostokątnymi przejściami. Do kościoła prowadzą od frontu prostokątne drzwi i wbudowana pod chórem muzycznym drewniana kruchtę. Fasada jest szersza od korpusu nawy, jednokondygnacyjna, trójosiowa, zwieńczona wysoką wieżą. Korpus fasady ujęty załamującymi się na narożach toskańskimi pilastrami, z częścią środkową wysuniętą do przodu z takimi samymi pilastrami jak na narożach. Pilastry podtrzymują opasujące korpus fasady belkowanie, którego fryz złożony jest z tryglifów i metop wypełnionych kołami; nad częścią środkową trójkątny przyczółek wypełniony okiem Opatrzności. Fasadę wieńczy wysoka attyka ujęta na narożach i w części środkowej postumentami z wazonami. Wieża opasana na narożach szerokimi lizenami podtrzymującymi belkowanie z fryzem konsolkowym jest zakończona czterospadowym, lekko wklęsłym dachem krytym blachą z kulą i krzyżem. Elewacje boczne w korpusie fasady i aneksów przy prezbiterium z dwoma rzędami prostokątnych okienek, w partii nawy i prezbiterium z oknami prostokątnymi zakończonymi łukiem odcinkowym w profilowanych obramieniach. Elewacje boczne wieńczy profilowany gzyms, ściany wysuniętych poza korpus nawy aneksów załamujące się narożach szerokie lizeny. Dach jest dwuspadowy, kryty blachą.
kościół
Kościół św. Wincentego i Narodzenia Najświętszej Marii Panny
Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie stojącego prostokąta w kamiennej, profilowanej ramie z inskrypcją: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / ANIELA Z DORAUÓW / KIRCHMAYER / wzór córki, matki, obywatelki / urodzona d(nia) 4. Kwietnia 1805 r(oku) / zmarła d(nia) 3.Lutego 1868 r(oku)"
płyta nagrobna
Epitafium Anieli z Dorauów Kirchmayer

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Józef Skrabski, "Św. Piotr", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-piotr-30

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności