Dzieje zabytku nie są znane.
Obraz w kształcie stojącego prostokąta w profilowanej ramie. Święty Dominik ukazany na tle wnętrza gotyckiego kościoła, w półpostaci, z prawą ręką złożoną na piersi, trzymający kwiat lilii w lewej. Święty spogląda w górę, ma prostokątną twarz, okrągłe oczy, lekko rozchylone usta i rumieńce, wokół głowy delikatny, rozświetlający przestrzeń nimb. Jest ubrany w biały habit i czarny płaszcz, lewy łokieć opiera na przykrytym zieloną tkaniną blacie, na którym ustawiono krucyfiks. W lewym dolnym rogu obrazu widoczna głowa psa z zapaloną pochodnią w pysku. W tle wnętrze gotyckiej świątyni z widocznym przeszklonym prezbiterium. Postać św. Dominika kontrastuje z ciemnym tłem.
Święty Dominik urodził się w drugiej połowie XII wieku w Kastylii. Był kapłanem i kanonikiem oraz wędrownym kaznodzieją. Założył zakon dominikanów. Najczęściej jest przedstawiany w habicie dominikańskim z psem, który zwykle trzyma zapaloną pochodnię. Pies symbolizuje wierność oraz nawiązuje do nazwy założonego przez Dominika zakonu na zasadzie gry słów – „Domini canes” znaczy w tłumaczeniu tyle co „psy Pańskie”. Sposób malowana zdradza wpływy malarstwa przełomu XIX i XX wieku. Twarz świętego została zindywidualizowana, mimo iż w sposobie ukazania sceny przeważa rysunkowość, pewne fragmenty zostały potraktowane impresyjnie. Prawidłowo oddane proporcje świętego oraz rozległa przestrzeń, w której został ukazany, świadczą o wysokich umiejętnościach autora dzieła.
Wokół krawędzi warstwa malarska spękana z licznymi ubytkami, szczególnie w dolnej partii; krakelury, zabrudzenia, drobne ubytki warstwy malarskiej na całej powierzchni.
Obraz przedstawia św. Dominika na tle wnętrza świątyni. Prawidłowo oddane proporcje postaci oraz rozległa przestrzeń, w której został ukazany, świadczą o wysokich umiejętnościach autora dzieła.
Agata Felczyńska, "Św. Dominik", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-dominik