Portret księdza Tadeusza Bieńkowskiego
Zdjęcie nr 1: Portret uzyskał kształt stojącego prostokąta ujętego w złoconą, profilowaną ramę. Na ciemnym, brązowawym tle przedstawiono w popiersiu duchownego ukazanego w trzech czwartych w prawo. Jest to dojrzały mężczyzna w okularach o ciemnych oprawkach z owalną twarzą z wysokim łysiejącym czołem i z siwiejącymi, krótkimi włosami zaczesanymi do tyłu, odsłaniającymi lewe ucho. Jego twarz charakteryzują jasna karnacja, wydatny nos, wąskie usta i szeroko otwarte ciemne oczy. Ubrany jest w czarną sutannę z białą koloratką pod szyją. Pod portretem umieszczono tabliczkę z napisem "Ks(iądz) prałat / TADEUSZ BIEŃKOWSKI / 1963-1984 / w Brzeszczach".
Zdjęcie nr 2: Portret uzyskał kształt stojącego prostokąta ujętego w złoconą, profilowaną ramę. Na ciemnym, brązowawym tle przedstawiono w popiersiu duchownego ukazanego w trzech czwartych w prawo. Jest to dojrzały mężczyzna w okularach o ciemnych oprawkach z owalną twarzą z wysokim łysiejącym czołem i z siwiejącymi, krótkimi włosami zaczesanymi do tyłu, odsłaniającymi lewe ucho. Jego twarz charakteryzują jasna karnacja, wydatny nos, wąskie usta i szeroko otwarte ciemne oczy. Ubrany jest w czarną sutannę z białą koloratką pod szyją. Pod portretem umieszczono tabliczkę z napisem "Ks(iądz) prałat / TADEUSZ BIEŃKOWSKI / 1963-1984 / w Brzeszczach".
Zdjęcie nr 3: Portret uzyskał kształt stojącego prostokąta ujętego w złoconą, profilowaną ramę. Na ciemnym, brązowawym tle przedstawiono w popiersiu duchownego ukazanego w trzech czwartych w prawo. Jest to dojrzały mężczyzna w okularach o ciemnych oprawkach z owalną twarzą z wysokim łysiejącym czołem i z siwiejącymi, krótkimi włosami zaczesanymi do tyłu, odsłaniającymi lewe ucho. Jego twarz charakteryzują jasna karnacja, wydatny nos, wąskie usta i szeroko otwarte ciemne oczy. Ubrany jest w czarną sutannę z białą koloratką pod szyją. Pod portretem umieszczono tabliczkę z napisem "Ks(iądz) prałat / TADEUSZ BIEŃKOWSKI / 1963-1984 / w Brzeszczach".

Portret księdza Tadeusza Bieńkowskiego

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
oświęcimski
Gmina
Brzeszcze
Miejscowość
Brzeszcze
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Bielsko-Żywiecka
Parafia
Św. Urbana
Miejsce przechowywania
zakrystia
Identyfikator
DZIELO/24016
Kategoria
obraz
Dookreślenie zabytku
Portret
Ilość
1
Czas powstania
lata osiemdziesiąte XX wieku
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Małopolska
Technika i materiał
olej na płótnie
Wymiary podstawowe
szerokość – 50,5 cm
wysokość – 68 cm
Wymiary szczegółowe
Wysokość bez ramy – 57,5 cm
Szerokość bez ramy – 34 cm
Autor noty katalogowej
ks. Szymon Tracz
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Portret księdza prałata Tadeusza Bieńkowskiego, będącego proboszczem parafii w Brzeszczach w latach 1963-1984, wykonano jako uzupełnienie galerii portretowej w zakrystii w Brzeszczach w latach osiemdziesiątych XX wieku.

Opis

Portret uzyskał kształt stojącego prostokąta ujętego w złoconą, profilowaną ramę. Na ciemnym, brązowawym tle przedstawiono w popiersiu duchownego ukazanego w trzech czwartych w prawo. Jest to dojrzały mężczyzna w okularach o ciemnych oprawkach z owalną twarzą z wysokim łysiejącym czołem i z siwiejącymi, krótkimi włosami zaczesanymi do tyłu, odsłaniającymi lewe ucho. Jego twarz charakteryzują jasna karnacja, wydatny nos, wąskie usta i szeroko otwarte ciemne oczy. Ubrany jest w czarną sutannę z białą koloratką pod szyją. Pod portretem umieszczono tabliczkę z napisem "Ks(iądz) prałat / TADEUSZ BIEŃKOWSKI / 1963-1984 / w Brzeszczach".

Zarys problematyki artystycznej

Portret księdza prałata Tadeusza Bieńkowskiego stanowi przykład reprezentacyjnego wizerunku duszpasterza, którym uzupełniono galerię portretową w zakrystii w Brzeszczach. Ujęcie portretowanego jest charakterystyczne dla fotografii portretowej z lat osiemdziesiątych XX wieku.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Literatura

S. Szyszka, Dzieje parafii Brzeszcze, Brzeszcze 1996, s. 105;
Kalendarium parafii św. Urbana w Brzeszczach wydane w 100. rocznicę jej erygowania, opr. T. Jankowska, B. Wąsik, J. Lachendro, Brzeszcze 2004, s. 125, 177.

Streszczenie

Portret księdza prałata Tadeusza Bieńkowskiego, będącego proboszczem parafii w Brzeszczach w latach 1963-1984, wykonano jako uzupełnienie galerii portretowej w zakrystii w Brzeszczach w latach osiemdziesiątych XX wieku.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Przyścienna, wisząca ambona składa się z kosza i prowadzących do niego jednobiegowych schodów z balustradą, zaplecka oraz baldachimu. Wieloboczny kosz ustawiono na profilowanym, łamanym cokole. Poniżej widoczne jest podwieszenie utworzone ze zmniejszających się profilów układających się w spłaszczony stożek. Boki kosza artykułowano za pomocą diagonalnie ustawionych filarków na cokolikach podtrzymujących imposty z profilowanym i łamanym belkowaniem. Trzony filarków ozdobiono prostokątnymi płycinami z rozetą w środku. Płaszczyzny pomiędzy filarkami udekorowano prostokątnymi płycinami obwiedzionymi obramieniami z wolich oczu z geometryzowanym, płaskorzeźbionym ornamentem roślinno-kwiatowym w polu. Płyciny pomiędzy impostami przy górnych krawędziach ozdobiono ornamentem kostkowym. Zaplecek ambony ujęto dwoma pilastrami o płaskich głowicach zdobionych motywem stylizowanych liści. Trzony pilastrów przedzielono na środku medalionem z rozetą i dwiema palmetami. Pomiędzy pilastrami umieszczono pole obrazowe w kształcie wydłużonego prostokąta o ściętych narożach w części górnej. W polu znajduje się obraz z całopostaciowym przedstawieniem Chrystusa jako Dobrego Pasterza. Ponad zapleckiem zawieszono wieloboczny baldachim utworzony z łamanego, profilowanego belkowania i podwieszonego lambrekinu, zwieńczony wielobocznymi spływami, na szczycie których umieszczono na poduszce zamkniętą księgę, a za nią na obłokach w otoczeniu promieni dwie tablice Dekalogu. Strukturę architektoniczną ambony polichromowano w kolorze opalizującej zieleni, profile, ornamenty wyzłocona, a tablice Dekalogu i obłoki posrebrzono.
ambona
ambona
Zdjęcie nr 1: Feretron tworzy dwustronne pole obrazowe w kształcie stojącego prostokąta, zamknięte w ramę dekorowaną motywem palmetowym, ujęte z trzech stron ornamentalnym, płaskorzeźbionym obramieniem utworzonym ze stylizowanej wici roślinnej. Obramieni na górnej ramie flankuje owalny medalion z monogramem maryjnym na awersie i chrystogramem "IHS" na rewersie. Całość przymocowana jest do prostopadłościennego, wydłużonego i profilowanego postumentu przeprutego po bokach otworami na drążki do noszenia. Pomiędzy nimi umiejscowiono niewielki ornament roślinny. W centrum kompozycji, w obrazie z Matką Boską Pocieszenia, ukazano siedzącą frontalnie na brązowo-białych obłokach Madonnę z Dzieciątkiem. Maryja ma lekko pochyloną głowę w lewo, ujętą w trzech czwartych. Lewą ręką podtrzymuje siedzącego na jej kolanach małego Jezusa, w prawej, uniesionej i zgiętej w łokciu trzyma brązowy pasek. Madonna ma owalną twarz okoloną brązowymi włosami, wysokie czoło, wydatny, prosty nos i usta. Jej spojrzenie skierowane jest przed siebie. Ma odsłoniętą głowę z długimi, brązowymi włosami spływającymi na ramiona. Na głowie ma złotą, zamknietą koronę z krzyżykiem. Ubrana jest w suknię i płaszcz narzucony na ramiona i częściowo okrywający połą jej kolana. Głowę Marii otaczają złote promienie. Siedzące na jej kolanach Dzieciątko zostało ukazane frontalnie. Jezus w opuszczonej, lewej ręce trzyma pasek, natomiast wyciągniętą prawą błogosławi. Ma owalną twarz z wysokim czołem, rumiane policzki, wydatny nos i usta. Jego spojrzenie skierowane jest w stronę widza. Na głowie ma krótkie, jasnobrązowe włosy odsłaniające lewe ucho. Ubrany jest w luźną tunikę, spod której widać bosą stopę. Po bokach Matki Boskiej na jasnoochrowo-brązowym tle ukazano w rzędach po pięć uskrzydlonych główek anielskich. Poniżej Madonny z lewej strony obrazu klęczy św. Augustyn, a z prawej św. Monika. Oboje zostali ujęci w trzech czwartych. Augustyn w zakonnej kukuli z pastorałem w prawej ręce trzyma otrzymanym od Marii pasek w wyciągniętej lewej. Jest to starszy mężczyzna o twarzy z jasną karnacją, wydatnym nosie i ustach otoczoną krótkimi włosami z wyciętą tonsurą i podobnym zarostem. Z jego lewej strony przy kolanach leży mitra biskupia i zamknięta księga. Z kolei św. Monika ujęta została klęcząc w profilu w lewo. Ma pociągłą twarz o jasnej karnacji, z drobnym nosem i ustami. Jej głowę okrywa chusta spływająca na obfitą suknię. Na obrazie partie szat wszystkich przedstawionych osób oraz skrzydła anielskich główek i atrybuty św. Augustyna okrywają złocone i srebrzone sukienki wotywne, odsłaniające tylko partie twarzy i dłoni. Także wokół Madonny umieszczono ostro zakończone i profilowane złocone promienie. Na rewersie w polu obrazowym feretronu ukazano Matkę Boską Różańcową w otoczeniu tajemnic różańcowych. W centrum kompozycji na jasnym tle przedstawiono stojącą Madonnę z Dzieciątkiem, która depcze węża. Ujęta frontalnie w kontrapoście Maria obiema rękami podtrzymuje na prawym ramieniu Dzieciątko. Ma owalną twarz o jasnej karnacji, prostym nosie i wąskich ustach, o spojrzeniu skierowanym na widza. Ubrana jest w maforion odsłaniający spodnią suknię. Matka Boska stoi na półksiężycu depcząc węża trzymającego w paszczy jabłko. Trzymane przez nią Dzieciątko ujęto w trzech czwartych w prawo. Prawą ręką zdaje się błogosławić lewą wyciąga w stronę twarzy matki. Jezus ma pucułowatą twarz o jasnej karnacji i rumianych policzkach z drobnym nosem i ustami. Jego głowę otaczają krótkie, brązowe włosy odsłaniające lewe ucho. Mały Jezus ubrany jest w tunikę przepasaną w pasie. Szaty Marii i Dzieciątka przykrywa wotywna, złocona sukienka powtarzająca zapewne układ malowanych draperii. Ponad głową Madonny dwóch aniołów unosi zamkniętą koronę, trzymając w dłoniach lilie. Także ich szaty oraz korona pokryte są złoconymi sukienkami wotywnymi. Wokół Matki Boskiej rozmieszczono owalne medaliony malowane w piętnaście tajemnic Różańca świętego z podpisami każdego przedstawienia. Ich narracja rozpoczyna się nad głową Madonny. Każda ze scen oparta jest o kilkuosobową kompozycję. Idąc w lewo namalowano: Zwiastowanie Marii, Nawiedzenie św. Elżbiety, Boże Narodzenie, Ofiarowanie w świątyni, Znalezienie w świątyni, Modlitwa w Ogrójcu, Biczowanie, Cierniem ukoronowanie, Niesienie krzyża, Ukrzyżowanie, Zmartwychwstanie, Wniebowstąpienie, Zesłanie Ducha Świętego, Wniebowzięcie Marii, Ukoronowanie Marii w niebie. Pomiędzy medalionami namalowano czerwone róże, a wszystkie medaliony obramienia ciemny różaniec, zakończony krzyżykiem widocznym na osi kompozycji.
feretron
feretron z obrazami Matki Boskiej Pocieszenia i Matki Boskiej Różańcowej
