Rzeźba wzmiankowana razem z ołtarzem w inwentarzu z 1876.
Rzeźba ścięta z tyłu, drążona, ustawiona na prostopadłościennym, niskim cokole. Święty Jan Nepomucen ukazany w lekkim kontrapoście, zwrócony frontalnie, z głową delikatnie pochyloną. Postać obiema rękami podtrzymuje krucyfiks. Jego twarz jest ascetyczna, o uwypuklonej linii łuków brwiowych, kości policzkowych i szpiczastej brodzie. Oczy ma głęboko osadzone, lekko przymknięte, spoglądające w dół, nos szeroki, wydatny, usta pełne, delikatnie rozchylone. Twarz okolona krótką, kręconą, szpiczastą brodą, rozdwojoną na końcu. Włosy krótkie, układające się w odstające pukle, lekko kręcone, czarne. Święty jest ubrany w albę, drapowaną w równoległe fałdy, komżę z rytą koronką u brzegu, almucję z chwostami, zawiązaną u szyi. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała; szaty złocone.
Dzieło anonimowego snycerza prawdopodobnie współpracującego z architektem Francesco Placidim, hipotetycznym autorem projektu. Figura wprawdzie wykazuje podobieństwa do rzeźb z sąsiedniego ołtarza w tym samym kościele, ale poziom jej wykonania jest o wiele słabszy, wskazujący na mniej uzdolnionego członka tego samego, jak się wydaje, warsztatu wykonującego omawiane ołtarze.
Dobry.
Figura św. Jana Nepomucena powstała w drugiej połowie XVIII wieku i jest dziełem anonimowego snycerza, zapewne krakowskiego, współpracującego z architektem Francesco Placidim.
Józef Skrabski, "Św. Jan Nepomucen", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-jan-nepomucen-9