Witraże w bachowickiej świątyni wykonano w Krakowskim Zakładzie Witrażów Stanisława Gabriela Żeleńskiego, o czym informuje sygnatura zakładu umieszczona w prawym, dolnym narożu witraża przedstawiającego św. Jana Ewangelistę. Nie jest znana dokładna data ich powstania. Kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bachowicach został wzniesiony w latach 1920-1925 według projektu znanego krakowskiego architekta i konserwatora Franciszka Mączyńskiego. Parafię w Bachowicach erygowano w 1929 roku, a prace wykończeniowe we wnętrzu świątyni trwały jeszcze do 1931 roku. O wykonaniu witraży nie wspomina w spisanej przez siebie kronice parafialnej ksiądz Franciszek Gołba, który skrupulatnie odnotowywał wszystkie zmiany we wnętrzu świątyni. Ksiądz Gołba zmarł w 1944 roku, można więc przypuszczać, że witraże wykonano już po zakończeniu drugiej wojny światowej. Zakład Żeleńskich, z krótkimi przerwami, funkcjonował podczas wojny. Po aresztowaniu właścicieli firmy przez gestapo w 1944 roku, jej działalność wznowiono w lutym 1945 roku.
Witraż w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego u góry łukiem półokrągłym. Kompozycja dwustrefowa. W dolnej części przedstawiony św. Marek ukazany frontalnie w ujęciu całopostaciowym. Święty wyobrażony jako młody mężczyzna o dużych, ciemnych oczach i długim, prostym nosie. Włosy i krótka broda skręcone w spiralne loki. Postać ubrana w długą, brązowo-fioletową tunikę oraz płaszcz w odcieniach zieleni, trzymająca w obu rękach uniesionych na wysokość piersi otwartą księgę z napisem „PAX TIBI MARCE / EVANGELISTA MEUS”. Spod szat widoczne stopy obute w sandały. W dolnej części kompozycji u stóp św. Marka widoczny lew – symbol ewangelisty oraz banderola z napisem „EWANGELISTA ŚW(IĘTY) MAREK”. W tle znajdują się wąskie romańskie kolumny o roślinnych kapitelach i trzonach dekorowanych geometryczną plecionką. W prześwitach pomiędzy kolumnami wkomponowane mniejsze sceny ukazujące cuda związane z publiczną działalnością Chrystusa opisane przez św. Marka. W górnej części kompozycji w arkadzie ujętej dwiema zdwojonymi kolumienkami z napisem „TU ES PETRUS” w archiwolcie ukazany św. Piotr stojący na łodzi oznaczonej znakiem krzyża. Święty ukazany frontalnie, w ujęciu całopostaciowym. Ubrany w jasnozieloną tunikę oraz rozwiany fioletowy płaszcz. Piotr w swoim lewej ręce trzyma klucz, prawą wspiera na lasce zwieńczonej krzyżem. Twarz pełna, oczy szeroko otwarte skierowane na wprost. Długa, ciemna broda, nad czołem wyraźna łysina. Arkada, w której umieszczono św. Piotra, ujęta jest motywami roślinnymi oraz dwiema mniejszymi arkadkami mieszczącymi przekrzyżowaną literę „P” z prawej strony kompozycji i krzyż osadzony na literze „U” z lewej strony.
Omawiane dzieło jest częścią zespołu witraży przedstawiających ewangelistów, umieszczonych w czterech oknach prezbiterium bachowickiej świątyni. Witraże te noszą cechy neoromańskie i pod względem stylistycznym odwołują się bezpośrednio do średniowiecznej sztuki witrażowniczej. Świadczy o tym zarówno charakterystyczna stylizacja twarzy przedstawionych postaci – obwiedzionych malowaną, czarną kreską, spiralnie skręcone włosy oraz repertuar zastosowanych motywów zdobniczych i architektonicznych czerpiący ze sztuki romańskiej. Zespół bachowickich witraży charakteryzuje się wysokim poziomem wykonania oraz dużymi walorami artystycznymi. Zostały one sporządzone w jednym najbardziej znanych krakowskich zakładów zajmujących się produkcją witraży tj. w Krakowskim Zakładzie Witrażów S. G. Żeleńskiego. Firma została założona w 1902 roku jako Krakowski Zakład Witrażów Artystycznych Oszkleń Wytrawiania na szkle prof. Władysława Ekielskiego i Antoniego Tucha. W 1904 roku do spółki przystąpił architekt Stanisław Gabriel Żeleński, który w 1906 roku przejął zakład na własność i zarejestrował go jako Krakowski Zakład Witrażów, Oszkleń Artystycznych i Fabryka Mozaiki Szklanej S.G. Żeleński. Firma Żeleńskiego współpracowała z najbardziej znanymi artystami i projektantami pierwszej połowy XX wieku. W krakowskim zakładzie powstały witraże dla kilkudziesięciu kościołów w Krakowie i na terenie archidiecezji krakowskiej. Witraże wykonane w zakładzie Żeleńskiego często zdobią też wnętrza innych kościołów wzniesionych według projektu Franciszka Mączyńskiego, m.in. kościoła Karmelitanek bosych pw. Opieki św. Józefa w Krakowie, kościoła Jezuitów pw. Najświętszego Serca Jezusa w Krakowie czy kościoła pw. św. Bartłomieja Apostoła w Mogilanach. Omawiany witraż przedstawia św. Marka, który nie był bezpośrednim uczniem Chrystusa, a swoją Ewangelię napisał na podstawie nauk św. Piotra Apostoła. Według tradycji poniósł męczeńską śmierć jako biskup Aleksandrii około 74 roku. Jego tradycyjnym atrybutem jest lew.
Dobry, nieznaczne odbarwienia szkła.
Dzieło jest częścią zespołu witraży przedstawiających ewangelistów, umieszczonych w czterech oknach prezbiterium bachowickiej świątyni. Nie jest znana dokładna data ich powstania, najprawdopodobniej zostały wykonane już po zakończeniu drugiej wojny światowej. Zespół bachowickich witraży nosi cechy neoromańskie i charakteryzuje się wysokim poziomem wykonania oraz dużymi walorami artystycznymi. Zostały one sporządzone w jednym najbardziej znanych krakowskich zakładów zajmujących się produkcją witraży tj. w Krakowskim Zakładzie Witrażów S. G. Żeleńskiego. Omawiane dzieło przedstawia św. Marka Ewangelistę, którego tradycyjnym atrybutem jest lew.
Justyna Kuska, "Św. Marek Ewangelista", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-marek-ewangelista-2