Zdjęcie nr 1: Feretron tworzy dwustronne pole obrazowe w kształcie stojącego prostokąta, zamknięte w ramę dekorowaną motywem palmetowym, ujęte z trzech stron fazowanymi listwami. Górną listwę udekorowano ażurowym, złoconym ornamentem utworzonym ze stylizowanej wici roślinnej flankującej owalny medalion z chrystogramem "IHS" na awersie i monogramem maryjnym na rewersie, zwieńczonym krzyżem. Całość przymocowana jest do prostopadłościennego, wydłużonego i profilowanego postumentu przeprutego po bokach otworami na drążki do noszenia. Dolną krawędź postumentu dekoruje płaskorzeźbiony ornament z motywem liścia palmetowego. Na awersie umieszczono obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem Najświętszego Serca Pana Jezusa. Zbawiciel został ukazany frontalnie w dwóch trzecich postaci. Jezus by móc ukazać swoje Boskie Serce rozsuwa na piersi obiema przebitymi rękami tunikę. Płonące serce ściśnięte korona cierniową otaczają złociste promienie. Z rany oraz u góry serca widać wydobywające się płomienie. Twarz Chrystusa o jasnej karnacji i rumianych policzkach jest pociągła. Otaczają je długie brązowe włosy spływające puklami na ramiona oraz brązowa, krótka broda. Charakteryzuje się ona wysokim czołem, długim, wąskim nosem i wydatnymi ustami. Chrystus szeroko otwartymi niebieskimi oczami wpatruje się w widza. Jego głowę otaczają złociste promienie. Ubrany jest w luźną, tunikę przewiązaną w pasie szarfą i narzucony na ramiona płaszcz, którego prawa poła przerzucona jest przez prawe przedramię. Zbawiciel został ukazany na jasnobrązowym tle. Partie szat przykrywa drewniana, złocona sukienka zdobiona w wypukłe kwiatuszki. Podobnie i namalowane promienie przykryto złoconymi, profilowanymi promieniami ostro zakończonymi w jaskółczy ogon. Na rewersie pola obrazowego feretronu umieszczono wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej. Madonna została ukazana frontalnie w półpostaci. Prawą ręką wskazuje na trzymane na lewym ramieniu Dzieciątko Jezus. Jej podłużną twarz o ciemnej karnacji charakteryzuje wydatny, prosty nos, migdałowe oczy, mięsiste usta oraz dwa równoległe cięcia widoczne na prawym policzku. Na głowie ma maforion lamowany taśmą z klejnotami, odsłaniający fragment sukni na piersi oraz prawy jej rękaw. Maria ma na głowie wysoką koronę o obłych sterczynach dekorowaną imitacją pereł oraz kamieni szlachetnych. Dzieciątko zostało ujęte w trzech czwartych z głową zwróconą w lewą stronę. Prawą rękę wznosi w geście błogosławieństwa, w lewej natomiast trzyma gruby kodeks Ewangelii. Mały Jezus ma owalną twarz o ciemnej karnacji. Widoczny jest wydatny nos i usta oraz szeroko otwarte oczy. Ma na sobie tunikę lamowaną taśmą z klejnotami. Głowę Chrystusa wieńczy wysoka korona, kształtem i dekoracją zbliżona do korony Madonny. Głowy postaci otaczają zębate nimby wpisane w okręgi, poszerzone o czerwonożółty otok ze złotymi promieniami widocznymi na jasnoniebieskim tle obrazu. Obie postacie przykrywają złocone sukienki wotywne odsłaniające jedynie partie twarzy, dłoni i stóp oraz korony i nimby z ostro zakończonymi promieniami.
feretron
feretron z obrazami Najświętsze Serce Jezusa i Matka Boska Częstochowska
Zdjęcie nr 1: Feretron tworzy dwustronne pole obrazowe w kształcie stojącego prostokąta, zamknięte w profilowaną ramę, ujęte z trzech stron ornamentalnym, płaskorzeźbionym obramieniem utowrzonym z winnej latorośli. Obramieni na górnej ramie flankuje owalny medalion z monogramem maryjnym na awersie i chrystogramem "IHS" na rewersie. Całość przymocowana jest do prostopadłościennego, wydłużonego i profilowanego postumentu przeprutego po bokach otworami na drążki do noszenia. Pomiędzy nimi umiejscowiono niewielki ornament roślinny. Na awersie umieszczono obraz w kształcie stojącego prostokąta z wyobrażeniem Marii jako Królowej Nieba. W centrum kompozycji przedstawiono frontalnie stojącą na brązowobiałych obłokach Matkę Boską z rozłożonymi rękami. Madonna w prawej ręce trzyma berło, a w lewej wielokwietną gałązkę. Matka Boża lekko pochylając głowę w lewo ma owalną twarz o rumianych policzkach, wydatny nos i pełne usta. Jej głowę otaczają