Rzeźba ścięta z tyłu. Figura Chrystusa umarłego. Ciało w delikatnym zwisie, o szeroko rozłożonych ramionach; głowa opadająca na prawe ramie. Ciało wychudzone, wydatna muskulatura, zaznaczone obficie krwawiące ślady męki. Nogi ugięte w kolanach, stopy przebite jednym gwoździem, założone prawa na lewą. Twarz pociągła, okolona zarostem, włosy długie, opadające na plecy i prawe ramie. Na głowie korona cierniowa. Złocone perizonium przewiązane podwójnym sznurem, odsłaniające prawe udo, ze zwisem na prawym boku. Krzyż polichromowany na ciemny brąz. W górnej części pionowej belki titulus w formie zwoju z napisem: INRI.Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, perizonium złocone.
Ukrzyżowanie w typie Christo morto.
Dostateczny; przetarcia polichromii krzyża; ubytki w warstwie polichromii figury, spękania; brak kolców korony cierniowej; widoczne łączenia elementów figury.
Dużych rozmiarów krucyfiks z przedstawieniem martwego Chrystusa, rozpiętego na krzyżu w nieznacznym zwisie ciała i nogami ugiętymi w kolanach. Wokół bioder złocone perizonium przewiązane sznurem. Ponad głową Chrystusa titulus z literami: INRI.
Andrzej Włodarek, "Krucyfiks", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2023, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/krucyfiks-110