Krucyfiks sprawiony zapewne do starszego od obecnego, pierwszego drewnianego kościoła w Dębnie wzmiankowanego w 1335 r., przeniesiony na obecne miejsce w 2. Połowie XV wieku
Pośrodku belki tęczowej krzyż widlasty z figurą martwego Chrystusa Ukrzyżowanego, flankowany przez malowane na desce postacie Matki Boskiej i św. Jana Ewangelisty. Obrazy w kształcie wyciętego w desce konturu postaci. Krzyż w formie drzewa życia, z pojedynczymi wypustkami, na zakończeniach ramion medaliony z przedstawieniami symboli Ewangelistów z banderolami, górny medalion pusty; pod nim ukośny titulus w formie banderoli z napisem: INRI. Figura Chrystusa w lekkim zwisie, o szeroko rozłożonych ramionach, głowa opadająca; nogi silnie zgięte w kolanach, podkulone; stopy przebite jednym gwoździem, założone prawa na lewą. Ciało o niewłaściwych proporcjach anatomicznych, z silnie podkreśloną klatką piersiową oraz zaznaczonymi śladami męki. Twarz pociągła, o delikatnie rzeźbionych rysach, okolona zarostem. Włosy długie, falowane, opadają na plecy, na głowie korona cierniowa. Perizonium długie, sięgające kolan, ściśle opina biodra, z dwoma zwisami tkaniny po bokach. Polichromia naturalistyczna.
Reprezentuje archaiczny typ Christo morto z sięgającym do kolan długim perizonium, rozpiętego na widlastym Drzewie Życia.
Dobry. Konserwowany w l. 1986-1987 (Adam Janczy, Nowy Sącz).
Chrystus rozpięty na widlastym krzyżu z sęczkami, w dużym zwisie ciała i skłonem głowy. Ciało z zaznaczonymi śladami męki. Wokół bioder perizonium sięgające do kolan. Przy zakończeniach belek krzyża i poniżej stóp Chrystusa cztery koliste medaliony, na trzech z nich namalowane zwierzęta apokaliptyczne.
Andrzej Włodarek, "Krucyfiks", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/krucyfiks-109