długie, ciemne włosy spływające na ramiona. Na głowie ortoczonej fantazyjnym nimbem ma złotą, zamkniętą koronę. Ubrana jest w długą suknię przewiązaną w talii oraz równomiernie opadający na jej ramiona spięty pod szyją płaszcz. Elementy stroju Marii przykrywa srebrzona i złocona sukieka wotywna. Po obu jej stronach ukazano jedną nad drugą rodzielone postzacią Madonny trzy pary muzykujących aniołków. Górna para w zielonych tunikach gra na flecie i trąbce. Środkowa w czerwono-różowych szatach gra na skrzypcach i kontrabasie, a ostania w niebiesakich tunikach na trąbkach. Dolną cześć kompozycji flankują kanelowane pilastry z korynckimi kapitelami. Na ich tle na postumentach z prawej strony przedstawiono w całej postaci stojacego św. Piotra w niebieskiej tunice i ochrowym płaszczu z kluczami w ręce, a z lewej św. Pawła Apostoła w zielonej tunice i czerwonym płaszczu z mieczem w lewej ręce. Na postumentach widnieją podpisy: "Ś[więty] Piotr" i "Ś[więty] Paweł". Na głowicach pilastrów z prawej strony wyobrażono w różowej tunice św. Michała Archanioła z wagą w rece, a z prawej Archanioła Gabriela w czerwono-niebiskich szatach z krzyżem i lilią w dłoniach. Ponad Marią przedatwiono na jasnoochrowym tle Trójcę Świętą siedzącą na obłokach. Z prawej strony ukazano frontalnie ujętego Boga Ojca wyobrażonego jako siwobrodego starca o bujnych siwych włosach. W prawej ręce trzyma złote berło, lewą zaś wyciąga przed siebie. Bóg Ojciec lewą nogę ugiętą w kolanie wspiera o obłoki. Jego twarz charakteryzuje jasna karnacja, szeroko otwarte oczy, wydatny nos i usta. Wokół głowy widać trójkąt. Ubrany jest w bladoniebieską tunikę i zielony płaszcz lamowany perełkami. Naprzeciw Boga Ojca z lewej strony siedzi Chrystus, który ma nieznacznie skrzyżowane nogi. Zbawiciel trzymający oburącz na wysokości ramienia drewniany krzyż, został przedstawiony w trzech czwartych w prawo. Jest to dojrzały mężczyzna o pociągłej twarzy okolonej brązowymi, długimi włosami spływającymi na ramiona oraz brodą. Ma jasną karnację, prosty nos i wydatne usta. Nagi tors okrywa czerwony płaszcz odsłaniający stopy. Na dłoniach i stopach widoczne są rany po gwoździach. Głowę Jezusa okala fantazyjny nimb. Powyżej obu postaci unosi się widziana z profilu gołębica Ducha Świętego w promienistym otoku. Na rewersie umieszczono czworoboczny obraz w kształcie stojacego prostokąta z przedsatwieniem Marii jako Królowej Aniołów. W centrum kompozycji na tle obłoków w otoczeniu aniołów ukazano stojącą frontalnie Marię trzymającą obiema rękami na lewym przedramieniu Małego Jezusa. Maria ma lekko pochyloną głowę w prawo z owalną twarzą, jasną karnacją oraz drobnym nosem i ustami. Ubrana jest w maforion i suknię, które w całości pokrywa srebrzona sukienka wotywna. Dzieciątko ma rozłożone obie rączki. Ma owalną twarz o jasnej karnacji drobny nos i usta. Ubrane jest w tunikę przykrytą srebrzoną sukienka wotywną odsłaniającą częściowo skrzyżowane nogi. Wokół Madonny ukazano siedem igrajacych na tle obłoków aniołów w róznokolorowych tunikach trzymający girlandę z różnokolorowych róż.
feretron
feretron z obrazami Matki Boskiej Królowej Nieba i Matki Boskiej Królowej Aniołów
Zdjęcie nr 1: Feretron tworzy dwustronne pole obrazowe w kształcie stojącego prostokąta, zamknięte w ramę dekorowaną motywem palmetowym, ujęte z trzech stron ornamentalnym, płaskorzeźbionym obramieniem utowrzonym z kwiatów i liści. Obramieni na górnej ramie flankuje owalny medalion monogramem maryjnym na awersie i chrystogramem "IHS" na rewersie. Całość przymocowana jest do prostopadłościennego, wydłużonego i profilowanego postumentu przeprutego po bokach otworami na drążki do noszenia. Dolną krawędź postumentu dekoruje płaskorzeźbiony ornament z motywem liścia palmetowego. Na awersie feretronu usytuowano wizerunek Matki Boskiej Śnieżnej. Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. W centrum kompozycji przedstawiono frontalnie w półpostaci Matkę Boską z Dzieciątkiem na lewym ramieniu. Maria podtrzymuje małego Jezusa obiema, skrzyżowanymi rękami, trzymając równocześnie w prawej dłoni chustę. Jej głowa została ujęta nieznacznie w trzech czwartych w prawo. Madonna ma pociągłą twarz o jasnej karnacji i mocnych rysach, z wydatnym nosem i pełnych ustach. Ubrana jest w niebieski maforion lamowany złotą taśmą i podbity grynszpanową zielenią. Spod maforionu widać różową suknię. Trzymane przez Madonnę Dzieciątko jest zwrócone w jej stronę w trzech czwartych. Mały Jezus lewą ręka podtrzymuje przy boku księgę Ewangelii. Natomiast nieznacznie usztywnioną i wyciągniętą przed siebie prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa. Jezus ma okrągłą twarz o jasnej karnacji, pełnych ustach i rumianych policzkach, okoloną jasnobrązowymi, włosami sięgającymi ramion. Ubrany jest w różowobiałą tunikę lamowaną złocistą taśmą pod szyją i przy rękawach. Spod tuniki widać jego bose stopy. Maria i Jezus na głowie mają złote korony ze sterczynami utworzonymi ze stylizowanych lilii heraldycznych. Głowy obu postaci otaczają świetliste nimby oraz dwanaście gwiazdek. Całość wyobrażono na posrebrzonym tle. Na rewersie umieszczono scenę koronacji Marii na złotym tle. Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. W centrum kompozycji ukazano klęczącą na obłokach Madonnę pomiędzy widocznym z lewej strony Chrystusem, a Bogiem Ojcem z prawej. Matka Boska została ujęta w trzech czwartych w prawo. Ma lekko pochyloną głowę oraz modlitewnie złożone na piersi ręce. Marię przedstawiono jako młodą dziewczynę z odkrytą głową otoczoną brązowymi, długimu włosami spływającymi na plecy. Jej twarz o jasnej karnacji, okrągłych, rumianych policzkach charkateryzuje prosty nos i wąskie usta. Ubrana jest w różową suknię z dużym dekoltem obszytym złotą taśmą oraz w niebieski płaszcz zsunięty na oba przedramienia. Z prawej strony wyobrażono siędzącego na brązowobiałych obłokach Boga Ojca. Jest to sędziwy starzec ujęty w trzech czwartych w prawo. Prawą ręką podtrzymuję koronę nad głową Marii, a w lewej opartej o widoczny we fragmencie niebieski glob trzyma złote berło. Ma pociągłą twarz z wysokim czołem i jasną karnacją okoloną siwymi włosami i długą brodą. Ubrany jest w grynszapnową tunikę przewiązaną w pasie i przerzucony przez ramiona ochrowy płaszcz podbity jasnym fioletem. Jego głowę ukazno na tle żółtego trójkąta. Z lewej strony Madonny przedstawiono siedzącego na obłokach Chrystusa ujętego w trzech czwartych w prawo z głową widoczną w profilu. Zbawiciel lewą ręką podtrzymuje nad głową Marii złotą koronę, a w prawej drewniany krzyż oparty o ramię. Ma pociągłą twarz o jasnej karnacji, migdałowych oczach, wydatnym nosie i ustach, otoczoną krótką, brązową brodą i włosami spływającymi na plecy. Jego nagi tors z zaznaczoną raną prawego boku okrywa czerwona tkanina przerzucona przez lewe ramię i zasłaniając jego nogi. Ponad koroną trzymaną przez Boga Ojca i Chrystusa widoczna jest gołębica Ducha Świętego.
feretron
feretron z obrazami Matki Boskiej z Dzieciątiem i Koronacji Marii
Zdjęcie nr 1: Podstawa na rzucie ośmioboku, z profilowanym uskokiem. Trzon czterostrefowy, uskokowy, z dolną strefą czworoboczną, przechodzącą w sześciobok. Górna część trzonu z romboidalnymi, fazowanymi wgłębieniami. Czara z polami o fazowanych krawędziach i podwójnych ostrołukach wypełnionych motywami liści. Pokrywa mosiężna, półkulista, dołem i górą obwiedziona ażurową koroną, zwieńczona cylindrycznym postumentem, z ażurowym pasem i figurą stojącego Jana Chrzciciela z laską pasterską i barankiem.
chrzcielnica
Chrzcielnica

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Wmurowana w ścianę kościoła tablica epitafijna w formie leżącego prostokąta z uszakami, na środku których umieszczono metalowe rozetki maskujące miejsca mocowania. Na środku tablicy widnieje złocona inskrypcja „Ś(WIĘTEJ) P(AMIĘCI) / KS(IĄDZ) FRANCISZEK / KARPIŃSKI / PROBOSZCZ W ŚWIĄTNIKACH GÓRNYCH / OD R(OKU) 1885 DO R(OKU) 1906. / UR[ODZONY] W ANDRYCHOWIE 7. X 1851 / UMARŁ W PODGÓRZU 2. VII 1908 / CZEŚĆ JEGO PAMIĘCI”.
płyta nagrobna

Epitafium księdza Franciszka Karpińskiego

Zdjęcie nr 1: Wmurowana w ścianę kościoła tablica epitafijna w formie leżącego prostokąta z okrągłymi główkami śrub w narożach. Na środku tablicy widnieje złocona inskrypcja „Ś(WIĘTEJ) P(AMIĘCI) / KS(IĄDZ) KANONIK / EDMUND BRZOSTEK / PROBOSZCZ W ŚWIĄTNIKACH GÓRNYCH / OD 1936 R(OKU) DO 1973 R(OKU) / ZA JEGO POSŁUGĘ KAPŁAŃSKĄ / WDZIĘCZNI PARAFIANIE”.
płyta nagrobna

Epitafium księdza Edmunda Brzostka

Zdjęcie nr 1: Płyta kamienna w formie kwadratu, ujęta drewnianą, profilowaną ramą, pomalowaną na czarno. W polu złocona inskrypcja: „Ś(więtej) P(amięci) / Ks(iądz) KANONIK BRONISŁAW NIKLEWICZ / DZIEKAN MAKOWSKI / NIEODŻAŁOWANY PROBOSZCZ w ZAWOI / UR(ODZONY) 1848 R(OKU) w ŻYWCU, ZM(ARŁ) w 38 R(OKU) KAPŁAŃSTWA 7/8 1911. / PERŁA KAPŁANÓW I CHLUBA RODZINY, / PO ZNOJACH PRZESZEDŁ DO WIECZNEJ KRAINY. / RODZINA ZMARŁEGO KŁADZIE TEN KAMIEŃ, POLECAJĄC DUSZĘ JEGO MODŁOM.” Nad inskrypcją krzyż łaciński.
płyta nagrobna

Epitafium księdza Bronisława Niklewicza

Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie stojącego prostokąta wsparte na profilowanym gzymsie z konsolami i podwieszonym pod nim fartuchem z kartuszem z herbem Uniwersytetu Jagiellońskiego, ujęte pilastrami podtrzymującymi przełamujący się w kwadrat gzyms, zwieńczony falistym, przerwanym przyczółkiem z krzyżem pośrodku. Pilastry z kapitelami w formie maszkaronów, trzymających w ustach kiść girland owocowych są ujęte od zewnątrz spływami wolutowymi, od wewnątrz ulistnionymi wydłużonymi wolutami. Pośrodku, w górnej wyłamanej części owalny portret zmarłego w kartuszu " D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) PIIS MANIBUS / / PERILLUSTRIS OLIM ET REVERENDISSIMI DOMINI / M(AGISTRI) ANDREAE KRVPECKI / I(URIS) V(TRIUSQUE) D(OCTOR) ET P(HILOSOPHIAE) CANONICI CRACOVIENSIS PRAEPOSITI / PREMIICOVIENSIS SENIORIS PATRIS ET PROCANCELLARII / UNIVERSITATIS CRAC(OVIENSIS) / QUEM / CANDOR ANIMI AMABILEM ERUDITIO CONSPICUUM HONOR / ILLUSTREM VIRTUS ETIAM POST FATA SUPERSTITEM FECIT / HIC OLIM / IN CALVO MONTE. MOX IN LUBRANSCIANA ACADEMIA / PHI(LOSOPHI)AE PROFESSOR POSTEA DIRECTOR PARTEM SUI MELI/ORIS AEVI GLORIOSE CONSUMPSIT. / IUDEX CONSISTORII CRAC(OVIENSIS) SURROGATUS IUSTITIAM IN/ TEMERATE COLUIT, STUDII GENERALIS ALMAE UNI/VERSITATIS CRAC(OVIENSIS) DIFFICILIMO TEMPORE SEXDECI/ES RECTOR PRO IURIBUS EIUS INDEFESSUS CERTAVIT / COLLEGII IURIDICI INSIGNIS BENEFACTOR SED MAXIME HUIUS BASILICAE QUAM CUPRO INGENTI SU(M)PTU / PENE TOTAM TEXIT ARGENTEA SUPELLECTILI PRETIOSE / ORNAVIT IPSE MORIBUS COMITATE ET VITA ORNATISSIMUS / TANDEM DIERUM ET MERITORUM PLENUS CHRI/STIANE OBIIT ANNO SALUTIS 1. 7. 25 DIE 25 / APRILIS AETATIS SUAE 82. IN ECCLESIA CATHE/DRALIS CRACO(OVIENSIS) EXPECTAT. DONEC VENIAT IMMU/TATIO SUA IN HAC EIUS MEMORIAE HOC MONU/MENTUM EXECUTORES TESTAMENTI POSUERUNT".
płyta nagrobna

Epitafium księdza Andrzeja Krupeckiego

Zdjęcie nr 1: Płyta epitafijna w kształcie stojącego prostokąta o trzech bokach ujętych ramą kartuszową z esownicami spiętymi klamrą. W zwieńczeniu ramy medalion, zapewne na portret (niezachowany), powyżej krzyż trójlistny. W polu epitafium inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / PIIS MANIBVS / AD(MODU)M R(EVERE)NDI OLIM M(AGNIFICI) BARTHOLOMAEI WIESIEWICZ / P(AROC)HIAE D(ICTAE) ECCLE(SI)AE HVIVS RECTORIS / ET PASTORIS / ZELO PIETATIS CVLTVS DIVINI, ET PROBITATIS VITAE / CONSPICVI. / CVIVS OPERA ET SVMPTV / FACIES HAEC, QVAE CONSPICITVR ECCLE(SI)AE, NOVV(M) / ET EXIMIVM SVMPSIT AVGMENTUM / AD PERPETVA(M) MEMORIA(M), VITA FELICITER FVNCTO / A(NNO) D(OMINI) 1693 DIE 18 MENIS IVLII / POST EXACTVM AETATIS SVAE / ANNORUV(M) LXXVIII CVRSUV(M) ET REGIMINIS ECCLE(SI)AE / SVPRA QVADRAGESIMVM / HOC MNEMOSIINON / EXECVTORES STVDIO PIETATIS ACCENSI POSVERVNT / PRECARE REQVIEM VIATOR / SI ET TIBI PIVM ALIQVANDO, SVPEREST / DESIDERIVM".
płyta nagrobna

Epitafium księdza Bartłomieja Wiesiewicza

Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna wykonana z czarnego marmuru w kształcie leżącego prostokąta, z umieszczonym poniżej niewielkiego krzyża łacińskiego złoconym napisem „+ D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / KSIĄDZ FRANCISZEK X(AWERY) CIESIELSKI / kanonik dziekan i proboszcz / w Suchy / * 1806. + 27/2 1873 r(oku)”, obwiedzionym cienką, złotą ramką.
płyta nagrobna

Epitafium księdza Franciszka Ciesielskiego

Jak cytować?

ks. Szymon Tracz, "Portret księdza Tadeusza Bieńkowskiego", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/portret-ksiedza-tadeusza-bienkowskiego

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności