Rzeźba wzmiankowana razem z ołtarzem w inwentarzu z 1876 roku.
Rzeźba ścięta z tyłu, drążona, ustawiona na prostopadłościennej niskiej podstawie. Postać ukazana w kontrapoście, frontalnie, z głową skierowaną w prawo. Prawą ręką przytrzymuje na piersi kwiat lilii, w lewej zamkniętą księgę. Jego twarz jest ascetyczna, nos krótki z wgłębieniem nad nim, o głęboko rzeźbionych rysach, wyraźnie zaznaczonych brwiach wysoko uniesionych, widocznych zmarszczkach wzdłuż policzków, wąskich i szeroko otwartych oczach, ustach pełnych, nieznacznie rozchylonych. Twarz okolona krótką, szpiczastą, kręconą brodą. Włosy krótkie, rzeźbione w pojedyncze pukle opadające na tył głowy. Święty jest ubrany w tunikę, togę profesorską z szerokimi rękawami, rozchyloną na przodzie, ściśle przylegającą do ciała, swobodnie drapowaną w pojedyncze fałdy, odpowiadające układowi ciała, z gronostajowym kołnierzem na piersi.
Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała; szaty i atrybuty złocone.
Dzieło anonimowego snycerza prawdopodobnie współpracującego z architektem Francesco Placidim, hipotetycznym autorem projektu. W stosunku do sąsiedniej figury św. Jana Nepomucena, rzeźbę św. Jana Kantego wykonał snycerz o wyższych umiejętnościach, być może tożsamy z autorem figur w ołtarzach kościołów w Łętowni oraz Norbertanów w Hebdowie. Cechą charakterystyczną tych figur jest sposób modelowania sylwetek w lekkim kontrapoście, układania szat przylegających ściśle do klatki piersiowej a swobodnie modelowanych w dolnej partii ciała, a szczególnie modelunek twarzy. Rzeźbiarz ten w podobny sposób kształtuje oczy, osadzone w głębokich oczodołach, z mocno wydatnymi i uniesionymi wysoko brwiami.
Dobry.
Rzeźba św. Jana Kantego powstała w drugiej połowie XVIII wieku. Jej twórcą, dotąd anonimowym był autor odpowiedzialny za ołtarze w Łętowni i Rudawie. Mógł nim być snycerz współpracujący z architektem Francesco Placidim.
Józef Skrabski, "Św. Jan Kanty", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-jan-kanty-2