Maria Magdalena pod krzyżem
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty w drewnianą, złoconą ramę. W centralnej części kompozycji przedstawienie Chrystusa Ukrzyżowanego, do którego piersi przytula się Maria Magdalena. Chrystus ukazany w trzech czwartych z ciałem zwróconym w lewą stronę. Głowa odziana w cierniową koronę pochylona do dołu. Wokół niej świetlisty nimb. Tors muskularny, wypukły z widoczną raną w boku. Ramiona wyprężone, tworzące kształt litery „V”. Perizonium krótkie, białe udrapowane na prawym boku postaci. Maria Magdalena ukazana jako młoda kobieta w jasnoróżowej sukni i ciemniejszym płaszczu. Twarz o regularnych rysach, oczy uniesione do góry. Głowę pochyla w dół, składając ją na piersi Chrystusa. Swoją prawą ręką dotyka rany w jego boku. Na drugim planie, w oddali widoczny pejzaż z widokiem Jerozolimy i ciemnym, ciężkim niebem. Kolorystyka obrazu ciemna, utrzymana w odcieniach brązu.
Zdjęcie nr 2: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty w drewnianą, złoconą ramę. W centralnej części kompozycji przedstawienie Chrystusa Ukrzyżowanego, do którego piersi przytula się Maria Magdalena. Chrystus ukazany w trzech czwartych z ciałem zwróconym w lewą stronę. Głowa odziana w cierniową koronę pochylona do dołu. Wokół niej świetlisty nimb. Tors muskularny, wypukły z widoczną raną w boku. Ramiona wyprężone, tworzące kształt litery „V”. Perizonium krótkie, białe udrapowane na prawym boku postaci. Maria Magdalena ukazana jako młoda kobieta w jasnoróżowej sukni i ciemniejszym płaszczu. Twarz o regularnych rysach, oczy uniesione do góry. Głowę pochyla w dół, składając ją na piersi Chrystusa. Swoją prawą ręką dotyka rany w jego boku. Na drugim planie, w oddali widoczny pejzaż z widokiem Jerozolimy i ciemnym, ciężkim niebem. Kolorystyka obrazu ciemna, utrzymana w odcieniach brązu.
Zdjęcie nr 3: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty w drewnianą, złoconą ramę. W centralnej części kompozycji przedstawienie Chrystusa Ukrzyżowanego, do którego piersi przytula się Maria Magdalena. Chrystus ukazany w trzech czwartych z ciałem zwróconym w lewą stronę. Głowa odziana w cierniową koronę pochylona do dołu. Wokół niej świetlisty nimb. Tors muskularny, wypukły z widoczną raną w boku. Ramiona wyprężone, tworzące kształt litery „V”. Perizonium krótkie, białe udrapowane na prawym boku postaci. Maria Magdalena ukazana jako młoda kobieta w jasnoróżowej sukni i ciemniejszym płaszczu. Twarz o regularnych rysach, oczy uniesione do góry. Głowę pochyla w dół, składając ją na piersi Chrystusa. Swoją prawą ręką dotyka rany w jego boku. Na drugim planie, w oddali widoczny pejzaż z widokiem Jerozolimy i ciemnym, ciężkim niebem. Kolorystyka obrazu ciemna, utrzymana w odcieniach brązu.
Zdjęcie nr 4: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty w drewnianą, złoconą ramę. W centralnej części kompozycji przedstawienie Chrystusa Ukrzyżowanego, do którego piersi przytula się Maria Magdalena. Chrystus ukazany w trzech czwartych z ciałem zwróconym w lewą stronę. Głowa odziana w cierniową koronę pochylona do dołu. Wokół niej świetlisty nimb. Tors muskularny, wypukły z widoczną raną w boku. Ramiona wyprężone, tworzące kształt litery „V”. Perizonium krótkie, białe udrapowane na prawym boku postaci. Maria Magdalena ukazana jako młoda kobieta w jasnoróżowej sukni i ciemniejszym płaszczu. Twarz o regularnych rysach, oczy uniesione do góry. Głowę pochyla w dół, składając ją na piersi Chrystusa. Swoją prawą ręką dotyka rany w jego boku. Na drugim planie, w oddali widoczny pejzaż z widokiem Jerozolimy i ciemnym, ciężkim niebem. Kolorystyka obrazu ciemna, utrzymana w odcieniach brązu.
Zdjęcie nr 5: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty w drewnianą, złoconą ramę. W centralnej części kompozycji przedstawienie Chrystusa Ukrzyżowanego, do którego piersi przytula się Maria Magdalena. Chrystus ukazany w trzech czwartych z ciałem zwróconym w lewą stronę. Głowa odziana w cierniową koronę pochylona do dołu. Wokół niej świetlisty nimb. Tors muskularny, wypukły z widoczną raną w boku. Ramiona wyprężone, tworzące kształt litery „V”. Perizonium krótkie, białe udrapowane na prawym boku postaci. Maria Magdalena ukazana jako młoda kobieta w jasnoróżowej sukni i ciemniejszym płaszczu. Twarz o regularnych rysach, oczy uniesione do góry. Głowę pochyla w dół, składając ją na piersi Chrystusa. Swoją prawą ręką dotyka rany w jego boku. Na drugim planie, w oddali widoczny pejzaż z widokiem Jerozolimy i ciemnym, ciężkim niebem. Kolorystyka obrazu ciemna, utrzymana w odcieniach brązu.
Zdjęcie nr 6: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty w drewnianą, złoconą ramę. W centralnej części kompozycji przedstawienie Chrystusa Ukrzyżowanego, do którego piersi przytula się Maria Magdalena. Chrystus ukazany w trzech czwartych z ciałem zwróconym w lewą stronę. Głowa odziana w cierniową koronę pochylona do dołu. Wokół niej świetlisty nimb. Tors muskularny, wypukły z widoczną raną w boku. Ramiona wyprężone, tworzące kształt litery „V”. Perizonium krótkie, białe udrapowane na prawym boku postaci. Maria Magdalena ukazana jako młoda kobieta w jasnoróżowej sukni i ciemniejszym płaszczu. Twarz o regularnych rysach, oczy uniesione do góry. Głowę pochyla w dół, składając ją na piersi Chrystusa. Swoją prawą ręką dotyka rany w jego boku. Na drugim planie, w oddali widoczny pejzaż z widokiem Jerozolimy i ciemnym, ciężkim niebem. Kolorystyka obrazu ciemna, utrzymana w odcieniach brązu.
Zdjęcie nr 7: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty w drewnianą, złoconą ramę. W centralnej części kompozycji przedstawienie Chrystusa Ukrzyżowanego, do którego piersi przytula się Maria Magdalena. Chrystus ukazany w trzech czwartych z ciałem zwróconym w lewą stronę. Głowa odziana w cierniową koronę pochylona do dołu. Wokół niej świetlisty nimb. Tors muskularny, wypukły z widoczną raną w boku. Ramiona wyprężone, tworzące kształt litery „V”. Perizonium krótkie, białe udrapowane na prawym boku postaci. Maria Magdalena ukazana jako młoda kobieta w jasnoróżowej sukni i ciemniejszym płaszczu. Twarz o regularnych rysach, oczy uniesione do góry. Głowę pochyla w dół, składając ją na piersi Chrystusa. Swoją prawą ręką dotyka rany w jego boku. Na drugim planie, w oddali widoczny pejzaż z widokiem Jerozolimy i ciemnym, ciężkim niebem. Kolorystyka obrazu ciemna, utrzymana w odcieniach brązu.

Maria Magdalena pod krzyżem

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wadowicki
Gmina
Spytkowice
Miejscowość
Bachowice
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Zator
Parafia
Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bachowicach
Tagi
ikonografia pasyjna malarstwo religijne malarstwo XX wieku sztuka XX wieku
Miejsce przechowywania
kaplica
Identyfikator
DZIELO/00563
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
1. połowa XX wieku
Fundator
Michalina Pieniążkowa
Autor noty katalogowej
Justyna Kuska
Uznanie autorstwa-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Dzieje zabytku

Jak zapisano w kronice parafii w Bachowicach: „obraz przedstawiający Pana Jezusa Ukrzyżowanego i Marję Magdalenę darowała Pani Profesorowa Michalina Pieniążkowa”. Autor kroniki ksiądz Franciszek Gołba nie podał dokładnego czasu, kiedy to nastąpiło. Można przypuszczać, że wkrótce po ukończeniu budowy kościoła w Bachowicach. Świątynia była wznoszona w latach 1920-1925 według projektu Franciszka Mączyńskiego. Kościół poświęcono w 1925 roku, natomiast prace nad jego wykończeniem i wyposażeniem trwały jeszcze do 1931 roku.

Opis

Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty w drewnianą, złoconą ramę. W centralnej części kompozycji przedstawienie Chrystusa Ukrzyżowanego, do którego piersi przytula się Maria Magdalena. Chrystus ukazany w trzech czwartych z ciałem zwróconym w lewą stronę. Głowa odziana w cierniową koronę pochylona do dołu. Wokół niej świetlisty nimb. Tors muskularny, wypukły z widoczną raną w boku. Ramiona wyprężone, tworzące kształt litery „V”. Perizonium krótkie, białe udrapowane na prawym boku postaci. Maria Magdalena ukazana jako młoda kobieta w jasnoróżowej sukni i ciemniejszym płaszczu. Twarz o regularnych rysach, oczy uniesione do góry. Głowę pochyla w dół, składając ją na piersi Chrystusa. Swoją prawą ręką dotyka rany w jego boku. Na drugim planie, w oddali widoczny pejzaż z widokiem Jerozolimy i ciemnym, ciężkim niebem. Kolorystyka obrazu ciemna, utrzymana w odcieniach brązu.

Zarys problematyki artystycznej

Niestety nie jest znany autor omawianego dzieła ani dokładny czas jego powstania. Obraz przedstawia św. Marię Magdalenę pod krzyżem. Maria była jedną z niewiast, które podążyły za Chrystusem. W Piśmie Świętym została opisana jako kobieta, z której Chrystus wypędził siedem demonów (Łk 8, 2). Święta była obecna na Golgocie podczas ukrzyżowania i była pierwszą osobą, której objawił się zmartwychwstały Zbawiciel. Po jego wniebowstąpieniu Maria Magdalena razem z rodzeństwem i innymi towarzyszami wyruszyła w podróż statkiem pozbawionym steru i dopłynęła do Marsylii. Na miejscu nawrócili oni parę książęcą, św. Łazarz został biskupem Marsylii, a Maria Magdalena udała się na pustynię, gdzie przez 30 lat oddawała się pokucie. W ikonografii często przedstawiana jest jako niewiasta klęcząca przed ukrzyżowanym Chrystusem i tuląca się do jego stóp. Jej atrybutem jest także naczynie na olej, które nawiązuje do sceny obmycia stóp Chrystusowi oraz przypomina przyniesienie do jego grobu wonności służących do namaszczenia ciała. W malarstwie barokowym temat pokutującej Marii Magdaleny stanowił często pretekst do przedstawiania pięknej kobiety w emocjonalnej i ekspresyjnej pozie, której nagie ciało w zmysłowy sposób przesłonięte było wyłącznie włosami lub luźną tkaniną odsłaniającą jego fragmenty. Obraz w kościele bachowickim również nie jest pozbawiony pewnej zmysłowości, która uwidacznia się w czułym geście Marii Magdaleny.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Pociemnienie warstwy malarskiej, odkształcenia i przedarcia płótna.

Streszczenie

Nie jest znany autor omawianego dzieła ani dokładny czas jego powstania. Obraz darowała Michalina Pieniążkowa, zapewne pomiędzy 1925 a 1931 rokiem, kiedy trwały prace nad wykończeniem i wyposażeniem bachowickiej świątyni. Dzieło przedstawia Marię Magdalenę pod krzyżem, która przytula się do piersi ukrzyżowanego Chrystusa. W ikonografii Maria często ukazywana jest jako niewiasta klęcząca przed ukrzyżowanym Chrystusem i tuląca się do jego stóp. Jej atrybutem jest naczynie na olej, które nawiązuje do sceny obmycia stóp Chrystusowi oraz przypomina przyniesienie do jego grobu wonności służących do namaszczenia ciała. W omawianym obrazie zastosowano nieco inną formułę ikonograficzną, nie pozbawioną pewnej zmysłowości właściwej barokowym przedstawieniom Marii Magdaleny.

Osoby związane z dziełem

Zdjęcie nr 1 dla osoby: Maria Magdalena św.
Maria Magdalena św.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Kościół murowany z cegły na niskiej, kamiennej podmurówce, orientowany, jednonawowy ze zredukowanym transeptem oraz nieco niższym, zamkniętym półkoliście prezbiterium. Do północno-wschodniego narożnika nawy (przy prezbiterium) przylega założona na rzucie prostokąta, oszkarpowana zakrystia dostępna półkolistym portalem od strony północnej. Do południowo-wschodniego narożnika nawy dostawiona kaplica Matki Boskiej na rzucie prostokąta zamknięta od wschodu niewielką absydą. Ramiona transeptu zredukowane do roli prostokątnych kaplic. Do południowo-zachodniego i północno-zachodniego narożnika nawy dobudowane nowsze kruchty boczne założone na rzucie prostokąta dostępne portalami o półkolistym wykroju. Kruchta zachodnia na rzucie prostokąta dostępna nowym, prostokątnym wejściem. W ścianach północnej i południowej widoczne, zamurowane, starsze otwory wejściowe (od południa w miejsce portalu okrągłe okno). Dach nad nawą dwuspadowy z trzecią połacią zakrywającą ścianę szczytową; w części wschodniej wieloboczna wieżyczka na sygnaturkę z glorietą zwieńczoną krzyżem. Kruchty oraz kaplice boczne kryte dachami trójpołaciowymi, prezbiterium jednopołaciowym; nad zakrystią dach mansardowy z prostokątnym oknem w lukarnie. Pokrycia dachowe wykonane są z blachy (pierwotnie była to czerwona dachówka). W nawie i prezbiterium strop o konstrukcji żelbetowej wsparty na dziewięciu masywnych kolumnach ustawionych na wysokich cokołach; kaplice boczne sklepione krzyżowo, w zakrystii założony betonowy strop. Chór muzyczny murowany, wsparty na pierwszej od zachodu parze kolumn dźwigających strop. Fasada jednokondygnacyjna, trójosiowa z umieszczoną w osi centralnej prostopadłościenną kruchtą mieszczącą prostokątny otwór wejściowy (nowy). Okna w kształcie stojącego prostokąta o smukłych proporcjach, zamknięte półkoliście. Okno środkowe, umieszczone nieco wyżej, niższe od pozostałych. W ścianach zachodnich krucht bocznych po jednym niewielkim oknie o wykroju półkolistym. Trójkątna ściana szczytowa zasłonięta blaszanym dachem o przełamanej w dolnej części połaci, zwieńczona niewielkim, metalowym krzyżem. Elewacje boczne jednokondygnacyjne, o nieregularnym przebiegu osi. W elewacji południowej w pierwszej osi ceglany portal z nadświetlem o wykroju półkolistym, w drugiej okrągłe okno doświetlające kaplicę boczną, w kolejnych: półkolisty ceglany portal do zakrystii oraz okno o półkolistym wykroju z motywem biforium. W elewacji północnej w osi pierwszej i drugiej niewielkie półkoliście wykrojone okna, w osi trzeciej okrągłe okno doświetlające kaplicę, w osi czwartej natomiast ceglany portal z nadświetlem o wykroju półkolistym. W prezbiterium cztery okna o wykroju półkolistym. W trzeciej osi, pomiędzy oknami, ujęta wielobocznymi filarami dźwigającymi, wydatny, profilowany gzyms tynkowana na biało nisza z figurą Matki Boskiej Fatimskiej umieszczonej pod baldachimem. Górną część murów nawy, prezbiterium, zakrystii, kaplic oraz obu krucht bocznych obiega profilowany gzyms okapowy.
kościół
Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty szeroką, akantową ramą z umieszczoną w górnej części, w osi obrazu, stylizowaną tarczą mieszczącą monogram maryjny. W centrum kompozycji przedstawiona Matka Boska z Dzieciątkiem. Maria ukazana frontalnie, w popiersiu. W prawej ręce Maria trzyma jabłko królewskie obwiedzione koroną cierniową i zwieńczone krzyżem, lewą ręką podtrzymuje Dzieciątko Jezus. Głowa Marii jest skierowana na wprost, owalna twarz ma regularne rysy. Oczy są duże, niebieskie, nos wydatny, prosty. Niewielkie usta zaznaczone są karminem. Wokół głowy Marii widnieje nimb promienisty oraz wieniec z 12 gwiazd, na głowie postaci znajduje się korona wysadzana kamieniami szlachetnymi, zwieńczona krzyżem. Postać jest ubrana w dekorowaną ornamentem roślinnym suknię oraz obszerny płaszcz z ciężkiej tkaniny dekorowanej motywami kwiatowymi, wykończony dodatkowo lamówką i spięty pod szyją ozdobną broszą. Głowa Marii okryta luźno udrapowaną wokół szyi chustą z motywem gwiazd. Dzieciątko ukazane całopostaciowo, w pozycji siedzącej, w trzech czwartych zwrócone w prawo. Prawą ręką błogosławi, lewą wspiera na księdze. Twarz Jezusa okrągła z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem oraz dużymi, jasnymi oczami i prostym nosem. Wokół głowy ukazany nimb promienisty, a na głowie bogato wysadzana kamieniami szlachetnymi korona zwieńczona krzyżem. Dzieciątko ubrane w tunikę z długimi rękawami dekorowaną motywem roślinnym. Tło obrazu jest jednolicie czerwone, wyłożone aksamitną tkaniną. Na postaci Marii i Dzieciątka nałożono blaszane, złocone sukienki, odkrywające twarze oraz dłonie i stopy (w przypadku Jezusa) postaci.
obraz
Matka Boska z Dzieciatkiem (tzw. Bachowicka)
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty drewnianą, profilowaną ramą. W centralnej części kompozycji przedstawiona Matka Boska ukazana frontalnie, w pozycji siedzącej, trzymająca na kolanach martwe ciało Chrystusa. Głowa Marii zwrócona lekko w prawą stronę, wzrok uniesiony ku górze. Postać została przedstawiona jako młoda kobieta o owalnej twarzy, dużych ciemnych oczach i wąskim, prostym nosie. Usta niewielkie, zaznaczone kolorem jasnoczerwonym. Maria prawą ręką podtrzymuje głowę Syna, lewą dotyka jego przedramienia. Jest ubrana w jasnoczerwoną suknię z żółtym kołnierzem oraz jasnobłękitny płaszcz. Na głowę, otoczoną nimbem, ma narzuconą jasnożółtą chustę. Chrystus ukazany jako młody mężczyzna, leżący horyzontalnie na kolanach matki. Głowa przedstawiona na wprost, otoczona nimbem. Oczy zamknięte, nos wydatny, prosty. Włosy i zarost w kolorze ciemnobrązowym. Prawa ręka oraz nogi opadające w dół, lewa ułożona wzdłuż ciała. Tors nagi, z wyeksponowaną raną w boku; wokół pasa i bioder udrapowane białe perizonium. Po bokach Marii ukazane klęczące anioły, trzymające arma Christi: koronę cierniową (anioł po lewej stronie kompozycji) oraz gwoździe (anioł z prawej). Postaci ukazane jako jasnowłosi młodzieńcy ubrani w barwne szaty. Za Matką Boską widoczna pionowa belka krzyża wyznaczająca oś kompozycji oraz, na drugim planie, ciemne obłoki. Kolorystyka obrazu ciemna, przygaszona.
obraz
Pietà
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta umieszczony w profilowanej, złoconej ramie z dekoracją w postaci muszli palmetowych ujętych akantem w narożach. W centrum kompozycji ukazany św. Bartłomiej przedstawiony frontalnie, w ujęciu całopostaciowym z głową delikatnie zwróconą w prawą stronę. Święty został wyobrażony jako dojrzały mężczyzna o owalnej twarzy, dużych oczach i prostym nosie. Jego jasnobrązowe, lekko falowane włosy sięgają uszu. Broda i wąsy mają ten sam kolor. Wokół głowy widoczny jest świetlisty nimb. Postać ubrana jest w długą, niebieską tunikę oraz białą szatę spodnią, przez prawe ramię ma przerzucony ciemnobrązowy płaszcz; stopy bose. Święty w prawej ręce trzyma nóż, a w lewej własną, zakrwawioną głowę. Postać została ukazana na tle rozległego, górzystego pejzażu oraz szaroniebieskiego nieba. Obraz utrzymany w stonowanej, chłodnej kolorystyce z dominacją brązów, ciemnej zieleni i zgaszonego błękitu.
obraz
Św. Bartłomiej
Zdjęcie nr 1: Witraż w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego u góry łukiem półokrągłym. Kompozycja dwustrefowa. W dolnej części przedstawiony św. Jan Ewangelista ukazany frontalnie w ujęciu całopostaciowym. Święty wyobrażony jako młody mężczyzna o dużych, ciemnych oczach i długim, prostym nosie. Długie, falowane włosy opadają na ramiona postaci, skręcając się w spiralne loki. Postać ubrana w długą, jasnożółtą tunikę oraz płaszcz w odcieniach zieleni i błękitu trzymająca w prawej ręce pióro, w lewej zwój pergaminu. Spod szat widoczne bose stopy. W dolnej części kompozycji widoczny orzeł – symbol tego ewangelisty oraz banderola z napisem „EWANGELISTA ŚW(IĘTY) JAN”. W tle przedstawiono wąskie romańskie kolumny o roślinnych kapitelach i trzonach dekorowanych geometryczną plecionką. W prześwitach pomiędzy kolumnami wkomponowano mniejsze sceny ukazujące wydarzenia z życia Chrystusa opisane przez św. Jana. W górnej części kompozycji w arkadzie ujętej dwiema zdwojonymi kolumienkami ukazany błogosławiący Chrystus, przedstawiony w typie ikonograficznym Jezu Ufam Tobie. Postać ukazana frontalnie, w ujęciu całopostaciowym, ubrana w jasnobeżowe szaty. Wokół głowy Chrystusa nimb krzyżowy. W łuku arkady umieszczono napis: „MIŁOSIERDZIE BOŻE”, a w jej polu: „UFA/MY TO/BIE”. Arkada, w której umieszczono Zbawiciela, ujęta jest motywami roślinnymi oraz dwiema mniejszymi arkadkami mieszczącymi motyw litery Α i Ω oraz monogram w postaci litery H umieszczonej na tle krzyża. W arkadzie z lewej dodatkowo napis: „IN PRINCIPIO ERAT VERBUM” oraz „ET VERBUM CARO FACTUM EST”. W prawym, dolnym rogu witraża umieszczona jest sygnatura zakładu Żeleńskiego: „WYKONAŁ / S. G. ŻELE[ŃSKI] / KRAKÓW”.
witraż
Św. Jan Ewangelista
Zdjęcie nr 1: Czternaście obrazów przedstawiających kolejne stacje drogi krzyżowej. Kompozycje wielopostaciowe w kształcie stojącego prostokąta ujęte w złocone, profilowane ramy zwieńczone krzyżem osadzonym na podstawie o linii wklęsło-wypukłej mieszczącej numer stacji. Kolorystyka jasna, przygaszona.
obraz
Stacje drogi krzyżowej

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum siedząca postać Marii zwrócona trzy czwarte w lewo, delikatnie pochylona z rękami złożonymi w geście modlitwy. Przed nią siedzące na skale Dzieciątko, zwrócone trzy czwarte w prawo, delikatnie pochylone, opierające ciężar ciała na prawej ręce. Maria o delikatnych rysach: owalnej twarzy, małym nosie i drobnych ustach. Na głowie ma biały welon przykrywający jej włosy. Ubrana jest w bladoróżową suknię oraz silnie udrapowany ciemnogranatowy płaszcz, spod którego widoczna jest bosa stopa. Dzieciątko o jasnej, różowawej karnacji. Twarz pełna o małym nosie i głęboko osadzonych oczach. Głowę okalają krótkie, złote włosy. Wokół głów Marii i Dzieciątka złote, świetliste nimby. W tle pejzaż z widocznymi fragmentami drzew w brunatnej i ciemnozielonej tonacji. Rama złocona, fakturowana, w narożach i pośrodku boków zdobiona stylizowaną wicią roślinną.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej Karmiącej. W centrum kompozycji została ukazana Maria w półpostaci z głową przechyloną na lewe ramię. W lewej dłoni trzyma Dzieciątko Jezus, a prawą przytrzymuje pierś, którą go karmi. Ubrana jest w zielone szaty: suknię oraz płaszcz zdobione jasnoczerwonymi i kolistymi różami, niebieskimi tulipanami oraz zielonymi listkami. Szaty obwiedzione są czarnym konturem, w środku malowane płaską plamą barwną, bez cieniowania. Twarz Marii pełna o jasnej karnacji z zaróżowionymi policzkami z długim nosem i małymi ustami. Włosy długie, ciemnobrązowe, schowane pod welonem. Dzieciątko ponad naturalnych rozmiarów z odkrytymi ramionami i kolanami. Tło po lewej stronie obrazu ciemnoniebieskie, a po prawej zielone z żółtym nimbem wokół głowy Dzieciątka oraz żółtym fragmentem w prawym, górnym narożu. Wokół głów postaci rozmieszczonych jest jednaście, dużych i złotych gwiazd. Rama prosta, drewniana i bejcowana.
obraz

Matka Boska Karmiąca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, zamknięty łukiem nadwieszonym z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Maria ukazana w półpostaci, frontalnie, z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku. Dzieciątko widoczne z prawego profilu, z głową odwróconą do tyłu, oburącz ujmuje dłoń Marii. Owalne twarze postaci charakteryzują linearnie opracowane rysy, z długimi, wąskimi nosami oraz drobnymi ustami. Oczy Marii mają migdałowy kształt, jej wzrok skierowany jest na wprost. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię z długimi rękawami ze złotymi obszyciami oraz ciemnoniebieski płaszcz nałożony na głowę. Dzieciątko ubrane jest w zieloną sukienkę i czerwony płaszcz, z jego lewej stopy zsuwa się sandał. Jezus spogląda w kierunku niewielkiej sylwetki jednego z dwóch archaniołów znajdującego się po prawej stronie – archanioła Gabriela. Po drugiej stronie jest archanioł Michał, obaj trzymają w dłoniach narzędzia Męki Pańskiej: Michał (włócznię i gąbkę z octem), Gabriel (krzyż). Na głowach Marii i Dzieciątka znajdują się otwarte korony ze szlachetnymi kamieniami, a wokół nimby: Matki Boskiej dekorowany bogatą wicią floralną, u Dzieciątka nimb krzyżowy. Wszystkie postacie są podpisane inicjałami: nad głową Marii, po lewej stronie obrazu widnieją litery „MP”, a po prawej „ΘΥ”; następnie po lewej stronie obrazu, nad głową archanioła Michała znajdują się litery „ΟΡМ”, a nad głową archanioła Gabriela „OΡГ” i dalej, po prawej stronie obrazu, obok Dzieciątka Jezus litery „IC-XC”. Tło jest złocone. Obraz ujęty jest prostokątną, profilowaną ramą zdobioną od zewnątrz ażurową wicią roślinną. W górnej części kompozycji napis „MATKO BOSKA NIEUSTAJĄCEJ POMOCY / MÓDL SIĘ ZA NAMI”. Rama drewniana, profilowana, złocona, ozdobiona rzędem stylizowanych liści akantu.
obraz

Matka Boska Nieustastającej Pomocy

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta w rozbudowanej, profilowanej ramie dekorowanej nakładanymi motywami geometrycznymi oraz kwiatowymi, zwieńczonej na osi monogramem maryjnym. W centrum kompozycji, nieco z lewej strony obrazu przedstawienie Marii trzymającej na kolanach martwe ciało Chrystusa. Twarz Marii szeroka, z delikatnie otwartymi ustami, szerokim nosem i wzrokiem skierowanym ku niebu. Matka Boska jest ubrana w czerwoną suknię, ciemnobłękitny płaszcz nałożony na głowę oraz biały welon. Chrystus ukazany w pozycji półleżącej na białym płótnie, z lewą ręką podtrzymywaną przez Marię, prawą opadłą bezwładnie w dół. Twarz szczupła, oczy zamknięte, okolona krótką brodą i długimi, ciemnobrązowymi włosami, spływającymi na ramiona i plecy. Odziany jest w białe perizonium na biodrach, delikatnie drapowane. Wokół głów są zaznaczone nimby. W lewym, dolnym rogu przedstawienia titulus oraz misa, w prawym widoczny fragment krzyża. W tle otwiera się rozległy pejzaż z widokiem na Jerozolimę. Kolorystyka ciemna, ciepła z dominacją brązów.
obraz

Pieta

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Jak cytować?

Justyna Kuska, "Maria Magdalena pod krzyżem ", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/maria-magdalena-pod-krzyzem

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności